wowly schreef op donderdag 22 oktober 2020 @ 10:56:
Ja, we gaan er een beetje aan voorbij dat er een enorme impact is geweest in het leven van de TS, haar familie (vader, nichtje etc) en dan nu deze ingewikkelde financieel technische rompslomp.
Als ik kijk naar mezelf, en hoe ik dit zou oplossen zou ik te rade gaan bij mijn Notaris. Bij uitstek de persoon de kennis heeft van erfconstructucties en billijkheid. De uitvoering ervan zal hieruit voortvloeien.
En van de bijzonder interessante dingen aan deze casus is de meervoudige rol van de TS tov het kind van haar broer. Vanuit verschillende gezichtspunten zijn er rollen aanwezig.
- Vanuit haar rol als Voogd: ze wil het beste voor het kind, zeker in deze tijden. En bij voorkeur er voor willen zorgen dat het kind in het huis kan blijven wonen
- Vanuit haar rol als (toekomstig) huizenbezitter: gaat ze de lening (en daarmee schuld) aan en i deze financieel wenselijk of juist niet. Wat is de waarde van het huis. Wie wordt de eigenaar van het huis. In feite is ze, als voogd van het kind, ook bewindvoerder van het huis. Alleen als het kind meerderjarig wordt en geen voogd meer moet hebben zal deze bewindvoering ook stoppen. Had zij in deze tijd een eigen huis moeten kopen, en zich daarmee op de huizen/financiële markt moeten begeven?
- Vanuit haar rol als mantelzorger: opa woont bij haar in straks. Wie betaalt dat? Wat betaalt opa? Wat "levert" zij aan opa etc.
- Vanuit haar rol als zus: zij wil dat in de geest van haar broer eea zal worden afgehandeld. Maar staat staat dat niet op gespannen voet met haar eigen leven?
- Vanuit haar rol als schoonzus: dit is een open eind. Wie zegt dat over 10 jaar de voogdij wordt afgenomen door haar schoonzus? Dat zij haar erfdeel gaat opeisen?
Daarom, vraag een Notaris te hulp, die alle belangen onderzoekt.
Mijn eigen visie: Met dat TS' broer komt te overlijden heeft hij eigenlijk geen mogelijkheid tot spreken meer behalve via zijn testament. Niet alleen vanwege het vreselijke feit dat hij niet meer leeft, maar ook dat hij niet meer de huidige en toekomstige ontwikkelingen kan monitoren. Hij heeft in vertrouwen de voogdijschap overgedragen aan de TS. Daarmee krijgt wat mij betreft de TS een "carte blanche" voor de opvoeding van zijn kind. Als TS ervoor zorgt dat ze vooral zelf financieel er beter uit komt, dan is dat zo. Daar is voor hem niets aan te doen. Dan had hij vantevoren bij de notaris eea moeten vastleggen voor zijn kind. Als de TS het kind kapot treitert, kan hij daar niets aan doen. Als het kind in de toekomst ziek wordt etc. Als het huis afbrand etc.
Daarmee krijgt de voogd een ENORME verantwoordelijkheid. Het kind moet misschien in haar eigen gezin gaan passen? Als er meerdere kinderen zijn, zou het mijn keuze zijn ze alleen als gelijkwaardig te beschouwen. Alsof je het kind adopteert. En zullen dus alle financiële lasten en opbrengsten ten bate of koste komen van het gehele gezin. Ieder kind evenveel. Ik zou niet kunnen accepteren dat de andere kinderen tekort zou worden gedaan omdat er via de erfenis van een oom word geregeerd over de andere kinderen. Stel je voor dat TS' broer had gezegd: je bent nu voogd, en ik wil dat je de verkoopwaarde van het huis op een spaarrekening zet wat alleen ten goede komt van mijn kind, en je moet ook nog voor haar zorgen voor de rest van haar kindertijd. Daar gaat je eigen gezin aan ten onder.
Stel je voor dat hij heel veel schulden had gehad? Moet je dan deze taak accepteren?
Wat is wijsheid? Vraagt het de Notaris. In welke situatie verkeren jullie nu? Wat waren jullie financieel technisch van plan? Zelf een huis te kopen? te blijven huren en flexibel te zijn? Te blijven wonen in de omgeving waarin jullie nu wonen?
Het makkelijkste zou zijn: inhuren bij het kind. Als opa er niet meer zou zijn het huis verkopen en de opbrengst op een spaarrekening zetten van het kind. Dit gaat haar en jullie veel geld kosten aan belastingen en ervoor zorgen dat jullie nooit vermogen zullen opbouwen via een huis (want huren).
Mij inzet zou zijn: ik ben voogd, ik mag het nu allemaal doen, ik ga haar behandelen alsof ze een van mijn eigen kinderen is. Gelijk als de anderen. En dus niet dat ze op haar 18e een spaarrekening heeft van 300K en de andere kids niet. Maar dat ze (stel dat je er 2 hebt) alledrie (jou 2 kinderen en zijn kind) 100K op een spaarrekening hebben, alsmede dat jullie in die tijd een huis rijker zij geworden van ongeveer 400K.
Het kind van je broer is dan wel haar vader en 200K verloren, maar heeft wel iets terug gekregen wat onbetaalbaar is, namelijk een goede ouder/gezinssituatie en voldoende geld (100k) om een start te maken in haar leven, gelijk als haar (stief)broers/zussen.
Oja, voor iedereen geld: ze hebben er NIET voor gekozen, de situatie drong zich op aan iedereen. Dit is een vreselijke vaststelling. Bij dit soort situatie HOOP ik altijd dat de stiefouders het beste voorhebben voor het kind, zonder daarbij hun eigen kinderen te negeren.