Problematiek omtrent kind met ex partner

[Qwerty-273]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:09:
Er is dus 0 bewijs dat het zijn kind is behalve dat hij daarvan overtuigd is. Voor hoe het hele verhaal klinkt heb ik toch echt twijfels daarover en zou ik beginnen bij een DNA test aanvragen. Anders is deze hele heisa namelijk precies voor niets...

"Maury! Maury! Maury!" of de Jeremy Kyle Show, beide helaas al afgelopen...

[Homeland]

XelaRetak schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:12:
[...]


Je hebt een zeer sterke mening, tot zoverre is het duidelijk. Helaas heb ik zelf ook in een, gelukkig minder extreme, soortgelijke situatie gezeten als TS en wil ik je toch graag een sterk tegengeluid geven.

TS staat voor het karretje van zijn kind. Niet voor het karretje van zijn ex. De ex is in dit geval helaas de drempel tussen TS en het kind waar het karretje overheen moet.

Een kind, want het is dus niet zeker dat het zijn kind is.

[SmurfLink]

XelaRetak schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:12:
[...]


Je hebt een zeer sterke mening, tot zoverre is het duidelijk. Helaas heb ik zelf ook in een, gelukkig minder extreme, soortgelijke situatie gezeten als TS en wil ik je toch graag een sterk tegengeluid geven.

TS staat voor het karretje van zijn kind. Niet voor het karretje van zijn ex. De ex is in dit geval helaas de drempel tussen TS en het kind waar het karretje overheen moet.

Van het kind van zijn ex. Waarvan geen enkel bewijs is dat het zijn kind is....

[XelaRetak]

@Homeland @SmurfLink

Draai het eens om. ZIjn kind tot het tegendeel bewezen is. "geen enkel bewijs", nouja, ik ga er voor het gemak even vanuit dat TS weet wanneer 'ie voor het laatst op z'n ex geklommen is.

Stel je voor dat je niks voor je kind doet "want geen bewijs" en dan is het uiteindelijk toch wel jou kind. Dan sta je met de gevoelens die TS tegenover z'n kind heeft met een schuldgevoel waar je niks meer aan kan veranderen.

Te veel doen is beter dan te weinig.

[Homeland]

XelaRetak schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:25:
@Homeland @SmurfLink

Draai het eens om. ZIjn kind tot het tegendeel bewezen is. "geen enkel bewijs", nouja, ik ga er voor het gemak even vanuit dat TS weet wanneer 'ie voor het laatst op z'n ex geklommen is.

Stel je voor dat je niks voor je kind doet "want geen bewijs" en dan is het uiteindelijk toch wel jou kind. Dan sta je met de gevoelens die TS tegenover z'n kind heeft met een schuldgevoel waar je niks meer aan kan veranderen.

Te veel doen is beter dan te weinig.

Dit is natuurlijk ook iets wat hij zo snel mogelijk duidelijk zou moeten hebben, tot die tijd kan hij er dan ter goeder trouw vanuit gaan dat het zijn kind is, maar zou dat toch wel 100% zeker willen hebben als ik in zijn situatie zat.

[Bartske]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:09:
[...]


Niet relevant, en dat is een aanname. Van de TS die al meermaals heeft laten blijken zich volledig voor het karretje van deze vrouw te laten spannen. Er is dus 0 bewijs dat het zijn kind is behalve dat hij daarvan overtuigd is. Voor hoe het hele verhaal klinkt heb ik toch echt twijfels daarover en zou ik beginnen bij een DNA test aanvragen. Anders is deze hele heisa namelijk precies voor niets...

Rationeel gezien heb je echt wel een punt, maar alles wat er rondom kinderen komt kijken is niet altijd rationeel. Dat heb ik zelf ook gemerkt toen ik vader werd, en ik zou mezelf ook als een rationeel persoon omschrijven.

Ik denk wel dat de TS echt met iemand moet gaan praten, of dat een advocaat is of een hulpverlener, om even op een rijtje te krijgen wat nu precies de opties zijn. En dan proberen een beslissing te nemen die goed voelt voor hem en eerlijk is naar het kind. De moeder zou ik proberen zoveel mogelijk buiten beschouwing te laten.

