:strip_icc():strip_exif()/u/150113/q3icon.jpg?f=community)
De Grote GoT FG Kettingbrief - Deel 11 (Spinoff) - Het Resultaat | ||
Starttopic met info vind je hier: De Grote GoT FG Kettingbrief - Deel 11 (Spinoff) .
In plaats van de normale twee dagen kreeg iedere deelnemer nu 25 dagen de tijd om bij een zelfgemaakt vooropgesteld verhaal een foto te maken. Het resultaat hiervan (verhaal/tekst + gemaakte foto lees je hieronder. De reacties en nabeschouwing in de volgende post
Ik verbaas er me wel over hoeveel mensen zich kunnen identificeren met een trol...
Al snel kreeg ik te horen dat er iemand niet in staat was zijn foto te maken, diegene die op dat moment als enige een inzending had gestuurd was Arnold_M.
Hij kreeg dan ook de eer om gelijk voor een tweede stuk tekst (06 & 12 dus) een foto te maken.
Er was één iemand die niet meer van zich had laten horen, waardoor in samenspraak is besloten dit stuk tekst (nummer 13) naar iedereen te sturen.
En iedereen die wilde heeft hier een foto voor kunnen maken. Gezien niet iedereen hetzelfde fragment heeft gekozen heb ik gewoon elke foto toegevoegd in dit stuk tekst
Verbrand vlees... |
01) Masauri
Nadat de middernacht zon weer voorbij was en het 's nachts weer volledig donker werd. Wisten de mensen dat de trollen weer uit hun holen gingen komen. Want zoals ieder jaar, voor de eerste sneeuw en de lange strenge winter er aan kwam. Wilden de trollen natuurlijk weer voldoende voorraad inslaan om de winter te overleven. Door stallen te plunderden, bier te stelen, en eventueel een paar mensen te ontvoeren om die dan als levend vee te houden totdat ze ze opaten. De mensen zette hun vee daarom iedere avond terug op stal, zorgden er voor dat de poorten van de stallen goed gesloten werden. En indien ze na zonsondergang alsnog buiten moesten komen, altijd voorzien waren van een brandende fakkel omdat trollen nu eenmaal niet tegen fel licht kunnen in het donker.
02) Wormaap
Eén vrijgezelle trol echter, genaamd Yvbesvan. Had daar dit jaar geen zin in. En bedacht dat hij ook kon gaan logeren bij zijn getrouwde zuster Libesndy. Hoewel hij geen al te beste dunk van zijn schoonbroer Makngarc had. Omdat die hem altijd belachelijk maakte met zijn derde oog, en zei dat hij een nietsnut was die veel te aardig was. Bedacht hij zich dat dat nog altijd beter was dan tijd en energie verdoen die hij anders in het zoeken van eten moest steken. Het was wel een aardig tochtje dat hij moest doen, gezien hij helemaal van Trondheim naar de Noordkaap moest. Maar als hij een paar nachten goed kon doorstappen zou hij er snel genoeg zijn om zelfs nog een vis te kunnen vangen zodat hij toch niet met lege handen aan kwam.
Voordat zijn maag zou grommen van de honger en het duidelijk zou zijn waarom hij de tocht had gemaakt.
03) Superblaag
Hij knoopte een knapzak aan een stok en probeerde zo veel mogelijk nuttige dingen erin te stoppen. Een knoop, een stukje touw, een ring, een vingerhoedje, een naald, draad en andere dingen waarvan hij dacht dat ze onderweg nog wel van pas zouden komen. Bond zijn jachtmes aan zijn riem, trok zijn kleren goed en stapte naar buiten. Keek nog een laatste keer naar de opening van zijn hol, want hij wist dat hij het de komende maanden niet meer zou zien.
En vatte de tocht aan. Want zo lang het nacht was, kon hij zich vrij bewegen, zodat hij tijdig voor de zonsopgang in Levanger zou aankomen en zijn schuilplaats voor de dag kon opzoeken.
