Problematiek omtrent kind met ex partner

[President]

Verwijderd schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:40:
Die erkenning wil ze later wel hoor, zodra ze er achter komt dat ze zonder bekende vader ook geen kinderalimentatie van die vader kan krijgen.

https://www.descheidingsa...ader-alimentatieplichtig/

Erkenning is niet nodig blijkbaar

[eric.1]

Verwijderd schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:40:
Die erkenning wil ze later wel hoor, zodra ze er achter komt dat ze zonder bekende vader ook geen kinderalimentatie van die vader kan krijgen.

Daarvoor is erkenning niet nodig? Zolang het kind geen twee juridische ouders heeft zal de biologische vader een onderhoudsverplichting hebben richting het kind.

We kunnen hier veel roepen, maar neem gewoon contact op met een jurist en vraag vooral ook om advies bij kundige partijen.

En in dit gehele traject; documenteer, documenteer en documenteer. De moeder klinkt niet heel stabiel, zacht uitgedrukt.

[hoevenpe]

Heel lullig: zolang jij het ouderlijk gezag niet hebt (en niets wijst erop dat ze je dat wil geven) heb je geen poot om op te staan. Is het in juridische zin niet jouw kind, ook niet qua plichten voor de duidelijkheid.

[hoevenpe]

eric.1 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:42:
Daarvoor is erkenning niet nodig? Zolang het kind geen twee juridische ouders heeft zal de biologische vader een onderhoudsverplichting hebben richting het kind.

Hoe gaat ze dat bewijzen?
Jij hoeft als vader niet mee te werken, it takes two to tango...

[GarBaGe]

Fanta schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:40:
[...]


Hier ben ik het niet mee eens. Je bent samen verantwoordelijk voor de komst van een kind, als je daar nu niet mee om kan gaan had je dat toch echt eerder moeten bedenken. Zoals iemand anders al zei: Don't stick your dick in crazy.. Je weet nooit wat de gevolgen kunnen zijn, en nu is het zo ver. Dus mijn advies: samen verantwoordelijk, samen oplossen. In gesprek blijven, elkaar niet te veel proberen te verwijten, en denken en handelen in het belang van het kind.

Dit is natuurlijk DE keuze van TS om te maken.
Initieel wilde hij het kind laten weghalen en moeder wilt geen erkenning van vader maar wel het kind houden.
Dan zou ik ook neigen naar: zoek het zelf maar uit, doei.

Als je de andere route kiest (die jij voorstelt), moet je wel realitisch blijven voor een mogelijke 20 jaar lange depressie omdat iedere stap tegengewerkt gaat worden op alle mogelijke niveaus.
Het is niet voor niets een ex, he?
En een kind opvoeden is al moeilijk als de relatie WEL goed loopt.
Waarschijnlijk wilt moeder alleen vader als het handig uitkomt.... en voor het geld...

[President]

GarBaGe schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:44:
[...]
Dan zou ik ook neigen naar: zoek het zelf maar uit, doei.

Logisch, maar dan is vooral je kind de pineut ook al lijkt het mooi om moeder voor je gevoel terug te pakken

[eric.1]

hoevenpe schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:43:
[...]

Hoe gaat ze dat bewijzen?
Jij hoeft als vader niet mee te werken, it takes two to tango...

Dat is een tweede, geen idee. Daar zullen best mogelijkheden voor zijn indien de biologische vader niet meewerkt. Vandaar mijn advies ook om advies in te winnen bij een kundige partij:) Die hebben daar gegarandeerd wel kijk op.

[Drardollan]

GarBaGe schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:44:
[...]

Initieel wilde hij het kind laten weghalen en moeder wilt geen erkenning van vader maar wel het kind houden.
Dan zou ik ook neigen naar: zoek het zelf maar uit, doei.

Muggenzifterij, maar tot de grens waarop abortus is toegestaan (24 weken) praten we niet over "het kind" maar over "de vrucht".

Voor de rest vind ik het bijzonder naar hoe je je uitlaat. "zoek het maar uit", net alsof de kleine gekozen heeft om op te groeien met enkel een moeder en weet ik wat voor ellende. Een kind heeft ten alle tijden recht op 2 liefdevolle ouders, vervelend als de ouders het lastig vinden maar het is simpel: wil je geen kinderen, dan neem je voorzorgsmaatregelen. Daar kan je niet achteraf mee komen, daarmee doe je een kind zwaar tekort. Dus nu het eenmaal een voldongen feit is heb je als ouder te zorgen dat de kleine een zo goed mogelijk leven krijgt.

Dat je zo min mogelijk contact met de moeder wil als vader, dat is begrijpelijk. Contact zal zich moeten beperken tot zaken rondom de kleine. Voor de rest is het nergens voor nodig.

[Drardollan]

Ontopic, een hele lastige situatie zeg. En wat fijn dat je het kind op 1 zet, daar heb ik veel respect voor.

Helaas weinig verdere tips dan gegeven, ik ben niet bekend met een dergelijke situatie dus kan daarin ook niet veel advies geven. Het belangrijkste wat ik hier lees en onderschrijf is dat je het kind zo snel mogelijk erkend moet krijgen, dan heb je niet enkel plichten maar ook rechten.

Een ander advies is misschien om een goed contact op te bouwen of te onderhouden met de ouders (en wellicht broers of zussen van je ex-vriendin. Dat kan nog wel eens een ingang blijken in de komende jaren als je ex-vriendin de bocht uitvliegt. Het is dan fijn als je ook via een andere weg een goed contact met de familie hebt.

[Verwijderd]

eric.1 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:47:
[...]

Dat is een tweede, geen idee. Daar zullen best mogelijkheden voor zijn indien de biologische vader niet meewerkt. Vandaar mijn advies ook om advies in te winnen bij een kundige partij:) Die hebben daar gegarandeerd wel kijk op.

Erkennen is dan toch echt de makkelijkste route. Een eventuele DNA test zal juridisch afgedwongen moeten worden.

Biologisch vaderschap kan ter discussie worden gesteld, juridisch ligt gewoon vast en is een hamerstuk,

Als de "volgens moeders vermoedelijke vader" niet mee wil werken aan de vaststelling, dan zal de rechter moeten beoordelen of moeders vermoeden redelijk is en dan een DNA-test eisen bij de vermoedelijke vader.

[CodeCaster]

Het gaat hierboven allemaal over stap 1 en zo, maar stap 0 is: is ze daadwerkelijk zwanger? Of is dit een poging om aandacht en/of geld van je te krijgen?

[Lelletje]

Vriend van mij heeft zo'n situatie meegemaakt. Zij werkte bijna nergens aan mee. Toen wilde hij een DNA test om te bewijzen dat de baby toch zijn kind is, zodat hij sterker stond om e.e.a. te regelen.

Uiteindelijk heeft hij alle communicatie op papier opgeslagen en heeft hij het kind niet erkend en het contact verbroken. Echt heel lullig, maar hij staat weer sterker als het kind toch zijn kind is en om verhaal gaat vragen, dan hoeft hij alleen maar de communicatie laten zien als het kind hem op zijn woord niet gelooft.

Ik vind het echt heel erg lastig en jammer, maar wel de beste keuze voor nu. Anders heb je jaren moeilijkheden.

[Evilcoocie]

Vervelend te horen TS, toevallig heb ik in een soort zelfde schuitje gezeten! Ik heb (helaas) vrij veel via advocaten en rechtbank moeten laten doen.
Wat ik heb geleerd in het process, dat sinds begin dit jaar het erkennen, het gezag en de omgang veel meer “vader” vriendelijk is geworden.
Bij mij was de kinderbescherming erbij (als vertaler voor het kind). Conclusie die toen kwam “als de moeder willens en wetens probeert om de band tussen vader & kind te belemmeren, adviseren wij om de vader het gezag te geven en dat de moeder bij de vader moet aankloppen voor omgang”.
Uiteindelijk, in mijn geval, is alles wat ze als “excuses” aandroeg waarom de erkenning niet kon, de omgang niet redelijk was & het gezag (samen beslissen) van tafel geveegd.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.. maar ik had helaas advocaten en een rechtbank nodig

[Foutlook]

Drardollan schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:50:
[...]

Muggenzifterij, maar tot de grens waarop abortus is toegestaan (24 weken) praten we niet over "het kind" maar over "de vrucht".

Offtopic: als het al zo'n muggenzifterij is, waarom wil je het zo graag noemen? Praten over het kind in de baarmoeder, ook als het jonger dan 24 weken is, wordt door heel veel mensen, verloskundigen, ziekenhuis medewerkers etc gedaan, en ik zie totaal niet in wat daar mis mee is. Laat staan dat we dat moeten veranderen.

[XelaRetak]

Interessant topic. Hier kan ik wel over meepraten als vader van een 2-weken oud kindje met mijn ex.

Ik lees hier veel niet-ervaringsdeskundigen die er met gestrekt been in gaan, maar dat is ongelofelijk lastig als je verantwoordelijkheidsgevoel richting het (ongeboren) kind groter is dan de mogelijkheid om het maar gewoon los te laten.

Ik ken natuurlijk de situatie met de ex niet. In mijn geval waren we daarvoor 5 jaar samen, maar was de "breakup" een erg lastige.

Hou er rekening mee dat je dan normaal dus geen contact meer hebt met elkaar, en daarmee na een tijdje de woede die er naar elkaar is ook langzaam afneemt. Nu heb je daar eigenlijk geen tijd en ruimte voor.
Daar komt dan nog de hormoonhuishouding van de zwangere vrouw bovenop.

In mijn situatie heb ik maar enigsinds mn best gedaan om aan te geven dat ik er voor het kind zou zijn. Vraag af en toe of je ergens bij kan helpen, of gewoon hoe het met de zwangerschap gaat.

Met honing vang je meer vliegen dan azijn.

Toen ze hoogzwanger was is de verhouding wat zachter geworden, hebben we gewoon samen de erkenning gedaan, hebben we samen namen heen & weer gestuurd en een shortlist gemaakt en heeft 'ie zelfs enkel mijn achternaam gekregen uiteindelijk.

De omgang is nog steeds lastig, weinig slapen & niet samenwonen is echt niet makkelijk. Ben je daar vooraf wel van bewust, maar nogmaals, als je er voor je kind wilt zijn (en dat recht heeft 'ie. Weglopen omdat de moeder lastig is, is in mijn ogen niet eerlijk naar het kind) dan kom je er wel uit.


Mijn stappenplan zou zijn:
-Paar weken "zachte" berichten, hoe gaat het, hoe is de zwangerschap, kan ik je ergens mee helpen (afhankelijk van het stadium van de zwangerschap kunnen er dingen lastig worden).

-Dan kan je op een normale wijze overleggen over hoe zei, en jij, het opvoeden voor je ziet. 4/3 dagen is leuk maar dat is voor een veel later stadium, in het begin kan je als vader toch echt geen borstvoeding geven dus accepteer dat het eerst bij mama zal moeten wonen.

-Probeer er bij de geboorte bij te zijn, of biedt dat in ieder geval aan (als je dat ook wilt). Als het jou/haar eerste is kan dat best een "enge" en emotionele bedoeling zijn en dan wordt het je best in dank afgenomen dat je er als bekend gezicht bij bent.

En werk vooral met zo min mogelijk stennis vooruit. Ruzie maken, ook al heb je misschien gelijk, gaat je minder opleveren dan dat het je kost, als je dingen voor je kind (en jezelf kwa erkenning etc) wilt bereiken.

