Net terug van mijn 15e vakantie Schotland. Dit keer wilde ik jullie een redelijk bijzondere lokatie laten zien, namelijk St. Kilda.
Dit is het meest westelijke eilandje van Schotland (niet helemaal waar, Rockall is het meest westelijke, maar dit is een rotspunt, geen eiland) waar in 1930 op verzoek van de inwoners zelf de boel geëvacueerd is wegens barre omstandigheden.
Het eilandje bestaat uit een hoofdeiland genaamd Hirta, een eiland genaamd Soay, en een rotsformatie genaamd Dun en ze vormen samen een zogenaamde archipelago met ook verschillende sea stacs eromheen. Als je het op de landkaart bekijkt ziet het eruit als een slapende draak, met Dun als drakenkop. De sea stacs eromheen zijn torenhoge rotspunten die uit de zee prijken en en verschillende soorten zeevogelkolonies herbergen; de grootste en meest omvangrijke ter wereld. O.a. puffins (papegaaiduikertjes), Gannets (Jan-van-Genten), Guillemots en Great Skuas (de zogenaamde bonxies). De grootste "stac" is Boreray, de hoogste is Stac an Armin en daarna krijg je Stac Lee.
St. Kilda staat 2x op de Unesco werelderfgoedlijst, 1x voor natuur, 1x voor cultuur.
Ik heb even een screenshot gemaakt om de locatie te laten zien op de kaart (klik voor groter):

Er leeft een wilde schaapsoort die nergens anders leeft, de zogenaamde Soay sheep vernoemd naar het eilandje Soay. Heel St. Killda is sinds de noodgedwongen evacuatie in augustus 1930 onaangetast door de mens. Deze schaapsoort hoeft ook niet geschoren te worden aangezien hun vacht vanzelf loslaat. Ook leeft er een grote muissoort die nergens anders leeft en geen natuurlijke vijanden heeft. Ook leeft er de zogenaamde "wren", een miniscuul vogeltje daar.
Het hele eiland staat vol met zogenaamde "cleits", voorraadschuurtjes van op elkaar gestapelde stenen zoals een mini iglo. Deze zijn nu soms "bewoond" door de muisjes en vogeltjes.
Je komt er niet zomaar. Een dagtripje naar St. Kilda, mits het weer het toelaat (er wordt vooral gelet op de golven en de windrichting), wordt gedaan in groepjes van 12 man en je moet (ruim) van te voren een plek reserveren bij Seaharris, Kildacruises, Seatrekk of GoToStKilda maatschappijtjes. Drie ervan vertrekken vanaf Leverburgh (Isle of Harris) en 1 vertrekt vanaf Uig (Isle of Skye). Die laatste is niet aan te raden. 4,5 uur heen, 4,5 uur terug. Seaharris heeft een nieuwe boot die het snelst is met 27 knopen. Kosten, schrik niet: 190 pond per persoon gemiddeld. Vertrek je vanaf Skye, dan 250 pond/persoon.
Afgelopen september geboekt maar werd gecanceled door een te hoge swell (golfhoogte en frequentie van de op/neer bewegingen). 2 Weken geleden nog maar eens geprobeerd en toen ging het wél door
Zoals gezegd, het tripje bestaat uit een bootovertocht van Leverburgh (Isle of Harris) naar St. Kilda (2,5 uur). Aan land heb je 4,5 uur de tijd om het eiland te verkennen. Je sluit af met een tochtje toerend rond de sea stacs om alle vogels te bekijken en de indrukwekkende rotsformaties. Wij deden dit als eerste omdat de voorspellingen lieten zien dat er een wolk neer zou dalen op de stacs later in de middag, waardoor we "maar" 3,5 uur aan land hadden.
St. Kilda is niet groot, maar wel erg stijl, dus de wandeling naar de top toe kost toch wel wat tijd. Helaas hadden we pech met weinig zon en een dikke wolk boven het eiland zelf, dus we hebben door de mist moeten lopen opweg naar de top.
Niet geheel zonder gevaar, want abrupt eindigende kliffen en de zogenaamde "bonxies" op de loer; deze vogels zijn bruingespikkelde meeuwen die je aanvallen als je in de buurt komt van hun nestjes. We zijn gelukkig niet geraakt, maar regelmatig langszoevende bonxies was absoluut geen uitzondering. Deze vogels dive-bomben ook andere vogels zodat die schrikken, hun eten overgeven zodat ze ermee weg kunnen vliegen.
Er is een "officiele" wandelroute die we ook gedaan hebben (je kunt niet veel anders
)
https://www.walkhighlands.co.uk/maps/map5_23oh.shtml
De tour rond de stacs met alle zeevogels was toch wel echt het hoogtepunt. Zoveel vogels...ik wist niet wat ik zag. Zodra de motor van het bootje zachter ging kon je al die geluiden van de vogels horen. Machtig! Het regende wel vogelpoep, maar dat kwam eigenlijk als sneeuw naar beneden, zachtjes en goed te ontwijken en gelukkig raakte er niet veel.
Ik had het graag met mooi weer gezien, maar er was erg veel mist, dus dat komt ook regelmatig terug
Wellicht heb ik hier en daar toch wat mooiere foto's qua weer, maar een testcase/showcase gaat er ook om om een verband te laten zien en een indruk te krijgen van het geheel, niet alleen maar 1 ding, dus ik moest kiezen.
Natuurlijke bewerking was mijn streven, dus geen overdreven contrasten/verzadigingen, dus als iets meer contrast kon gebruiken dan heb ik dat met opzet niet gedaan, want zo zag ik het daar ook gewoon.
Bekijk de foto's vooral groot, dan komen details beter naar voren en zie je de enorme menigte vogels beter.
#1: Gannets rond Boreray

