Verwijderd schreef op dinsdag 11 mei 2021 @ 08:21:
Ach ja, mijn ervaring is dat ook dat vaak rijke mensen en mensen met top carriere niet de meeste fijne/sociale mensen zijn maar vaak wat egoïstischer zijn. Anders waren ze ook niet zo rijk geweest.
9 van 10 keer wordt je daar niet gelukkig van. Het spreekwoord van geld maak niet gelukkig bestaat niet voor niets.
Toen ik topic zag en de eerste pagina opende wilde ik reageren dat mijn vrouw en ik ook een inkomensongelijkheid kennen, en zij heeft dezelfde strubbelingen als jij dat hebt (e.g. niet meer arm willen zijn, gelijkwaardigheid in de relatie uitdrukken in geld). Vier jaar, en een kind, later hebben we met enige regelmaat nog steeds daar gesprekken over. En ongeacht hoe vaak ik haar vertel dat we het samen doen, vindt ze het nog steeds moeilijk om gelijkwaardigheid niet in geld uit te drukken. Nu staat ze op het punt om na twee jaar ontslagen te worden omdat ze door lichamelijke klachten haar werk in de thuiszorg niet meer kan doen, en ze gaat later dit jaar een HBO studie starten zodat ze straks lichamelijk minder belastend werk kan uitvoeren. Maar ze blijft maar HAMEREN dat ze haar gelijke bijdrage, uitgedrukt in geld, wil blijven doen.
Ik wil reageren op JKen omdat ik wil toevoegen "rijke" mensen een hele andere belevingswereld hebben dan zij die de eindjes aan elkaar moeten knopen. Wanneer geld geen issue is onstaat er ruimte om na te denken over wat er nog meer mogelijk is in het leven. En daar wordt dan naar geleefd, en dat uit zich soms op idiote manieren (B-merk fornuis, what the fck?! Ik wil gewoon warm eten!).
Nu ben ikzelf niet "rijk", en sinds ik heb besloten om software te gaan maken in de publieke sector met een publiek belang, in plaats van een grote toko, ben ik iets minder "rijk" geworden (van bijna 2.5x modaal naar iets meer dan 1.5x modaal). Maar geld is nog steeds geen zorg, en ik merk dat in mijn kijk op de prioriteiten in het leven daardoor anders liggen dan die van mijn vrouw.
Dat mijn vrouw gaat studeren staat boven aan het lijstje van dingen die belangrijk zijn. Zoals ik dat zie is het voor haar een manier om zichzelf weer te ontwikkelen, om het patroon van "maar werken, want ik moet... geld" te doorbreken.
Na vier jaar met haar samen te zijn weet ik dat bovenstaande alinea een verhaaltje is van iemand die niet weet hoe het is om de eindjes aan elkaar te moeten knopen. Want geen geld = geen ruimte. Alle ruimte (tijd, en mentaal) wordt opgeslokt door de zorgen van het niet hebben van geld.
offtopic:
Dit is waar om ik een voorstander ben van UBI, om de directe zorg van geld weg te nemen zodat mensen vooruit kunnen kijken. Ik zie het als een manier van het verbeteren van de quality of life
Om terug te haken op het verhaal van TS: van wat ik zo uit de tekst haal, denk ik dat je een goed en moedig besluit maakt.
Wat ik met bovenstaande alleen wil toevoegen is dat jouw ervaring nu niet wil zeggen dat je iedereen die "rijk" is, en dus geen zorgen over geld kent, af moet schieten.