Ik heb het machtige aantal van
2000 wedstrijden bereikt.
Ondanks dat ik nog niet op een derde van mijn carrière ben, vermaak ik me nog altijd prima met deze challenge. 5600 Doelpunten voor; 2300 tegen. Bijna 70% van de wedstrijden gewonnen. Dat percentage zal hopelijk komende seizoenen weer boven de 70 uitkomen, als we weer een paar stappen proberen te zetten.
De savegame draait nog altijd prima en geeft me over het algemeen veel plezier.
Wat overzichtjes:
Het WK:
Brazilië heeft nog altijd de meeste overwinningen (5), máár heeft sinds 2002 geen finale meer gewonnen (en ook maar één gespeeld). Dit recordaantal zeges moeten ze overigens delen met (West-)Duitsland en Engeland. Op de Verenigde Staten na - onder mijn leiding - is deze hoofdprijs altijd naar een land aan onze kant van de oceaan gegaan. Argentinië heeft nog een aantal pogingen gedaan; evenals Australië. Helaas voor hen mocht dat niet baten en is de World Cup niet naar Down Under of de pampa's gegaan. Grootste schok was waarschijnlijk de allereerste finale, waar Zweden en België elkaar troffen. Zweden ging met de beker aan de haal en Nederland werd dat jaar derde. Dat was tevens ook meteen de enige keer

dat Nederland eremetaal op het toernooi bemachtigde. Amerika wist de stunt van Zweden te herhalen; wat direct ook de laatste keer was dat een dark horse de finale won. In 10 toernooien tijd was Engeland 4 keer de sterkste; wat in het land waar voetbal uitgevonden is tot hoge verwachtingen leidde voor de daaropvolgende toernooien. Hiermee is Engeland ook mondiaal gezien het sterkste land van deze save. Als bondscoach van Engeland ben ik nog niet half zo succesvol als in mijn periode bij Team USA, maar we staan wel al jaren stevig op een 2e plaats op de wereldranglijst. Af en toe is het stuivertje wisselen met Portugal. Zij zijn in elk geval het laatste decennium hét te kloppen land. Nederland en Spanje wisselen de derde en vierde plaats met elkaar af.
Romelu Lukaku, Gelson Martins en Leon Bailey wonnen elk een keer de prijs voor beste speler van het wereldkampioenschap. Kylian Mbappé en opnieuw Lukaku werden elk een keer topscorer.
Fifa World Club Cup:
De World Club Cup is vooral een Europees feestje gebleken, met in totaal 7 overwinningen voor FC Bayern. (1 in real life; 6 in de save); waarvan zelfs 2 x twee op een rij. De Duitse clubs waren sowieso erg sterk in deze competie. 5 Keer in de laatste 6 jaar werd de beker naar Die Heimat meegenomen. Naast Bayern, waren drie cups voor Bayer (!!) Leverkusen. Zou het wellicht aan de naam liggen? Op gelijke hoogte met Bayern staat The Citizens die ook 6 keer beslag legden op de beker. Enige verschil tussen City en Bayern is dat Bayern al 1 échte cup in de kast heeft staan en Manchester City enkel de virtuele prijzenkast heeft kunnen vullen. PSG, Atlético en Manchester United wonnen elk ook vaker dan één keer. Enige Nederlandse team dat hier heeft weten te schitteren is Feyenoord. Zij hielden de eer hoog voor ons land en namen de beker mee naar Rotterdam. Mijn SC Farul won ook, maar dat was enkele maanden nadat ik was vertrokken naar Dunav in Bulgarije. Natuurlijk deden er meer clubs mee dan alleen de Europese. Boca (Argentinië) en Flamengo (Brazilië) waren daarvan het meest succesvol. Elk legden ze twee keer beslag op de CWC. Samen waren ze ook goed voor 17 finales. Op gepaste afstand werden zij gevolgd door River, Racing en Grêmio. Beste teams uit andere werelddelen waren América uit Mexico en Guangzhou Evergrande uit China. Helaas voor hen zat er maar 1 tweede plaats in en een handvol derde plaatsen. Flamengo was sowieso wel een constante factor met 3 finaleplaatsen op rij en 7 deelnames in de eerste 15 jaar. Twee keer achter elkaar hadden we 2 dezelfde finales in opeenvolgende seizoenen. In 2049 en 2050 stonden Leverkusen en River tegenover elkaar (2 x winst Leverkusen); gevolgd door 2052 en 2053 waarin Bayern en Boca elkaar troffen (2 x winst Bayern).
