Sissors schreef op zondag 14 april 2019 @ 19:34:
[...]
Tja, ik kan er niks aan doen, maar het lijkt mij allemaal weinig relevant. Of diegene beseft op welke manieren een MKB bedrijf anders is, is op zich geen verkeerd punt. Maar ik geloof niet dat dat uit zijn motivatiebrief gaat blijken.
[...]
1. Het leek me leuk
2. Mijn vrienden/familie deden het, daarom ging ik het doen, en ik vond het leuk
Imo zoek je veel te veel verbanden die er helemaal niet zijn.Leuk dat je bezig bent met muziek in je vrijetijd, maar daaruit halen dat je dus creatief bent op een manier die relevant is voor je werk gaat er bij mij niet in. Je krijgt wel bonuspunten qua creativiteit dat je rotsklimmen aan risicomijdend koppelt. Dat zouden niet veel doen. Ik ook niet...
Jij ziet wielrennen ook niet als teamsport, terwijl het JUIST een teamsport is.
Maar zeker heeft rotsklimmen te maken met het beperken van risico's, je hebt te maken met iets dat in essentie potentieel levensgevaarlijk is, letterlijk. Dus zorg je voor omstandigheden die de activiteit zo veilig mogelijk maken en het resultaat is een sport waarbij voor zover ik weet minder ongelukken gebeuren dan bij pak 'm beet voetbal.
Creativiteit is in tegenstelling tot wat jij denkt en in ieder geval in mijn werk, hardstikke belangrijk. Ik denk in veel ICT beroepen wel. Hoe ga je problemen oplossen waarvan de oplossing niet in een boekje staat of op Google te vinden is? Hoe ga je oplossingen verzinnen voor problemen waarvan de organisatie nog niet eens wist dat ze ze hadden maar die er wel zijn? Hoe overtuig je de managers en directie voor een project? Hoe kom je achter de achterliggende vraag die iemand stelt? Dat zijn allemaal zaken waarbij creativiteit een belangrijke rol speelt en zo'n eigenschap haal je denk ik absoluut uit een hobby als het maken van muziek, maar ook uit een sport als klimmen. (Want ook daar is geen standaard methode om boven te komen, geen routebeschrijving. In de hal zie je nog net een kleur grepen die je moet volgen en een moeilijkheidsgraad. Dat is het. Succes d'r mee.)
Je probeert verbanden te zien die er simpelweg niet zijn. Dat is menselijk, onze geest is dol op verbanden zoeken. Maar het zorgt alleen maar voor grotere kans foute keuzes te maken bij zoiets als dit. Laten we twee van mijn hobbies eruit pakken, en dan zal ik alvast ook wat verbanden bedenken, maar ik ben ook benieuwd wat jij erin ziet.
Ik _weet_ dat die verbanden er zijn. Ik zoek ze niet, ze zijn er. De skills die ik gebruik in mijn pianospel, zijn in essentie dezelfde skills die ik gebruik als ik een businesscase in elkaar aan het vouwen ben. Of ik nu met taal aan het stoeien ben of probeer een stuk muziek op papier te zetten (of vrij te spelen), het zijn exact dezelfde hersengebieden die worden aangesproken, het zijn dezelfde skills die je nodig hebt. Alleen is de uitvoering van die skills anders.
Ik weet ook dat er bij mij persoonlijk verbanden zijn tussen mijn hobbies en hoe ik in mijn werk ben, die verbanden zijn behoorlijk groot. Zou dat dan bij een ander compleet anders zijn? Welnee. Net zo min als dat ik een speciaal sneeuwvlokje ben, zijn die anderen dat. Mensen lijken hierin heel erg op elkaar en dus zijn er verbanden. Je moet ze alleen willen zien.
1. Wielrennen dus. (Nee, echt geen teamsport, kan er niks aan doen, maar op prof niveau is het twijfelachtig, en daaronder is dat het echt niet, al kan je het uiteraard wel in een groep doen). Daaruit kan je opmaken dat ik het niet zo heel nauw met de regeltjes neem, rood licht is toch niet meer als een suggestie? Ook dat ik goed in documenteren ben. Immers is het echt gebeurd, als het niet op Strava staat?