04) Pixeltje
Voor hij het goed en wel door had was hij in Levanger aangekomen en zocht hij een plek om te overdagten. Er was helaas geen grote brug om onder te liggen. Maar ergens herinnerde hij zich nog dat er rondom de universiteit dat zich net buiten de stad bevond enkele grote bossen waren. Waar hij een tijdelijk hol kon maken om in te schuilen. Zolang er maar geen direct zonlicht op hem kwam kon hij zich niet verbranden. Dus besloot hij dat maar te doen. Nadat hij klaar was om een hol te maken, grilde hij nog wat vogels op een geïmproviseerd kampvuur zodat hij niet met een lege maag ging slapen. Buiten hoorde hij de wind nog ruisen tussen de bomen. En hij viel met een glimlach in slaap.
05) Bobcom
Toen hij de volgende nacht weer op pad ging kwam hij rond middernacht aan een kruispunt waar een konijn op een steen langs de kant van de weg aan het rusten was.
Het konijn was bruin wit gekleurd en had een gouden piercing in zijn oor. Het konijn keek op en vroeg hem of hij wist naar welke weg zijn konijnenholletje was. Omdat Yvbesvan nu eenmaal veel groter dan hem was, dacht het konijn dat hij hem wel zou willen helpen. Het konijn was namelijk verdwaald geraakt nadat hij bij zijn nieuwe vriendinnetje was gaan hoppen. Yvbesvan vroeg of het misschien hielp om in plaats van op de steen te zitten recht op zijn poten te gaan staan en in het midden van het kruispunt in iedere richting te kijken in de hoop dat hij het zich misschien zou herinneren. Dat vond het konijn een goed idee, sprong op van de steen en ging zo recht mogelijk staan om zo ver mogelijk in iedere richting te kunnen kijken. Yvbesvan nam de steen op waar het konijn net op had gezeten en sloeg er de schedel mee in van het konijn. Gooide de bebloede steen langs de kant van de weg. Nam het stukje touw uit zijn knapzak en bond het konijn aan zijn poten op en bond hem aan zijn knapzak, zodat niet alle bloed op zijn kleren zou komen. Hij verwijderde de piercing uit het oor van het konijn en legde die in het midden van het kruispunt neer. Ondertussen mompelde hij dat het konijn maar niet zo stom moest zijn om bij een ander te gaan hoppen als hij getrouwd was. Waarna hij zijn tocht verder zette.
06) Arnold_m
Hij was langer onderweg geweest dan hij had verwacht door het voorval met het konijn. Maar hij was tijdig in Harran geraakt om in de omliggende bossen te duiken en een hol te maken om in te overnachten.
Hij vilde het konijn op één pootje na. Dat hij afkapte want hij bedacht zich dat dat hem wel is van pas zou komen. Hij stak het gevilde konijn op een stok en grilde die lekker. Het sap droop er van af en de gloed van het kampvuur verwarmde zijn lichaam nog lange tijd. Voor het volgende stuk dat hij wilde gaan afleggen moest hij goed uitgerust zijn. Want doordat hij door berggebied zou passeren, bestond de kans dat hij niet direct een plek zou vinden om te overnachten. En had hij minder mogelijkheden om zich in te graven. Terwijl hij daarover aan het denken was gebruikte hij een bot van het konijn als tandenstoker. Totdat hij het tijd vond om te gaan slapen en zijn ogen dicht vielen terwijl te vogels begonnen te fluiten.
07) Yamy_Daffy
Toen hij weer wakker werd was de zon net onder gegaan, en hoorde hij de laatste vogels nog fluiten.
Hij stond op en begon aan zijn tocht. Met grote stappen merkte hij dat de grond onder zijn voeten stilaan steeds vaker op steen kwamen te staan. En op een bepaald moment voelde hij geen grond meer. Hij keek naar de maan en zag dat hij nog wel een tijdje had voor het weer dag zou worden. Maar begon stilaan rond te kijken of hij nergens iets zag om zich te verschuilen. In de verte zag hij een beetje rook tussen de bergen omhoog waaien en besloot daar zijn geluk maar te gaan beproeven. Eenmaal aangekomen bij het vuur zag hij dat er een groot rendier boven het vuur hing. En iemand die Krlesris heette. Het was een gastvrij iemand die hem wilde helpen en zijn eten met hem wilde delen. Ze praatte tot diep in de morgen en vlak voor het eerste ochtendgloren gingen ze maar slapen in de grotten die Krlesris zijn thuis noemde. De laatste restjes rendier werden opgegeten en hun magen waren goed gevuld. Hoewel de indeling van de grot niet veel voorstelde was er meer dan genoeg ruimte voor hun beide om in te slapen. Hij was blij dat hij er een nieuwe vriend bij had. En gaf hem als cadeau zijn zelfgemaakte konijnenpootje.
