Partner overspannen, wordt geacht weer te gaan werken

[Oon]

Ik weet niet wat er wettelijk is vastgesteld, maar normaal gesproken wordt er na 4-6 weken een reïntegratietraject gestart, waarbij rekening gehouden wordt met het herstel dat nog loopt.

Vaak begint dat met een dag of twee in de week een paar uurtjes werken, dus ik vind het al heel wat dat het maar 1,5 uur per week voor 5 weken is. Dat moet echt wel te overzien zijn en is totaal niet buiten de norm.


Maar wat ik veel belangrijker zou vinden; wat wordt er gedaan om de oorzaak aan te pakken?

Ze voelde zich niet gehoord, diverse probleemgevallen werden bij haar neergelegd en meer van dit soort zaken.

Is daar verder iets mee gedaan? Anders zit ze over een paar weken weer thuis.
Dat jaarcontract hoeft ze in ieder geval niet meer door te zetten lijkt mij, want het is overduidelijk geen werkgever die bij haar past, maar ze zal afhankelijk van de voorwaarden van dat contract nog wel een paar maanden moeten blijven

[CH4OS]

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:36:
Persoonlijk vind ik dit een enorme rare en vervelende situatie. In mijn optiek is ziek = ziek en zeker na zo'n korte periode van ziekte waarin duidelijk is dat ze nog helemaal niet beter is niet direct zoveel uur te gaan werken.

Er is maar 1 iemand die bepaald of iemand ziek is of niet. Dat is degene die het antwoord kan geven of jouw vriendin überhaupt terug aan het werk kan of niet.

Mijn advies was om wel aan te geven dat ze aan het werk wil, maar dat het nu nog niet de juiste tijd is en dat ze het rustiger moet opbouwen. Morgen heeft ze weer telefonisch contact met haar leidinggevende maar ze ziet hier enorm tegen op om dit uit te spreken.

Het beste kan ze weer met de huisarts gaan praten, kijken wat die zegt. Leuk dat een bedrijfsarts jouw vriendin weer aan het werk wilt zetten, maar daar is dan ook de bedrijfsarts voor bedoelt: zorgen dat jij als werknemer zsm wee raan de slag kan op een gezonde manier, eventueel met aanpassingen. Maar een bedrijfsarts kan niet bepalen of iemand daadwerkelijk ziek is of niet. Als jouw vriendin morgen dus de afspraak met de leidinggevende heeft, laat haar dan aangeven de huisarts te willen raadplegen. Als de huisarts aangeeft dat jouw vriendin nog niet in staat is om te werken, is het antwoord simpel. Tot die tijd is jouw vriendin gewoon ziek en daar kan het bedrijf verder ook niets aan doen.

[hexta]

Oon schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:08:
Vaak begint dat met een dag of twee in de week een paar uurtjes werken, dus ik vind het al heel wat dat het maar 1,5 uur per week voor 5 weken is. Dat moet echt wel te overzien zijn en is totaal niet buiten de norm.

Het is elke dag 1,5 uur. Niet elke week.

[Joe28965]

Hoe ik het zo lees heeft de nieuwe werkplek in zekere vorm meegedragen aan de overspanning. Jouw vriendin zou ook kunnen overleggen met de werkgever/bedrijfsarts of re-integratie tweede spoor een optie is (re-integreren bij een andere werkgever). Ik weet alleen niet zeker of zij hiervoor eerst re-integratie bij de huidige werkgever moet hebben geprobeerd.

Verder, zoals anderen zeggen, is het niet heel gek dat er gekeken wordt of ze weer aan het werk kan na een paar maanden thuis zitten. Hoewel je inderdaad met burn-out hier langer last van kan hebben en dan zou een burn-out coach een optie kunnen zijn.

[Verwijderd]

Ik weet geen verdere details, maar als ik dit lees:

Mijn vriendin zit sinds eind maart overspannen thuis, ze is begin 2023 gestart (Ze heeft dus nog een jaarcontract) bij een nieuwe organisatie maar kwam er al snel achter dat ze het moeilijk vond om aan te passen. Ze voelde zich niet gehoord, diverse probleemgevallen werden bij haar neergelegd en meer van dit soort zaken.

Klinkt het vooral als dat de werkgever en/of baan gewoon niet bij haar past. Hoe is daar dan een conclusie aan gehangen dat zij overspannen is? Dat lees ik namelijk niet, behalve:

Uiteindelijk ging het niet meer en is ze door haar huisarts doorwezen naar een praktijkondersteuner en kwam de conclusie dat ze overspannen is. Ze heeft zich ziekgemeld bij haar werkgever die direct de bedrijfsarts heeft ingeschakeld.

Misschien gewoon ontslag nemen en iets anders zoeken wat haar wel ligt, want kans op contractverlenging na een jaar is toch nihil na deze situatie.

[ Voor 8% gewijzigd door Verwijderd op 09-05-2023 14:24 ]

[Dooxed]

FirePuma142 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:53:
[...]


Een burn-out (zo klinken de klachten) kan een stuk langduriger zijn dan twee maanden, je kunt zo maar een jaar kwijt zijn. En niet iedereen is in de positie om zo'n periode zonder inkomsten en WW te overbruggen. Het lijkt een simpele oplossing, maar het is zo ongeveer het domste wat je kunt doen in dit geval.

Herstel van van een stevige burn-out kan 2 jaar duren. Zaak is dat de huisarts vaststelt dat er sprake is van burn-out. Verder is zij en de werkgever verplicht vanuit de wet mee te werken aan duurzame re-integratie.

"De Wet verbetering poortwachter is ingevoerd met als doel zieke werknemers zo spoedig mogelijk duurzaam te laten terugkeren naar het werk. Deze wet verlangt dat werkgever en werknemer zich samen met de arbodienst of bedrijfsarts inspannen voor de re-integratie van de betreffende werknemer."

[Rukapul]

CH4OS schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:14:
[...]
Er is maar 1 iemand die bepaald of iemand ziek is of niet. Dat is degene die het antwoord kan geven of jouw vriendin überhaupt terug aan het werk kan of niet.


[...]
Het beste kan ze weer met de huisarts gaan praten, kijken wat die zegt. Leuk dat een bedrijfsarts jouw vriendin weer aan het werk wilt zetten, maar daar is dan ook de bedrijfsarts voor bedoelt: zorgen dat jij als werknemer zsm wee raan de slag kan op een gezonde manier, eventueel met aanpassingen. Maar een bedrijfsarts kan niet bepalen of iemand daadwerkelijk ziek is of niet. Als jouw vriendin morgen dus de afspraak met de leidinggevende heeft, laat haar dan aangeven de huisarts te willen raadplegen. Als de huisarts aangeeft dat jouw vriendin nog niet in staat is om te werken, is het antwoord simpel. Tot die tijd is jouw vriendin gewoon ziek en daar kan het bedrijf verder ook niets aan doen.

'ziek' is irrelevant hier. Het gaat om (gedeeltelijke) (tijdelijke) arbeidsongeschiktheid en daar is de bedrijfsarts de enige bepalende factor met UWV deskundigenoordeel als 2nd opinion.

Oon schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:08:
Ik weet niet wat er wettelijk is vastgesteld, maar normaal gesproken wordt er na 4-6 weken een reïntegratietraject gestart, waarbij rekening gehouden wordt met het herstel dat nog loopt.

Vaak begint dat met een dag of twee in de week een paar uurtjes werken, dus ik vind het al heel wat dat het maar 1,5 uur per week voor 5 weken is. Dat moet echt wel te overzien zijn en is totaal niet buiten de norm.

Dit zo generiek stellen geeft blijk van een beperkt inzicht. De een is na maanden toe aan reintegratie de ander veel sneller.

[PB-powell]

Joe28965 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:22:
Hoe ik het zo lees heeft de nieuwe werkplek in zekere vorm meegedragen aan de overspanning. Jouw vriendin zou ook kunnen overleggen met de werkgever/bedrijfsarts of re-integratie tweede spoor een optie is (re-integreren bij een andere werkgever). Ik weet alleen niet zeker of zij hiervoor eerst re-integratie bij de huidige werkgever moet hebben geprobeerd.

Verder, zoals anderen zeggen, is het niet heel gek dat er gekeken wordt of ze weer aan het werk kan na een paar maanden thuis zitten. Hoewel je inderdaad met burn-out hier langer last van kan hebben en dan zou een burn-out coach een optie kunnen zijn.

Bij re-integratie is eerste spoor altijd eerst noodzakelijk, tenzij (na onderzoek van oa een arbo-arts) kan worden aangetoond dat het werk zelf aanleiding is van de burn-out. Mijn vrouw is bij haar tweede burn-out hier achter gekomen en toen kon, na onderzoek en bewijsvoering etc, direct tweede spoor worden opgestart. Maar het UWV gaat er standaard vanuit dat eerste spoor wordt ingezet wat vrij logisch is.

Zoals velen andere hier al aangeven is het niet onlogisch om na een bepaalde periode weer proberen aan het werk te gaan. Zowel werkgever als -nemer hebben hierin hun rechten en verplichtingen.
Mijn advies zou zijn om bij het UWV informatie in te winnen over de 'normale' gang van zaken bij re-integratie maar ook proberen mee te werken met het re-integratieproces van de bedrijfsarts. Het kan prima zijn dat het nog te vroeg is om weer te gaan werken, maar als je het niet probeert weet je dat 1) niet en 2) heb je geen dossiervorming hiervoor.

[Oon]

hexta schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:14:
[...]

Het is elke dag 1,5 uur. Niet elke week.

Ah, verkeerd gelezen dan, maar dat is nog niet anders dan normaal. Ik ken genoeg mensen die zijn begonnen met een uurtje of 10 in de week, maar ook mensen waar het 2 of 3 in de week was. Is uiteindelijk aan de verzuimconsulent of bedrijfsarts om daar een keuze in te maken

[pennywiser]

Oon schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:08:
Dat moet echt wel te overzien zijn en is totaal niet buiten de norm.

