Het levensbeëindiging/euthanasie topic

[President]

Allereerst: ik ben 35 jaar oud en nog helemaal gezond en hoop dan dus nog zeker 50 jaar op deze aardbol rond te mogen lopen

Ik ben altijd al van de voorbereiding geweest. Toen ik een jaar geleden besloot met mijn vriendin een gezinnetje te gaan beginnen, vond ik het belangrijk om het een en ander goed geregeld te hebben. Dat betekende zowel een goede ORV (met in totaal 110% van de hypotheek) alsmede een (besloten) huwelijk i.v.m. alle rechten met betrekking tot financiën en kinderen. Ook tijdens de zwangerschap hebben we er wel eens over gepraat dat als we in het ziekenhuis zouden eindigen met 8-9 maanden en ik een keuze zou moeten maken tussen moeder of zoon, ik voor de zoon (als deze levensvatbaar zou zijn) moest kiezen.... Dit hebben we maar 'voor de zekerheid' op video gezet.

Nu zijn we al weer een aantal maanden verder en hebben we eigenlijk alles op financieel gebied geregeld. Natuurlijk kunnen we gaan scheiden en dan zitten we weer met een nieuwe uitdaging, maar dat is iets waarbij we dan gewoon 50/50 uit elkaar zullen gaan. Maar met de hele discussie over zelfdoding in Nederland. Er is het een en ander aan wetgeving hierover. Belangrijk hierin vind ik

Indien de patiënt van zestien jaren of ouder niet langer in staat is zijn wil te uiten, maar voordat hij in die staat geraakte tot een redelijke waardering van zijn belangen terzake in staat werd geacht, en een schriftelijke verklaring, inhoudende een verzoek om levensbeëindiging, heeft afgelegd, dan kan de arts aan dit verzoek gevolg geven. De zorgvuldigheidseisen, bedoeld in het eerste lid, zijn van overeenkomstige toepassing.

Als ik vervolgens een ander stuk lees over wilsverklaring kom ik het volgende tegen:

Euthanasieverklaring
In een euthanasieverklaring beschrijft u wanneer u zou willen dat een arts euthanasie bij u uitvoert. Dat is wanneer er volgens u sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Tips voor het opstellen van uw verklaring leest u in de brochure Handreiking schriftelijk euthanasieverzoek. Lees meer over euthanasie en de wet.

Lees en zoek je weer verder hierover, kom je o.a. weer iets tegen over dementie. Dat is geen 'uitzichtloos leiden', maar in zo'n geval zou ik ook willen dat mijn leven wordt beëindigd i.p.v. dat mijn gezin nog jaren 'opgescheept' zit met ziekenhuis/verpleeghuis bezoeken...

Bij patiënten met gevorderde dementie is de afweging of voldaan is aan de wettelijke zorgvuldigheidseisen voor euthanasie veel complexer. Veel patiënten met gevorderde dementie lijken immers niet meer te lijden aan de dementie of hun situatie. Patiënten geven in die situatie vaak met woord of gebaar ook aan dat zij geen euthanasie meer willen. De uiting van de patiënt op dat moment zal door de arts over het algemeen belangrijker worden geacht dan wat de patiënt daarover eerder in een schriftelijk euthanasieverzoek heeft opgeschreven.

Artsen mogen geen euthanasie uitvoeren als niet duidelijk is dat de patiënt uitzichtloos en ondraaglijk lijdt.

Denk hierbij niet alleen aan dementie, maar ook aan alzheimer bijvoorbeeld, aan (deels) fysieke verlamming, etcetera.

Ik snap dat je je leven niet geheel kan sturen en dat je je niet op alles kan voorbereiden. Toch zou ik het een fijn gevoel vinden als ik dergelijke zaken op papier zou kunnen zetten en deze bijvoorbeeld elke 5 jaar weer opnieuw 'onderteken/bekrachtig' om verdere problemen te voorkomen. Ben ik de enige die over dit soort zaken nadenkt terwijl het totaal niet speelt, of hebben jullie ook al dergelijke zaken/wensen op papier staan? Nu moeten we ook nog iets van een testament gaan opstellen met welke wensen wij hebben voor onze zoon in het geval we beiden op hetzelfde moment in een auto-ongeluk overlijden, zoals wie wij willen dat de zorg op zich zal nemen, een video-boodschap welke we jaarlijks opnemen zodat onze zoon later nog iets over ons kan leren/zien, etc.

