"Moe" van ICT baan

[Verwijderd]

Metalfreak schreef op maandag 28 juni 2021 @ 15:08:
[...]


Als je hobby je werk wordt, heb je geen hobby meer en gaat de lol er vaak wel snel vanaf. Een hobby doe je omdat je het leuk vindt op de momenten dat jij dat leuk vindt, als je het ineens 8 uur per dag MOET doen, dan is dat niet leuk meer. Ik heb thuis ook écht geen zin meer om systeembeheerwerk te gaan doen, thuis moet het gewoon werken.

Maar een baan kan wel voor een groot deel van de week dat je aan het werk bent, leuk zijn. Ik werk al jarenlang en heb toch de meeste werkuren gewoon zin om lekker aan het werk te gaan.

Het scheelt wel dat ik een wat minder 'moeten' druk ervaar dan wat jij lijkt te doen in je werk.

[Hermanleen]

Ik ben 56 jaar, en werk ook in de ICT. Bij een redelijk dictatoriale Amerikaanse detacheerder. Gezien mijn leeftijd stap ik niet makkelijk meer over, en qua werk hoeft dat ook niet, dat vind ik nog steeds leuk. Waardering van mijn baas heb ik altijd belangrijk gevonden, en dat krijg ik steeds minder, ook omdat ik denk dat mijn baas denkt dat "hij toch niet weggaat".
Sinds corona zit ik 100% thuis te werken, en mijn baas greep dat aan om iedereen voor altijd 100% thuis te laten werken. Scheelt kantoorkosten, oftewel die kosten worden nu door de werknemer gedragen want thuiswerkvergoeding betalen ho maar.
Ook vind ik alleen maar thuiswerken niet leuk. Je wil toch af en toe collega's zien, samen een lunchwandeling maken en een geintje maken. Die tijden lijken echter definitief voorbij.
Wat dat met mij doet: zeker niks positiefs. Ik ben streng op mijn uurtjes gaan letten want moet de stroom en verwarming nu zelf betalen. Een stapje extra? Dat doe ik niet meer. Het levert me extra vrije tijd op, maar geeft me geen voldoening. Door het alleen maar thuiszitten vereenzaam ik (nog verder) en word ik depressief, vooral omdat er geen uitweg lijkt te zijn.

[zokiz]

Hermanleen schreef op donderdag 1 juli 2021 @ 15:13:
Ik ben 56 jaar, en werk ook in de ICT. Bij een redelijk dictatoriale Amerikaanse detacheerder. Gezien mijn leeftijd stap ik niet makkelijk meer over, en qua werk hoeft dat ook niet, dat vind ik nog steeds leuk. Waardering van mijn baas heb ik altijd belangrijk gevonden, en dat krijg ik steeds minder, ook omdat ik denk dat mijn baas denkt dat "hij toch niet weggaat".
Sinds corona zit ik 100% thuis te werken, en mijn baas greep dat aan om iedereen voor altijd 100% thuis te laten werken. Scheelt kantoorkosten, oftewel die kosten worden nu door de werknemer gedragen want thuiswerkvergoeding betalen ho maar.
Ook vind ik alleen maar thuiswerken niet leuk. Je wil toch af en toe collega's zien, samen een lunchwandeling maken en een geintje maken. Die tijden lijken echter definitief voorbij.
Wat dat met mij doet: zeker niks positiefs. Ik ben streng op mijn uurtjes gaan letten want moet de stroom en verwarming nu zelf betalen. Een stapje extra? Dat doe ik niet meer. Het levert me extra vrije tijd op, maar geeft me geen voldoening. Door het alleen maar thuiszitten vereenzaam ik (nog verder) en word ik depressief, vooral omdat er geen uitweg lijkt te zijn.

Denk dat het ook te maken heeft met in welke fase je in je leven staat.
Ik merk vaak dat mensen zonder kinderen/gezin of mensen met al oudere kinderen vaker naar kantoor willen. Mensen die jonge kinderen hebben zoals ik vinden het thuiswerken vaak prima. Mij scheelt het veel reistijd. Ik kan de kids naar school brengen/halen. Geen haast om de kids op tijd van opvang te halen en snel te koken. Heerlijk zo.

[appel-tje]

Hermanleen schreef op donderdag 1 juli 2021 @ 15:13:
Ik ben 56 jaar, en werk ook in de ICT. Bij een redelijk dictatoriale Amerikaanse detacheerder. Gezien mijn leeftijd stap ik niet makkelijk meer over, en qua werk hoeft dat ook niet, dat vind ik nog steeds leuk. Waardering van mijn baas heb ik altijd belangrijk gevonden, en dat krijg ik steeds minder, ook omdat ik denk dat mijn baas denkt dat "hij toch niet weggaat".
Sinds corona zit ik 100% thuis te werken, en mijn baas greep dat aan om iedereen voor altijd 100% thuis te laten werken. Scheelt kantoorkosten, oftewel die kosten worden nu door de werknemer gedragen want thuiswerkvergoeding betalen ho maar.
Ook vind ik alleen maar thuiswerken niet leuk. Je wil toch af en toe collega's zien, samen een lunchwandeling maken en een geintje maken. Die tijden lijken echter definitief voorbij.
Wat dat met mij doet: zeker niks positiefs. Ik ben streng op mijn uurtjes gaan letten want moet de stroom en verwarming nu zelf betalen. Een stapje extra? Dat doe ik niet meer. Het levert me extra vrije tijd op, maar geeft me geen voldoening. Door het alleen maar thuiszitten vereenzaam ik (nog verder) en word ik depressief, vooral omdat er geen uitweg lijkt te zijn.

HIer ook een 50 plusser, ZZP'er werkzaam als video engineer. Werk wordt op een gegeven moment minder belangrijk, niet meer leven om te werken, maar werken om te (over)leven. Merk wel dat we van een andere generatie zijn, vroeger heb ik genoeg werk gedaan wat niet leuk was. Heb het gevoel dat dat niet meer dan normaal was, misschien ook omdat je niet beter wist. Er wordt tegenwoordig veel meer gedeeld, via social media, chat en fora zoals deze

[upschur]

*knip*
Laat, maar laat dit achterwege aub.

