@unezra je klinkt als een net persoon die met gemak solliciteert, sociaal veel dingen door heeft en niet over je heen laat lopen en je dus wat makkelijker vast kunt houden aan dit principe en het nooit ter discussie hebt gesteld.
Nu doe ik dat wel en met het volgende voorbeeld, maar eigenlijk een retorische vraag;
Wat denk je dat er gebeurd als je de helft van 20, wat onzekere personen 3 sollicitatiegesprekken geeft waar ze moeten oefenen het maximale eruit te halen waar opvolgend alle 20 gaan solliciteren voor de 1e of 4e keer in korte tijd?
Je bent succesvoller als je getraind bent en voor wat onzekere personen is dat niet net zoals fietsen. Je probeert een terughoudende aanpak, agressievere aanpak of een relaxte houding en leert om te gaan met HR mensen en vakinhoudelijke mensen. Ik merk bijvoorbeeld dat een over the top enthousiaste aanpak met wat opschepperij over jezelf je sneller voorbij het eerste HR gesprek heen krijgt, daarna ga je met de vakinhoudelijke mensen aan de gang en komt er veel aan op jezelf en je vakinhoudelijke kennis.
Zo heb ik een vriend die vakinhoudelijk ‘de beste van de klas’ is, maar een ramp met praten tegen HR mensen, daardoor al 2 leuke kansen misgelopen en nu een job waarvoor hij 4 uur per dag moet rijden en geen prospect in ziet, puur omdat hij wilde gaan werken. Hij kwam niet door die eerste selectie gesprekken heen. Meerdere sollicitaties kan hem helpen om zichzelf beter te promoten in die gesprekken waarin hij zichzelf moet promoten. Dit in plaats van te gaan denken dat je niet goed genoeg bent, wat veel mensen doen, en je wensen naar beneden schaalt. Toch wel de struggle bij veel banen waarvoor de bedrijven niet voor je in de rij staan.
En nu ik het zo type is het verschil tussen ons eigenlijk niet zo groot, waar ik doel op die dramatische ‘HR gesprekken en zakelijke salarisonderhandelingen’ heb jij het misschien wel over de ‘vakinhoudelijke gesprekken’? Waar het eerste survival of de boldest inhoud is de ander survival of the best. Waar veel bij het eerste moeten oefenen, komt dat tweede vaak van nature. Misschien zit ik mis….
Ik blijf wel van mening dat dit soort principes anno 2019 vaker ter discussie gesteld mogen worden. Zo had ik uit principe tussen mijn afstuderen en eerste baan geen uitkering aangevraagd, omdat ik dit nog niet ‘verdient’ had vond ik. Nu betaal ik mij scheel aan belasting en doet elk verhaal in de trant van ‘ik ga niet meer dan 15 uur werken want dan raak ik mijn huursubsidie kwijt’, mij terugdenken aan dat principe.
Al met al moeten we het dan misschien op het volgende houden;
– 1e HR selectie gesprekken: ga deze oefenen, word beter in jezelf promoten/verkopen en misschien kom je wel wat beters tegen.
– 2e vakinhoudelijke gesprek: ga hiermee verder als je interesse hebt.
– 3e salarisonderhandeling: wees zakelijk, standvastig, zorg voor een goede voorbereiding en durf ook een goed ogende baan te laten lopen als ze je proberen te bedotten of jij niet je doelen haalt die je van te voren voor jezelf hebt opgeschreven.
Nu doe ik dat wel en met het volgende voorbeeld, maar eigenlijk een retorische vraag;
Wat denk je dat er gebeurd als je de helft van 20, wat onzekere personen 3 sollicitatiegesprekken geeft waar ze moeten oefenen het maximale eruit te halen waar opvolgend alle 20 gaan solliciteren voor de 1e of 4e keer in korte tijd?
Je bent succesvoller als je getraind bent en voor wat onzekere personen is dat niet net zoals fietsen. Je probeert een terughoudende aanpak, agressievere aanpak of een relaxte houding en leert om te gaan met HR mensen en vakinhoudelijke mensen. Ik merk bijvoorbeeld dat een over the top enthousiaste aanpak met wat opschepperij over jezelf je sneller voorbij het eerste HR gesprek heen krijgt, daarna ga je met de vakinhoudelijke mensen aan de gang en komt er veel aan op jezelf en je vakinhoudelijke kennis.
Zo heb ik een vriend die vakinhoudelijk ‘de beste van de klas’ is, maar een ramp met praten tegen HR mensen, daardoor al 2 leuke kansen misgelopen en nu een job waarvoor hij 4 uur per dag moet rijden en geen prospect in ziet, puur omdat hij wilde gaan werken. Hij kwam niet door die eerste selectie gesprekken heen. Meerdere sollicitaties kan hem helpen om zichzelf beter te promoten in die gesprekken waarin hij zichzelf moet promoten. Dit in plaats van te gaan denken dat je niet goed genoeg bent, wat veel mensen doen, en je wensen naar beneden schaalt. Toch wel de struggle bij veel banen waarvoor de bedrijven niet voor je in de rij staan.
En nu ik het zo type is het verschil tussen ons eigenlijk niet zo groot, waar ik doel op die dramatische ‘HR gesprekken en zakelijke salarisonderhandelingen’ heb jij het misschien wel over de ‘vakinhoudelijke gesprekken’? Waar het eerste survival of de boldest inhoud is de ander survival of the best. Waar veel bij het eerste moeten oefenen, komt dat tweede vaak van nature. Misschien zit ik mis….
Ik blijf wel van mening dat dit soort principes anno 2019 vaker ter discussie gesteld mogen worden. Zo had ik uit principe tussen mijn afstuderen en eerste baan geen uitkering aangevraagd, omdat ik dit nog niet ‘verdient’ had vond ik. Nu betaal ik mij scheel aan belasting en doet elk verhaal in de trant van ‘ik ga niet meer dan 15 uur werken want dan raak ik mijn huursubsidie kwijt’, mij terugdenken aan dat principe.
Al met al moeten we het dan misschien op het volgende houden;
– 1e HR selectie gesprekken: ga deze oefenen, word beter in jezelf promoten/verkopen en misschien kom je wel wat beters tegen.
– 2e vakinhoudelijke gesprek: ga hiermee verder als je interesse hebt.
– 3e salarisonderhandeling: wees zakelijk, standvastig, zorg voor een goede voorbereiding en durf ook een goed ogende baan te laten lopen als ze je proberen te bedotten of jij niet je doelen haalt die je van te voren voor jezelf hebt opgeschreven.