Verwijderd schreef op zondag 17 december 2017 @ 00:33:
Bedankt voor de reacties! Ik denk dat ik er een grotere probleem van maak dan dat het zou moeten zijn. De eerste vraag kan ik nog wel hebben maar als de tweede vraag gesteld wordt vind ik het moeilijk om over een zeer moeilijk en traumatische periode van mijn leven te praten, laat staan met mensen die ik pas net ken. Hoe zou ik dan die eerste vraag kunnen beantwoorden zonder dat die tweede gesteld word, want eigenlijk lieg ik als ik zeg dat ik niet weet waarom we naar Nederland zijn gekomen.
Members only:
Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers.
Inloggen
Je hoeft niet te vertellen dat je het niet weet, dat je ouders gevlucht zijn en niet weet waarom. Maar je zult dat gesprek wel vaker moeten oefenen om de waarheid zonder teveel te vertellen te kunnen zeggen.
Heb zelfs een paar keer met een glimlach de vraag beantwoord met Groningen maar dat leek ook al niet te werken.
"Mijn ouders zijn geboren in Afrika, maar ik ben opgegroeid in Groningen, geweldige stad is dat, ben je wel eens in de Martini-toren geweest?"
Daarmee leidt je direct de vraag om naar een veiliger gespreksonderwerp.
En ja ik heb een moeilijke achternaam, maar als je een beetje interesse toont in anderen kan je echt wel een paar minuten de tijd nemen om het te leren. Maar ik snap ook wel dat je als stagiaire dat niet altijd kan verwachten. Maar bij een echte baan vind ik het niet teveel gevraagd om gewoon zoals de rest behandeld te worden.
Wat ik ook zomaar zie gebeuren, is dat het voor de mensen die het sollicitatiegesprek voeren ook not done is om verder niet in te gaan op wat je zegt.
"Waar komt u vandaan?"
"Syrië, ik ben hier gekomen op 3-jarige leeftijd"
"Ow, dat land heeft het zwaar hè?"
"Ja, klopt, maar het is ook echt een prachtig land en ik hoop dat de rust er snel weer keert".
Of:
"Waar komt u vandaan?"
"Syrië, ik ben hier gekomen op 3-jarige leeftijd"
"Zijn uw ouders voor het geweld gevlucht?"
"Ja, maar ik ben blij dat ik hier ben, en hoop dat de rust snel zal terugkeren daar"
"Waarom zijn uw ouders gevlucht?"
"Ik snap en waardeer uw belangstelling, maar dit lijkt me niet het moment om dat te bespreken?"
Er zijn zeer veel manieren waarop je met dergelijke vragen om kunt gaan. De ene roept meer en meer vragen op, de ander wekt weerstand, en weer een andere wekt sympathie en begrip. Het kost tijd om zo'n gesprek te leren voeren.
En "waar komt u vandaan?" "Syrië, mijn ouders zijn toen ik 3 jaar was, gevlucht naar Nederland" dwingt je gesprekspartners welhaast om verder te vragen: niet verder vragen en enkel reageren met "Ah, ok. Zullen we dan nu uw vaardigheden met Python bespreken?" is gewoon lomp.
[
Voor 14% gewijzigd door
Ardana op 17-12-2017 03:35
]