08) jd1987
Het verbaasde hemzelf, maar hij was geen enkele keer wakker geworden. Ondanks het gesnurk van zijn nieuwe vriend. Dat had weerkaatst tegen de muren van de grot en echode tussen de bergen door. Hij merkte wel dat er meer bewolking op was komen zetten en hij wist dat het wel is hard kon gaan regenen. Wat in de bergen levensgevaarlijk kon zijn. Als hij zou uitglijden en zich zou bezeren zou het wel is het laatste kunnen zijn wat hij zou kunnen doen. Zo snel als hij kon nam hij afscheid en vatte zijn tocht verder aan.
Hij wist dat er in Mo i Rana een afgelegen steengroeve was waar een meer bij gelegen was waarin hij zich is goed kon wassen als hij doorweekt zou worden van de regen. Aangezien die zich in de bossen bevond kon hij er ook een hol maken om nadien in te slapen. En alsof de goden zijn gedachten konden lezen en hem wilde pesten, zo gebeurde het ook. De donder en wind raasde hard terwijl hij aan zijn tocht bezig was, maar het bood hem ook bescherming. Want hij kwam onderweg niemand tegen. Hij kwam doorweekt aan bij het meer, wastte zich er in en maakte een schuilplaats om in te rusten. Eten, dat zou helaas iets voor morgen zijn.
09) T.Kreeftmeijer
Bij het vallen van de avond maakte een luid gegrom hem wakker. Het was echter geen dier maar zijn maag die liet zich horen. Hij liep naar het meer waarin hij zich wat had gewassen en maakte van een boom een spies zodat hij wat vissen kon vangen.
Aangezien hij enkel de keuze had om over de bergpas te gaan en daardoor langer onderweg zou zijn ofwel over de weg waar hij kans had iemand tegen te komen, nam hij de tijd om eerst zijn vissen op te eten en na te denken over wat hij zou doen. Hij wilde liever niet de Zeven Zusters passeren dus besloot hij maar over de gewone weg te reizen. Hij bond voor de veiligheid wat struiken rond zijn lichaam vast met wat touw zodat hij zich altijd langs de kant kon verstoppen als het nodig zou zijn. Toen hij een half uur had gelopen rook hij een onaangename geur. Even verderop zag hij een hert al zwalpend over de weg lopen. Toen hij dichterbij kwam zag hij het hert af en toe stoppen om zijn benen te spreiden en te plassen op het midden van de weg. Hij vroeg aan het hert waarom ze dat deed en die antwoorde "Hik, ... volgens mijn ... hik.... man heb ik hem... hik... bedrogen, maar wat kan ik er aan doen, ...hik... als ik zijn beste vriend... hik... tegenkom die tegen me ... hik... aan begon te schuren?" Hij zag inderdaad dat het hert het meende en had medelijde met haar. "Ik ...hik... heb dan maar zijn ...hik... voorraad jenever ... leeggedronken... en nu moet ik voortdurend.. hik ... plassen... Yvbesvan dacht bij zichzelf, dat als ie ooit een sterke drank zou maken, hij als logo het hoofd van het hert erop zou zetten.
10) Barrycade
Hij zei haar gedag, wenste haar nog veel sterkte en vertelde haar dat er nog wel meer harige mannen rondlopen die haar wél zouden geloven. Ze snikte en knikte opnieuw, spreidde haar benen en plaste opnieuw midden op de weg. Yvbesvan zette zijn tocht voort en de tegenslag die hij vorige nacht had gehad werd deze nacht goed gemaakt. Hij voelde zich goed, verhoogde zijn tempo en ging voorbij zijn beoogde doel dat hij eerst voor ogen had. En kwam tegen de ochtend in Narvik aan.