[ Voor 83% gewijzigd door tweakduke op 14-07-2021 10:49 ]

[Agent47]

[b]upschur in ""Moe" van ICT baan"upschur schreef knip

Ik heb gewoon zin om te werken hoor…?

[ Voor 53% gewijzigd door tweakduke op 14-07-2021 10:50 . Reden: Quote aangepast ]

[Harribo]

Ik heb jaren lang gewerkt als programmeur.
Ik werd verschrikkelijk moe van het werk achter een computer, vooral dat code kloppen.
Vond het eigenlijk ook verschrikkelijk en saai tegelijk. Ben zo blij dat ik dat niet meer hoef te doen.

Het viel me wel op dat handleidingen maken met plaatjes wat ontspannender voor mij was.

Als het werk wat je doet achter een pc leuker is, dan scheelt dat. Maar voor mij blijft het vermoeiend maar dat komt ook omdat ik last heb van vermoeidheid en spanningshoofdpijn.
Dat is niet alleen zozeer ontstaan door computer werk maar verschillende factoren.

Ik denk dat veel mensen niet geschikt zijn voor veel werk achter een pc.
Het vergt veel focus, ook letterlijk van de spiertjes rond je iris.
Toch doen veel mensen het. Tja men wil wat.

[TheUninvited]

Hoe werk je thuis? Neem je überhaupt pauzes of zit je 4u aan het scherm geplakt en doe je dan snel een boterham eten in een kwartier en dan nog 4u schermplakken? Ik begin zelf altijd rond half 9 en eet eerst rustig mijn ontbijt, ga dan rond een uur of 10 even wat drinken pakken en als het lekker weer is even 5 minuutjes buiten zitten in de tuin. Dit doe ik iedere 1 a 2 u ongeveer afhankelijk van de planning. Ook tussen elke "meeting" een pauze inlassen van een paar minuten om te gaan staan en te rekken en strekken.

Verder neem ik altijd een uur pauze tussen de middag en ga dan een stuk wandelen, fietsen of fitnessen thuis. Ik ben eigenlijk nooit moe overdag, ik ervaar ook weinig stress. Ik heb veel vrijheid om mijn tijd in te delen die heb ik wel zelf genomen uiteindelijk. Het belangrijkste is in mijn optiek dat ik mijn taken die dag af krijg en dat kost soms iets meer tijd en soms iets minder. Het grote voordeel van thuiswerken is dat je ook niet 8u lang bezig hoeft te zijn met werk achter elkaar, maar dat je soms even korte momentjes voor jezelf kunt nemen.

[Lethalis]

zokiz schreef op donderdag 1 juli 2021 @ 16:04:
[...]
Denk dat het ook te maken heeft met in welke fase je in je leven staat.

Het is ook gewoon hoe je zelf bent hoor.

Ik kan vrij goed alleen zijn, dat vind ik doorgaans juist prettig. Maar veel mensen trekken dat simpelweg erg slecht en hebben dat praatje en de gezelligheid met collega's nodig.

Merk aan mezelf wel dat ik daar net zo hard aan meedoe zodra ik op de zaak zit hoor, dus ik ben wellicht minder autistisch dan gedacht

Het is wel wennen om weer een aantal dagen op kantoor te zitten. Alsof we aan het inhalen zijn. Alles gaat door elkaar, is wat rommelig. "Nu je toch hier bent, ... "

Communicatie verliep bij ons toch wat lastiger met thuiswerken. Met name het "samen kijken naar een probleem" was eigenlijk weg. Iedereen werkte vooral aan zijn eigen opdrachten, terwijl we normaal gesproken meer dynamiek op de zaak hebben waarbij we elkaar aanvullen.

Parttime thuiswerken / op de zaak vind ik daarentegen wel ideaal. Dan kun je brainstormen en samen dingen oplossen op de zaak, en daarnaast ook een paar dagen rustig aan projecten werken zonder steeds gestoord te worden.

Ik zou ook als werkgever niet zo snel voor 100% thuiswerken kiezen eerlijk gezegd. Al helemaal niet permanent.

[Lethalis]

TheUninvited schreef op woensdag 7 juli 2021 @ 22:30:
Hoe werk je thuis?

Ik hou iig een lunchpauze, waarbij ik eerst ga eten en daarna een half uur met de hond loop (wat ik normaal gesproken met collega's doe).

Die wandeling heb ik er iig in gehouden en is ook gewoon nodig denk ik.

[Lethalis]

TheUninvited schreef op woensdag 7 juli 2021 @ 22:30:
Het grote voordeel van thuiswerken is dat je ook niet 8u lang bezig hoeft te zijn met werk achter elkaar, maar dat je soms even korte momentjes voor jezelf kunt nemen.

Maar dat hebben wij op de zaak ook... dan lopen we naar het raam, kijken we naar de waterweg naar alle boten die voorbijkomen en praten we gewoon even over iets anders (domotica thuis, whatever).

En daarna duiken we weer achter de computers.

Ik heb juist thuis dat ik meer achter die PC blijf plakken. Daarom ben ik ook strict met die lunchpauze, zodat ik er even tussenuit ben.

[Metalfreak]

Lethalis schreef op woensdag 7 juli 2021 @ 22:42:
[...]

Het is ook gewoon hoe je zelf bent hoor.

Ik kan vrij goed alleen zijn, dat vind ik doorgaans juist prettig. Maar veel mensen trekken dat simpelweg erg slecht en hebben dat praatje en de gezelligheid met collega's nodig.

Ik kan normaal gesproken ook heel goed alleen zijn, maar juist omdat ik dat in mijn vrije tijd goed kan, heb ik afgelopen jaar gemerkt dat ik dat óók voor het werk heel slecht trok. De muren kwamen echt op me af, ondanks dat ik een aparte, ruime werkkamer met alle voorzieningen heb waar ik niet meer hoef te komen na een werkdag.

