Half jaar met gezin reizen

[Theo]

Of je wel of niet moet gaan dat is een beslissing die je zelf moet nemen. Maar het is wel verstandig om over de volgende zaken na te denken:

- Je stelt jezelf een budget van 50k voor de reis (180 dagen), en je wil hier ook nog een camper van kopen. Dit kan financieel wat krap zijn; een goede camper (inc het onderhoud onderweg; goedkoop in aanschaf is duurkoop onderweg) is gewoon duur. Nu kun je de camper naderhand wel weer verkopen, maar daar heb je niks aan als je onderweg bent je je niet bij het geld kunt komen.

- Als je in NL terug komt moet je gaan huren. Hoe ga je een huurwoning vinden? Hoe betaal je deze? Reserveer ook minimaal 5k voor het betrekken van de woning (borg, eerste maand vooruit, verf, enz)

- Ga er van uit dat je, wanneer je een huurwoning betrekt, je niet gelijk een baan hebt. Op WW hebben jullie geen recht, dus elke euro die jullie nodig hebben is spaargeld. Zorg dat je twee maanden kunt overleven, en leg dus ook hiervoor een potje aan. Ga er van uit dat je de camper pas na een paar maanden kunt verkopen, en dat je een slechte prijs ervoor krijgt. De volledige camperverkoopprijs ga je nodig hebben om een woning te kunnen kopen.

- Hoeveel maanden verwacht jij dat je nodig hebt om een baan te vinden in tijdens van economisch reces? Deze tijd keer twee moet je financieel kunnen overbruggen.

- Als je je woning verkoopt; waar blijft je inboedel? En indien je een opslag huurt; neem de kosten hiervan (inc tweemaal huren van eenverhuiswagen) mee in je berekening.

- Wat als zaken tegenzitten? Kun je deze financieel opvangen? Bijv een camperreparatie van 3.000 euro of muizen in de opslag van de inboedel?

- Covid-19 en vrij reizen gaat niet goed samen. Veel landen weren buitenlanders aan de grens (als Amsterdammer kom je BE en DE al niet zomaar in), en als je binnen EU gaat reizen zul je heel vaak een grens over moeten.

- Reizen met een kleuter is niet ideaal. De leerplicht staat voor de deur en stabiliteit is op die leeftijd belangrijk. Wisselen tussen een huurwoning en een tijdje later weer een koopwoning is op die leeftijd geen pretje, helemaal wanneer er ook van school gewisseld moet worden..


Ik zou het niet doen; financieel is er geen gezonde basis (overwaarde is geen spaargeld..), je moet er op voorhand je woning voor verkopen en als je terug komt ga je een hele nare tijd tegemoet omdat je geen woning, geen baan en geen reserves hebt, maar wel met een kleuter zit die naar school moet.

[renegrunn]

Leuk idee! Hou er wel rekening mee dat er mogelijk fiscale consequenties hangen aan het gebruik van je overwaarde. Koop je binnen 3 jaar weer een woning, dan moet je de overwaarde hierin weer meenemen.

Wellicht de camper weer verkopen na afloop?

[Hann1BaL]

OF je het moet doen kun je alleen zelf beslissen. Puur financieel is het niet verstandig, maar dat betekent niet dat het een slecht idee is voor jullie.

Zelf hebben we ook een kind van 4 en ik ben van mening dat hoewel er geen leerplicht is, het voor je kind beter is dat hij/zij naar school gaat.

Daarnaast kom je uiteindelijke terug in een onstabiele situatie, want je zult ene huis moeten zoeken etc. en hoe doe je dat dan met school voor je kind.

Daar zou ik eens goed bij stil gaan staan.

renegrunn schreef op maandag 21 september 2020 @ 08:20:
Leuk idee! Hou er wel rekening mee dat er mogelijk fiscale consequenties hangen aan het gebruik van je overwaarde. Koop je binnen 3 jaar weer een woning, dan moet je de overwaarde hierin weer meenemen.

Wellicht de camper weer verkopen na afloop?

Dit is wel waar en dus verlies je HRA over dat gedeelte, maar met de huidige rentestanden en maximale aftrekpercentage is dat nu ook weer geen zeer groot probleem.

[ Voor 34% gewijzigd door Hann1BaL op 21-09-2020 08:31 ]

[Vorkie]

renegrunn schreef op maandag 21 september 2020 @ 08:20:
Leuk idee! Hou er wel rekening mee dat er mogelijk fiscale consequenties hangen aan het gebruik van je overwaarde. Koop je binnen 3 jaar weer een woning, dan moet je de overwaarde hierin weer meenemen.

Wellicht de camper weer verkopen na afloop?

nuanceer, je moet niets.

Maar wil je renteaftrek, dan wel... met deze huidige rentes dus verwaarloosbaar (met 50k)

Als je een volgende woning koopt, krijg je te maken met belastingregels voor het gebruik van de overwaarde. Dit is de bijleenregeling. Je moet je overwaarde gebruiken voor de aankoop van je nieuwe woning. Anders heb je over het bedrag van de overwaarde geen recht op renteaftrek.

[DeveloperNL]

Ik ken een paar stellen die dit ook gedaan hebben en ze hebben er allemaal geen spijt van gehad (naar Zuid Amerika en de ander naar Azië). Wat ik beide heb gezien is dat je zonder verwachtingen weg moet gaan, terug kan komen met niks en het liefst een vangnet van je nabije omgeving. 1 heeft een jaar bij schoonouders gewoond op zolder met 2 kleine kinderen. Ander heeft nog 6 maanden in caravan en tijdelijke huur gezeten. 1 kind kreeg lees via de wereldschool en ze hebben zich uitgeschreven uit NL

Ik wil het zelf ook (misschien) doen over 3 jaar, maar wel met cash en remote werk. Mijn huis is mij te dierbaar om te verkopen.

Uit je verhaal lees ik dat je wel veel issues hebt gehad laatste paar jaar. Geen idee of die in de relationele sfeer zitten, maar zorg dat je die wel hebt opgelost voordat je weggaat.

[DonChaot]

GeeEs schreef op zondag 20 september 2020 @ 21:25:
Wat de leeftijd van het kind betreft... Ik lees hier ook al dat er mensen met oudere kinderen dit hebben gedaan, voor langere tijd.... En je hoort het wel vaker ook... Hoe doen die dat dan wat betreft leerplicht?
Het is intussen door de hele corona toestand wel bewezen dat een half jaartje niet naar school, maar door pappa en mamma thuis best kan toch?
Ik vind het sowieso allemaal wel wat spastisch met die leerplicht, schooldagen en vakanties en het gedoe daaromheen.
Absoluut prima dat er een leerplicht is, maar wel erg rigide regelgeving. Zeker op jonge leeftijd zoiets met je ouders doen is imho veel meer waard dan naar de kleuterschool... Wat missen ze nou echt ...? En hoe komt een kind op reis geen leeftijdgenootjes tegen... Onze zoon ziet er op vakantie over het algemeen meer en gevarieerder dan thuis...

Dit inderdaad.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[PZOOO]

Om de minimale
benodigdheden samen te vatten voor een overland reis : geld, tijd en een auto.

[t_captain]

Reizen != vakantie vieren.

Je kunt reizen en werken en daarmee de financiele puzzel passend maken. Probleem is dat in veel van de "werken en reizen" situaties een gezin een blok aan je been is. Werk je voor een baas in een functie waarin je veel moet reizen dan zit hij meestal niet te wachten om ook je gezin op reis te sturen. Als dgital nomad ben je zelf meer in control, maar natuurlijk heb je wel een hogere lat qua voorzieningsniveau en benodigd inkomen.

[Wormaap]

DeveloperNL schreef op maandag 21 september 2020 @ 08:40:
Ik ken een paar stellen die dit ook gedaan hebben en ze hebben er allemaal geen spijt van gehad
[...]

Dit vind ik besteen belangrijke observatie. Ik ken zelf ook een stel en een paar individuën die dit soort reizen hebben gemaakt (hoogtepunt is het stel dat op de fiets naar China is gegaan), en geen enkele heeft er spijt van (gehad). Je moet er denk ik een beetje 'het soort persoon' voor zijn. Zo zag ik hier in het topic iemand 'Wat als je moet uitwijken naar een land dat je niet interessant vindt?' vragen. Maar ik denk dat als je op zo'n manier hele landen niet interessant vindt, dit soort reis gewoon niet is wat jou gelukkig gaat maken.

De mensen in kwestie zijn trouwens ook wat van de interessantste personen die ik ooit heb ontmoet. Maar dat ervaar ik natuurlijk ook deels zo omdat ik zelf ook dat soort neigingen heb

[Yucon]

De hypotheek ophogen en het huis desnoods leeg laten staan zal vrijwel zeker goedkoper zijn dan verkopen en later gaan huren. Heb je het sommetje ook al eens op die manier gemaakt?

[Hercul3s]

Heb niet alle reacties gelezen maar wil wel even reageren.

In 2018 hetzelfde gedaan (zonder kind, nu wel een dochtertje ). Banen opgezegd want niet gelukkig. Huis onderverhuurt, camper gekocht en een half jaar rondgereisd. Heel blij dat ik dat gedaan heb! Uiteindelijk tot in Marokko geweest en een heel avontuur rijker. Denk er nog vaak aan terug!

Wij hebben voor E5200 een camper gekocht en hielden E1000 per maand aan als budget. Dat was wel met veel vrij staan. Uiteindelijk rond de 10k a 15k uitgegeven. Camper gaat volgend jaar de verkoop in.

Denk dat E50k wel vrij ruim is. Zoek een leuke camper met 1 (of 2) jaar apk, doe een technische keuring en gaan.

[armageddon_2k1]

Hercul3s schreef op maandag 21 september 2020 @ 09:55:
Denk dat E50k wel vrij ruim is. Zoek een leuke camper met 1 (of 2) jaar apk, doe een technische keuring en gaan.

Voor puur reizen wel ja. Maar jij had een huis waar je naar terug kon. TS niet, dat is een heel groot verschil. En je begint dan weer als een starter, zonder werk.

[Verwijderd]

Rien43 schreef op zondag 20 september 2020 @ 13:10:
Tevens wil ik even loskomen van het werk om wellicht tot nieuwe inzichten te komen voor mijn verdere loopbaan.

[...]

Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben ondernomen?

Ja, dát heb ik ondernomen, en ik weet zeker dat het niets geworden was onder de leiding van een ervaren loopbaanbegeleider. Zulke problemen lossen zich niet vanzelf op, daar moet je met een expert mee aan het werk. Neem dan gewoon ontslag (of stuur op ontbinding aan) en ga vanuit de thuisbasis je ding doen.

[StealthyPeanut]

Leuk idee! En ambitieus van jullie om dit serieus te overwegen.

Ik persoonlijk zou er nooit voor kiezen om mijn jonge kinderen mee te nemen op zo'n reis. Het is een droom van papa en mama, maar van de kinderen totaal niet.

Kinderen zien de wereld op een totaal andere manier dan volwassenen. Zij halen geluk uit routine, herkenbaarheid, vertrouwelijke omgeving etc. Hun brein is niet te vergelijken met de onze. Alles in de wereld is nog totaal onbekend en zij klampen zich vast aan wat ze weten en waar ze vertrouwelijk mee zijn. Wij als volwassenen lopen al x jaar rond op de aardbol en willen op avontuur. Logisch en supergaaf. Maar jonge kinderen? Die op hun eigen tempo en in hun eigen vertrouwde omgeving de wereld leren begrijpen. Niet 180 dagen in een ander bed, onbekend "huis" etc. En dan heb ik het nog niet gehad over het risico wat je neemt ivm Corona. Lockdowns? Openbare gelegenheden gesloten? Quarantaine?
Je hebt het helaas te laat gepland imho.

Maar, dit is mijn bescheiden mening kijk op dit idee.

Buiten dat: Ik vind vooral de 50k heel erg optimistisch.
- Camper
- Werkloosheid bij terugkomst van een maand of 6
- 180 dagen met 3 personen eten
- Op reis ga je niet om heel de dag rond te lopen in een stad. Je gaat leuke dingen doen. Kost ook weer geld.
- Huurhuisje bij terugkomst: hoe ga je dit inrichten?
- Ga je van die 50k ook nog opslag moeten betalen voor je spullen?

Mijn advies (als je besluit om echt te gaan): Plan eerst eens 3 maanden en kijk daarna of je het doorzet of niet. Kosten technisch is dit een veel realistischere periode en als het dan bevalt kun je altijd nog door plannen.

[Van der Berg]

Duitsland vraagt al een test van jouw gezin en deze moet in Nederland doen. Bijna 2.000 besmettingen per dag in Duitsland en Frankrijk was de record met 13.000 op een dag. Nu was ik zelf een paar dagen in Duitsland maar nu moet je vanaf deze week een negatieve test laten zien. Door heel Europa is het virus enorm aan het toe nemen. Polen in 24 uur weer 1.000+ besmettingen. Zelfs Spanje en Italië is aan het toe nemen.

Oostenrijk, Zwitserland code rode en daar is enorm aan het toe nemen. Frankrijk code rood.

Je brengt veel risico's niet alleen voor je zelf, maar ook voor je gezin. Wie zegt dat er meteen een woning vrij is? Ik moet ook in de wachtlijst staan voor huur en is niet ala vroeger dat je voorrang krijgt. Hypotheek krijgen is ook lastig deze periodes

Werkloosheid is enorm toegenomen en is niet makkelijk om iets nieuws te vinden.

[ Voor 46% gewijzigd door Van der Berg op 21-09-2020 10:27 ]

[Verwijderd]

Rubbergrover1 schreef op maandag 21 september 2020 @ 05:07:
[...]

Wat een kind mist? Best veel in mijn optiek. Vluchtige contacten op vakantie zijn heel anders dan de langduriger contacten met leeftijdsgenoten en vriendjes of vriendinnen in de buurt en op school. De kleuterjaren op school zijn er niet zozeer om veel kennis te vergaren (dat komt daarna wel), maar vooral om de omgang met leeftijdsgenoten en leerkrachten en dagelijkse routines etc te 'kneden'. Het kan daarom behoorlijk impact hebben als je kind een halfjaar zonder kleuterschool leeft.

Hangt natuurlijk een beetje af van het kind, maar om precies deze redenen zou ik dit dus niet doen met mijn dochtertje. Ze mag in januari naar school en dat is nu echt "haar doel", ze wil dolgraag. We merken ook dat ze de uren bij de peutergroep en die 1 dag per week bij een gastouder echt heel erg nodig heeft. De eerste keer dat ze naar de peutergroep ging was echt opvallend: geen gezeur, die liep naar binnen en keek niet meer om.

Maar als je kind die behoeftes (nog) niet heeft, dan is de impact waarschijnlijk minder groot.

[Bor]

Rien43 schreef op zondag 20 september 2020 @ 13:10:
Beste allen,

Na 4 moeilijke jaren willen mijn vriendin, dochter van 4 en ik een half jaar door Europa reizen. Enerzijds omdat wij het ontzettend gaaf lijken om een half jaar met onze dochter Europa te verkennen en anderzijds om tot onszelf te komen en alles weer op een rijtje te krijgen.

Ik weet de achtergrond niet van de 4 moeilijke jaren en de oorzaak dat je alles weer op een rijtje moet krijgen maar vraag jezelf wel af of je met veel onzekerheid (financieel, stabiliteit, gezondheid in deze tijd en wellicht zelfs veiligheid) en een half jaar (wat lang lijkt maar eigenlijk erg kort is) op elkaars lip in een camper zitten je wel het gewenste resultaat gaat krijgen.

Ik vermoed dat na een paar maandjes de stress rond "wat als we straks weer terug zijn" al begint waardoor je nog niet los komt. Houdt rekening met corona; je zal niet overal even welkom zijn en de kans dat grenzen dicht gaan is reëel waardoor je ook tijdelijk "vast" kan komen te zitten of in quarantaine moet).

Los hiervan is een reis als dit alles behalve een stabiele situatie voor een klein kind welke te jong is om de reis goed te begrijpen en te ervaren maar te oud is om er niets van mee te krijgen.