Zijn er Tweakers met een wilsverklaring? Zoja, wat heb je hierin vastgelegd? Hoe vaak moet je deze opnieuw printen/ondertekenen om hem geldig te laten zijn?

[lasharor]

Ik denk niet dat je nu een goede keuze kan maken voor het moment dat dit echt zou spelen. Wat gebeurt er als half verlamde President eigenlijk nog gewoon wil vechten terwijl helemaal gezonde President ooit 5 jaar geleden heeft besloten dat zoiets niet wenselijk is en graag niet meer zou willen leven in die situatie?

Wat gebeurt er als moeder aangeeft toch liever voor zichzelf te willen kiezen terwijl jij een video boodschap hebt waarom duidelijk staat dat je voor je kind moet kiezen? Wat doe je dan?

[sugarlee89]

Annie m.g schmidt is mijn grote voorbeeld. Gewoon recht in eigen hand als het lichaam het begeeft en de geest nog intact is.

[President]

lasharor schreef op maandag 17 april 2017 @ 20:20:
Ik denk niet dat je nu een goede keuze kan maken voor het moment dat dit echt zou spelen. Wat gebeurt er als half verlamde President eigenlijk nog gewoon wil vechten terwijl helemaal gezonde President ooit 5 jaar geleden heeft besloten dat zoiets niet wenselijk is en graag niet meer zou willen leven in die situatie?

Wat gebeurt er als moeder aangeeft toch liever voor zichzelf te willen kiezen terwijl jij een video boodschap hebt waarom duidelijk staat dat je voor je kind moet kiezen? Wat doe je dan?

Je kan geen keuze maken, maar je kan wel voorkeuren op schrijven. Als je er later anders over denkt en dit kenbaar kan maken: prima dat ik dan blijf leven. Het is ook meer een document wat mijn vrouw aan het ziekenhuis zou kunnen geven. Het lijkt mij ook dat je dit document met je partner vastlegt en deze hier dus ook een aandeel heeft.

Als mijn vrouw dat op dat moment kan aangeven dan gaat haar leven voor. Dat lijkt mij logisch.

Het gaat mij dus echt om situaties voorkomen waarbij je niet meer als 'wilsbekwaam' kan worden gezien waardoor er geen recht wordt gedaan aan je wens om te sterven op dat moment (zoals dementie, in coma liggen) kan worden gedaan

sugarlee89 schreef op maandag 17 april 2017 @ 20:44:
Annie m.g schmidt is mijn grote voorbeeld. Gewoon recht in eigen hand als het lichaam het begeeft en de geest nog intact is.

Even na gelezen net op wikipedia. Wat fijn als je een dergelijke keus kan maken

[ Voor 11% gewijzigd door President op 17-04-2017 20:55 ]

[gambieter]

President schreef op maandag 17 april 2017 @ 20:54:
Je kan geen keuze maken, maar je kan wel voorkeuren op schrijven. Als je er later anders over denkt en dit kenbaar kan maken: prima dat ik dan blijf leven. Het is ook meer een document wat mijn vrouw aan het ziekenhuis zou kunnen geven. Het lijkt mij ook dat je dit document met je partner vastlegt en deze hier dus ook een aandeel heeft.

Dat niet alleen. Bespreek het ook met je huisarts/behandelend arts, want dat is degene die toch vaak als poortwachter zal optreden. Je moet dan geen huisarts met gewetensbezwaren hebben, en je moet die man of vrouw ook niet voor het blok gaan zetten.

Het gaat mij dus echt om situaties voorkomen waarbij je niet meer als 'wilsbekwaam' kan worden gezien waardoor er geen recht wordt gedaan aan je wens om te sterven op dat moment (zoals dementie, in coma liggen) kan worden gedaan

Ik heb dat dus meegemaakt met mijn vader. Beginnende dementie en uitgezaaide blaas/darmkanker, een combinatie die ik niemand toewens, noch persoon noch mantelzorg. Doordat de beginnende dementie was vastgesteld voor de kankerdiagnose, en daar er niets op papier stond (het was wel met tussen mijn ouders afgesproken), was er dus niets meer aan te doen en kon er alleen palliatieve zorg worden gegeven. Dat heeft twee-drie maanden te lang geduurd.