2048-reso
#2: Aankomst St. Kilda met Dun op de achtergrond (wordt vaker gezien als drakenhoofd)

2048-reso
#3: Boreray

2048-reso
#4: Main street van het dorpje op Hirta

2048-reso
#5: Boreray

2048-reso
#6: Dun in de mist

2048-reso
#7: Stac Lee

2048-reso
#8: Lammetje van een Soay sheep

2048-reso
#9: The Gap met op de achtergrond de Oisebhal heuvel, de eenerhoogste heuvel

2048-reso
#10: Boreray en Stac an Armin op de achtergrond, puffins in het water

2048-reso
#11: De "drakenkop" in de mist met het bootje van Kildacruises erlangs dobberend

2048-reso
#12: Uitzicht over St. Kilda en het dorp met de "drakenkop" rechts

2048-reso
Als moderators het goed vinden post ik in een 2e post in dit topic een 2e reeks.
Feel free to comment
Dit is het meest westelijke eilandje van Schotland (niet helemaal waar, Rockall is het meest westelijke, maar dit is een rotspunt, geen eiland) waar in 1930 op verzoek van de inwoners zelf de boel geëvacueerd is wegens barre omstandigheden.
Het eilandje bestaat uit een hoofdeiland genaamd Hirta, een eiland genaamd Soay, en een rotsformatie genaamd Dun en ze vormen samen een zogenaamde archipelago met ook verschillende sea stacs eromheen. Als je het op de landkaart bekijkt ziet het eruit als een slapende draak, met Dun als drakenkop. De sea stacs eromheen zijn torenhoge rotspunten die uit de zee prijken en en verschillende soorten zeevogelkolonies herbergen; de grootste en meest omvangrijke ter wereld. O.a. puffins (papegaaiduikertjes), Gannets (Jan-van-Genten), Guillemots en Great Skuas (de zogenaamde bonxies). De grootste "stac" is Boreray, de hoogste is Stac an Armin en daarna krijg je Stac Lee.
St. Kilda staat 2x op de Unesco werelderfgoedlijst, 1x voor natuur, 1x voor cultuur.
Ik heb even een screenshot gemaakt om de locatie te laten zien op de kaart (klik voor groter):