[ Voor 23% gewijzigd door XelaRetak op 02-05-2024 12:40 ]

[Atlas]

Stap 1: Zorg dat je zeker weet dat ze zwanger.
Stap 2: Zorg dat je zeker weet dat jij de vader bent.

Daarna kun je over de rest nadenken.
Je geeft aan dat ze geestlijk al niet te stabiel is, dus stap 1 en 2 zijn noodzakelijk.

[Bernard0343]

Ha @Nylato ,

Wat een intens vervelende situatie! En ik vind het lovenswaardig dat je een rol in het leven van je toekomstige kind wil spelen!

Maar goed, dat zal niet van een leien dakje gaan. Dus zoals @eric.1 al schreef, documenteer, documenteer en documenteer. Neem desnoods (telefoon) gesprekken op. Leg iedere afspraak schriftelijk vast.

Je hebt al een advocaat geraadpleegd, maar je geeft ook aan dat juridische procedures, mogelijk, nare bij-effecten kunnen hebben. Zijn er misschien vertrouwensfiguren in de omgeving van je ex-vriendin die haar wél kunnen overtuigen van je goede intenties? Of is het een idee om, voordat je een advocaat inschakelt, eerst te zien of een mediation-traject jullie kan helpen? (Bespreek dit wél vooraf met je advocaat).

Maar vooral, blijf rustig, coöperatief en 'zakelijk'. Speel op de bal, nóóit op de man, wát je ex ook uit de kast zal trekken. Laat je niet boos / gek maken en reageer niet uit emotie naar je ex. Blaas stoom af bij vrienden en familie (of desnoods hier).

Enneh... Ook als het kind niet erkend is, kan je ex altijd aanspraak maken op kinderalimentatie. Ook al doet ze dat (nog) niet, reserveer wel maandelijks het bedrag dat je anders zou moeten afdragen. Misschien zelfs beter, maak dit bedrag, vanaf de geboorte van het kind alvast maandelijks aan haar over, kan je ex dat niet als stok gebruiken om je te slaan (bespreek dit ook eerst met je advocaat). Heeft je ex een baan of een uitkering?

[ Voor 7% gewijzigd door Bernard0343 op 02-05-2024 12:58 ]

[Nylato]

XelaRetak schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 12:35:

In mijn situatie heb ik maar enigsinds mn best gedaan om aan te geven dat ik er voor het kind zou zijn. Vraag af en toe of je ergens bij kan helpen, of gewoon hoe het met de zwangerschap gaat.

Ja dat probeer ik inderdaad ook. Vraag regel matig of ik iets voor haar kan beteken/kan doen.
Het meeste van hulp wil ze niet. (Momenteel).

Ben je daar vooraf wel van bewust, maar nogmaals, als je er voor je kind wilt zijn (en dat recht heeft 'ie. Weglopen omdat de moeder lastig is, is in mijn ogen niet eerlijk naar het kind) dan kom je er wel uit.

Weglopen is ook het laatste wat ik wil doen. Wil er eingelijk alleen voor zorgen dat het kind een leuk leven kan hebben (wat het ook verdient)

Dan kan je op een normale wijze overleggen over hoe zei, en jij, het opvoeden voor je ziet. 4/3 dagen is leuk maar dat is voor een veel later stadium, in het begin kan je als vader toch echt geen borstvoeding geven dus accepteer dat het eerst bij mama zal moeten wonen.

Hier heb ik het inderdaad ook al over gehad. Ze is nu bij de 25 weken ongeveer (Dus ja is zeker zwanger)
Altijd aangegeven dat de begin periode het kind voornamelijk bij moeder zal wonen half jaar tot een jaar. omdat ook noodzakelijk is voor het kind. (Wel dat ik vaak langs kan komen en af en toe eens mee kan nemen voor een wandeling of iets degelijks.)
Borstvoeding had ze aangegeven niet te willen doen maar dan nog zou ik dit voorstel aan willen houden

[Nylato]

Bernard0343 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 12:54:

Maar vooral, blijf rustig, coöperatief en 'zakelijk'. Speel op de bal, nóóit op de man, wát je ex ook uit de kast zal trekken. Laat je niet boos / gek maken en reageer niet uit emotie naar je ex. Blaas stoom af bij vrienden en familie (of desnoods hier).

Dat doe ik voornamelijk ook. Praat er veel over. Familie en vrienden bieden veel steun.
Alleen kunnen die mij niet altijd echt advies geven.
Daarom ga ik hier eens kijken of mensen advies / erving hierin hebben.
Puur voor kennis en om te kijken welke stappen wijsheid zijn.

Enneh... Ook als het kind niet erkend is, kan je ex altijd aanspraak maken op kinderalimentatie. Ook al doet ze dat (nog) niet, reserveer wel maandelijks het bedrag dat je anders zou moeten afdragen. Misschien zelfs beter, maak dit bedrag, vanaf de geboorte van het kind alvast maandelijks aan haar over, kan je ex dat niet als stok gebruiken om je te slaan (bespreek dit ook eerst met je advocaat). Heeft je ex een baan of een uitkering?

Dat was ik ook van plan.
Ook al moet ik kinderalimentatie betalen zou ik daarbuiten ook nog laten we zeggen 50-100 euro per maand appart willen leggen voor als die 18 of 21 is. (misschien spaarhypotheek ofzo)

Mijn ex werkt momenteel nog. Heeft wel een redelijk zwaar fysieke beroep. Dus hoelang ze het volhoud weet ik niet. Had wel aangegeven van 40 naar 32 uur te willen gaan. als het kind er is.

[FirePuma142]

Nylato schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 12:59:
[...]


Altijd aangegeven dat de begin periode het kind voornamelijk bij moeder zal wonen half jaar tot een jaar. omdat ook noodzakelijk is voor het kind. (Wel dat ik vaak langs kan komen en af en toe eens mee kan nemen voor een wandeling of iets degelijks.)

Als je dat op deze manier doet, dan wordt dat na dat jaar niet veel beter. Zo snel als mogelijk gedeelde zorg op je nemen.

[Verwijderd]

Geen erkenning dan kan je gelijk wegblijven, en anders eerst maar eens een dna test.

Vergis je niet dat je waarde als vrijgezel ook omlaag gaat als je al kinderen hebt met iemand. Vrijgezel zonder verplichtingen en 18 jaar drama is makkelijker.

[SgtElPotato]

Verwijderd schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 13:16:
Geen erkenning dan kan je gelijk wegblijven, en anders eerst maar eens een dna test.

Vergis je niet dat je waarde als vrijgezel ook omlaag gaat als je al kinderen hebt met iemand. Vrijgezel zonder verplichtingen en 18 jaar drama is makkelijker.

Het is maar goed dat de TS nog enige verantwoordelijkheid voelt voor het nog ongeboren kind.

[Batavia]

Nylato schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:09:
***members only***
PS. Ik heb als contact gehad met een advocaat mocht ik de erkenning/gezag aan willen vechten. Dit heeft een 99% slagingspercentage Echter komt er dan altijd meteen de jeugdzorg bij kijken. Ook is de vraag of al dat gedoe wat er dan bij komt beter is voor het kind.

Ik heb ook in een situatie gezeten waarbij jeugdzorg kwam kijken (en die leide tot dat ik nu volledig gezag heb over mijn kinderen). Daar moet je niet bang voor zijn. Als je een vorm van co-ouderschap hebt ben je verplicht om een ouderschapsplan te maken/afspraken te maken. Al is het maar dat jij iedere zondag komt wandelen met het kind.

En in nederland hebben we jeugdzorg/voogdij organisaties deze aap op de schouder gezet. Natuurlijk hebben ze ook hele andere cassussen maar ze hebben ook verantwoordelijkheid dat jullie een keer om tafel gaan om zo'n plan op te schijven. Niks om zorgen over te maken zolang je geen gevaar bent voor je omgeving.

Waar je wel serieus over moet nadenken is ouderverstoting. De praktijk leert ook dat als zij structureel weigert mee te werken er weinig handhavend opgetreden worden. En wij mannen strekken hier nog steeds aan het korste eind. Je kan dan zeker in situaties komen dat je jaren hebt lopen 'zeuren' om je kind te zien. Zij tegenwerkt en vervolgens trekt een rechtbank de conclusie maar meneer u heeft helemaal geen vaderband met jantje, jantje wilt nu niet, en wij gaan dus jantje niet meer dwingen.

Als je ex echt weigert wordt dit juridisch echt moeilijk (of heeeeeel duur). In de praktijk denk ik dat je in alle gevallen een manier moet vinden om met je ex aan tafel te komen samen afspraken maken. Maar de vraag is hoe goed is jullie realtie nog. is dat nog mogelijk.

[Batavia]

hoevenpe schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:43:
[...]

Hoe gaat ze dat bewijzen?
Jij hoeft als vader niet mee te werken, it takes two to tango...

Als de helft van wat TS hier schrijft ook via de app besproken is dan kom je al snel op het punt dat het voor een rechtbank aannemelijk is. Juist als je weigert mee te werken aan een DNA test.
Civiel recht is wat dat betreft anders dan strafrecht.

[Vos]

Ik ben ook vooral benieuwd naar haar mentale/fysieke gezondheid waar je over spreekt. Waar hebben we het dan over? Kan zij überhaupt wel (zelfstandig) voor een kind zorgen?

[Marzman]

Verwijderd schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 13:16:
Geen erkenning dan kan je gelijk wegblijven, en anders eerst maar eens een dna test.

Vergis je niet dat je waarde als vrijgezel ook omlaag gaat als je al kinderen hebt met iemand. Vrijgezel zonder verplichtingen en 18 jaar drama is makkelijker.

De TS wil juist wel erkenning en betrokken zijn.

[naitsoezn]

hoevenpe schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:43:
[...]

Hoe gaat ze dat bewijzen?
Jij hoeft als vader niet mee te werken, it takes two to tango...

Je kunt niet (in het openbaar) tegelijk zeggen dat je het kind wilt erkennen EN blijven volhouden dat je niet de biologische vader hebt. Als je erkenning wilt (zonder dat je verder nog een relatie met elkaar hebt zoals TS), dan wek je toch wel heel erg de schijn dat je misschien mogelijk wel iets van biologische relatie hebt met dat kind. En voor en rechtbank zal dat al snel genoeg zijn.

Maar bewijs is in dit geval helemaal niet relevant want volgens mij wordt door zowel vader als moeder niet ontkent wie de biologische ouders zijn. Sterker nog: TS heeft al aangegeven ook de plichten van het ouderschap op zich te willen nemen.

[ Voor 5% gewijzigd door naitsoezn op 02-05-2024 14:41 ]

[Cyberpope]

We missen een stuk informatie hier, die ook lastig te geven is.

Hoe is de geestestoestand van de ex van TS. TS kan daar een inschatting van maken en daarop zal hij zijn keuzes moeten baseren. In de informatie van TS lijkt het erop (let op eenzijdige informatie) dat nu al het ongeboren kind als wapen ingezet wordt.

Was dat een eenmalig iets? Of is met haar mentale issues het risico groot dat dit in de toekomst nog veel vaker gaat gebeuren? Nogmaals voor mij van een afstand niet in te schatten.

Indien dit nog veel vaker gaat gebeuren wil TS dan jarenlange strijd gaan voeren om zijn kind als hij een rol wil spelen in het leven van dat kind, waarschijnlijk tot het kind volwassen is en zelfs daarna. Wellicht heb ik een stuk beroepsdeformatie omdat ik werkzaam ben in het sociale domein, maar de vraag is of je dat jezelf (en het kind) aan wil doen. Bijna altijd zijn dat lange trajecten voor ellende, met veel hulpverlening betrokken en resultaat is nog vaak kut. Geeft enorm veel spanningen in eventuele nieuwe relaties en kind is meestal "kind van de rekening".