Welke norm is dat? En wat maakt voor jou dat het te voor deze zieke te overzien is?

[Oon]

Rukapul schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:27:
[...]

Dit zo generiek stellen geeft blijk van een beperkt inzicht. De een is na maanden toe aan reintegratie de ander veel sneller.

De werkgever heeft meteen behoefte aan de fulltime werknemer die ze horen te hebben, dus daar zijn gelukkig standaarden in. Anders zou je gewoon kunnen zeggen dat je behoefte hebt aan 4 jaar betaald vakantie, dat moeten we ook niet willen.

De standaard is enkele weken en dan ga je het reïntegratietraject in. Dat betekent niet dat je na enkele weken fulltime gaat werken, maar dat je dan weer langzaamaan een positief uitzicht hebt in plaats van eindeloos thuiszitten. Zo'n traject kan goed beginnen met om de week een paar uur werken, of kan beginnen met iedere dag een uurtje of twee, maar er zijn weinig situaties waar je gewoon maanden lang thuis mag zitten zonder enig uitzicht.

[jadjong]

Op zich wel een prestatie om iemand binnen 2.5 maand overspannen te krijgen. Is het wel handig om daar nog terug te keren?

[Sethro]

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:36:.

Vanochtend heeft ze weer gesprek gehad met haar bedrijfsarts, ik was er zelf niet bij maar mijn vriendin was na het gesprek totaal overstuur. Ze kreeg te horen dat ze weer z.s.m. aan het werk moest want ze kon het niet langer veroorloven om nog thuis te blijven. Direct werd een re-integratieplan opgesteld en volgende week zou ze 5x 1.5 uur moeten werken voor de komende 5 weken tot halverwege juni wanneer het volgende gesprek is. Mijn vriendin gaf hier in emotioneel aan dat ze er voor haar gevoel nog niet klaar voor is, maar de bedrijfsarts gaf aan dat als ze hier niet mee akkoord gaat er een arbeidsconflict ontstaat en dat ze blij mocht zijn niet morgen al te moeten starten.

Er is een mail gestuurd naar haar en haar leidinggevende met het re-integratieplan, maar hierin stond ook aangegeven dat ze al na 3 weken 5x4 moest gaan werken, iets wat niet tijdens dit gesprek is afgesproken.

Persoonlijk vind ik dit een enorme rare en vervelende situatie. In mijn optiek is ziek = ziek en zeker na zo'n korte periode van ziekte waarin duidelijk is dat ze nog helemaal niet beter is niet direct zoveel uur te gaan werken. Mijn advies was om wel aan te geven dat ze aan het werk wil, maar dat het nu nog niet de juiste tijd is en dat ze het rustiger moet opbouwen. Morgen heeft ze weer telefonisch contact met haar leidinggevende maar ze ziet hier enorm tegen op om dit uit te spreken.

Hoe is dat gesprek precies gegaan? Je zou bijna zeggen dat ze zich daar iets te groot heeft gehouden, nu met de consequenties zit en dat niet overziet.

[FirePuma142]

jadjong schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:50:
Op zich wel een prestatie om iemand binnen 2.5 maand overspannen te krijgen. Is het wel handig om daar nog terug te keren?

Daarbij doe je de aanname dat het aan de werkgever te wijten is, al dan niet gedeeltelijk. Dat hoeft niet het geval te zijn.

[sambalbaj]

Eigenlijk niet handig dat ze dat gesprek alleen heeft gedaan (of opgenomen).
Nu heb je enkel uit tweede hand het verhaal van iemand die er al emotioneel in (doorheen) zit en waar ieder woord wat richting weer werken gaat al een flinke extra lading heeft.

Vervolggesprekken zou ik in ieder geval altijd samen doen.

[RedFox]

Oon schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:47:
[...]

De werkgever heeft meteen behoefte aan de fulltime werknemer die ze horen te hebben, dus daar zijn gelukkig standaarden in. Anders zou je gewoon kunnen zeggen dat je behoefte hebt aan 4 jaar betaald vakantie, dat moeten we ook niet willen.

De standaard is enkele weken en dan ga je het reïntegratietraject in. Dat betekent niet dat je na enkele weken fulltime gaat werken, maar dat je dan weer langzaamaan een positief uitzicht hebt in plaats van eindeloos thuiszitten. Zo'n traject kan goed beginnen met om de week een paar uur werken, of kan beginnen met iedere dag een uurtje of twee, maar er zijn weinig situaties waar je gewoon maanden lang thuis mag zitten zonder enig uitzicht.

Heb je in je omgeving wel eens iemand meegemaakt met een burn-out?
Dat is in veel gevallen geen kwestie van een paar uurtjes werken na een paar weken, maar dat is juist maanden thuiszitten voordat dat überhaupt weer ter sprake komt.

Dit soort dwingende taal van de bedrijfsarts om weer aan het werk te gaan werkt alleen maar averechts bij
deze ziekte. Zo te horen stelt deze het belang van het bedrijf boven de gezondheid van de medewerker.

[FirePuma142]

sambalbaj schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:53:
Vervolggesprekken zou ik in ieder geval altijd samen doen.

Dan moet je daar als begeleider wel geschikt voor zijn. Door emotionele betrokkenheid uit te kunnen schakelen en je partner in staat stellen het juiste verhaal te doen. Dat is niet eenvoudig. Ik zou aanraden het gesprek op te nemen, en/of iemand met wat meer afstand dan je eigen partner of ouder mee te nemen.

[Marchel]

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:36:
Mijn vriendin zit sinds eind maart overspannen thuis, ze is begin 2023 gestart (Ze heeft dus nog een jaarcontract) bij een nieuwe organisatie maar kwam er al snel achter dat ze het moeilijk vond om aan te passen. Ze voelde zich niet gehoord, diverse probleemgevallen werden bij haar neergelegd en meer van dit soort zaken.

Nieuwe medewerker start in januari 2023, in maart 2023 constateert de bedrijfsarts dat de persoon overspannen is. Er zijn nog geen drie maanden gepasseerd en iemand raakt overspannen. Ik wil niet zeggen dat het niet kan, maar dit is wel erg snel. Was er niet al iets gaande en was de druk op het werk de druppel? Het is namelijk best bijzonder dat iemand in zo'n korte tijd uitvalt (langdurig).

Volgens mij is het al vaker gezegd, maar in de toelichting die ik van je hier aanhaal interpreteer ik dit als "we hebben ons er al bij neergelegd dat het niets gaat worden"... Vanuit het perspectief van de werkgever, iemand is kort in dienst, merkt dat de persoon het niet aankan en valt uit. Er is nog zo weinig historische informatie over het dienstverband met de medewerker dat het voor de werkgever een lastig situatie is om in te schatten, ik zou in ieder geval z.s.m. willen kunnen toetsen of deze medewerker wel een toekomst heeft binnen de organisatie gezien het snelle uitvallen.

Zich gepasseerd voelen, moeilijk vinden om aan te passen, niet gehoord voelen. Dit zijn toch zaken die lastig zijn te verwachten als je ergens nog maar 3 maanden werkt. Je werkgever past zich niet aan jou aan, jij moet jouw ideale werkplek creëren. Uiteraard hoef je niet te accepteren dat je hele lastige probleemgevallen zonder degelijke ondersteuning zelfstandig moet oppakken/verantwoordelijk voor bent gezien het korte dienstverband.

[Marchel]

Marchel schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 15:25:
[...]
Nieuwe medewerker start in januari 2023, in maart 2023 constateert de bedrijfsarts dat de persoon overspannen is. Er zijn nog geen drie maanden gepasseerd en iemand raakt overspannen. Ik wil niet zeggen dat het niet kan, maar dit is wel erg snel. Was er niet al iets gaande en was de druk op het werk de druppel? Het is namelijk best bijzonder dat iemand in zo'n korte tijd uitvalt (langdurig).

Volgens mij is het al vaker gezegd, maar in de toelichting die ik van je hier aanhaal interpreteer ik dit als "we hebben ons er al bij neergelegd dat het niets gaat worden"... Vanuit het perspectief van de werkgever, iemand is kort in dienst, merkt dat de persoon het niet aankan en valt uit. Er is nog zo weinig historische informatie over het dienstverband met de medewerker dat het voor de werkgever een lastig situatie is om in te schatten, ik zou in ieder geval z.s.m. willen kunnen toetsen of deze medewerker wel een toekomst heeft binnen de organisatie gezien het snelle uitvallen.

Zich gepasseerd voelen, moeilijk vinden om aan te passen, niet gehoord voelen. Dit zijn toch zaken die lastig zijn te verwachten als je ergens nog maar 3 maanden werkt. Je werkgever past zich niet aan jou aan, jij moet jouw ideale werkplek creëren. Uiteraard hoef je niet te accepteren dat je hele lastige probleemgevallen zonder degelijke ondersteuning zelfstandig moet oppakken/verantwoordelijk voor bent gezien het korte dienstverband.

Ik kan mij dus wel voorstellen dat de werkgever doet wat hij wettelijk mag in dit verhaal. Als er meer historische informatie beschikbaar is dan is de kans groter dat men beter luistert naar jouw verhaal, en welwillender is hierin gezamenlijk een oplossing te zoeken, daar lijkt in de situatie van jouw vriendin nog te weinig fundament voor te zijn.

[psychodude]

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:36:
Mijn vriendin zit sinds eind maart overspannen thuis, ze is begin 2023 gestart (Ze heeft dus nog een jaarcontract) bij een nieuwe organisatie maar kwam er al snel achter dat ze het moeilijk vond om aan te passen. Ze voelde zich niet gehoord, diverse probleemgevallen werden bij haar neergelegd en meer van dit soort zaken.

Even de rest grotendeels buiten beschouwing gelaten. Herintegratie trajecten en dergelijk is namelijk leuk voor indien je op een werkplek zat waar je het naar je zin hebt gehad, maar tijdens je loopbaan je uitgevallen bent.