Persoonlijk snap ik mensen die 100% willen thuiswerken dan ook niet, je wil toch af en toe ook wel eens wat andere communicatie/interactie dan alleen maar via Teams. Die Teams meetings komen me overigens na meer dan een jaar ook volledig de strot uit.

[Lethalis]

Metalfreak schreef op donderdag 8 juli 2021 @ 08:59:
[...]
Ik kan normaal gesproken ook heel goed alleen zijn, maar juist omdat ik dat in mijn vrije tijd goed kan, heb ik afgelopen jaar gemerkt dat ik dat óók voor het werk heel slecht trok. De muren kwamen echt op me af, ondanks dat ik een aparte, ruime werkkamer met alle voorzieningen heb waar ik niet meer hoef te komen na een werkdag.

Mja daar komt dan misschien toch het "jonge gezin" weer om de hoek kijken.

Ik ben vrijwel nooit alleen normaal gesproken. Thuis is het doorgaans drukker dan op mijn werk (kinderen die komen spelen etc). Als de kids dan op school zitten en ik heerlijk alleen thuis achter mijn computer zit, dan geniet ik ook wel een beetje van mijn rust hoor

Teams meetings e.d. hou ik ook niet van. Wij bellen gewoon ouderwets (staat een ip telefoon op mijn bureau die met de centrale verbonden is via een VPN) en doen veel via de mail en whatsapp. Ik hoef niet zo nodig in beeld en mijn collega's staan er eigenlijk net zo in.

Aan de andere kant is mijn "sociale ondergrens" al snel bereikt. Ik zou prima ergens in the middle of nowhere kunnen leven en dan alleen 1 of 2 dagen per week mensen zien. En de rest alleen zijn. Zou het heerlijk vinden...

Ik merk ook dat ik er weer aan moet wennen om op de zaak te zitten. Zijn toch ook een hoop prikkels. Dus eerst in het drukke verkeer er naartoe rijden, vervolgens kakelt iedereen door elkaar heen daar. Ben aan het einde van de dag ook echt op dan.

Maar goed, dat is persoonlijk en niet zakelijk. Zakelijk gezien vind ik dat je die contactmomenten nodig hebt, maar wel dat je het goed kan combineren met thuiswerken.

PS
Mijn moeder komt van het platteland (heel klein Duits dorpje tussen de wijnvelden) en kan ook prima alleen zijn, zal ergens ook wel in de genen zitten... gisteren liep ik over de lijnbaan in Rotterdam en ik heb gewoon schrikmomenten van alles wat er om mij heen gebeurt Je moet de hele tijd alert zijn, zodat je niet aangereden wordt of wat dan ook haha. Je kan niet gewoon een beetje wegdromen en naar gebouwen kijken ofzo

[S.McDuck]

Zelf denk ik dat er heel veel mensen moe zijn van hun baan. Maar helaas kan je er niet altijd wat mee: verantwoordelijkheden, vaste lasten, gezin, het geconditioneerd zijn om te werken etc...
Veel mensen die ik hoor zouden liever iets anders doen. Maar dan komen de argumenten: ik ben te oud, durf niet over te stappen, kan niet minder verdienen, ik weet niet wat ik wel moet doen en de lijst gaat eindeloos door.

Corona heeft dit (in ieder geval voor mezelf) wel duidelijk gemaakt, het kan allemaal wel anders, maar de gewoonte, sleur en conditionering van werk is lastig te doorbreken. Dit met alle bijkomende problemen maakt het voor sommige mensen in deze tijd nog lastiger. Mijn idee (niet wetenschappelijk onderbouwd) is dat het merendeel van de mensen doen wat ze moeten doen. Niet omdat ze hun baan nou zo leuk vinden maar omdat ze nou eenmaal geld moeten hebben. Dat heeft deze periode wel duidelijk gemaakt voor veel mensen hoor ik om me heen. Maar misschien is het een generatie dingetje

ik verwacht dat in de komende periode dat meer mensen hiermee komen te zitten en de splitsing groter gaat worden tussen thuiswerken en naar kantoor en veel mensen toch gaan kijken of ze kunnen switchen van baan.

[hollandnick]

Agent47 schreef op woensdag 7 juli 2021 @ 21:08:
[...]

Ik heb gewoon zin om te werken hoor…?

Wat ik veel langs zie komen hier, en ook deze reactie weer, is dat het allemaal op te lossen moet zijn met tastbare dingen. Kamer goed luchten, pauzes nemen, ongezond zijn door slechte dingen te eten en noem het maar op. Allemaal natuurlijk terechte vragen want het zou weleens zo kunnen zijn. ( al vind ik de laatste reactie waar TS op reageerde wel erg vreemd...

upschur schreef op woensdag 7 juli 2021 @ 21:07:
Je zal maar moe worden van je werk en er ook geen zin in hebben.

Het lijkt bijna op werken?

Wat een topic zeg

"Je zal maar moe worden van je werk en er ook geen zin in hebben" Als je dit hebt, en denkt dat het aan je werk ligt ( maar niet zo hoeft te zijn ) denk je dat het voor iemand als TS leuk zou zijn? ( wat overigens niet is aan zijn reactie te zien )

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

S.McDuck schreef op donderdag 8 juli 2021 @ 10:06:
Corona heeft dit (in ieder geval voor mezelf) wel duidelijk gemaakt, het kan allemaal wel anders, maar de gewoonte, sleur en conditionering van werk is lastig te doorbreken. Dit met alle bijkomende problemen maakt het voor sommige mensen in deze tijd nog lastiger. Mijn idee (niet wetenschappelijk onderbouwd) is dat het merendeel van de mensen doen wat ze moeten doen. Niet omdat ze hun baan nou zo leuk vinden maar omdat ze nou eenmaal geld moeten hebben. Dat heeft deze periode wel duidelijk gemaakt voor veel mensen hoor ik om me heen. Maar misschien is het een generatie dingetje

ik verwacht dat in de komende periode dat meer mensen hiermee komen te zitten en de splitsing groter gaat worden tussen thuiswerken en naar kantoor en veel mensen toch gaan kijken of ze kunnen switchen van baan.