Dat is de vraag die TS voor zichzelf moet stellen en beantwoorden. Ik geef daar ook geen oordeel over, elk antwoord is goed, maar besef wel wat je op je hals haalt.

Andersom kan moeder dan ook nog steeds gaan eisen, maar dan is zij de eisende partij. Kan het soms wat makkelijker maken, hoewel dat meestal weer eindigt in hetzelfde traject. Ook weer afhankelijk in hoeverre de ex-partner de ouderrol kan scheidden van de partnerrol.

Ik wens je veel succes en wijsheid op je pad.

[ELD]

Lekker met haar gaan erkennen, sinds januari 2023 krijgen vaders automatisch het gedeelde gezag. Als ze dat niet weet heb je dus een voordeel. Samen regelen en klaar.

https://www.rijksoverheid...door-erkenning-vanaf-2023

[de Peer]

ELD schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 14:57:
Lekker met haar gaan erkennen, sinds januari 2023 krijgen vaders automatisch het gedeelde gezag. Als ze dat niet weet heb je dus een voordeel. Samen regelen en klaar.

https://www.rijksoverheid...door-erkenning-vanaf-2023

dat wil ze dus niet, dat is het probleem.

[ELD]

de Peer schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 14:59:
[...]

dat wil ze dus niet, dat is het probleem.

Ze geeft aan dat ze wil dat hij erkent maar geen gezag heeft. Via DigiD kan zij toestemming geven dat OP de erkenning op het gemeentehuis aan kan vragen. De vraag is of ze weet dat erkenning ook sinds 2023 resulteert in gezag.

Niet geheel eerlijke methode dat wel.

[de Peer]

ELD schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:06:
[...]

Ze geeft aan dat ze wil dat hij erkent

hoe kom je daarbij?

[ELD]

de Peer schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:07:
[...]

hoe kom je daarbij?

In het stukje tekst van OP staat dat ze wil dat hij het alleen erkent.

[de Peer]

ELD schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:08:
[...]


In het stukje tekst van OP staat dat ze wil dat hij het alleen erkent.

nee?

[Bernard0343]

ELD schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:08:
[...]


In het stukje tekst van OP staat dat ze wil dat hij het alleen erkent.

Eeehhh.... volgens mij staat er in de OP juist het tegenovergestelde... dat alleen zij erkent.

[de Peer]

Bernard0343 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:09:
[...]


Eeehhh.... volgens mij staat er in de OP juist het tegenovergestelde... dat alleen zij erkent.

en dat is dan weer onmogelijk. Een (biologische) moeder hoeft geen kind te erkennen.

[ELD]

Bernard0343 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:09:
[...]


Eeehhh.... volgens mij staat er in de OP juist het tegenovergestelde... dat alleen zij erkent.

ah ik las het vanuit een verkeerd perspectief, slaat natuurlijk nergens op want een biologische moeder hoeft nooit te erkennen

[BootVluchteling]

ELD schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:10:
[...]


ah ik las het vanuit een verkeerd perspectief, slaat natuurlijk nergens op want een biologische moeder hoeft nooit te erkennen

offtopic:
Hoe zit het dan eigenlijk met draagmoeders

[Nylato]

Voor de duidelijkheid.

Ik wil het heel graag erkennen en de helft van het gezag hebben.

Mijn ex wil dit niet met als reden: Ik heb geen zin om alles met jou te overleggen over beslissingen wat betreft het kind.

[JJ Le Funk]

Nylato schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:14:
Voor de duidelijkheid.

Ik wil het heel graag erkennen en de helft van het gezag hebben.

Mijn ex wil dit niet met als reden: Ik heb geen zin om alles met jou te overleggen over beslissingen wat betreft het kind.

de erkenning en gedeeld gezag is primair ter bescherming van het kind, omdat het kind recht heeft op beide ouders in gelijkwaardige vorm.

alleen als het gedeeld gezag tot gevaar leidt voor het kind kan het voorkomen dat het beter bij 1 ouder komt te liggen. dat zal in de regel de verzorgend ouder en meestal de moeder zijn. of bij een instantie in het uiterste geval als ouders elkaar naar het leven staan en ruzie maken op zo'n wijze dat het kind erdoor wordt geraakt.

dus @Nylato, doe die eenmalige investering en laat je bijstaan door een advocaat die zowel erkenning als gezag afdwingt. en misschien kan je alvast de kinderalimentatie laten vastleggen als onderdeel van het ouderschapsplan (te beginnen met betalen vanaf de geboorte), nu dat mevrouw nog een goede paycheck heeft. hier ga je namelijk niet aan ontkomen en als zij stopt met werken zal de vaststelling vast hoger uitvallen vermoed ik.

disclaimer: ik ben geen jurist, advies op basis van boeren verstand

[ Voor 5% gewijzigd door JJ Le Funk op 02-05-2024 15:32 ]

[Bernard0343]

JJ Le Funk schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:29:
[...]

de erkenning en gedeeld gezag is primair ter bescherming van het kind, omdat het kind recht heeft op beide ouders in gelijkwaardige vorm.

En daarmee sla je een spijker op zijn kop! Het kind heeft ook rechten en belangen. Bijvoorbeeld om te weten wie zijn of haar ouders zijn én het recht om met beide ouders contact te hebben (En dat hebben we ook nog eens vastgelegd in het VN-kinderrechtenverdrag).

Misschien wat scherp gesteld, maar misschien moeten 'we' (al heb ik het gevoel dat TS dit al wel doet) vooral de rechten en belangen van dit kind als uitgangspunt nemen. En ja, mogelijk staan verschillende kinderrechten in dit geval op gespannen voet met elkaar... wat vind jij @Cyberpope ?

[Verwijderd]

Kind is nog niet geboren en nu al gezeur, dat gaan een lange 18 jaar worden.

[eric.1]

BootVluchteling schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:12:
[...]

offtopic:
Hoe zit het dan eigenlijk met draagmoeders

offtopic:
De draagmoeder is dan ook gewoon (in de basis als enige) juridisch ouder. Sterker nog, er is volgens Rijksoverheid in Nederland niets wettelijk geregeld aangaande de ouderschap na draagmoederschap. Het is voor de wensouders een bijzonder lang en onzeker proces. Er ligt een wetsvoorstel bij de Tweede Kamer om hier wat aanpassingen aan te verrichten. https://www.kinderbescherming.nl/themas/draagmoederschap https://www.rijksoverheid...schap-in-nederland-de-wet

[dollyking]

Tja,
zelf door schade en schande ook geleerd. (vader van 4 dochters en zoon) ook niet allemaal genetisch van mij.
laat erkenning en achternaam gewoon los, net zoals omgangsregeling.
je word vader en dat ding van je werkt.. wees er blij mee en geniet van de achtbaan waar je inzit, het komt goed.

alles afdwingen via de rechter gaat er niet beter op worden.
de tijd die je met je kind straks hebt gewoon invullen als een normale vader je niet gelijk gek laten maken. wees zuinig op de moeder van je kind, altijd.

[Cyberpope]

Bernard0343 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 15:49:
Misschien wat scherp gesteld, maar misschien moeten 'we' (al heb ik het gevoel dat TS dit al wel doet) vooral de rechten en belangen van dit kind als uitgangspunt nemen. En ja, mogelijk staan verschillende kinderrechten in dit geval op gespannen voet met elkaar... wat vind jij @Cyberpope ?

Dat op het moment we de rechten van kinderen juridisch moeten afdwingen, het kind al verloren heeft. Dat vind ik.

[jnr24]

Drardollan schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:54:
..

Een ander advies is misschien om een goed contact op te bouwen of te onderhouden met de ouders (en wellicht broers of zussen van je ex-vriendin. Dat kan nog wel eens een ingang blijken in de komende jaren als je ex-vriendin de bocht uitvliegt. Het is dan fijn als je ook via een andere weg een goed contact met de familie hebt.

dollyking schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 17:04:
Tja,
zelf door schade en schande ook geleerd. (vader van 4 dochters en zoon) ook niet allemaal genetisch van mij.
laat erkenning en achternaam gewoon los, net zoals omgangsregeling.
je word vader en dat ding van je werkt.. wees er blij mee en geniet van de achtbaan waar je inzit, het komt goed.

alles afdwingen via de rechter gaat er niet beter op worden.
de tijd die je met je kind straks hebt gewoon invullen als een normale vader je niet gelijk gek laten maken. wees zuinig op de moeder van je kind, altijd.

Bovenstaande vind ik goede adviezen. Juridisch alles afdekken en nu iets met achternamen willen is niets waard als straks blijkt dat het gewoon niet loopt.

Je kan echt alles verwachten, misschien gaat ze helemaal kapot aan het slaapgebrek en kan je vrij eenvoudig behulpzaam zijn, maar dit kan andersom ook gelden! Op tv zie je altijd 'grappige' situaties met huilende baby's en rondjes rijden in de auto, maar slechte nacht nummero #600 waarbij de partner er niet (volledig) is kan zéér bitter en duister worden.

Aangezien de omschrijving van je ex klinkt als iemand die niet gemakkelijk in het leven staat, zou bovenstaande geen ondenkbaar scenario kunnen zijn. Veel simpelere eenvoudige praktische problemen zoals ophalen/wegbrengen, ziekte, werk, huishouden kunnen het een alleenstaande ouder ook al lastig genoeg maken.

Dit is ook allemaal afhankelijk van jouw/haar vangnet. Als zij en haar vangnet jou kennen als een verantwoordelijk, welwillend persoon en betrouwbare steun in de situatie dan heeft dat naar mijn idee veel meer waarde dan een papiertje bij de gemeente of de naam van het kind.

Denk daarbij ook aan je eigen vangnet, je werk, je huis, vervoer, financiën en laat je vooral niet meezuigen in ellende. Het kind kan beter een paar jaar later een super vader in jou vinden dan dat je vanaf het begin met rechtzaken en regelingen de boel onder hoogspanning zet waardoor je zelf ook mentaal helemaal uitgeput raakt.

[stftweaker]

Waarom zijn jullie eigenlijk uit elkaar gegaan? Kijk dit soort gedrag van haar zie ik als pestgedrag. Zij heeft alle macht op dit moment en jij moet naar haar pijpen dansen. En doe je dat niet? Dan krijg je ook geen piece of the pie.

Het is ook vooral wat jij wil? Zie jij het zitten om zo 9 maanden behandeld te worden? Ja en amen zeggen? Wil je überhaupt actief vader zijn? Kijk dingen kunnen ook twee kanten op gaan, want nu moet zij alles doen. Straks wilt ze misschien even eruit. Of op vakantie of even weg zonder de kleine. Als je 28 ben is de kans groot aanwezig dat opa en oma ook nog werken....

Just saying ga niet over 1 dag ijs. Denk alles uit hoe jij je leven ook voor je ziet. En als je echt vrees voor je kind. Dan moet je wel eerst met bewijs komen.

[boxlessness]

Familie van me zit in eenzelfde soort situatie waar een mentaal onstabiele moeder (zwakbegaafd, ontwikkelingsleeftijd van ~6-jarige, +legio mentale issues) continue stennis zit te schoppen en de zaak in de soep laat lopen voor bijvoorbeeld medische afspraken e.d. Daarbij is zij de vader telkens met advocaten aan het bestoken om meer geld los te krijgen, en heeft ze hem inmiddels aardig de schulden in gewerkt. Zij krijgt al die juridische ondersteuning vanuit organisaties/PGB aangereikt zonder daar zelf wat voor te hoeven doen.
Ze hebben dan wel co-ouderschap, maar het is continue een gevecht en ieder wissewasje wordt opgeblazen tot een drama.

