Ex wil tot op heden schuld niet aflossen

[console]

Mijn ex en ik zijn 9 jaar getrouwd geweest en uiteindelijk besloten om te gaan scheiden. Nu is dit alweer een jaar geleden van dat wij uit elkaar zijn gegaan. Er is toentertijd een convenant opgemaakt waarin alles verdeeld werd. Nu hadden wij bij mijn ouders een lening openstaan van 7500 Euro. Dit is dan door de helft gegaan, waar ieder een bedrag van 3750 Euro aan schuld heeft. Prima tot zover.

Nu is het zo dat ze nog steeds niks heeft geregeld met mijn ouders om het geld terug te betalen (en ik bang ben dat als ik er zelf niet achteraan ga het nooit terugbetaald gaat worden). Zelf heb ik ook al een aantal e-mails verstuurd waarin ik haar vraag hoe ze dit wilt gaan terug betalen. Nu zegt ze dat ze het geld niet in een keer kan terugbetalen. Dit kan ik natuurlijk begrijpen, immers als je het geld niet hebt kan je het ook niet in een keer terug betalen.

Nu heb ik zelf een betalingsregeling voorgesteld voor een bedrag(?) dat ze per maand kan missen. Zelfs hierop krijg ik hetzelfde antwoord als hierboven, dat ze het geld niet heeft en zelf op een bepaald moment contact opneemt als ze het wel heeft..

Nu vind ik het wel welletjes, en dient er gewoon betaald te worden ook al is het maar een klein bedrag per maand. Dan laat je i.i.g. zien dat je wilt betalen en het is wel zo netjes.

Dus m.a.w. wat kan ik nu het beste doen?

Een aangetekende brief schrijven met daarin nogmaals dezelfde vraag om een betalingsregeling te treffen? Maar wat als ze nu weer weigert? Een incassobureau hiervoor inschakelen, is dit mogelijk?

[wowly]

De wezenlijke vraag is, wil ze het terug betalen? Die vraag moet je in alle openheid vragen.

Als ze het wel wil, vragen waarom ze het niet kan/doet. Als ze hierbij hulp nodig heeft, deze aanbieden.

Als ze het niet wil: kunnen je vader en moeder het geld missen? Zo niet, vervolgstappen overnemen. Misschien wel een incassobureau?

Maar de belangrijkste vraag is, wil ze het terugbetalen. Die intentie is het belangrijkst en zal ook bepalen hoe de verdere "relatie" zal zijn.

[s0ulmaster]

wowly schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:34:
De wezenlijke vraag is, wil ze het terug betalen? Die vraag moet je in alle openheid vragen.

Als ze het wel wil, vragen waarom ze het niet kan/doet. Als ze hierbij hulp nodig heeft, deze aanbieden.

Als ze het niet wil: kunnen je vader en moeder het geld missen? Zo niet, vervolgstappen overnemen. Misschien wel een incassobureau?

Maar de belangrijkste vraag is, wil ze het terugbetalen. Die intentie is het belangrijkst en zal ook bepalen hoe de verdere "relatie" zal zijn.

Voor iemand die niet wil betalen gaat een incasso bureau helaas ook niet uithalen.
Zoals hierboven al wordt aangegeven, gaat het om de intentie om te betalen.
Wil ze wel betalen, dan moet je uitzoeken hoe je haar over kan halen netjes af te lossen.
Wil ze niet betalen, kom je toch al redelijk snel uit op de gerechtelijke processen, van aanmaning tot aan de rechter.

Wat heb je op papier staan over deze schuld en de terugbetaling ervan?

[Verwijderd]

wowly schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:34:
De wezenlijke vraag is, wil ze het terug betalen? Die vraag moet je in alle openheid vragen.

Als ze het wel wil, vragen waarom ze het niet kan/doet. Als ze hierbij hulp nodig heeft, deze aanbieden.

Als ze het niet wil: kunnen je vader en moeder het geld missen? Zo niet, vervolgstappen overnemen. Misschien wel een incassobureau?

Maar de belangrijkste vraag is, wil ze het terugbetalen. Die intentie is het belangrijkst en zal ook bepalen hoe de verdere "relatie" zal zijn.

De belangrijkste vraag lijkt mij eerder "KAN ze het terugbetalen"? Wil kan je afdwingen, maar als ze daadwerkelijk geen cent te makken heeft kan een incassobureau ook niks betekenen. Wat er niet is kan je immers geen beslag op leggen.

[s0ulmaster]

Verwijderd schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:46:
[...]

De belangrijkste vraag lijkt mij eerder "KAN ze het terugbetalen"? Wil kan je afdwingen, maar als ze daadwerkelijk geen cent te makken heeft kan een incassobureau ook niks betekenen. Wat er niet is kan je immers geen beslag op leggen.

Is ook wel een wezenlijke vraag, maar ik vermoed dat TS (sterke aanname ) ook wel soort van inzicht heeft of de ex in de bijstand zit of dat ze gewoon een fulltime baan heeft en wel 100e in de maand kan missen).

Als die aanname correct is, gaat het toch meestal over willen en niet kunnen.

edit: een incasso bureau kan ook niks meer doen dan jijzelf kan. Beslag leggen mag alleen een gerechtelijke deurwaarde.

[ Voor 8% gewijzigd door s0ulmaster op 04-06-2019 11:52 ]

[DAzN]

Als jij nu al weet of kan aanvoelen dat ze het echt niet kan betalen, een heel coulante betalingsregeling voorstellen. En jij met jouw ouders gaan afspreken hoe je het onderling gaat regelen, desnoods schiet je het voor - als dat kan.

Ik heb destijds met mijn ex een betalingsregeling voorgesteld en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Op een gegeven moment ging ik er in salaris flink op vooruit en dat van haar bleef hetzelfde, ik heb toen de schuld kwijtgescholden. We kunnen nu nog steeds praten.

[console]

wowly schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:34:
De wezenlijke vraag is, wil ze het terug betalen? Die vraag moet je in alle openheid vragen.

Als ze het wel wil, vragen waarom ze het niet kan/doet. Als ze hierbij hulp nodig heeft, deze aanbieden.

Als ze het niet wil: kunnen je vader en moeder het geld missen? Zo niet, vervolgstappen overnemen. Misschien wel een incassobureau?

Maar de belangrijkste vraag is, wil ze het terugbetalen. Die intentie is het belangrijkst en zal ook bepalen hoe de verdere "relatie" zal zijn.

Mijn vermoeden is van niet. Mijn ouders kunnen het geld wel missen, maar daar gaat het niet om. Als je een schuld hebt dien je het gewoon af te betalen, heel simpel gezegd.

s0ulmaster schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:44:
[...]


Voor iemand die niet wil betalen gaat een incasso bureau helaas ook niet uithalen.
Zoals hierboven al wordt aangegeven, gaat het om de intentie om te betalen.
Wil ze wel betalen, dan moet je uitzoeken hoe je haar over kan halen netjes af te lossen.
Wil ze niet betalen, kom je toch al redelijk snel uit op de gerechtelijke processen, van aanmaning tot aan de rechter.

Wat heb je op papier staan over deze schuld en de terugbetaling ervan?

Op papier alleen wat in het convenant staat; toebedeling aan Man/Vrouw; Lening ouders Console | 3750 EUR | 3750 EUR

s0ulmaster schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:51:
[...]


Is ook wel een wezenlijke vraag, maar ik vermoed dat TS (sterke aanname ) ook wel soort van inzicht heeft of de ex in de bijstand zit of dat ze gewoon een fulltime baan heeft en wel 100e in de maand kan missen).

Als die aanname correct is, gaat het toch meestal over willen en niet kunnen.

edit: een incasso bureau kan ook niks meer doen dan jijzelf kan. Beslag leggen mag alleen een gerechtelijke deurwaarde.

Ze zit inderdaad in de bijstand, waarvan ik bijna 90% (partneralimentatie) betaal en de gemeente de laatste 100 euro. Dus er valt inderdaad niet heel veel te halen, maar ze hoeft ook geen 100e in de maand te betalen. Ook al is het 10 euro in de maand. Dan laat je i.i.g. zien dat je wilt betalen, ook al is het niet meer.

DAzN schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:56:
Als jij nu al weet of kan aanvoelen dat ze het echt niet kan betalen, een heel coulante betalingsregeling voorstellen. En jij met jouw ouders gaan afspreken hoe je het onderling gaat regelen, desnoods schiet je het voor - als dat kan.

Ik heb destijds met mijn ex een betalingsregeling voorgesteld en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Op een gegeven moment ging ik er in salaris flink op vooruit en dat van haar bleef hetzelfde, ik heb toen de schuld kwijtgescholden. We kunnen nu nog steeds praten.

Ik zal dat wel eens doen, ik stel dan gewoon een betalingsregeling van 15 Euro per maand voor en kijken hoe ze daar in staat (dan koopt ze maar geen pakje sigaretten om het zo maar even te zeggen). En deze zal ik aangetekend opsturen.

[Sovieto]

console schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:08:


Ik zal dat wel eens doen, ik stel dan gewoon een betalingsregeling van 15 Euro per maand voor en kijken hoe ze daar in staat (dan koopt ze maar geen pakje sigaretten om het zo maar even te zeggen). En deze zal ik aangetekend opsturen.

Maar hier schiet je toch eigenlijk niets mee op? Ze zal dan hopelijk akkoord gaan met €10 per maand, waardoor het minimaal 375 maanden gaat duren voordat de schuld afbetaald is. Maar de kans is groot dat ze na 3 maanden stopt met betalen.

Is dat die moeite en energie waard? Is een andere oplossing niet veel efficienter?

[Z___Z]

Als zij in de bijstand zit en jij blijkbaar een goede baan hebt zodat je 90% van haar bijstand kan/moet betalen, waarom kan je dan die 3750 euro haar niet gewoon kwijt schelden. Waren die 9 jaar samen dan helemaal niks waard...

[mouse86]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:13:
Als zij in de bijstand zit en jij blijkbaar een goede baan hebt zodat je 90% van haar bijstand kan/moet betalen, waarom kan je dan die 3750 euro haar niet gewoon kwijt schelden. Waren die 9 jaar samen dan helemaal niks waard...

Hij moet ook al alimentatie betalen..... alsof het niets is, 3500 euro..

[ Voor 4% gewijzigd door mouse86 op 04-06-2019 12:15 ]

[Exorcist]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:13:
Als zij in de bijstand zit en jij blijkbaar een goede baan hebt zodat je 90% van haar bijstand kan/moet betalen, waarom kan je dan die 3750 euro haar niet gewoon kwijt schelden. Waren die 9 jaar samen dan helemaal niks waard...

Dus...een aanzienlijk bedrag kwijtschelden onder het mom van "leuke jaren" (ze zijn niet voor niets gescheiden). En omdat de TS aardig verdient kan hij het zelf wel ophoesten?

Het gaat niet om kunnen, het gaat om het principe. Sowieso is die hele partneralimentatie een farce maar dat terzijde.

[mouse86]

Andere vraag.
Waarom werkt ze niet? Onwil? Zijn er kinderen in het spel?

[EnigmaNL]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:13:
Als zij in de bijstand zit en jij blijkbaar een goede baan hebt zodat je 90% van haar bijstand kan/moet betalen, waarom kan je dan die 3750 euro haar niet gewoon kwijt schelden. Waren die 9 jaar samen dan helemaal niks waard...

Waarom zou hij dat doen? Ze is zelf akkoord gegaan met de 50/50 verdeling. Waarom zou je iemand die niet meewerkt überhaupt iets kwijtschelden?

[Bigfoot]

Zolang ze in de bijstand zit gaat ze je echt niet terug betalen. Ik denk dat je het beter kan vergeten.

[Paultje3181]

Of afspreken dat van je partner alimentatie € 100,- naar je ouders gaan en de rest naar haar. Als ze bij de gemeente € 100,- krijgt, kan ze wellicht ook € 200,- krijgen.
Ze heeft gewoon een schuld die betaald moet worden. Dat zal de gemeente toch ook begrijpen? En als € 100,- teveel is, dan € 80,- of € 50,-.

[Z___Z]

EnigmaNL schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:17:
[...]


Waarom zou hij dat doen? Ze is zelf akkoord gegaan met de 50/50 verdeling. Waarom zou je iemand die niet meewerkt überhaupt iets kwijtschelden?

Tenzij je uit elkaar gaat met een vechtscheiding:
Om peace of mind, dan ben je er vanaf.
Om doing the right thing.

Bij wel vechtscheiding:
Omdat je het geld toch niet terug krijgt van iemand die een inkomen heeft op bijstandsniveau.
Omdat je het geld toch niet terug krijgt, omdat zij het toch niet terug gaat geven.

Die 50/50 was dus helemaal niks nada noppes, anders waren er ook geen schulden.