Hier zou hij rusten, en alvast een briefje sturen naar zijn zus dat hij er aan kwam. Zodat ze haar man toch een beetje kon voorbereiden op zijn komst. Hij wist dat hij ergens kleren vandaan moest halen of maken nu hij de poolcirkel zou oversteken en het terrein als maar kaler werd. En hij meer aan de natuur elementen zou worden blootgesteld. Hij besloot nog een rendier te doden dat hem naar zijn goesting te lelijk aan keek, vilde het, at het vlees op en ging slapen. Tegen de volgende nacht had hij dan alvast een sjaal die hem wat zou beschermen. Met nog wat restanten aan om als tussendoortje te eten. Hij voelde zich voldaan, nestelde zich weer tussen de bomen en ging slapen.
11) casgas
Toen hij wakker werd, schreef hij maar eerst de brief naar zijn zus: Zus, ben onderweg, tot achter een paar nachten. Stopte hij deze in de eerstvolgende postbus die hij tegen kwam en vatte de tocht verder aan. Terwijl hij af en toe wat stukjes vlees uit zijn zelfgemaakte sjaal opat alsof het kauwgum was, stapte hij aan een rustig tempo verder. Toen hij over een rij witte stenen op de grond stapte wist hij dat hij de noordpoolcirkel was overgestapt. De wind voelde nog guurder aan en hij wist dat hij niet lang meer nodig had voor hij écht kou zou beginnen lijden. En besloot daarom een val te zetten. Het zou hem een dag kosten , maar hij zou in ieder geval geen kou meer hebben tegen dat hij klaar was. Hij bedankte zijn vader dat hij hem ooit heeft leren spoorzoeken, en al snel had hij gevonden wat hij zocht. Op het pad groef hij een grote kuil, legde er wat struiken over. Gooide er nog wat aarde en bladeren over zodat er niets meer van te zien was. Maakte toen wat verderop op een hol voor zichzelf en ging slapen. Terwijl hij aan het wegdommelen was hoorde hij onverwacht een kreet. hij liep zo snel als hij kon naar de kuil en zag de bovenkant van een gewei uit de kuil steken. Met zijn twee handen nam hij het vast en met een krachtige draai hoorde hij de nekwervel breken. En stopte het gespartel. Hij trok de eland uit de kuil en begon hem te villen. Nam zijn garen en draad uit zijn knapzak en begon te naaien. Toen hij daar mee klaar was gooide hij het aan elkaar genaaide vel over zijn lichaam en voelde nog de warmte van het dier dat hij daarstraks had gedood. Hoewel hij veel liever zijn eten grilde, moest hij nu genoegen nemen met rauw vlees. Als een chef zocht hij de lekkerste stukjes uit en at ze smakelijk op.
Want in de verte hoorde hij de wolven al huilen, die hadden bloed geroken.
12) Arnold_m
Het waren twee vrouwtjes met een mannetje en een paar welpen die toekwamen. Ze begonnen zich direct tegoed te doen aan het nog warme vlees dat ze gevonden hadden. En waren dankbaar voor de gunst die Yvbesvan hun had gedaan. Het mannetje hief zijn hoofd op en huilde om zijn dankbaarheid te tonen. Yvbesvan hoorde het vanuit de verte en hoewel hij wist wat het betekende kreeg hij zoals altijd toch even een rilling over zijn rug. Hij had ooit een verzwakte wolf uit een berenklem gered. En waar hij sindsdien ook kwam. Was elke wolf hem dankbaar. En hoewel hij nooit deel van hun hiërarchie zou uitmaken, was er wel een wederzijdse vertrouwensband ontstaan. Want toen een grote groep mensen hem wilde doden kwamen de wolven ook te hulp. Sindsdien liet hij dan ook eten achter dat ze konden gebruiken. Want hij voelde dat ze elkaars bescherming genoten. Ook al was dat niet voor al zijn soortgenoten het geval. Hij keek op naar de hemel, en zag hun sterrenbeeld. En wist, dat het een goede nacht was.