Mijn tip: zorg dat je de genoemde issues opgelost hebt en ga weg vanuit een stabiele situatie ipv dat een reis een "oplossing' moet gaan vormen. Die oplossing kan wel eens ergens anders komen te liggen dan verwacht als je dat pad wel kiest. Dat hoeft niet erg te zijn maar houdt daar wel rekening mee.

[ Voor 10% gewijzigd door Bor op 21-09-2020 10:44 ]

[Tom]

Wormaap schreef op maandag 21 september 2020 @ 09:30:
[...]

De mensen in kwestie zijn trouwens ook wat van de interessantste personen die ik ooit heb ontmoet.

Leuke verhalen hebben ze wel. Maar ik merk vaak dat dergelijke mensen de realiteit willen ontsnappen. Men is ongelukkig met hun huidige leven en zoekt de oplossing in het ontsnappen van de realiteit door een lange reis. Uiteindelijk komt er een moment dat je weer terug moet naar diezelfde realiteit. Om de één of andere reden willen sommige mensen dat aan elkaar koppelen met zweverige verhalen en geloven dat ze daar pas in het buitenland achter kunnen komen, terwijl ze in feite hun echte probleem gewoon vooruit schuiven zo niet nog groter maken.

Ik zou zelf zorgen dat ik hier gelukkig ben en m'n problemen oplossen, dan sparen en je financiën op orde brengen, dan een mooie reis maken middels onbetaald verlof. Het resultaat is hetzelfde (namelijk een hoop toffe ervaringen op doen in het buitenland), maar de uitgangspositie om op reis te gaan is een stuk beter.

[RVW]

Het plan van de TS klinkt eerlijk gezegd wat je ook veel ziet bij programma's als Ik Vertrek e.d: mensen die tegen een burnout aan zitten en ontevreden/ongelukkig zijn met vrijwel alles in hun leven, en daarom compleet het roer om willen gooien. Want dan is alles perfect en zullen ze gelukkig zijn, althans, dat is het idee.

[ID-College]

Oud collega ook gedaan! Woning verkocht en alle overwaarde (dikke 50k) gebruikt om te gaan reizen door Azië en Australië. Alles op maar de mooiste tijd gehad. Vriendin ten huwelijk gevraagd en weer terug naar huis. Vond het prachtig, onder het mom: nu kan het nog!

Als je terug komt kan je altijd wel ergens terecht. Spreek dat van te voren alvast af. Ik zou mij dat niet laten belemmeren. Je weet toch nooit hoe het leven loopt dus geniet er lekker van en gaan! Met een kind erbij maakt het wel wat lastiger, waardoor je minder vrij bent dan zonder kinderen lijkt mij..

Overigens in de corona tijd wel wat lastiger maar zolang landen open zijn is het wel lekker rustig!!

Edit: ik lees hier veel mensen zeggen dat de economie slecht gaat en dat baankansen klein worden. Laat je daardoor niet belemmeren. Niemand geeft jou de garantie dat je volgend jaar alsnog niet werkloos bent. Als het zo slecht gaat als mensen beweren hier dan kan je ook je baan kwijt raken en dan zit je qua werk exact in dezelfde situatie (maar wel met een huis en geen ervaringen! Kan je ook alsnog weg )

[ Voor 31% gewijzigd door ID-College op 21-09-2020 11:26 ]

[Wormaap]

Tom schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:59:
[...]

Leuke verhalen hebben ze wel. Maar ik merk vaak dat dergelijke mensen de realiteit willen ontsnappen. Men is ongelukkig met hun huidige leven en zoekt de oplossing in het ontsnappen van de realiteit door een lange reis. Uiteindelijk komt er een moment dat je weer terug moet naar diezelfde realiteit. Om de één of andere reden willen sommige mensen dat aan elkaar koppelen met zweverige verhalen en geloven dat ze daar pas in het buitenland achter kunnen komen, terwijl ze in feite hun echte probleem gewoon vooruit schuiven zo niet nog groter maken.

Dat is wel een érg negatieve kijk op zaken. Deels is het natuurlijk self-fulfilling, want mensen die tevreden zijn in hun 9-tot-5 bestaan zullen niet snel alles opgeven om er vandoor te gaan. Als ik kijk naar degenen die ik ken, dan heeft er één zich in Ijsland laten omscholen tot duikinstructeur om daar een tijd op die manier te werken. Inmiddels is'ie terug in Nederland en verdient nog steeds z'n geld met zijn passie. Een andere is teruggekomen in NL aan een nieuwe opleiding begonnen. Een derde heeft besloten om werk te maken van zijn droom om helikopterpiloot te worden, en verdient daar inmiddels zijn boterham mee. Nog een is tegenwoordig life coach, dus dat zul je wel te zweverig vinden
Is natuurlijk allemaal ontzettend anekdotisch, maar dit zijn stuk voor stuk mensen die juist in zo'n breekjaar tot de conclusie zijn gekomen dat al die veilige verworvenheden ze juist niet gelukkig maakten, en dat het met (veel) minder ook prima te doen is (op de fiets in Kirgizië heb je weinig luxe, I guess ). Juist dat inzicht heeft ze het zetje gegeven om het risico te nemen de rest van hun leven te veranderen. Dat kun je 'aan elkaar koppelen met zweverige verhalen' vinden, en da's je goed recht. Maar dat hoeft zeker niet voor iedereen zo te zijn

[Verwijderd]

ID-College schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:21:
Oud collega ook gedaan! Woning verkocht en alle overwaarde (dikke 50k) gebruikt om te gaan reizen door Azië en Australië. Alles op maar de mooiste tijd gehad. Vriendin ten huwelijk gevraagd en weer terug naar huis. Vond het prachtig, onder het mom: nu kan het nog!

Als je terug komt kan je altijd wel ergens terecht. Spreek dat van te voren alvast af. Ik zou mij dat niet laten belemmeren. Je weet toch nooit hoe het leven loopt dus geniet er lekker van en gaan! Met een kind erbij maakt het wel wat lastiger, waardoor je minder vrij bent dan zonder kinderen lijkt mij..

Overigens in de corona tijd wel wat lastiger maar zolang landen open zijn is het wel lekker rustig!!

Edit: ik lees hier veel mensen zeggen dat de economie slecht gaat en dat baankansen klein worden. Laat je daardoor niet belemmeren. Niemand geeft jou de garantie dat je volgend jaar alsnog niet werkloos bent. Als het zo slecht gaat als mensen beweren hier dan kan je ook je baan kwijt raken en dan zit je qua werk exact in dezelfde situatie (maar wel met een huis en geen ervaringen! Kan je ook alsnog weg )

Een kind van 4 maakt het "wat lastiger". Bij deze genomineerd voor de understatement van het jaar 2020. En natuurlijk kun je bij terugkomst met je gezin dezelfde dag nog ergens voor 1,5 jaar terecht.... normaalste zaak van de wereld. Zonder inkomen even een huis huren of kopen is er niet bij. Anti-kraak met een kleine van 4 is ook niet direct wat je wil natuurlijk.

Dit is de houding van een vrijgezel, die voornamelijk verantwoordelijkheden heeft tegenover zichzelf. TS zit niet in die luxe situatie. In dat geval had ik ook gezegd: morgen vertrekken, maak je niet druk. Maar je hebt wel de verantwoordelijkheid over een kind wat volledig afhaneklijk is van jouw keuzes.

[Admiral Freebee]

Als ouder van een 4-jarige zou ik zelf zeggen: kies voor stabiliteit en maak nu of later een kortere reis die je wel kan betalen zonder je huis te verkopen. Jullie twijfelen er al 10 jaar over en hebt dus 5 jaar de kans gehad om dit te doen zonder kinderen. Nu zijn jullie wel verantwoordelijk voor een kind én zit de wereld in een pandemie.

Dan is het simpelweg niet het goede moment. Dromen komen soms niet uit en grote reizen lossen ook geen grote problemen op.

[yodeluxe]

ID-College schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:21:

Edit: ik lees hier veel mensen zeggen dat de economie slecht gaat en dat baankansen klein worden. Laat je daardoor niet belemmeren. Niemand geeft jou de garantie dat je volgend jaar alsnog niet werkloos bent. Als het zo slecht gaat als mensen beweren hier dan kan je ook je baan kwijt raken en dan zit je qua werk exact in dezelfde situatie (maar wel met een huis en geen ervaringen! Kan je ook alsnog weg )

Als TS zijn baan verliest, dan kan hij aanspraak maken op WW, iets wat zeker belangrijk is als je een gezin hebt. Zegt hij zelf zijn baan op, dan heeft hij de garantie dat hij daarna elke maand 0 euro ontvangt tot hij een andere baan heeft gevonden waarbij hij ook nog eens moet concurreren met een paar honderd/duizend andere werklozen.

[Verwijderd]

Admiral Freebee schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:38:

Jullie twijfelen er al 10 jaar over en hebt dus 5 jaar de kans gehad om dit te doen zonder kinderen. Nu zijn jullie wel verantwoordelijk voor een kind én zit de wereld in een pandemie.

Vooral dit, 10 jaar twijfelen en dan moet het NU gebeuren

Doe jezelf een plezier en kies nu even voor voorspelbaarheid en stabiliteit.

[Mickey77]

Ik lees hoofdzakelijk twee verschillende kampen in dit topic: doen en niet doen. Maar ik denk dat de twijfel die je hebt je zou moeten brengen tot een derde optie. Ik heb wel eens iemand horen zeggen dat een compromis twee keert niks is, maar ik denk dat dit geval vraagt om een oplossing ergens in het midden. Want alles opgeven is best een gok en niets doen maakt je ongelukkig.

RVW schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:17:
Het plan van de TS klinkt eerlijk gezegd wat je ook veel ziet bij programma's als Ik Vertrek e.d: mensen die tegen een burnout aan zitten en ontevreden/ongelukkig zijn met vrijwel alles in hun leven, en daarom compleet het roer om willen gooien. Want dan is alles perfect en zullen ze gelukkig zijn, althans, dat is het idee.

Ik verbaas mij steeds weer over mensen in die uitzendingen, die vaak in de randstad wonen en daar veel stress ervaren en die willen ontspannen. Dan beginnen ze een camping in een heel ander land, met het doel om meer van het leven of de kinderen te genieten (terwijl je 2x zo hard moet werken). Ik verbaas mij er altijd over dat men niets eens nadenkt over wat voor leven er mogelijk is in de minder bevolkte provincies in Nederland.

Stel je kunt in Drenthe twee leuke banen vinden en je kunt beginnen in januari (ja okee lastig in deze tijd , maar stel dat het lukt). Er zijn veel woningen te koop en je voelt je goed bij een van die woningen, die ook nog eens 50k goedkoper is dan wat je nu hebt. Een nieuwe omgeving voor ieder van jullie, meer rust, etc. Zo een verhuizing zou een nieuwe start kunnen zijn, die blijvend voordeel biedt en waar je niets (of heel weinig) voor op hoeft te geven. Maar van je huidige omgeving wordt je nu iig niet gelukkig.

Het leven staat echt niet stil in andere provincies, maar in sommige opzichten gaat het mogelijk iets langzamer. Maar dat zou wel eens precies kunnen zijn wat je zoekt. Een rustigere plek dan je nu hebt, waar je opnieuw kunt aarden. In een mooie omgeving (zoals de plek waar ik woon) heb je het hele jaar door vakantie

[phYzar]

Ik ben niet zo'n avonturier, dus heb het bij 5 weken Nieuw-Zeeland gehouden met vrouw en dochter van bijna 4. Die 5 weken was het maximale wat ik als vakantie kon opnemen (werden er uiteindelijk 6 vanwege vastzitten in NZ na een overstroming).

Voor mij en mijn vrouw was het een droomreis, voor mijn dochter was het niet persé super: vaak en lang in de auto, niet de taal spreken, weinig kinderen (_{die zitten gewoon op school of andere dagbesteding want locals hadden geen vakantie op zelfde moment, en daarnaast zijn de mooiste plekken niet persé de plekken waar mensen hun dagelijkse leven hebben}). Elke keer weer vertrekken naar de volgende plek betekend elke keer weer achterlaten wat je net kent (plek, mensen, bed, _{'s nachts de wc niet kunnen vinden is een ding als je (bijna) 4 bent}).

En wij hebben echt rekening met haar gehouden qua locaties en activiteiten. Maar na alle vulkanen, mooie stranden, grotten, hobbits, dolfijnen, wat is haar het meest bijgebleven: die ene dag op het strand, ongepland omdat we ons geplande verblijf niet konden bereiken vanwege overstroming, met z'n drieën (was niemand anders), beetje luieren in de zon, kiezels gooien en met dor hout dingen bouwen. Dat is de leefwereld van een 4-jarige. Daarvoor hoef je niet naar de andere kant van de wereld, dat kan ook dichterbij. En dat hebben we dan ook pas herhaald, op de wadden, coronaproof. Doe wat je doet voor&met haar, anders doe je het haar aan. Verder eens met @Admiral Freebee

[Corrit]

Er zijn genoeg redenen om het niet te doen, maar het is zeker een tof plan en ik denk dat je dit ook prima kunt realiseren zonder je huis te hoeven verkopen.

Dingen die ik zou onderzoeken (mogelijk/vermoedelijk al genoemd door anderen ):
- Check eens bij je bank of je de overwaarde van je huis op een of andere manier kunt verzilveren zonder je huis te verkopen.
- Onderzoek wat het kost om een camper een half jaar lang te huren, ipv een camper te kopen. Kortdurend een camper huren is vaak best wel duur, maar waarschijnlijk kun je best ergens een leuk tarief bedingen als je voor een half jaar wilt huren. Scheelt ook significant in het bedrag dat je nodig hebt om deze reis te maken.
- Wat zijn je maandelijkse kosten/opbrengsten bij verhuur van je woning? (op basis van halfjaar contract en verhuren aan vrienden/bekenden)
- Mogelijkheden om een sabbatical te nemen navragen bij je werkgever: nee heb je, ja kun je krijgen. Het scheelt je al snel een aantal maanden salaris als je bij terugkomst een nieuwe baan moet gaan zoeken.

Ik heb zelf een aantal jaar geleden ontslag genomen en ben toen 7 maanden op reis gegaan, en begin dit jaar heb ik nog een sabbatical van 3 maanden genomen (baan gehouden). Beide keren gewoon voor gespaard en de tweede keer heb ik mijn huis verhuurd om de kosten te drukken. Met goed plannen en zuinig leven is er een hoop mogelijk.

Ik zou er zeker voor gaan, maar dan misschien wel wachten tot alle corona-ellende weer voorbij is en je zonder gedoe alle grenzen kunt oversteken. Het zou zonde zijn als je hier continu rekening mee moet houden.

Admiral Freebee schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:38:
Dromen komen soms niet uit en grote reizen lossen ook geen grote problemen op.

Zeer zeker waar!

[ Voor 6% gewijzigd door Corrit op 21-09-2020 12:10 ]

[Whaam]

Ik blijf mensen hier enorm behoudend vinden. Op reis willen hoeft helemaal geen “ontsnapping” te zijn, en hoezo heb je nergens meer kansen als je je hart volgt en gaat doen wat je écht leuk vind in plaats van in die goed betalende baan die je misschien toch niet voor de volle 100% past, te blijven hangen?

Er zijn honderd argumenten te verzinnen om lekker te blijven waar je zit en een grotere auto dan de buurman te kunnen rijden, maar wat mis je als je blijft hangen? Tuurlijk, als dat voldoende voor je is, absoluut blijven doen wat je doet, maar als de kriebel om verder te kijken er is, de drang naar reizen en avontuur, néém die stap. Kijk door de meningen van andere mensen heen. Het is je eigen leven? Iedereen is anders, iedereen heeft een eigen drijfveer en behoeften.

[Rukapul]

Woonruimte is in NL een van de schaarste zaken die er zijn, maar wel essentieel om een fatsoenlijk bestaan te leiden waaronder een stabiele woonsituatie voor een 4-jarig kind, mogelijkheid om werk te doen (op locatie of thuis).