Toevallig dat er meerdere zo over denken haha

[ Voor 14% gewijzigd door hollandnick op 09-07-2021 00:26 ]

[boxlessness]

S.McDuck schreef op donderdag 8 juli 2021 @ 10:06:
Zelf denk ik dat er heel veel mensen moe zijn van hun baan. Maar helaas kan je er niet altijd wat mee: verantwoordelijkheden, vaste lasten, gezin, het geconditioneerd zijn om te werken etc...
Veel mensen die ik hoor zouden liever iets anders doen. Maar dan komen de argumenten: ik ben te oud, durf niet over te stappen, kan niet minder verdienen, ik weet niet wat ik wel moet doen en de lijst gaat eindeloos door.

Corona heeft dit (in ieder geval voor mezelf) wel duidelijk gemaakt, het kan allemaal wel anders, maar de gewoonte, sleur en conditionering van werk is lastig te doorbreken. Dit met alle bijkomende problemen maakt het voor sommige mensen in deze tijd nog lastiger. Mijn idee (niet wetenschappelijk onderbouwd) is dat het merendeel van de mensen doen wat ze moeten doen. Niet omdat ze hun baan nou zo leuk vinden maar omdat ze nou eenmaal geld moeten hebben. Dat heeft deze periode wel duidelijk gemaakt voor veel mensen hoor ik om me heen. Maar misschien is het een generatie dingetje

ik verwacht dat in de komende periode dat meer mensen hiermee komen te zitten en de splitsing groter gaat worden tussen thuiswerken en naar kantoor en veel mensen toch gaan kijken of ze kunnen switchen van baan.

Ik geloof ook dat conditionering een grote rol speelt, en dat "het nieuwe kantoor-werken" (het overstijgt Corona), niet past bij het oude gedrag.
- Werk/prive ritme, waar vroeger een fysieke afstand was, is die nu (iig voor een paar dagen per week) weg.
- Uren maken, waar je vroeger niet 8 uur achter een scherm geplakt zat ivm met meetings/koffie/sociaal, doen we dat nu wel
- Waardering/voldoending dien je nu zelf uit je werk te halen, je bent minder zichtbaar
- Sociale kring moet je nu elders halen dan je collega's
- ...

Dit zijn allemaal redelijk radicale veranderingen, die bijna van de ene op de andere dag bij velen op het dak komen vallen. Natuurlijk reageren mensen daar slecht op, gewoonte-aapjes die we zijn.

Sommige overtuigingen zitten ook diep in onze cultuur gebakken die verandering in dit gedrag in de weg staan. Bijvoorbeeld "je zult en moet werken voor je geld" is een Nederlands (Westers) cultureel iets. Het gevolg is dat we braaf 8 uur achter elkaar achter ons kijkkastje blijven zitten, in plaats van op ons eigen welzijn te letten en dat uur wandelen als "werktijd" te rekenen.

De bottom line is dat onze conditionering (ook voor Corona, en breder dan alleen werk, en groter dan alleen het individu) en het gedrag dat daar uit voort vloeit lang niet altijd goed is voor ons welzijn. Denk aan FOMO, altijd gehaast zijn, gedrag in werk, net zo veel of meer willen dan je buur...

[boxlessness]

Ik wil trouwens nog toevoegen dat ik vind dat veel van de veranderingen, ondanks dat mensen er veel moeite en problemen mee hebben, in de basis goede veranderingen zijn.

Minder reisbewegingen, meer tijd voor jezelf, meer contact met je gezin, minder managers die in je nek hijgen = meer autonomie, meer controle over je eigen werkomgeving (i.e. geen kantoortuinen meer), meer flexibiliteit...

Corona is altijd gepresenteerd als een tijdelijk ongemak, waardoor mensen niet strutureel na zijn gaan denken over hun werk-situatie. Ik ben vorig jaar al zelf begonnen met de bouw van een kleine kantoorruimte in onze tuin (2.5x3 meter), want ik verwachte toen al een scenario dat deze verandering in werken structureler zou kunnen worden.
En misschien dat dat idee nu bij meer mensen begint in te zinken.

[ Voor 4% gewijzigd door boxlessness op 09-07-2021 10:34 ]

[Furion2000]

Nog een voorbeeld van 20 jaar geleden dat invulling en het werk wat je doet wel degelijk verschil uit maakt.

Een familielid was na een dag werken bij de baas compleet gebroken (vaak ook op zaterdag) en 's avonds beunen voor dat extra zakcentje kostte hem al snel wat grijze haren. Zo'n 60 uur denk ik.

Stap 1 was switchen naar ZZP en de uren waren minstens zoveel, maar als het je eigen klanten zijn dan gaf dat veel meer voldoening. Zelfde workload, maar een stuk relaxter en niet meer moe. Storing op zondag was voor hem geen probleem.

Laatste stap is dat hij het nu rustiger aan gaat doen, afbouwen. Uit bed wanneer je wakker word, eerst rustig koffie drinken, dan naar een klant en tussendoor ook gewoon naar huis voor lunch als dat kan. Het is dus afgebouwd naar zo'n 40 uur.

Door deze opvoeding vind ik de samenleving dan wel een 'pussy' geworden ('druk' als indicatie dat het goed met je gaat terwijl ze parttime werken, puffen van 24 uur werk, 36 == fulltime etc.). Het vervaagd gelukkig wel een beetje want ik heb hier toch geen invloed op en wat ik vind maakt niemand uit. Ergens iets van vinden is alleen fijn als je met gelijk gestemde bent haha. Ik pak er voor mijzelf uit dat vooral hoe je je werk invult belangrijk is en 40 uur is peanuts als je je dag een beetje gevarieert indeelt.

Daarnaast is corona is voor mij super geweest op dit gebied. Krachttraining tussendoor, na het werk en voor het diner nog wielrennen en dan blijft er nog steeds genoeg tijd over voor de hond, hobbies en sociale dingen.

Op fysiek gebied ben ik in deze periode echt tot de conclusie gekomen dat een kantoorbaan killing is als je naast je werk dan ook nog lui gaat zitten doen met netflix bijv. Een uurtje sporten is ook niet genoeg. Je zult meerdere avonden in de week meerdere uren fysiek bezig moeten zijn om het kantoor te compenseren. Denk aan tuinieren/wandelen/huishouden. Dan nog compenseer je het maar deels heb ik het idee.