Maar in dit geval, denk ik dat je je primair moet afvragen hoe zinnig dit nu allemaal is.

Je kunt het overspannen, burnout, etc. willen noemen. En het eindresultaat valt daar vast en zeker ook onder te scharen.

Maar is de trigger in deze niet gewoon de kennelijke mismatch met het werk? In je laatste regel van deze eerste introductie paragraaf beschrijf je namelijk een zekere bedrijfscultuur. Dit gaat echt niet veranderen binnen het herintegratie traject.

Moet je vriendin niet gewoon overwegen te accepteren dat dit het niet is, en een nieuwe baan elders zoeken?

Buiten het feit om dat het herintegratie traject geen verandering in de bedrijfscultuur zal brengen, zal er met zo'n korte werkgeschiedenis ook weinig verbintenis met het bedrijf en de collega's zijn. Kans is groot dat je partner in een soort negatieve spiraal eindigt. Een periode van al nodige stress omtrent herintegratie, aangevuld met een conflict met de werkgever, en reële kans op ook nog eens negatieve gevoelens/uitlatingen door collega's die door deze snelle uitval zelf een eventuele verhoging in werkdruk verkrijgen. Collega's blijven uiteindelijk tenslotte ook net mensen.

En laten we wel wezen, uiteindelijk gaat dit jaar toch eindigen met over een krappe circa 5 maanden het bericht dat het contract niet verlengd zal worden. Je partner moet zich indien deze herintegratie doorzet, nu al vast voorbereiden op deze volgende tegenslag.

[Coach4All]

Iets meer achtergrond is misschien ook wel handig om het in perspectief te kunnen plaatsen.

Gaat het hier bijvoorbeeld om een 23 jarige schoolverlaatster haar eerste job bij een afdeling administratie of om een 40 jarige dame die als interim manager aangenomen is om "de afdeling eens flink om te gooien"...?

Dat maakt waarschijnlijk ook heel wat uit qua houding van de werkgever/arbo/uwv.

[Marchel]

FirePuma142 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:51:
[...]


Daarbij doe je de aanname dat het aan de werkgever te wijten is, al dan niet gedeeltelijk. Dat hoeft niet het geval te zijn.

Heb je een punt. Maar als het te verwijten is aan de werkgever, dan is de uitkomst eigenlijk niet anders. Het is beter voor jouw herstel dat je daar z.s.m. weggaat en dus het dienstverband opzegt. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand in nog geen 3 maanden tijd een dusdanige "overspannenheid" heeft weten te ontwikkeld die ervoor zorgt dat je "maanden" niet kan werken. Maar goed, ook dit is een aannamen die gevaarlijk is als je de situatie niet goed kent.

[ Voor 13% gewijzigd door Marchel op 09-05-2023 15:52 ]

[BulMi]

Marchel schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 15:50:
[...]


Heb je een punt. Maar als het te verwijten is aan de werkgever, dan is de uitkomst eigenlijk niet anders. Het is beter voor jouw herstel dat je daar z.s.m. weggaat en dus het dienstverband opzegt. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand in nog geen 3 maanden tijd een dusdanige "overspannenheid" heeft weten te ontwikkeld die ervoor zorgt dat je "maanden" niet kan werken. Maar goed, ook dit is een aannamen die gevaarlijk is als je de situatie niet goed kent.

Het is inderdaad wel heel bijzonder als iemand alleen in die 2-3 maanden een dusdanige overspannenheid heeft kunnen opbouwen. Dan ga je toch al snel denken dat er meer omheen speelt van voorgaande baan, prive, etc.
Als het toch echt alleen door die 2 maanden werken komt dan lijkt baan opzeggen toch de meeste vrijheid te geven en ergens een frisse start te maken.

[evilution]

Marchel schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 15:50:
[...]


Heb je een punt. Maar als het te verwijten is aan de werkgever, dan is de uitkomst eigenlijk niet anders. Het is beter voor jouw herstel dat je daar z.s.m. weggaat en dus het dienstverband opzegt. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand in nog geen 3 maanden tijd een dusdanige "overspannenheid" heeft weten te ontwikkeld die ervoor zorgt dat je "maanden" niet kan werken. Maar goed, ook dit is een aannamen die gevaarlijk is als je de situatie niet goed kent.

Hoe dan ook passen wg en wn hier niet bij elkaar. Wn hoopte op een leuke baan, wg hoopte op een goeie aanvulling voor het team. Ze zaten er allebei naast. Dus beter om met wg om de tafel te gaan zitten hoe je in goed overleg uit elkaar kan gaan zonder het jaarcontract uit te dienen. Kans dat dat contract wordt verlengt is sowieso erg klein nu.

[Marchel]

evilution schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:00:
[...]

Hoe dan ook passen wg en wn hier niet bij elkaar. Wn hoopte op een leuke baan, wg hoopte op een goeie aanvulling voor het team. Ze zaten er allebei naast. Dus beter om met wg om de tafel te gaan zitten hoe je in goed overleg uit elkaar kan gaan zonder het jaarcontract uit te dienen. Kans dat dat contract wordt verlengt is sowieso erg klein nu.

Inderdaad dat zou ook mijn insteek zijn. Alhoewel ik mij best kan voorstellen dat het opzeggen zonder uitzicht op iets nieuws lastig is. Wellicht dat dit financiële problemen kan veroorzaken, maar daarvoor zijn ook regelingen die je hierin ondersteunen zodat je niet in de problemen raakt.

[evilution]

Marchel schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:05:
[...]


Inderdaad dat zou ook mijn insteek zijn. Alhoewel ik mij best kan voorstellen dat het opzeggen zonder uitzicht op iets nieuws lastig is. Wellicht dat dit financiële problemen kan veroorzaken, maar daarvoor zijn ook regelingen die je hierin ondersteunen zodat je niet in de problemen raakt.

Als je nog een paar maanden loopt door te kutten tot een nieuwe baan weet je zeker dat die ook niks gaat worden. Gewoon stoppen, uithuilen en uitrusten. En dan op zoek naar een nieuwe baan.

[kuruya]

Bedankt voor jullie reacties & adviezen.

2,5 maand is inderdaad snel, ik verwacht dan ook dat er (on)bewust ook nog andere dingen mee speelden.

Kleine toelichting zonder al te inhoudelijk te gaan. Mijn vriendin werkt nu zo bijna 10 jaar in het onderwijs waarvan afgelopen 8 jaar met veel plezier op een probleemschool. Ze werd via via benaderd met de vraag of ze interesse had om halverwege het jaar te komen werken op de school waar ze dus nu zit, echter zijn er gewoon zaken daar die niet op orde zijn en waar wellicht andere collega's dat beter naast hun kunnen leggen (not my problem) maar zij dus niet.

Stoppen met werken is natuurlijk een optie, genoeg banen in het onderwijs. Echter ben ik beetje huiverig om op dit moment zulke beslissingen te maken. Uit eigen ervaring wilde ik destijds ook stoppen met werken en desnoods achter een kassa staan. En dan is het nog maar de vraag of het niet terug komt bij een volgende baan.

We hebben net nog even contact gehad en afgesproken dat ik morgen aanwezig ben bij het gesprek met de leidinggevende en dat we vrijdag contact opnemen met praktijkondersteuner.

[Marchel]

evilution schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:08:
[...]

Als je nog een paar maanden loopt door te kutten tot een nieuwe baan weet je zeker dat die ook niks gaat worden. Gewoon stoppen, uithuilen en uitrusten. En dan op zoek naar een nieuwe baan.

Ben ik het mee eens. Maar wat als de oorzaak dus wel duidelijk bij de werkgever ligt, wie moet er dan voor boeten? Je kan dan wel zeggen je verlies pakken, maar niet iedereen kan zich dat permitteren. Als je rechtvaardig dat de oorzaak overduidelijk elders ligt, dan zou ik voor mij de meest gunstige route kiezen. Maar dat ben ik

[ Voor 4% gewijzigd door Marchel op 09-05-2023 16:31 ]

[uuldriks]

Mijn vorige werkgever achtte ook noodzakelijk om toen ik al thuis zat met een burnout over te schakelen naar een arbo club die niks anders deed dan pushen om weer te gaan werken.

Dit was in de corona periode, dus het eerste contact liet al enkele weken op zich wachten ( in die weken ging ik wel 2x per week even een bakje koffie op kantoor doen trouwens).
Bij mijn eerste telefonische gesprek met de arbo heb ik duidelijk uitleg gegeven dat de situatie niet beter was geworden (want geen hulp gehad nog...) waarop de dame in kwestie concludeerde dat ik dan wel 5 dagen kon gaan werken, a 2 uur per dag. Omdat ik vooral te kampen had met ernstige vermoeidheid heb ik direct aangegeven dat ik dit niet zag zitten, en heb daarop een tegenvoorstel gedaan van 3x per week 2 uur, en dan de maandag, woensdag en vrijdag. Later ben ik die uren op dezelfde dagen uit gaan bouwen, totdat ik weer volledig terug was.
Voor zover ik weet bepaal jij als werknemer wat wel en niet kan, dus daar heb ik destijds ook aan vastgehouden. Kleine side-note is natuurlijk wel dat dit in enige redelijkheid voor beide partijen moet gaan, maar je met je zeker niet laten pushen.

Voor mij was het heel simpel, ik wilde op een goede manier re-integreren of ik re-integreer te snel met de kans om nogmaals uit te vallen.

[Marchel]

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:20:
Bedankt voor jullie reacties & adviezen.

2,5 maand is inderdaad snel, ik verwacht dan ook dat er (on)bewust ook nog andere dingen mee speelden.

Kleine toelichting zonder al te inhoudelijk te gaan. Mijn vriendin werkt nu zo bijna 10 jaar in het onderwijs waarvan afgelopen 8 jaar met veel plezier op een probleemschool. Ze werd via via benaderd met de vraag of ze interesse had om halverwege het jaar te komen werken op de school waar ze dus nu zit, echter zijn er gewoon zaken daar die niet op orde zijn en waar wellicht andere collega's dat beter naast hun kunnen leggen (not my problem) maar zij dus niet.