[President]

gambieter schreef op maandag 17 april 2017 @ 21:00:
Ik heb dat dus meegemaakt met mijn vader. Beginnende dementie en uitgezaaide blaas/darmkanker, een combinatie die ik niemand toewens, noch persoon noch mantelzorg. Doordat de beginnende dementie was vastgesteld voor de diagnose, en daar er niets op papier stond (het was wel met tussen mijn ouders afgesproken), was er dus niets meer aan te doen en kon er alleen palliatieve zorg worden gegeven. Dat heeft twee-drie maanden te lang geduurd.

Nog gecondoleerd en dat lijkt mij verschrikkelijk. Juist vanwege dit soort zaken zou ik het graag alvast preventief op papier willen zetten op een manier dat het gebruikt zou kunnen worden door mijn partner/kinderen mocht het nodig zijn. Heb jij naar aanleiding van die persoonlijke gebeurtenis zelf stappen ondernomen en zaken op papier gezet? Of door je moeder op papier laten zetten?

[gambieter]

President schreef op maandag 17 april 2017 @ 21:06:
Nog gecondoleerd en dat lijkt mij verschrikkelijk. Juist vanwege dit soort zaken zou ik het graag alvast preventief op papier willen zetten op een manier dat het gebruikt zou kunnen worden door mijn partner/kinderen mocht het nodig zijn. Heb jij naar aanleiding van die persoonlijke gebeurtenis zelf stappen ondernomen en zaken op papier gezet? Of door je moeder op papier laten zetten?

Dank je, het is al weer ruim zes jaar terug. Het enige positieve is dat het het gezin een stuk dichter bij elkaar bracht, maar dat terzijde.

Ik heb zelf niets op papier staan, heb alleen een donorcodicil. Ik woon in het Verenigd Koninkrijk, en daar is de wet anders, daar wordt ook flink over gestreden (zie "assisted suicide" & Terry Pratchett). Voor mijn moeder weet ik het eigenlijk niet, het blijft natuurlijk een gevoelig onderwerp

[President]

gambieter schreef op maandag 17 april 2017 @ 21:12:
Voor mijn moeder weet ik het eigenlijk niet, het blijft natuurlijk een gevoelig onderwerp

Het is een gevoelig onderwerp, maar wel iets dat mijns inziens besproken mag worden en op papier mag worden gezet. Net zoals ik mij als orgaandonor heb opgegeven, waarbij ik heb aangegeven dat mijn partner mag beslissen. Mijn partner weet dat ik alles wil afstaan en dat ze ook best dingen aan de wetenschap mogen doneren, zolang er maar een zichtbaar iets begraven kan worden voor mijn kinderen. Dat mijn hersenen of oogballen er niet in zitten boeit verder niet

Ik weet dat mijn vrouw er, ondanks mijn donorcodicil, voor kan kiezen om niks te laten doneren. Prima, maar mijn intentie is er geweest!

Zo zou ik ook iets op papier willen zetten (liefst uitgebreid) m.b.t. mijn wensen voor de dood. Dingen wanneer er een einde aan mijn leven kan worden gemaakt en of ik bijvoorbeeld begraven of gecremeerd wil worden. Zaken welke misschien 'gevoelig' zijn, maar naar mijn mening best wel besproken zouden mogen worden.

Vandaar dat ik erg benieuwd ben hoe andere Tweakers hierin staan, aangezien er hier meer dan gemiddeld rationeel kan worden gesproken over dergelijke zaken.

[ Voor 31% gewijzigd door President op 17-04-2017 21:21 ]

[naitsoezn]

Dit is nou typisch iets voor AWM. Tikje AZ->AWM

[Verwijderd]

President schreef op maandag 17 april 2017 @ 21:18:
[...]

Het is een gevoelig onderwerp, maar wel iets dat mijns inziens besproken mag worden en op papier mag worden gezet. Net zoals ik mij als orgaandonor heb opgegeven, waarbij ik heb aangegeven dat mijn partner mag beslissen. Mijn partner weet dat ik alles wil afstaan en dat ze ook best dingen aan de wetenschap mogen doneren, zolang er maar een zichtbaar iets begraven kan worden voor mijn kinderen. Dat mijn hersenen of oogballen er niet in zitten boeit verder niet

Ik weet dat mijn vrouw er, ondanks mijn donorcodicil, voor kan kiezen om niks te laten doneren. Prima, maar mijn intentie is er geweest!