Resultaat is dat je minder snel 'moe' word van dingen, fysiek maar helemaal psychisch. Minder geïrriteerd en minder negatief.

[ Voor 3% gewijzigd door Furion2000 op 09-07-2021 11:00 ]

[The Rechargery]

Om antwoord te geven op je vraag of 40 uur naar een beeldscherm kijken verband houdt met je vermoeidheid. ja die is er. Je werkt 40 uur per week achter een beeldscherm en zal vast in je vrije tijd ook voor een scherm zitten. Vooral in de avond, vlak voor het slapen gaan is beeldschermlicht niet slim. Het zorgt ervoor dat je brein wakker blijft en de signalen gaat missen dat je moe begint te worden. Dus zo'n uur a anderhalf uur voor het slapen gaan beeldschermen uit zal je al veel minder vermoeid maken. Een andere belangrijke factor overdag is vooral houding en focus tijdens het werken. Geconcentreerd in een houding, vaak niet de juiste voor je lichaam, zorgt voor spanning. Als je dat jarenlang zo doet dan gaat die spanning teveel in je lijf zitten en kan deze onvoldoende tot rust komen. De tip is om veel af te wisselen. Zitten en staan, om het uur blik van het beeldscherm en een stukje lopen. Wisselen van plek/locatie kan ook helpen om te zorgen voor voldoende rust en ontspanning. Succes!

[boxlessness]

Furion2000 schreef op vrijdag 9 juli 2021 @ 10:55:
Door deze opvoeding vind ik de samenleving dan wel een 'pussy' geworden ('druk' als indicatie dat het goed met je gaat terwijl ze parttime werken, puffen van 24 uur werk, 36 == fulltime etc.). Het vervaagd gelukkig wel een beetje want ik heb hier toch geen invloed op en wat ik vind maakt niemand uit. Ergens iets van vinden is alleen fijn als je met gelijk gestemde bent haha. Ik pak er voor mijzelf uit dat vooral hoe je je werk invult belangrijk is en 40 uur is peanuts als je je dag een beetje gevarieert indeelt.

Daarnaast is corona is voor mij super geweest op dit gebied. Krachttraining tussendoor, na het werk en voor het diner nog wielrennen en dan blijft er nog steeds genoeg tijd over voor de hond, hobbies en sociale dingen.

Op fysiek gebied ben ik in deze periode echt tot de conclusie gekomen dat een kantoorbaan killing is als je naast je werk dan ook nog lui gaat zitten doen met netflix bijv. Een uurtje sporten is ook niet genoeg. Je zult meerdere avonden in de week meerdere uren fysiek bezig moeten zijn om het kantoor te compenseren. Denk aan tuinieren/wandelen/huishouden. Dan nog compenseer je het maar deels heb ik het idee.

Resultaat is dat je minder snel 'moe' word van dingen, fysiek maar helemaal psychisch. Minder geïrriteerd en minder negatief.

We zijn elkaar ook al tegengekomen in het topic over Inkomens(on)gelijkheid in de zorg, en wat ik niet terug lees in je reactie is of je herkent dat velen niet de vrijheid hebben om die flexibiliteit zelf in te delen.

Ik ben het voor de volle 100% met je eens dat je zeker je eigen werkomstandigheden zo passend/prettig mogelijk voor jezelf moet maken, en dat je vooral op jezelf moet passen, zelfs als dat in houdt dat je van baan moet wisselen. Maar die positie/mentaliteit hebben velen niet.

Mijn beeld is dat veel werkgevers, en daarbij ook de (geconditioneerde) werknemer, vindt dat arbeid niet meer is dan een mechanische/mentale activiteit. Het idee van "je bent aangenomen voor [activiteit], je werkt x uur aan [activiteit], en je krijgt alleen maar geld voor [activiteit]".

Het zal wel de leeftijd zijn, dat ik soft aan het worden ben, maar ik vind het welzijn van het individu steeds belangrijker worden ten opzichte van het bevredigen/werkend houden van het systeem (zowel macro/samenleving als micro/werk).

[Furion2000]

boxlessness schreef op vrijdag 9 juli 2021 @ 11:53:
[...]

We zijn elkaar ook al tegengekomen in het topic over Inkomens(on)gelijkheid in de zorg, en wat ik niet terug lees in je reactie is of je herkent dat velen niet de vrijheid hebben om die flexibiliteit zelf in te delen.

Ik ben het voor de volle 100% met je eens dat je zeker je eigen werkomstandigheden zo passend/prettig mogelijk voor jezelf moet maken, en dat je vooral op jezelf moet passen, zelfs als dat in houdt dat je van baan moet wisselen. Maar die positie/mentaliteit hebben velen niet.

Mijn beeld is dat veel werkgevers, en daarbij ook de (geconditioneerde) werknemer, vindt dat arbeid niet meer is dan een mechanische/mentale activiteit. Het idee van "je bent aangenomen voor [activiteit], je werkt x uur aan [activiteit], en je krijgt alleen maar geld voor [activiteit]".

Het zal wel de leeftijd zijn, dat ik soft aan het worden ben, maar ik vind het welzijn van het individu steeds belangrijker worden ten opzichte van het bevredigen/werkend houden van het systeem (zowel macro/samenleving als micro/werk).

Dit topic gaat over ICT banen (positie), waar de flexibiliteit in veel gevallen wel bestaat. Mentaliteit is dus zeker de doorslaggevende factor en ik kan het alleen maar eens zijn dat het individu zichzelf het meest belangrijk moet vinden. Dat hangt wel enorm samen met die mentaliteit.

Ik zie dus weinig tegenargumenten, zelfs vooral overeenkomsten als we het hebben over ICT banen. Misschien jij ook als je het los ziet van de zorg? Toen ik het schreef dacht ik namelijk niet aan de zorg, dat bruggetje maak je zelf dan toch?