Fatsoenlijke woonruimte regelen kost typisch maanden/jaren. Langer dus dan de reis van topicstarter. Topicstarter zou nu dus op zoek moeten naar een huurwoning of goedkopere koopwoning om die 50k vrij te spelen. Of beter, praat met de bank om (een deel van) de overwaarde op te nemen.

Werk idem, een baan vinden / sollicitatieprocedure duurt gerust maanden (zeker nu) dus moet je zorgen dat je of nu al wat regelt of in elk geval voldoende inkomen hebt om een kind te onderhouden. Logischer is dus om gewoon een sabatical te regelen op het werk of alvast te solliciteren.

All-in-all, dat reizen moet topicstarter lekker zelf weten, maar het simpelweg een escape gaat niet en zaken moeten geregeld worden om het kind een fatsoenlijk huishouden te geven bij terugkomst.

En in dit soort gevallen: praat eerst eens met de huisarts / psycholoog om te checken of er wellicht niet naar een oplossing gegrepen wordt dat niet bij het probleem hoort.

[Whaam]

Rukapul schreef op maandag 21 september 2020 @ 12:10:

En in dit soort gevallen: praat eerst eens met de huisarts / psycholoog om te checken of er wellicht niet naar een oplossing gegrepen wordt dat niet bij het probleem hoort.

Met het eerste stuk van je comment ben ik het eens, woonruimte is een schaars goed. Daar moet je goed naar kijken voor je een keuze als deze maakt.

Maar sorry hoor, dit is echt spijkers op laag water zoeken. Hoezo is er met de wens om een reis te maken meteen een psycholoog nodig?

[Verwijderd]

Whaam schreef op maandag 21 september 2020 @ 12:14:
[...]


Met het eerste stuk van je comment ben ik het eens, woonruimte is een schaars goed. Daar moet je goed naar kijken voor je een keuze als deze maakt.

Maar sorry hoor, dit is echt spijkers op laag water zoeken. Hoezo is er met de wens om een reis te maken meteen een psycholoog nodig?

TS heeft het in zijn openingspost over bijkomen van 4 heel vervelende jaren en dat te willen doen met een reis van een half jaar. Dan denk ik dat de opmerking over de psycholoog meer over dat eerste stukje zal gaan, niet over "een reis".

[Rukapul]

Whaam schreef op maandag 21 september 2020 @ 12:14:
Hoezo is er met de wens om een reis te maken meteen een psycholoog nodig?

Vaak niets, soms wel. Daarom de check bij de huisarts. Niks schokkends aan toch. Dan weet topicstarter dat hij in elk geval met de juiste motivatie op reis gaat.

En over de aanleiding voor de suggestie:

Na 4 moeilijke jaren
om tot onszelf te komen en alles weer op een rijtje te krijgen wat we afgelopen jaren hebben meegemaakt
niet erg naar m'n zin heb op m'n werk

[Tk55]

Rien43 schreef op zondag 20 september 2020 @ 13:10:
[...] anderzijds om tot onszelf te komen en alles weer op een rijtje te krijgen. Tevens wil ik even loskomen van het werk om wellicht tot nieuwe inzichten te komen voor mijn verdere loopbaan.

Er is al veel besproken over de reis en de financiën, dus ik leg even wat nadruk op wat anders; de beweegredenen.

• Waarom denk je een half jaar nodig te hebben om tot dit inzicht te komen?
• Heb je niet nu al een idee wat je zou willen in je leven, of loopbaan?
• Je hebt het niet naar je zin op je werk, maar ligt dat aan het vakgebied/sector of aan je baas/werkgever?
• Hoe denk je dat een half jaar weg jou meer brengt dan een maand er tussenuit?

Zo'n reis maken lijkt mij ontzettend gaaf. Maar ik hoop je met deze vragen na te laten denken over of het wel gaat brengen wat je zoekt. Zoals al genoemd, wil je de risico's van zo'n reis zoveel mogelijk elimineren of verkleinen. Het zou wellicht zonde zijn als je op zoek gaat naar jezelf en je aan het einde van de reis jezelf nog niet gevonden hebt.

[TweakMDS]

Wow, dit topic is al vrij snel ontploft in vrij gepolariseerde meningen. Aan de ene kant zie ik: "Nu doen, anders doe je het nooit meer", en aan de andere kant zie ik "totaal onverantwoord".
Mijn primaire reactie zit meer in het tweede kamp, maar ik begrijp je behoefte best.

Wat ik me (als coach) af zou vragen; wat zorgt ervoor dat de een reis door Europa jullie ongeluk zou wegnemen. Hoe ziet zo'n dag er uit? Heb je al eerder lange reizen gemaakt met je partner alleen?
Hoe gaat dat na een paar weken?
Wat zou er nodig zijn om een reis van 4 weken te maken, en wat voegt elke week erbij daar aan toe?
Hoe zit je dochter erin, wat is jullie vrije tijds-vermaak, en hoe ga je dat op vakantie doen. Hoe veel waarde hecht je aan bezit, comfort, rust, zekerheid.

Ik zou; voordat je echt alle schepen achter je verbrand, toch voor wat meer mentale zekerheid gaan. Wat zou een plan B zijn, kan je bijvoorbeeld terugvallen op vrienden en familie oid?

[ Voor 5% gewijzigd door TweakMDS op 21-09-2020 12:32 ]

[Verwijderd]

Mickey77 schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:57:


knip

Als Drent kan ik dit beamen, maar veel woningen te koop is wat sterk uitgedrukt.

[Tom]

Wormaap schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:28:
[...]

Deels is het natuurlijk self-fulfilling, want mensen die tevreden zijn in hun 9-tot-5 bestaan zullen niet snel alles opgeven om er vandoor te gaan.

Ik denk dat het in veel gevallen ook niet hoeft als je zaken van elkaar loskoppelt en een reis ziet als een reis, en niet meer. Ook zonder reis kun je besluiten om te beginnen met een studie of om helikopterpiloot te worden. Het zijn juist de mensen die zichzelf in het buitenland 'willen vinden' (en ontevredenheid/ongelukkig zijn) die geneigd zijn hun hele bestaan ervoor op te geven. Dat moeten ze zelf weten hoor, maar ik vraag me dan af of dat nodig was.

De TS wil dit al 10 jaar. Voor zijn reis denkt hij 50K nodig te hebben. Dan had hij 400 euro per maand apart moeten zetten, dat is 200 euro per salaris. En dan kun je zorgeloos je droom najagen zonder de risico's die andere posters hierboven aangeven. Alleen dan heb je geen spannend verhaal waarbij je je af zet tegen de 9-tot-5 maatschappij, met mensen in je omgeving die roepen "oh dat is gedurfd, wat stoer van jullie!".

En het verschilt allemaal per situatie hoor. Na je studie reizen of als vrijgezel is weer heel wat anders, dat moet je absoluut doen. En soms moet je risico's nemen om uit de sleur te komen, maar dit soort keuzes vind ik niet stoer. Juist omdat hij al tien jaar met dit plan rondloopt en met andere keuzes deze reis nu gewoon cash had kunnen maken. Maar goed, iedereen maakt andere keuzes in het leven

[GeeEs]

Rukapul schreef op maandag 21 september 2020 @ 12:22:
[...]

Vaak niets, soms wel. Daarom de check bij de huisarts. Niks schokkends aan toch. Dan weet topicstarter dat hij in elk geval met de juiste motivatie op reis gaat.

En over de aanleiding voor de suggestie:

[...]

Het antwoord van mijn huisarts en later ook psycholoog was in een dergelijke periode... "het zou heel erg goed voor je/jullie zijn om er eens een langere tijd tussenuit te gaan, kijk eens wat er mogelijk is"

[crazyx]

Als je uw huis op 1 of andere manier zou kunnen behouden, zou ik zeggen doen. Ik vrees alleen dat alle corona maatregelen/problemen een rode draad door de reis zullen zijn. Echt heel onbezorgd is dat toch niet reizen.

Maar als ik de beslissing zou moeten maken, zou ik mijn dromen nog een paar jaar uitstellen tot er wat meer financiële zekerheid is en corona overgewaaid is.

[Mfpower]

@Rien43 wij willen dit ook eigenlijk al lange tijd, maar we hebben nu 3 kinderen en het is crisis dus we zetten het maar even op de lange baan

Ik heb al een keer eerder zo'n reis gemaakt maar dan alleen (in 2005) en elke dag teer ik nog op de ervaringen die ik toen heb opgedaan. Ik ben tijdens die reis 10 jaar aan ervaring ouder geworden (dus de positieve kant van ouder worden) en ik kan daardoor zoveel relativeren in het leven. Ik merk bij mezelf ook dat ik niet gelukkig word van het vastzitten (heb het gevoel dat ik alleen maar werk om dingen te kunnen die ik eigenlijk a priori niet wilde, zoals een hypotheek betalen, auto, meedoen met de buren etc.) en ik zou ze zo weer opgeven. Onze kids lopen behoorlijk voor op school dus dat vind ik in ons geval niet echt een punt.

Wel een punt is de leerplicht die in ons land echt veel te stringent is. Ik ben voor een leerplicht, maar er is werkelijk 0 ruimte om iets zelf in te vullen in dit land. Alleen Duitsland is nog strenger dan wij. Je kind is nu nog 4 maar mocht je het later willen omzeilen is de enige echte goede manier je uitschrijven uit het land. Je mist dan wel kinderbijslag, HRA etc. maar misschien moet je het daar niet om laten. Soms staat een ambtenaar het toe als je zelf aan de slag gaat via de wereldschool ofzo, maar dat gaat je reis wel drukken.

Verder volg je hart en laat je niet leiden door teveel meningen hier; bekrompen / calvinistisch denken is een van de eigenschappen juist van Nederlanders (denk aan het zeilmeisje toen... en Max Verstappen was ook niet zo ver gekomen als ie in NL op school zat) als je op reis gaat ga je dat dus relativeren, en andere zaken waarderen van ons kikkerlandje.

[DeveloperNL]

StealthyPeanut schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:14:

Kinderen zien de wereld op een totaal andere manier dan volwassenen. Zij halen geluk uit routine, herkenbaarheid, vertrouwelijke omgeving etc. Hun brein is niet te vergelijken met de onze. Alles in de wereld is nog totaal onbekend en zij klampen zich vast aan wat ze weten en waar ze vertrouwelijk mee zijn. Wij als volwassenen lopen al x jaar rond op de aardbol en willen op avontuur. Logisch en supergaaf. Maar jonge kinderen? Die op hun eigen tempo en in hun eigen vertrouwde omgeving de wereld leren begrijpen. Niet 180 dagen in een ander bed, onbekend "huis" etc. En dan heb ik het nog niet gehad over het risico wat je neemt ivm Corona. Lockdowns? Openbare gelegenheden gesloten? Quarantaine?
Je hebt het helaas te laat gepland imho.

Totaal niet met je eens, wat betreft het gedrag van kinderen en hoe kinderen de wereld zien. Routine en herkenbaarheid heeft niets te maken met de locatie waar je zit, maar of je ouders betrokken zijn en en je kunt nog steeds dezelfde dag routine hanteren op een andere locatie.

Kinderen leven in het nu en zijn veel meer flexibel dan oudere mensen en nieuwsgieriger. Wat is er nu beter voor een kind dan samen met je ouders de wereld ontdekken, nieuwe culturen/eten, talen en gewoontes leren, in plaats van kinderdagverblijf, naar school, naar opa/oma, en papa/mama gestresst om 18 uur het eten op tafel zetten en nog even 15 minuten vragen hoe de dag was. Kinderen kunnen nog 12 jaar in een schoolbankje zitten en braaf zijn.

[De Nelis]

Ik denk dat het grootste struikelblok in dit verhaal nu toch wel de pandemie zal zijn die roet in het eten gooit. Verder kun je het zelf wel bepalen natuurlijk.

Persoonlijk zou ik nog even een paar jaar wachten tot je kind ouder is en de reis ook mee krijgt en. Wat is een jaartje 2 of twee nou nog als je toch al 10 jaar wacht hier mee.

[ Voor 13% gewijzigd door De Nelis op 21-09-2020 13:25 ]

[Verwijderd]

crazyx schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:05:
Als je uw huis op 1 of andere manier zou kunnen behouden, zou ik zeggen doen. Ik vrees alleen dat alle corona maatregelen/problemen een rode draad door de reis zullen zijn. Echt heel onbezorgd is dat toch niet reizen.

Maar als ik de beslissing zou moeten maken, zou ik mijn dromen nog een paar jaar uitstellen tot er wat meer financiële zekerheid is en corona overgewaaid is.

Ik weet niet hoe het tegenwoordig gaat, maar "in mijn tijd" was het aanhouden van je huis vrij gangbaar. Daar kwam dan een tijdelijke huurder in, waardoor de kosten van de hypotheek gedekt waren. Ik heb ook wel een paar collega's gehad die er een half jaar of zelfs een heel jaar tussenuit zijn gegaan. Maar.... allemaal zonder kinderen en met behoud van hun woning. Maar die hadden er inderdaad jaren voor gespaard, dus die konden de hele reis en het leven betalen uit spaargeld. De ene ging naar Latijns Amerika voor een jaar en die had niet zo enorm veel geld nodig. De ander ging naar Australië en had er echt vet voor gespaard samen met zijn vriendin. De laatstgenoemde had overigens wel wat pech met zijn tijdelijke huurders. Ze hadden hun huis gemeubileerd verhuurd en de huurders waren duidelijk niet heel erg zuinig geweest op de inboedel. Maar dat overleef je wel.

Ah, dan vergeet ik mijn neef natuurlijk. Die ging ook naar Latijns Amerika. 25 jaar later kwam hij weer een keer op vakantie naar Nederland, met zijn vrouw en kinderen. Hij vertrok als vrijgezel.

[ Voor 6% gewijzigd door Verwijderd op 21-09-2020 13:45 ]

[Verwijderd]

De Nelis schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:24:
Ik denk dat het grootste struikelblok in dit verhaal nu toch wel de pandemie zal zijn die roet in het eten gooit. Verder kun je het zelf wel bepalen natuurlijk.

Persoonlijk zou ik nog even een paar jaar wachten tot je kind ouder is en de reis ook mee krijgt en. Wat is een jaartje 2 of twee nou nog als je toch al 10 jaar wacht hier mee.

Tjsa, persoonlijk zou ik gewoon mijn verlies nemen en proberen te accepteren dat er nu belangrijkere dingen zijn. Over 2 jaar is de pandemie (minder belangrijk dan je kind) misschien wel weg en heb je misschien wel meer geld (ook minder belangrijk dan je kind) om die reis te maken.... maar dat zijn allemaal ondergeschikte zaken. Als je die zaken gaat laten bepalen of de reis wel of niet zou kunnen, dan had je misschien beter nog even kunnen wachten met kinderen. Zodra er een kleine is, is er nieuwe hoogste prioriteit. Dat ben je dan zelf niet meer.

Makkelijker gaat het zeker niet worden over 2 jaar, want dan zul je je kind dus dagelijks thuisonderwijs moeten gaan geven tijdens jouw reis. Over 12 jaar is het wel makkelijker natuurlijk, want dan is je kind niet meer leerplichtig en wil het waarschijnlijk niet eens mee.

[ Voor 12% gewijzigd door Verwijderd op 21-09-2020 13:38 ]

[drooger]

Persoonlijk zou ik in jouw situatie eerst beginnen met een lange vakantie en dan gewoon compleet zonder social media. Geen whatsapp/facebook/andere zaken. Gewoon in het 'nu' zijn met je gezin.

_{Natuurlijk wel af en toe e-mail of post controleren voor belangrijke zaken, of reserveren van zaken, maar het daar dan ook bij laten.}

Dit zou je zelfs elke zomer kunnen herhalen als jullie het met werk kunnen regelen, totdat ze wat ouder is om ook zelf meer mee te krijgen en te genieten van zo'n avontuur.