Vader bewandelt nu een juridisch traject waarbij hij éénouder gezag wil hebben, maar advocaten achten de kans op succes erg klein omdat er geen aantoonbaar/bewijsbaar gevaar voor het kind is. Dat terwijl er wel signalen zijn dat er verwaarlozing plaats vindt.

Point is, goed ouderschap is een nobel streven, maar wanneer je (nu al) in conflict bent met je potentiële co-ouder die ze niet allemaal op een rijtje heeft, en ze heeft je in het vizier, dan gaat het jou (en misschien ook het kind) meer kosten dan het waard is.

Nu ik dit geval in mijn familie al een paar jaren van redelijk dichtbij zie, zit ik wel op dezelfde lijn als de comments/adviezen die zeggen "laat het los".

[Bernard0343]

Cyberpope schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 19:32:
[...]

Dat op het moment we de rechten van kinderen juridisch moeten afdwingen, het kind al verloren heeft. Dat vind ik.

Klopt, maar dit is wel een tikje kort door de bocht van je. Alsof er niets zit tussen via de rechter contact afdwingen en geen enkel contact met een kind hebben.

Het dunkt me dat medewerkers vanuit het sociaal domein júist moeten trachten om te zorgen dat een kind een goed en gezond contact met beide ouders heeft, zeker als één van de ouders een psychische belasting heeft.

Ik ben ook werkzaam geweest in het 'sociaal domein' en vraag me wel af of jouw (eerste) reactie een 'standaard' antwoord vanuit de gemeentelijke toegang zal zijn. Als dat zo is, vind ik dat heel jammer. Want, als een kind opgroeit zonder een gezond contact met beide ouders én bij een psychisch belaste moeder, wordt de kans wel héél groot dat het kind op een gegeven moment wel 'in beeld' komt bij een gemeente / jeugdzorg. Als dan het verhaal is, "Tja... vader wilde heel graag een stabiele factor in het leven van dit kind zijn, maar dat hebben we hem afgeraden en nú is het daar te laat voor", heeft het kind helemaal verloren.

[Cyberpope]

Bernard0343 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 21:00:
Klopt, maar dit is wel een tikje kort door de bocht van je. Alsof er niets zit tussen via de rechter contact afdwingen en geen enkel contact met een kind hebben.

Het dunkt me dat medewerkers vanuit het sociaal domein júist moeten trachten om te zorgen dat een kind een goed en gezond contact met beide ouders heeft, zeker als één van de ouders een psychische belasting heeft.

Ik ben ook werkzaam geweest in het 'sociaal domein' en vraag me wel af of jouw (eerste) reactie een 'standaard' antwoord vanuit de gemeentelijke toegang zal zijn. Als dat zo is, vind ik dat heel jammer. Want, als een kind opgroeit zonder een gezond contact met beide ouders én bij een psychisch belaste moeder, wordt de kans wel héél groot dat het kind op een gegeven moment wel 'in beeld' komt bij een gemeente / jeugdzorg. Als dan het verhaal is, "Tja... vader wilde heel graag een stabiele factor in het leven van dit kind zijn, maar dat hebben we hem afgeraden en nú is het daar te laat voor", heeft het kind helemaal verloren.

Ik raad niets af. Ik zeg dat de vader goed moet nadenken.
Daarbij kun je op afstand niets beoordelen. Je hoort hier 1 kant van het verhaal.
TS zal zelf een beoordeling moeten maken hoe groot de kans is op een stabiele situatie.

Verder is wat je schrijft prachtig, maar is het geheel een stuk minder maakbaar dan jij hierboven doet voorkomen. Alsof als TS wel een beeld komt, dat altijd beter is voor het kind. Dat is onbewijsbaar en een heel forse aanname. Zeker in een situatie waar je geen drol weet van TS of de ex. Je matigt je nogal een oordeel aan. Hoe weet jij of TS een stabiele vaderrol kan spelen? Waar baseer jij dat op?

Wat ik wel weet is dat als de twee ouders gaan vechten om het kind er nooit een situatie ontstaat die resulteert in een goed en gezond contact met beide ouders. Niet als beide ouders metaal gezond zijn en zeker niet als dat niet het geval is. Het kind wordt dan altijd belast en wordt zo goed als altijd in een loyaliteitsconflict geplaatst.

Er lijkt me in deze geen beste keuze en op elke keuze is iets aan te merken. het enige wat TS kan doen is erg bij zichzelf te raden gaan wat het beste is voor hem en wellicht voor zijn kind. Met het feit dat er nul garanties zijn dat wat hij doet goed uitpakt. Geen enkele. Kan erg goed gaan en moeder werk na brief advocaat mee en alles is pas en vree. Of kind wordt 10 jaar lang onder vele stress en ellende 2x per week bij een checkpoint Charlie wordt overdragen. Of hij doet niets, moeder wordt "rustig" en neemt na 2 jaar contact op en er komt een goede en nette omgangsregeling op gang iedereen blij. En zo zijn er nog ongeveer 1 miljard scenario's te verzinnen die allemaal anders uitpakken. Waarbij niet alleen de handeling van van TS en zijn ex van invloed zijn, maar ook nog eens de toekomstige partners van beiden en rest van de omgeving. Duizenden variabelen.

En nee, het is niet de plicht van het sociaal domein dat het kind met beide ouders contact heeft. Er wordt vooral gehandeld wat een inschatting (let wel inschatting) is wat op dat moment in belang is van het kind. Daar zijn heel veel indicatoren voor en zijn ook gedragsdeskundigen bij betrokken. In dat geheel wordt een afweging gemaakt en daarna wordt gehandeld. Maar het blijft een inschatting wat het beste is, het is geen exacte wetenschap. Een huilend kind onder dwang naar de ene ouder laten gaan, nadat een ouder 3 jaar lang een kind heeft gehersenspoeld, is dat gezond contact? Moet je dat doen, als het kind daarna 2 weken aan het bedplassen is van de stress? Is daarbij de hersenspoelende ouder fout? Jazeker. Moet je het kind daarom daar maar weghalen? Wordt een kind daar beter van? Onder het mom van het beste willen doen vanuit een normatief kader "contact met beide ouder is goed...", wordt er in de jeugdzorg heel veel schade aan gericht.

Het is vooral een kutsituatie, waarbij TS bij zichzelf te raden wil gaan. Hoever wil hij gaan? Waaruit vertrekt hij? belang van het kind? Zijn eigen belang? Wat de omgeving er van vind? Hoe ziet hij zijn toekomst? Wil hij alles plannen rondom dit kind? Ook bij toekomstige partnerkeuze? Carriere? (bij co-ouderschap is naar andere kant van het land verhuizen en/of buitenland niet handig). En ga zo maar door, meer afwegingen als ik hier kan neerschrijven. Dat is een zielentocht die TS zelf moet maken en beantwoorden, waarbij elke vraag weer naar andere vragen zal leiden.

Dan pas kan hij voor zichzelf afvragen wat hij wil doen en dan bij elke stap die hij neemt opnieuw kijken of zijn waarden en uitgangspunten uit die zielentocht en belang van het kind gediend zijn c.q. worden. En vooral dat laatste is het belangrijkste.

Het leven in ontzettend rommelig. En laten we eerlijk zijn, wie doet hier wel altijd "het juiste". Ik niet in elk geval. Soms doe ik niet wat ik weet dat ik zo moeten doen en doe ik wel waarvan ik weet dat ik het eigenlijk moet laten. De kern van mens zijn.

Mijn ervaring is alleen dat zodra er rechters en advocaten aan te pas komen, het zeer zelden beter wordt voor het kind. De strijd verhard zich en meestal volgen dat de volgende stappen op de escalatieladder worden gezet.

[ollie1965]

Bernard0343 schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 21:00:
[...]

Het dunkt me dat medewerkers vanuit het sociaal domein júist moeten trachten om te zorgen dat een kind een goed en gezond contact met beide ouders heeft, zeker als één van de ouders een psychische belasting heeft.

Ik ben ook werkzaam geweest in het 'sociaal domein' en vraag me wel af of jouw (eerste) reactie een 'standaard' antwoord vanuit de gemeentelijke toegang zal zijn. Als dat zo is, vind ik dat heel jammer. Want, als een kind opgroeit zonder een gezond contact met beide ouders én bij een psychisch belaste moeder, wordt de kans wel héél groot dat het kind op een gegeven moment wel 'in beeld' komt bij een gemeente / jeugdzorg. Als dan het verhaal is, "Tja... vader wilde heel graag een stabiele factor in het leven van dit kind zijn, maar dat hebben we hem afgeraden en nú is het daar te laat voor", heeft het kind helemaal verloren.

Hier een ervaringsdeskundige, volledig (meerdere) psychologisch rapport met thuis gesprekken van moeder en met opa en oma van haar zijde waar duidelijk staat dat kind negatief wordt beïnvloed door moeder, opa en oma i.r.t. Omgang met vader en vader negatief wordt afgeschilderd. Ook ik heb psychologische testen/gesprekken gehad maar die waren positief over de relatie.
De rechter heeft er heel hard aan gewerkt tezamen met de kinderbescherming (en Jeugdwet) maar nee niet gered. En het was niet de minste (kinder)rechter, 40 jaar in het vak en koninklijk onderscheiden voor zijn werk en nieuwe methode welke landelijk wordt uitgevoerd.
Het enige wat hij als afsluiting zei was “de keuze is raar maar begrijpelijk naar de huidige situatie, het kind zal later waarschijnlijk psychologische ondersteuning nodig hebben en later alsnog zijn vader opzoeken”.
Waarom was het zijn levenswerk? “Mijn ouders hadden niet moeten trouwen en kinderen moeten hebben”, dan heb je dus een echte levensmissie als persoon/kinderrechter.

[Accretion]

SgtElPotato schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:33:
Klinkt natuurlijk makkelijk, maar als het je eigen kind is doe je dat niet zo snel. Lijkt me ook de meest slechte oplossing..

Ik zal d'r geen verstand van hebben, maar niet erkennen klinkt wel het makkelijkste.

De ex wil niet dat jij je ermee bemoeit.
Het kost waarschijnlijk heel veel moeite om ex te overtuigen.
Als de ex overtuigd is heb je constant ruzie over opvoeding e.d.
Het kost waarschijnlijk geld als jij je er mee bemoeit.
Het kind was hij niet eens van bewust.

Als je puur rationeel na denkt, is het "snel weggaan en niet omkijken."
Een andere vriendin zoeken en dan voorbehoedsmiddelen gebruiken totdat je een stabiele relatie hebt en beide klaar bent voor een kind. En dan samen genieten van het (nieuwe leven)

Tegenover steeds getouwtrek over het kind van je ex.
Kan me ook voorstellen dat een potentieel nieuwe relatie het afschrikt of irriteert als je steeds ruzie hebt met ex en al een kind hebt.

Maar dat is puur rationeel, het zal wel heel anders zijn als het je eigen kind is. Enkel leek het mij relevant om toch het verschil te schetsen, ook al is het minder 'socisal geaccepteerd'.

[Player1S]

Nylato schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:09:
***members only***

Anderen hebben al tips uit eigen ervaring gegeven. Zelf heb ik geen 1 op 1 situatie meegemaakt maar wel met lastige ex zitten dealen.

Pick your battles is mijn advies in deze.