[wvdl]

Herken het deels..

Voor mij kotm het door het thuiswerken vs kantoor.
Thuiswerken is altijd 100% doorgaan (in meetings doorwerken want niet zo boeiende meeting)
vs kantoor, je bent even weg van je werkplek, focus (mag) verslappen
Koffie/pauze achter scherm vs even langs koffiemachine + praatje hier/daar + lunchwandeling.

Kortom, bij kwam het echt van de 8+ uren non-stop scherm kijken. Nu ik mezelf (forceer) om mijn werk te onderbreken gaat het een stuk beter.

[boxlessness]

Furion2000 schreef op vrijdag 9 juli 2021 @ 12:07:
[...]


Dit topic gaat over ICT banen (positie), waar de flexibiliteit in veel gevallen wel bestaat. Mentaliteit is dus zeker de doorslaggevende factor en ik kan het alleen maar eens zijn dat het individu zichzelf het meest belangrijk moet vinden. Dat hangt wel enorm samen met die mentaliteit.

Ik zie dus weinig tegenargumenten, zelfs vooral overeenkomsten als we het hebben over ICT banen. Misschien jij ook als je het los ziet van de zorg? Toen ik het schreef dacht ik namelijk niet aan de zorg, dat bruggetje maak je zelf dan toch?

Klopt, dat bruggetje maak ik zelf omdat ik het er niet helemaal mee eens ben dat die flexibiliteit in de ICT vanzelfsprekend is, en dat je er met de juiste mentaliteit voldoende controle kunt nemen over je werkomstandigheden.
Daarbij hink ik ook op de gedachte dat mensen die niet de mentaliteit hebben om voor zichzelf te kiezen, "beschermd" of "geholpen" moeten worden om de transitie te maken.

Ik denk daarbij specifiek aan jobs in bijvoorbeeld callcenters (alhoewel dat misschien niet echt ICT is) of functies die meer customer-facing zijn waar de werkgever de werknemer actief en nauwlettend monitord(dt/t?), en er niet een direct opstapje is naar beter werk voor werknemer.

Ik zie in je profiel dat jij net als ik ook in de software development zit en met redelijk populaire tech, en wij hebben op dit moment de luxe om tegen onze werkgevers te zeggen "voor jou tien andere (werkgevers)". Maar ik heb ook oudere collega's die zich de laatste 10+ jaar helemaal ingegraven hebben met T-SQL en andere tech die niet makkelijk over te dragen is naar een andere software development omgevingen. Was dat wijs van ze om zich in te graven? Nee! Don't put all your eggs in one basket. Maar dat zijn wel mensen die NU kwetsbaarder zijn en afhankelijker zijn van hun huidige werkgever.
En daar zit 'm voor mij de parallel met de zorg. Die kwetsbaarheid en afhankelijkheid.

De kernconcepten voor geluk in werk zijn autonomie en controle (wat jij ook in je voorbeeld beschrijft), en dat is in onze arbeidsmarkt die steeds meer vraagt om specialisatie niet vanzelfsprekend. Ook niet in software land. Denk aan het verschil in een job waar je alleen maar bezig bent met bugfixes af te tikken en aan het modderen bent in de legacy code van je 20 voorgangers, tegenover een job waarbij je hele nieuwe features aan het maken bent, tot aan het opzetten van een nieuw project/prototype en aan het uitzoeken bent welke tech daar bij past. Ook daar zit heel veel variatie, en als je dan zo'n ouwe rot bent die alleen maar T-SQL kent en legacy aan het onderhouden bent, dat is (naar mijn mening) niet heel inspirerend.
Het grootste probleem is ook niet "mijn werk is klote", maar "mijn werk is klote, EN ik zit er in vast". En puur kijkend naar het welzijn van het individu, mogen die mensen van mij best wel een zetje in de rug krijgen.

In het grotere plaatje besef ik me best dat het "klote werk" ook gedaan moet worden om de zaak draaiend te houden, en liever iemand anders dan ik.
Ik moet weer terug denken aan de uitspraak van een collega die zei: "ik ben de verlosser. Ik verlos mensen van hun klote klusjes door dat weg te automatiseren, zodat ze leuke en zinvolle dingen kunnen gaan doen". Helaas wordt die visie niet overal even breed gedragen/uitgevoerd

[Furion2000]

@boxlessness Daar heb je een punt. Ik redeneer vanuit mijn eigen wereldje als het gaat om ICT. Die helikopter view van de gehele ICT heb ik niet, maar ik denk dat heel veel mensen die dat ook niet heb, vinden van wel haha.

Basically zeg je nu niet iedereen zit in die positie binnen de ICT, sommige mensen hebben dit zichzelf toe bedeelt en sommige zijn niet capabel? Correct? Ik denk dat dat wel kan kloppen ja, alleen ben ik sterk van mening dat het initiatief eerst door de persoon zelf genomen moet worden alvorens de steun effect kan hebben. Die moet zelf het probleem zien en het willen oplossen, vaak is dit wanneer het al een beetje over tijd raakt zoals in je voorbeeld met ingravende T-SQL'ers.

Voor mij is dit duidelijk geworden door zelf passief geweest te zijn en veel fouten te maken. Herken het dus best wel goed vind ik zelf, vooral binnen gewichtsverlies/sport is het duidelijker terug te vinden vind ik. Ofwel het probleem niet onder ogen willen zien, dan wel ja zeggen maar niks doen, probleem buiten zichzelf plaatsen en ga zo maar door. De enige effectieve oplossing die ik daarvoor ontdekt heb is het juiste voorbeeld geven en dat verkondigen.

Ook hier zijn we dus wel redelijk eens volgens mij, je wil mij alleen op het hart drukken dat er veel uitzonderingen zijn en eigenlijk alles uniek is. Dat vind ik ook, blijft alleen wel lastig want om meningen te kunnen vormen zul je toch altijd een vorm van groeperen moeten doen. Bijv. als je 1 op de 4 ict'ers die luxe niet heeft, ben je toch 75% correct. Dat vind ik toch een best goed percentage! Dus foolproof kan je mening nooit zijn, alleen dat vergeten dan ook weer veel mensen. Je hebt geen gelijk, hoeveel heb je gelijk is het meer!