[Panini]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 08:02:
Ons kind in geboren en ongeveer een week oud op moment van schrijven.
Jammer genoeg had ik via via gehoord dat ze was bevalen(ongeveer uur na bevalling)

Ik zelf kreeg een telefoontje van de persoon die er bij was 5 uur na de bevalling.
Ik vond dit heel erg zwaar omdat ik niet wist of ik het uberhaupt die dag zelf nog iets van haar zou horen.

Momenteel heb ik ons kind nog maar een keer mogen zien.
Ik ben er ongeveer 2 uur geweest. Mogen vasthouden en de flesgeven. (Vond ik echt een heel mooi/bijzonder moment.)

Voor nu is het weer wachten op de volgende keer dat ik langs mag komen.
Ik mag haar wel berichten sturen hoe het gaat enz. maar het kan zijn dat ze pas laat of de dag later geageerd. Ze heeft het natuurlijk ook druk nu.

Ik heb ook Hulp aangeboden dat ik dagelijks langskom om er bijvoorbeeld op te letten/verschonen/eten even.
Maar hier wil ze geen gebruik van maken lijkt het jammer genoeg.

Momenteel probeer ik het beste er van te maken en elk moment dat ik langs mag komen te koesteren.
Een omgangsregeling staat niet op de planning. (En of we er zelf zonder hulp uit gaan komen durf ik niet te zeggen.)
Het zal wss zeker het eerst halfjaar tot jaar bij moeder zijn.

Of het uiteindelijk paar dagen naar mij mag komen is dan nog de vraag.
Ik ben er al wel op voorbereid stel dat. De kinderkamer is ingericht.

toon volledige bericht

Wat een ongelooflijk nare situatie. Maar je wordt echt aan alle kanten gepiepeld, en opkomen voor je eigen belangen lijkt ook te lastig voor je eerlijk gezegd. Alles lijkt erop dat je wel actief betrokken wilt zijn in het leven van het kindje, maar de kans niet krijgt.

Het is denk ik tijd om juridisch advies in te schakelen, want op deze manier ga je er niet uitkomen met je ex. Daarnaast zou ik er niet gerust op zijn dat je ex echt op een gezonde wijze een kind kan opvoeden als ze werkelijk een discutabele mentale en fysieke gezondheid heeft.

Je gaat op deze manier een hoop belangrijke momenten missen in de opvoeding van je kind. Jouw passieve houding en hopen op welwillendheid van je ex gaat niks opleveren. Je hebt iemand nodig die opkomt voor jouw belangen, en uiteindelijk ook die van het kind.

Zou zelf ook uitzoeken of het wel echt jouw kind is? Je zegt in een eerdere post voor 99% zeker te weten dat het wel jouw kind is, maar je ex komt plots na het uitmaken met de mededeling dat ze zwanger is van jouw kind. Hoe weet je zo zeker dat ze niet met een ander naar bed is gegaan?

[fastedje]

Verwijderd schreef op donderdag 2 mei 2024 @ 11:32:
[...]

Daar kun je niet voor zorgen zonder toestemming van de moeder.

Dit lijkt me vrij gemakkelijk: ik vermoed dat je ex wel jouw alimentatie wil hebben. Zo ja, laat haar dan maar aantonen dat het jouw kind is.

[Nylato]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:16:
[...]


Van het kind van zijn ex. Waarvan geen enkel bewijs is dat het zijn kind is....

We hebben offcieel nog nooit een DNA test gedaan maar weten allebei dat het mijn kind is.
Dat geeft ze ook toe.

Ze heeft zelf geen nieuwe vriend. Maar het was het nichtje dat er bij was bij de bevalling.
(zag dacht ik een aanname dat haar nieuwe vriend er bij was)

Verder had ik het ook over een kinderkamer in mijn woning is niet voor haar aangeschaft maar voor het kind.
(en vrienden van mij zijn ook zwanger. Dus die kunnen er ook altijd gebruik van maken als die ooit op bezoek komen )

Over erkenning is er nog niks concreet geregeld.
Wel heb ik via een jurdische weg (zie een brief) er voor kunnen zorgen dat ze de aankomende ~3 maanden niet iemand anders het kan laten erkennen.

Dit heeft al wat stress weggehaald en nu rustig aankijken/over proberen te hebben hoe verder met erkennen.