[ Voor 6% gewijzigd door Z___Z op 04-06-2019 12:25 ]

[redfoxert]

Paultje3181 schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:17:
Of afspreken dat van je partner alimentatie € 100,- naar je ouders gaan en de rest naar haar. Als ze bij de gemeente € 100,- krijgt, kan ze wellicht ook € 200,- krijgen.
Ze heeft gewoon een schuld die betaald moet worden. Dat zal de gemeente toch ook begrijpen? En als € 100,- teveel is, dan € 80,- of € 50,-.

Pas op met dat soort ongein, onderhands zulke dingen regelen gaan uiteindelijk bij de rechter een probleem worden als ze het aanvecht. Dan kan je uiteindelijk alsnog de ontbrekende betalingen neerleggen terwijl je die al voor haar hebt afgelost.

[St@m]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:22:
[...]
Om doing the right thing.

Het enige juiste is schulden die je bent aangegaan afbetalen.

[EnigmaNL]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:22:
[...]

Tenzij je uit elkaar gaat met een vechtscheiding:
Om peace of mind, dan ben je er vanaf.
Om doing the right thing.

Bij wel vechtscheiding:
Omdat je het geld toch niet terug krijgt van iemand die een inkomen heeft op bijstandsniveau.
Omdat je het geld toch niet terug krijgt, omdat zij het toch niet terug gaat geven.

Die 50/50 was dus helemaal niks nada noppes, anders waren er ook geen schulden.

Peace of mind krijg ik juist door mensen hun beloftes te laten nakomen. Iemand laten wegkomen met het niet betalen van 3750 euro zou mij een kutgevoel en stress opleveren.

The right thing is je aan de afspraken houden.

De bijstand is als het goed is niet permanent, ooit moet mevrouw weer gaan werken en dus betalen.

[Bart ®]

Paultje3181 schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:17:
Of afspreken dat van je partner alimentatie € 100,- naar je ouders gaan en de rest naar haar. Als ze bij de gemeente € 100,- krijgt, kan ze wellicht ook € 200,- krijgen.
Ze heeft gewoon een schuld die betaald moet worden. Dat zal de gemeente toch ook begrijpen? En als € 100,- teveel is, dan € 80,- of € 50,-.

Dus eigenlijk laat je de gemeente de schuld betalen. En iedereen maar klagen dat we te veel belasting betalen .

[Harm2211]

Dat ze een schuld heeft van € 3.750 betekend nog niet dat ze die direct af moet lossen. Als er niets is afgesproken over aflossing bij het aangaan van de lening kan ze er prima vanuit gaan dat dit in 2039 wel een keer moet gebeuren.

De gemeente gaat overigens niet meer uitkering betalen omdat iemand schulden heeft. Dat werkt precies andersom. Op basis van de uitkering wordt berekend op hoeveel van het inkomen beslag kan worden gelegd ten behoeve van een schuldeiser. En dat is dus in een bijstandssituatie niet veel. Of erg weinig.

[Standeman]

De TS kan dit ook gewoon loslaten. Het probleem is tussen zijn ouders en z'n ex. Hij kan niks eisen of afspreken, of whatever. Hij is gewoon geen partij (totdat beide ouders overlijden, maar daar gaan we even niet vanuit).

Mijn advies is: ga er niet tussen zitten en schud het van je af. Je kan je tijd en energie beter ergens anders insteken.

[sambalbaj]

Het is volgens mij vooral een principieel punt van schuld dus (willen) betalen en niet hoeveel.

Maar aangezien het om een schuld aan de ouders van ts gaat, zou ik ts eigenlijk willen aanraden om je ex uit die lijn te halen. Neem zelf de schuld van haar aan je ouders over en laat je ex terugbetalen aan jou. Geen idee hoe die verhoudingen zijn, maar een schuld hebben aan ex-schoonfamilie is gewoon al awkward in de communicatie.

[Arunia]

Inderdaad wat @Standeman ook zegt is mijn gedachte.
Jouw ouders hebben een afspraak met haar, niet jij. Blijf er tussenuit en laat hen het regelen.

[nickertNL]

Arunia schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:38:
Inderdaad wat @Standeman ook zegt is mijn gedachte.
Jouw ouders hebben een afspraak met haar, niet jij. Blijf er tussenuit en laat hen het regelen.

Hebben de ouders een afspraak met haar? zoals ik het lees is de lening aan hun beide gegeven in de tijd dat ze nog bij elkaar waren en heeft TS een afspraak gemaakt met zijn ex om de lening 50/50 te verdelen.

Die regeling hebben de ouders van TS niet bedacht. die hadden een regeling met hun als stel maar niet afzonderlijk van elkaar.

Daarmee kan je wel heel makkelijk zeggen dat de ouders het maar met haar moeten regelen, maar dat helpt natuurlijk ook niet met de verstandshouding tussen TS en zijn ouders.

Daarbij vind ik ook dat de EX bij de scheiding al de verantwoordelijkheid had om te moeten melden dat ze deze schuld niet zou kunnen betalen. Zij is zelf ook akkoord gegaan met de 50/50 verdeling en zal dus ook gewoon moeten betalen. Als ze het niet kan betalen, had ze dat eerder moeten bedenken. Lijkt mij dat dit gewoon op een manier verrekenbaar moet zijn met de partner alimentatie.

[Verwijderd]

Dit lijkt mij toch echt een probleem tussen jouw ouders en je ex. Jij hebt hier volgens mij niets meer tussen te zoeken en leidt er alleen maar toe dat de zaak persoonlijk word. Je ouders zullen zakelijk en juridisch moeten kijken hoe ze dit met je ex gaan regelen. Als ik jou was zou ik daar buiten blijven.

Edit: dat hebben anderen ook al gezegd en daar ben ik het 100% mee eens.

[ Voor 10% gewijzigd door Verwijderd op 04-06-2019 13:00 ]

[Helixes]

console schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:25:
Nu vind ik het wel welletjes, en dient er gewoon betaald te worden ook al is het maar een klein bedrag per maand. Dan laat je i.i.g. zien dat je wilt betalen en het is wel zo netjes.

Dus m.a.w. wat kan ik nu het beste doen?

Hmmm.

Op de keper beschouwd ben je geen partij in de lening van je ouders aan je ex. In die zin weet ik niet zeker of jij kan bepalen of het "wel welletjes" is. De tekst doet me laten geloven dat er tijdens de scheiding ook andere (administratieve) kwesties naar boven zijn gekomen, die wellicht nog nagalmen.

Ik zou je aanraden eerst je rechtvaardigheidsgevoel op zij te zetten. Vervolgens, denk ik dat het een goed idee is in gesprek te gaan met de partij die hier wel bij betrokken is, en waarvan ik begrjp dat je er nog wel een goede relatie mee hebt: Je ouders. Vraag ze of zij denken dat je een noodzakelijke bemiddelaar bent in dit geschil, of je inmenging uberhaupt wel wordt gewaardeerd. Je mag ze natuurlijk vragen naar het plan dat je ouders hier bij hebben. Maar onthoudt: Dit is hun geld, hun kwestie, hun beslissing.

Uiteraard kun je dan samen overeen komen als bemiddelaar op te treden. Wanneer dat op niets uitloopt (en daar lijkt het op), dan denk ik dat je met die informatie terug kan naar je ouders. Meldt ze dat je onderhandelingen zijn gefaald, en vertel ze dat de vervolgstappen (naar je beste inzicht) waarschijnlijk advocaten en rechters omvatten. Wat ze met die informatie doen, moeten ze echt zelf beslissen. Daar zou ik ook verder uit blijven. De indruk die je achterlaat door je actief te betrekken in een rechtszaak zou zomaar een verkeerd signaal kunnen afgeven, en andere wonden opnieuw opentrekken.

Scheidingen zijn ontzettend vervelende bezigheden. Ik begrijp dat je je betrokken voelt, maar juist diezelfde scheiding signaleert ook dat dat niet meer zo is.

[Question Mark]

Helixes schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:02:
[...]
Op de keper beschouwd ben je geen partij in de lening van je ouders aan je ex.

Het is geen lening van TS's ouders aan zijn ex. Het was een lening van zijn ouders aan hun beiden.

Dat TS en zijn ex onderling afspreken wie wat terug gaat betalen, maakt niet dat het dan maar "klaar" is. Ze hebben met zijn beiden 7000 euro geleend, en zijn beiden voor het hele bedrag volledig aansprakelijk (voor zover ik weet).

Als ik TS was, zou ik de 3500,- aan de ouders terugbetalen, en via procedures die 3500,- weer claimen bij de ex. Daarvoor kun je even advies inwinnen bij een advocaat, die hebben hier vaak inloopuurtjes voor.

Waarschijnlijk zul je voor die claim langs de rechtbank moeten gaan. Er lijkt nl. geen betalingstermijn afgesproken te zijn en is het effectief een eeuwigdurende lening, zonder aflossingsverplichting. Dat zal eerst aangepast moeten worden.

[Helixes]

Question Mark schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:13:
Het is geen lening van TS's ouders aan zijn ex. Het was een lening van zijn ouders aan hun beiden.

Dat TS en zijn ex onderling afspreken wie wat terug gaat betalen, maakt niet dat het dan maar "klaar" is. Ze hebben met zijn beiden 7000 euro geleend, en zijn beiden voor het hele bedrag volledig aansprakelijk.

Als ik TS was, zou ik de 3500,- aan de ouders terugbetalen, en via procedures die 3500,- weer claimen bij de ex. Daarvoor kun je even advies inwinnen bij een advocaat, die hebben hier vaak inloopuurtjes voor.

Waarschijnlijk zul je voor die claim langs de rechtbank moeten gaan. Er lijkt nl. geen betalingstermijn afgesproken te zijn en is het effectief een eeuwigdurende lening, zonder aflossingsverplichting. Dat zal eerst aangepast moeten worden.

Interessant, je zegt dus dat de vordering van de ouders zowel gezamelijk als onafhankelijk van elkaar op beide personen is. Dat wil dus zeggen dat wanneer de ouders de lening vorderen, bij geen gehoor van ex, TS voor het volledige bedrag verantwoordelijk kunnen houden. Wanneer daar sprake van zou zijn, dan zou TS inderdaad moeten betalen, en het restant terugvorderen op ex op basis van de convenant.

Echter lijkt mij dat een voorwaarde op een lening. En deze lening heeft geen voorwaarden, hebben we eerder vastgesteld. Er staat immers niets op papier. Het enige dat vast staat is dat de schulden verdeeld zijn over de twee leners middels de convenant. En dat lijk mij in de schuldenvereffening leidend. Zo hebben de ouders niet bedongen in dit soort constructies gekend te moeten worden.

Ik ben trouwens met je eens dat, wanneer er geen afspraken zijn gemaakt over terugbetaling, deze mogelijk alsnog door een rechter zouden moeten worden vastgesteld, mocht het daar toe komen.

[MSteverink]

Question Mark schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:13:
[...]

Het is geen lening van TS's ouders aan zijn ex. Het was een lening van zijn ouders aan hun beiden.

Daarbij ga je er wel vanuit dat het huwelijk op basis van gemeenschap van goederen was.

Helixes schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:26:
[...]

Interessant, je zegt dus dat de vordering van de ouders zowel gezamelijk als onafhankelijk van elkaar op beide personen is. Dat wil dus zeggen dat wanneer de ouders de lening vorderen, bij geen gehoor van ex, TS voor het volledige bedrag verantwoordelijk kunnen houden. Wanneer daar sprake van zou zijn, dan zou TS inderdaad moeten betalen, en het restant terugvorderen op ex op basis van de convenant.

Echter lijkt mij dat een voorwaarde op een lening. En deze lening heeft geen voorwaarden, hebben we eerder vastgesteld. Er staat immers niets op papier. Het enige dat vast staat is dat de schulden verdeeld zijn over de twee leners middels de convenant. En dat lijk mij in de schuldenvereffening leidend. Zo hebben de ouders niet bedongen in dit soort constructies gekend te moeten worden.

Ik ben trouwens met je eens dat, wanneer er geen afspraken zijn gemaakt over terugbetaling, deze mogelijk alsnog door een rechter zouden moeten worden vastgesteld, mocht het daar toe komen.

Ik zit me wel af te vragen of het hier nog over de lening gaat, of over het convenant dat bij de scheiding is afgesloten. Want het convenant lijkt me een overeenkomst tussen TS en zijn ex, niet tussen de ex en zijn ouders.

[retakenroots]

console schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 11:25:
Mijn ex en ik zijn 9 jaar getrouwd geweest en uiteindelijk besloten om te gaan scheiden. Nu is dit alweer een jaar geleden van dat wij uit elkaar zijn gegaan. Er is toentertijd een convenant opgemaakt waarin alles verdeeld werd. Nu hadden wij bij mijn ouders een lening openstaan van 7500 Euro. Dit is dan door de helft gegaan, waar ieder een bedrag van 3750 Euro aan schuld heeft. Prima tot zover.

console schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:08:
Ze zit inderdaad in de bijstand, waarvan ik bijna 90% (partneralimentatie) betaal en de gemeente de laatste 100 euro.