[boxlessness]

Furion2000 schreef op vrijdag 9 juli 2021 @ 15:37:
@boxlessness Daar heb je een punt. Ik redeneer vanuit mijn eigen wereldje als het gaat om ICT. Die helikopter view van de gehele ICT heb ik niet, maar ik denk dat heel veel mensen die dat ook niet heb, vinden van wel haha.

Basically zeg je nu niet iedereen zit in die positie binnen de ICT, sommige mensen hebben dit zichzelf toe bedeelt en sommige zijn niet capabel? Correct? Ik denk dat dat wel kan kloppen ja, alleen ben ik sterk van mening dat het initiatief eerst door de persoon zelf genomen moet worden alvorens de steun effect kan hebben. Die moet zelf het probleem zien en het willen oplossen, vaak is dit wanneer het al een beetje over tijd raakt zoals in je voorbeeld met ingravende T-SQL'ers.

Voor mij is dit duidelijk geworden door zelf passief geweest te zijn en veel fouten te maken. Herken het dus best wel goed vind ik zelf, vooral binnen gewichtsverlies/sport is het duidelijker terug te vinden vind ik. Ofwel het probleem niet onder ogen willen zien, dan wel ja zeggen maar niks doen, probleem buiten zichzelf plaatsen en ga zo maar door. De enige effectieve oplossing die ik daarvoor ontdekt heb is het juiste voorbeeld geven en dat verkondigen.

Ook hier zijn we dus wel redelijk eens volgens mij, je wil mij alleen op het hart drukken dat er veel uitzonderingen zijn en eigenlijk alles uniek is. Dat vind ik ook, blijft alleen wel lastig want om meningen te kunnen vormen zul je toch altijd een vorm van groeperen moeten doen. Bijv. als je 1 op de 4 ict'ers die luxe niet heeft, ben je toch 75% correct. Dat vind ik toch een best goed percentage! Dus foolproof kan je mening nooit zijn, alleen dat vergeten dan ook weer veel mensen. Je hebt geen gelijk, hoeveel heb je gelijk is het meer!

Ik denk dat het zelfs niet zo zeer over wel/niet capabel zijn gaat, noch dat mensen echt kiezen om in een hoek vast te komen zitten. Ik denk dat veel mensen zich plotseling en onverwacht in een positie vinden waar ze niet (snel) uit komen.
Als een bepaalde technologie gepresenteerd wordt als "the next best thing since sliced bread", en de hele business draait er op, dan denk ik dat menig werknemer denkt dat het wel snor zit, en dat ze de rest van hun carriere daar mee uit kunnen zingen. Althans, ik denk dat ze er niet eens over nadenken of dat wel ECHT zo is. Als blijkt dat de onderliggende concepten niet overdraagbaar zijn naar andere technologieen dan vind je jezelf na een x-aantal jaren in een niche. Omscholing en een heel ander concept goed leren kost dan veel tijd en energie (denk orde-grootte jaren). Ik had collega's bij een vorige werkgever die 10+ jaar lang embedded C geschreven hadden, en die de transitie moesten maken naar C# en ObjectOriented. Dat duurde toch meer dan een jaar om ze up-to-speed te brengen, en dan nog waren veel concepten niet geland.

Ikzelf mag nog een 30-tal jaren tot mijn pensioen, maar ik houd wel een oogje op conceptuele veranderingen in het software veld. Ik heb de transitie gezien van desktop->cloud, welke abstract/conceptueel geen enorme verandering is op de wijze waarop software in elkaar steekt. Het enige echte nieuwe is netwerk technologie/topologie die plots zichtbaarder wordt in het software development proces.
Daarentegen heb ik de laatste maanden flink zitten bijspijkeren op GPGPU en parallelisatie van algoritmes, dat is conceptueel wel even omdenken, en de basis van for-loopjes kan (deels) de prullenbak in. Ook kijk ik met argusogen naar ontwikkelingen in de quantum computing en AI. Ik ben heel benieuwd wat voor een nieuwe programmeerconcepten daar uit gaan komen, en of mijn hele kennis/basis van ObjectOriented daarmee onderuit gehaald kan worden.
Daarnaast heb ik me ook verbreed buiten het technologie-veld zodat ik, als mijn skillset overbodig wordt, een plan-B kan inzetten.

De realiteit van de snelle technologische veranderingen is dat je skillset (hoogstwaarschijnlijk) op een gegeven moment overbodig zal worden. En dit vind ik ook een probleem hoe de arbeidsmarkt in het grotere geheel in elkaar steekt met de vraag naar steeds meer specialisatie en certificatie: de kans dat je overbodig word is daardoor groter.
Het individu zal inderdaad zelf de verandering door moeten gaan, maar ik ben van mening dat dat wel wat actiever ingezet/ondersteund/gepromoot mag worden vanuit overheid/organisatie/samenleving omdat de persoon zelf daar misschien helemaal niet alert op is.

Om terug te haken op het originele onderwerp in deze thread: voldoening in het werk is ook een belangrijke factor die energie geeft. En als je vast zit in je niche is de kans dat je daar nog voldoening (en dus energie) uit gaat halen kleiner. Het gevaar van (extreme) specialisatie is dat je als persoon niet meer bent dan een gereedschap voor de organisatie om een doel te bereiken. Dat is de belangrijkste reden dat ik weg ben gegaan bij mijn vorige werkgever: ik werd meer-en-meer alleen ingezet voor mijn skillset/trucje.

[Furion2000]

boxlessness schreef op dinsdag 13 juli 2021 @ 11:45:
[...]