Zeker als er tegenslagen of ergernissen zijn, en die gaan er geheid komen, dan helpt het enorm als je vanuit een goede basis vertrekt. Je gezin na 4 moeilijke jaren een niet echt leuk proces instorten waarbij alles verandert (huis verkopen, verhuizen, jacht naar benodigdheden) en je de onzekerheid kiest klinkt mij niet als een stabiele keuze.

Houd er ook absoluut rekening mee dat je de omgeving, baan etc. kan veranderen, maar je blijft grotendeels vastzitten aan je persoonlijkheid.
Ja, je kan hier en daar wat "tweaken", maar je kunt er niet voor blijven vluchten.

Ik heb zelf 8 maanden lang gereisd en in Nieuw-Zeeland gewoond en gewerkt.
Ja, ik kan het van harte aanraden, maar blijf ook wat nuchterheid houden en reken op (bureaucratisch) gedoe. Vertrek als het goed voelt, niet als het (vooral) voelt dat dit de laatste kans zou zijn.

[Renoir]

Doen! Gewoon doen. Het is een droom en daar moet je voor gaan. Ik heb meerdere malen mijn baan opgezegd en huizen opgezegd (huur) of verhuurd (koopwoning) om op reis te kunnen. Nu ik een kleine heb is dat nog niet gebeurt maar het plan is om voor hij naar school gaat dit wel nog te doen.

Het is te gek en het is zoveel meer waard dan een koopwoning en baan en stabiliteit. Wat mij betreft.

Qua leeftijd van je kind. Ze is pas leerplichtig met 5 jaar en doorloopt school misschien wel beter als ze vanaf 5 naar school gaat. https://decorrespondent.n...nd/1107003101842-f2afa8b9

Bereken eens goed wat je nodig hebt. Met een campertje kom je al heel ver. Geen restaurantkosten en ook niet altijd kosten voor een slaapplaats (zeg 50% van de keren).

Je eet met z'n drieen makkelijk voor 15 euro per dag. Doe daar per nacht 25 bij voor overnachtingen met je keet.

Een half jaar eten is dan ruim genomen 3K. 4,5K voor overnachtingen. 2,5K aan diesel of benzine (15K kilometers a 1,5 de liter en 1 op 10 rijden. Dan zit je op 10K voor een half jaar. Verzekeringen e.d. komen daar nog bij en je moet van wandelen houden want luxe uitstapjes zijn hier niet in meegenomen. Ik denk dat je geen 50K nodig hebt als je er ok mee bent een beetje sober maar luxe te leven (3 maaltijden per dag met je gezin samen! Verse groenten van de lokale boer, af en toe meewerken op een boerderij voor eten, een staplaats en een douche, wassen in de beek, enz.)

Dan over baan opzeggen. Ik zou het liever niet doen. Al is je werk ruk, als je het kunt regelen dat je terug mag komen geeft dat veel meer zekerheid voor een overbruggingsperiode daarna. Aan de andere kant, je gaat niet de vrijheid proeven die je hebt wanneer je ook je baan opzegt.

Corona is wel een dingetje...weet niet goed hoe ik me daardoor zou laten beinvloeden.

[redwing]

Waarom wil je niet het huis voor die tijd verhuren? Ik heb zelf een tijdje in Z-Korea en in Amerika gewoond (weliswaar vanuit mijn werk) en daarbij mijn huis verhuurd. De opbrengsten daarvan dekken de kosten van je huis makkelijk en naar mijn idee heb je daarmee het grootste risico al ingedekt. Als ik zie hoe hard de huizenprijzen blijven stijgen loop je anders het risico dat je bij terugkomst lange tijd geen huis meer kunt kopen.

Voor de rest als je hier al zo lang over denkt moet je vooral bedenken hoe je het gedaan kunt krijgen en niet zoeken naar de beren op de weg. Corona maakt het nu weliswaar niet makkelijker, maar zo zal er altijd wel een reden zijn waarom je het beter niet kunt doen. Kijk vooral hoe je het wel kunt doen, want je hebt helemaal gelijk dat als je dit wilt doen, het het makkelijkst is met kleine kinderen.

En zoals @Renoir al zegt, 50k lijkt me heel ruim. Zeker omdat je het doet om rust te vinden zou ik juist zo veel mogelijk weg blijven bij restaurants en hotels. En als je zelf kookt is 15 euro per dag makkelijk te doen en dan zit je eerder op 10-15k aan kosten.

[Rubbergrover1]

Hercul3s schreef op maandag 21 september 2020 @ 09:55:
Heb niet alle reacties gelezen maar wil wel even reageren.

In 2018 hetzelfde gedaan (zonder kind, nu wel een dochtertje ).

Alleen of met z'n tweeën is dus een totaal andere situatie dan als er ook een kind bij is. Alleen daarom al is 'hetzelfde' hier niet van toepassing. Zonder kinderen maakt het weinig uit of je na thuiskomst geen huis of baan of wat dan ook hebt. Maar als je ook de zorg voor een kind hebt, dan moet je voor een fatsoenlijke situatie voor je kind zorgen.

StealthyPeanut schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:14:
Leuk idee! En ambitieus van jullie om dit serieus te overwegen.

Ik persoonlijk zou er nooit voor kiezen om mijn jonge kinderen mee te nemen op zo'n reis. Het is een droom van papa en mama, maar van de kinderen totaal niet.

Precies. Het zal vermoedelijk vaak zijn dat je ondanks dat er een kind bij is lekker kunt reizen, dan dat het echt genieten is van en voor je kind. En dat het eerder is dat je kind het prima doet ondanks dat het uit haar vertrouwde omgeving is weggehaald dan dat ze zo blij is dat ze haar vriendinnetjes en school een half jaar niet meer ziet.

ID-College schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:21:
Edit: ik lees hier veel mensen zeggen dat de economie slecht gaat en dat baankansen klein worden. Laat je daardoor niet belemmeren. Niemand geeft jou de garantie dat je volgend jaar alsnog niet werkloos bent. Als het zo slecht gaat als mensen beweren hier dan kan je ook je baan kwijt raken en dan zit je qua werk exact in dezelfde situatie (maar wel met een huis en geen ervaringen! Kan je ook alsnog weg )

Dan zit je dus totaal niet in de zelfde situatie. Als je ontslagen wordt, heb je nog een vangnet zoals de WW en kun je aanspraak maken op een transitievergoeding. Als je terugkomt van reizen zonder werk, dan heb je dus écht niets.

Wormaap schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:28:
[...]

Dat is wel een érg negatieve kijk op zaken. Deels is het natuurlijk self-fulfilling, want mensen die tevreden zijn in hun 9-tot-5 bestaan zullen niet snel alles opgeven om er vandoor te gaan. Als ik kijk naar degenen die ik ken, dan heeft er één zich in Ijsland laten omscholen tot duikinstructeur om daar een tijd op die manier te werken. Inmiddels is'ie terug in Nederland en verdient nog steeds z'n geld met zijn passie. Een andere is teruggekomen in NL aan een nieuwe opleiding begonnen. Een derde heeft besloten om werk te maken van zijn droom om helikopterpiloot te worden, en verdient daar inmiddels zijn boterham mee. Nog een is tegenwoordig life coach, dus dat zul je wel te zweverig vinden
Is natuurlijk allemaal ontzettend anekdotisch, maar dit zijn stuk voor stuk mensen die juist in zo'n breekjaar tot de conclusie zijn gekomen dat al die veilige verworvenheden ze juist niet gelukkig maakten, en dat het met (veel) minder ook prima te doen is (op de fiets in Kirgizië heb je weinig luxe, I guess ). Juist dat inzicht heeft ze het zetje gegeven om het risico te nemen de rest van hun leven te veranderen. Dat kun je 'aan elkaar koppelen met zweverige verhalen' vinden, en da's je goed recht. Maar dat hoeft zeker niet voor iedereen zo te zijn

Maar voor die conclusie hoef je niet eerst een halfjaar naar het buitenland. Tussen de regels door is wel te lezen dat TS ook totaal niet gelukkig is met de huidige situatie. Dan kun je daar ook nú gewoon aan werken. Soms kan dat ook met hulp van de werkgever.

Ik ken ook een hoop mensen die niet lekker op hun plek zaten en die vergelijkbare radicale carriereswitches hebben gemaakt op het moment dat er bij de werkgever bezuinigd moest worden. In plaats van 50k er doorheen te jagen zijn die in gesprek gegaan met de manager en zijn ze in de gelegenheid gesteld om met een mooie regeling een ander vak te kiezen.

Als je er nu niet aan toe komt om zelf over je situatie na te denken, neem dan een tijd vrij. Of ga bv 4 dagen werken ipv 5 en besteed die extra dag aan goed nadenken over wat je wilt.

[redwing]

Rubbergrover1 schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:56:
[...]
Precies. Het zal vermoedelijk vaak zijn dat je ondanks dat er een kind bij is lekker kunt reizen, dan dat het echt genieten is van en voor je kind. En dat het eerder is dat je kind het prima doet ondanks dat het uit haar vertrouwde omgeving is weggehaald dan dat ze zo blij is dat ze haar vriendinnetjes en school een half jaar niet meer ziet.

Hier ben ik het totaal niet mee eens. Je kunt zo'n reis prima zo inrichten dat het echt genieten is voor zowel de ouders als het kind. Zoals al meer hier gezegd kun je wel focussen op wat de mindere kant is (vrienden/familie missen), maar het is veel beter om het positieve te bekijken (ervaring met andere mensen/culturen en veel van de wereld zien). Onze kinderen waren 3 en 5 toen we naar Z-Korea gingen en 9 en 11 in Amerika. Van beide ervaringen hebben ze genoten en ook heel veel geleerd. En dat ondanks dat ze hun vriendjes/vriendinnetjes een tijdje achter moesten laten.

[...]
Maar voor die conclusie hoef je niet eerst een halfjaar naar het buitenland. Tussen de regels door is wel te lezen dat TS ook totaal niet gelukkig is met de huidige situatie. Dan kun je daar ook nú gewoon aan werken. Soms kan dat ook met hulp van de werkgever.

Ik ken ook een hoop mensen die niet lekker op hun plek zaten en die vergelijkbare radicale carriereswitches hebben gemaakt op het moment dat er bij de werkgever bezuinigd moest worden. In plaats van 50k er doorheen te jagen zijn die in gesprek gegaan met de manager en zijn ze in de gelegenheid gesteld om met een mooie regeling een ander vak te kiezen.

Als je er nu niet aan toe komt om zelf over je situatie na te denken, neem dan een tijd vrij. Of ga bv 4 dagen werken ipv 5 en besteed die extra dag aan goed nadenken over wat je wilt.

Je moet je vooral afvragen of de reis gemaakt wordt om te ontsnappen aan het werk of dat de reis gemaakt wordt omdat dat een grote wens is om nog ooit te doen. In het 1e geval moet je inderdaad na gaan denken wat het oplevert, want dan is de kans dat de ervaring niet positief is heel groot (situatie bij terugkomst is nog steeds niet verandert, behalve dat je nu meer druk hebt omdat je werk moet zoeken en geen huis meer hebt)
In het 2e geval moet je zo snel mogelijk de stap zetten en zal het vooral een positieve ervaring worden.

Oftewel @Rien43, is dit een droom die jullie altijd al hebben en is dat de voornaamste reden, of gaat het er vooral om dat je wilt ontsnappen aan je huidige baan.

[Qwerty-273]

@Rien43 een vraag over het verkopen van jullie huis. Hebben jullie een sterke binding met de huidige woonplek? Stel dat jullie na de reis besluiten om terug te keren naar Nederland, willen jullie dan in dezelfde buurt gaan wonen? Of staat het voor jullie nu vrij om door heel Nederland te kijken voor een plek? Wellicht op basis van de ervaringen van het reizen, bijvoorbeeld dat je wel of niet in een grotere stad wilt wonen liever binnenlands woont of aan de kust, etc.

Ik ben zelf 4x geëmigreerd (NL-> PL-> DE -> NL -> PL) en veel vaker verhuist (en ja dat is puur financieel niet de beste beslissing geweest - verhuizen is duur....). Natuurlijk was dat allemaal met huurcontracten wat een stuk makkelijker is dan met een koophuis. Waarbij er ook situaties waren met verhuizen zonder contracten voor nieuwe woonruimte of werk. Dus zonder de zekerheid die sommigen in dit topic als het echte minimum zien.

Maar als je flexibel bent in waar je eventueel terug wilt komen, is dat ook een stuk vrijer en makkelijker te plannen voor later. Ik heb zelf heel weinig binding met de plekken waar ik heb gewoond (ik heb er natuurlijk wel van genoten - en waar je bent opgegroeid zit natuurlijk wel een stuk emotionele binding, maar dat is na decennia ook compleet veranderd), terwijl vrienden en collega's soms een hele sterke binding hebben met een bepaalde buurt of regio. Bijvoorbeeld omdat de sociale contacten allemaal in die buurt zitten (familie in dezelfde buurt waar eigenlijk niemand er verder dan 5km vandaan verhuist is) en die contacten erg belangrijk zijn voor die personen. Terwijl ik persoonlijk voor mijzelf goed contact kan onderhouden op afstand met slechts af en toe een bezoek (structureel minder vaak dan jaarlijks)

Het onderwijssysteem in Nederland is soms erg stroef, en dat is dan ook het belangrijkste om in het achterhoofd te houden bij een terug keer naar Nederland. Dat kost tijd om te regelen, en is voor jullie dochter zeer belangrijk voor de rest van haar leven (een goede of slechte basisschool heeft veel impact op zowel haar ontwikkeling, en verdere mogelijkheden - en ja er zijn natuurlijk ook voldoende uitzonderingen met slechte scholen die toch succesvol in het leven staan). Maar wellicht blijven jullie wel ergens hangen op jullie reis, waar het gevoel gewoon beter klopt. En is het zaak om daar alles te onderzoeken om voor langere tijd te vestigen. (Denk dan wel aan de vrijwillige AOW opbouw via de SVB afhankelijk van je leeftijd en hoe dat een pensioen zal beïnvloeden).

Al het andere (wonen, werken, belastingen, etc. etc.) dat komt allemaal wel vanzelf, daar is het echt niet nodig voor om er zwaar aan te tillen. Maar dat hangt natuurlijk ook van jullie af, hoe jullie daarmee omgaan.

[StealthyPeanut]

DeveloperNL schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:23:
[...]


Totaal niet met je eens, wat betreft het gedrag van kinderen en hoe kinderen de wereld zien. Routine en herkenbaarheid heeft niets te maken met de locatie waar je zit, maar of je ouders betrokken zijn en en je kunt nog steeds dezelfde dag routine hanteren op een andere locatie.

Kinderen leven in het nu en zijn veel meer flexibel dan oudere mensen en nieuwsgieriger. Wat is er nu beter voor een kind dan samen met je ouders de wereld ontdekken, nieuwe culturen/eten, talen en gewoontes leren, in plaats van kinderdagverblijf, naar school, naar opa/oma, en papa/mama gestresst om 18 uur het eten op tafel zetten en nog even 15 minuten vragen hoe de dag was. Kinderen kunnen nog 12 jaar in een schoolbankje zitten en braaf zijn.

Ik denk dat je een kind van 4 echt te hoog inschat. Er zijn heel veel dingen beter voor een vierjarig kind, dan aan de andere kant van de wereld een half jaar(!) meegesleurd worden om dingen te bekijken en cultuur te proeven omdat papa en mama dat leuk vinden. Een kind van 4 heeft dat na 2 weken echt wel gezien. Echt waar. Die onthoudt die geweldige pannenkoek en die mooie dag aan het strand.

En ik weet overigens niet wat voor verschrikkelijk beeld jij hebt van een dagindeling van een vierjarige? Je gaat enorm uit van het stereotype 2-FTE-werkende-ouders vol in de stress met een veel te hoge hypotheek. Als dit zo is, zou in daar verandering inbrengen en op de lange termijn mijn geluk mijn huis creëren. Niet de realiteit ontvluchten om straks alleen maar weer dieper in die verschrikkelijke sleur terecht te komen.