Het is 100% een teamsport, zeker op prof niveau. Hooguit als je enkel in je eentje een rondje rijd, zonder mensen om je heen, word het een individuele sport maar hoe hoger het niveau, hoe meer het een teamsport word. Zodra je professioneel wielrent word het een teamsport.
2. Gamen. Zegt nog niks natuurlijk, maar ééntje ervan is strategie spellen. Daaruit blijkt dat ik snel beslissingen kan nemen. Ook dat ik goed hoofd en bijzaken kan onderscheiden. Immers is het het echt waard om die ene basis vol burgers die worden uitgemoord te verdedigen, als ik ook twee basissen van de tegenstander vol met burgers in dezelfde tijd kan uitroeien? Ook ben ik dan heel goed in informatie uit Youtube overnemen, gezien de gemiddelde speler niet veel meer doet als kopiëren wat andere doen.
Daarnaast ook shooters. Ik weet niet hoe precies je dit in mijn CV wil hebben, maar ik ben meer het type van niet geschoten is altijd mis, en statistisch gezien als je genoeg kogels afvuurt raakt er altijd wel eentje. Oftewel volledig automatische wapens voor mij, en het liefst op korte afstand. Blijkt daaruit dan dat ik graag op mijn werk problemen oplos met brute force, en dat je beter een sniper kan hebben die op het randje ligt te campen en het precisie werk doet?
Of blijkt er helemaal niks uit en zijn het gewoon hobbies die geen drol met werk te maken hebben? Maar ik ben serieus wel benieuwd wat jij haalt uit mijn persoonlijkheid met die twee hobbies. Mijn inziens ben je echt verbanden aan het leggen die er niet zijn.
Ik denk juist dat die er wel zijn. Ik kan niet beoordelen hoe jij in je werk bent, maar ik zou als je deze 2 hobbies aan zou geven in je brief op op je CV, zeker daar op doorvragen en kijken of mijn gevoel klopt. Een WoW speler of soortgelijk spel zou ik sneller teamplayer eigenschappen toedichten én ik zou willen weten welke rol in de clan zo iemand over het algemeen heeft. Is het de aanvoerder, of de volger. Grote kans dat iemand die in een dergelijk spel vaak de leiding heeft, dat ook in zijn werk kan of wil.
Zou iemand op hoog niveau spelen (competetief nationaal of internationaal), zegt dat denk ik iets over iemands competitiedrang én doorzettingsvermogen.
Qua wielrennen, wielrenners zie ik over het algemeen als harde mannen die niet piepen over een schaafwondje meer of minder. Die door weer en wind buffelen. Anders dan (professionele) voetballers die bij de eerste de beste duw gillend over het voetbalveld rollen en bij de scheids proberen geel te halen voor de ander. Voetballers vind ik (pardon my French), wat meer aandachtshoeren, wielrenners doen gewoon hun ding en zeiken niet als ze een keer hard op hun gezicht gaan. Opstaan, afstoffen en door. Ook iemands positie op het veld zou ik interessant vinden, ben je spits of verdediger. Waarom maakt iemand die keuze?
Ik denk dat keuzes in hobbies, heel veel zeggen over iemands persoonlijkheid. Ik heb bijvoorbeeld altijd een aantal slapende hobbies die ik ooit een keer af stof. Die staan vooralsnog niet op mijn CV omdat ze slapend zijn, maar ik zou er wel wat over kunnen zeggen in een eventueel sollicitatiegesprek. Wat zegt dat over mij? Dat ik graag breed georiënteerd ben en blijf, een erg brede interesse heb. Liever de breedte opzoek dan de absolute diepgang. Dat verband _is_ er, bij mij in ieder geval. Waarom zou dat verband er niet bij een ander zijn?
En ja, dat soort dingen kun je op je CV en motivatiebrief zetten zodat je gesprekspartner getriggert word daar vragen over te stellen.
Het is niet voor niets dat juist dit soort zaken vaak in een sociaal asessment voorkomen. Dan worden er ook gerichte vragen over gesteld.
sorted.bits schreef op maandag 15 april 2019 @ 07:26:
Ik snap een motivatiebrief ook niet zo. Ik heb meestal gewerkt bij bedrijven die bijvoorbeeld niet heel erg bekend zijn onder het publiek. Ik kan dan wel een brief schrijven hoe graag ik bij bedrijf X wil werken, maar waar is dat dan op gebaseerd? De meeste vacatures zijn zo generiek als de pest en alles is 'markt conform', wat nog zo'n uitspraak is waar je geen zak aan hebt.