Verder heb ik meerdere mensen die me een hand boven het hoofd houden.
over wat wel en niet handig is.

Het is niet erg om sommige dingen te kopen. Maar moet te gek worden.
Wat we ook gezegt is: Allumentatie is geen kijk geld

[Qwerty-273]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:29:
Over erkenning is er nog niks concreet geregeld.
Wel heb ik via een jurdische weg (zie een brief) er voor kunnen zorgen dat ze de aankomende ~3 maanden niet iemand anders het kan laten erkennen.

Dit heeft al wat stress weggehaald en nu rustig aankijken/over proberen te hebben hoe verder met erkennen.

Het is mogelijk om de erkenning van een niet biologisch kind (als iemand anders dan de biologische vader het kind erkend) via de rechter ongedaan te maken.
https://www.rechtspraak.n...ing-kind-vernietigen.aspx

Ook is het via de rechter mogelijk om vervangende toestemming te vragen voor het erkennen als de moeder niet mee wilt werken. Als er nog geen DNA onderzoek is gedaan (want geen medewerking moeder) dan kan de rechter dat ook afdwingen als onderdeel van deze zaak.
https://www.rechtspraak.n...emming-erkennen-kind.aspx

[hoevenpe]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:29:
Het is niet erg om sommige dingen te kopen. Maar moet te gek worden.
Wat we ook gezegt is: Allumentatie is geen kijk geld

Als jij met wat incidentele steun het contact op de waakvlam kunt houden is dat het meer dan waard. Zorg dat je er bent als het nodig is, bewaak je eigen grenzen, kies bewust momenten om strikt te zijn.

Zolang jij denkt dat moeder de zorg goed kan bieden, er geen onveilige situatie voor het kind is, probeer wat afstand te nemen. Laat moeder maar bepalen welke modus operandi in deze fase passend is. Over 5 of 10 jaar kan de vlag er heel anders bijhangen.

[Nylato]

Qwerty-273 schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:37:
[...]

Het is mogelijk om de erkenning van een niet biologisch kind (als iemand anders dan de biologische vader het kind erkend) via de rechter ongedaan te maken.
https://www.rechtspraak.n...ing-kind-vernietigen.aspx

Ook is het via de rechter mogelijk om vervangende toestemming te vragen voor het erkennen als de moeder niet mee wilt werken. Als er nog geen DNA onderzoek is gedaan (want geen medewerking moeder) dan kan de rechter dat ook afdwingen als onderdeel van deze zaak.
https://www.rechtspraak.n...emming-erkennen-kind.aspx

Dit weet ik allemaal.
Ik heb met een VFAS specialist contact opgenomen.
Daarom Mag/Kan ze het niet door iemand anders laten erkennen tijdelijk.
Zodat we het misschien nog kunnen oplossen zonder rechtszaak.

[Christoxz]

Nylato schreef op donderdag 26 september 2024 @ 09:29:
[...]
We hebben offcieel nog nooit een DNA test gedaan maar weten allebei dat het mijn kind is.
Dat geeft ze ook toe.

Het spijt me om te horen voor je situatie, hopelijk komt het allemaal goed.

Ik wil het echt niet voor je verpesten, maar je weet niet zeker dat het jouw kind is.
Dat is wat je denkt en wat je hoopt en dat is wat we je gunnen, maar hoe weet je het zo zeker?

Ik kan helaas uit deels ervaring vertellen dat je soms zo overtuigt kan zijn dat het jouw kind is, maar niet zo is. Gelukkig niet zelf meegemaakt, maar wel een familie lid. Pas na jaren kwam naar boven dat het eigenlijk toch niet zijn kind was, terwijl het allemaal zo geloofwaardig was, en qua timing prima klopten.

Nogmaals, wil het echt niet voor je verpesten, maar ik denk dat het onterecht is om er zo zeker over te zijn, aangezien je haar alleen maar op haar woord kan geloven.