[macnerd]

Niet alles gelezen, maar even een andere insteek op financieel gebied.

Afhankelijk van wanneer je je huis gekocht hebt, kan het gunstig zijn om je huidige huis te verkopen en een goedkoper huis terug te kopen. Als je nog op een relatief hoge hypotheekrente zit kan dit wel een verschil maken. Er komen uiteraard nog wel kosten bij, maar die ga je ook hebben als je bij terugkomst een huis moet kopen. Of als je dan gaat huren: geld voor borg.

Het nieuwe huis kun je dan verhuren tijdens je afwezigheid (uiteraard goed uitzoeken, je wil geen permanente huurder erin hebben). De huuropbrengst kan dan niet alleen de hypotheek betalen, maar ook een buffertje opbrengen.

Omdat je een deel van de overwaarde op gaat nemen (en niet terug in het huis stopt) heb je geen recht op aftrek over dat bedrag.

Ik zou overigens wel proberen hier en daar te werken (e.v.t. remote), dat helpt de kosten te dragen maar zal je vrijheidsgevoel niet in de weg zitten.

[redwing]

StealthyPeanut schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:29:
[...]
Ik denk dat je een kind van 4 echt te hoog inschat. Er zijn heel veel dingen beter voor een vierjarig kind, dan aan de andere kant van de wereld een half jaar(!) meegesleurd worden om dingen te bekijken en cultuur te proeven omdat papa en mama dat leuk vinden. Een kind van 4 heeft dat na 2 weken echt wel gezien. Echt waar. Die onthoudt die geweldige pannenkoek en die mooie dag aan het strand.

En ik denk dat jij een kind van 4 veels te laag inschat. Onze kinderen genoten juist van een ander land, andere mensen, iedere keer nieuwe dingen zien en vooral een papa en mama die er lekker vaak zijn. Ze hebben daar nu na ruim 10 jaar nog steeds heel veel baat van. Toen we begin vorig jaar voor een nieuwe opdracht naar Amerika gingen, merkte je b.v. dat ze zonder problemen omschakelden naar een nieuwe taal/cultuur. Ze hebben enorm van alle nieuwe indrukken genoten. En nu ze op de middelbare zitten merk je dat ze bij heel veel vakken al heel veel weten en snappen.

Dus zowel op jonge als al wat oudere leeftijd kan het een hele mooie ervaring voor ze zijn. Die van ons hebben iig meer ervaren en geleerd dan wat ze ooit op school zullen leren. Wel moet je daar natuurlijk zelf wel moeite insteken en zorgen dat je op leuke plekken komt, maar ook juist rust neemt als dat nodig is.

En ik weet overigens niet wat voor verschrikkelijk beeld jij hebt van een dagindeling van een vierjarige? Je gaat enorm uit van het stereotype 2-FTE-werkende-ouders vol in de stress met een veel te hoge hypotheek. Als dit zo is, zou in daar verandering inbrengen en op de lange termijn mijn geluk mijn huis creëren. Niet de realiteit ontvluchten om straks alleen maar weer dieper in die verschrikkelijke sleur terecht te komen.

Hier ben ik het dan wel weer helemaal mee eens

Ik moet trouwens wel zeggen dat ik het grappig vind om hier precies dezelfde discussies te zien als die wij hadden toen we besloten voor een paar jaar naar Z-Korea en later nog een keer Amerika te gaan. De ene helft vindt het onverantwoord en dom, de andere helft vindt het juist de kans van je leven en het beste dat je kunt doen

[ Voor 8% gewijzigd door redwing op 21-09-2020 16:00 ]

[Bor]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:58:
[...]
En nu ze op de middelbare zitten merk je dat ze bij heel veel vakken al heel veel weten en snappen.

...

Die van ons hebben iig meer ervaren en geleerd dan wat ze ooit op school zullen leren.

Niet om advocaat van de duivel te spelen hoor maar hoe weet je dit? De wens is de vader van de gedachte? Ik vermoed dat menig pedagoog het niet met je eens is.

Ook al klopt wat je zegt dan geldt dat niet automatisch voor alle of de meeste 4 jarige kinderen.

Bedenk je overigens ook dat er nogal een punt zit tussen langer op 1 plek blijven en een half jaar rondtrekken. In dat laatste geval is de kans op het maken van vriendjes, het aangaan van langere (vertrouwens) relaties etc vele malen moeilijker. In de tussentijd moet een kindje de familie als opa en oma wel missen en raakt het hier van onthecht.

[ Voor 38% gewijzigd door Bor op 21-09-2020 16:51 ]

[SmurfLink]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:58:
[...]

En ik denk dat jij een kind van 4 veels te laag inschat. Onze kinderen genoten juist van een ander land, andere mensen, iedere keer nieuwe dingen zien en vooral een

Echt?

Ik kwam vanaf geboorte ook in andere landen en andere culturen, voornamelijk Frankrijk, dat wel,... maar weet ik daar op latere leeftijd ook nog maar iets vanaf van toen ik vier was? Nee. Totaal absoluut geheel niks.

[Rubbergrover1]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:58:
[...]

En ik denk dat jij een kind van 4 veels te laag inschat. Onze kinderen genoten juist van een ander land, andere mensen, iedere keer nieuwe dingen zien en vooral een papa en mama die er lekker vaak zijn. Ze hebben daar nu na ruim 10 jaar nog steeds heel veel baat van.

Ouders die er vaak zijn is een kwestie van werk-privé balans. En dan niet alleen wat betreft de fysieke aanwezigheid, maar vooral ook wat betreft het aandacht geven aan de kinderen en ook echt 'vrij' zijn als je thuis bent. Dat kun je ook zonder reizen regelen. Als je een lange reis nodig hebt om voor je gevoel voldoende tijd aan de kinderen te kunnen besteden, dan is er iets anders mis.

(Als het je gaat om genieten van een ander land, dan zou ik zelf trouwens liever kiezen voor 4 keer anderhalve maand reizen dan 1 keer een half jaar. )

[ Voor 9% gewijzigd door Rubbergrover1 op 21-09-2020 18:10 ]

[StealthyPeanut]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:58:
[...]

En ik denk dat jij een kind van 4 veels te laag inschat. Onze kinderen genoten juist van een ander land, andere mensen, iedere keer nieuwe dingen zien en vooral een papa en mama die er lekker vaak zijn. Ze hebben daar nu na ruim 10 jaar nog steeds heel veel baat van. Toen we begin vorig jaar voor een nieuwe opdracht naar Amerika gingen, merkte je b.v. dat ze zonder problemen omschakelden naar een nieuwe taal/cultuur. Ze hebben enorm van alle nieuwe indrukken genoten. En nu ze op de middelbare zitten merk je dat ze bij heel veel vakken al heel veel weten en snappen.

Dus zowel op jonge als al wat oudere leeftijd kan het een hele mooie ervaring voor ze zijn. Die van ons hebben iig meer ervaren en geleerd dan wat ze ooit op school zullen leren. Wel moet je daar natuurlijk zelf wel moeite insteken en zorgen dat je op leuke plekken komt, maar ook juist rust neemt als dat nodig is.

Hier wilde ik op reageren, maar ik zag dat @Bor goed had beschreven wat ik bedoel;

Bor schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:40:
[...]

Bedenk je overigens ook dat er nogal een punt zit tussen langer op 1 plek blijven en een half jaar rondtrekken. In dat laatste geval is de kans op het maken van vriendjes, het aangaan van langere (vertrouwens) relaties etc vele malen moeilijker. In de tussentijd moet een kindje de familie als opa en oma wel missen en raakt het hier van onthecht.

Ik neem even aan @redwing dat jullie in Z-K op een adres woonden in een vaste omgeving..? Dat kun je niet vergelijken met een 180 daagse roadtrip door Europa met een camper imho. Toch?

Ik schrijf nergens dat het buitenland per definitie slecht is voor een vierjarige . Het gaat mij om het rondreis-aspect en dus bijna elke dag en zeker elke week een andere plaats opzoeken.

[jjust]

Het lijkt me een goed idee als je de risico’s wat weet te beheersen. Wellicht is het een idee om niet je baan op te zeggen maar om ouderschapsverlof op te nemen. Soms betaalt de werkgever nog wat door zoals de pensioenpremie. Het voordeel is dat je meer zekerheid hebt als je terugkomt. Vanuit je baan kan je dan solliciteren als je wat anders wilt doen.

Dat in combinatie met de overwaarde opnemen met extra hypotheek en tijdens de reis je huis verhuren verminderd het risico behoorlijk.

Zowel je baan opzeggen en het huis verkopen lijkt me wel erg risicovol. Een huis huren of kopen is niet zo eenvoudig met maar 1 inkomen en geen vermogen. Daarnaast leidt de Coronacrisis ook tot risico’s op de banenmarkt. Het kon dus wel even duren om weer een baan te vinden als je terugkomt.

[redwing]

StealthyPeanut schreef op maandag 21 september 2020 @ 18:25:
Ik neem even aan @redwing dat jullie in Z-K op een adres woonden in een vaste omgeving..? Dat kun je niet vergelijken met een 180 daagse roadtrip door Europa met een camper imho. Toch?

Gedeeltelijk wel en gedeeltelijk niet. We hebben daar ook een paar maanden door het land getrokken (combinatie werken + vakantie). En mits je regelmatig stops inlast waar je ervoor zorgt dat de kid(s) zich uit kunnen leven gaat dat prima. Ik heb ook collega's die een jaar lang door o.a. Amerika en Europa zijn gereisd en ook dat ging prima.

Ik schrijf nergens dat het buitenland per definitie slecht is voor een vierjarige . Het gaat mij om het rondreis-aspect en dus bijna elke dag en zeker elke week een andere plaats opzoeken.

Een camper + papa+mama is echt voldoende voor een 4-jarige om zich al thuis te voelen. Zeker als het maar om een half jaar gaat zal dat prima werken.

Bor schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:40:
[...]
Niet om advocaat van de duivel te spelen hoor maar hoe weet je dit? De wens is de vader van de gedachte? Ik vermoed dat menig pedagoog het niet met je eens is.

Ook al klopt wat je zegt dan geldt dat niet automatisch voor alle of de meeste 4 jarige kinderen.

Zeker onze jongste heeft verschillende onderzoeken gehad en steevast geven de doktoren en dus ook de pedagogen aan dat het zeer goed is voor de ontwikkeling van kinderen, mits er goed rekening met ze wordt gehouden. Dat betekent dus ook eens een keer een paar weken op een plek blijven staan als je merkt dat ze het daar echt naar hun zin hebben.

Bedenk je overigens ook dat er nogal een punt zit tussen langer op 1 plek blijven en een half jaar rondtrekken. In dat laatste geval is de kans op het maken van vriendjes, het aangaan van langere (vertrouwens) relaties etc vele malen moeilijker. In de tussentijd moet een kindje de familie als opa en oma wel missen en raakt het hier van onthecht.

Met een half jaar heb je daar nog echt geen last van, zeker niet als je regelmatig facetimes/whatsappt. Pas als je een paar jaar weg gaat krijg je hier echt last van. En een 4-jarige die een langere vertrouwensrelatie aangaat? Daar ga je echt geen last van krijgen in een half jaartje hoor.

Maar zoals ik al zei zijn is dit topic typisch wat je ook om je heen hoort als je zulke plannen hebt. De een ziet allemaal beren op de weg, de andere heeft er spijt van dat hij het zelf niet heeft gedaan Uiteindelijk moet je zelf bekijken hoe je het goed inricht en ook zeker rekening houden met de kinderen. Maar de reis op zich hoef je er echt niet om te laten.

SmurfLink schreef op maandag 21 september 2020 @ 17:36:
[...]
Echt?

Ik kwam vanaf geboorte ook in andere landen en andere culturen, voornamelijk Frankrijk, dat wel,... maar weet ik daar op latere leeftijd ook nog maar iets vanaf van toen ik vier was? Nee. Totaal absoluut geheel niks.

Maar wil je daarmee ook zeggen dat het verder geen enkele invloed op je ontwikkeling heeft gehad? Want daar geloof ik dan weer niets van.
Onze beide jongens weten trouwens nog wel degelijk dingen van die tijd, al is dat bij de jongste een stuk minder dan de oudste.

[ Voor 10% gewijzigd door redwing op 21-09-2020 21:11 ]

[Bor]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 21:09:

[...]

Zeker onze jongste heeft verschillende onderzoeken gehad en steevast geven de doktoren en dus ook de pedagogen aan dat het zeer goed is voor de ontwikkeling van kinderen, mits er goed rekening met ze wordt gehouden.

Mijn ervaring vanuit wat ik om mij heen hoor is precies andersom. Mensen die ik ken die ook dit soort plannen hebben gehad of tot uitvoering hebben gehad kregen eigenlijk altijd negatief advies.

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 21:09:
[...]
En een 4-jarige die een langere vertrouwensrelatie aangaat? Daar ga je echt geen last van krijgen in een half jaartje hoor.

Dat is juist iets waar je last van gaat krijgen, ook in een half jaar tijd. In deze leeftijd is rust, reinheid en regelmaat heel belangrijk (hoe ouderwets dat ook klinkt) als ook het regelmatig (fysiek) zien van mensen die belangrijk zijn zoals een opa en oma. Een reis maken als hier wordt voorgesteld doe je niet voor de kinderen. Het "voordeel" lijkt mij vooral ingebeeld to be honest.

Een camper + papa+mama is echt voldoende voor een 4-jarige om zich al thuis te voelen.

Het is echter wel een heel beperkte omgeving in een leeftijd waar ook interactie met o.a. leeftijdgenootjes (geen broertjes of zusjes) zo belangrijk is.

Maar wil je daarmee ook zeggen dat het verder geen enkele invloed op je ontwikkeling heeft gehad? Want daar geloof ik dan weer niets van.
Onze beide jongens weten trouwens nog wel degelijk dingen van die tijd, al is dat bij de jongste een stuk minder dan de oudste.

Het is wat betreft herinnering een cruciale leeftijd. De meeste mensen kunnen zich weinig herinneren van voor hun derde verjaardag of hier omheen. Dat komt door infantiele amnesie; met andere woorden herinneringen die we tot rond ons derde levensjaar aanmaken raken we weer kwijt (geschat vanaf plm het zevende jaar al). Pas vanaf ongeveer je tiende levensjaar onthoud je dingen die je je hele leven mee kunt dragen (Carole Peterson).

[ Voor 29% gewijzigd door Bor op 21-09-2020 22:20 ]

[redwing]

Bor schreef op maandag 21 september 2020 @ 22:15:
[...]

Mijn ervaring vanuit wat ik om mij heen hoor is precies andersom. Mensen die ik ken die ook dit soort plannen hebben gehad of tot uitvoering hebben gehad kregen eigenlijk altijd negatief advies.

Tja, dat kan. Mijn ervaring is dus heel anders. Ook van anderen die zo op pad zijn geweest. Misschien omdat er hier in de buurt meerdere bedrijven zitten die mensen naar het buitenland sturen, waardoor de pedagogen dus daadwerkelijk hebben gezien dat de impact overwegend positief is?

[...]
Dat is juist iets waar je last van gaat krijgen, ook in een half jaar tijd. In deze leeftijd is rust, reinheid en regelmaat heel belangrijk (hoe ouderwets dat ook klinkt) als ook het regelmatig (fysiek) zien van mensen die belangrijk zijn zoals een opa en oma. Een reis maken als hier wordt voorgesteld doe je niet voor de kinderen. Het "voordeel" lijkt mij vooral ingebeeld to be honest.

Het lijkt er eerder op dat wat jij zegt uit een buikgevoel komt en niet uit de praktijk. Ik heb het ten slotte daadwerkelijk in de praktijk gedaan en gezien dat het een heel positief effect heeft gehad. Dan kun je dat ingebeeld noemen, maar als ook uit onderzoeken blijkt (niet gelinkt naar de reis zelf trouwens) dat het positief is, denk ik dat het probleem er vooral in zit dat je het niet wilt geloven. Ook prima, maar ga dan niet zeggen dat ik het me inbeeld....