En dan doel ik voornamelijk op iets als de achternaam. Ik snap dat het voor jouw waarde heeft dat je kind (ook) jouw achternaam heeft maar ik zou zeggen geef haar die "overwinning". Dat veranderd niks aan het feit dat het jouw kind is.

De 4-3 verhouding. Ik snap je volledig maar stel voor dat jullie beginnen met 5-2 en overeenkomen dat na een jaar te herzien. En stel bijvoorbeeld voor dat het een 10-4 verhouding is. 10 dagen bij haar en dan 4 bij jou want anders mag jij elk weekend oppas zijn terwijl zij lang leve de vrijheid doet.

Mijn ex wou eigenlijk BAM worden tot ze erachter kwam dat ze mij daar ook voor kon misbruiken. X jaar later komt madam erachter dat kinderen niet 24/7 rozengeur en maneschijn zijn en is ze stuk gretiger met de tijd verdelen.

Verder, voor als je paar jaar verder bent, praat nooit slecht over je ex in het bijzijn van je kind.

[Ugchel]

Nylato schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:09:
***members only***

Hoewel ik je geen inhoudelijke ondersteuning kan bieden, wil ik je toch een pluim/compliment geven dat je je zo inzet voor je nog ongeboren kind.

[Player1S]

@Nylato Is er inmiddels progressie in je dilemma?

[Nylato]

Een beetje,

Probeer steeds normaal gesprek aan te gaan. Soms gaat het dan paar dagen goed daarna is alles wat ik doe weer fout.
Het komt een beetje over dat als ik iets doe wat niet aan haar verwachting voldoet. Dan is het een paar dagen rommelig.
voorbeeld:
In het weekend een dag geholpen bij mij ouders want zijn aan het verbouwen.
Hele preek/gezeur gekregen dat ik die tijd ook had kunnen besteden in spullen zoeken voor de baby.

Wat ik dan weer overdreven vind. Het is nog ongeveer 4 maanden en vind niet dat ik elke vrije seconde moet besteden aan spullen zoeken. (Maar dat is mijn mening)
Ik doe het wel en heb ook al dingen aangeschaft voor de baby maar ben er niet elke vrije seconde mee bezig.

Momenteel met dit warme weer is het wat erger. (ze slaapt slecht door de warmte) en het lijkt alsof ze dat op mij uit.
Ik probeer er normaal en aardig onder te blijven maar ben benieuwd hoe het dadelijk in de zomer gaat als het nog warmer word.

Verder wil ik het niet via een rechten laten spelen. Ik het gewoon proberen zo concreet te krijgen met de moeder zonder dat er juridische stappen hoeven genomen te worden.

[Verwijderd]

Nylato schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 07:25:
Een beetje,

Probeer steeds normaal gesprek aan te gaan. Soms gaat het dan paar dagen goed daarna is alles wat ik doe weer fout.
Het komt een beetje over dat als ik iets doe wat niet aan haar verwachting voldoet. Dan is het een paar dagen rommelig.
voorbeeld:
In het weekend een dag geholpen bij mij ouders want zijn aan het verbouwen.
Hele preek/gezeur gekregen dat ik die tijd ook had kunnen besteden in spullen zoeken voor de baby.

Wat ik dan weer overdreven vind. Het is nog ongeveer 4 maanden en vind niet dat ik elke vrije seconde moet besteden aan spullen zoeken. (Maar dat is mijn mening)
Ik doe het wel en heb ook al dingen aangeschaft voor de baby maar ben er niet elke vrije seconde mee bezig.

Momenteel met dit warme weer is het wat erger. (ze slaapt slecht door de warmte) en het lijkt alsof ze dat op mij uit.
Ik probeer er normaal en aardig onder te blijven maar ben benieuwd hoe het dadelijk in de zomer gaat als het nog warmer word.

Verder wil ik het niet via een rechten laten spelen. Ik het gewoon proberen zo concreet te krijgen met de moeder zonder dat er juridische stappen hoeven genomen te worden.

Ik zou zeker grenzen aangeven hoor. Het kan natuurlijk niet zo zijn, dat ze jou nergens bij betrokken wil hebben en jou eigenlijk geen enkele formele rol wil geven.... maar vervolgens wel allerlei verwachtingen heeft van wat jij allemaa wel niet voor haar kunt en moet doen. Ik denk dat dat onredelijke verwachtingen zijn en dat ze maar met die teleurstelling moet dealen. Het is OF, OF.... niet EN, EN.

Ze wil het duidelijk alleen doen.... en ziet voor jou schijbaar alleen een "rol als spullen-provider". Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar voor die rol zou ik dus passen.

[Valorian]

Nylato schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 07:25:
Een beetje,

Probeer steeds normaal gesprek aan te gaan. Soms gaat het dan paar dagen goed daarna is alles wat ik doe weer fout.
Het komt een beetje over dat als ik iets doe wat niet aan haar verwachting voldoet. Dan is het een paar dagen rommelig.
voorbeeld:
In het weekend een dag geholpen bij mij ouders want zijn aan het verbouwen.
Hele preek/gezeur gekregen dat ik die tijd ook had kunnen besteden in spullen zoeken voor de baby.

Wat ik dan weer overdreven vind. Het is nog ongeveer 4 maanden en vind niet dat ik elke vrije seconde moet besteden aan spullen zoeken. (Maar dat is mijn mening)
Ik doe het wel en heb ook al dingen aangeschaft voor de baby maar ben er niet elke vrije seconde mee bezig.

Momenteel met dit warme weer is het wat erger. (ze slaapt slecht door de warmte) en het lijkt alsof ze dat op mij uit.
Ik probeer er normaal en aardig onder te blijven maar ben benieuwd hoe het dadelijk in de zomer gaat als het nog warmer word.

Verder wil ik het niet via een rechten laten spelen. Ik het gewoon proberen zo concreet te krijgen met de moeder zonder dat er juridische stappen hoeven genomen te worden.

Lastig hoor. Ik zou in ieder geval proberen duidelijke afspraken te maken én een afstand te bewaren qua wat jullie verder zelf uitspoken. Dus ga jij een dag klussen? Prima, maar dat hoeft zij niet mee te krijgen. En moeten er spullen gekocht? Ook prima, spreek af wie wat koopt en wanneer, en zorg dat je je aan die afspraken houdt. En dat zij het warm heeft? Haar probleem. Jullie wonen niet meer samen toch? Waarom houdt ze jou daar mee bezig? Maak dingen zakelijk waar dat kán (alles rond financien, taken die niet direct de baby raken etc) en hou en menselijk waar dat moet (alles waar straks je kind bij betrokken is). Vanuit de zijlijn makkelijk gezegd natuurlijk (zeker door deze tweaker die zelf noch kind noch relatie heeft 🙃), maar wie weet kan je er wat mee. Dus als zij volgende keer vraagt “zullen we zaterdag samen spullen kopen?” en jij hebt al plannen om met vrienden bij te praten, geef dan gewoon aan dat je niet kan en op welke momenten wel, maar ga niet uitwijden over het hoe/waarom, dat is niet langer haar zaak en je bent har geen verantwoording schuldig over hoe je je vrije tijd indeelt. En geeft ze aan dat het warm is? Geef aan dat dat vervelend is en dat je hoopt dat ze daar een oplossing voor kan vinden als het straks zomer wordt, maar maak het niet jouw probleem. Met de kanttekening dat als het echt problematisch is dat natuurlijk ook niet echt gezond is voor het kind, maar de mens kan best wat hebben 😉

Succes in ieder geval.

[ Voor 4% gewijzigd door Valorian op 14-05-2024 08:28 ]

[bvdbos]

Kopie van bvdbos in "valt mijn zaak onder rechtsbijstand? familierecht" een paar maanden geleden:

Buiten het juridische en de erkenning (waar ik geen idee van heb) : Geef nu in ieder geval één keer schriftelijk (aangetekend) aan dat je kind wil erkennen en deel uit wil maken van de opvoeding. Als moeder dan aangeeft dit niet te willen dan zou ik vooralsnog berusten bij de keuze die de moeder maakt. Stress tijdens de zwangerschap is niet goed en daarna : een stabiele thuissituatie met zo min mogelijk gedoe is goed voor de opvoeding voor het kind.

Of je de ontwikkeling van het kind op afstand kan volgen is de vraag. Je wil ook niet bekend komen te staan als stalker. Hebben jullie gezamenlijke kennissen waardoor je op de hoogte kan blijven?

Maar biedt aan de moeder hulp aan, zoals PhilipsFan zegt : doe dit met periodieke brieven aan de moeder (zelf natuurlijk een kopie houden). In de toekomst zal het kind, zoals EvH zegt, vragen gaan stellen. Op dat moment kan je in ieder geval laten zien dat het niet aan jou heeft gelegen en dat je het beste voor had met het kind.

Als je het helemaal mooi wil doen dan stuur je geregeld een brief voor het kind mee met de brief naar de moeder. En sowieso ieder jaar een kaartje met de verjaardag, geen drama op de kaart : gewoon gefeliciteerd. Vanaf een jaar of vijf kan je dan een een briefje van 5 (of later 10) bijvoegen. Blijf de onbekende op afstand en zorg dat het kind geen vragen omtrent vaderschap gaat stellen door jouw kaarten.

Als het kind eenmaal weet dat jij de vader bent kan je die brieven ook rechtstreeks gaan sturen. Maar de keuze van het moment waarop het kind dit te weten krijgt ligt bij de moeder. Vanaf 12 jaar ligt de keuze om ook contact met jou te hebben bij het kind (heb ik begrepen).

Open in de tussentijd een spaarrekening en stort daar periodiek geld op zodat je, als het kind gaat studeren, een mooie bijdrage kunt doen (of tzt aanbetaling huis oid).

Moraal : doe wat voor het kind het beste is, jij bent minder belangrijk

[MaD_co]

Hebben jullie het tijdens de relatie het wel eens gehad over jullie kinderwens?
Hoe graag wilde zij kinderen, en hoe graag wilde jij dit?

Kan het zijn dat ze jou misschien gebruikt heeft als "zaad-donor" op het moment dat ze wist dat de relatie samen niet meer te redden was, om dan maar alleenstaande moeder te worden?

En dan de verdeling 5-2 die zij voorstelt, dan krijg jij natuurlijk de Zaterdag en de Zondag? zodat mevrouw lekker haar eigen ding kan blijven doen in de weekenden?

Ik ben namelijk bang dat je meer als oppas en geldschieter gezien gaat worden door de moeder, dan als vader.

[Duke of Savage]

Nylato schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 07:25:
Een beetje,

Probeer steeds normaal gesprek aan te gaan. Soms gaat het dan paar dagen goed daarna is alles wat ik doe weer fout.
Het komt een beetje over dat als ik iets doe wat niet aan haar verwachting voldoet. Dan is het een paar dagen rommelig.
voorbeeld:
In het weekend een dag geholpen bij mij ouders want zijn aan het verbouwen.
Hele preek/gezeur gekregen dat ik die tijd ook had kunnen besteden in spullen zoeken voor de baby.

Wat ik dan weer overdreven vind. Het is nog ongeveer 4 maanden en vind niet dat ik elke vrije seconde moet besteden aan spullen zoeken. (Maar dat is mijn mening)
Ik doe het wel en heb ook al dingen aangeschaft voor de baby maar ben er niet elke vrije seconde mee bezig.

Momenteel met dit warme weer is het wat erger. (ze slaapt slecht door de warmte) en het lijkt alsof ze dat op mij uit.
Ik probeer er normaal en aardig onder te blijven maar ben benieuwd hoe het dadelijk in de zomer gaat als het nog warmer word.

