Voor een slimme procedureel goed uitgeruste rekenaar: geen enkel probleem. Voor de rekenaar die wel eens een foutje maakt, beetje scheef kijkt of de stapjes net niet goed uit het hoofd weet is het een onmogelijke strategie die tot veel fouten en weinig inzicht leidt.
Mwah je kunt nog steeds beide strategieen combineren:
26*127 maak ik van (want lui):
20 * 127 (volgens 2*127 met een extra nul er achter) = 2540
6 * 127 vind ik lastig dus die splits ik in 6x7, 6x 20 en 6x100, dus 42+120+600 = 662
2540+662 = 3202
En dat ziet er hier niet uit maar kan ik op een kladje prima uitleggen.
Al het gedoe, de sterke meningen tot in de politiek aan toe zijn voor m'n vak wel vermoeiend. Mijns insziens wil ik het volgdende bereiken bij mijn studenten (MBO niv 2 en binnenkort 3):
- Burgerschapsrekenen: je wilt snappen dat je kassabon klopt, je wilt door een kortingsactie heen kunnen prikken en die kunnen controleren, je wilt zoveel m2 vloer bestellen voor je huisje, dat soort dingen. Hier is met name schattend rekenen belangrijk, het gaat niet om echt de exacte antwoorden. Getalbegrip en begrijpend rekenen zijn veel belangrijker.
- Beroepsrekenen: mijn studenten doen een administratief beroep (en m'n niveau 3 studenten een brede commerciele opleiding). Ze moeten kunnen zien als ze een antwoord uit de rekenmachine krijgen of dat het klopt of niet bij een stukje boekhouding. Ze moeten weten hoe ze een factuur bouwen en hoe bv een BTW percentage werkt. En de commerciele club moet gewoon vlot getallen kunnen roepen naar een klant zonder lullig op een rekenmachine te werken.
En welke manier ze daar voor gebruiken: het zal me worst wezen. De clou namelijk, de echte clou die een aantal van die negatieve hoge piefen hebben gemist: als een student het snapt gaat ie vanzelf over op de snellere procedures. Ik laat in mijn lessen vaak meerdere routes zien, of studenten komen er zelf mee. Helemaal top. Maar ik ga ze niet verplichten mijn manier te volgen.