[Roenie]

Valorian schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 08:25:
[...]Lastig hoor. Ik zou in ieder geval proberen duidelijke afspraken te maken én een afstand te bewaren qua wat jullie verder zelf uitspoken. Dus ga jij een dag klussen? Prima, maar dat hoeft zij niet mee te krijgen. En moeten er spullen gekocht? Ook prima, spreek af wie wat koopt en wanneer, en zorg dat je je aan die afspraken houdt. En dat zij het warm heeft? Haar probleem. Jullie wonen niet meer samen toch? Waarom houdt ze jou daar mee bezig? Maak dingen zakelijk waar dat kán (alles rond financien, taken die niet direct de baby raken etc) en hou en menselijk waar dat moet (alles waar straks je kind bij betrokken is). Vanuit de zijlijn makkelijk gezegd natuurlijk (zeker door deze tweaker die zelf noch kind noch relatie heeft 🙃), maar wie weet kan je er wat mee. Dus als zij volgende keer vraagt “zullen we zaterdag samen spullen kopen?” en jij hebt al plannen om met vrienden bij te praten, geef dan gewoon aan dat je niet kan en op welke momenten wel, maar ga niet uitwijden over het hoe/waarom, dat is niet langer haar zaak en je bent har geen verantwoording schuldig over hoe je je vrije tijd indeelt. En geeft ze aan dat het warm is? Geef aan dat dat vervelend is en dat je hoopt dat ze daar een oplossing voor kan vinden als het straks zomer wordt, maar maak het niet jouw probleem. Met de kanttekening dat als het echt problematisch is dat natuurlijk ook niet echt gezond is voor het kind, maar de mens kan best wat hebben 😉

Succes in ieder geval.

Dit kan ik alleen maar onderschrijven. Heel negatief gezegd op basis van wat ik allemaal in deze draad lees: moeder is iemand die jullie kind (ik ga er van uit dat je inderdaad de vader bent) 'gebruikt' om haar zin te krijgen. Het zou mij niets verbazen als zij daadwerkelijk vindt dat jij er bent om haar te ontzorgen en dergelijke, maar dat je aan de andere kant geen rol hoeft te spelen. Misschien ziet zij niet eens in dat het in deze situatie van beiden kanten geven en nemen is.

Het is te prijzen dat je je zo inzet voor het kind. Echter, zorg dat dit niet ten koste gaat van je eigen belangen. Goed om er voor het kind te zijn, maar dat betekent niet dat je naar de pijpen van moeder hoeft te dansen. Als zij een kinderkamer wil inrichten dan hoef jij dat niet te betalen. Of betaalt zij mee aan de kinderkamer in jouw huis? Het klinkt alsof zij vooral wil dat jij dingen doet, regelt en betaalt, maar dat zij zelf dat niet wil naar jou toe. Zo werkt het niet. Dus bescherm je belangen: mentaal, financieel en op het gebied van ouderschap.

[Justinn1988]

SmurfLink schreef op donderdag 26 september 2024 @ 08:58:
[...]

Ehm, daar is het nu wel flink te laat voor. TS doet blind alles voor z'n ex en dit kind, tot zelfs een kinderkamer inrichten aan toe... Terwijl zijn ex hem manipuleert en controleert, en niet van plan is hem een normaal leven met het kind te gunnen. Het kind werd al voor de geboorte als machtsmiddel gebruikt.

Is er überhaupt al bewijs dat het zijn kind is, of stond de nieuwe partner van de ex bij de geboorte die de TS heeft ingelicht?

Nog steeds zou ik heel hard wegrennen. Je weet niet of het jouw kind is, die ex manipuleert de boel bij elkaar dus ik zou wegwezen. Ja, dat is lastig en heel erg moeilijk, maar voor je geestelijke gesteldheid een stuk beter dan de rest van je leven gemanipuleerd worden.

Wegrennen is dan wel weer een uiteinde. Ervan uitgaande dat TS de biologische vader is, snap ik dat hij betrokken wil zijn bij de opvoeding van zijn eigen kind en dat mag geprezen worden. Waar ik wel een beetje over kan vallen, waren de eerdere suggesties van diverse Tweakers om de relatie met de ex met 'pappen en nathouden' te behandelen en haar vooral een beetje haar zin te geven.

Dat is voor TS enkel maar een tijdelijke strategie*, en nooit een duurzame oplossing tenzij TS zichzelf ondergeschikt wilt maken aan zijn ex. Het lijkt me immers sterk dat TS de toekomst met dit kind voor zich ziet door over zich heen te laten lopen, dat hij alle concessies moet doen en zij ruimte blijft houden om hem te manipuleren. Het belang van de moeder overstijgen niet de belangen van TS t.o.v. het kind.

