siggy schreef op zaterdag 18 februari 2023 @ 16:21:
Dat zal best, maar wellicht dat het makkelijker is voor de statisticus om zijn kennis over te brengen voor een breder publiek dan dat het breder publiek de statisticus moet begrijpen.
Onderwijs in NL is wat dat betreft ziekelijk ondermaats.
Tsja, als die statisticus Bayes al niet bijgebracht krijgt aan universitair docenten, is het dan redelijk omte verwachten dat ie dat wel kan bij de bredere Nederlandse bevolking?
Het is heel weinig geniale wetenschappers gegeven om dingen in Jip-enJanneketaal uit te leggen en
toch correct te blijven. Einstein was er goed in, Hawkings ook. Maar dat zijn de grote uitzonderingen van de 20ste eeuw.
Ik hap

Ik begrijp het kort-door-de bocht als 2 verschillende situaties. Het is een 1 op 3 kans die verandert in een 1 op 2 kans. Als je je keuze niet wijzigt blijf je bij de originele kans van 1 op 3, omdat je niet naar de 1 op 2 kans situatie springt.
De richting is redelijk, maar je winstkans wordt 2/3, niet 1/2. Als je denkt dat het 1/2 is heb je het dus niet begrepen. En als je bij Monty Hall blijft hangen op 1/2, wordt gewogen misdaadstatistiek een uitdaging.
Ik vind het nogal een hoogstaand stukje hypocritie. Het punt wat ze misschien heeft is doordrenkt met subjectiviteit, anekdotisch gerommel en kinderlijke uitspraken ala 'bokito in uniform'.
Je "quote" wel heel selectief. De typering "bokito in uniform" is een typering van het
gedrag van die persoon, niet van het
wezen van die persoon.
Een Filippijnse au pair zag ik op Schiphol, en plein public, eens vernederd worden door zo’n bokito in uniform. Haar papieren waren in orde, toch vond hij het nodig haar aan een treiterig verhoor te onderwerpen en haar antwoorden belachelijk te maken.
Als die typering nou zou slaan op het uiterlijk van de diender, dan had je een punt betreffende hypocrisie.
Er zit echt wel een verschil tussen "de agent gedroeg zich als een bokito dus ik vind het een lul" en "de agent zag eruit als een bokito, dus ik vind hem een lul".
Stigmatisering en discriminatie is prima als je er maar vooral zelf geen last van hebt.
Dat is exact het argument dat, al dan niet omfloerst, wordt gebruikt door degenen die het raar vinden dat er niet op "ras" mag worden geselecteerd.
"Hoe lastig is het nou om even met een controle mee te werken" - zonder te weten die het zegt durf ik wel een gok te wagen dat die uitspraak
niet komt van iemand die vanwege zijn kleurtje veel vaker uit de rij wordt gepikt dan hun witte vrienden
Ik heb geen ervaring met uit een rij gepikt worden of een baan mislopen omdat ik geen Nederlandse naam heb, of omdat ik vanwege de combinatie van leeftijd en geslacht waarschijnlijk kinderen ga willen, of omdat ik niet "gewoon" met iemand van het "andere geslacht" getrouwd ben.
Dat wil niet zeggen dat ik mezelf aardig hypocriet zou vinden als ik me niet zou kunnen voorstellen hoe frustrerend en kleinerend het is voor mensen die het
wel overkomt.
Ik heb overigens wel meegemaakt dat ik midden op straat nagekeken en szelfs gefotografeerd werd vanwege mijn huidskleur. Dat was op vakantie, het was tijdelijk, en daarom kon ik het makkelijk wegwuiven als iets grappigs. Ik moet er niet aan denken dat dat de dagelijkse gang van zaken zou zijn in mijn vaste leefomgeving.
En ja, ik heb ook sexisme meegemaakt aan de ontvangende kant, maar die situatie was wederom zeer specifiek, tijdelijk en gevolg van mijn eigen keuze, dus ook daar kon ik veel makkelijker mee omgaan dan mensen die ermee te maken krijgen in hun normale dagelijkse werrk- en leefomgeving.