Stoppen met werken is natuurlijk een optie, genoeg banen in het onderwijs. Echter ben ik beetje huiverig om op dit moment zulke beslissingen te maken. Uit eigen ervaring wilde ik destijds ook stoppen met werken en desnoods achter een kassa staan. En dan is het nog maar de vraag of het niet terug komt bij een volgende baan.

We hebben net nog even contact gehad en afgesproken dat ik morgen aanwezig ben bij het gesprek met de leidinggevende en dat we vrijdag contact opnemen met praktijkondersteuner.

Je zou een ontslag met wederzijdse goedkeuring kunnen overwegen. Dit geeft je volgens mij nog steeds recht op een uitkering en kan je direct stoppen met werk indien beide partijen zich hierin kunnen vinden. Je krijgt dan volgens mij ook nog een transitie vergoeding, zal niet heel ruim zijn na 3 maanden maar volgens mij zit hier ook weer een minimum aan. Het zou iets kunnen zijn dat ze kan overwegen.

[Bever!]

Marchel schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:33:
[...]


Je zou een ontslag met wederzijdse goedkeuring kunnen overwegen. Dit geeft je volgens mij nog steeds recht op een uitkering en kan je direct stoppen met werk indien beide partijen zich hierin kunnen vinden. Je krijgt dan volgens mij ook nog een transitie vergoeding, zal niet heel ruim zijn na 3 maanden maar volgens mij zit hier ook weer een minimum aan. Het zou iets kunnen zijn dat ze kan overwegen.

Die vergoeding is haast nihil met zo'n kort dienstverband, echter de WW kan je prima een paar maanden mee overbruggen als ze al 10 jaar werkte. Mega tekort aan leraren, je moet dit echt in no-time kunnen invullen.

[uuldriks]

Lijkt mij eerst belangrijk dat ze volledig herstelt, ik kan me haast niet voorstellen dat dit in die drie maanden is ontstaan. Het klinkt meer als de bekende druppel die de emmer deed overlopen.

[Waterbeesje]

Klinkt vergelijkbaar als bij een naaste van mij ("X"). Ik wil een verhaal delen om een spiegel te kunnen maken.

X is in september bij nieuwe werkgever gestart. Een half jaar op de tenen lopen dankzij een onderbezetting die door omstandigheden erg snel is ontstaan en uiteindelijk 'er uit geklapt' in februari. Molentje in, ziekmelden en contact met de bedrijfsarts.

De bedrijfsarts vond rust ook verstandig en zou na een paar weken opnieuw bellen. 3 weken later kreeg X een nieuw gesprek en er werd erg op aangedrongen z.s.m. te starten met 2u/dag op de standaard werkdagen (parttime dus) en per week 1,5 uur er bij. Voor X was dat erg snel, maar goed: ook geen zin in een arbeidsconflict dus 'proberen maar'.

Telefoontje naar de HR en die had de mail ook al gekregen en de eerste boodschap was: Die zitten altijd wel erg hard te pushen. Begin lekker na de meivakantie en geniet van de rust. Daarna zien we wel. En ook op een andere vestiging waar niet zo'n personeelstekort is. Deze relaxte houding was erg prettig voor het reintegreren. Vanuit werkgever wel te verstaan, want de bedrijfsarts was, hoewel vriendelijk, wel van de korte klappen.

De reintegratie loopt redelijk soepel, maar de spanning / dip zitten nog steeds erg aan de oppervlakte.

Daarbij is de stelregel dat het minimaal net zo lang duurt om over de dip heen te komen als dat het heeft geduurd om op te bouwen. Wel kunnen reintegratie en herstel hand in hand gaan als alle partijen er goed mee omgaan.

[evilution]

Marchel schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:30:
[...]


Ben ik het mee eens. Maar wat als de oorzaak dus wel duidelijk bij de werkgever ligt, wie moet er dan voor boeten? Je kan dan wel zeggen je verlies pakken, maar niet iedereen kan zich dat permitteren. Als je rechtvaardig dat de oorzaak overduidelijk elders ligt, dan zou ik voor mij de meest gunstige route kiezen. Maar dat ben ik

Het is geen kwestie van iemand laten boeten maar gewoon voor jezelf kiezen. Vriendin van TS gaat niet gelukkig worden bij deze wg. Ik lees hierboven dat er een arbeidsverleden is wat nog wat WW oplevert. Die tijd kan je prima gebruiken om wat tot rust te komen en wellicht het komend schooljaar een frisse start ergens anders te maken. Bovendien vind ik een halverwege afgebroken jaarcontract beter uit te leggen (mits "in goed overleg", kun je er een pro-actieve draai aan geven) dan een jaarcontract wat niet verlengd wordt.

[Marchel]

evilution schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:45:
[...]
Het is geen kwestie van iemand laten boeten maar gewoon voor jezelf kiezen. Vriendin van TS gaat niet gelukkig worden bij deze wg. Ik lees hierboven dat er een arbeidsverleden is wat nog wat WW oplevert. Die tijd kan je prima gebruiken om wat tot rust te komen en wellicht het komend schooljaar een frisse start ergens anders te maken. Bovendien vind ik een halverwege afgebroken jaarcontract beter uit te leggen (mits "in goed overleg", kun je er een pro-actieve draai aan geven) dan een jaarcontract wat niet verlengd wordt.

Je hebt ook gelijk. Het gaat niet om boeten en als iedere dag een drama is dan is dat natuurlijk ook wat waard om eruit te komen. Wat ik probeerde toe te lichten is de onmacht die je hebt als je niet door je eigen toedoen in zo'n situatie terecht bent gekomen. Jij zit met de shit/een probleem, dat door een slecht functionerende werkgever of valse beloftes is ontstaan.

Dan zou ik ook nog kosten moeten maken om mezelf weer op de rit te krijgen. Ik zou dat niet zomaar accepteren of een weg vinden dat ik de verantwoordelijkheid van de kosten die ik moet maken niet hoef te dragen.

[StevenK]

Wat mij opvalt is dat het relaas van TS ermee begint dat vriendin niet op haar plek zit bij haar nieuwe werkgever. Dan lijkt mij dat daar ook de oplossing ligt en niet in de discussie met de arboarts.

Wat betreft de aanpak van de re-integratie. Als je het daar niet mee eens bent, is een deskundigenoordeel vragen bij het UWV de (enige) aangewezen weg.

[evilution]

Hier stond niets relevants.

[ Voor 98% gewijzigd door evilution op 13-05-2023 08:15 ]

[PinusRigida]

Blasterxp schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:42:
"5x 1.5 uur moeten werken voor de komende 5 weken"

Dit lijkt mij een normaal traject, en het is proberen of het lukt. Gewoon maar zicht op 6 maanden ziek thuis is ook geen goed idee.
Druk maken over dat je iets moet gaan doen, is anders dan proberen weer kleine stapjes te zetten.

Gaat het dag 1 na 1 uur niet meer, dan heb je geprobeerd en dan probeer je later weer.

...mooi, alleen hoop ik dat van werkgeverskant uit dan ook -in het geval dat TS z'n partner aangeeft dat het niet gaat- begrip gaat getoond worden voor het feit dat ze de kleine stapjes probeerde te zetten, en ze haar 'het lukt nog niet' niet gaan gebruiken als werkweigering.

Genoeg al-dan-niet-privé bedrijfjes die zo'n stok zoeken en wie zoekt, die vindt.

[PinusRigida]

StevenK schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:53:
Wat mij opvalt is dat het relaas van TS ermee begint dat vriendin niet op haar plek zit bij haar nieuwe werkgever. Dan lijkt mij dat daar ook de oplossing ligt en niet in de discussie met de arboarts.

Voila, oorzaak aanpakken, niet de symptomen.

...maar da's makkelijk gezegd door mezelf, die niet meteen op werkloosheid dreig te komen, dat besef ik.

[Wolly]

sambalbaj schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 14:53:
Eigenlijk niet handig dat ze dat gesprek alleen heeft gedaan (of opgenomen).
Nu heb je enkel uit tweede hand het verhaal van iemand die er al emotioneel in (doorheen) zit en waar ieder woord wat richting weer werken gaat al een flinke extra lading heeft.

Vervolggesprekken zou ik in ieder geval altijd samen doen.

Een gesprek tussen werknemer en arbo arts waar je als partner uit de relatie bij gaat zitten?
Is dat nieuw, het lijkt mij erg ongepast?

[evilution]

Wolly schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 17:04:
[...]


Een gesprek tussen werknemer en arbo arts waar je als partner uit de relatie bij gaat zitten?
Is dat nieuw, het lijkt mij erg ongepast?

Lijkt mij ook geen goed idee.

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:20:

We hebben net nog even contact gehad en afgesproken dat ik morgen aanwezig ben bij het gesprek met de leidinggevende

Erg slecht idee.

[bszz]

StevenK schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:53:
Wat mij opvalt is dat het relaas van TS ermee begint dat vriendin niet op haar plek zit bij haar nieuwe werkgever. Dan lijkt mij dat daar ook de oplossing ligt en niet in de discussie met de arboarts.

Wat betreft de aanpak van de re-integratie. Als je het daar niet mee eens bent, is een deskundigenoordeel vragen bij het UWV de (enige) aangewezen weg.

Dat lijkt me de gezondste aanpak en eventueel op zoek naar re-integratie buiten de huidige werkomgeving is misschien een verstandige optie. Vaak vallen er meerdere scholen onder één bestuur, dus wellicht is daar een mogelijkheid, mits het voor vriendin duidelijk is waar ze wel en niet gelukkig van wordt.

[Sakura]

*knip* doe eens normaal of reageer gewoon niet

[ Voor 128% gewijzigd door ZieMaar! op 10-05-2023 07:39 ]

[Lordy79]

Sakura schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 17:53:
*knip*

Dat is makkelijk oordelen.