[...]
Het is echter wel een heel beperkte omgeving in een leeftijd waar ook interactie met o.a. leeftijdgenootjes (geen broertjes of zusjes) zo belangrijk is.

Als je bij een rondreis via campings en andere plekken gaat waar veel mensen zijn krijgen ze prima veel interacties. Het is niet zo dat je met je camper alleen maar op lege plekken komt zonder enig menselijk contact. Daarnaast gaat het om een half jaar wat zo voorbij is.

[...]
Het is wat betreft herinnering een cruciale leeftijd. De meeste mensen kunnen zich weinig herinneren van voor hun derde verjaardag of hier omheen. Dat komt door infantiele amnesie; met andere woorden herinneringen die we tot rond ons derde levensjaar aanmaken raken we weer kwijt (geschat vanaf plm het zevende jaar al). Pas vanaf ongeveer je tiende levensjaar onthoud je dingen die je je hele leven mee kunt dragen (Carole Peterson).

Maar geen daadwerkelijke herinneringen wil niet zeggen dat het daarmee geen impact heeft op de ontwikkeling. Het is juist heel duidelijke dat het wel impact heeft op de ontwikkeling. Dat die positief en negatief kan zijn lijkt me logisch, maar dat ligt er vooral aan hoe je de reis inricht.

[Bor]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 22:37:
[...]

Het lijkt er eerder op dat wat jij zegt uit een buikgevoel komt en niet uit de praktijk. Ik heb het ten slotte daadwerkelijk in de praktijk gedaan en gezien dat het een heel positief effect heeft gehad. Dan kun je dat ingebeeld noemen, maar als ook uit onderzoeken blijkt (niet gelinkt naar de reis zelf trouwens) dat het positief is, denk ik dat het probleem er vooral in zit dat je het niet wilt geloven. Ook prima, maar ga dan niet zeggen dat ik het me inbeeld....

Welke onderzoeken? Alles wat ik tot nu toe kan vinden is zijdelings gerelateerd (zoals onderzoek naar het vormen van herinneringen en de mate van verbondenheid met mensen die je niet fysiek ziet) en toont vooral het tegendeel aan. Of doel je onderzoeken die je kindje heeft ondergaan?

Als je bij een rondreis via campings en andere plekken gaat waar veel mensen zijn krijgen ze prima veel interacties. Het is niet zo dat je met je camper alleen maar op lege plekken komt zonder enig menselijk contact. Daarnaast gaat het om een half jaar wat zo voorbij is.

Een vluchtige interactie is geen duurzame band. Wellicht was ik onduidelijk maar juist die duurzamere band is belangrijk. Er is een groot verschil tussen een vriendje voor een paar dagen en iemand die je beter leert kennen. Dat vraagt om hele andere (sociale) vaardigheden.

Maar geen daadwerkelijke herinneringen wil niet zeggen dat het daarmee geen impact heeft op de ontwikkeling. Het is juist heel duidelijke dat het wel impact heeft op de ontwikkeling. Dat die positief en negatief kan zijn lijkt me logisch, maar dat ligt er vooral aan hoe je de reis inricht.

Het wil niet zeggen dat het geen impact heeft maar het toont wel aan dat een positieve impact zoals je die hier impliceert niet of erg lastig aan te tonen is.

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 22:37:
[...]

Tja, dat kan. Mijn ervaring is dus heel anders. Ook van anderen die zo op pad zijn geweest. Misschien omdat er hier in de buurt meerdere bedrijven zitten die mensen naar het buitenland sturen, waardoor de pedagogen dus daadwerkelijk hebben gezien dat de impact overwegend positief is?

Dit beeld komt totaal niet over met wat ik om mij heen hoor of wat ik na een kort onderzoek op internet lees. In de meeste gevallen is er, afhankelijk van de opstelling en stabiliteit van de ouders en de situatie die zij creëren, op zijn best geen effect merkbaar op de langere termijn waarbij er vaak wordt gerefereerd naar het niet onthouden van herinneringen voor een bepaald levensjaar. Daarbij; doorgaans kom je niet zo maar bij een pedagoog of dokter langs. Dan is er vaak al minimaal een vermoeden dat er bijsturing nodig kan zijn. Juist in dat soort gevallen zou ik extra voorzichtig zijn.

[ Voor 19% gewijzigd door Bor op 21-09-2020 22:54 ]

[redwing]

Bor schreef op maandag 21 september 2020 @ 22:42:
[...]
Welke onderzoeken? Alles wat ik tot nu toe kan vinden is zijdelings gerelateerd (zoals onderzoek naar het vormen van herinneringen en de mate van verbondenheid met mensen die je niet fysiek ziet) en toont vooral het tegendeel aan. Of doel je onderzoeken die je kindje heeft ondergaan?

Dat laatste dus. Daarnaast zijn er ook genoeg onderzoeken te vinden die juist positief zijn. Net als met zoveel onderzoeken kun je alles vinden wat je wilt horen (zowel positief als negatief)

[...]
Een vluchtige interactie is geen duurzame band. Wellicht was ik onduidelijk maar juist die duurzamere band is belangrijk. Er is een groot verschil tussen een vriendje voor een paar dagen en iemand die je beter leert kennen. Dat vraagt om hele andere (sociale) vaardigheden.

Maar contact met andere culturen/andere gewoonten voegt ook heel veel toe. Veel meer contact hebben met papa en mama voegt ook veel toe. En wederom, het gaat uiteindelijk maar over een half jaar. Maar er zijn simpelweg voor- en nadelen. Die moet je tegen elkaar afwegen en dan beslissen om het al dan niet te doen. Wat ik hier nu echter zie is dat de focus veelal alleen ligt op de (evt.) negatieve aspecten.

[...]
Het wil niet zeggen dat het geen impact heeft maar het toont wel aan dat een positieve impact zoals je die hier impliceert niet of erg lastig aan te tonen is.

Net als dat een negatieve impact niet of lastig aan te tonen is.

[...]
Dit beeld komt totaal niet over met wat ik om mij heen hoor of wat ik na een kort onderzoek op internet lees. Daarbij; doorgaans kom je niet zo maar bij een pedagoog of dokter langs. Dan is er vaak al minimaal een vermoeden dat er bijsturing nodig kan zijn. Juist in dat soort gevallen zou ik extra voorzichtig zijn.

Wederom prima, mijn ervaring is heel anders. Ik ken door deze reizen heel veel families die hetzelfde hebben gedaan en bij de meeste is het heel positief. En ga er aub niet van uit dat een pedagoog alleen in zicht komt als er iets mis gaat, daar kom je ook bij terecht als het juist te goed gaat.

Maar zoals ik al zei, je mag het prima met me oneens zijn, maar bedenk wel dat mijn ervaringen uit de praktijk zijn en dat ik heel veel gezinnen ken die ditzelfde hebben gedaan. Ik zie dus dat het bij heel veel mensen zeker niet negatief uitpakt.
Precies ook hoe ik oorspronkelijke de keuze heb gemaakt om het wel te gaan doen. Eerst bij mensen die het in de praktijk hebben gedaan kijken hoe het gegaan is en niet op internet gaan zoeken naar sites die aansluiten bij wat ik wil horen

[Verwijderd]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 22:37:
[...]

Tja, dat kan. Mijn ervaring is dus heel anders. Ook van anderen die zo op pad zijn geweest. Misschien omdat er hier in de buurt meerdere bedrijven zitten die mensen naar het buitenland sturen, waardoor de pedagogen dus daadwerkelijk hebben gezien dat de impact overwegend positief is?

[...]

Het lijkt er eerder op dat wat jij zegt uit een buikgevoel komt en niet uit de praktijk. Ik heb het ten slotte daadwerkelijk in de praktijk gedaan en gezien dat het een heel positief effect heeft gehad. Dan kun je dat ingebeeld noemen, maar als ook uit onderzoeken blijkt (niet gelinkt naar de reis zelf trouwens) dat het positief is, denk ik dat het probleem er vooral in zit dat je het niet wilt geloven. Ook prima, maar ga dan niet zeggen dat ik het me inbeeld....

[...]

Als je bij een rondreis via campings en andere plekken gaat waar veel mensen zijn krijgen ze prima veel interacties. Het is niet zo dat je met je camper alleen maar op lege plekken komt zonder enig menselijk contact. Daarnaast gaat het om een half jaar wat zo voorbij is.

[...]

Maar geen daadwerkelijke herinneringen wil niet zeggen dat het daarmee geen impact heeft op de ontwikkeling. Het is juist heel duidelijke dat het wel impact heeft op de ontwikkeling. Dat die positief en negatief kan zijn lijkt me logisch, maar dat ligt er vooral aan hoe je de reis inricht.

Typisch. Ons werd juist aangeraden om zelfs voor onze "simpele verhuizing" goed rekening te houden met de belangen van de kleine en indien mogelijk vooral geen "onhandig" moment te kiezen zoals midden in haar eerste schooljaar. Zou totaal niet in haar belang zijn, volgens "de deskundigen".

Onze verhuizing was dan ook nu of de komende jaren nog niet. Daar hebben we ons uitgebreid over laten adviseren. We verhuizen mede daarom dus 3 weken voor ze naar school gast. Gisteren toevallig uitgeschreven bij de basisschool in onze huidige woonplaats en ingeschreven op de gekozen basisschool in de nieuwe woonplaats.

[ Voor 5% gewijzigd door Verwijderd op 22-09-2020 06:46 ]

[Bor]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 23:07:
[...] Eerst bij mensen die het in de praktijk hebben gedaan kijken hoe het gegaan is en niet op internet gaan zoeken naar sites die aansluiten bij wat ik wil horen

Dat doet dan ook niemand volgens mij. Wat mij opvalt in het verhaal is dat jouw kant eigenlijk geheel subjectief is. Daarom sprak ik eerder ook van "De wens is de vader van de gedachte? ".

Je spreekt over onderzoeken die aantonen dat het effect positief is; kom maar op zou ik zeggen. Ik ben benieuwd en oprecht geïnteresseerd

[redwing]

Bor schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 08:02:
[...]
Dat doet dan ook niemand volgens mij. Wat mij opvalt in het verhaal is dat jouw kant eigenlijk geheel subjectief is. Daarom sprak ik eerder ook van "De wens is de vader van de gedachte? ".

Je spreekt over onderzoeken die aantonen dat het effect positief is; kom maar op zou ik zeggen. Ik ben benieuwd en oprecht geïnteresseerd

Eerlijk gezegd wordt het zo een nogal onzinnige discussie. Als jullie je graag tegen willen laten houden omdat je denkt dat een kind niet tegen verandering kan, moet je het vooral laten. Ik heb in de praktijk gezien dat kinderen daar prima tegen kunnen, mits je natuurlijk wel goed rekening met ze houdt. Zoals ik al aan het begin zei, als je je dromen uit wilt laten komen moet je niet de beren op de weg zoeken maar juist de mogelijkheden zoeken.

[Bor]

redwing schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 08:14:
[...]

Eerlijk gezegd wordt het zo een nogal onzinnige discussie. Als jullie je graag tegen willen laten houden omdat je denkt dat een kind niet tegen verandering kan, moet je het vooral laten. Ik heb in de praktijk gezien dat kinderen daar prima tegen kunnen, mits je natuurlijk wel goed rekening met ze houdt. Zoals ik al aan het begin zei, als je je dromen uit wilt laten komen moet je niet de beren op de weg zoeken maar juist de mogelijkheden zoeken.

Zou je tenminste nog met voorbeelden van onderzoek willen komen die aantonen dat het effect positief is? Wat je een beetje doet is semi verwijten maken richting mensen die wijzen op de mogelijk negatieve effecten zonder zelf met goede onderbouwing te komen behalve op zijn best anekdotisch bewijs.

[Gijsje22]

Ik vind de discussie of het goed of slecht is voor het kind op dit moment een beetje een voorbarige. Het hangt namelijk ook heel erg van het type kind af en daarover is niet zoveel bekend. Ik kan me voorstellen dat het voor een kind dat heel open is, makkelijk vriendjes maakt en zich niet teveel hecht aan anderen (volwassen en kinderen) het een goede ervaring is. Dan wel dat zo’n kind er niet teveel last van heeft.

Daarentegen als je een (beetje) verlegen kind hebt of een kind dat wat moeite heeft met het vinden van aansluiting, moeilijker vriendjes maakt of heel erg gehecht is aan de vertrouwde omgeving kan ik me voorstellen dat de nadelen voor zo’n kind groter zijn dan de voordelen.

Buiten dat veel succes met je keuze! Volgens mij zijn de meeste voor en tegens ondertussen wel benoemd en is het aan TS om te kijken wat voor hem doorslaggevend is...

[Rubbergrover1]

redwing schreef op maandag 21 september 2020 @ 22:37:
Als je bij een rondreis via campings en andere plekken gaat waar veel mensen zijn krijgen ze prima veel interacties. Het is niet zo dat je met je camper alleen maar op lege plekken komt zonder enig menselijk contact. Daarnaast gaat het om een half jaar wat zo voorbij is.

Voor volwassenen gaat een half jaar zo voorbij. Voor een klein kind is een halfjaar een niet te overziene verre toekomst. Die hebben nl. nog een heel ander gevoel bij tijd. Een half jaar is voor hun gevoel nog een half leven.

En natuurlijk zul je 'menselijke contacten' hebben, maar ik vraag me af met hoeveel kinderen ze in contact zullen komen buiten de schoolvakanties, in een land waar ze een vreemde taal spreken. En dan nog, hoe ik ernaar kijk, zou ik het niet prettig vinden als je kinderen na een halfjaar er in 'getraind' zijn dat contacten met anderen vooral kortdurend en van voorbijgaande aard zijn, aangezien ze steeds weer naar een andere plek door trekken. Dat zou in mijn optiek niet alleen het voordeel van makkelijk contact maken geven, maar vooral ook het nadeel van contacten als oppervlakkige relaties gaan zien.

(Daarnaast zou ik het niet fijn vinden als mijn kind op die leeftijd een halfjaar lang geen familie in levenden lijve zou zien. Niet alleen voor mijn kind, maar ook voor opa/oma zelf en voor de band met de rest van de familie. Maar dat is een keuze.)

[Rubbergrover1]

Gijsje22 schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 08:54:
Ik vind de discussie of het goed of slecht is voor het kind op dit moment een beetje een voorbarige. Het hangt namelijk ook heel erg van het type kind af en daarover is niet zoveel bekend.

Mee eens dat je daar weinig universele uitspraken over kunt doen. Maar sommigen doen er erg luchtig over en sommige mensen lijken vooral met hun eigen blik naar de reis te kijken. Het 'romantische' idee van alles achter je laten en de wijde wereld intrekken zonder verplichtingen of gedoe van thuis is een geweldige situatie. Maar op het moment dat je een kind hebt, kun je niet meer alles achter je laten en 'doen wat je wilt', omdat je altijd rekening met je kind zult moeten houden. Hoe de aard van je kind ook is.

[VERNederlander]

Ondertussen is er hier het nodige benoemd door heel veel mensen wat mooie discussies oplevert, maar ik begin de inbreng van TS te missen. TS heeft enkel dit topic aangemaakt en 10 minuten later nog een keer gereageerd. Om verder te komen, ben ik wel benieuwd welke ideeën er nu bij TS leven naar aanleiding van al het genoemde.

(Ook om te voorkomen dat het topic ontploft, maar het doel zoek is doordat TS niet meer participeert )

[ Voor 14% gewijzigd door VERNederlander op 22-09-2020 09:48 ]

[Rubbergrover1]

Het is natuurlijk ook een prachtig onderwerp, waarover veel mensen een verschillende mening kunnen hebben. En waarover je dus lekker kunt discussiëren. Vooral omdat er ook een hoop alternatieven zijn. Wil je een tijd van bezinning hebben, is het dan nodig om op reis te gaan? Wil je veel van de wereld zien en je kinderen veel van de wereld laten zien, wil je dan één grote reis of zouden meerdere kortere reizen leuker zijn? Wil je dat de kinderen later onvergetelijke ervaringen hebben, is het voor de herinneringen dan niet beter als de kinderen een paar jaar ouder zouden zijn? Heb je de financiën niet voor een grote lange reis, is het dan niet een idee om een kortere reis te maken en over een paar jaar nog eens? En ga zo maar door. Veel verschillende dilemma's met veel verschillende meningen en ervaringen die elkaar kunnen tegenspreken.