Verder wil ik het niet via een rechten laten spelen. Ik het gewoon proberen zo concreet te krijgen met de moeder zonder dat er juridische stappen hoeven genomen te worden.

Dit gedrag is blijvend. Men zegt "9 maanden voor en 9 maanden na zwangerschap".

Bespaar jezelf jaren aan ellende en hak de knoop door. Tijdens heldere momenten is het blauwe lucht en zonneschijn maar bij een beetje minder is het alleen maar onweer. Een pasgeboren kind (en ook er na) vereist veel aandacht. Kind gaat testen en uit proberen en jij gaat die klappen vangen

[CyberFly]

Als ervaringsdeskundige (mijn ouders zijn gescheiden) zeg ik: blijf weg.
Alles wat je doet is fout in de ogen van moeder (jouw ex). Dat gaat waarschijnlijk nooit veranderen.

Om een lang verhaal kort te maken. Ik woonde bij mijn moeder. Na ieder contact met mijn vader had ik ruzie met moeder. Mijn vader kon niets goed doen in de ogen van mijn moeder. Dat is geen fijne situatie voor een kind.

[gambieter]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 36% gewijzigd door gambieter op 14-05-2024 16:06 ]

[Ryen]

@gambieter Als jouw broer eerder overlijdt dan je ouders gaat het geld alsnog naar de minderjarige kinderen en dus onder controle van de ex. Of je moet dan alsnog een regeling treffen. Had je m.i. net zo goed meteen kunnen doen.

[stftweaker]

Nylato schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 07:25:
Een beetje,

Probeer steeds normaal gesprek aan te gaan. Soms gaat het dan paar dagen goed daarna is alles wat ik doe weer fout.
Het komt een beetje over dat als ik iets doe wat niet aan haar verwachting voldoet. Dan is het een paar dagen rommelig.
voorbeeld:
In het weekend een dag geholpen bij mij ouders want zijn aan het verbouwen.
Hele preek/gezeur gekregen dat ik die tijd ook had kunnen besteden in spullen zoeken voor de baby.

Wat ik dan weer overdreven vind. Het is nog ongeveer 4 maanden en vind niet dat ik elke vrije seconde moet besteden aan spullen zoeken. (Maar dat is mijn mening)
Ik doe het wel en heb ook al dingen aangeschaft voor de baby maar ben er niet elke vrije seconde mee bezig.


Momenteel met dit warme weer is het wat erger. (ze slaapt slecht door de warmte) en het lijkt alsof ze dat op mij uit.
Ik probeer er normaal en aardig onder te blijven maar ben benieuwd hoe het dadelijk in de zomer gaat als het nog warmer word.


Verder wil ik het niet via een rechten laten spelen. Ik het gewoon proberen zo concreet te krijgen met de moeder zonder dat er juridische stappen hoeven genomen te worden.

Betreft je eerste punt: Wat ik mij dan heel erg afvraag. Is dit gedrag omdat zij graag wil dat je betrokken ben of dat ze wil dat je spullen koopt.

2e punt: Hormonen en warmte Brace yourself!!! Maar al fun aside jij bent de vader van het kind, met wie moet ze anders deze gesprekken hebben?

3e punt: Juridisch hebben jullie beiden momenteel niks aan. en vooral je kind niet. Stress is slecht voor je kind, maar alle stress die moeder ervaart gaat ook naar het kind. En stress kan ook lijden tot ongewenst gedrag. Denk aan Alcohol, roken, drugs, medicatie.

Kijk ik snap je point of view. Zo denk je als man zijnde heel praktisch en heel erg tunnel visied. Maar probeer naar het grotere plaatje te kijken. Verplaats je in haar schoenen. Alleenstaande moeder, vader die liever naar ze ouders gaat dan dingen regelen voor zijn kind. Dat is hoe zij kijkt en projecteert.

En misschien ook wel een mooi punt om bij haar aan te geven, dat als zij jouw meer toelaat in het leven van jullie kind. Dat jij dan ook wat betrokkener wordt. Het is iets wat je zou kunnen proberen

[SmurfLink]

Nylato schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 07:25:
Een beetje,

Probeer steeds normaal gesprek aan te gaan. Soms gaat het dan paar dagen goed daarna is alles wat ik doe weer fout.
Het komt een beetje over dat als ik iets doe wat niet aan haar verwachting voldoet. Dan is het een paar dagen rommelig.
voorbeeld:
In het weekend een dag geholpen bij mij ouders want zijn aan het verbouwen.
Hele preek/gezeur gekregen dat ik die tijd ook had kunnen besteden in spullen zoeken voor de baby.

Wat ik dan weer overdreven vind. Het is nog ongeveer 4 maanden en vind niet dat ik elke vrije seconde moet besteden aan spullen zoeken. (Maar dat is mijn mening)
Ik doe het wel en heb ook al dingen aangeschaft voor de baby maar ben er niet elke vrije seconde mee bezig.

Momenteel met dit warme weer is het wat erger. (ze slaapt slecht door de warmte) en het lijkt alsof ze dat op mij uit.
Ik probeer er normaal en aardig onder te blijven maar ben benieuwd hoe het dadelijk in de zomer gaat als het nog warmer word.

Verder wil ik het niet via een rechten laten spelen. Ik het gewoon proberen zo concreet te krijgen met de moeder zonder dat er juridische stappen hoeven genomen te worden.

Klinkt alsof zij de volledige controle heeft over jou en je gebruikt wanneer het haar bevalt. Is jullie relatie altijd al zo geweest of laat je je nu gebruiken vanwege het kind? Hoe dan ook gaan hier echt megaveel alarmbellen af.

[gambieter]

Ryen schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 18:17:
@gambieter Als jouw broer eerder overlijdt dan je ouders gaat het geld alsnog naar de minderjarige kinderen en dus onder controle van de ex. Of je moet dan alsnog een regeling treffen. Had je m.i. net zo goed meteen kunnen doen.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 20% gewijzigd door gambieter op 14-05-2024 19:04 ]

[Valorian]

stftweaker schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 18:24:
[...]


2e punt: Hormonen en warmte Brace yourself!!! Maar al fun aside jij bent de vader van het kind, met wie moet ze anders deze gesprekken hebben?

Met vrienden, familie, collega’s, de buurman en zijn hond of wie dan ook. Ze wil zo min mogelijk te maken hebben met TS, dan moet je niet vervolgens alsnog je geklaag daar dumpen. My two cents

[ASS-Ware]

Duke of Savage schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 12:35:
[...]


Dit gedrag is blijvend. Men zegt "9 maanden voor en 9 maanden na zwangerschap".

Ik neem aan dat je bevalling bedoelt, of 9 maanden tijdens de zwangerschap.

[Tanuki]

@Nylato Hoe gaat het er nu mee? Ik heb dit topic doorgenomen en heb enorm veel bewondering voor je. Een man met een geweten, die het beste ervan wil maken. En je hebt zelf niets fout gedaan. Je ex zou je moeten koesteren, er zijn zoveel ex-mannen (en vrouwen!) die dit heel anders hadden benaderd en daarbij zelfs compleet de belangen van het kind voorbij gaan.

Heel veel sterkte in ieder geval sowieso!

[MallePietje]

Het klinkt inderdaad of je de beste intenties hebt, goed zo. Ben ook benieuwd hoe het nu gaat.

Mijn eerste ingeving is dat je het beste op de achtergrond wat contact kunt houden met een advocaat. Dan kan je op belangrijke momenten even overleggen.

Het zou heel mooi zijn als je gezag kunt krijgen. Anders zijn je rechten vrij beperkt, denk ik. (Je plichten overigens ook, want je hebt immers geen verantwoordelijkheid.)

Het zou ook mooi zijn als jullie onderling een omgangsregeling kunnen afspreken. Dat is meestal het belangrijkste punt uit een ouderschapsplan.

[Nylato]

Ons kind in geboren en ongeveer een week oud op moment van schrijven.
Jammer genoeg had ik via via gehoord dat ze was bevalen(ongeveer uur na bevalling)

Ik zelf kreeg een telefoontje van de persoon die er bij was 5 uur na de bevalling.
Ik vond dit heel erg zwaar omdat ik niet wist of ik het uberhaupt die dag zelf nog iets van haar zou horen.

Momenteel heb ik ons kind nog maar een keer mogen zien.
Ik ben er ongeveer 2 uur geweest. Mogen vasthouden en de flesgeven. (Vond ik echt een heel mooi/bijzonder moment.)

Voor nu is het weer wachten op de volgende keer dat ik langs mag komen.
Ik mag haar wel berichten sturen hoe het gaat enz. maar het kan zijn dat ze pas laat of de dag later geageerd. Ze heeft het natuurlijk ook druk nu.

Ik heb ook Hulp aangeboden dat ik dagelijks langskom om er bijvoorbeeld op te letten/verschonen/eten even.
Maar hier wil ze geen gebruik van maken lijkt het jammer genoeg.

Momenteel probeer ik het beste er van te maken en elk moment dat ik langs mag komen te koesteren.
Een omgangsregeling staat niet op de planning. (En of we er zelf zonder hulp uit gaan komen durf ik niet te zeggen.)
Het zal wss zeker het eerst halfjaar tot jaar bij moeder zijn.

Of het uiteindelijk paar dagen naar mij mag komen is dan nog de vraag.
Ik ben er al wel op voorbereid stel dat. De kinderkamer is ingericht.

[MallePietje]

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie kindje! En tegelijk ook veel sterkte de komende tijd om met deze moeilijke situatie om te gaan.

[Qwerty-273]

Gefeliciteerd!

Wat is de huidige status van het erkennen van het kind?
Dan gaat het niet om inspraak te hebben op de naam van het kind, maar wel om gewoon vastgelegd te hebben dat het ook jouw kind is. Dat is gewoon een directe relatie tussen het kind en de vader. Daar heeft de moeder eigenlijk niets mee te maken.

[ Voor 3% gewijzigd door Qwerty-273 op 26-09-2024 08:39 ]

[hoevenpe]

Gefeliciteerd en tegelijk sterkte!

Als ik het goed begrijp is er niets geregeld, bepaald zij of en wanneer jij de kleine mag zien? Het klinkt niet aardig, maar ze heeft je bij de spreekwoordelijke ballen. Pas op dat de kleine geen machtsmiddel wordt om dingen van jou geregeld te krijgen.

Pick your battles, niet zomaar geld geven maar bijvoorbeeld direct iets kopen dat specifiek voor de kleine is. Lastig...

[Squ1zZy]

Juup schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:23:
Het klinkt misschien hard maar ik zou me zoveel mogelijk proberen te distantieren van zo'n ex (en dus je kind).
Hier ga je dus echt letterlijk 20 jaar lang gezeik mee hebben.

@Nylato Ik kan uit ervaring meepraten en heb alle berichten gelezen in deze thread. Ik kan je alleen aanraden wat @Juup heeft geschreven. Het is keihard, maar je leven wordt een regelrechte hel als je met zo’n iemand samen een kind moet opvoeden. Je kan ook nooit meer terug en uit ervaring kan ik ook meepraten dat rechtszaken en de betrokkenheid van de kinderbescherming je geen leven meer hebt.

[SmurfLink]

hoevenpe schreef op donderdag 26 september 2024 @ 08:45:

Als ik het goed begrijp is er niets geregeld, bepaald zij of en wanneer jij de kleine mag zien? Het klinkt niet aardig, maar ze heeft je bij de spreekwoordelijke ballen. Pas op dat de kleine geen machtsmiddel wordt om dingen van jou geregeld te krijgen.