Ik heb zelf als werkgever te maken gehad met een werknemer die prima functioneerde als uitzendkracht, dus hop in dienst met een jaarcontract en na 3 weken is ie ziek en de 49 weken daarna ook.
Na googelen bleek dat hij al vele sporen van fraude/oplichting heeft achtergelaten. Dus tja, een jaar betaald en contract niet verlengd. Gelukkig een verzuimverzekering die na 6 mnd uitbetaalt maar alsnog een flinke strop.

Dus ik weet dat dit soort lui bestaan, maar laten we er niet bij voorbaat van uitgaan dat iemand moedwillig de boel belazert.

[ Voor 13% gewijzigd door ZieMaar! op 10-05-2023 07:40 ]

[Bertus]

Ik heb het juist totaal anders meegemaakt. Bedrijfsarts is zeer relaxt, maar ik heb mijn eigen planning gemaakt. Na 3 maanden ben ik weer een beetje begonnen. Eerst een uurtje op vrijdag. Toen 3x2 uur en vanaf daar meer.

Mijn enige tip is om bij de bedrijfsarts je plan te blijven doorgeven.

Succes voor je vriendin.

[Mog]

*knip*.

@kuruya Is je partner wel binnen dezelfde stichting blijven werken?

[ Voor 70% gewijzigd door ZieMaar! op 10-05-2023 07:40 ]

[bszz]

Mog schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 18:39:
[...]

Dan ben je duidelijk niet bekend met hoe het er in het onderwijs aan toe gaat.

[...]

Inderdaad, het is wel degelijk mogelijk om in een week of 6 volledig opgebrand te raken. Voor velen niet voor te stellen maar van dichtbij meegemaakt...

[kuruya]

Bertus schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 18:23:
Ik heb het juist totaal anders meegemaakt. Bedrijfsarts is zeer relaxt, maar ik heb mijn eigen planning gemaakt. Na 3 maanden ben ik weer een beetje begonnen. Eerst een uurtje op vrijdag. Toen 3x2 uur en vanaf daar meer.

Mijn enige tip is om bij de bedrijfsarts je plan te blijven doorgeven.

Succes voor je vriendin.

Thanks, dit heb ik namelijk ook gemaakt enkele jaren geleden toen ik zelf overspannen was. Daarom was ik ook in de veronderstelling dat dit "normaal" is.

Mog schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 18:39:
[...]

Dan ben je duidelijk niet bekend met hoe het er in het onderwijs aan toe gaat.

@kuruya Is je partner wel binnen dezelfde stichting blijven werken?

Nee, ze is voor een andere stichting gaan werken

[ Voor 48% gewijzigd door kuruya op 09-05-2023 19:01 ]

[Orangelights23]

evilution schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 17:10:
[...]

Lijkt mij ook geen goed idee.

[...]

Erg slecht idee.

Waarom?

Ik zou er juist graag bij willen zijn, omdat er een gezagsverhouding is tussen bedrijfsarts en werknemer. Ik als man/vriend zijnde zou graag mee willen schrijven met afspraken en zorgen dat de bedrijfsarts redelijk blijkt - een bedrijfsarts is immers in dienst van je werkgever.

Men vergeet hier blijkbaar dat een bedrijfsarts niet onafhankelijk is. Zo heb ik via mijn broer (werkt in het basisonderwijs) dat collega’s van hem bij bedrijfsartsen kwamen en deze bedrijfsartsen zeiden dat ze maar weer snel aan het werk moesten ‘want de kinderen missen je’.

Iemand met een burn out heeft niet de kracht om daar tegenin te gaan. Dus neem iemand mee, iemand van je vakbond, een vriend, een familielid, of je man/vrouw/vriend/vriendin. Net zoals bij een afspraak bij een gewone arts.

[FirePuma142]

Sakura schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 17:53:

*knip*

Ik denk dat je onbekend bent met het fenomeen, anders was je niet zo bot uit de hoek gekomen. Wellicht een idee om je licht eens nader op te steken, dat helpt als je nog eens iets als dit tegen komt.

Ik heb geen eigen ervaring, maar wel een clubje aan (ex-) collega’s die uitgevallen zijn. Je gunt het niemand. Het heeft ook niets met een vermeend gebrek aan ruggengraat te maken. Ik heb mensen die gewend zijn 60+ uur in de week te werken met een paar honderd miljoen aan budgetverantwoordelijkheid ineen zien krimpen bij de gedachte weer naar kantoor te moeten afreizen.

[ Voor 13% gewijzigd door ZieMaar! op 10-05-2023 07:40 ]

[FirePuma142]

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:00:
[...]

Men vergeet hier blijkbaar dat een bedrijfsarts niet onafhankelijk is.

Juist wel.

[psychodude]

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:00:
Dus neem iemand mee, iemand van je vakbond, een vriend, een familielid, of je man/vrouw/vriend/vriendin. Net zoals bij een afspraak bij een gewone arts.

Ik weet nu niet of iemand van je vakbond nu de best aangewezen persoon is om mee te nemen naar een redelijk privé aangelegenheid, een bezoek naar een arts. Het overig kan ik prima inkomen.

En indien er niemand mee kan, kun je er ook altijd voor opteren om het gesprek op te nemen om later nog eens naar te kunnen luisteren. Het is strikt genomen niet eens noodzakelijk dit te melden indien je hier om wat voor reden dan ook huiverig voor bent. Maar persoonlijk vind ik het wel zo netjes als patiënten dit doen. Je kunt een telefoon dan bijvoorbeeld ook wat gunstiger positioneren zodat beide partijen goed verstaanbaar zijn op de opname.

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:00:Men vergeet hier blijkbaar dat een bedrijfsarts niet onafhankelijk is.

En dit is feitelijk onjuist.

[Bezulba]

psychodude schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:08:
[...]


Ik weet nu niet of iemand van je vakbond nu de best aangewezen persoon is om mee te nemen naar een redelijk privé aangelegenheid, een bezoek naar een arts. Het overig kan ik prima inkomen.

En indien er niemand mee kan, kun je er ook altijd voor opteren om het gesprek op te nemen om later nog eens naar te kunnen luisteren. Het is strikt genomen niet eens noodzakelijk dit te melden indien je hier om wat voor reden dan ook huiverig voor bent. Maar persoonlijk vind ik het wel zo netjes als patiënten dit doen. Je kunt een telefoon dan bijvoorbeeld ook wat gunstiger positioneren zodat beide partijen goed verstaanbaar zijn op de opname.


[...]


En dit is feitelijk onjuist.

Wie betaald de bedrijfsarts?
Juistem.
Wie betaald, bepaald. Dan mogen ze officieel onafhankelijk zijn, maar als je als bedrijfsarts geen goede zaken doet voor het bedrijf zoeken ze wel een ander die agressiever in z'n aanpak is en mensen sneller waar aan het werk krijgt.

[Rmg]

Ik zou via de praktijkondersteuner of waar ze ook in behandeling is samen een behandelplan opstellen.

Een plan met een tijdlijn waar ze zelf achter staat, dan heb je ook "wisselgeld" bij de arboarts en kan je zeggen van de eerste maand, 2, 3 nog niet werken.

En ja dat is verrot moeilijk als je in een burnout zit.

Thuiszitten en afwachten tot het beter gaat werkt niet, en als je zelf niet met iets komt gaat de arboarts zelf (opzich terecht, manier waarop was ik niet bij) het plan voor/met haar opstellen.

[President]

Mog schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 18:39:
[...]

Dan ben je duidelijk niet bekend met hoe het er in het onderwijs aan toe gaat.

Dat weet ik na 12 jaar in het basisonderwijs toch wel een beetje en ik heb nog nooit iemand met 6 weken een burnout zien krijgen of overspannen gezien door puur het werk. Als dat al zou gebeuren dan moeten er toch echt wel prive dingen spelen lijkt mij en/of is het bedrijf dusdanig giftig dat je beter ontslag kan nemen dan dat je gaat reïntegreren..

@kuruya had je vriendin in de kerstvakantie wel zin om te beginnen op haar nieuwe school? Of vond ze de overstap toch spannend gezien het een nieuwe stichting is en een andere school?? Heeft ze de jaren ervoor alle jaren op dezelfde school gewerkt? En je geeft zelf al aan dat er prive dingen mee kunnen spelen, die hoef je hier uiteraard niet te delen maar heb je hier wel een open gesprek over gevoerd met je vrouw?

Veel vrouwen in het onderwijs lijken toch wel bang te zijn voor groter veranderingen, ook omdat ze zich na jaren op een bepaalde school 'bekwaam' voelen en ze dan weer het gevoel krijgen dat ze zich op de nieuwe school helemaal opnieuw moeten gaan bewijzen. En andere vrouwen in het onderwijs zijn weer zo perfectionistisch dat ze moeite hebben met een nieuw begin omdat het niet meteen gaat zoals ze in hun hoofd hebben.

[ Voor 71% gewijzigd door President op 09-05-2023 19:25 ]

[StevenK]

Bezulba schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:14:
[...]

Wie betaald de bedrijfsarts?
Juistem.

Nope.. De bedrijfsarts zal toch echt onafhankelijk zijn werk moeten doen en is daarvoor ook tuchtrechtelijk aan te spreken, net zoals je huisarts ook niet opschrijft wat jij vraagt omdat jij betaalt.

Zie bijvoorbeeld deze uitspraak over een bedrijfsarts die uit de bocht vliegt https://tuchtrecht.overhe...3/ECLI_NL_TGZREIN_2023_10

Waar de schoen vaak wringt is dat de eerstelijnszorg niet deskundig is op het arbeidsgeneeskundig vlak. Arbeidsongeschikt is iemand die door ziekte of gebrek niet in staat is zijn werk te doen en dat is een heel ander criterium dan de enkele vraag of iemand ziek is. Dan ontstaat de ongemakkelijke discussie dat de werknemer af wil gaan op het advies van de eigen behandelaar, terwijl dat advies juridisch van beperkte waarde is. Wil de werknemer een ‘eigen’ advies, dan is een second opinion of deskundigenoordeel van het UWV de aangewezen weg, waarbij het deskundigenoordeel in een aantal gevallen zelfs de enige in de wet aangewezen weg is.