13) Verschillende personen.
Hoe hij het voor elkaar had gekregen wist hij niet. Maar de volgende nachten slaagde hij er ook in om vrijwel zonder problemen grote afstanden af te leggen. En voor het wist bevond hij zich in Alta. Hij vroeg zich af of zijn zus intussen zijn brief had ontvangen. Zou zijn schoonbroer al weten dat hij eraan kwam? Hij besloot dat het beter was maar een paar nachten te rusten en een cadeautje te zoeken dat hij als verzoeningsgeschenk kon geven. Dichtbij in de bergen lag een kroeg verborgen was waar weliswaar regelmatig wat doden vielen. Maar dat niet onderdeed voor het plezier dat er gemaakt werd en er dingen te koop waren die je niet op iedere markt kon krijgen. Wie weet kon hij wel een drakenei op de kop tikken! Hij rook de geur van bloed reeds nog voor hij de deur kon open doen, en zag een paar schedels liggen die als drinkbeker hadden gediend. Nou, het zou zo te zien geen saaie avond worden! Toen hij de deurknop wilde grijpen vloog die plots open en hij viel pardoes achteruit op zijn kont. Een traag zwalpende dikke trol stapte naar buiten en sleepte zijn knots achter zich aan. Hij keek opzij en zag hoe Yvbesvan op de grond zat, met het gewei dat aan zijn jas hing dat over zijn hoofd was gevallen.
De dikke trol barste het uit van het lachen en riep luid "wat voor een eenhoorn zit hier op de grond! Zelfs met drie ogen kan hij nog niet goed zien!" Een paar trollen staken hun hoofd uit de deuropening en begonnen schaapachtig mee te lachen. Omdat ze niet anders durfden tegen deze grote dikke trol. Toen deze dikke trol besefte dat het Yvbesvan was die voor hem op de grond zat. Trok zijn gezicht in een vieze grimas en riep "JIJ! WAT DOE JIJ HIER! MAAK DAT JE TERUG NAAR DAT HOL VAN JE GAAT EN MIJN VROUW MET RUST LAAT!" "ROT OP JIJ VIEZE GORE EIKEL!" Zo ging het nog even door, en toen besefte Yvbesvan pas hoezeer zijn schoonbroer hem altijd gehaat moet hebben. Nu zijn zus er niet bij was kon hij natuurlijk zeggen wat hij wilde. En het was duidelijk dat hij zwaar gedronken had. Plots besefte hij dat wat zijn zus hem ooit had gezegd wel is waar kon zijn. En hij baalde ervan dat hij zo blind was geweest, terwijl het bewijs nu zo voor hem stond. Vanuit één van zijn ooghoeken zag hij de knots op hem afkomen, en hij twijfelde geen seconde meer. In enkele luttele seconden ramde zijn hoofd met het gewei op in de borstkas en buik van zijn schoonbroer. Het vloeken stopte abrupt en de knots bleef ergens halverwege in de lucht hangen. Even was er niets meer te horen voordat hij een gegorgel van bloed hoorde ophoesten en het leek alsof het leek te regenen. Vanuit de kroeg waren veel mensen naar buiten komen kijken wat er aan de hand was. En na het gegorgel zakte ze beide naar de grond. Hij stond recht, en een ijzige stilte werd plots verbroken door uitzinnig gejuig en geschreeuw! Hij werd naar binnen getrokken en nieuwe vaten werden geopend, de waard trakteerde van zijn beste bier,
want eindelijk was die grootste bullebak dood.
14) Letatcest
Terwijl buiten de eerste sneeuwvlokken rood kleurde toen ze in het bloed vielen. Ging binnen het feest alsmaar verder. Het duurde een hele dag en toen de avond weer viel, besloot Yvbesvan dat de tijd was gekomen om stilletjes te vertrekken. Door zijn daad was hij verheven tot ere-burger en wist dat hij hier altijd terecht kon in geval van nood. Hij geloofde amper wat was gebeurd en dat hij de signalen van zijn zus nooit serieus had genomen. Tot eergisteren avond, toen alle puzzelstukjes op hun plaats vielen. Hij had de mooiste cadeaus gekregen om aan haar te geven. Maar het mooiste vond hij nog de vlezige vinger van zijn schoonbroer waar zijn trouwrond rond zat. Zodat ze hem zou geloven als hij het haar zou vertellen. Van de koude had hij nu ook geen last meer. En hij ging op weg naar Skaidi om daar een laatste tussenstop te maken voor hij bij haar zou aankomen.