Ehm, daar is het nu wel flink te laat voor. TS doet blind alles voor z'n ex en dit kind, tot zelfs een kinderkamer inrichten aan toe... Terwijl zijn ex hem manipuleert en controleert, en niet van plan is hem een normaal leven met het kind te gunnen. Het kind werd al voor de geboorte als machtsmiddel gebruikt.

Is er überhaupt al bewijs dat het zijn kind is, of stond de nieuwe partner van de ex bij de geboorte die de TS heeft ingelicht?

Nog steeds zou ik heel hard wegrennen. Je weet niet of het jouw kind is, die ex manipuleert de boel bij elkaar dus ik zou wegwezen. Ja, dat is lastig en heel erg moeilijk, maar voor je geestelijke gesteldheid een stuk beter dan de rest van je leven gemanipuleerd worden.

[hoevenpe]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 08:58:
Nog steeds zou ik heel hard wegrennen. Je weet niet of het jouw kind is, die ex manipuleert de boel bij elkaar dus ik zou wegwezen. Ja, dat is lastig en heel erg moeilijk, maar voor je geestelijke gesteldheid een stuk beter dan de rest van je leven gemanipuleerd worden.

Heb jij kinderen?

Herken de reactie van TS heel goed, ook al kan je de moeder niet (meer) uitstaan het is toch je kind.

[SmurfLink]

hoevenpe schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:01:
[...]

Heb jij kinderen?

Herken de reactie van TS heel goed, ook al kan je de moeder niet (meer) uitstaan het is toch je kind.

Niet relevant, en dat is een aanname. Van de TS die al meermaals heeft laten blijken zich volledig voor het karretje van deze vrouw te laten spannen. Er is dus 0 bewijs dat het zijn kind is behalve dat hij daarvan overtuigd is. Voor hoe het hele verhaal klinkt heb ik toch echt twijfels daarover en zou ik beginnen bij een DNA test aanvragen. Anders is deze hele heisa namelijk precies voor niets...

[XelaRetak]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:09:
[...]


Niet relevant, en dat is een aanname. Van de TS die al meermaals heeft laten blijken zich volledig voor het karretje van deze vrouw te laten spannen. Er is dus 0 bewijs dat het zijn kind is behalve dat hij daarvan overtuigd is. Voor hoe het hele verhaal klinkt heb ik toch echt twijfels daarover en zou ik beginnen bij een DNA test aanvragen. Anders is deze hele heisa namelijk precies voor niets...

Je hebt een zeer sterke mening, tot zoverre is het duidelijk. Helaas heb ik zelf ook in een, gelukkig minder extreme, soortgelijke situatie gezeten als TS en wil ik je toch graag een sterk tegengeluid geven.

TS staat voor het karretje van zijn kind. Niet voor het karretje van zijn ex. De ex is in dit geval helaas de drempel tussen TS en het kind waar het karretje overheen moet.

[Qwerty-273]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:09:
Er is dus 0 bewijs dat het zijn kind is behalve dat hij daarvan overtuigd is. Voor hoe het hele verhaal klinkt heb ik toch echt twijfels daarover en zou ik beginnen bij een DNA test aanvragen. Anders is deze hele heisa namelijk precies voor niets...

"Maury! Maury! Maury!" of de Jeremy Kyle Show, beide helaas al afgelopen...

[Homeland]

XelaRetak schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:12:
[...]


Je hebt een zeer sterke mening, tot zoverre is het duidelijk. Helaas heb ik zelf ook in een, gelukkig minder extreme, soortgelijke situatie gezeten als TS en wil ik je toch graag een sterk tegengeluid geven.

TS staat voor het karretje van zijn kind. Niet voor het karretje van zijn ex. De ex is in dit geval helaas de drempel tussen TS en het kind waar het karretje overheen moet.

Een kind, want het is dus niet zeker dat het zijn kind is.

[SmurfLink]

XelaRetak schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:12:
[...]


Je hebt een zeer sterke mening, tot zoverre is het duidelijk. Helaas heb ik zelf ook in een, gelukkig minder extreme, soortgelijke situatie gezeten als TS en wil ik je toch graag een sterk tegengeluid geven.

TS staat voor het karretje van zijn kind. Niet voor het karretje van zijn ex. De ex is in dit geval helaas de drempel tussen TS en het kind waar het karretje overheen moet.

Van het kind van zijn ex. Waarvan geen enkel bewijs is dat het zijn kind is....

[XelaRetak]

@Homeland @SmurfLink

Draai het eens om. ZIjn kind tot het tegendeel bewezen is. "geen enkel bewijs", nouja, ik ga er voor het gemak even vanuit dat TS weet wanneer 'ie voor het laatst op z'n ex geklommen is.

Stel je voor dat je niks voor je kind doet "want geen bewijs" en dan is het uiteindelijk toch wel jou kind. Dan sta je met de gevoelens die TS tegenover z'n kind heeft met een schuldgevoel waar je niks meer aan kan veranderen.

Te veel doen is beter dan te weinig.

[Homeland]

XelaRetak schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:25:
@Homeland @SmurfLink

Draai het eens om. ZIjn kind tot het tegendeel bewezen is. "geen enkel bewijs", nouja, ik ga er voor het gemak even vanuit dat TS weet wanneer 'ie voor het laatst op z'n ex geklommen is.

Stel je voor dat je niks voor je kind doet "want geen bewijs" en dan is het uiteindelijk toch wel jou kind. Dan sta je met de gevoelens die TS tegenover z'n kind heeft met een schuldgevoel waar je niks meer aan kan veranderen.

Te veel doen is beter dan te weinig.

Dit is natuurlijk ook iets wat hij zo snel mogelijk duidelijk zou moeten hebben, tot die tijd kan hij er dan ter goeder trouw vanuit gaan dat het zijn kind is, maar zou dat toch wel 100% zeker willen hebben als ik in zijn situatie zat.

[Bartske]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:09:
[...]


Niet relevant, en dat is een aanname. Van de TS die al meermaals heeft laten blijken zich volledig voor het karretje van deze vrouw te laten spannen. Er is dus 0 bewijs dat het zijn kind is behalve dat hij daarvan overtuigd is. Voor hoe het hele verhaal klinkt heb ik toch echt twijfels daarover en zou ik beginnen bij een DNA test aanvragen. Anders is deze hele heisa namelijk precies voor niets...

Rationeel gezien heb je echt wel een punt, maar alles wat er rondom kinderen komt kijken is niet altijd rationeel. Dat heb ik zelf ook gemerkt toen ik vader werd, en ik zou mezelf ook als een rationeel persoon omschrijven.

Ik denk wel dat de TS echt met iemand moet gaan praten, of dat een advocaat is of een hulpverlener, om even op een rijtje te krijgen wat nu precies de opties zijn. En dan proberen een beslissing te nemen die goed voelt voor hem en eerlijk is naar het kind. De moeder zou ik proberen zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten.

[Panini]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 08:02:
Ons kind in geboren en ongeveer een week oud op moment van schrijven.
Jammer genoeg had ik via via gehoord dat ze was bevalen(ongeveer uur na bevalling)

Ik zelf kreeg een telefoontje van de persoon die er bij was 5 uur na de bevalling.
Ik vond dit heel erg zwaar omdat ik niet wist of ik het uberhaupt die dag zelf nog iets van haar zou horen.

Momenteel heb ik ons kind nog maar een keer mogen zien.
Ik ben er ongeveer 2 uur geweest. Mogen vasthouden en de flesgeven. (Vond ik echt een heel mooi/bijzonder moment.)

Voor nu is het weer wachten op de volgende keer dat ik langs mag komen.
Ik mag haar wel berichten sturen hoe het gaat enz. maar het kan zijn dat ze pas laat of de dag later geageerd. Ze heeft het natuurlijk ook druk nu.

Ik heb ook Hulp aangeboden dat ik dagelijks langskom om er bijvoorbeeld op te letten/verschonen/eten even.
Maar hier wil ze geen gebruik van maken lijkt het jammer genoeg.

Momenteel probeer ik het beste er van te maken en elk moment dat ik langs mag komen te koesteren.
Een omgangsregeling staat niet op de planning. (En of we er zelf zonder hulp uit gaan komen durf ik niet te zeggen.)
Het zal wss zeker het eerst halfjaar tot jaar bij moeder zijn.

Of het uiteindelijk paar dagen naar mij mag komen is dan nog de vraag.
Ik ben er al wel op voorbereid stel dat. De kinderkamer is ingericht.

Wat een ongelooflijk nare situatie. Maar je wordt echt aan alle kanten gepiepeld, en opkomen voor je eigen belangen lijkt ook te lastig voor je eerlijk gezegd. Alles lijkt erop dat je wel actief betrokken wilt zijn in het leven van het kindje, maar de kans niet krijgt.

Het is denk ik tijd om juridisch advies in te schakelen, want op deze manier ga je er niet uitkomen met je ex. Daarnaast zou ik er niet gerust op zijn dat je ex echt op een gezonde wijze een kind kan opvoeden als ze werkelijk een discutabele mentale en fysieke gezondheid heeft.

Je gaat op deze manier een hoop belangrijke momenten missen in de opvoeding van je kind. Jouw passieve houding en hopen op welwillendheid van je ex gaat niks opleveren. Je hebt iemand nodig die opkomt voor jouw belangen, en uiteindelijk ook die van het kind.

Zou zelf ook uitzoeken of het wel echt jouw kind is? Je zegt in een eerdere post voor 99% zeker te weten dat het wel jouw kind is, maar je ex komt plots na het uitmaken met de mededeling dat ze zwanger is van jouw kind. Hoe weet je zo zeker dat ze niet met een ander naar bed is gegaan?

[fastedje]

Verwijderd schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:32:
[...]

Daar kun je niet voor zorgen zonder toestemming van de moeder.

Dit lijkt me vrij gemakkelijk: ik vermoed dat je ex wel jouw alimentatie wil hebben. Zo ja, laat haar dan maar aantonen dat het jouw kind is.

[Nylato]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:16:
[...]


Van het kind van zijn ex. Waarvan geen enkel bewijs is dat het zijn kind is....

We hebben offcieel nog nooit een DNA test gedaan maar weten allebei dat het mijn kind is.
Dat geeft ze ook toe.

Ze heeft zelf geen nieuwe vriend. Maar het was het nichtje dat er bij was bij de bevalling.
(zag dacht ik een aanname dat haar nieuwe vriend er bij was)

Verder had ik het ook over een kinderkamer in mijn woning is niet voor haar aangeschaft maar voor het kind.
(en vrienden van mij zijn ook zwanger. Dus die kunnen er ook altijd gebruik van maken als die ooit op bezoek komen )

Over erkenning is er nog niks concreet geregeld.
Wel heb ik via een jurdische weg (zie een brief) er voor kunnen zorgen dat ze de aankomende ~3 maanden niet iemand anders het kan laten erkennen.

Dit heeft al wat stress weggehaald en nu rustig aankijken/over proberen te hebben hoe verder met erkennen.

Verder heb ik meerdere mensen die me een hand boven het hoofd houden.
over wat wel en niet handig is.

Het is niet erg om sommige dingen te kopen. Maar moet te gek worden.
Wat we ook gezegt is: Allumentatie is geen kijk geld

[Qwerty-273]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:29:
Over erkenning is er nog niks concreet geregeld.
Wel heb ik via een jurdische weg (zie een brief) er voor kunnen zorgen dat ze de aankomende ~3 maanden niet iemand anders het kan laten erkennen.

Dit heeft al wat stress weggehaald en nu rustig aankijken/over proberen te hebben hoe verder met erkennen.