Wat was de salaris verhouding gedurende de periode dat jullie samenwaren? Als dat ook 90% 10% is geweest zeg je eigenlijks dat jou deel van de schuld 6750 is en haar deel 750. Ik denk dat je hetzelf ook vervelend zou vinden dat als het omgekeerd was dat jij 37.5 maanden moet aflossen terwijl je ex-vrouw dat in 3.75 maand doet.

Desalnietemin is het natuurlijk opgeschreven in het convenant en dus een gemaakte afspraak. Maar misschien moet je je afvragen wat je het allemaal waard is. Wil je dit nog tot in het oneindige laten doorgaan en blijf je dus ook zolang verbonden aan je ex en worden de frustraties alleen maar groter of neem je de beslissing om zelf de schuld af te lossen bij je ouders en zorg je ervoor dat de rust terugkeerd bij alle drie de partijen.

Mijn voorkeur zou uitgaan naar de rust maar 3750 EUR kan ik dan ook wel missen.

Succes in ieder geval.

[Question Mark]

Helixes schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:26:
[...]

Interessant, je zegt dus dat de vordering van de ouders zowel gezamelijk als onafhankelijk van elkaar op beide personen is. Dat wil dus zeggen dat wanneer de ouders de lening vorderen, bij geen gehoor van ex, TS voor het volledige bedrag verantwoordelijk kunnen houden. Wanneer daar sprake van zou zijn, dan zou TS inderdaad moeten betalen, en het restant terugvorderen op ex op basis van de convenant.

Yup, maar wel met de aanvulling van MStevering. Randvoorwaarde is wel in gemeenschap van goederen getrouwd zijn.

Schulden aangegaan tijdens het huwelijk
Na het einde van het huwelijk blijft in principe ieder afzonderlijk (hoofdelijk) aansprakelijk voor de huwelijkse en de voor-huwelijkse schulden als u in gemeenschap van goederen bent gehuwd.

Dit is zelfs het geval als u in een echtscheidingsconvenant een bepaalde verdeling bent overeengekomen. Wel kunt u in het laatste geval uw ex in vrijwaring oproepen als u door derden wordt aangesproken. Dit houdt in dat u weliswaar de gehele schuld dient te voldoen, maar u kunt vervolgens dit weer verhalen op uw ex.

Overigens lees ik wel dat de aansprakelijkheid wel in overleg met de schuldeiser aangepast kan worden, maar dat zal (vermoed ik) wel goed vastgelegd moeten worden. Ik zou de TS dus adviseren om even goed advies in te winnen.

MSteverink schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:31:
[...]
Daarbij ga je er wel vanuit dat het huwelijk op basis van gemeenschap van goederen was.

True, die aanname heb ik idd gedaan. Voornamelijk omdat in de TS staat dat er een convenant opgesteld is waarin opgenomen is hoe de boedel verdeeld is. Dat lijkt mij niet nodig als op huwelijkse voorwaarde getrouwd is (maar ook dat is een aanname ).

[ Voor 13% gewijzigd door Question Mark op 04-06-2019 13:42 ]

[BernardV]

Ik weet niet of je de weg wil gaan bewandelen van eventueel beslag, maar waarschijnlijk zit er een kleine ruimte tussen het bedrag wat ze ontvangt (alimentatie + uitkering gemeente) en de beslagvrije voet.

Een rekenvoorbeeld beslagvrije voet:
Basis vrij alleenstaande: 806,-
Zorgkosten vrij: 0,- (uitgaande van bijvoorbeeld 120,- premie en 99,- zorgtoeslag)
Woonkosten vrij: 82,- (uitgaande van 600,- kale huur en 310,- huurtoeslag)

Geeft een beslagvrije voet van 888,- (bron: http://www.uwbeslagvrijevoet.nl)

Aangezien je aangeeft 90% te betalen en de gemeente de overige 10% a 100,- is het totaal wat ze ontvangt dus ongeveer 1000,- (waarschijnlijk 974,25 ex vakantiegeld, bron: https://www.rijksoverheid...dragen-per-1-januari-2019)

Dus heb je een ruimte van 974 - 888 = 86,- per maand waar beslag op gelegd kan worden (eventueel het vakantiegeld ook).

Maar de bedragen die ik hier noem zijn aannames, bijvoorbeeld bij een kale huur van 720,- per maand ontvang je dan 360,- huurtoeslag en wordt het "woning vrij deel" 152,- en is er dus slechts een ruimte van 16,- om beslag op te leggen.

De beslagvrije voet is trouwens een maandelijks bedrag en vakantiegeld telt niet mee, dus die ruimte is er "altijd".

[Helixes]

Question Mark schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:38:Yup, maar wel met de aanvulling van MStevering. Randvoorwaarde is wel in gemeenschap van goederen getrouwd zijn.

Interessant, ik dacht te weten dat dit in algemene zin inderdaad zo was, maar dan op basis van de voorwaarden waaronder de lening wordt aangegaan - en niet op basis van wetten of jurisprudentie, zoals het aangehaalde stukje suggereert (bron?).

Maar dat betekent wel dat TS pas weer een partij wordt voor het deel dat aan ex is toegewezen in de convenant op het moment dat de ouders besluiten het volledige bedrag bij hem te vorderen. Volgens mij heeft TS niets te eisen bij zijn ex totdat het volledige bedrag door hem is betaald, of in ieder geval is opgeëist.

Ik vermoed dat TS een advocaat heeft. Mogelijk is het inderdaad verstandig hem te rade te vragen op zijn positie in deze lening nog eens helder uit te tekenen.

console schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:08:
Ze zit inderdaad in de bijstand, waarvan ik bijna 90% (partneralimentatie) betaal en de gemeente de laatste 100 euro. Dus er valt inderdaad niet heel veel te halen, maar ze hoeft ook geen 100e in de maand te betalen. Ook al is het 10 euro in de maand. Dan laat je i.i.g. zien dat je wilt betalen, ook al is het niet meer.

Bijstandsgerechtigden hebben echter bijna per definitie en minimumbestaan. Ik begrijp dat tientjes per maand een groot verschil kunnen maken op het vrij besteedbare inkomen, en de periode na een echtscheiding zijn meestal niet de zuinigste. Het verweer van je ex klinkt me dus niet onaannemelijk.

Ik begrijp dat er over de aflossing van de lening geen afspraken bestaan, wat haar wel enige vrijheid geeft. De reactie dit is niet het juiste moment kan ik me wel voorstellen - het sluit wat mij betreft ook niet uit dat ze op een later moment dat wel wil doen.

[Zebby]

Ik begrijp niet zo goed waarom we hier praten over of ze terug "wilt" betalen. Een schuld is een schuld, en als ik het zo lees staat dit op papier vast.

Er is toentertijd een convenant opgemaakt waarin alles verdeeld werd. Nu hadden wij bij mijn ouders een lening openstaan van 7500 Euro. Dit is dan door de helft gegaan, waar ieder een bedrag van 3750 Euro aan schuld heeft. Prima tot zover.

Er wordt vaak genoeg gezegd geen zaken te doen met familie/vrienden als je het geld niet kunt missen. Als je het doet, moet je het zakelijk houden.

In andere woorden, er staat op papier dat ex 3750 euro schuldig is. Ik hoop dat hier een termijn aan verbonden is, zo niet ga je deze ook vastleggen. Dit zal wel een realistisch termijn moeten zijn (i.e. jaren) en kan prima werken met maandelijkse betalingen als mogelijke invulling.

Wilt ze niet meewerken, dan is het ook klaar, en gaat het door naar een incassobureau / gerechtshof voor kleine claims? / politie ? -- maar in ieder geval doorloop je het proces zoals je het ook zou doen met andere schuld-ontwijkende personen.

[targaryanwolf]

Hoi TS,

Ik snap dat jij je verantwoordelijk voelt voor de schuld die jou ex heeft bij je ouders, maar het is jou 'probleem' en pakkie aan niet. Zij heeft de schuld immers bij je ouders en niet bij jou, even kort door de bocht.

Heb geen idee of er nog kinderen in het spel zijn, maar als het de moeder van jou kinderen is. Dan zou ik persoonlijk die schuld op mij nemen, of het er niet meer over hebben. Maar goed dat ben ik

[Paultje3181]

Schuld is samen aangegaan, dus samen voor 100% aansprakelijk. In het echtscheidingsconvenant is afgesproken dat de schuld 50/50 verdeeld wordt. Bij het bepalen van de hoogte van de partneralimentatie is aflossing van de schuld meegenomen (lijkt me iig wel, aangezien deze rechtstreeks een gevolg hebben op de leefnorm). TS betaald dus al gedeeltelijk voor haar stuk van de schuld.

Mijn advies was dus zeker niet om voor eigen rechter te spelen, maar wel om dit te gebruiken in het aanspreken van de ex op haar verplichting tot betalen. Ik weet niet was voor rente de ouders rekenen, maar een constructie om het over te nemen en in x maanden te verrekenen met de partneralimentatie moet natuurlijk gewoon mogelijk zijn. Uiteraard wel op papier zetten en allebei hiervoor tekenen, bij voorkeur ook de ouders van TS. Immers, zij hebben hierdoor maar 1 iemand bij wie ze terecht kunnen voor hun schuld -> hoger risico.

Maar niet morgen een mailtje en niet meer overmaken. Dat lijkt me een heel slecht idee

[Stoelpoot]

Zebby schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 14:22:
Ik begrijp niet zo goed waarom we hier praten over of ze terug "wilt" betalen. Een schuld is een schuld, en als ik het zo lees staat dit op papier vast.

Omdat dat een hele andere aanpak vereist. Niet kunnen terugbetalen kan je op hard spelen, maar van een kale kip kan je niet plukken en dan kan je beter kijken naar betalingsregelingen om op lange termijn schuldenvrij te komen. Niet willen terugbetalen, dan zoek je vaak eerder naar juridische wegen.

[sambalbaj]

Toch staan de lening en het echtscheidingsconvenant wel enigszins los van elkaar.

Het voormalige echtpaar (eenheid) is de lening met de ouders van ts aangegaan. Wat daarover op papier gezet is, dat is volgens mij nog niet helder geworden.

Het echtscheidingsconvenant regelt enkel de (financiële) afspraken tussen de voormalige echtgenoten bij het uit elkaar gaan. De ouders van ts zijn daar al geen partij in.

Afspraken in het echtscheidingsconvenant zijn niet van invloed op de aangegane lening. Die blijft als 1 geheel staan voor het (voormalige) echtpaar. Wat daarover in het echtscheidingsconvenant is opgenomen zijn de afspraken tussen beide exen maar de schuld blijft als geheel voor hen beiden staan.

Daarom moet ts ook niet alleen naar z'n ex wijzen voor de helft van de schuld. Dat is enkel een afspraak tussen hem en z'n ex, maar hij is er net zo verantwoordelijk voor als z'n ex dat ook dat deel wordt afgelost aan z'n ouders. En als het deel van de ex niet (snel) zal komen (of misschien helemaal niet), dan zal het sowieso van ts moeten komen en mag die het verder met z'n ex regelen.

edit: @Paultje3181 gaan morrelen aan de partneralimentatie en gaan verrekenen zou ik niet snel doen. Dat is ook een plicht en je daar niet aan houden geeft al snel heel veel gedoe. Daarnaast valt aan een verdelingsafspraak in het convenant ook geen officiële schuld/lening te herleiden die van invloed is op de hoogte daarvan, enkel een vermogenspositie die ontvlocht wordt.

[ Voor 14% gewijzigd door sambalbaj op 04-06-2019 15:18 ]

[gielie]

Even een vraag voor mijzelf,
Waarom hebben jullie die schuld niet naar draagkracht verdeeld?
Ik snap dat je bij een scheiding alles 50/50 doet maar had je dit niet kunnen zien aankomen? Of is ze pas na de scheiding in de bijstand gekomen?

[Krulliebol]

Wat is nu precies de afspraak met de ouders? Is het geld aan jullie samen geleend? Dan is het dus aan jullie om af te spreken hoe je de terugbetaling regelt.
Of heeft zij persoonlijk een schuld bij je ouders? In dat geval is het strikt genomen niet jouw probleem. Maar het kan t.b.v. de relatie wel goed zijn om toch iets te doen.

[ongewoongewoon]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 12:13:
Als zij in de bijstand zit en jij blijkbaar een goede baan hebt zodat je 90% van haar bijstand kan/moet betalen, waarom kan je dan die 3750 euro haar niet gewoon kwijt schelden. Waren die 9 jaar samen dan helemaal niks waard...

Als ze in de bijstand zit, waarom zoekt ze dan niet gewoon een fulltime baan? Als ik zo om mij heen kijk kan ik het antwoord wel raden, want als je partneralimentatie ontvangt kun je er lekker op los leven..

[Z___Z]

ongewoongewoon schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 16:28:
[...]

Als ze in de bijstand zit, waarom zoekt ze dan niet gewoon een fulltime baan? Als ik zo om mij heen kijk kan ik het antwoord wel raden, want als je partneralimentatie ontvangt kun je er lekker op los leven..