Het EK:
Ook op het Europees Kampioenschap kwamen we er niet aan te pas. België heeft in real life met haar gouden generatie de basis gelegd aan het Europese succes, want met 4 finales én 3 overwinningen zijn zij het land dat het beste presteerde tijdens deze savegame. Frankrijk en Engeland volgen met elk 2 titels uit respectievelijk 4 en 3 finales. Wij zijn overigens niet het enige powerhouse zonder silverware. Ook Duitsland haalde tijdens mijn carrière nooit meer de finale van het EK.
Beste spelers waren Ousmane Dembelé en Edmilson Fernandes. De Gouden Schoen ging naar Andrija Zivkovic, Romelu Lukaku en Paulinho (uitkomend voor Duitsland).
UEFA Nations League:
Wederom maar 1 finaleplaats voor Nederland; ook nu zonder winst. Les Blues wisten 8 keer het nieuwste toernooi te winnen. Daarmee zijn zij het sterkste land in de Nations League, op gepaste afstand gevolgd door Engeland. Hier zien we ook 3 overwinningen voor Italië en 1 voor onze Oosterburen.
Persoonlijke prijzen worden op dit toernooi helaas niet uitgedeeld.
Champions League:
Natuurlijk zien we hier de usual suspects, maar we zien ook dat de balans langzaam verschuift richting een aantal nieuwe powerhouses en dat er af en toe een dark horse is die de belangrijkste clubcompetitie wint. Om met die laatste te beginnen: wie had er verwacht dat SC Farul de Champions League zou winnen? Dat is samen met mijn WK-winst met Amerika ook mijn grootste prestatie in deze savegame. Meest recente finale zag ook een nieuwe groep helden aan het firmament van het Europese clubvoetbal verschijnen: Rapid Wien. Waarschijnlijk mede mogelijk doordat de Oostenrijkse competitie actief is in mijn savegame. Naast het sterke optreden van Feyenoord met een winst in 2037 zijn dat ook de enige 3 clubs uit kleinere competities die de Cup met de Grote Oren wisten te bemachtigen. Feyenoord speelde in 38 seizoenen zelfs 4 finales en is daarmee het sterkste team van Nederland in Europese competities. Wat verder opvalt is de opmars van Bayer Leverkusen. Om de Club World Cup te winnen moet je natuurlijk eerst de Champions League hebben gewonnen en dat deden ze 3 keer in 6 seizoenen. Ook in de Duitse competitie zijn ze een geduchte tegenstander voor Bayern München.
Real Madrid is nog steeds recordkampioen met 15 overwinningen, máár daarvan werden er maar 2 behaald tijdens mijn 38-jarige carrière. Voor de Galacticos is dat natuurlijk veel te weinig. Grootste tegenstand kreeg de Koninklijke wat dat betreft van Manchester City met 9 titels en FC Bayern dat zes keer de beker mee naar huis nam. Andere clubs met sterke optredens waren PSG (5 x), Atlético Madrid (4 x) en Leverkusen (3 x). Barcelona - in real life toch een fantastisch team - kon enkel in 2024 de gouden medaille bijschrijven.
De Gouden Schoen ging de eerste jaren mee naar huis met Alexis Sánchez, Roberto Firmino, Harry Kane, Pierre-Emerick Aubameyang, Paulo Dybala en Neymar.