Het is mogelijk om de erkenning van een niet biologisch kind (als iemand anders dan de biologische vader het kind erkend) via de rechter ongedaan te maken.
https://www.rechtspraak.n...ing-kind-vernietigen.aspx

Ook is het via de rechter mogelijk om vervangende toestemming te vragen voor het erkennen als de moeder niet mee wilt werken. Als er nog geen DNA onderzoek is gedaan (want geen medewerking moeder) dan kan de rechter dat ook afdwingen als onderdeel van deze zaak.
https://www.rechtspraak.n...emming-erkennen-kind.aspx

[hoevenpe]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:29:
Het is niet erg om sommige dingen te kopen. Maar moet te gek worden.
Wat we ook gezegt is: Allumentatie is geen kijk geld

Als jij met wat incidentele steun het contact op de waakvlam kunt houden is dat het meer dan waard. Zorg dat je er bent als het nodig is, bewaak je eigen grenzen, kies bewust momenten om strikt te zijn.

Zolang jij denkt dat moeder de zorg goed kan bieden, er geen onveilige situatie voor het kind is, probeer wat afstand te nemen. Laat moeder maar bepalen welke modus operandi in deze fase passend is. Over 5 of 10 jaar kan de vlag er heel anders bijhangen.

[Nylato]

Qwerty-273 schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:37:
[...]

Het is mogelijk om de erkenning van een niet biologisch kind (als iemand anders dan de biologische vader het kind erkend) via de rechter ongedaan te maken.
https://www.rechtspraak.n...ing-kind-vernietigen.aspx

Ook is het via de rechter mogelijk om vervangende toestemming te vragen voor het erkennen als de moeder niet mee wilt werken. Als er nog geen DNA onderzoek is gedaan (want geen medewerking moeder) dan kan de rechter dat ook afdwingen als onderdeel van deze zaak.
https://www.rechtspraak.n...emming-erkennen-kind.aspx

Dit weet ik allemaal.
Ik heb met een VFAS specialist contact opgenomen.
Daarom Mag/Kan ze het niet door iemand anders laten erkennen tijdelijk.
Zodat we het misschien nog kunnen oplossen zonder rechtszaak.

[Christoxz]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:29:
[...]
We hebben offcieel nog nooit een DNA test gedaan maar weten allebei dat het mijn kind is.
Dat geeft ze ook toe.

Het spijt me om te horen voor je situatie, hopelijk komt het allemaal goed.

Ik wil het echt niet voor je verpesten, maar je weet niet zeker dat het jouw kind is.
Dat is wat je denkt en wat je hoopt en dat is wat we je gunnen, maar hoe weet je het zo zeker?

Ik kan helaas uit deels ervaring vertellen dat je soms zo overtuigt kan zijn dat het jouw kind is, maar niet zo is. Gelukkig niet zelf meegemaakt, maar wel een familie lid. Pas na jaren kwam naar boven dat het eigenlijk toch niet zijn kind was, terwijl het allemaal zo geloofwaardig was, en qua timing prima klopten.

Nogmaals, wil het echt niet voor je verpesten, maar ik denk dat het onterecht is om er zo zeker over te zijn, aangezien je haar alleen maar op haar woord kan geloven.

[Roenie]

Valorian schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 08:25:
[...]Lastig hoor. Ik zou in ieder geval proberen duidelijke afspraken te maken én een afstand te bewaren qua wat jullie verder zelf uitspoken. Dus ga jij een dag klussen? Prima, maar dat hoeft zij niet mee te krijgen. En moeten er spullen gekocht? Ook prima, spreek af wie wat koopt en wanneer, en zorg dat je je aan die afspraken houdt. En dat zij het warm heeft? Haar probleem. Jullie wonen niet meer samen toch? Waarom houdt ze jou daar mee bezig? Maak dingen zakelijk waar dat kán (alles rond financien, taken die niet direct de baby raken etc) en hou en menselijk waar dat moet (alles waar straks je kind bij betrokken is). Vanuit de zijlijn makkelijk gezegd natuurlijk (zeker door deze tweaker die zelf noch kind noch relatie heeft 🙃), maar wie weet kan je er wat mee. Dus als zij volgende keer vraagt “zullen we zaterdag samen spullen kopen?” en jij hebt al plannen om met vrienden bij te praten, geef dan gewoon aan dat je niet kan en op welke momenten wel, maar ga niet uitwijden over het hoe/waarom, dat is niet langer haar zaak en je bent har geen verantwoording schuldig over hoe je je vrije tijd indeelt. En geeft ze aan dat het warm is? Geef aan dat dat vervelend is en dat je hoopt dat ze daar een oplossing voor kan vinden als het straks zomer wordt, maar maak het niet jouw probleem. Met de kanttekening dat als het echt problematisch is dat natuurlijk ook niet echt gezond is voor het kind, maar de mens kan best wat hebben 😉

Succes in ieder geval.

Dit kan ik alleen maar onderschrijven. Heel negatief gezegd op basis van wat ik allemaal in deze draad lees: moeder is iemand die jullie kind (ik ga er van uit dat je inderdaad de vader bent) 'gebruikt' om haar zin te krijgen. Het zou mij niets verbazen als zij daadwerkelijk vindt dat jij er bent om haar te ontzorgen en dergelijke, maar dat je aan de andere kant geen rol hoeft te spelen. Misschien ziet zij niet eens in dat het in deze situatie van beiden kanten geven en nemen is.

Het is te prijzen dat je je zo inzet voor het kind. Echter, zorg dat dit niet ten koste gaat van je eigen belangen. Goed om er voor het kind te zijn, maar dat betekent niet dat je naar de pijpen van moeder hoeft te dansen. Als zij een kinderkamer wil inrichten dan hoef jij dat niet te betalen. Of betaalt zij mee aan de kinderkamer in jouw huis? Het klinkt alsof zij vooral wil dat jij dingen doet, regelt en betaalt, maar dat zij zelf dat niet wil naar jou toe. Zo werkt het niet. Dus bescherm je belangen: mentaal, financieel en op het gebied van ouderschap.

[Justinn1988]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 08:58:
[...]

Ehm, daar is het nu wel flink te laat voor. TS doet blind alles voor z'n ex en dit kind, tot zelfs een kinderkamer inrichten aan toe... Terwijl zijn ex hem manipuleert en controleert, en niet van plan is hem een normaal leven met het kind te gunnen. Het kind werd al voor de geboorte als machtsmiddel gebruikt.

Is er überhaupt al bewijs dat het zijn kind is, of stond de nieuwe partner van de ex bij de geboorte die de TS heeft ingelicht?

Nog steeds zou ik heel hard wegrennen. Je weet niet of het jouw kind is, die ex manipuleert de boel bij elkaar dus ik zou wegwezen. Ja, dat is lastig en heel erg moeilijk, maar voor je geestelijke gesteldheid een stuk beter dan de rest van je leven gemanipuleerd worden.

Wegrennen is dan wel weer een uiteinde. Ervan uitgaande dat TS de biologische vader is, snap ik dat hij betrokken wil zijn bij de opvoeding van zijn eigen kind en dat mag geprezen worden. Waar ik wel een beetje over kan vallen, waren de eerdere suggesties van diverse Tweakers om de relatie met de ex met 'pappen en nathouden' te behandelen en haar vooral een beetje haar zin te geven.

Dat is voor TS enkel maar een tijdelijke strategie*, en nooit een duurzame oplossing tenzij TS zichzelf ondergeschikt wilt maken aan zijn ex. Het lijkt me immers sterk dat TS de toekomst met dit kind voor zich ziet door over zich heen te laten lopen, dat hij alle concessies moet doen en zij ruimte blijft houden om hem te manipuleren. Het belang van de moeder overstijgen niet de belangen van TS t.o.v. het kind.

Ieder kind heeft het recht op 50% een papa in het leven. Dat is niet aan de moeder om te bepalen.

Als hij het belangrijk vindt er voor zijn kind te zijn, nu en in de toekomst, dan zal hij zich daarvoor hoe dan ook hard moeten maken. Gezien de signalen die er nu al zijn (TS is helemaal niet betrokken bij de geboorte, wat ik onwijs sneu vind), is het aan te raden dat hij in elk geval juridische bijstand zoekt om pro-actief mogelijkheden uit te laten pluizen. Dat betekent niet direct een juridisch geschil nu al aangaan, maar wel de voorbereidingen daarvoor treffen. En die gaan er, hoe dan ook, wel een keer komen.

*

spoiler:

En in mijn ervaring, met onstabiele alleenstaande moeders, gaat dat een gebed zonder einde worden waarbij uitstel leidt tot afstel en het belang van TS volkomen ondergesneeuwd blijft. Je als ouder ondergeschikt maken t.o.v. het kind is niet zo gek, maar t.o.v. je ex zou je dat niet eens willen noch moeten tolereren.

[ Voor 5% gewijzigd door Justinn1988 op 26-09-2024 11:00 ]

[Qwerty-273]

Justinn1988 schreef op donderdag 26 september 2024 @ 10:50:
Ieder kind heeft het recht op 50% een papa in het leven. Dat is niet aan de moeder om te bepalen.

Het zou ook eens tijd worden om dit een plicht voor de vader te maken (maar dat is een andere discussie).
Recht hebben en recht krijgen zijn helaas twee andere dingen.

[Vogel666]

Dit lijkt me een zaak voor de familie-rechter. Volgens mij kan de volgende 3 zaken prima afdwingen.
- erkenning
- omgangsregeling
- alimentatie

Een naam...als er eenmaal aangifte gedaan is...pick you battles, zou ik zeggen. Je kind kan/mag op latere leeftijd over de achternaam altijd nog anders beslissen.

[crazyx]

Ik heb een soortgelijk verhaal langs de andere kant ook meegemaakt. Uiteindelijk heel veel rechtzaken (bijna 10 jaar lang). Er is wel een omgangsregeling gekomen, elke 2 weken een weekend. Wat uiteindelijk veel te weinig is om echt een band op te bouwen.

Kind ging pas na een paar jaar de eerste keer echt naar de vader (na veel rechtzaken, tijdrekken en beroepsprocedures). Voor haar was dat praktisch een vreemde. Na een 5-tal jaar moest het kind echt gedwongen worden om het weekend met papa te spenderen. (ze wilde naar vriendinnen, schoolwerk doen, hobbies, ... en hij had dikwijls veel plannen gemaakt)

Ik zou echt niet met rechtzaken beginnen, lijkt me een straatje zonder einde. De enige die er gelukkiger uitkomt is de advocaat.

[menonv]

Proberen zo snel mogelijk met een mediator om tafel te gaan zitten om een omgangsregeling te treffen. Je moet dingen op papier gaan zetten met zn tweetjes.... en dat is notabene, waar jullie allebei het voor moeten doen, voor het kind. Daar moet geen onduidelijkheid over zijn.
In de omgangsregeling spreek je met elkaar af wat zijn de grenzen, wat zijn de verwachtingen en verplichtingen.
Probeer de weg met de advocaat uit de weg te gaan.... Dan zijn er geen winners meer, het kind al zeker niet. Op tijd mee beginnen....

[MallePietje]

Ik ben absoluut geen expert, maar zat even te googelen. Kennelijk zou je mogelijk ook kinderalimentatie moeten betalen zonder erkenning/gezag.

Misschien een beetje voorzichtig zijn met het expliciet richting je ex benoemen dat het jouw kind is. Dan kan ze dat niet tegen je gebruiken: je hebt zelf gezegd/geschreven dat het jouw kind is, dus betalen. Mocht het aan de orde komen: Jij bent bereid mee te werken aan DNA onderzoek in ruil voor erkenning/gezag/omgangsregeling.