Laten we eerst maar eens een salaris indicatie afgeven, gesprek houden, een korte rondleiding en een intro in hun producten, daarna kijk ik wel of ik nog interesse heb (en ja, graag in die volgorde).
Salarisindicatie vind ik niet zo spannend. Normaliter zit dat wel goed en voor €200 meer of minder laat ik een baan niet schieten. Het moet in verhouding zijn, het salaris moet passend zijn, maar ik ben er niet heel bang voor dat het salaris opeens tegen valt. Een ruwe indicatie is prettig maar dat mag best een bandbreedte van €1000 of meer hebben. Als er staat "tussen de €3000 en €4500 afhankelijk van x, y en z" wil ik best met ze in gesprek, ook al ligt mijn salariseis afhankelijk van de functie op €4000 of meer.
Ik zou veel meer geïnteresseerd zijn in ontplooingsmogelijkheden, studie, groei, inhoud van de functie, etc. Salaris is secundair.
(Maar, ik zeg dat wel in de wetenschap dat het niet onredelijk te verwachten dat ik niet minder zou hoeven te gaan verdienen dan mijn huidige salaris. Van mijn huidige salaris kan ik prima rondkomen, het mag altijd meer maar het is op een niveau dat ik salaris niet meer als primair selectiecriterium nodig heb.)
Is het een bedrijf wat behoorlijk bekend is, dan zou ik ook nog daadwerkelijk een motivatiebrief kunnen schrijven, maar dan zou het gaan om bedrijven als Valve of Coolblue ofzo.
Ook een kleiner bedrijf heeft een website en kun je bellen. Je kunt Googlen wat ze doen, wat hun motivatie is. Juist in zo'n geval zou ik even extra kijken naar de website en zien wat ze over zichzelf zeggen. Natuurlijk is dat bedacht, maar het zegt iig iets over wie ze willen zijn.

Het zegt ook iets over hun product, hun dienst. Dus kun je daar op in gaan.
Vacatures zijn vaak generiek, mijn werk zou ik bij 1000en andere bedrijven van gelijke, kleinere en grotere omvang kunnen doen. Op een andere manier, maar in essentie hetzelfde werk. Tóch speelt voor mij het bedrijf as-such een grote rol. MIjn huidige werk ben ik per ongeluk ingerold, ik sta er achter (anders had ik bedankt voor de baan) maar ik hoop met pensioen te gaan bij een ander soort organisatie. Geen probleem om nog 10+ jaar in deze sector te werken, maar het zou leuk zijn als ik pak 'm beet op of voor mijn 55e (over 14 jaar) de overstap kan maken naar een niet commerciële organisatie.
Niet al te te lang geleden heb ik zelfs bijna die overstap gemaakt, gesolliciteerd bij een overheidsdienst. Wat ze deden spreekt me heel erg aan, stond heel dichtbij. Alleen de functie zag ik mezelf niet in zitten dus heb ik kort na het 1e gesprek bedankt voor de baan, nog voor dat zij mij uitsluitsel konden geven of ze mij wilde hebben of niet. Ik wist dat ik niet gelukkig ging worden in die functie. De organisati as-such lag het niet aan. Daar had ik heel graag willen werken. Met een andere functie, had ik mogelijk niet bedankt voor de eer.
Hoe dan ook zou ik aan de andere kant van de tafel wel antwoord willen hebben om "waarom wil je hier werken". (Nu is de ironie dat ik zelf niet veel heb met mijn sector, maar de kans niet kon laten liggen. Werk er nu iets van 8,5 jaar en sluit niet uit dat daar nog zo'n periode aan vast komt. Zouden ze me nu vragen waarom deze sector, zou ik een eerlijk antwoord geven. Liegen is niet zo mijn ding. Wijzen ze me daarom af, prima, maar ik kan ook goed motiveren waarom ondanks dat de sector as-such niet mijn droomsector is, ik wel ongelooflijk gemotiveerd ben mijn werk goed te doen.)
Ná Scaoll. - Don’t Panic.