[evilution]

psychodude schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:08:
[...]


Ik weet nu niet of iemand van je vakbond nu de best aangewezen persoon is om mee te nemen naar een redelijk privé aangelegenheid, een bezoek naar een arts. Het overig kan ik prima inkomen.

Bij een gesprek met leidinggevende moet de relatie al behoorlijk verneukt zijn als je iemand mee gaat nemen. Dat zijn toch de mensen met wie je vaak te maken hebt in je werk en dan loopt er ook niemand aan je handje mee. Mocht het dan zo ver gekomen zijn dat je echt iemand mee wil nemen laat die iemand zich dan beperken tot procesbegeleider zonder inhoudelijke bemoeienis.

[psychodude]

Bezulba schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:14:
[...]

Wie betaald de bedrijfsarts?
Juistem.
Wie betaald, bepaald. Dan mogen ze officieel onafhankelijk zijn, maar als je als bedrijfsarts geen goede zaken doet voor het bedrijf zoeken ze wel een ander die agressiever in z'n aanpak is en mensen sneller waar aan het werk krijgt.

Sure, rotte appels kun je er in ieder beroepsgroep tussen hebben zitten. Maar de uitgangspositie is en blijft een bedrijfsarts is onafhankelijk. Een bedrijfsarts die dit niet afdoende is, kan ook gewoon met o.a. het tuchtrecht te maken krijgen.

Het is voor een topic als deze dan ook absolute onzin om uit te gaan van het scenario dat een bedrijfsarts niet onafhankelijk is. En dit soort beweringen dat wil doen laten geloven dat dit de norm is, is simpelweg verspreiding van desinformatie. Dat heeft naar mijn mening geen plaats in PFSL.

evilution schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:50:
[...]

Bij een gesprek met leidinggevende moet de relatie al behoorlijk verneukt zijn als je iemand mee gaat nemen. Dat zijn toch de mensen met wie je vaak te maken hebt in je werk en dan loopt er ook niemand aan je handje mee. Mocht het dan zo ver gekomen zijn dat je echt iemand mee wil nemen laat die iemand zich dan beperken tot procesbegeleider zonder inhoudelijke bemoeienis.

Maar je bedrijfsarts is natuurlijk niet je leidinggevende. Je leidinggevende zal ook niet aanwezig zijn bij het gesprek met je bedrijfsarts. En het meenemen van een familielid of goede vriend naar een gesprek met een arts is zo ongewoon niet.

[Orangelights23]

*knip* dit moet je onderbouwen en niet met anekdotisch bewijs

[ Voor 89% gewijzigd door ZieMaar! op 09-05-2023 21:56 ]

[FirePuma142]

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 20:11:
*knip*

*knip* Originele post is verwijderd

[ Voor 72% gewijzigd door ZieMaar! op 09-05-2023 21:57 ]

[President]

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 20:11:
Daarnaast is het hun doel om te zorgen dat je weer zo snel mogelijk aan de slag kunt.

Het doel van een bedrijfsarts is toch ook om de werknemer weer productief te krijgen? En dat is toch ook het doel van de werknemer, om weer te kunnen werken? En ook het doel van de werkgever?
https://www.arboportaal.n...20externe%20deskundige(n).

[wodkabuikje]

*knip* reageer eens normaal of anders niet

[ Voor 91% gewijzigd door ZieMaar! op 10-05-2023 07:41 ]

[evilution]

psychodude schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:54:
[...]

Maar je bedrijfsarts is natuurlijk niet je leidinggevende. Je leidinggevende zal ook niet aanwezig zijn bij het gesprek met je bedrijfsarts. En het meenemen van een familielid of goede vriend naar een gesprek met een arts is zo ongewoon niet.

Ik doelde op:

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 16:20:

We hebben net nog even contact gehad en afgesproken dat ik morgen aanwezig ben bij het gesprek met de leidinggevende

[psychodude]

evilution schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 21:07:
[...]

Ik doelde op:

[...]

Ah, dan is het logischer. Die link legde ik niet met je quote van mij .

[Sempy]

kuruya schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 13:36:


Vanochtend heeft ze weer gesprek gehad met haar bedrijfsarts, ik was er zelf niet bij maar mijn vriendin was na het gesprek totaal overstuur. Ze kreeg te horen dat ze weer z.s.m. aan het werk moest want ze kon het niet langer veroorloven om nog thuis te blijven. Direct werd een re-integratieplan opgesteld en volgende week zou ze 5x 1.5 uur moeten werken voor de komende 5 weken tot halverwege juni wanneer het volgende gesprek is.

Misschien goed om je ook in de Wet Poortwachter en de daar te doorlopen stappen en procedures te verdiepen (link). Gang van zaken is dat de bedrijfsarts een adviserende functie heeft en een probleemanalyse opstelt, vervolgens is het aan werkgever en werknemer om voor re-integratie in onderling overleg een plan van aanpak op te stellen. Soms willen bedrijfsartsen wat dwingender zijn om hun broodheer te behagen en soms vat een werknemer een suggestie van de bedrijfsarts misschien dwingender op dan bedoeld.

Gesprek met leidinggevende is bedoelt om het plan van aanpak uit te werken. Daarin kan je prima een iets ander opbouwschema of werkzaamheden aanhouden, zo lang er maar naar re-integratie wordt toegewerkt. Eerst een weekje met 2 dagen 1,5 uur proberen, zou bespreekbaar moeten zijn.

Indien in jullie optiek starten met re-integratie op dit moment niet mogelijk is, zal je daar met goed argumentatie voor moeten komen. Zoek dan steun bij je huisarts en eventueel doorverwijzing GGZ, de mening van een praktijkondersteuner legt bij artsen nu eenmaal niet veel gewicht in de schaal. Als je er echt niet uitkomt, bestaat er de mogelijkheid om bij UWV een deskundigenoordeel aan te vragen. Zie dat echter als laatste redmiddel bij echt onwillige werkgevers. Zo'n oordeel vraagt een stevig onderbouwde motivatie en is vaak funest voor de verstandhouding met de werkgever kan ik uit eigen ervaring vertellen.

[Orangelights23]

*knip* daar is dm voor, niet het topic zelf

[ Voor 84% gewijzigd door ZieMaar! op 10-05-2023 12:29 ]

[VidaR-9]

President schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 19:19:
[...]
Dat weet ik na 12 jaar in het basisonderwijs toch wel een beetje en ik heb nog nooit iemand met 6 weken een burnout zien krijgen of overspannen gezien door puur het werk. Als dat al zou gebeuren dan moeten er toch echt wel prive dingen spelen lijkt mij en/of is het bedrijf dusdanig giftig dat je beter ontslag kan nemen dan dat je gaat reïntegreren..

Bij mijn vriendin op school wel. Na 4 weken ziek gemeld en de 48 weken erna ook ziek gemeld gebleven.

Je gaat mij niet wijsmaken dat je in een paar weken dusdanig overspannen kan raken als je mentaal fit aan een nieuwe baan begint. Dan zat er al iets niet goed. Waarmee ik dus niet zeg dat de ziekte niet echt is, alleen ik wel mijn vraagtekens heb of dit (geheel) door de huidige werksituatie komt.

[Lordy79]

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 22:31:
[...]


Ik dacht dat het algemeen bekend was dat een bedrijfsarts een werknemer weer graag snel aan het werk wil hebben, maar blijkbaar moet ik hier een studie voor overleggen.

https://www.arboportaal.n...j-ziekte-en-re-integratie

Lees dit eens, zou ik zeggen.
Natuurlijk wil een bedrijfsarts graag dat een werknemer weer aan het werk gaat. Dat is immers goed voor het welzijn van werknemers en ook goed voor werkgever.

Maar sommige posts, al dan niet weggehaald, doen het erop lijken dat werknemer per definitie de boel loopt te flessen en/of de bedrijfsarts werknemers per definitie te hard pusht om weer te gaan werken.

Dat is echt niet altijd zo en dus niet 'algemeen bekend'.

[souljah1h]

Succes met het gesprek vandaag!

[haagsepracht]

Als uw vrouw er nog niet klaar voor is dan heeft ze altijd de optie om in de auto te stappen en halverwege om te keren omdat het haar echt niet lukt. Ze heeft het geprobeerd en kan dit aangeven bij de bedrijfarts. Ziek is ziek, kunnen ze hoog of laag springen. Vraag is ook of ze uberhaubt nog aan het werk moet gaan bij deze partij.

[Lordy79]

haagsepracht schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 06:56:
Vraag is ook of ze uberhaubt nog aan het werk moet gaan bij deze partij.

De motivatie voor werknemer om dan nog beter te worden is niet zo groot. En ja, als iemand heel graag beter wil worden heeft dat een positieve bijdrage aan het proces van herstel.

Ik zou, maar dan trekken we het topic breder, er dan ook voorstander van zijn om de ziektewet zo in te kleden dat de loondoorbetaling van werknemer na een maand of 3 wordt beperkt tot 70pct. Dan wordt de pijn een beetje verdeeld.

[Marzman]

Het is wel vreemd toch dat je vriendin in zo'n korte tijd overspannen wordt in een nieuwe baan? Is het dan niet van een vorige baan of prive situatie?

Gewoon proberen weer een beetje te gaan werken lijkt me normaal, als je dat niet doet wordt het ook weer moeilijker. Als het niet lukt ga je weer terug naar huis of meld je dat. Ik denk dat bij de werkgever het vertrouwen ook wel weg is met deze situatie en dat het na het jaarcontract stopt.