Zo zou ik ook iets op papier willen zetten (liefst uitgebreid) m.b.t. mijn wensen voor de dood. Dingen wanneer er een einde aan mijn leven kan worden gemaakt en of ik bijvoorbeeld begraven of gecremeerd wil worden. Zaken welke misschien 'gevoelig' zijn, maar naar mijn mening best wel besproken zouden mogen worden.

Vandaar dat ik erg benieuwd ben hoe andere Tweakers hierin staan, aangezien er hier meer dan gemiddeld rationeel kan worden gesproken over dergelijke zaken.

Voor mij is het redelijk simpel. Ik ben geen donor en ik heb een niet-reanimeren verklaring. Ga ik dood als mijn ouders mij overleven dan erven ze mijn bezittingen en vermogen, overlijden ze dan gaat alles naar een goed doel.

Lig ik in het ziekenhuis en is er geen hersenactiviteit meer dan mag de stekker er uit. Cremeren en begraven vind ik beide niks. Het liefst zou ik in een soort tombe gaan.
En voordat het echt slecht gaat en ik zelf geen beslissingen meer kan nemen dan wil ik een einde kunnen maken aan mijn leven. Dat is mijn recht, toch?

[President]

Verwijderd schreef op woensdag 19 april 2017 @ 05:42:
En voordat het echt slecht gaat en ik zelf geen beslissingen meer kan nemen dan wil ik een einde kunnen maken aan mijn leven. Dat is mijn recht, toch?

Op het moment dat er bijvoorbeeld dementie wordt vastgesteld verlies je het recht om deze beslissing te nemen, dan ben je 'handelingsonbekwaam'. Natuurlijk kan je altijd kiezen voor een hoogte of een trein, maar op die manier zadel je alleen anderen op met de gevolgen...

[Malfunctions]

We hebben het nog nooit serieus besproken, maar heb wel aangegeven dat ik een ´leven´ als kasplantje niet zie zitten. Dus mocht zoiets onverhoopt gebeuren, dan weet mijn vriendin dat de stekker eruit mag.

[artemivanov]

Vaak zijn situaties niet zo zwart wit als dat ze lijken.

Als je dement ben kan je ook gelukkig zijn. Als je dement ben, kunnen ook je familie leden nog van je genieten zoals je op dat moment leeft.
Als je een ernstige ziekte krijgt, heb je misschien net een kleinkind, of is er iets anders moois waarvan je geniet.

Wees voorzichtig met alles zwart op wit te zetten.
Denk meer na over 'criteria' die voor jou, of je familie, bepalen wanneer een leven niet meer zinvol is, uiteindelijk is er altijd ruimte in een ziekenhuis of verpleeghuis wat voor beleid er gevoerd wordt. (curatief of comfort)

Daarnaast blijkt in de praktijk dat vooral bij bij dementie het erg moeilijk is voor een arts om daadwerkelijk over te gaan tot de wens die de patiënt had zoals je zelf ook aangaf.

In het verpleeghuis blijkt dat veel patiënten vroeger hebben gezegd "ze er later nooit zo bij willen zitten" maar willen uiteindelijk wel maximaal behandeld worden.

[Ardana]

Van dichtbij heb ik zo'n traject via de Levenseinde-kliniek mee gemaakt. Na bijna anderhalf jaar resulteerde dat in een afwijzing. Via een stichting is er wel informatie gekomen over hoe je het, veilig en zeker, zelf kunt doen. De middelen daarvoor zijn illegaal, maar wel verkrijgbaar als je weet hoe. Dat lukt je niet binnen 2 dagen, maar goed, we waren toch al anderhalf jaar bezig, dus die paar weken kunnen er dan ook nog wel bij.
Ook waren het middelen die je niet impulsief kon nemen: er gaat, wil je de grootst mogelijke zekerheid hebben, ongeveer 2 dagen voorbereiding aan vooraf.

Persoonlijk zou ik het eerder in die richting zoeken dan nog vertrouwen hebben in euthenasie-trajecten, al dan niet via de huisarts of Levenseindekliniek.

Als ik kasplantje ben, dan hoop ik dat ik er toch niks meer van mee krijg, dus dan maakt het me niet zoveel uit: zolang ik nog in staat ben om zélf de medicatie in te nemen, ben ik m.i. ook zelf in staat om de beslissing te nemen. Andersom (fysiek niet meer de vaardigheid hebben om medicatie in te nemen, maar nog wel het verstand hebben) is soms lastiger, maar goed, dan ben je toch afhankelijk van anderen, ongeacht welke voorbereidingen je ook getroffen hebt.