Er leeft een wilde schaapsoort die nergens anders leeft, de zogenaamde Soay sheep vernoemd naar het eilandje Soay. Heel St. Killda is sinds de noodgedwongen evacuatie in augustus 1930 onaangetast door de mens. Deze schaapsoort hoeft ook niet geschoren te worden aangezien hun vacht vanzelf loslaat. Ook leeft er een grote muissoort die nergens anders leeft en geen natuurlijke vijanden heeft. Ook leeft er de zogenaamde "wren", een miniscuul vogeltje daar.
Het hele eiland staat vol met zogenaamde "cleits", voorraadschuurtjes van op elkaar gestapelde stenen zoals een mini iglo. Deze zijn nu soms "bewoond" door de muisjes en vogeltjes.
Je komt er niet zomaar. Een dagtripje naar St. Kilda, mits het weer het toelaat (er wordt vooral gelet op de golven en de windrichting), wordt gedaan in groepjes van 12 man en je moet (ruim) van te voren een plek reserveren bij Seaharris, Kildacruises, Seatrekk of GoToStKilda maatschappijtjes. Drie ervan vertrekken vanaf Leverburgh (Isle of Harris) en 1 vertrekt vanaf Uig (Isle of Skye). Die laatste is niet aan te raden. 4,5 uur heen, 4,5 uur terug. Seaharris heeft een nieuwe boot die het snelst is met 27 knopen. Kosten, schrik niet: 190 pond per persoon gemiddeld. Vertrek je vanaf Skye, dan 250 pond/persoon.
Afgelopen september geboekt maar werd gecanceled door een te hoge swell (golfhoogte en frequentie van de op/neer bewegingen). 2 Weken geleden nog maar eens geprobeerd en toen ging het wél door
Zoals gezegd, het tripje bestaat uit een bootovertocht van Leverburgh (Isle of Harris) naar St. Kilda (2,5 uur). Aan land heb je 4,5 uur de tijd om het eiland te verkennen. Je sluit af met een tochtje toerend rond de sea stacs om alle vogels te bekijken en de indrukwekkende rotsformaties. Wij deden dit als eerste omdat de voorspellingen lieten zien dat er een wolk neer zou dalen op de stacs later in de middag, waardoor we "maar" 3,5 uur aan land hadden.
St. Kilda is niet groot, maar wel erg stijl, dus de wandeling naar de top toe kost toch wel wat tijd. Helaas hadden we pech met weinig zon en een dikke wolk boven het eiland zelf, dus we hebben door de mist moeten lopen opweg naar de top.
Niet geheel zonder gevaar, want abrupt eindigende kliffen en de zogenaamde "bonxies" op de loer; deze vogels zijn bruingespikkelde meeuwen die je aanvallen als je in de buurt komt van hun nestjes. We zijn gelukkig niet geraakt, maar regelmatig langszoevende bonxies was absoluut geen uitzondering. Deze vogels dive-bomben ook andere vogels zodat die schrikken, hun eten overgeven zodat ze ermee weg kunnen vliegen.
Er is een "officiele" wandelroute die we ook gedaan hebben (je kunt niet veel anders
https://www.walkhighlands.co.uk/maps/map5_23oh.shtml
De tour rond de stacs met alle zeevogels was toch wel echt het hoogtepunt. Zoveel vogels...ik wist niet wat ik zag. Zodra de motor van het bootje zachter ging kon je al die geluiden van de vogels horen. Machtig! Het regende wel vogelpoep, maar dat kwam eigenlijk als sneeuw naar beneden, zachtjes en goed te ontwijken en gelukkig raakte er niet veel.
Ik had het graag met mooi weer gezien, maar er was erg veel mist, dus dat komt ook regelmatig terug
Wellicht heb ik hier en daar toch wat mooiere foto's qua weer, maar een testcase/showcase gaat er ook om om een verband te laten zien en een indruk te krijgen van het geheel, niet alleen maar 1 ding, dus ik moest kiezen.
Natuurlijke bewerking was mijn streven, dus geen overdreven contrasten/verzadigingen, dus als iets meer contrast kon gebruiken dan heb ik dat met opzet niet gedaan, want zo zag ik het daar ook gewoon.
Bekijk de foto's vooral groot, dan komen details beter naar voren en zie je de enorme menigte vogels beter.
#1: Gannets rond Boreray

2048-reso
#2: Aankomst St. Kilda met Dun op de achtergrond (wordt vaker gezien als drakenhoofd)

2048-reso
#3: Boreray

2048-reso
#4: Main street van het dorpje op Hirta

2048-reso
#5: Boreray

2048-reso
#6: Dun in de mist

2048-reso
#7: Stac Lee

2048-reso
#8: Lammetje van een Soay sheep

2048-reso
#9: The Gap met op de achtergrond de Oisebhal heuvel, de eenerhoogste heuvel

2048-reso
#10: Boreray en Stac an Armin op de achtergrond, puffins in het water

2048-reso
#11: De "drakenkop" in de mist met het bootje van Kildacruises erlangs dobberend

2048-reso
#12: Uitzicht over St. Kilda en het dorp met de "drakenkop" rechts

2048-reso
Als moderators het goed vinden post ik in een 2e post in dit topic een 2e reeks.
Feel free to comment
Canon: EOS R6 | EF 16-35/4L IS USM | EF 70-200/2.8L IS II USM
Zeiss: 35/2 Distagon | 50/2 Makro-Planar | 85/1.4 Planar | 100/2 Makro-Planar | 135/2 Apo Sonnar