Europa League:
Eindelijk Nederlands succes! De Europa League is tijdens deze 2000 wedstrijden een Nederlands feestje gebleken. Twaalf van de 38 finales kenden een Nederlandse finalist, die de helft van de wedstrijden ook aan het langste eind trok. Feyenoord is de onbetwiste nummer 1 met 3 overwinningen; gevolgd door Ajax, PSV en FC Utrecht met elk 1 keer de Europa Cup. In de verloren finales haalden de volgende clubs de eindstrijd: Utrecht en Feyenoord (elk 1) en Vitesse (zelfs 3 x). Vitesse is daarmee naast Feyenoord het team met de meeste deelnames aan de eindstrijd. Meest recentelijk stond NAC in de finale, enkel werd deze verloren van Hertha BSC. Berlijn won het dus van Breda.
Onder anderen Harry Kane en Ousmane Dembelé wonnen de titel voor beste speler. Carlos Soler was de eerste tijdens mijn save (uitkomend voor Valencia).
Wat verder opvalt is dat beide Europese toernooien niet succesvol waren voor België en Italië. Dichterbij dan Rijssel (de Nederlandse naam van het Franse Lille; met nauwe banden met België) kwamen onze Zuiderburen niet. Rijssel / Lille verloor hun enige EL- finale trouwens ook. Inter (2 x) en Napoli (1 x) wonnen elk nog wel de Europa League, maar je ziet ook in mijn save de teloorgang van de Italiaanse competitie. Enkel Napoli won ook een keer de CL (met finales voor opnieuw Napoli en ook Inter), maar daarmee is al het Italiaanse eremetaal ook vergeven.
Waar de Champions League natuurlijk de sterkste competitie met de beste teams is; is de Europa League waarschijnlijk het interessantste bekertoernooi. Niet alleen door de sterke optredens van de clubs uit Nederland. Twaalf finales is natuurlijk geweldig, maar er gebeurde nog meer. Met Valencia, Inter, Everton, Arsenal, Feyenoord, Vitesse, Schalke 04, Stuttgart, Dinamo Zagreb, Ajax, Hoffenheim, Utrecht, Rode Ster, Napoli, PSV en Hertha is het ook het toernooi met de grootste diversiteit aan winnaars. Hier dus niet alleen de usual suspects die via de CL de EL instroomden, of in de competitie net te kort kwamen voor een CL-ticket. Laatstgenoemde beker is natuurlijk het summum voor een clubtrainer, maar de EL is waar het allemaal gebeurt in deze save.
Europese Supercup:
De Europese Supercup kent vanzelfsprekend een aantal zeer interessante affiches aangezien dit voetbalfeestje gespeeld wordt tussen de winnaars van de Champions League en Europa League. Oude en nieuwe grootheden van de Europa Cup I tegen de diversiteit aan frequente en minder frequente winnaars van de Europa Cup II / III.
38 Finales leverden echter in meer dan driekwart van de gevallen een voorspelbare overwinning op. Enkel Napoli, Feyenoord, Ajax, Spurs, Hoffenheim, Farul, PSV en Leverkusen zijn "kleinere clubs" te noemen; waarbij alleen Farul echt een schok was.Als onofficieus beste team van Europa staat het natuurlijk geweldig op de palmares van iedere club.
Copa América:
De Copa América kent zoals gebruikelijk veel succes voor Brazilië. Argentinië won weliswaar verschillende keren goud (2), zilver (0) of brons (5), maar blijft toch achter bij de grote concurrent. De Goddelijke kanaries konden weliswaar evenveel eremetaal bijschrijven als de buurman: 4-0-3, maar met 4 x goud is dat toch veel mooier. Wat verder opvalt is dat beide grootmachten nooit tegen over elkaar stonden in de finale.
Uruguay en Argentinië delen het aantal overwinningen met elk 16 bekers in de prijzenkast. Brazilië volgt op enige afstand met 12 cups op haar palmares.