Beetje kort door de bocht je reactie. Je weet niet waarom ze in de bijstand zit. Misschien zijn er kinderen (ik hoop het niet, want dan zou ik TS schandalig vinden om die 3,5k terug probeert te krijgen). Er kunnen allerlei redenen zijn waardoor partner van TS in de 9 jaar relatie is gestopt met werken. Het is niet heel makkelijk om toe te treden op de arbeidsmarkt na 9 jaar werkloos geweest te zijn.

Natuurlijk vind ik ook dat ze uiteindelijk gewoon moet gaan werken. En van partneralimentatie op bijstandsniveau kan je niet echt er lekker op los van leven. Afhankelijk van of je in Amsterdam of oost Groningen woont natuurlijk, want in oost Groningen kan het vast wel.

[Batavia]

ongewoongewoon schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 16:28:
[...]

Als ze in de bijstand zit, waarom zoekt ze dan niet gewoon een fulltime baan? Als ik zo om mij heen kijk kan ik het antwoord wel raden, want als je partneralimentatie ontvangt kun je er lekker op los leven..

De bijstand heeft in nederland gewoon een sollicitatieplicht (als er geen jonge kinderen zijn). Partner alimentatie word hier vanaf getrokken dus het is niet iets dat je bovenop je bijstand nog krijgt. Je moet dus leven van minder dan 700ish euro (als er geen kinderen zijn en afhankelijk van leeftijd). Even los van het feit dat je altijd zwart kunt bijverdienen of de boel op andere manieren kunt beduvelen maar ik leef er niet heel hard op los van dat bedrag. Ook iets terug betalen gaat echt niet hard van zo'n bedrag.

zie ook https://www.judex.nl/rech...is-de-bijstandsuitkering/

Waar ze de gemeente nog op zou kunnen aanspreken is dat als ze verplicht word om x bedrag terug te betalen zij hun uitkering moeten verhogen omdat ze anders onder bestaansminima komt. Maar waarom zou ze dat doen? Behalve als TS een rechtzaak begint (en wint) zit er gewoon geen positieve kant aan voor haar om terug te gaan betalen. Het is het kale kip probleem.

[ Voor 36% gewijzigd door Batavia op 04-06-2019 16:52 ]

[Verwijderd]

Z___Z schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 16:36:
[...]

Beetje kort door de bocht je reactie. Je weet niet waarom ze in de bijstand zit. Misschien zijn er kinderen (ik hoop het niet, want dan zou ik TS schandalig vinden om die 3,5k terug probeert te krijgen). Er kunnen allerlei redenen zijn waardoor partner van TS in de 9 jaar relatie is gestopt met werken. Het is niet heel makkelijk om toe te treden op de arbeidsmarkt na 9 jaar werkloos geweest te zijn.

Natuurlijk vind ik ook dat ze uiteindelijk gewoon moet gaan werken. En van partneralimentatie op bijstandsniveau kan je niet echt er lekker op los van leven. Afhankelijk van of je in Amsterdam of oost Groningen woont natuurlijk, want in oost Groningen kan het vast wel.

Als je wilt werken kun je zo aan de slag er is werk zat ...

Maar als er dus kinderen is het belachelijk dat hij dat geld terug vordert? Zo reactie is belachelijk ...

Ook dan kan/zal zij gewoon haar lening betalen.

[Question Mark]

Helixes schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:58:
[...]

Interessant, ik dacht te weten dat dit in algemene zin inderdaad zo was, maar dan op basis van de voorwaarden waaronder de lening wordt aangegaan - en niet op basis van wetten of jurisprudentie, zoals het aangehaalde stukje suggereert (bron?).

Bronnen genoeg

https://www.verder-online...en-als-ik-een-schuld-heb/

Wie gezamenlijk een schuld of lening aangaat, bijvoorbeeld samen een woning koopt en een hypotheek afsluit, is hoofdelijk aansprakelijk. Dat betekent dat de bank beide partners afzonderlijk kan aanspreken voor de gehele schuld, als zij hun verplichtingen niet nakomen. De bank mag dus bij één van de partners het hele bedrag vorderen en hoeft niet de ene helft bij de een en de andere helft bij de ander te halen. Het is belangrijk te weten dat deze hoofdelijke aansprakelijkheid geldt voor alle schulden bij een huwelijk of partnerschap met gemeenschap van goederen.

https://www.echtscheiding-wijzer.nl/schulden-leningen.html

Toch ben je als echtpaar allebei wel hoofdelijk aansprakelijk als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd. Deze aansprakelijkheid geldt sowieso als het bijvoorbeeld gaat om een lopend krediet of een persoonlijke lening. Maar stel dat je ex een auto op afbetaling heeft gekocht, dan kan de schuldeiser jullie er toch allebei op aanspreken. Ook al spreken jullie onderling af dat één van jullie deze schuld op zich neemt, op papier blijven jullie allebei aansprakelijk. Deze aansprakelijkheid kan alleen weggenomen worden in overleg met de schuldeiser.

https://www.linkadvocaten.nl/schulden-echtscheiding/

Bij een echtscheiding na een huwelijk met gemeenschap van goederen dient u afspraken rondom eventuele schulden vast te leggen in een echtscheidingsconvenant. Onder de streep moeten echter de schulden en bezittingen gelijk zijn verdeeld. Als de bezittingen of schulden onevenredig verdeeld worden, is sprake van een overbedeling van één echtgenoot. Deze oververdeling wordt door de fiscus gezien als een schenking, met tot gevolg dat er schenkingsbelasting afgedragen moet worden.

Beide echtgenoten blijven bovendien hoofdelijk aansprakelijk voor de schuld. U wordt alleen gevrijwaard van aansprakelijkheid als de schuldeiser akkoord gaat met vastgestelde verdeling. Als de schuldeiser hier niet mee akkoord gaat, dan kunt u wel op basis van uw echtscheidingsconvenant de bedragen vervolgens weer op uw ex-echtgenoot verhalen. Een echtscheidingsconvenant is dus een overeenkomst die alleen geldt tussen de echtgenoten; schuldeisers zijn niet gebonden aan deze onderlinge afspraak.

[Wim-Bart]

Oplossing is vrij eenvoudig, maar eerst eerst met je advocaat overleggen. Ondanks het convenant zijn jullie beide aansprakelijk voor de schuld. Het convenant doet daar niks aan af wanneer de eisers (jouw ouders maar kan ook een bank zijn) niks regelen. De lening blijft op jouw naam staan.

Wat je ouders kunnen doen is dat ze een vordering op jou doen voor het deel van je ex. Geen enkel bezwaar natuurlijk want ze stellen je schriftelijk aansprakelijk. Hiermee ga je naar je ex en je stelt voor dat jij haar deel over neemt en dat je met haar een regeling wilt aangaan. Je stelt haar voor dar je de alimentatie met € 200 of zo kort om dat te gebruiken als aflossing. Dit moet je dan ook via je advocaat vast leggen.

[Z___Z]

Verwijderd schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 17:32:
[...]


Als je wilt werken kun je zo aan de slag er is werk zat ...

Maar als er dus kinderen is het belachelijk dat hij dat geld terug vordert? Zo reactie is belachelijk ...

Ook dan kan/zal zij gewoon haar lening betalen.

Je bent zeker nooit werkgever geweest. Werk ligt niet overal voor het oprapen en werkgevers zitten vaak niet te wachten op mensen die lang werkloos zijn geweest. Helaas werken vooroordelen hierbij niet mee.

Over kinderen, als je je ex partner financieel aan de grond zet door een lening terug te laten betalen, dupeer je je eigen kinderen ermee. Aan je reactie neem ik aan dat je zelf geen kinderen hebt.

[Verwijderd]

ze kan best in stappen terug betalen. dus ik zie dat probleem niet zo.... zo hebben de kinderen hier het minste last mee. jawel hoor alleen vind k niet dat ze zo de dans mag ontspringen .lekker makkelijk zo

[KillerAce_NL]

TS heeft gewoon niet veel opties, ze zit in de bijstand en van een kale kip is niets te plukken. Ze zijn beide verantwoordelijk voor de schuld (niet 50/50 wat veel mensen denken). Willen de ouders het geld écht terug, dan kan het zelfs bij de TS gehaald worden.
En nee, het kán en mág niet van de alimentatie af, die verplichting heeft niets met andere schulden te maken. (maar goed ook in algemene zin).

[sanderb]

Verwijderd schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 20:34:
ze kan best in stappen terug betalen. dus ik zie dat probleem niet zo.... zo hebben de kinderen hier het minste last mee. jawel hoor alleen vind k niet dat ze zo de dans mag ontspringen .lekker makkelijk zo

Als ze nu bijstand krijgt, ontvangt ze 1025 per maand. Succes met nog aflossen dan. Zelfs in je eentje met alle toeslagen is dat geen feestje.
In de schuldsanering zou ze alsnog +- 925 krijgen. Alles meer dan 100 euro per maand vragen is dus gelijk aan in de schuldsanering zitten, alleen niet door haar ex.
Duurt ook 3 jaar, dus komt voor haar op hetzelfde neer.

We kennen de situatie niet, en weten dus ook niet waarom die ex in de bijstand zit.
Is haar verdiencapaciteit 0? Heeft ze tijdens die 9 jaar huwelijk ook niet gewerkt?
Waarom is het fout gegaan? Zou er niet toe moeten doen, maar emoties spelen altijd mee. Als zij TS een kunstje geflikt heeft zal de bereidheid om coulant te zijn een stuk minder zijn dan wanneer hij een scheve schaats gereden heeft of het gewoon om een andere reden niet meer werkte.

For all we know kan het zelfs zijn dat die relatie na 9 kapot was omdat ze al die tijd thuis achter de geraniums zat en te mottig was om dan zelfs iets in het huishouden te doen.
Maar het kan net zo makkelijk zijn dat ze niet kán werken en niet vrijwillig in deze situatie zit.
Ze kan zelfs met 4 jonge kinderen in een te klein huisje op een houtje zitten te bijten terwijl TS grootverdiener is en inmiddels met haar voormalige beste vriending samenwoont in een riante villa

[anandus]

Verwijderd schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 20:34:
[...] alleen vind k niet dat ze zo de dans mag ontspringen .lekker makkelijk zo

Hoe bedoel je "lekker makkelijk zo"?
Toen ze de schuld (samen met de TS) aanging zat ze in een compleet andere situatie, natuurlijk.
Het is niet alsof ze (of de TS) bij het aangaan van de schuld in de bijstand zat en willens en wetens de schuld aanging met het idee om het nooit terug te betalen

[Rukapul]

Blijkbaar is er geen aflosschema afgesproken. Dat verander je alleen door een aanvullende overeenkomst danwel een rechterlijke uitspraak. In beide gevallen is evident dat een redelijk aflosbedrag behoorlijk laag ligt (veel lager dan de eerder genoemde beslagvrije voet, etc., omdat de schuld niet opeisbaar is).

Ga je naar de rechter dan procedeert de ex gratis en verliest topicstarter mogelijk ook nog eens met een onredelijke eis (en het is al snel onredelijk), temeer als de juridische bijstand van de ex een laag maandelijks bedrag voorstelt. Als topicstarter werkelijk bereid is met zijn eerder genoemde 10 euro (of minder indien beargumenteerd) akkoord te gaan dan zal het redelijk overkomen, maar niet erg zinvol financieel om kosten voor te maken.

Het is evident dat een zakelijk akkoord afsluiten hier het beste is. Daarbij zal toch een incentive gegeven moeten worden om de status quo te doorbreken. Of heel lang een laag bedrag met een beperkte korting, af laten kopen voor een laag bedrag ineens (hoe de ex dat regelt is haar ding), etc.

Verrekenen met alimentatie is op niets gebaseerd.

En topicstarter lijkt zich nogal te vergissen in de petten die hij op zet: moeiteloos van incassobureau voor zijn ouders (wat bizar is gezien hij zelf waarschijnlijk ook hoofdelijk aansprakelijk is) naar verongelijkte ex, etc.

[ Voor 8% gewijzigd door Rukapul op 04-06-2019 21:01 ]

[KillerAce_NL]

@rakapul: Ik denk dat de TS zich niet realiseert dat hij ook gewoon 100% aansprakelijk is en niet 50%... Veel mensen weten dat niet eens.

[t_captain]

“Wat kan ik doen?”

Niets. Jij bent geen partij in de schuld van je ex aan je ouders. Die is immers al uit de boedel gesplitst bij de echtscheiding.

[Hielko]

t_captain schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 21:04:
“Wat kan ik doen?”

Niets. Jij bent geen partij in de schuld van je ex aan je ouders. Die is immers al uit de boedel gesplitst bij de echtscheiding.

Als je het topic had gelezen wist je dat dit 100% niet klopt.

[t_captain]

Je neemt aan dat er hoofdelijkheid was (redelijke aanname) en deze niet is komen te vervallen (zoals gebeurt wanneer je je ex van een hypotheek laat schrappen). We weten niet hoe en of de schuldeisers hebben gereageerd op de scheiding. Hebben ze wellicht ingestemd met een wijziging van de aansorakelijkheid?