[LZ86]

Het probleem met euthanasieverklaringen ( die vaak ook niet rechtsgeldig zijn als het moment daar is, wij zien het als teken dat er over wordt nagedacht, maar doen niks met de verklaring an sich ) is dat men op een moment van gezondheid een situatie bedenkt ( kaspant/spierziekte/kanker) en hier dan een grens trekt.

De crux zit m helaas vaak in de momenten dat men hier ook echt mee geconfronteerd wordt. Waar men dit van de voren nooit had gewild ( veel gehoorde term van familieleden ) verlegt een patiënt vaak zijn grenzen: Hij vind dingen leefbaar/toelaatbaar die hij in gezondheid als euthanasiemoment had aangemerkt. ( niet meer zelf kunnen eten/lopen/bewegen/praten etc etc ). Dat maakt het erg lastig.

Maak vaak mee dat als een patient in erbarmelijke toestand binnen wordt gereden er meteen familie achteraankomt die met een euthanasieverklaring wappert die je zelf kan downloaden van een of andere site en eisen dat we pa of moe "laten gaan". Als pa of moe dan later weer bijkomen is 99 van de 100 keer er geen sprake van een doodswens op dat moment, en wordt de nieuwe levenssituatie als acceptabel ervaren.

Het is zeer goed om zorgvuldig na te denken over euthanasie, maar zorg er voor dat dit vaak gebeurd, en stel eventuele verwachtingen dan ook bij. Men wordt nu eenmaal ouder, en zal meer kwalen krijgen.

Lastig? Jazeker. Onleefbaar? Dat weet je pas op het moment dat je ermee geconfronteerd wordt en kan je van tevoren toch niet bepalen.

[Soldaatje]

Vandaag bij nieuwsuur was er een discussie over een middel van minder dan 10 euro waarmee iemand vrijwillig zijn leven kan beëindigen.
Je kan lid worden van de coöperatie Laatste Wil vanaf 18 jaar oud en dan na een half jaar "informeren" over het middel:

De coöperatie wil haar leden informeren en de weg wijzen naar het middel. Het is dan aan de leden zelf om het middel te bestellen en het eventueel onderling te verdelen. "Wij mogen de leden wijzen op groothandels en internetadressen", zegt woordvoerder Gert Rebergen. "En hoe je het zo ongeveer moet innemen."

https://nos.nl/nieuwsuur/...or-levensbeeindiging.html

Gaat dit te makkelijk, of zou iedereen om welke reden dan ook zijn eigen leven mogen beindigen?
Uiteindelijk is het denk ik voor iedereen wel beter dan dat iemand voor een vervelende manier van zelfmoord kiest. Aan de andere kant schijnen er wel moorden mee gepleegd te zijn met dit middel.

[RobinHood]

Tja, het is wat dubbel. Aan de ene kant ben ik heel erg voor zelfbeschikking, maar er zitten natuurlijk wat haken en ogen aan. Stel je bent knetter depressief, volgens sommigen zou je dan geen euthanasie mogen plegen, maar ik weet uit ervaring dat het hebben van een depressie ook rap richting ondragelijk lijden kan gaan.

Dus dat half jaar is in principe wel een goede rem denk ik, aan de andere kant, stel je hebt een ziekte als ALS, tussen diagnose en overlijden zit gemiddeld 3 maanden, en het is niet echt de meest fijne dood, dus dan is 6 maanden een beetje lang.

Misschien dan toch maar per persoon proberen te kijken, heb je een snelle en verwoestende ziekte? Hier is je drankje. Heb je net de diagnose depressie gekregen? Wacht dan maar even. Maar als je al 10 jaar aan het kutten bent met je depressie, tja, dan hoef je imho geen half jaar meer te wachten.

En ja, je kan er vast een prima moord mee plegen. Maar in een gemiddelde Action liggen wel iets van 1000 verschillende voorwerpen waarmee je somehow iemand kan vermoorden, al is dat natuurlijk wel vaak wat minder onzichtbaar dan een scheutje conserveermiddel in iemands koffie.