Ieder kind heeft het recht op 50% een papa in het leven. Dat is niet aan de moeder om te bepalen.

Als hij het belangrijk vindt er voor zijn kind te zijn, nu en in de toekomst, dan zal hij zich daarvoor hoe dan ook hard moeten maken. Gezien de signalen die er nu al zijn (TS is helemaal niet betrokken bij de geboorte, wat ik onwijs sneu vind), is het aan te raden dat hij in elk geval juridische bijstand zoekt om pro-actief mogelijkheden uit te laten pluizen. Dat betekent niet direct een juridisch geschil nu al aangaan, maar wel de voorbereidingen daarvoor treffen. En die gaan er, hoe dan ook, wel een keer komen.

*

spoiler:

En in mijn ervaring, met onstabiele alleenstaande moeders, gaat dat een gebed zonder einde worden waarbij uitstel leidt tot afstel en het belang van TS volkomen ondergesneeuwd blijft. Je als ouder ondergeschikt maken t.o.v. het kind is niet zo gek, maar t.o.v. je ex zou je dat niet eens willen noch moeten tolereren.

[ Voor 5% gewijzigd door Justinn1988 op 26-09-2024 11:00 ]

[Qwerty-273]

Justinn1988 schreef op donderdag 26 september 2024 @ 10:50:
Ieder kind heeft het recht op 50% een papa in het leven. Dat is niet aan de moeder om te bepalen.

Het zou ook eens tijd worden om dit een plicht voor de vader te maken (maar dat is een andere discussie).
Recht hebben en recht krijgen zijn helaas twee andere dingen.

[Vogel666]

Dit lijkt me een zaak voor de familie-rechter. Volgens mij kan de volgende 3 zaken prima afdwingen.
- erkenning
- omgangsregeling
- alimentatie

Een naam...als er eenmaal aangifte gedaan is...pick you battles, zou ik zeggen. Je kind kan/mag op latere leeftijd over de achternaam altijd nog anders beslissen.

[crazyx]

Ik heb een soortgelijk verhaal langs de andere kant ook meegemaakt. Uiteindelijk heel veel rechtzaken (bijna 10 jaar lang). Er is wel een omgangsregeling gekomen, elke 2 weken een weekend. Wat uiteindelijk veel te weinig is om echt een band op te bouwen.

Kind ging pas na een paar jaar de eerste keer echt naar de vader (na veel rechtzaken, tijdrekken en beroepsprocedures). Voor haar was dat praktisch een vreemde. Na een 5-tal jaar moest het kind echt gedwongen worden om het weekend met papa te spenderen. (ze wilde naar vriendinnen, schoolwerk doen, hobbies, ... en hij had dikwijls veel plannen gemaakt)

Ik zou echt niet met rechtzaken beginnen, lijkt me een straatje zonder einde. De enige die er gelukkiger uitkomt is de advocaat.

[menonv]

Proberen zo snel mogelijk met een mediator om tafel te gaan zitten om een omgangsregeling te treffen. Je moet dingen op papier gaan zetten met zn tweetjes.... en dat is notabene, waar jullie allebei het voor moeten doen, voor het kind. Daar moet geen onduidelijkheid over zijn.
In de omgangsregeling spreek je met elkaar af wat zijn de grenzen, wat zijn de verwachtingen en verplichtingen.
Probeer de weg met de advocaat uit de weg te gaan.... Dan zijn er geen winners meer, het kind al zeker niet. Op tijd mee beginnen....

[MallePietje]

Ik ben absoluut geen expert, maar zat even te googelen. Kennelijk zou je mogelijk ook kinderalimentatie moeten betalen zonder erkenning/gezag.

Misschien een beetje voorzichtig zijn met het expliciet richting je ex benoemen dat het jouw kind is. Dan kan ze dat niet tegen je gebruiken: je hebt zelf gezegd/geschreven dat het jouw kind is, dus betalen. Mocht het aan de orde komen: Jij bent bereid mee te werken aan DNA onderzoek in ruil voor erkenning/gezag/omgangsregeling.