Even voorop gesteld: Ik ben echt niet wereldvreemd. Ik weet prima hoe kapitalisme werkt en dat de wereld nu eenmaal sterk is veranderd, zeker de laatste 20 jaar o.a. onder invloed van het fenomeen internet en prijsvechten.
En als je dan zo'n consument bent die regelmatig wat afneemt, dan gaat er ook regelmatig wat mis. Daartoe heb je dan een klachtenprocedure: Je stuurt een email, gebruikt een contactformulier, belt een keer, jullie kennen het. Als consument heb je je aan je betaalverplichting en andere wetten te houden. Je mag niet zomaar van alles doen om een bedrijf onder druk proberen te zetten. Je kan niet zomaar een vervangend product meejatten in de winkel als reparatie uit blijft, je mag niet zomaar geld achterhouden en als je te lang niet reageert danwel de procedure niet volgt verspeel je al snel je rechten.
Maar hoe zit dat met die bedrijven? Je hebt het garantierecht enzo, die ken ik wel. Maar wat met diensten? Online boodschappen doen? Treinkaartjes? Spullen bestellen en dan niks meer terughoren? Zijn daar wetten voor? Het valt me op dat als er wat mis is je steevast in hele lange telefoonwachtrijen terecht komt, niet zelden gaat er dan 'toevallig' wat mis, verbreekt men de verbinding en moet je opnieuw bellen (dat gebeurt me gemiddeld eens op elke drie keer dat ik een helpdesk bel). Als ik mail of contactformulieren invul kan je mákkelijk weken wachten. Als je daar dan weer over belt, krijg je te horen dat er 'achterstand' is. Ok, ik snap het wel, je hebt een finiete hoeveelheid personen op die afdeling en een groeiende stapel klachten (op zich al een signaal, zou je zeggen) dus loopt de wachttijd op. Maar waarom klets je er dan niet (tijdelijk) een blik extra hulp tegenaan? Ook dat antwoord ken ik wel: geld, ik ben niet gek. Maar op welk punt is een bedrijf in 'overtreding'?
Ik vraag me echt af of het niet tijd word voor regels hieromtrend. Niet zelden krijg je nooit meer wat te horen als je er niet pijnlijk hard en vaak op blijft drukken als consument. Pas een speciaalproduct besteld (op maat gemaakt) en de beloofde levertijd werd niet gehaald. Er kwam echter ook geen info. Emails werden niet beantwoord, telefoon werd niet opgenomen.
Dus ik denk ik doe eens gek, ik klim in zo'n klachtenwebsite en laat een smeulende review achter. Die word door de review-site achterhouden omdat ze, zo schrijven ze, de fabrikant de kans willen geven hierop te reageren voor het online komt. En waarempel, de volgende dag word ik gebeld! Ze zijn er dus wel...
Zijn 'wij', collectief dus, zulke makkelijke consumenten geworden dat bedrijven denken dat ze hier wel mee weg komen? Ik snap dat de NS makkelijk kan denken 'dikke vinger' want het is niet alsof je een keuze hebt. Maar waarom veroorloven bedrijven zich zoveel? En welke pressiemiddelen heb je als consument nu nog behalve heel veel klagen? Ik zit niet op Facebook of Twitter/Instagram en dat soort media, en ben dat ook niet van plan. Voor beroemdheden schijnt het wel te werken.
En, onder het kopje 'gedeelde smart' - hoe kijkt den twieker hier tegenaan?
.
En als je dan zo'n consument bent die regelmatig wat afneemt, dan gaat er ook regelmatig wat mis. Daartoe heb je dan een klachtenprocedure: Je stuurt een email, gebruikt een contactformulier, belt een keer, jullie kennen het. Als consument heb je je aan je betaalverplichting en andere wetten te houden. Je mag niet zomaar van alles doen om een bedrijf onder druk proberen te zetten. Je kan niet zomaar een vervangend product meejatten in de winkel als reparatie uit blijft, je mag niet zomaar geld achterhouden en als je te lang niet reageert danwel de procedure niet volgt verspeel je al snel je rechten.
Maar hoe zit dat met die bedrijven? Je hebt het garantierecht enzo, die ken ik wel. Maar wat met diensten? Online boodschappen doen? Treinkaartjes? Spullen bestellen en dan niks meer terughoren? Zijn daar wetten voor? Het valt me op dat als er wat mis is je steevast in hele lange telefoonwachtrijen terecht komt, niet zelden gaat er dan 'toevallig' wat mis, verbreekt men de verbinding en moet je opnieuw bellen (dat gebeurt me gemiddeld eens op elke drie keer dat ik een helpdesk bel). Als ik mail of contactformulieren invul kan je mákkelijk weken wachten. Als je daar dan weer over belt, krijg je te horen dat er 'achterstand' is. Ok, ik snap het wel, je hebt een finiete hoeveelheid personen op die afdeling en een groeiende stapel klachten (op zich al een signaal, zou je zeggen) dus loopt de wachttijd op. Maar waarom klets je er dan niet (tijdelijk) een blik extra hulp tegenaan? Ook dat antwoord ken ik wel: geld, ik ben niet gek. Maar op welk punt is een bedrijf in 'overtreding'?
Ik vraag me echt af of het niet tijd word voor regels hieromtrend. Niet zelden krijg je nooit meer wat te horen als je er niet pijnlijk hard en vaak op blijft drukken als consument. Pas een speciaalproduct besteld (op maat gemaakt) en de beloofde levertijd werd niet gehaald. Er kwam echter ook geen info. Emails werden niet beantwoord, telefoon werd niet opgenomen.
Dus ik denk ik doe eens gek, ik klim in zo'n klachtenwebsite en laat een smeulende review achter. Die word door de review-site achterhouden omdat ze, zo schrijven ze, de fabrikant de kans willen geven hierop te reageren voor het online komt. En waarempel, de volgende dag word ik gebeld! Ze zijn er dus wel...
Zijn 'wij', collectief dus, zulke makkelijke consumenten geworden dat bedrijven denken dat ze hier wel mee weg komen? Ik snap dat de NS makkelijk kan denken 'dikke vinger' want het is niet alsof je een keuze hebt. Maar waarom veroorloven bedrijven zich zoveel? En welke pressiemiddelen heb je als consument nu nog behalve heel veel klagen? Ik zit niet op Facebook of Twitter/Instagram en dat soort media, en ben dat ook niet van plan. Voor beroemdheden schijnt het wel te werken.
En, onder het kopje 'gedeelde smart' - hoe kijkt den twieker hier tegenaan?