Want zelfs als zijn brief nog niet was aangekomen, zou het nu wel weten van de verhalen die over hem de ronde deden.
15) Arm1n
Eenmaal aangekomen op de noordkaap vond hij al snel tussen de spleten van de berg de deur die hij zocht.
Hij klopte er aan en de deur ging op een kier open. Hij duwde de deur verder open en keek rond, en liet zijn ogen even aan het schemerlicht wennen. Hij zag een vuurtje branden en de geur van gegrild rendier kwam hem al tegemoet. Toen zag hij plots in een hoekje van de grot zijn zus zitten. Ze huilde. Ze wist het dus al. Hij gaf haar zonder een woord te zeggen het zakje dat hij bij zich had. Ze opende het en herkende de ring die rond de rottende vinger zat. Ze schoof de ring van de vinger en schoof die over haar eigen vinger. Het restantje vlees en bot gooide ze in het vuur. Even werd de ruimte gevuld met de geur van verbrand trollenvlees. Maar die maakte snel weer plaats voor de geur van heerlijk gegrild rendier. Ze gaf hem een knuffel en hij toen hij haar beter bekeek zag hij haar o zo mooie jurk die gescheurd in flarden rond haar lichaam hing. De blauwe, rode en andere kleuren plekken staken in schril contrast af van de doffe tinten die de jurk nu had. Maar hij wist dat ze nu een beter leven kon gaan leiden. Eender waar.
16) Masauri
Hij bleef bij haar tot de winter voorbij was en besloot dat hij zich ook maar in de buurt ging vestigen. De Wolven heeft hij sindsdien amper nog gezien, maar soms wel nog horen huilen. Terwijl het noorderlicht boven hem aan het dansen was. Sloot hij zijn ogen, en knabbelde rustig verder op een vers gevangen mensenbotje.
Nawoord |
Wat velen dus niet wisten/door hadden was dat Yvbesvan zelf een trol was. (dus ik vond het wel grappig om telkens foto's te zien van de personen die zichtzelf op de foto wilde hebben.) Blijkbaar kunnen veel deelnemers zich dus met een trol identificeren. Al mistte ze dan wel zijn derde oog.
Om je eigen trollennaam te maken, zoals ik ze gemaakt heb voor het verhaal. Moet je:
- De eerste 2 letters van je voornaam noteren
- hier de 2 eerste letters van je achternaam er achter zetten
- dan de laatst letter van je achternaam er achter zetten
- en daar dan de laatste 3 letters van je voornaam er achter zetten
Mijn god wat heb ik hier veel plezier aan beleefd. Met het verhaal te maken op een paar dagen tijd. Tot de reacties te lezen als ook de twists met de twee deelnemers die wegvielen en welk gevolg dit had.
Ik ben dan ook zeer benieuwd naar jullie reacties, ervaringen. En hierop volgt als volgende post de details/gear bij iedere foto/tekst.
De pdf versie kunnen jullie hier downloaden: (link volgt nog)
Het was me een waar genoegen!
:strip_icc():strip_exif()/u/177454/tito.jpg?f=community)
/u/12967/c5512929c5778c25c9da2378c7dbb01b.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/159609/caffeine_is_the_shit_60x60.shkl.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/133078/crop5d87b8b64397f_cropped.jpeg?f=community)
/u/29752/crop62d447590dc6a_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/u/227266/Mantis0509_01-1_klein.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/94362/WormAapkerst22.jpg?f=community)
/u/719788/crop57349dec9c712_cropped.png?f=community)
@:strip_icc():strip_exif()/u/46701/avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/341556/crop5dce11181361b.jpeg?f=community)