Copa Libertadores:
Waar de Champions League het belangrijkste clubtoernooi van Europa en de wereld is, is de Copa Libertadores de tegenhanger daarvan in Zuid-Amerika. Flamengo, Boca en River zijn hier met afstand de drie sterkste voetbalverenigingen. Zij worden gevolgd door Racing, Grêmio, Atlético Mineiro en San Lorenzo. De laatste finale zonder een team uit Brazilië of Argentinië was de real life finale van 2016 toen Atlético Nacional uit Colombia en Club Social y Deportivo Independiente del Valle uit Ecuador mochten uitmaken wie de winnaar van de Libertadores zou worden. (Winst Atlético.) Pas in 2030 stond er opnieuw een team uit een ander land in de finale: Club Olimpia uit Paraguay. Het zou wederom jaren duren voordat zij uiteindelijk pas in 2046 werden opgevolgd door opnieuw Atlético Nacional. Alleen die laatste wist ook beslag te leggen op het toernooi. Wat verder opvalt is dat geen enkel team uit Uruguay de finale wist te halen.
Eigenlijk best vreemd, want terugkijkend naar het echte voetbalverleden wisten geregeld teams uit kleinere landen de finale te halen en zelfs te winnen. Mogelijk is dit verschil een direct gevolg van het niet actief zijn van de Zuid-Amerikaanse competities. Ook iets om verandering in te brengen zodra ik de overstap maak naar Uruguay. (Alhoewel dat nog wel eens 3000 tot 4000 wedstrijden kan duren vooraleer ik zover ben...)
Spelers met wereldwijd de grootste impact:
Cristiano Ronaldo:
Ronaldo speelde in mijn savegame jaren een enorme rol van betekenis. Eén van mijn favoriete voetballers in real life én grandioos in het spel met een zeer mooie carrière. Qua wedstrijden, goals en prijzen komt ook in 2055 niemand echt in de buurt op Messi na.
Lionel Messi:
Alleen Messi kan zich meten met Ronaldo, maar moet qua statistieken en prijzen toch genoegen nemen met de 2e plek. In werkelijkheid 1 van de besten ooit; in deze savegame natuurlijk ook.
Kylian Mbappé:
Mbappé was de laatste real life speler die een grote impact op het mondiale voetbal wist te hebben. Talloze prijzen in Europa en de wereld maakten van hem de meest waardevolle speler sinds Messi en Ronaldo. Succesvol met Paris, Frankrijk en City, won hij zover ik kan zien,meer internationale competities dan iedere andere speler.
Zoubir Harada:
Eerste speler na Mbappé die jarenlang geweldig was. Hij is nog actief als technisch directeur, vandaar dat er nog geen overzicht gegenereerd is en ik wat heb moeten knippen en plakken

Harada werd naast beste van Europa, ook 6 keer tot beste speler van de wereld gekroond.
Roy Braem:
Braem en Harada waren de nieuwe Messi en Ronaldo. Elk seizoen was het stuivertje wisselen voor wie als beste speler van Europa gekozen werd. Dat gebeurde dus om en om. In tegenstelling tot Harada, won Braem maar 2 keer de prijs voor beste speler van de wereld. En dat terwijl ik toch elk jaar gestemd heb.

Waar Harada vooral succes had met Bayern, kon Roy Braem het ene na het andere eremetaal bijschrijven in dienst van Atlético, PSG en City.
James Perkins:
Na de hegemonie van Zoubir Harada en Roy Braem hoefden we niet heel lang te wachten tot er een nieuwe superster zou opstaan. Dit keer de Engelsman James Perkins. Ook hij was jaren achtereen hét gezicht van het mondiale voetbal. Wat ik mooi vind, is dat de supersterren ook over de landen verdeeld zijn. Portugal, Argentinië, Frankrijk (2 x), Nederland en Engeland.
Eregalerij van Nederlandse trainers:
Edit: Eerst stopte imgur met uploaden. Overbelasting...?

Toen verloor ik 2 uur typewerk van bovenstaande round-up. Uiteindelijk is het toch gelukt. Als er interesse is, wil ik ook wel round-ups schrijven over de actieve (en eventueel inactieve) competities, of bijv. carrièrestatistieken van bepaalde spelers en trainers posten. Keep in mind dat ik inmiddels ver in 2055 ben aanbeland. Statistieken van de grote spelers zijn bewaard, de meesten zullen uit het spel verdwenen zijn. Iemand verzoekjes?
[
Voor 118% gewijzigd door
Jorgen op 20-10-2019 03:27
]