[JJ Le Funk]

TS heeft z'n ouders in de relatie getrokken. Dat is haar familie niet meer waardoor morele verplichtingen zijn weggevallen.

Beter stel je je ouders schadeloos, die hebben geprobeerd te helpen destijds en krijgen er problemen voor terug.

Juridisch lijkt het mij een zwak verhaal: aflossingscondities onbekend en ze heeft geen inkomen. Ook wel dubieus om haar te vervolgen met incasso's. Dat neigt naar wraak/ pesten imho.

[ Voor 58% gewijzigd door JJ Le Funk op 05-06-2019 07:12 ]

[console]

Nou een hoop reacties zo te zien, ik probeer hieronder zoveel mogelijk antwoorden op de vragen te geven;

• Wij waren in gemeenschap van goederen getrouwd.
• Er zijn (gelukkig) geen kinderen in het spel.
• Ja ik verdien meer, en dat heb ik altijd al gedaan.
• Lening was o.a. voor het verbouwen van de woning (woning ik heb overgenomen) en hebben mijn ouders samen aan ons geleend.
• Ze heeft altijd in de huishouding gewerkt, waarvan de laatste jaar van onze relatie neer meer. Tijdens de scheiding heb ik haar toen proberen te helpen om een baan te bemachtigen, zelfs met haar een CV opgezet met haar werkverleden erop. Alle sollicitaties die ze had, heeft ze telkens afgezegd. Daarna heeft zij letterlijk gezegd; ik ga niet werken. Punt. Hierdoor heeft zij een andere CV aangeleverd (aan de gemeente/bijstand) dan de CV die ik met haar op heb gezet. Daar mist het gedeelte waar ze jaren in de huishouding heeft gewerkt (hier ben ik achter gekomen).
  
  Daardoor ben ik juist minder gaan werken (net voordat alles bijna afgerond was en berekend was), nu betaal ik 819 Euro en anders was dat 1470 Euro p/m geweest. Ik ga niet voor iemand betalen die de hele dag op zijn/haar kont zit en makkelijk aan het werk kan.
• Geld inhouden op de alimentatie kan/mag helaas niet.
• Ze heeft nu ook al geruime tijd een nieuwe vriend, die er wel erg vaak is van wat ik gehoord hebt. Daarnaast is ze op vakantie geweest naar een warm land met haar nieuwe vriend (prima natuurlijk, dat gun ik haar van harte). Maar als je daar wat euro’tjes uit kunt geven, kan je dat ook aan mij en/of mijn ouders.
• Waarom zou ik het kwijt moeten schelden? Als het andersom was geweest, had ik het zeker terug moeten betalen.
  
  Daar tegenover staat natuurlijk wel, als ik het kwijtscheld dat ik geen energie er meer in hoef te steken. Wat natuurlijk ook wel wat waard is, dan ben ik zeker grotendeels met jullie eens.
  
  Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.

Denk dat ik z’n beetje wel alles hebt beantwoord. Zo niet dan mag je mij hier op wijzen.

[KillerAce_NL]

Je kunt hooguit gaan proberen aan te tonen dat mevrouw verwijtbaar niet aan het werk is en ze wel verdiencapaciteit heeft. Als je dat aan kunt tonen dan kan de partner alimentatie door de rechter naar beneden gesteld worden.

[We Are Borg]

MrJayMan schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 00:04:
Beter stel je je ouders schadeloos, die hebben geprobeerd te helpen destijds en krijgen er problemen voor terug.

Eens met dit advies. Het zijn jouw ouders. Zij voelt geen verplicht om te betalen. Hiermee zeg ik niet dat je het moet los laten bij je ex partner (misschien komt de gouden tip nog voorbij), maar als ik in jouw schoenen zou staan en ik had het geld, had ik alvast het geld naar mijn ouders overgemaakt.

[Stoelpoot]

console schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:24:
Nou een hoop reacties zo te zien, ik probeer hieronder zoveel mogelijk antwoorden op de vragen te geven;

• Wij waren in gemeenschap van goederen getrouwd.
• Er zijn (gelukkig) geen kinderen in het spel.
• Ja ik verdien meer, en dat heb ik altijd al gedaan.
• Lening was o.a. voor het verbouwen van de woning (woning ik heb overgenomen) en hebben mijn ouders samen aan ons geleend.
• Ze heeft altijd in de huishouding gewerkt, waarvan de laatste jaar van onze relatie neer meer. Tijdens de scheiding heb ik haar toen proberen te helpen om een baan te bemachtigen, zelfs met haar een CV opgezet met haar werkverleden erop. Alle sollicitaties die ze had, heeft ze telkens afgezegd. Daarna heeft zij letterlijk gezegd; ik ga niet werken. Punt. Hierdoor heeft zij een andere CV aangeleverd (aan de gemeente/bijstand) dan de CV die ik met haar op heb gezet. Daar mist het gedeelte waar ze jaren in de huishouding heeft gewerkt (hier ben ik achter gekomen).
  
  Daardoor ben ik juist minder gaan werken (net voordat alles bijna afgerond was en berekend was), nu betaal ik 819 Euro en anders was dat 1470 Euro p/m geweest. Ik ga niet voor iemand betalen die de hele dag op zijn/haar kont zit en makkelijk aan het werk kan.
• Geld inhouden op de alimentatie kan/mag helaas niet.
• Ze heeft nu ook al geruime tijd een nieuwe vriend, die er wel erg vaak is van wat ik gehoord hebt. Daarnaast is ze op vakantie geweest naar een warm land met haar nieuwe vriend (prima natuurlijk, dat gun ik haar van harte). Maar als je daar wat euro’tjes uit kunt geven, kan je dat ook aan mij en/of mijn ouders.
• Waarom zou ik het kwijt moeten schelden? Als het andersom was geweest, had ik het zeker terug moeten betalen.
  
  Daar tegenover staat natuurlijk wel, als ik het kwijtscheld dat ik geen energie er meer in hoef te steken. Wat natuurlijk ook wel wat waard is, dan ben ik zeker grotendeels met jullie eens.
  
  Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.

Denk dat ik z’n beetje wel alles hebt beantwoord. Zo niet dan mag je mij hier op wijzen.

Dat vakantieverhaal is niet erg relevant, dat kan namelijk ook zijn betaald door de vriend. Stel de ouders van die vriend hebben een huisje in dat land, dan hebben er enkel de kosten voor het vliegticket aan vast gezeten.

De rest is wel relevant, want ze kan dus gewoon werken alleen doet er bewust niets mee. Dan is het wat mij betreft gerechtvaardigd om wat meer druk erop te leggen. Incassobureau misschien? Alles staat zwart op wit wat ik begrijp, dus daar zou je wel wat mogelijkheden hebben.

[Question Mark]

console schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:24:
• Lening was o.a. voor het verbouwen van de woning (woning ik heb overgenomen) en hebben mijn ouders samen aan ons geleend.

Wat zijn de afspraken omtrent de lening geweest? In welk tempo is afgesproken dat jullie dit zouden terugbetalen?

Als de afspraak destijds was: "heeft geen enkele haast, los maar in je eigen tempo af", dan is er nu toch geen enkele reden om je ex te dwingen om nu toch snel af te gaan lossen?

alles valt en staat een beetje met de afspraken omtrent die lening...

Stoelpoot schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:37:
[...]
De rest is wel relevant, want ze kan dus gewoon werken alleen doet er bewust niets mee. Dan is het wat mij betreft gerechtvaardigd om wat meer druk erop te leggen. Incassobureau misschien? Alles staat zwart op wit wat ik begrijp, dus daar zou je wel wat mogelijkheden hebben.

Nee, dit heeft hooguit impact op haar verdiencapaciteit, en dat zal eerst door een rechtbank moeten worden vastgesteld (dat kan tijdens een zitting over de partneralimentatie). Zolang er nog geen afloschema voor de lening vastgesteld is, valt er weinig te vorderen, hoeveel geld iemand ook heeft.

[ Voor 35% gewijzigd door Question Mark op 05-06-2019 09:42 ]

[MikeyMan]

Je hebt geld geleend voor de verbouwing aan het huis wat jij nu hebt overgenomen?
Hoe is dat dan nu verdeeld?

Zij heeft hier niks meer aan natuurlijk.

[Stoelpoot]

Question Mark schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:38:
[...]

Nee, dit heeft hooguit impact op haar verdiencapaciteit, en dat zal eerst door een rechtbank moeten worden vastgesteld (dat kan tijdens een zitting over de partneralimentatie). Zolang er nog geen afloschema voor de lening vastgesteld is, valt er weinig te vorderen, hoeveel geld iemand ook heeft.

Fair enough, ik ging inderdaad voor het gemak van uit dat er wel onderdelen als een aflosschema bestaan omdat ik die informatie niet heb. Gezien dat er de wens is dat dat geld wel terug komt, zou ik verwachten dat er ook wel ooit een aflosschema is vastgesteld. Als daar helemaal niets over is afgesproken, dan zal het inderdaad een stuk lastiger gaan.

[Znorkus]

Question Mark schreef op dinsdag 4 juni 2019 @ 13:13:
[...]

Het is geen lening van TS's ouders aan zijn ex. Het was een lening van zijn ouders aan hun beiden.

Dat TS en zijn ex onderling afspreken wie wat terug gaat betalen, maakt niet dat het dan maar "klaar" is. Ze hebben met zijn beiden 7000 euro geleend, en zijn beiden voor het hele bedrag volledig aansprakelijk (voor zover ik weet).

Nee, in het convenant is afgeproken dat TS voor de ene helft verantwoordelijk is, en de ex voor de andere helft. Ik denk dat TS er goed aan doet om zich te realiseren: Niet. Jouw. Probleem. #NotMyProblem. Je bent niet verantwoordelijk, je hebt niets te willen.

Ik speel even advocaat van de duivel.

-Zelf heb ik ook al een aantal e-mails verstuurd waarin ik haar vraag hoe ze dit wilt gaan terug betalen.
Waar bemoei jij je mee? Als je net een jaar gescheiden bent is het laatste wat je moet doen je ongevraagd gaan bemoeien met haar financiele zaken.

-Dit kan ik natuurlijk begrijpen, immers
Doet er niet toe wat je begrijpt of niet.

-Nu vind ik het wel welletjes, en dient er gewoon betaald te worden
Ah, de almachtige in je is opgestaan? ;-) Regel je ook even dat kindjes wereldwijd geen honger meer hebben en geen onschuldige burgers omvergemaaid worden door fanatici? Vind ik namelijk ook al een hele tijd welletjes en dient niet te gebeuren. Maarja..... we kunnen niet alles om ons heen controleren.

Kortom, het enige gedrag waar jij wat over te zeggen hebt, en waar je verantwoordelijk voor bent, is dat van jezelf. Als het idee jou niet aanstaat dat jouw ouders 3500 euro moeten missen, en je voelt je daarvoor verantwoordelijk, maak dan 3500 euro naar je ouders over en los het op die manier op. Het is vervolgens aan je ouders om aan je ex te communiceren dat e.e.a. kwijtgescholden wordt - en dat is dan weer hun verantwoordelijkheid. En als je het niet jouw verantwoordelijkheid vindt om op te lossen (en dat is het volgens het convenant ook niet): #notmyproblem, let it go. Ze betaalt niet. Dat zijn de feiten. Er zijn zoveel wanbetalers op de wereld. Je ex is er 1 van. Nou en? Je ouders vinden het vervelend. Nou en? Er zijn zoveel mensen die dingen vervelend vinden. Ik vind ook wel eens iets vervelend. Niet jouw probleem, het is niet jouw taak in het leven om te voorkomen dat je ouders dingen vervelend vinden.

En nog een praktische tip: los dit wel op voor jezelf. Het kan tussen jou en je ouders in komen te staan, en als het om grotere geldbedragen gaat, reageren mensen soms een beetje anders dan je zou verwachten. Spreek het goed door met je ouders, wees transparant. Wacht niet af om hun voorkeur te horen, want ze zullen nooit van hun eigen kind gaan vragen om zoiets op te hoesten. Neem zelf het initiatief en maak je eigen beslissing waar je achter staat. Of dat nou is het bij je ex laten, of dat het is dat jij het voor ze oplost (omdat ze er toch een beetje via jou in beland zijn, in deze penarie), doet er niet zoveel toe, maar maak zelf een duidelijke keus, en licht die afweging aan ze toe. Wacht niet af wat zij zeggen, je bent hun kind en ze willen voor je zorgen. Dat kan zeker conflicteren met hun andere belang: financieel en moreel dat ze willen dat ze het geld terugkrijgen dat ze uitgeleend hebben.

Mijn advies is: deel je ouders mede dat jij dit probleem als jouw verantwoordelijkheid ziet, want dat is overduidelijk zo gezien je eerste post, en kondig aan (niet afwachtend, het is geen vraag maar een mededeling) dat jij dit wilt gaan oplossen. Stel voor dat je een betalingsregeling afspreekt waarin jij drie jaar lang elke maand 100 euro naar ze overmaakt. Of verzin iets anders: een voorschot op de erfenis. Maak het direct ineens over als je het paraat hebt. Dan is het probleem (want dat is het zeker) in ieder geval niet meer aanwezig tussen jou en je ouders. Geloof me: je wil geen financiële strubbelingen / issues met je ouders.