[O88088]

Ik denk dat dit weer een topic is waarbij de TS het verhaal dumpt en verder niks meer laat horen. Inmiddels slechts twee berichten van TS in 5 pagina's.

[Rien43]

Heel erg bedankt voor al jullie reacties. Ik had niet verwacht dat het zoveel los zou maken. De reacties lopen logischerwijs erg uiteen.

Mijn vriendin en ik hebben ook heel vaak de conclusie getrokken dat de plannen te risicovol zijn en zagen daarbij erg veel beren op de weg. De afgelopen 3 jaar heeft ons enigszins veranderd doordat ik medisch gezien flinke tegenvallers te verwerken heb gekregen en als klap op de vuurpijl hebben we ook nog eens te horen gekregen dat meer kinderen krijgen uitgesloten is. Tel daarbij op dat m'n vriendin deze periode als zeer zwaar heeft ervaren en daar nu de klappen van krijgt.

Op werkgebied twijfel ik al geruime tijd of de branche waar ik momenteel werkzaam in ben wel daadwerkelijk iets voor mij is. Ik heb behoefte om te ontdekken wat mij echt ligt, en dat lukt erg moeilijk op het moment dat je ruim 40 uur per week werkt.

Wij, inclusief mijn dochter, vinden het echt geweldig om te kamperen en in de natuur te zijn. Hier komen we helemaal tot rust. Elke vakantie die we met z'n drieën hebben gehad doet beseffen hoe het leven ook kan zijn.

Al het bovenstaande resulteert in de gedachte om het roer om te gooien en een langere periode te genieten van elkaar en helemaal tot rust te komen. Ik ben ervan overtuigd dat onze dochter het ook geweldig gaat vinden.

Mijns inziens is het geen vluchtgedrag, maar een periode om even pas op de plaats te maken en (tijdelijk) het leven op een andere manier te beleven.

Ik ben mij ervan bewust dat het verkopen van het huis en het opzeggen van m'n baan een behoorlijk rigoureuze stap is en verre van ideaal. Anderzijds, door m'n baan op te zeggen kom ik wel helemaal los van het werk en is de kans groter dat ik erachter kom wat ik wil.

Wat betreft het opnemen van de overwaarde; ik lees op internet dat dit alleen kan als je een goede reden hebt en al een ruim deel van de hypotheek hebt afgelost. Klopt dit? Of zijn er andere mogelijkheden?

De optie om in plaats van een half jaar, 3 maanden te gaan zijn wij ook aan het onderzoeken.

Nogmaals dank voor jullie waardevolle, een uiteenlopende, reacties!

[ Voor 5% gewijzigd door Rien43 op 22-09-2020 20:43 ]

[SmurfLink]

De overwaarde kan je gewoon opnemen. het is geld. Je betaalt er alleen wel flinke belasting over als je het niet in een volgend huis steekt.. Dus ga dat even goed uitzoeken.

Ik zou hoe dan ook je huis niet verkopen hiervoor. Dan geef je werkelijk alle vastigheid op. Je baan opzeggen is heel wat anders. En je kan de overwaarde ook opnemen zonder je huis te verkopen he.

[Verwijderd]

De toelichting is waardevol. Wat een last.

Bij jouw ziektebeeld kan het gebeuren dat je te snel weer volledig aan het werk gaat en niet genoeg tijd neemt (genomen hebt) om alles te verwerken, bijvoorbeeld omdat je te snel weer naar 'vroeger' terug wilt. In dat geval kan een gespecialiseerd centrum zeer waardevol zijn voor jou én óók je naasten vooruit te helpen, veel beter dan de algemene zorg. Let ook goed op je hormoonwaardes - dat kan ook voor geestelijke onrust zorgen.

En... let in dit geval ook op verzekeringen die je na terugkomst weer afsluiten moet en of daarbij dan die ene vraag gesteld wordt.

[Verwijderd]

SmurfLink schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 21:02:
De overwaarde kan je gewoon opnemen. het is geld. Je betaalt er alleen wel flinke belasting over als je het niet in een volgend huis steekt.. Dus ga dat even goed uitzoeken.

Ik zou hoe dan ook je huis niet verkopen hiervoor. Dan geef je werkelijk alle vastigheid op. Je baan opzeggen is heel wat anders. En je kan de overwaarde ook opnemen zonder je huis te verkopen he.

De hypotheekverstrekker moet er maar net aan mee willen werken, je krijgt waarschijnlijk een hoger rentepercentage voor je kiezen, je hebt waarschijnlijk te maken met advies-, afsluit-, en notariskosten, en je hebt voor dit bedrag geen recht op hypotheekrenteaftrek. Dus misschien kan het, maar de kosten zijn flink.
Verder betaal je er geen belasting over hoor.

Met je eens dat de verkoop van het huis in deze situatie en flink risico is met het oog op de terugkeer (geen geld, geen huis, geen inkomen om iets te kopen of te huren).

[President]

Rien43 schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 20:37:
doordat ik medisch gezien flinke tegenvallers te verwerken heb gekregen

Even een misschien wel onmenselijke vraag tussendoor, maar zijn het medische tegenvallers die tot je dood kunnen lijden op (kort) termijn? Want dan moet je ook wel serieus gaan nadenken over hoe je je vrouw en kind goed kan achterlaten, even in een half jaar al het geld uitgeven vind ik dan niet de meest verstandige keuze.

Los daarvan; ik snap dat je na zoiets meer in het nu wilt leven. Niet gaan zal sowieso tot spijt gaan leiden... Maar wel gaan betekent dat je over een half jaar bij terugkomst misschien eerst nog een jaar in je camper zal moeten wonen voordat je weer een huis hebt. Vind je dat goed dan moeten jullie het vooral doen. Ook weet ik natuurlijk niet of je (schoon) ouders met geld hebt welke eventueel jullie financieel kunnen ondersteunen?

[Rien43]

President schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 21:17:
[...]

Even een misschien wel onmenselijke vraag tussendoor, maar zijn het medische tegenvallers die tot je dood kunnen lijden op (kort) termijn? Want dan moet je ook wel serieus gaan nadenken over hoe je je vrouw en kind goed kan achterlaten, even in een half jaar al het geld uitgeven vind ik dan niet de meest verstandige keuze.

....

Gelukkig is dit niet het geval, maar een tweetal heftige ervaringen, waaronder kanker, heeft mij doen beseffen dat m'n gezin het belangrijkste is en ik zo veel als mogelijk wil genieten van het leven. Momenteel lukt het genieten niet, mede door m'n werk. Mijn vriendin en ik zijn van nature mensen die maar doorgaan en doorgaan. Op een gegeven moment gaat dit niet meer en krijgen we de deksel op ons neus.

[MrAngry]

Ik ben vorig jaar met mijn vriendin in 3 maanden naar Rome gelopen. Ook omdat we allebei het gevoel hadden niet op de juiste plek te zitten en tijd nodig hadden om te evalueren. Ik heb aan die drie maanden genoeg gehad, mijn vriendin is nog steeds bezig (nu bijna een jaar). Ik kan het iedereen aanraden, zeker ook in combinatie met wandelen. Tijdens zo'n tocht verandert je ritme volledig en kom je tot hele andere inzichten.
Onze woonruimte hebben we wel onderverhuurd en er was geen sprake van een kind. Er zijn mensen die een dergelijke wandeltocht met kind(eren) ondernemen, maar die zijn dan wel vaak wat ouder of juist wat jonger (draagbaar zegmaar).
Qua geld hebben we zo'n 100 euro per dag uit gegeven, maar daar kan je dik onder als je wat minder uit eten gaat.
Ik kan het iedereen aanraden, alleen je Covid timing is echt wel heel slecht. Ik zou dus zeggen, kan het iedereen aanraden, maar niet nu. Mogelijk kan je iets met home schooling regelen als je over een paar jaar wil gaan?

[President]

Rien43 schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 21:26:
[...]


dat m'n gezin het belangrijkste is en ik zo veel als mogelijk wil genieten van het leven. Momenteel lukt het genieten niet, mede door m'n werk.

Wat is nou het belangrijkst? Je gezin of jezelf? Je geeft aan je gezin, maat geeft daarna aan dat jij vooral wilt genieten.

Het is vooral erg jammer dat jullie zo weinig spaargeld hebben. De reis ondernemen met je huis achter houden voor als je terug komt zou een stuk verstandiger zijn.. al helemaal in de huidige corona situatie en met de verantwoordelijkheid van een kind. Een levensverzekering zal je nooit meer kunnen afsluiten gok ik? Dan moet je je huidige levensverzekering toch vasthouden (let alleen wel op, soms staat er in de voorwaarden dat je verplicht bent te informeren als je situatie verandert. Geen idee wat ze met die informatie doen!)

[Negakinu]

Ik vind het geweldig als mensen dingen ondernemen die tegenwoordig door het gros als te risicovol of te extreem worden bestempeld. Het leven is te kort om je te laten weerhouden door beren op de weg. Mijn zegen heb je en ik ga voor je duimen.

Hoeft ook allemaal niet zo complex te zijn als sommige hier het schetsen. Overwaarde opnemen (belastingdienst naait je maar je houdt over voor je reis), camper kopen en je richten op landen waar de prijzen laag zijn (oost-europa, zuid europa) en wie weet "ontvlucht" je op die manier zelfs een groot gedeelte van de corona perikelen. 10 dagen quarantaine, afhankelijk van het land waar je je op dat moment in begeeft, is helemaal niet verschrikkelijk als je met een camper door de bossen rijdt. Het is in ieder geval een stuk eenvoudiger isoleren als je zo mobiel bent. Het enige echte bezwaar dat ik zie, en ik spreek uit ervaring, is dat reizen met een vierjarige weinig tijd tot daadwerkelijke inkeer en zelfbezinning biedt. Het is redelijk all hands on deck, namelijk.

Bij terugkomst een maand of drie financiële onafhankelijkheid overhouden, huren in een goedkope provincie (Zuid Limburg, Drenthe, nu nog prima gezinswoningen voor +/- €500 p.m.) of tijdelijk antikraak en vanuit daar weer opbouwen. Het is in je hoofd vaak enger dan in de praktijk, want uiteindelijk regel je het toch wel en pas je je aan aan een nieuwe situatie.

[Rubbergrover1]

Rien43 schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 21:26:
[...]


Gelukkig is dit niet het geval, maar een tweetal heftige ervaringen, waaronder kanker, heeft mij doen beseffen dat m'n gezin het belangrijkste is en ik zo veel als mogelijk wil genieten van het leven. Momenteel lukt het genieten niet, mede door m'n werk. Mijn vriendin en ik zijn van nature mensen die maar doorgaan en doorgaan. Op een gegeven moment gaat dit niet meer en krijgen we de deksel op ons neus.

Het is natuurlijk heel beperkt wat we hier op dit forum over je lezen, maar mijn eerste associatie is dat je eigenlijk, wellicht vanwege de ziekte en de uitloop daarvan, minder dan voltijds zou kunnen/moeten werken. Ook als je weer helemaal gezond bent, is je conditie waarschijnlijk de eerste tijd nog niet 100% en zou je in mijn ogen dan ook nog deels in de ziektewet moeten zitten. (Dat zou zeker ook zo zijn als je tegen het overwerkt-zijn aan zit.) Ik zou daarom ook een gesprek met huisarts/bedrijfsarts aangaan.

Dat kan ook betekenen dat hij aanraadt om ander werk te zoeken, maar wellicht dat je via die route ook begeleiding kunt krijgen om er beter achter twee komen wat je wél ligt. Nieuw werk zoeken vanuit een werkpositie gaat in de regel ook beter, ook alles je buiten de sector zoekt.

Sowieso klinkt het alsof je veel meer tijd voor je dochter/gezin zou willen hebben en sowieso geen 40 uur zou willen werken. In de regel is dat prima bespreekbaar.

Praktisch, wat al even genoemd werd, even het beroemde scenario erbij. Sterk dat je ziekte terugkomt, of als je iets anders overkomt. Als je een baan hebt, dan ben je verzekerd voor ziekte en arbeidsongeschiktheid en bijvoorbeeld ook voor een nabestaandenpensioen. Als je je baan opzegt, dan raak je het gros van die rechten kwijt. Het is daarom veel verstandiger om eventueel onbetaald verlof of ouderschapsverlof te nemen en vakantiedagen te gebruiken om een lange reis te maken, dan om alles op te zeggen.

[Oogje]

SmurfLink schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 21:02:
De overwaarde kan je gewoon opnemen. het is geld. Je betaalt er alleen wel flinke belasting over als je het niet in een volgend huis steekt.. Dus ga dat even goed uitzoeken.

Ik zou hoe dan ook je huis niet verkopen hiervoor. Dan geef je werkelijk alle vastigheid op. Je baan opzeggen is heel wat anders. En je kan de overwaarde ook opnemen zonder je huis te verkopen he.

Overwaarde is natuurlijk wel een momentopname. Die 50k overwaarde kan over 5 jaar helemaal weg zijn, en dan zit je met een hypotheek die 50k hoger is dan de waarde van je huis. Niets aan de hand als je nog 30 jaar op dezelfde plek blijft wonen maar wel als je op dat moment iets wil.

[SmurfLink]

Oogje schreef op woensdag 23 september 2020 @ 09:48:
[...]

Overwaarde is natuurlijk wel een momentopname. Die 50k overwaarde kan over 5 jaar helemaal weg zijn, en dan zit je met een hypotheek die 50k hoger is dan de waarde van je huis. Niets aan de hand als je nog 30 jaar op dezelfde plek blijft wonen maar wel als je op dat moment iets wil.

Zeker waar, het is een risico. Maar op zich wel minder risico dan je hele hebben en houwen verkopen om een reisje te maken...

Laten we voorop stellen dat ik het allebei niet zou doen, wil ik een grote reis maken dan spaar ik daar voor. Ja het duurt dan wat langer, maar ik hou van een stabiele basis. Ik ga dus echt niet zomaar m'n huis verkopen. Al helemaal niet als ik kinderen zou hebben.

[Verwijderd]

Rubbergrover1 schreef op woensdag 23 september 2020 @ 09:32:
[...]
Ook als je weer helemaal gezond bent, is je conditie waarschijnlijk de eerste tijd nog niet 100% en zou je in mijn ogen dan ook nog deels in de ziektewet moeten zitten. (Dat zou zeker ook zo zijn als je tegen het overwerkt-zijn aan zit.) Ik zou daarom ook een gesprek met huisarts/bedrijfsarts aangaan.

Als het hier (zoals ik sterk vermoed) om zaadbalkanker gaat, dan is het verloop vaak zeer zakelijk. Vaak kun je zeer snel weer aan het werk, en ik heb ook wel van gevallen gehoord waar de chemo of bestraling gewoon gedurende het werk gedaan wordt. De kans dat je er aan overlijdt is overigens miniem, zeker in Nederland.

Als daarna ook nog een diagnose van onvruchtbaarheid volgt (vaak gezamenlijk met testosteronsuppletie), is het normale arsenaal (zeker als het seminoom betrof en behandeld wordt in een streekziekenhuis) vaak zeer beperkt en is er niet veel aandacht voor verwerking. Vele endocrinologen weten alles van suikerziekte en schildklier, maar weinig van testosteron, die kennis is veel meer aanwezig bij ziekenhuizen waar ze ook geslachtsoperaties uitvoeren.

Bij wat de OP omschrijft heeft ook zijn partner onder de situatie te lijden. Een typisch geval om in ieder geval eens in gesprek te gaan met een psycho-oncologisch expertise centrum, dat uitdrukkelijk ook voor de naasten open staat. Daar kunnen ze verschrikkelijk veel om ook oud zeer goed op te lappen, zeker als je zelf in meewerkstand staat.