Ik ben trouwens blij dat de afgelopen jaren al veel meer sedatie wordt toegepast. Het is een flinke tijd geleden dat ik van mijn moeder [die werkt in de verpleging] hoorde dat een cliënt echt onprettig overleed, zodra nu iemand goed ziek is krijgt hij/zij, na overleg met de familie en wat al niet meer, bijna altijd een slaapmiddel, en dan houdt het vrij snel op. Dat is toch een stuk menswaardiger dan dat iemand uren lang kreunt van de pijn en naar adem snakt

[Elazz]

https://www.hln.be/nieuws/binnenland/gwendolyn-rutten-open-vld-wil-euthanasie-bij-voltooid-leven~a7861c44/

Een bump wegens bovenstaande artikel. Geen idee wat ik hiervan moet denken? Voor het eerst dat ik over dit concept hoor. En in hoeverre dit kan gaan evolueren naar wanneer een andere partij bijv. bepaald wanneer uw leven als "voltooid" beschouwd en kan verplichten (natuurlijk totaal niet het geval hier en blijft het een persoonlijke keuze).

Ben nieuwsgierig wat anderen hiervan vinden op tweakers.

[Help!!!!]

^
Zolang het persoonlijke keuze is en blijft heb ik er geen probleem mee.

Vind dat de keuze om te willen leven of sterven een intrinsiek onvervreemdbaar persoonlijk recht is.

Mocht iemand willen sterven dan zouden er humane middelen ter beschikking moeten staan.

[tweaker2010]

"“Niet alleen bij ondraaglijk lijden, maar ook als je leven ‘af’ is, moet je er een punt achter kunnen zetten wanneer je er zelf, uitdrukkelijk, vrijwillig, onafhankelijk en duurzaam om vraagt.”"

Kwaliteit van leven is een subjectief begrip. Wat is de definitie van "duurzaam"?
Voor artsen is dit ook een moreel dilemma, het gaat niet enkel om de patient.

[EnigmaNL]

Help!!!! schreef op dinsdag 29 oktober 2019 @ 12:15:
^
Zolang het persoonlijke keuze is en blijft heb ik er geen probleem mee.

Vind dat de keuze om te willen leven of sterven een intrinsiek onvervreemdbaar persoonlijk recht is.

Mocht iemand willen sterven dan zouden er humane middelen ter beschikking moeten staan.

Helemaal mee eens!

[Help!!!!]

tweaker2010 schreef op dinsdag 29 oktober 2019 @ 12:23:
"“Niet alleen bij ondraaglijk lijden, maar ook als je leven ‘af’ is, moet je er een punt achter kunnen zetten wanneer je er zelf, uitdrukkelijk, vrijwillig, onafhankelijk en duurzaam om vraagt.”"

Kwaliteit van leven is een subjectief begrip. Wat is de definitie van "duurzaam"?
Voor artsen is dit ook een moreel dilemma, het gaat niet enkel om de patient.

Wat ik schreef is voor mij het uitgangspunt. En vandaaruit verder kijken hoe je dit praktisch kunt inkleden. En dat is niet perse makkelijk.

Een andere partij zoals een arts betrekken en zelfs een laatste woord te geven gaat in tegen mijn uitgangspunt. Doe je dat wel dan ga je inderdaad allerlei moeilijke discussies krijgen.

Het punt is namelijk helemaal niet wat die arts er van vindt maar wat de persoon zelf vindt.

[begintmeta]

Elazz schreef op dinsdag 29 oktober 2019 @ 10:54:
https://www.hln.be/nieuws/binnenland/gwendolyn-rutten-open-vld-wil-euthanasie-bij-voltooid-leven~a7861c44/

Een bump wegens bovenstaande artikel. Geen idee wat ik hiervan moet denken? Voor het eerst dat ik over dit concept hoor. En in hoeverre dit kan gaan evolueren naar wanneer een andere partij bijv. bepaald wanneer uw leven als "voltooid" beschouwd en kan verplichten (natuurlijk totaal niet het geval hier en blijft het een persoonlijke keuze).

Ben nieuwsgierig wat anderen hiervan vinden op tweakers.

Ook in eerdere topics (o.a. m.n. Wet stervenshulp en Zelfdodingspil en ook wat in Discussietopic: Euthanasiekliniek, goed of slecht idee?) is daarover trouwens al het een en ander gepost.