En dan kan jij naar hartelust je ex gaan lastigvallen met je morele meningen over eerlijk terugbetalen etc etc als jij dat wilt. Heb je kinderen? Zo ja, dan raad ik je dringend af om er ooit nog met je ex over te beginnen.

[ Voor 26% gewijzigd door Znorkus op 05-06-2019 11:40 ]

[KillerAce_NL]

Znorkus schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 11:31:
[...]


Nee, in het convenant is afgeproken dat TS voor de ene helft verantwoordelijk is, en de ex voor de andere helft. Ik denk dat TS er goed aan doet om zich te realiseren: Niet. Jouw. Probleem. #NotMyProblem. Je bent niet verantwoordelijk, je hebt niets te willen.

Niet correct, convenant is tussen hen beide en heeft niets met de uiteindelijke aflossing te maken, daar zijn ze beide verantwoordelijk voor. Hoe ze dat onderling regelen is niet relevant voor de schuldeiser...

[Question Mark]

Znorkus schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 11:31:
[...]


Nee, in het convenant is afgeproken dat TS voor de ene helft verantwoordelijk is, en de ex voor de andere helft. Ik denk dat TS er goed aan doet om zich te realiseren: Niet. Jouw. Probleem. #NotMyProblem. Je bent niet verantwoordelijk, je hebt niets te willen.

Lees even mijn eerdere posts, met een aantal quotes en bronnen waarin staat dit toch wat anders ligt.

Question Mark in "Ex wil tot op heden schuld niet aflossen"

Znorkus schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 11:31:
[...]
Mijn advies is: deel je ouders mede dat jij dit probleem als jouw verantwoordelijkheid ziet, want dat is overduidelijk zo gezien je eerste post, en kondig aan (niet afwachtend, het is geen vraag maar een mededeling) dat jij dit wilt gaan oplossen. Stel voor dat je een betalingsregeling afspreekt waarin jij drie jaar lang elke maand 100 euro naar ze overmaakt. Of verzin iets anders: een voorschot op de erfenis. Maak het direct ineens over als je het paraat hebt. Dan is het probleem (want dat is het zeker) in ieder geval niet meer aanwezig tussen jou en je ouders. Geloof me: je wil geen financiële strubbelingen / issues met je ouders.

En dan kan jij naar hartelust je ex gaan lastigvallen met je morele meningen over eerlijk terugbetalen etc etc als jij dat wilt. Heb je kinderen? Zo ja, dan raad ik je dringend af om er ooit nog met je ex over te beginnen.

Bovenstaande is idd het netste. TS moet overwegen om de lening richting zijn ouders af te gaan betalen op een bepaalde manier. Daarna kan TS kijken of hij het door hem "teveel" betaalde op zijn ex kan verhalen. Dit zal waarschijnlijk via juridische procedures moeten, en het is helaas maar de vraag of de kosten hiervoor opwegen tegen de opbrengsten.

[ Voor 54% gewijzigd door Question Mark op 05-06-2019 12:01 ]

[GrooV]

Als er niks over de aflossing/looptijd is afgesproken en niet direct opeisbaar is mag ze de lening terug betalen wanneer ze wil of zelfs overlaten aan haar erfgenamen...

Dus wat is er afgesproken?

Verder ben je er samen verantwoordelijk voor en draagt beide 100% verantwoordelijkheid over een lening.

[ Voor 21% gewijzigd door GrooV op 05-06-2019 12:04 ]

[retakenroots]

console schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:24:

• Lening was o.a. voor het verbouwen van de woning (woning ik heb overgenomen) en hebben mijn ouders samen aan ons geleend.
• ...
• Waarom zou ik het kwijt moeten schelden? Als het andersom was geweest, had ik het zeker terug moeten betalen.

Oke niet boos worden maar hier zeg je iets raars met betrekking tot het topic.
Je hebt namelijk de woning overgenomen en daar horen dus alle hypotheken en leningen bij gehaald te worden inclusief de overwaarde of schuld op moment van scheiden. De lening bij je ouders was voor het verbeteren van het huis dus had hier eigenlijks ook meegenomen moeten worden.

M.b.t het laatste punt: oog-om-oog, tand-om-tand, rancune. Je kan het op veel manieren lezen maar uit eindelijk is wat je daar zegt precies de reden waarom het probleem niet word opgelost. Verander de schuld maar naar het woord probleem. 'Waarom zou ik het probleem moeten oplossen? Als het andersom was geweest had ik zeker het probleem moeten oplossen". Je ziet dan duidelijk dat er maar 1 persoon voor nodig is om het probleem op te lossen. En ja dat geld ook voor je ex maar zolang jij of je ex die keuze niet maakt blijft het een vicieuze cirkel.

[ethan..1]

Ik merk dat zo vaak bij scheidingen dat er één persoon toch nog invloed probeert uit te oefenen bij de ander, en er toch nog nieuwsgierigheid is terwijl je niet meer met elkaar verder wilt.

Als jij je rot voelt t.o.v. je ouders betreft de schuld, probeer deze zelf af te lossen, je geeft zelf al aan dat ze niet de motivatie heeft om te gaan werken.
En je bent er vanaf en je kan de eer aan jezelf houden

En ja ze zal best wel een nieuwe vriend hebben en op vakantie gaan en etc. en hoe ze dat doet is niet boeiend of relevant, wat had je dan verwacht dat ze haar hele leven single blijft en niks mag ondernemen om de schuld naar jouw ouders af te lossen.

Zij hoeft zich geen verantwoording meer af te leggen naar jouw, wat haar situatie ook is.
Het klinkt misschien raar, maar het is nog netje's dat ze zegt "ik kan het nu even niet missen "

Welkom in het fantastische rechts systeem van Nederland waar de vrouw in het voordeel staat bij scheidingen, omdat moeders de vrouw geen carrière kan opbouwen omdat er verwacht wordt dat de vrouw voor het gezin zorgt, lekker old school en de man kan dokken.

[retakenroots]

Znorkus schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 11:31:
[...]
En dan kan jij naar hartelust je ex gaan lastigvallen met je morele meningen over eerlijk terugbetalen etc etc als jij dat wilt. Heb je kinderen? Zo ja, dan raad ik je dringend af om er ooit nog met je ex over te beginnen.

Waarom wil iedereen toch hun gram halen? TS zegt hetzelf denk ik ´Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.'
Misschien is het beter om te kijken naar wat iets opleverd versus de energie die je erin moet steken en geld halen bij iemand die het niet ruim heeft is een langdradig process.
Met scheidingen is het gemiddeld beter om je elkaar zo snel mogelijk zonder problemen los te laten.

[Hielko]

console schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:24:

Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.

Dit snap ik ergens ook wel, maar als ik het goed lees komt dat gevoel vooral weg uit de alimentatiehoek. En tja, laten we eerlijk zijn, dat is toch wel een beetje waar je voor getekend hebt als je gaat trouwen en je vriendin is vooral actief in de huishouding. Dan moet je er niet op rekenen dat ze goed in de arbeidsmarkt ligt na X aantal jaar geen relevante ervaring. Zelfs al zou ze heel graag willen. En tja, dat wil ze waarschijnlijk ook niet. Anders was ze natuurlijk überhaupt nooit thuis gaan zitten terwijl er geen eens kinderen in het spel waren.

Wat betreft de lening, als we het eerst even feitelijk bekijken:

1. Als er geen aflossingsschema is afgesproken hoeft je vriendin feitelijk niks te doen. Ze kan die schuld gewoon laten staan tot haar overlijden (en dan mogen je ouders of de erfgenamen van je ouders hopen dat er nog iets in de erfenis van je ex-vriendin zit).
2. Het is niet alleen haar schuld, maar ook jouw schuld.

En dan de morele kant:

Jullie hebben een lening genomen om het huis te verbeteren wat jij hebt overgenomen en waar jij nu alle plezier van hebt. Waarom zou ze dat voor jou gaan betalen? Zeker gezien het feit dat toen de lening werd afgesloten jij zo te horen ook verreweg de grootste verdiencapaciteit had, en dat jij het dan oorspronkelijk gezien terug zou betalen. En dan heb ik het er nog niet eens over het feit dat het een lening is tussen jullie en jouw ouders. Als ik je vriendin was zou ik ook totaal geen interesse hebben om deze lening (ooit) terug te betalen.

[bie100]

ethan..1 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:07:
Ik merk dat zo vaak bij scheidingen dat er één persoon toch nog invloed probeert uit te oefenen bij de ander, en er toch nog nieuwsgierigheid is terwijl je niet meer met elkaar verder wilt.

Als jij je rot voelt t.o.v. je ouders betreft de schuld, probeer deze zelf af te lossen, je geeft zelf al aan dat ze niet de motivatie heeft om te gaan werken.
En je bent er vanaf en je kan de eer aan jezelf houden

En ja ze zal best wel een nieuwe vriend hebben en op vakantie gaan en etc. en hoe ze dat doet is niet boeiend of relevant, wat had je dan verwacht dat ze haar hele leven single blijft en niks mag ondernemen om de schuld naar jouw ouders af te lossen.

Zij hoeft zich geen verantwoording meer af te leggen naar jouw, wat haar situatie ook is.
Het klinkt misschien raar, maar het is nog netje's dat ze zegt "ik kan het nu even niet missen "

Welkom in het fantastische rechts systeem van Nederland waar de vrouw in het voordeel staat bij scheidingen, omdat moeders de vrouw geen carrière kan opbouwen omdat er verwacht wordt dat de vrouw voor het gezin zorgt, lekker old school en de man kan dokken.

nou het kan ook anders zijn hoor de ex vrouw van een vriend van mijn maakt ook elke maand een flink bedrag naar hem over

en daarbij weet ik nog met mijn ouders toen ze gingen scheiden ( 43 geleden of zo) was het geen vetpot wat die ouwe van mijn overmaakte als die het al deed maar goed kan nou wel anders zijn

[Pizza_Boom]

ethan..1 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:07:
En ja ze zal best wel een nieuwe vriend hebben en op vakantie gaan en etc. en hoe ze dat doet is niet boeiend of relevant, wat had je dan verwacht dat ze haar hele leven single blijft en niks mag ondernemen om de schuld naar jouw ouders af te lossen.

Zij hoeft zich geen verantwoording meer af te leggen naar jouw, wat haar situatie ook is.
Het klinkt misschien raar, maar het is nog netje's dat ze zegt "ik kan het nu even niet missen "

Euhm, jawel, hoe ze dat doet met een nieuwe vriend is heel erg van belang, want TS moet nu partneralimentatie betalen, terwijl als zijn ex een duurzame relatie aangaat, de plicht tot het betalen van partneralimentatie vervalt. Dus ja, in die zin heeft ze weldegelijk verantwoording af te leggen, TS betaald haar 900 euro per maand.

[migchiell]

Pizza_Boom schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:16:
[...]
Euhm, jawel, hoe ze dat doet met een nieuwe vriend is heel erg van belang, want TS moet nu partneralimentatie betalen, terwijl als zijn ex een duurzame relatie aangaat, de plicht tot het betalen van partneralimentatie vervalt. Dus ja, in die zin heeft ze weldegelijk verantwoording af te leggen, TS betaald haar 900 euro per maand.

Dat is relevant voor de hoogte van de partneralimentatie, maar niet voor de aflossing van deze lening.

[ethan..1]

migchiell schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:17:
[...]


Dat is relevant voor de hoogte van de partneralimentatie, maar niet voor de aflossing van deze lening.

juist hem voor de lening

[Piet_Piraat7]

Ik zou zelf eerst je ouders schadeloos stellen en vervolgens een incassobureau inschakelen om die helft bij je ex te halen als het zwart op wit staat dat zij verantwoordelijk is voor de helft van die schuld. Als ze niet wil werken zoals je zegt dan gaat een nette aanpak ook niet werken.

[Pizza_Boom]

migchiell schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:17:
[...]


Dat is relevant voor de hoogte van de partneralimentatie, maar niet voor de aflossing van deze lening.

En daarmee dus ook daarvoor, want die partneralimentatie en de bijdrage van gemeente maakt dat ze maar weinig boven de grens tot aflossen zit. Als haar nieuwe vriend een dikke baan heeft, kan het wel eens zo zijn dat ze opeens wel voldoende kan aflossen en dat dit dan ook zo gevorderd zou kunnen worden.

[Gé Brander]

Buiten het hoe vind ik het waarom wel van belang. De TS maakt gebruik van de verworven voordelen van de lening maar wil zijn ex laten meebetalen waar zij niets aan heeft verder.

Natuurlijk is het intussen zo afgesproken maar vreemd vind ik het wel.

Verder, als de TS het kan betalen dan zou het beter zijn om zijn ouders te betalen en verder te beslissen of hij daar zijn tijd en energie wil insteken om het terug te halen bij zijn ex. Hij heeft er al voor gezorgd dat hij minder alimentatie hoeft te betalen (iets van 819 ipv 1470)… Dat is in een jaar tijd al een voordeel van 7.812 euro. Choose your battles zeg maar.