Ik denk dat het zelfs niet zo zeer over wel/niet capabel zijn gaat, noch dat mensen echt kiezen om in een hoek vast te komen zitten. Ik denk dat veel mensen zich plotseling en onverwacht in een positie vinden waar ze niet (snel) uit komen.
Als een bepaalde technologie gepresenteerd wordt als "the next best thing since sliced bread", en de hele business draait er op, dan denk ik dat menig werknemer denkt dat het wel snor zit, en dat ze de rest van hun carriere daar mee uit kunnen zingen. Althans, ik denk dat ze er niet eens over nadenken of dat wel ECHT zo is. Als blijkt dat de onderliggende concepten niet overdraagbaar zijn naar andere technologieen dan vind je jezelf na een x-aantal jaren in een niche. Omscholing en een heel ander concept goed leren kost dan veel tijd en energie (denk orde-grootte jaren). Ik had collega's bij een vorige werkgever die 10+ jaar lang embedded C geschreven hadden, en die de transitie moesten maken naar C# en ObjectOriented. Dat duurde toch meer dan een jaar om ze up-to-speed te brengen, en dan nog waren veel concepten niet geland.

Ikzelf mag nog een 30-tal jaren tot mijn pensioen, maar ik houd wel een oogje op conceptuele veranderingen in het software veld. Ik heb de transitie gezien van desktop->cloud, welke abstract/conceptueel geen enorme verandering is op de wijze waarop software in elkaar steekt. Het enige echte nieuwe is netwerk technologie/topologie die plots zichtbaarder wordt in het software development proces.
Daarentegen heb ik de laatste maanden flink zitten bijspijkeren op GPGPU en parallelisatie van algoritmes, dat is conceptueel wel even omdenken, en de basis van for-loopjes kan (deels) de prullenbak in. Ook kijk ik met argusogen naar ontwikkelingen in de quantum computing en AI. Ik ben heel benieuwd wat voor een nieuwe programmeerconcepten daar uit gaan komen, en of mijn hele kennis/basis van ObjectOriented daarmee onderuit gehaald kan worden.
Daarnaast heb ik me ook verbreed buiten het technologie-veld zodat ik, als mijn skillset overbodig wordt, een plan-B kan inzetten.

De realiteit van de snelle technologische veranderingen is dat je skillset (hoogstwaarschijnlijk) op een gegeven moment overbodig zal worden. En dit vind ik ook een probleem hoe de arbeidsmarkt in het grotere geheel in elkaar steekt met de vraag naar steeds meer specialisatie en certificatie: de kans dat je overbodig word is daardoor groter.
Het individu zal inderdaad zelf de verandering door moeten gaan, maar ik ben van mening dat dat wel wat actiever ingezet/ondersteund/gepromoot mag worden vanuit overheid/organisatie/samenleving omdat de persoon zelf daar misschien helemaal niet alert op is.

Om terug te haken op het originele onderwerp in deze thread: voldoening in het werk is ook een belangrijke factor die energie geeft. En als je vast zit in je niche is de kans dat je daar nog voldoening (en dus energie) uit gaat halen kleiner. Het gevaar van (extreme) specialisatie is dat je als persoon niet meer bent dan een gereedschap voor de organisatie om een doel te bereiken. Dat is de belangrijkste reden dat ik weg ben gegaan bij mijn vorige werkgever: ik werd meer-en-meer alleen ingezet voor mijn skillset/trucje.

Dat vind ik een goede persoonlijke insteek en misschien ook wel een mooi bruggetje naar 'Moe' zijn van een ICT baan. Wat jij hier omschrijft is een doel, een doel om risico's te vermijden en in controle te blijven (autonomie). Net zoals een extravert een doel kan hebben om zoveel mogelijk mensen om zich heen te heb (sociale interactie). Jij lijkt dus autonomie te hebben als grote motivator en al die kleine dingetjes die je noemt voegen daar iets aan toe.

Misschien ontbreekt het bij mensen die 'moe' zijn dus aan een grote motivator. Het doen van dingen maar niet weten waarvoor je het doet is, en het woord zegt het al, doelloos. Ook de verkeerde dingen doen wat niet in lijn is met hetgeen wat je motiveert werkt niet.

Five intrinsic motivators is dus misschien interessant om eens door te nemen. Voor mij lijkt het niet 1 te zijn, maar het helpt wel om in grote lijnen te weten te komen wat je wel en niet moet doen bij het maken van je doelen.

[S.McDuck]

Furion2000 schreef op dinsdag 13 juli 2021 @ 14:07:
[...]


Misschien ontbreekt het bij mensen die 'moe' zijn dus aan een grote motivator. Het doen van dingen maar niet weten waarvoor je het doet is, en het woord zegt het al, doelloos. Ook de verkeerde dingen doen wat niet in lijn is met hetgeen wat je motiveert werkt niet.

Misschien leuk als de TS ook weer een reageert en aangeeft of dit overeenkomt met zijn vraag. Het lijkt erop dat hij het in een andere hoek zoekt als doelen, motivatie en autonomie. Het laatste bericht maak ik uit op dat de beeldschermbril het probleem heeft verholpen Dus ik ben wel benieuwd welke hij heeft aangeschaft.

[Agent47]

S.McDuck schreef op woensdag 14 juli 2021 @ 14:28:
[...]

Misschien leuk als de TS ook weer een reageert en aangeeft of dit overeenkomt met zijn vraag. Het lijkt erop dat hij het in een andere hoek zoekt als doelen, motivatie en autonomie. Het laatste bericht maak ik uit op dat de beeldschermbril het probleem heeft verholpen Dus ik ben wel benieuwd welke hij heeft aangeschaft.

https://www.bol.com/nl/nl...JKfA.2_31.43.ProductTitle

Deze bril heb ik en het werkt tot op heden goed. Ik wil er nog niet te snel aan concluderen
Ik laat uit interesse aanstaande vrijdag mijn ogen (op) meten. Heb dat nog nooit gedaan. Vanuit werk kan ik dan eventueel een echt professionele bril krijgen.

[S.McDuck]

Dus de moeheid is opgelost met een bril.

Als dat zo is moet ik ineens denken aan het beruchte plaatje van de project manager en de schommel

[Agent47]

S.McDuck schreef op woensdag 14 juli 2021 @ 14:50:
Dus de moeheid is opgelost met een bril.

Als dat zo is moet ik ineens denken aan het beruchte plaatje van de project manager en de schommel

Nogmaals, ik wil niet te snel oordelen.