Gomez12 schreef op woensdag 9 augustus 2017 @ 13:08:
...
Afaik (ik ben hem in ieder geval nog niet in een aanbesteding tegengekomen, maar wij opereren ook niet echt in de detacheringsbusiness) lijkt het me een eis die wel of niet te kiezen is en geen verplichte weging.
Dat is op zich aan de uitschrijver.
Oftewel als je hem erin zet en hij is niet relevant voor het product waarom doe je dat dan? Wellicht dat het wel eens gebeurt om ideologische redenen, maar het is een extreem makkelijk middel om te misbruiken.
Alle criteria die men uitschrijft zijn makkelijk te misbruiken/kunnen product van 'verkeerde overwegingen' zijn, maar niet uitschrijven is nog makkelijker te misbruiken denk ik toch. Alleen al het aanbesteden op zich, en eigenlijk het doen van wat dan ook, heeft doorgaans ideologische redenen. Het gaat erom dat de criteria helder zijn, dan kunnen potentieel geinteresseerden er rekening mee houden, of besluiten dat ze niet geinteresseerd zijn. (of anders iets aan de aanbestedingscriteria te veranderen)
Ongeacht wat jij zou zeggen, minimaal sinds de VOC (en waarschijnlijk al veel langer daarvoor) laat het hele westen al massaal blijken dat wij dit niet zo ervaren.
Dat klopt denk ik niet helemaal, we vinden het misschien niet zo belangrijk, we willen veel ook liever niet weten, maar menigeen voelt zich denk ik wel ongemakkelijk als men een kippenbout ziet lonken kort nadat men een weinig aan de verbeelding overlatende documentaire over de bioindustrie heeft gezien, ofwie tegenwoordig een t-shirt (durven) te kopen als hij (en anderen) weet dat de katoen door slaven is geplukt, en of bijvoorbeeld de 'made in' labels die in de 19e eeuw opkwamen, totale verspilling qua marketing waren, kan men zich ook afvragen, ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat menig bedrijf de laatste tijd versterkt probereert een duurzaam imago te projecteren (of dat nu op waarheid berust of niet). Het lijkt erop dat het 'bepaalde mensen' toch iets uitmaakt, al is het praktische effect misschien slechts een druppel op de gloeiende plaat. De feilbaarheid van de menselijke perceptie is natuurlijk altijd problematisch.
Zouden we er iets om geven dan zou made in China niet bestaan, lage-lonen landen zouden dan ook niet bestaan.
Doorgaans lijken er inderdaad belangrijkere criteria te zijn, bepaalde zaken worden niet of zeer gering meegewogen. Je kan je afvragen of je dat door aanbestedingsbeleid alleen maar moet bevestigen, of of men toch zou moeten proberen ook externaliteiten te (laten) internaliseren door middel van het aanbestedingsbeleid.
In het dagelijkse leven geeft de gemiddelde zakenman daar net zo veel om als de kleur van het logo van een leverancier.
Dat is op zich niet relevant, het gaat erom waar de aanbesteder om geeft. Ik denk dat meer aanbesteders (om wat voor reden dan ook) geven om 'duurzaamheid' dan om de kleur van een logo van een leverancier.
En daarnaast hoeft een voorkeur voor een kleur van een logo van een leverancier ook niets met nepotisme te maken te hebben.
Nee, zeker niet, maar dat nepotisme, '... ga je waanzin eisen als duurzaamheid introduceren zodat je alsnog je vriendje zijn bedrijf kan laten opdraven....', de insteek van duurzaamheidseisen zou zijn is ook niet meteen heel voordehandliggend, ik zou zelfs zeggen minder voordehandliggend.