Er is van haar kant ook zeker wat te zeggen dat zij vanwege de mindere alimentatie een gevoel heeft van: Bekijk het maar met die lening.

[ Voor 11% gewijzigd door Gé Brander op 05-06-2019 12:27 ]

[GrooV]

Piet_Piraat7 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:19:
Ik zou zelf eerst je ouders schadeloos stellen en vervolgens een incassobureau inschakelen om die helft bij je ex te halen als het zwart op wit staat dat zij verantwoordelijk is voor de helft van die schuld. Als ze niet wil werken zoals je zegt dan gaat een nette aanpak ook niet werken.

Als er niks over aflossing is afgesproken valt er niks te innen... Wat moet het incassobureau dan gaan doen volgens jou?

[retakenroots]

ethan..1 schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:07:
Welkom in het fantastische rechts systeem van Nederland waar de vrouw in het voordeel staat bij scheidingen, omdat moeders de vrouw geen carrière kan opbouwen omdat er verwacht wordt dat de vrouw voor het gezin zorgt, lekker old school en de man kan dokken.

Dat ligt niet aan het rechtsysteem maar aan de mensen zelf. Als de man de vrouw een cariere gunt dan moet hij haar laten werken en stimuleren. Dus dan een schoonmaak(st)er in dienst nemen want de vrouw heeft ook recht op hetzelfde bank momentje als de man. Als er dan drie kinderen komen die ook naar de opvang 10 uur per dag, 5 dagen in de week. zeg 8*10*5 = 400 per kind. Grof stoffelijk 1500,- netto per maand aan kosten omdat de man en de vrouw beiden werken. 2300,- bruto ongeveer.

Dus als de vrouw 2300,- bruto verdient werkt de vrouw gevoelsmatig voor niks dus kiezen er veel voor om dan thuis te blijven. Neemt niet weg dat de vrouw dan wel voor 2300,- werk verzet en dat word dan meestal door de man vergeten. Het recht systeem doet dat gelukkig niet.

[Znorkus]

retakenroots schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:10:
[...]

Waarom wil iedereen toch hun gram halen? TS zegt hetzelf denk ik ´Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.'
Misschien is het beter om te kijken naar wat iets opleverd versus de energie die je erin moet steken en geld halen bij iemand die het niet ruim heeft is een langdradig process.
Met scheidingen is het gemiddeld beter om je elkaar zo snel mogelijk zonder problemen los te laten.

Bedoelde het volstrekt niet onaardig hoor en had geen gram te halen. Ik zette meer, als advocaat van de duivel, zijn bemoeizucht/moraalridder-achtige neigingen even als karikatuur neer. Met als enige doel dat hij het misschien makkelijker los kan laten. Beetje boven de stof komen te staan, beetje reflectie, beetje loslaten. Oja ik vind vanalles van andere mensen maar miscshien moet ik stoppen met van alles te vinden over mijn ex en het Echt Loslaten.

Dit is overigens precies weer zo'n topic dat nog maanden doorgaat en een boekwerk oplevert waar de TS niet meer doorheen komt ;-) Voel je niet verplicht op alles te reageren, TS. Je triggert een discussie

[ Voor 9% gewijzigd door Znorkus op 05-06-2019 12:31 ]

[Verwijderd]

retakenroots schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:27:
[...]

Dat ligt niet aan het rechtsysteem maar aan de mensen zelf. Als de man de vrouw een cariere gunt dan moet hij haar laten werken en stimuleren. Dus dan een schoonmaak(st)er in dienst nemen want de vrouw heeft ook recht op hetzelfde bank momentje als de man. Als er dan drie kinderen komen die ook naar de opvang 10 uur per dag, 5 dagen in de week. zeg 8*10*5 = 400 per kind. Grof stoffelijk 1500,- netto per maand aan kosten omdat de man en de vrouw beiden werken. 2300,- bruto ongeveer.

Dus als de vrouw 2300,- bruto verdient werkt de vrouw gevoelsmatig voor niks dus kiezen er veel voor om dan thuis te blijven. Neemt niet weg dat de vrouw dan wel voor 2300,- werk verzet en dat word dan meestal door de man vergeten. Het recht systeem doet dat gelukkig niet.

Prachtig uiteengezet moet ik zeggen. Ik wil dat zelf ook nog wel eens vergeten.

[BernardV]

Ik zou eens kijken of je in contact kunt komen met je ex en daar voorleggen dat jij de schuld aan je ouders betaald en zij op papier een schuld van 3500,- bij jou krijgt. Als je dit goed vastlegt heb jij nu wel iets te eisen bij je ex. Met de huidige schuld ben jij ook hoofdelijk aansprakelijk.

Als dit lukt zijn je ouders klaar en heb jij te handelen met je ex. Desnoods spreek je af dat er met aflossing begonnen moet worden zodra er een wijziging komt in haar situatie, zoals samenwonen, verhuizen of baan.
Tot die tijd een schappelijk rentepercentage rekenen. Als er namelijk een wijziging in haar situatie komt heeft dit ook al invloed op je alimentatieplicht, dus kun je alles gelijk regelen.

Het is ook nog mogelijk dit anders te doen een nieuwe schuld bij je ouders creeeren met rente x, om de huidige schuld af te lossen. Dan dus ook bij je ex regelen dat zij een schuld bij jou heeft, als dit lukt ga je de hoogte van de alimentatie opnieuw laten vaststellen, immers heb jij minder effectief inkomen door de schuld bij je ouders die je moet aflossen. Zij zal per saldo hetzelfde in de maand krijgen, want de Gemeente vult het gat tot bijstandsniveau. En jij lost de schuld af door een deel minder alimentatie te betalen (zal niet volledig 100% zijn) en je behoud de vordering op je ex.

[ethan..1]

retakenroots schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:27:
[...]

Dat ligt niet aan het rechtsysteem maar aan de mensen zelf. Als de man de vrouw een cariere gunt dan moet hij haar laten werken en stimuleren. Dus dan een schoonmaak(st)er in dienst nemen want de vrouw heeft ook recht op hetzelfde bank momentje als de man. Als er dan drie kinderen komen die ook naar de opvang 10 uur per dag, 5 dagen in de week. zeg 8*10*5 = 400 per kind. Grof stoffelijk 1500,- netto per maand aan kosten omdat de man en de vrouw beiden werken. 2300,- bruto ongeveer.

Dus als de vrouw 2300,- bruto verdient werkt de vrouw gevoelsmatig voor niks dus kiezen er veel voor om dan thuis te blijven. Neemt niet weg dat de vrouw dan wel voor 2300,- werk verzet en dat word dan meestal door de man vergeten. Het recht systeem doet dat gelukkig niet.

En waar gaan de kinderen naar toe in 95 % van de scheidingen naar de vader of moeder.?
Ik heb nog maar weinig rechters gezien die de vader de kinderen gunt, en de moeder om weekend en één dag in de week mag zien.

Als de man de vrouw een carrière "gunt " [quote]

Dat is dan toch precies wat ik bedoel jij gaat er dus ook van uit dat de man werkt en de vrouw het gezin verzorgt.
Het recht systeem is nog steeds zo en dat is nog niet veranderd. waarom denk je dat er zoveel vechtscheidingen zijn. ?

[ Voor 12% gewijzigd door ethan..1 op 05-06-2019 12:56 ]

[BernardV]

retakenroots schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:27:
[...]

Dat ligt niet aan het rechtsysteem maar aan de mensen zelf. Als de man de vrouw een cariere gunt dan moet hij haar laten werken en stimuleren. Dus dan een schoonmaak(st)er in dienst nemen want de vrouw heeft ook recht op hetzelfde bank momentje als de man. Als er dan drie kinderen komen die ook naar de opvang 10 uur per dag, 5 dagen in de week. zeg 8*10*5 = 400 per kind. Grof stoffelijk 1500,- netto per maand aan kosten omdat de man en de vrouw beiden werken. 2300,- bruto ongeveer.

Dus als de vrouw 2300,- bruto verdient werkt de vrouw gevoelsmatig voor niks dus kiezen er veel voor om dan thuis te blijven. Neemt niet weg dat de vrouw dan wel voor 2300,- werk verzet en dat word dan meestal door de man vergeten. Het recht systeem doet dat gelukkig niet.

Dit is wel het gevoel inderdaad, maar het blijft zo dat als de vrouw wel blijft werken er ook een veel groter pensioen wordt opgebouwd (normaal gesproken dan), dus om het zo te bekijken is iets te kort door de bocht.
Zodra de kinderen uit huis zijn zal er veel meer financiele ruimte zijn dan wanneer de vrouw thuis was gebleven.

[MikeyMan]

bernardV schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:44:
[...]

Dit is wel het gevoel inderdaad, maar het blijft zo dat als de vrouw wel blijft werken er ook een veel groter pensioen wordt opgebouwd (normaal gesproken dan), dus om het zo te bekijken is iets te kort door de bocht.
Zodra de kinderen uit huis zijn zal er veel meer financiele ruimte zijn dan wanneer de vrouw thuis was gebleven.

Pensioen is één, maar ook de positie op de arbeidsmarkt is een belangrijke natuurlijk.

[Question Mark]

Pizza_Boom schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:16:
[...]
Euhm, jawel, hoe ze dat doet met een nieuwe vriend is heel erg van belang, want TS moet nu partneralimentatie betalen, terwijl als zijn ex een duurzame relatie aangaat, de plicht tot het betalen van partneralimentatie vervalt.

Partneralimentatieplicht vervalt pas als de ex een nieuwe relatie aangaat "als ware ze gehuwd". Daar zijn wel wat meer criteria aan verbonden behalve "ze gaan samen op vakantie", en "hij is er wel erg vaak".

En - tenzij de partners er gezamenlijk uitkomen - is er vaak ook nog een gang naar de rechter voor nodig...

[Pizza_Boom]

Question Mark schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:57:
[...]

Partneralimentatieplicht vervalt pas als de ex een nieuwe relatie aangaat "als ware ze gehuwd". Daar zijn wel wat meer criteria aan verbonden behalve "ze gaan samen op vakantie", en "hij is er wel erg vaak".

En - tenzij de partners er gezamenlijk uitkomen - is er vaak ook nog een gang naar de rechter voor nodig...

Samenwonen is vaak al duurzaam genoeg.

[cakebp]

Als je ex-partner in de bijstand zit en jij dit voor 90% betaalt, is het dan niet een sigaar uit eigen doos?

[htca]

console schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:24:

• Ze heeft altijd in de huishouding gewerkt, waarvan de laatste jaar van onze relatie neer meer. Tijdens de scheiding heb ik haar toen proberen te helpen om een baan te bemachtigen, zelfs met haar een CV opgezet met haar werkverleden erop. Alle sollicitaties die ze had, heeft ze telkens afgezegd. Daarna heeft zij letterlijk gezegd; ik ga niet werken. Punt. Hierdoor heeft zij een andere CV aangeleverd (aan de gemeente/bijstand) dan de CV die ik met haar op heb gezet. Daar mist het gedeelte waar ze jaren in de huishouding heeft gewerkt (hier ben ik achter gekomen).
  
  Daardoor ben ik juist minder gaan werken (net voordat alles bijna afgerond was en berekend was), nu betaal ik 819 Euro en anders was dat 1470 Euro p/m geweest. Ik ga niet voor iemand betalen die de hele dag op zijn/haar kont zit en makkelijk aan het werk kan.
• Geld inhouden op de alimentatie kan/mag helaas niet.
• Ze heeft nu ook al geruime tijd een nieuwe vriend, die er wel erg vaak is van wat ik gehoord hebt. Daarnaast is ze op vakantie geweest naar een warm land met haar nieuwe vriend (prima natuurlijk, dat gun ik haar van harte). Maar als je daar wat euro’tjes uit kunt geven, kan je dat ook aan mij en/of mijn ouders.
• Waarom zou ik het kwijt moeten schelden? Als het andersom was geweest, had ik het zeker terug moeten betalen.
  
  Daar tegenover staat natuurlijk wel, als ik het kwijtscheld dat ik geen energie er meer in hoef te steken. Wat natuurlijk ook wel wat waard is, dan ben ik zeker grotendeels met jullie eens.
  
  Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.

pfoe, lastig zat allemaal. Ik denk dat je 2 dingen moet scheiden (what's in a word)...

Je hebt de schuld en de leesbare irritatie over alimentatie.

Kort gezegd over de schuld... Als je ouders niet vorderen is er voor niemand een probleem. In je topicstart geef je aan dat zij het kunnen missen. Dat het niet wordt terugbetaald, is niet netjes en iedereen is het daarover eens. Ik denk dat je op je kop kunt staan, boos kunt worden, huilen, schreeuwen, vorderen, maar daarmee zal de schuld niet worden voldaan.. Mensen met een inkomen op bijstandsniveau hebben het niet breed of eigenlijk te smal. Of dat terecht en eerlijk is, is een politieke vraag. Feit is wel dat er geen marge zal zijn om substantieel af te lossen op die 3500 euro.