[MitchellHearth]

Marzman schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 07:42:
Het is wel vreemd toch dat je vriendin in zo'n korte tijd overspannen wordt in een nieuwe baan? Is het dan niet van een vorige baan of prive situatie?

Gewoon proberen weer een beetje te gaan werken lijkt me normaal, als je dat niet doet wordt het ook weer moeilijker. Als het niet lukt ga je weer terug naar huis of meld je dat. Ik denk dat bij de werkgever het vertrouwen ook wel weg is met deze situatie en dat het na het jaarcontract stopt.

Eens. Stel dat het reïntegratie traject prima verloopt. Ze is over x aantal maanden weer aan het werk. Is het dan allemaal koek en ei? Ik voorspel dat er binnen de kortste keren een terugval is, of de vertrouwensrelatie is zodanig beschadigd dat ze sowieso daar weg gaat (of haar contract niet wordt verlengd).

[FirePuma142]

Orangelights23 schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 22:31:
[...]


Ik dacht dat het algemeen bekend was dat een bedrijfsarts een werknemer weer graag snel aan het werk wil hebben, maar blijkbaar moet ik hier een studie voor overleggen.

Nu ben je de boel bewust aan het verdraaien. Je stelde onomwonden maar slechts anekdotisch onderbouwd dat bedrijfsartsen niet onafhankelijk zijn. Dat is de crux. Niet wat je hier boven opschrijft.

[Maasluip]

bszz schreef op dinsdag 9 mei 2023 @ 18:56:
[...]


Inderdaad, het is wel degelijk mogelijk om in een week of 6 volledig opgebrand te raken. Voor velen niet voor te stellen maar van dichtbij meegemaakt...

Misschien een beetje OT maar hier sta ik wel van te kijken. En is dat dan het lesgeven / voor de klas staan op zich (dus de kinderen) of is dat de managementstructuur van het onderwijs?

[Sempy]

Lordy79 schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 07:30:
[...]

De motivatie voor werknemer om dan nog beter te worden is niet zo groot. En ja, als iemand heel graag beter wil worden heeft dat een positieve bijdrage aan het proces van herstel.

Ik zou, maar dan trekken we het topic breder, er dan ook voorstander van zijn om de ziektewet zo in te kleden dat de loondoorbetaling van werknemer na een maand of 3 wordt beperkt tot 70pct. Dan wordt de pijn een beetje verdeeld.

Zo is de wet al ingekleed, eerste ziektejaar 70% met als uitzondering zwangerschap en orgaandonatie die wel 100% krijgen. In veel CAO's en arbeidsovereenkomsten is echter 100% opgenomen.

[mathy_]

Marzman schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 07:42:
Het is wel vreemd toch dat je vriendin in zo'n korte tijd overspannen wordt in een nieuwe baan? Is het dan niet van een vorige baan of prive situatie?

Gewoon proberen weer een beetje te gaan werken lijkt me normaal, als je dat niet doet wordt het ook weer moeilijker. Als het niet lukt ga je weer terug naar huis of meld je dat. Ik denk dat bij de werkgever het vertrouwen ook wel weg is met deze situatie en dat het na het jaarcontract stopt.

Maar of het nu in de laatste maanden is onstaan of eerder, maakt dit uit? Ze wordt er niet minder overspannen van neem ik aan.

En iemand die niet 100% zich zelf is beschermen door iemand mee te laten gaan met zo'n gesprek is heel normaal en kan de angst weg nemen.

Probleem ligt in de werksfeer echt bij mensen die er zo over praten, want wat als. Daar is zo iemand echt niet bij geholpen, en veroorzaakt nog veel meer brunouts bij andere. Want wat als.

Ontslag en overstappen naar W.W. brengt voor de werknemer nog veel meer stress met zich mee. 70% van het laatst verdiende loon. Natuurlijk de sollicitaties, of je gaat bij het uwv de ziekte wet in met begeleiding die je ook aan het werk willen hebben.

[Maasluip]

mathy_ schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:24:
[...]

Ontslag en overstappen naar W.W. brengt voor de werknemer nog veel meer stress met zich mee. 70% van het laatst verdiende loon. Natuurlijk de sollicitaties, of je gaat bij het uwv de ziekte wet in met begeleiding die je ook aan het werk willen hebben.

Maar iedereen is in die situatie. Je kunt niet functioneren als de angst voor werkloosheid en een daaropvolgend sollicitatietraject zo groot is dat je er arbeidsongeschikt door raakt. Want zodra je weer een baan hebt heb je weer de angst om werkloos te worden.

[Lordy79]

Sempy schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:02:
[...]

In veel CAO's en arbeidsovereenkomsten is echter 100% opgenomen.

Precies. En die CAO's zijn bindend dus ben je als werkgever nog steeds 100% de klos.

[evilution]

Lordy79 schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 07:30:
[...]

De motivatie voor werknemer om dan nog beter te worden is niet zo groot. En ja, als iemand heel graag beter wil worden heeft dat een positieve bijdrage aan het proces van herstel.

Motivatie om beter te worden? Waar heb je het over, ik denk dat de meeste mensen liever niet ziek zijn?

Ik zou, maar dan trekken we het topic breder, er dan ook voorstander van zijn om de ziektewet zo in te kleden dat de loondoorbetaling van werknemer na een maand of 3 wordt beperkt tot 70pct. Dan wordt de pijn een beetje verdeeld.

Het is al 70% tenzij afspraken in CAO.

We moeten misschien eens ophouden ziek zijn financieel af te straffen. Ziek zijn is geen keuze.

[evilution]

Lordy79 schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:44:
[...]

Precies. En die CAO's zijn bindend dus ben je als werkgever nog steeds 100% de klos.

Dat heet ondernemersrisico.

[Lordy79]

evilution schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:44:
[...]

Motivatie om beter te worden? Waar heb je het over, ik denk dat de meeste mensen liever niet ziek zijn?

Dat denk ik ook, maar als je een financiele prikkel hebt om er alles aan te doen om weer te gaan werken, werkt dat stimulerend.

We moeten misschien eens ophouden ziek zijn financieel af te straffen. Ziek zijn is geen keuze.

Ziek zijn heeft financiële gevolgen. Dat is geen straf, maar een feit. Op dit moment ligt er een doorbetalingsplicht van 2 jaar bij de werkgever en zoals aangegeven, in veel CAO's is dat 100%.
Ik vind - maar daar kan iedereen iets anders van vinden - dat de financiële gevolgen op dit moment onevenredig zwaar op de schouders van de werkgever worden gelegd.
Aan de andere kant is het risico ook te beperken door een verzuimverzekering af te sluiten als werkgever en als die niet meteen uitbetaalt maar bijv pas na 3 of 6 maanden dan is de premie ook wel dragelijk.

[Lordy79]

evilution schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:45:
[...]

Dat heet ondernemersrisico.

Ja, op dit moment wel. Maar het risico dat iemand ziek wordt, hoeft niet per se op de schouders van een werkgever gelegd te worden. Dat kan ook voor een deel bij werknemer en/of voor een deel bij de overheid.

[The Zep Man]

evilution schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:45:
Dat heet ondernemersrisico.

Geaccepteerd ondernemersrisico, want het betreft een CAO.

[bszz]

Maasluip schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 07:58:
[...]

Misschien een beetje OT maar hier sta ik wel van te kijken. En is dat dan het lesgeven / voor de klas staan op zich (dus de kinderen) of is dat de managementstructuur van het onderwijs?

In het kort: Moeilijke klas met veel niet vakinhoudelijke problematiek die al meerdere docenten versleten had, geen steun van een team of directie en loyaliteit tov leerlingen die dan weer geen docent zouden hebben.

[psychodude]

evilution schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:44:
We moeten misschien eens ophouden ziek zijn financieel af te straffen. Ziek zijn is geen keuze.

De vraag is natuurlijk wel, wat is eerlijk in wie de lasten draagt van het ziek zijn.

Ik begrijp @Lordy79 in deze ook wel. In het geval van de partner van TS, deze is begin dit kalenderjaar gestart. Neem daarin mee dat dit werk in het onderwijs betreft, zal dus de tweede week van januari geweest zijn. Met uitval eind maart, is er sprake van hoogstens circa 10 weken aanwezigheid op de werkvloer.

Naar wat voor een verhouding is het dan nog acceptabel om de lasten hiervoor te dragen als werkgever. Je draagt best een flinke kostenpost af als school in een werknemer waarvan je weet, of in ieder geval vrij aannemelijk is, dat je hier niet mee doorgaat en het contract niet verlengd gaat worden.

Zeker bij dit soort (vermoedelijk) publieke diensten speelt natuurlijk ook nog eens mee dat de ontstane kostenpost betekend dat er elders op de begroting bespaard zal moeten worden. Een school heeft tenslotte niet erg veel ruimte om maar even de inkomsten te doen vergroten om een extra leraar te betalen.

Dan kunnen we natuurlijk wel spreken over CAO's en

The Zep Man schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:51:
Geaccepteerd ondernemersrisico, want het betreft een CAO.

maar feit blijft natuurlijk dat een school nu niet bepaald een bedrijf is met een hoge omzet en winsten om dit soort tegenslagen goed op te vangen.

Maatschappelijk gezien zou het dan wat dat betreft in dit soort casus vermoedelijk efficiënter zijn om een contract vervroegd te mogen ontbinden en er een herintegratie traject via het UWV komt te verlopen.

mathy_ schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:24:
Ontslag en overstappen naar W.W. brengt voor de werknemer nog veel meer stress met zich mee. 70% van het laatst verdiende loon. Natuurlijk de sollicitaties, of je gaat bij het uwv de ziekte wet in met begeleiding die je ook aan het werk willen hebben.