Dat is natuurlijk een heel ander uitgangspunt dan een half jaar met gezin reizen en misschien is het helemaal niet van toepassing (misschien is ook het advies daarna om lekker te gaan reizen). Sowieso zou ik voorzichtig zijn in deze situatie met het opzeggen van allerlei financiële diensten tenzij het meer dan 10 jaar geleden is, om torenhoge premies te voorkomen.

Ik besef me dat dit allemaal grote woorden zijn. Als @Rien43 er niets aan heeft, heeft misschien iemand anders er iets aan.

[Rubbergrover1]

Verwijderd schreef op woensdag 23 september 2020 @ 10:39:

Bij wat de OP omschrijft heeft ook zijn partner onder de situatie te lijden. Een typisch geval om in ieder geval eens in gesprek te gaan met een psycho-oncologisch expertise centrum, dat uitdrukkelijk ook voor de naasten open staat. Daar kunnen ze verschrikkelijk veel om ook oud zeer goed op te lappen, zeker als je zelf in meewerkstand staat.

Dat dus, ik weet de achtergrond van TS niet en we lezen hier natuurlijk maar flarden van het leven, maar ik krijg de indruk dat zijn uitgangspunt is: ik ben fysiek weer in orde, dus het leven zou moeten doorgaan zoals het altijd ging. En dan loop je er vroeg of laat tegenaan dat er wel degelijk grote veranderingen zijn opgetreden in je leven, maar dat je die misschien te veel hebt genegeerd. Even gas terug nemen is dan zeker verstandig, maar of dat in de vorm van een half jaar reizen zou moeten zijn, dat betwijfel ik.

[ppatrick]

Leuk topic om te lezen, wat ik nog niet heb gezien is het niet leuker voor kind als zij ouder is en ze zich de reis kan herinneren?

[phYzar]

ppatrick schreef op woensdag 23 september 2020 @ 13:27:
Leuk topic om te lezen, wat ik nog niet heb gezien is het niet leuker voor kind als zij ouder is en ze zich de reis kan herinneren?

Ja, en nee. Ja, het is leuk als ze het zich blijven kunnen herinneren, maar nee, het kan ook leuk zijn om dingen te doen die sowieso gewoon leuk voor ze zijn. Wij hebben dat zelf opgelost door te boeken via een reisorganisatie die zich daar in specialiseert ( https://travelnauts.nl/ )

[ppatrick]

Bedoelde meer in latere leven kan mij denk niets meer herinneren van toen ik 4 was.

[T.E]

Ik en mijn vriendin zijn in 2016 voor 3 maanden naar Australie/Nieuw Zeeland gegaan.
Ik had een koophuis, zij had een huurhuis. Omdat we beide meer dan genoeg buffer hadden hebben we beide onze woningen aangehouden. Ik kreeg doorbetaald verlof ( had veel overuren ) en mijn vriendin had haar baan opgezegd. Vergeet niet dat je zonder baan niet verzekerd bent. Ze heeft zich voor 150 euro p/m zich laten verzekeren ( dacht via uwv ). Het is altijd achteraf had ik maar dus die kosten konden er nog wel bij.

Die reis heeft ons uiteindlijk samen 20.000 euro gekost excl. vaste lasten in nl.
Maar ik denk dagelijks aan die geweldige reis. De camperbus ging open en je keek op een boom met een koala erin of uitzicht op zee. Had deze reis nooit willen missen.

Maar nu in deze tijd door europa trekken...
Als eerste de pandemie. In veel landen is code oranje. Dit gaat erger worden.
Overal mondkapje daar wen je wel aan maar als het straks zover is dat de campings sluiten sta je daar te kijken...

Dan de kosten. Je wilt je woning verkopen. Daar komt meer bij kijken.
Je overwaarde, die zijn straks op je volgende woning niet meer aftrekbaar als je die niet in je nieuwe huis stopt. Tevens zijn dan de huizen waarschijnlijk nog duurder, of erger ga je uberhaupt nog een huis vinden? Laat staan een huurwoning waar al een flink tekort aan is. Je hebt op dat moment geen baan. Ga je nog wel een hypotheek krijgen zonder contract?
Een camper is ook niet goedkoop, zeker niet een die pas enkele jaren oud is. Dan ben je al aardig op weg richting die 50.000 euro. En kampeerplaatsen zijn ook niet heel goedkoop. En wat denk je van het weer in europa komende tijd?
Over achterstand kinderen enz kan ik niet meepraten. Maar financieel en de problemen wereldwijd met corona lijkt me dit alles behalve het juiste moment om dit te gaan doen.

[Rubbergrover1]

phYzar schreef op woensdag 23 september 2020 @ 14:03:
[...]

Ja, en nee. Ja, het is leuk als ze het zich blijven kunnen herinneren, maar nee, het kan ook leuk zijn om dingen te doen die sowieso gewoon leuk voor ze zijn. Wij hebben dat zelf opgelost door te boeken via een reisorganisatie die zich daar in specialiseert ( https://travelnauts.nl/ )

Aangezien het hier om een eenmalige reis gaat en ze waarschijnlijk nooit meer opnieuw een vergelijkbare reis zullen maken, ben ik het wel met ppatrick eens dat het vermoedelijk voor het kind veel leuker zou zijn als ze zich later nog veel dingen zou herinneren. Maar volgens mij is dat voor TS niet echt een criterium.

[armageddon_2k1]

@Rien43 Zoals ik al eerder gezegd heb ben ik best een voorstander van een reis, heb het zelf ook gedaan, maar ik twijfel aan de argumentatie

Je zegt dat het genieten niet meer lukt. Dat is echt klote. Je zegt dat dat komt door werk. Ook klote, dat had ik ook. Echter, er zijn andere manieren om meer geluk en plezier te hebben en meer te genieten dan de reis.

Want, als je straks terugkomt dan is de wereld niet veranderd. Alles is nog hetzelfde, met de bijbehorende stress van geen werk en huis. Dat is heftig.

Wat je moet doen is zorgen dat je als persoon (jij en je vrouw) beter in het leven staan. Als werk zo ontzettend klote is, dan moet je wat anders gaan doen. Je zou toch al wat anders zoeken als je van reis terug komt, dus waarom nu niet? De economie is nu kut, maar dat is ie over 6 maanden ook. En het financiele risico is niet groter dan als je terugkomt en gaat zoeken. Nu los je tenminste nog af op je huis.

https://xkcd.com/1768/

En dan wederom, en het is een cliche, maar werkt echt (en ik weet niet of je dat al doet):
- gezond eten
- sporten
- mediteren (Headspace app, Insight timer, Waking up app, genoeg te vinden).

Zonder gezond hoofd, is een gezond lijf moeilijk, zonder gezond lijf is een gezond hoofd moeilijk. Stress ga je niet vermijden. Mediteren doen niet veel mensen, maar ik vind het erg belangrijk. Het is maar 10 minuutjes op een dag.

Ik wens je heel veel sterkte. Maar onderschat aub niet wat verandering van werk kan doen voor je. En dan kan je altijd later, als je beter in het leven staat een mooie reis maken. Je geniet er dan waarschijnlijk ook veel meer van want je bent weerbaarder, want reizen is gewoon zwaar. En het zou zonde zijn als je er niet optimaal van zou genieten.

[ Voor 17% gewijzigd door armageddon_2k1 op 23-09-2020 15:48 ]

[Basszje]

Ik vind vooral een half jaar een erg korte reis om zo'n hele heisa op te zetten. Eenmaal in reismodus is dat een land of drie toeren. Als je nou een buffer had en een paar jaar de tijd zou dat anders zijn.

Als je dan toch een langere trip wilt doen zou ik vooral kijken of je niet gewoon sabbitical kan nemen, huis eventueel tijdelijk onderverhuren ( er is vaak zoiets als een 'expatregeling' bij de bank ) en op ergens voor die tijd een camper kan vinden.

Het duurt echt maanden voordat je weer ergens opnieuw gesettled bent. En officieel moet je ook van alles opzeggen. Als je iets korter gaat ( 4 maanden bijvoorbeeld ) zou dat een enorme moeite schelen.

Vier maanden is ook genoeg tijd om het e.e.a. te overwegen.

[BTU_Natas]

SmurfLink schreef op dinsdag 22 september 2020 @ 21:02:
De overwaarde kan je gewoon opnemen. het is geld. Je betaalt er alleen wel flinke belasting over als je het niet in een volgend huis steekt.. Dus ga dat even goed uitzoeken.

Oww ja,los van mogelijke vermogensbelasting welke belasting betaal je dan?

[SmurfLink]

BTU_Natas schreef op woensdag 23 september 2020 @ 16:23:
[...]


Oww ja,los van mogelijke vermogensbelasting welke belasting betaal je dan?

Waarom zou het iets anders zijn dan de vermogensbelasting?

[sanderb]

SmurfLink schreef op woensdag 23 september 2020 @ 16:53:
[...]

Waarom zou het iets anders zijn dan de vermogensbelasting?

Je krijgt alleen over dat deel van een eventuele nieuwe hypotheek geen renteaftrek. Met de huidige rentes doet dat niet eens zo'n pijn. En dan nog alleen als ze na terugkomst binnen 2.5 jaar (3 jaar totaal) weer gaan kopen. Als ze gaan huren voor die 3 jaar mogen ze weer de volle mep aftrekken bij een eventuele koop daarna

Vermogensbelasting voor een stel is tot 61K niets...
En aangezien ze dat huis moeten verkopen om die reis te kunnen maken ga ik er niet vanuit dat er heel veel meer vermogen is.

[Ivow85]

Zonder Corona en zonder kind zou ik zeggen: Meteen doen.

Maar momenteel zijn er voor mij twee zeer grote bezwaren:

- Overal reisbeperkingen en andere Corona-gerelateerde restricties, die bovendien bijna dagelijks nog worden aangepast. Het wordt hierdoor lastig om zelfs voor een reis binnen Europa je aan een globale geplande 'route' te houden. Wanneer je weer verder wilt trekken, heb je er eerst een dagtaak aan welke regels er op je beoogde volgende bestemming gelden, of je daar welkom bent als Nederlander, of je daar welkom bent nadat je een verblijf in land/regio X hebt gehad etc. Al die beperkingen in het vrij reizen, zouden voor mij een flinke domper zijn ten aanzien van het reisplezier.

- Je hebt een dochter van 4, en daarmee verantwoordelijkheden. Nu is het kind nog niet leerplichtig en mag het dus mee op reis. Ik ben er van overtuigd dat je dochter op een mooie reis veel méér kan leren, dan haar leeftijdsgenootjes die braaf naar groep 1 gaan. Mits je uiteraard voldoende aandacht besteed aan het 'leren'. In overleg met de school kun je naast het leren van levenservaringen ook best nog aan de leerdoelen voor een kind in groep 1 werken, waardoor ook voor de school-lesstof niet echt een achterstand ontstaat. Maar je zult hoe dan ook terug naar Nederland moeten komen voor de 5e verjaardag.
En dan heb je onderdak nodig. En geld om in het levensonderhoud van je gezin te voorzien. Betaalbaar onderdak vinden voor een gezin, in een beetje kindvriendelijke buurt, is in flinke delen van Nederland momenteel een bijna onmogelijke opgave. Wellicht telt dit niet voor jullie, meer aan de randen van het land zijn nog wel aardige woningen in de middenhuur (700-1000) euro te vinden. En dat is voor anderhalf/tweeverdieners dan goed te betalen. Maar het lijkt me niet te doen voor een kind wat een half jaar in vrijheid voornamelijk buiten leeft, ergens 3 hoog achter in een appartement van 50m² te moeten gaan vertoeven waar buitenspelen eigenlijk geen optie is en waar binnen amper ruimte is om met klasgenootjes te spelen. Een kind gaat dan letterlijk tegen de muren oplopen ben ik bang.


Even naar mezelf: In 2012 heb ik ook alle schepen achter me verbrand. M'n baan was ik door de crisis kwijt en een reislustige vriend vroeg me waarom ik 'niet gewoon een jaar naar het buitenland ging'. Zo gezegd, zo gedaan. Huur opgezegd. De zomer een halfjaar in toerisme in Frankrijk gewerkt, in oktober naar Australië vertrokken, en in April weer naar huis gevlogen en opnieuw in het toerisme begonnen. Doordat ik in het toerisme in dienst was bij een Nederlandse reisorganisatie, behield ik wel mijn recht op WW na afloop van het seizoenswerk en terugkeer in NL. Financieel had ik dus een vangnet.

Uiteindelijk viel bij terugkomst voor mij alles héél snel op z'n plek. Ik kon via leegstandsverhuur van de lokale woningcorporatie (sloop/renovatie-complex) direct heel klein huisje huren voor een laag bedrag en een week later had ik voor 32 uur in de week weer een baan, die meer dan toereikend was om (in combinatie met de lage huur) rond te komen. Maar ik was alleen. Anti-kraak/leegstandsverhuur kom je met een kind doorgaans niet voor in aanmerking. Je bent met een heel gezin écht aangewezen op vrije sector huurwoningen na je terugkeer. Want kopen kan niet, je hebt immers je baan opgezegd voordat je gaat reizen en niet meteen een nieuw contract met goed salaris en werkgeversverklaring voor de hypotheek.
Overigens: Als ik bij terugkomst na het tweede zomerseizoen in het toerisme geen onderdak en/of werk in Nederland had kunnen vinden op korte termijn, had ik er een winterseizoen met werken in het buitenlands toerisme aan vast geplakt. En daarna misschien ook nog weer een zomer. Etc... Zo flexibel kun je zijn als je alleen bent. Maar niet met een gezin.

En ja, met zo'n plan om er even tussenuit te gaan, doe je financieel echt een stap terug. Je zult dit nog lange tijd na je terugkeer merken. Dat hoeft niet erg te zijn, maar is wel belangrijk om je te realiseren.

[Ivow85]

Rubbergrover1 schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:56:
[...]


Precies. Het zal vermoedelijk vaak zijn dat je ondanks dat er een kind bij is lekker kunt reizen, dan dat het echt genieten is van en voor je kind. En dat het eerder is dat je kind het prima doet ondanks dat het uit haar vertrouwde omgeving is weggehaald dan dat ze zo blij is dat ze haar vriendinnetjes en school een half jaar niet meer ziet.

Dat vind ik toch wat te negatief gesteld.

Op mijn reis in Australië ben ik meerdere gezinnen tegengekomen die een halfjaar tot een jaar aan het reizen waren. Complete met 'home-schooling' en al. Deze kinderen kwamen uit alle leeftijdscategorieën. Een aantal van deze families heb ik ook uitgebreid gesproken, ik vond het namelijk een nogal bijzonder verschijnsel wat Down Under kennelijk redelijk normaal is, maar wat we in Europa eigenlijk niet kennen. En daardoor was ik geïnteresseerd en de verhalen, en ook in hoe de ouders en kinderen het ervaren.

Ja, eigenlijk alle kinderen misten zo nu en dan wel hun klasgenootjes. Natuurlijk.
En ja, ze vonden het niet altijd leuk om 'les' te krijgen van hun ouders.
Maar Nee, ze waren zeker niet ongelukkig.
En als je ze vroeg of ze liever thuis waren, of aan het reizen. Dan kozen de meeste kinderen toch echt voor het reizen.
Het grootste gezin wat ik tegen ben gekomen was op reis met 5 kinderen in een Offroad busje, met Offroad aanhanger er achter en had ook vele stukken door het zo goed als onbegaanbare binnenland afgelegd. De meeste families hielden het wat geciviliseerder met een stevige auto + caravan of flinke caravan, geschikt voor de verharde wegen en gravel wegen.

[Fulgora]

ppatrick schreef op woensdag 23 september 2020 @ 14:08:
Bedoelde meer in latere leven kan mij denk niets meer herinneren van toen ik 4 was.

Logisch, jij bent toen ook niet maanden van huis geweest