Als je ouders toch vorderen, denk ik dat je formeel 100% hoofdelijk aansprakelijk bent daarvoor (ik ben geen jurist). De vraag is of hoe eea is vastgelegd. Mogelijk kunnen ze die 3500 nog omzetten in een schenking zodat er mogelijk nog een fiscaal voordeel voor ze in zit (ik ben geen financieel expert). Andersom 3500 is geen heel hoog bedrag (met de indicatie van het inkomen dat ik afleid uit je alimentatie bedrag).
Het is makkelijk gezegd en moeilijk gedaan, maar ik zou er overheen stappen. "Schouders ophalen, zo is ze nu eenmaal, we zijn niet voor niets uit elkaar" en met je ouders praten dat jij er mee in je maag zit en het met hen oplossen. Ik neem overigens aan dat de lening niet op hypothecaire voorwaarden is verstrekt(als in huis in onderpand, want dan heeft de opsteller van je convenant behoorlijk zitten slapen). Vermoedelijk hebben je ouders en jullie ook niets afgesproken over terugbetalen (of was de oorspronkelijke lening hoger?)

Dan de alimentatie; hoe je het hebt gedaan door je inkomen te drukken om de partner alimentatie te drukken, persoonlijk vind ik daar iets van, maar zal ik achterwege laten, overigens vind ik ook iets van partner alimentatie, maar dat zal ik ook voor me houden. De irritatie die je hebt over het feit dat zij niet werkt, mogelijk hokt en vakantie viert, voelt onrechtvaardig, maar je doet daar niets aan. Sterker als ze een baantje heeft wat precies hetgene oplevert van wat ze van de gemeente krijgt, betaal je dat nog steeds. De eerste die zouden moeten constateren dat de voorwaarden voor bijstand schendt, is de bijstandsfraudeopsporingsdienst (oid), want als ze duurzaam met iemand anders samen woont met een inkomen, dan zijn haar regels voor wat betreft recht op bijstand anders dan nu. Als je dat zelf wilt/moet aantonen, dan moet je denk ik van goede huize komen. Zolang ze niet samen op een adres staan ingeschreven en hij een paar nachten per week daar slaapt of andersom, heb je weinig grond om dat succesvol aan te vechten. Het enige wat je kunt doen is hopen dat die relatie duurzaam wordt, en hen het allerbeste en een gelukkig gezamenlijk liefdesnestje toewensen. Want in dat geval ben je ook verlost van je partner alimentatie (wat sws eindig zal zijn, 12 jaar in jouw geval). De vraag is natuurlijk of ze de huidige situatie 12 jaar volhoudt, als dat zo is, heb je pech.... (sorry)


Achteraf had je het anders moeten regelen, dwz een deel van de schuld verwerken in de partneralimenatie (3500/144maanden oid) en de schuld overnemen. Maar achteraf kijk je een in zijn achterwerk.

Sommige mensen maken er een levenswerk van om hun oude geliefde zo lang mogelijk dwars te zitten, zorg dat jij dat niet bent of wordt en als zij dat wel wil doen... leg het naast je neer, je hebt een mooie baan, mooi huis en vergelijk dat met haar situatie (als zij daar gelukkig van wordt... niet jouw leven, maar het hare). Voor je eigen gemoedsrust, praat met je ouders en vraag hoe zij er in staan en dat het jou zwaar valt.

[Znorkus]

met je ouders praten dat jij er mee in je maag zit en het met hen oplossen.

Dat is het allerbelangrijkste.

[Question Mark]

Pizza_Boom schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 13:06:
[...]
Samenwonen is vaak al duurzaam genoeg.

I know, maar dat doet de ex van TS dus niet. Het enige wat TS aangeeft is dat haar nieuwe vriend vaak bij haar is, maar dat is niet genoeg om de partneralimentatie succesvol te kunnen (laten) aanpassen.

[retakenroots]

bernardV schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 12:44:
[...]

Dit is wel het gevoel inderdaad, maar het blijft zo dat als de vrouw wel blijft werken er ook een veel groter pensioen wordt opgebouwd (normaal gesproken dan), dus om het zo te bekijken is iets te kort door de bocht.
Zodra de kinderen uit huis zijn zal er veel meer financiele ruimte zijn dan wanneer de vrouw thuis was gebleven.

Precies en dat is waarom ik mijn vrouw aangespoord heb om meer tegaan werken. Ze is minder gaan werken toen de kinderen jong waren maar nu zijn ze allebeide van de basischool af en kan ze dus weer meer gaan werken. Precies wegens de financiele onafhankelijkheid en voordelen.

[Z___Z]

console schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 09:24:
Nou een hoop reacties zo te zien, ik probeer hieronder zoveel mogelijk antwoorden op de vragen te geven;

• Wij waren in gemeenschap van goederen getrouwd.
• Er zijn (gelukkig) geen kinderen in het spel.
• Ja ik verdien meer, en dat heb ik altijd al gedaan.
• Lening was o.a. voor het verbouwen van de woning (woning ik heb overgenomen) en hebben mijn ouders samen aan ons geleend.
• Ze heeft altijd in de huishouding gewerkt, waarvan de laatste jaar van onze relatie neer meer. Tijdens de scheiding heb ik haar toen proberen te helpen om een baan te bemachtigen, zelfs met haar een CV opgezet met haar werkverleden erop. Alle sollicitaties die ze had, heeft ze telkens afgezegd. Daarna heeft zij letterlijk gezegd; ik ga niet werken. Punt. Hierdoor heeft zij een andere CV aangeleverd (aan de gemeente/bijstand) dan de CV die ik met haar op heb gezet. Daar mist het gedeelte waar ze jaren in de huishouding heeft gewerkt (hier ben ik achter gekomen).
  
  Daardoor ben ik juist minder gaan werken (net voordat alles bijna afgerond was en berekend was), nu betaal ik 819 Euro en anders was dat 1470 Euro p/m geweest. Ik ga niet voor iemand betalen die de hele dag op zijn/haar kont zit en makkelijk aan het werk kan.
• Geld inhouden op de alimentatie kan/mag helaas niet.
• Ze heeft nu ook al geruime tijd een nieuwe vriend, die er wel erg vaak is van wat ik gehoord hebt. Daarnaast is ze op vakantie geweest naar een warm land met haar nieuwe vriend (prima natuurlijk, dat gun ik haar van harte). Maar als je daar wat euro’tjes uit kunt geven, kan je dat ook aan mij en/of mijn ouders.
• Waarom zou ik het kwijt moeten schelden? Als het andersom was geweest, had ik het zeker terug moeten betalen.
  
  Daar tegenover staat natuurlijk wel, als ik het kwijtscheld dat ik geen energie er meer in hoef te steken. Wat natuurlijk ook wel wat waard is, dan ben ik zeker grotendeels met jullie eens.
  
  Het is dan meer een gevoel van; het is niet rechtvaardig.

Denk dat ik z’n beetje wel alles hebt beantwoord. Zo niet dan mag je mij hier op wijzen.

Ieder geval goed dat er geen kinderen bij betrokken zijn in je verhaal.

Wat ik wel vreemd vind is dat jullie blijkbaar een koopwoning hadden en daarvoor de 7000 euro hebben gebruikt om te verbouwen. Toch is er bij de scheiding nul overwaarde uit deze woning gekomen? Normaal gesproken wordt de woningwaarde minus hypotheek en overige openstaande schulden 50:50 verdeeld bij de scheiding. Dus als dit saldo positief was (wat bijna niet anders kan als de scheiding in 2018 was, tenzij je in een krimpgebied had gekocht in 2008), dan zou er helemaal geen openstaande schuld meer kunnen zijn. Was deze schuld een onderhandse lening, of was deze ook op papier gezet? Bij dat laatste hebben je ouders dus ook deze lening elk jaar in Box 3 bij de belasting opgegeven. Als het een onderhandse lening was en je hebt dit niet gemeld tijdens de scheiding, heb je denk ik sowieso geen rechten meer hierover (ben geen advocaat ).

Overigens heb je haar al een oor aangenaaid door vlak voor de scheiding minder te gaan werken en daarmee veel meer bespaard op de partner alimentatie dan die 3500 euro schuld. Verbaasd me dat dit kan. Ik zou verwachten dat de rechter dan eerder kijkt naar de inkomsten van de afgelopen X jaar.

Als ik zo kijk naar de reacties in je topic zie ik dat de meeste mensen het toch met je eens zijn dat je achter dit geld aan moet gaan. In ieder geval succes met het afwikkelen van deze situatie.

[CornermanNL]

Ik snap niet zo goed waarom je al die energie steekt in iets dat je niet kan controleren. Namelijk of je ex al dan niet gaat aflossen. Iedere minuut die erin gaat is verspilde moeite. Je kan de oplossing alleen bij jezelf zoeken. Je kan zoals anderen al aangegeven hebben de schuld aan je ouders terugbetalen. Of je gevoel uiten en er over praten. En dan tot een oplossing komen van je schuldgevoel.

Wat eerlijk voelt en of je ex al dan niet moreel zou moeten betalen is irrelevant. Een lening afsluiten zonder een goed contract en niet meenemen bij de scheiding zijn 2 zaken die nu eenmaal gepasseerd zijn en waar je niets meer aan kan doen.

Nogmaals allemaal zonde van de energie.

[hjkv]

Z___Z schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 15:38:
[...]

Ieder geval goed dat er geen kinderen bij betrokken zijn in je verhaal.

[...]

Overigens heb je haar al een oor aangenaaid door vlak voor de scheiding minder te gaan werken en daarmee veel meer bespaard op de partner alimentatie dan die 3500 euro schuld. Verbaasd me dat dit kan. Ik zou verwachten dat de rechter dan eerder kijkt naar de inkomsten van de afgelopen X jaar.

Wat dacht je dan van de ex die het simpelweg vertikt om te gaan werken? Die houdt gewoon lekker haar hand op voor de alimentatie. Als zij gewoon solliciteert en ergens aan het werk gaat, zal de alimentatie van TS wel onder de 500 euro zakken...

Blijkbaar is bij de scheiding vastgelegd dat deze schuld door haar terugbetaald moet worden. Dan moet ze dat ook gewoon doen.

[Sjoerd001]

Saillante discussie. Hier heeft iedereen wel een mening over, ik ook

Als ik het recht en alle andere discussie loslaat en puur vanuit ethiek kijk zou ik jouw ouders direct betalen en hen zeker niet de dupe laten worden van deze discussie. Hier hoeft je ex overigens niets van te weten.

Verder vanuit ethiek gedacht; de lening is voor een waarschijnlijke waardevermeerdering van het huis. Jij bezit het huis, waarom zou je ex daar dan nog voor moeten betalen? Ik snap niet helemaal waarom dit met de scheiding niet goed geregeld is. Immers nu jij volledig eigenaar bent van het huis, profiteer jij ook volledig van de 'waardevermeerdering' van het huis. Ik vind de afgesproken 50/50 verdeling dus uiterst merkwaardig. Zoals hierboven wordt genoemd zou ik verwachten dat met een scheiding de balans wordt opgemaakt en dit wordt verrekend. Was zij trouwens mede eigenaar? Want dat zou het nog merkwaardiger maken namelijk.

Ben ook wel benieuwd of de lening officieel bestaat, want dit kan belastingvoordelen voor jou en jouw ouders betekenen, dan kan een lening van 7500 Euro wel weer mooi zijn. Als ik het zo interpreteer gok ik dat de lening niet officieel bestaat. Opzich geen probleem, want dan kun je die officieel gaan maken Ben dan ook wel benieuwd naar hoe dit dan geregeld is met de scheiding, want dan zou het in principe zo kunnen zijn dat er alleen zwart op wit staat dat jouw ex jou 3500 Euro moet betalen. Volgens mij ben jij dan gewoon de schuldeiser, maar dit hangt samen met hoe het is geregeld. Check eens bij een advocaat zou ik zeggen.

Positief trouwens dat ze een nieuwe vriend heeft, dan kan ze binnenkort dag zeggen tegen de partneralimentatie, gaat ze misschien wel samenwonen en kan ze haar bijstand gebruiken voor de aflossing aan jou

[Pizza_Boom]

hjkv schreef op woensdag 5 juni 2019 @ 16:01:
Wat dacht je dan van de ex die het simpelweg vertikt om te gaan werken? Die houdt gewoon lekker haar hand op voor de alimentatie. Als zij gewoon solliciteert en ergens aan het werk gaat, zal de alimentatie van TS wel onder de 500 euro zakken...

Blijkbaar is bij de scheiding vastgelegd dat deze schuld door haar terugbetaald moet worden. Dan moet ze dat ook gewoon doen.

Ik ken ze hoor, ploegendienst met knap salaris en dan in scheiding, vrouw die het vertikt om te werken. Man stopt met ploegendienst: "Hele ploegentoeslag naar mijn ex, dan werk ik mijzelf ook niet meer aan puin."