Uiteraard komt deze angst dan natuurlijk snel om de hoek kijken. Maar we moeten gewoon realistisch blijven. Herintegratie bij de huidige werkgever gaat vermoedelijk ook niet werken. Het is nu medio mei. Er gaat nu een episode komen van circa 6 weken minimale arbeidsparticipatie. Dan zomervakantie. Daarna zal de start vermoedelijk wederom beperkt zijn in begin september. Ergens eind oktober zal de directie al de knoop door moeten gaan hakken om het ontslag in gang te zetten en formaliseren in november. Die keuze gaat naar mijn mening dan ook volkomen te verwachten en logisch zijn. Ik acht de kans zeer klein dat er besloten wordt om het contract te doen verlengen.

Dat geeft partner van TS nu dus zo'n 6 weken de tijd om zich te gaan stressen op tijdelijke terugkeer naar de werkvloer voor de zomervakantie. Tijdens de zomervakantie een periode van circa 8 weken stress t.a.v. de alsmaar naderende start van het nieuwe schooljaar. En dan nog eens zo'n 2 maanden stress door het vooruitzicht op en tijdelijke terugkeer op de werkvloer, en een waarschijnlijk naderend ontslag.

En na het ontslag, sta je weer op 0. En begin je alsnog het traject bij het UWV. Maar heb je tegelijkertijd ook van je eigen leven circa 6 maanden additioneel stress ervaren.

Door de huidige manier waarop het systeem werkt zitten er helaas financiële implicaties aan de manier waarop de WW werkt. Maar ik denk dat je je oprecht niet al te blind moet staren op die 30% in een situatie als deze. Zeker niet als je in overweging neemt dat die 30% er toch zeer waarschijnlijk aan gaat zitten komen, al niet nu dan wel na ontslag.

[Marzman]

Maasluip schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 07:58:
[...]

Misschien een beetje OT maar hier sta ik wel van te kijken. En is dat dan het lesgeven / voor de klas staan op zich (dus de kinderen) of is dat de managementstructuur van het onderwijs?

Is dan niet gewoon de baan niet geschikt voor jou/of jij bent niet geschikt voor de baan (dat komt op hetzelfde neer). Niet iedereen kan elke baan uitvoeren, ik heb ook bewust banen geweigerd of er niet op gesolliciteerd omdat ik weet dat dit me extra stres oplevert.

[The Zep Man]

psychodude schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 09:21:
maar feit blijft natuurlijk dat een school nu niet bepaald een bedrijf is met een hoge omzet en winsten om dit soort tegenslagen goed op te vangen.

Dan verzeker je je daartegen. Het motiveert ook om mensen niet tot overspannen door te laten werken.

Maatschappelijk gezien zou het dan wat dat betreft in dit soort casus vermoedelijk efficiënter zijn om een contract vervroegd te mogen ontbinden en er een herintegratie traject via het UWV komt te verlopen.

Nee, want als de werkgever deels schuldig is aan het overspannen zijn dan komt die er goedkoop vanaf. Dit stimuleert werkgevers om niet werknemers tot aan een burnout door te laten werken.

Als je mensen voor je laat werken, dan neem je daar verantwoording over. Ondernemen is risico's nemen, en niet afschuiven op de maatschappij zodra het fout gaat. Ondernemen is ook failliet gaan als je je zaken niet op orde hebt.

[ Voor 4% gewijzigd door The Zep Man op 10-05-2023 09:26 ]

[psychodude]

The Zep Man schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 09:26:
[...]


Dan verzeker je je daartegen. Het motiveert ook om mensen niet tot overspannen door te laten werken.


[...]


Nee, want als de werkgever deels schuldig is aan het overspannen zijn dan komt die er goedkoop vanaf. Dit stimuleert werkgevers om niet werknemers tot aan een burnout door te laten werken.

Als je mensen voor je laat werken, dan neem je daar verantwoording over. Ondernemen is risico's nemen, en niet afschuiven op de maatschappij zodra het fout gaat. Ondernemen is ook failliet gaan als je je zaken niet op orde hebt.

Ja, laten we probleemscholen... veelal gelokaliseerd in probleemwijken... simpelweg failliet laten gaan. Dan schuiven we problemen tenslotte niet af op de maatschappij .

[StevenK]

bszz schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:59:
[...]

In het kort: Moeilijke klas met veel niet vakinhoudelijke problematiek die al meerdere docenten versleten had, geen steun van een team of directie en loyaliteit tov leerlingen die dan weer geen docent zouden hebben.

Vooral dat laatste is - juist bij burnout (achtige) klachten - een enorme valkuil. Een werknemer die dat verantwoordelijkheidsgevoel niet of minder heeft, heeft daar tijdens ziekte ook minder last van. Maar juist wanneer je met een overgelopen emmer thuis zit, je druk te maken om de kinderen die geen docent hebben, raak je makkelijk in een vicieuze cirkel. En dat stuk, dat is toch echt de verantwoordelijkheid van directie/management van de organisatie.
In mijn laatste functie had ik ook van die werknemers en die belde ik dan wel eens vrijdag einde van de dag op, als het een zware week was geweest om te vragen wat hen nog dwars zat en ook met ze te bespreken dat ik liever had ik dat ik - als verantwoordelijke - met dat probleem het weekend in zou gaan dan zij.

[The Zep Man]

psychodude schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 09:51:
[...]


Ja, laten we probleemscholen... veelal gelokaliseerd in probleemwijken... simpelweg failliet laten gaan. Dan schuiven we problemen tenslotte niet af op de maatschappij .

Als probleemscholen... veelal gelokaliseerd in probleemwijken... failliet kunnen gaan, dan moeten die scholen maar meer geld krijgen. Dat is een ander maatschappelijk probleem, buiten de scope van dit topic.

[Wolly]

mathy_ schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:24:
[...]

En iemand die niet 100% zich zelf is beschermen door iemand mee te laten gaan met zo'n gesprek is heel normaal en kan de angst weg nemen.

Ik ben het met je eens dat iemand mee laten gaan kan helpen, maar dat zou dan in mijn ogen de maatschappelijk werker, vertrouwenspersoon of een ander neutraal persoon moeten zijn en niet de partner die op allerlei vlakken ook belangen en afhankelijkheden heeft met de zieke medewerker.


In zo'n gesprek kan een partner nooit onafhankekijk zijn.

[eric.1]

mathy_ schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 08:24:
[...]

Maar of het nu in de laatste maanden is onstaan of eerder, maakt dit uit? Ze wordt er niet minder overspannen van neem ik aan.

Nouja, indien de daadwerkelijke oorzaak niet wordt bloot gelegd en aangepakt dan zal een toekomstgerichte aanpak niet mogelijk zijn.

En iemand die niet 100% zich zelf is beschermen door iemand mee te laten gaan met zo'n gesprek is heel normaal en kan de angst weg nemen.

Moet die persoon, ongeacht wie het is, niet toevallig mede onderdeel zijn van het probleem. En dat brengt je weer terug bij punt 1.

[evilution]

psychodude schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 09:21:
[...]


De vraag is natuurlijk wel, wat is eerlijk in wie de lasten draagt van het ziek zijn.

Ziek zijn kan iedereen overkomen. Eerlijk zou zijn als we daar allemaal de lasten van dragen zonder dat daadwerkelijk ziek zijn een individu met extra kosten opzadelt.

[Lt.Mitchell]

evilution schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 18:44:
[...]


Ziek zijn kan iedereen overkomen. Eerlijk zou zijn als we daar allemaal de lasten van dragen zonder dat daadwerkelijk ziek zijn een individu met extra kosten opzadelt.

*knip* dit soort veroordelende aannames dragen niet bij aan een constructief gesprek

[ Voor 34% gewijzigd door ZieMaar! op 11-05-2023 07:32 ]

[ninjazx9r98]

Wolly schreef op woensdag 10 mei 2023 @ 10:04:
[...]


Ik ben het met je eens dat iemand mee laten gaan kan helpen, maar dat zou dan in mijn ogen de maatschappelijk werker, vertrouwenspersoon of een ander neutraal persoon moeten zijn en niet de partner die op allerlei vlakken ook belangen en afhankelijkheden heeft met de zieke medewerker.


In zo'n gesprek kan een partner nooit onafhankekijk zijn.

Waarom zou die persoon onafhankelijk moeten zijn? Overspannen/burnout heb je niet alleen last van tijdens kantoor/werkuren maar 24 uur per dag en een partner is dan juist in staat om aanvullende informatie te geven daar waar de werknemer zelf daar niet goed toe in staat is.
Mijn vrouw (verpleegkundige) heeft net voor en deels tijdens corona een burnout gehad en dat heeft enorme indruk op me gemaakt. Ik heb me voor die tijd nooit gerealiseerd wat je hersenen met je kunnen doen. Alles wat zo lang vanzelfsprekend is geweest zoals praten met collega's, met een manager, met een arts zijn ineens zaken waar iemand letterlijk dagen vantevoren wakker van kan liggen. Je hebt eigenlijk "ineens" een andere partner en gaat je na de diagnose realiseren dat er toch wel tekenen waren dat er iets niet klopte en een beetje manager/werkgever zal dat ook vaak achteraf toegeven.
Werd bij mijn vrouw overigens ook geadviseerd door de huisarts, poh ggz om gesprekken samen te doen en ook de bedrijfsartsen (meervoud, we hebben er vijf gehad in 1,5 jaar tijd door hoog verloop) vonden dat een goed idee omdat je er ook samen doorheen moet zien te komen.
Doe je het niet samen dan loop je het risico dat er enige tijd later geen samen meer is.

[bszz]

*knip* liever een tr de volgende keer

[ Voor 92% gewijzigd door ZieMaar! op 11-05-2023 07:33 ]

[Jarno]

*knip* dat is een andere discussie

[ Voor 89% gewijzigd door ZieMaar! op 11-05-2023 07:33 ]

[Lt.Mitchell]

*knip* bij vragen over moderaties -> DM, nooit het topic zelf gebruiken

[ Voor 82% gewijzigd door ZieMaar! op 11-05-2023 07:44 ]

[Fraggert]

@kuruya hoe staat het er hiermee?