Eind jaren 70 kwam Life of Brian uit. Een film die het verhaal van Jezus nogal op de hak nam, tot ongenoegen van de kerk. Het ging zo ver dat er protesten ontstonden om de film blasfemie en kritiek op religie zou zijn. Vandaag de dag zou er geen haan meer naar kraaien en de film wordt over het algemeen geliefd juist om zijn humor.
Vandaag de dag hebben we andere humor en ook vandaag de dag kan niet iedereen die humor waarderen. Denk aan enkele uitspraken van Top Gear-host Jeremy Clarkson. Hij is meermaals in het nieuws gekomen omdat hij bepaalde dingen heeft gezegd. Dat zou dan racistisch zijn, of hij zou aan stereotypering doen, of mensen belachelijk maken. Maar veel anderen vinden zijn uitspraken juist wel weer grappig en kunnen er wel om lachen. En zo heb je legio voorbeelden van grappig bedoelde uitspraken die voor een deel van de bevolking als grappig worden gezien, maar door een deel van de bevolking ook niet.
Ik las een artikeltje van Jonas Geirneart. Vaak te zien geweest bij De Slimste Mens en bekend van Kabouter Wesley en Humo. Wie De Slimste Mens kijkt weet dat die humor vaak nogal grof kan zijn en veel mensen kunnen er prima om lachen. Maar soms schiet een grap in het verkeerde keelgat, wat leidt tot klachten en columns over die klachten. Laatst ook toen hij een grap maakte over een zuurgooier.
Je hoort tegenwoordig steeds vaker van mensen die zich boos maken om bepaalde grappen. Komt dit doordat de humor te ver gaat of voelen mensen zich te sneller gekwetst? En hoe ver kan humor gaan? Zelf sluit ik me aan bij een uitspraak van Jonas: "Het eenvoudige feit dat er heel veel mensen wél om moesten lachen, geeft de grappen bestaansrecht. Punt. Een veelgemaakte foute stelling over humor is: 'Dat is echt niet grappig.' De enige juiste bewering is: 'IK vond dat echt niet grappig.' Moeten we morgen gaan eisen dat geen enkele bakker nog kiwitaartjes mag maken omdat sommige mensen dat niet te vreten vinden? Als we in die logica meegaan, ligt er overmorgen niets meer in de etalage."
Vandaag de dag hebben we andere humor en ook vandaag de dag kan niet iedereen die humor waarderen. Denk aan enkele uitspraken van Top Gear-host Jeremy Clarkson. Hij is meermaals in het nieuws gekomen omdat hij bepaalde dingen heeft gezegd. Dat zou dan racistisch zijn, of hij zou aan stereotypering doen, of mensen belachelijk maken. Maar veel anderen vinden zijn uitspraken juist wel weer grappig en kunnen er wel om lachen. En zo heb je legio voorbeelden van grappig bedoelde uitspraken die voor een deel van de bevolking als grappig worden gezien, maar door een deel van de bevolking ook niet.
Ik las een artikeltje van Jonas Geirneart. Vaak te zien geweest bij De Slimste Mens en bekend van Kabouter Wesley en Humo. Wie De Slimste Mens kijkt weet dat die humor vaak nogal grof kan zijn en veel mensen kunnen er prima om lachen. Maar soms schiet een grap in het verkeerde keelgat, wat leidt tot klachten en columns over die klachten. Laatst ook toen hij een grap maakte over een zuurgooier.
Je hoort tegenwoordig steeds vaker van mensen die zich boos maken om bepaalde grappen. Komt dit doordat de humor te ver gaat of voelen mensen zich te sneller gekwetst? En hoe ver kan humor gaan? Zelf sluit ik me aan bij een uitspraak van Jonas: "Het eenvoudige feit dat er heel veel mensen wél om moesten lachen, geeft de grappen bestaansrecht. Punt. Een veelgemaakte foute stelling over humor is: 'Dat is echt niet grappig.' De enige juiste bewering is: 'IK vond dat echt niet grappig.' Moeten we morgen gaan eisen dat geen enkele bakker nog kiwitaartjes mag maken omdat sommige mensen dat niet te vreten vinden? Als we in die logica meegaan, ligt er overmorgen niets meer in de etalage."