[ Voor 8% gewijzigd door begintmeta op 29-10-2019 13:46 ]

[tweaker2010]

Help!!!! schreef op dinsdag 29 oktober 2019 @ 13:16:
[...]
Het punt is namelijk helemaal niet wat die arts er van vindt maar wat de persoon zelf vindt.

Dus een arts is een robot die zijn werk moet uitvoeren? Onder de mom hij moet uitvoeren wat jij wilt?

In de praktijk maakt het nogal verschil bij welk ziekenhuis / arts je terecht komt en welke behandeling traject er gestart wordt. Maar das een andere discussie.

[Help!!!!]

^
Dat schrijf ik niet. Jij gaat er blijkbaar vanuit dat er sowieso een arts bij betrokken moet zijn.

[begintmeta]

Help!!!! schreef op woensdag 30 oktober 2019 @ 12:38:
^
Dat schrijf ik niet. Jij gaat er blijkbaar vanuit dat er sowieso een arts bij betrokken moet zijn.

Ik denk nog steeds dat die er in principe niet bij betrokken hoeft te zijn, al kan een arts wel waardevolle (misschien wel noodzakelijke(?)) input voor de te maken beslissing geven (zoals, is hetgeen waaraan men lijdt te behandelen)

[ Voor 4% gewijzigd door begintmeta op 30-10-2019 13:01 ]

[Help!!!!]

Ben ook niet tegen betrokkenheid van een arts an sich. Integendeel. Verplichte betrokkenheid dan weer wel.

Er zijn m.i. eigenlijk twee discussies.

1) Vind je dat iemand het recht heeft om zelf te kunnen beslissen het leven te beindigen op een humane manier.
2) Zo ja, hoe kleedt je dat dan in.

Punt 1 hoef ik persoonlijk niet meer over te discussieren omdat ik daar allang uit ben.

Punt 2 is dan wel weer interessant omdat je ook geen pillen in de supermarkt kan leggen naast de snickers.

Dus hoe dan wel en daar heb ik ook nog niet het volledige eindantwoord op..

[ Voor 4% gewijzigd door Help!!!! op 30-10-2019 13:15 ]

[begintmeta]

Help!!!! schreef op woensdag 30 oktober 2019 @ 13:12:
...
2) Zo ja, hoe kleedt je dat dan in.

...

Punt 2 is dan wel weer interessant omdat je ook geen pillen in de supermarkt kan leggen naast de snickers.

Dus hoe dan wel en daar heb ik ook nog niet het volledige eindantwoord op..

Dat was als ik me goed herinner ook in Wet stervenshulp een eigenlijk onbeantwoorde vraag, ondanks dat echter een interessant topic voor degenen die de discussie hier interesseert.

[ Voor 19% gewijzigd door begintmeta op 30-10-2019 13:52 ]

[alienfruit]

Ik heb het meegemaakt met mijn ouders, mijn vader had een wilsverklaring maar zoiets moet je eigenlijk jaarlijkse 'vernieuwen' dat je nog steeds van die mening bent. Als je Alzheimer/dementie (vader) krijgt dan vergeet dit snel en is je euthanasie eigenlijk niet meer mogelijk. Persoonlijk vind ik Alzheimer/dementie een verschrikkelijke ziekte en erger dan kanker; en ben ook van mening ben dat als je geen controle hebt over jezelf dat dit uitzichtloos lijden is.

Mijn moeder heeft zelf euthanasie naar dat haar kankerbehandeling niet meer werkte en zelf niet als 'dood plantje' in bed wil liggen. Zo'n euthanasie is niet gemakkelijk je hebt de week wachttijd, de second opinion van de SCEN arts etc. Ik ben nog steeds blij dat onze huisarts dit voor mijn moeder wilde doen.

[Ardana]

Elazz schreef op dinsdag 29 oktober 2019 @ 10:54:
https://www.hln.be/nieuws/binnenland/gwendolyn-rutten-open-vld-wil-euthanasie-bij-voltooid-leven~a7861c44/

Een bump wegens bovenstaande artikel. Geen idee wat ik hiervan moet denken? Voor het eerst dat ik over dit concept hoor. En in hoeverre dit kan gaan evolueren naar wanneer een andere partij bijv. bepaald wanneer uw leven als "voltooid" beschouwd en kan verplichten (natuurlijk totaal niet het geval hier en blijft het een persoonlijke keuze).

Ben nieuwsgierig wat anderen hiervan vinden op tweakers.

