Sinds vrijdag 13 maart zitten mijn vriendin en ik allebei thuis te werken en zijn de kinderen (van 4 en 7) niet meer naar school geweest. Sinds halverwege vorige week ben ik ook gestopt met boodschappen doen en laten we hier alles bezorgen. Sociale contacten hebben we alleen nog via FaceTime / de telefoon, opa's en oma's zien we ook even niet meer (hoe naar dat ook is). We halen af en toe nog een frisse neus (opletten dat we niet in de buurt van anderen komen), maar we zitten praktisch in quarantaine. We zijn allemaal niet ziek trouwens.
Er is echter één issue: buitenspelen. Het RIVM geeft aan dat dit nog prima moet kunnen, maar in de verschillende topics hier zie ik dat men daar toch anders over denkt. Een citaat: "In de fucking oorlog hielden ze kinderen 3 jaar op een zolderkamertje. Blijkbaar moet de overlijdenskans 30% zijn ofzo voordat met iets pas serieus neemt".
Op dit moment volgen wij het advies van het RIVM. Onze kinderen spelen buiten met een heel klein groepje andere kinderen (in totaal zijn ze maximaal met z'n 6en, maar meestal maar met z'n 3en of 4en). De regel is: niet bij volwassenen in de buurt komen en absoluut niet bij elkaar in huis (dat hebben we ook met alle ouders van deze kinderen zo besproken).
Maar, ik open dit topic natuurlijk met een reden. Want ik weet gewoon echt niet meer waar ik goed aan doe. Ja, heel dogmatisch zeggen "iedereen blijft vanaf nu binnen" is het meest veilig. Ik vind dat alleen voor mijn kinderen écht heel naar, zeker als dit nog lang gaat duren. We helpen ze goed met hun schoolwerk (of vooral mijn vriendin, die is zelf docente), maar het sociale aspect is (zeker bij kleuters) natuurlijk ook heel belangrijk.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hier mee om gaan. Ik zit niet te wachten op discussies op het niveau van "Oh, dus jij vindt het zo belangrijk dat je kinderen even naar buiten gaan dat je het risico dat iedereen dood gaat voor lief neemt?!!!!111", ik hoop dat we hier een beschaafd en open gesprek over kunnen voeren
Er is echter één issue: buitenspelen. Het RIVM geeft aan dat dit nog prima moet kunnen, maar in de verschillende topics hier zie ik dat men daar toch anders over denkt. Een citaat: "In de fucking oorlog hielden ze kinderen 3 jaar op een zolderkamertje. Blijkbaar moet de overlijdenskans 30% zijn ofzo voordat met iets pas serieus neemt".
Op dit moment volgen wij het advies van het RIVM. Onze kinderen spelen buiten met een heel klein groepje andere kinderen (in totaal zijn ze maximaal met z'n 6en, maar meestal maar met z'n 3en of 4en). De regel is: niet bij volwassenen in de buurt komen en absoluut niet bij elkaar in huis (dat hebben we ook met alle ouders van deze kinderen zo besproken).
Maar, ik open dit topic natuurlijk met een reden. Want ik weet gewoon echt niet meer waar ik goed aan doe. Ja, heel dogmatisch zeggen "iedereen blijft vanaf nu binnen" is het meest veilig. Ik vind dat alleen voor mijn kinderen écht heel naar, zeker als dit nog lang gaat duren. We helpen ze goed met hun schoolwerk (of vooral mijn vriendin, die is zelf docente), maar het sociale aspect is (zeker bij kleuters) natuurlijk ook heel belangrijk.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hier mee om gaan. Ik zit niet te wachten op discussies op het niveau van "Oh, dus jij vindt het zo belangrijk dat je kinderen even naar buiten gaan dat je het risico dat iedereen dood gaat voor lief neemt?!!!!111", ik hoop dat we hier een beschaafd en open gesprek over kunnen voeren
[ Voor 3% gewijzigd door posttoast op 24-03-2020 10:38 ]