De kans dat anderen gaan bepalen wanneer iemand leven voltooid is, acht ik kleiner dan nihil. De lichamelijke integriteit is onaantastbaar, en bij een moedwillig veroorzaakte, onvrijwillige dood spreek je gewoon over moord (of doodstraf, wat voor mij ook moord is). We proberen juist uit alle macht de andere kant op te gaan: "nee, je mag nog niet dood, je moet nog behandeling X, Y en Z proberen". Dat zie ik nog lang niet omdraaien, en ik kan best wel 'n doemdenker zijn.

In Nederland is die discussie al een heel stuk verder, en bij mijn weten zijn er, via de Levenseindekliniek, ook al euthenasie-gevallen geweest ivm "voltooid leven".

[FastFred]

Nogal behoorlijke kick, maar toch even my 2 cents want ik dacht er zal vast wel een topic zijn over dit onderwerp op GoT.

Mijn opa ligt momenteel in het ziekenhuis, hij is zeer toepasselijk jarig op de eerste dag van de lente, nu dus bijna 93 jaar oud. Altijd het zonnetje in huis en hoewel het lichaam niet meer wil is hij geestelijk altijd scherp gebleven, maakt altijd grapjes en flirt met de verzorging.

Hij heeft 2 dochters (waarvan 1 mijn moeder, de ander is 2,5 jaar terug overleden) en 4 zoons, kleinkinderen en ook 7 achterklein kinderen. Oma is een paar jaar terug overleden aan de gevolgen van Alzheimer. Ze hebben samen nog best lang in hun eigen huis gewoond, daarna een paar jaar in een ouderen appartement, en nu sinds een jaar of 2 in z'n uppie een kamertje in een verzorgingstehuis, waar hij vooral voor de tv zit.

De laatste anderhalve week kon hij niet meer z'n nummer 2's doen. Water drinken, vaker op en neer over de gang lopen, laxeermiddelen, niks hielp. Afgelopen weekend kwam daar enorme pijn in de buik bij. De nummer 2's kwamen er zelfs via de mond uit, want het kon nergens anders heen. Opa vond het wel best, "laat mij maar gaan" had hij gezegd. Maar de arts en m'n moeder hebben hem kunnen overtuigen dat zijn laatste dagen in pijn doorbrengen ook niet fijn is. Dus naar het ziekenhuis op zondagochtend, daar blijkt hij een grote tumor in/op de dikke darm te hebben. Vanwege de leeftijd en een zwak hart/zeer lage bloeddruk wordt besloten om de tumor te laten zitten (oude cellen groeien maar heel langzaam) en opa is zondagavond nog voorzien van een stoma.

Alles goed en wel, eenmaal uit narcose had hij al snel weer praatjes, was nog wat misselijk, maar de pijn in de buik is weg en hij wilde naar huis.

Vanmorgen is daar echter longontsteking bij gekomen, hij ligt aan de beademing, vanmiddag komen de kinderen langs om afscheid te nemen, en vanavond de pastor. Hij kan ieder moment overlijden.

Nu zegt hij al langer dat hij niet meer wil, zijn leven is voltooid en hij zit alleen maar op z'n kamertje naar de tv of uit het raam te staren. Door de lage bloeddruk en het vele zitten heeft hij last van vochtophoping, om dat tegen te gaan krijgt hij middeltjes om vaker naar de wc te gaan en krijgt hij een natrium arm dieet, daardoor smaakt het eten hem ook niet meer en is hij enorm afgevallen.

Ik kan me dat heel goed voorstellen. Ik zou dit zelf ook niet willen, ik hoop dat ik zo oud kan en mag worden, maar als ik op dat punt in mijn leven kom, dan wil ik niet om de haverklap in een ambulance zitten, dan wil ik niet mijn eigen poep overgeven, en een stoma krijgen, zodat ik nog een paar dagen langer kan leven, ik vind het ergens ook zonde van de tijd en geld die er dan nog in me gestoken wordt, terwijl er ook andere, jongere, mensen geholpen hadden kunnen worden. Steek er dan gewoon een spuitje in en klaar, rustig in slaap vallen en dat was het. Aan de andere kant is het natuurlijk ook wel weer mooi dat er tijd en energie ingestoken is om hem rustig in te laten slapen, hij slaapt nu veel en zit aan de morfine, de verwachting is dat hij ieder moment kan overlijden nu, vanmiddag, vanavond, vannacht en anders morgen wel.