Sollicitatievragen: Leukste, saaiste & niet-gestelde vragen

[Stoney3K]

Jivebunny schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:36:
[...]

Deze vraag stel je niet aan iemand die bij de kippenfabriek aan de lopende band gaat werken.

Tegenwoordig heb je van die ongeïnteresseerde managers die iedereen zonder 'ambitie' per direct afwijzen. Ook als het om baantjes onder aan de ladder gaat, blijkbaar vinden ze het waarde voor het bedrijf hebben dat iedereen door MOET groeien naar manager.

Tevreden zijn met een (lage) functie die je hebt is tegenwoordig uit den boze. Als je geen carrièretijger bent dan heb je al minder kansen om aangenomen te worden.

Grappig, je antwoord helemaal niet met dat je een mannelijke partner hebt. Je antwoord is hierin heerlijk neutraal, dus de persoon tegenover je kan er ook niets mee.

Hij en ik hebben een heerlijk romantisch avondje op het strand beleefd...

Lijkt me toch wel redelijk duidelijk.

[ Voor 20% gewijzigd door Stoney3K op 08-12-2016 15:43 ]

[RoamingZombie]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:38:
[...]

Ook met die randvoorwaarden kan je toch aangeven waar jij jezelf nu over 5 jaar ziet? Dat dat morgen weer anders kan zijn is prima. Dat het niet specifiek is, is ook prima. Je hoeft niet aan te geven dat je dan chef bezemsteel bent of hoofd van de dopjesafdeling, je mag best aangeven wat je interesses of sterke punten zijn en dat je stapsgewijs die kant op wilt bouwen of juist dat je eerst de breedte in wilt om die interesses te onderzoeken. Zolang je maar toont er meer dan helemaal niets van te vinden.

Waarom vatten zoveel mensen dat toch op als ik moet een letterlijk antwoord geven en als ik dat niet kan dan lieg ik?


[...]

Dat is toch precies dezelfde vraag? Of is iedereen hier zo'n ongelooflijke techneut dat een vraag interpreteren al teveel gevraagd is?

Volgens mij leg ik toch duidelijk uit waarom ik dat niet weet?

[Anoniem: 172410]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:43:
Volgens mij leg ik toch duidelijk uit waarom ik dat niet weet?

Volgens mij leg ik toch duidelijk uit waarom het onzin is dat je daar geen fatsoenlijk antwoord dat niet gelogen is op kan geven? Niemand verwacht dat je een glazen bol hebt.

[Wailing_Banshee]

jbdeiman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:38:
[...]

Grappig, je antwoord helemaal niet met dat je een mannelijke partner hebt. Je antwoord is hierin heerlijk neutraal, dus de persoon tegenover je kan er ook niets mee.

Die "hij" in mijn tweede zin geeft het toch wel aardig weg.

Stoney3K schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:41:
[...]


Tegenwoordig heb je van die ongeïnteresseerde managers die iedereen zonder 'ambitie' per direct afwijzen. Ook als het om baantjes onder aan de ladder gaat, blijkbaar vinden ze het waarde voor het bedrijf hebben dat iedereen door MOET groeien naar manager.

Tevreden zijn met een (lage) functie die je hebt is tegenwoordig uit den boze. Als je geen carrièretijger bent dan heb je al minder kansen om aangenomen te worden.

Dat is niet alleen tegenwoordig zo hoor. Dat was 15 jaar geleden ook al. Ben ooit eens naar zo'n banenmarkt geweest. En echt elk bedrijf had zo iets van "binnen 5 jaar manager!". Mijn reactie: ik heb niet net 4 jaar studie gedaan om ontwikkelaar te worden om binnen 5 jaar niet meer te ontwikkelen... Dan had ik wel een manager opleiding gedaan.

[LordSinclair]

jbdeiman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:38:

Persoonlijk vind ik het altijd prettig om van iemand te weten of hij/ zij thuis woont, of op zichzelf (afhankelijk van de leeftijd kan dit wat zeggen over zelfstandigheid) en of hij/ zij een partner heeft. Ik geef daarbij zelf ook aan in wat voor (privé) situatie ik zit. Komt denk ik ook omdat we hier (hoofdzakelijk) met jonge mensen werken, die langzamerhand steeds meer in de situatie "huisje boompje, baby" komen, of die jonge kinderen hebben.
Ik stel die vragen bewust ook neutraal (niet "heb je een vrouw en kinderen", maar meer richting woon je op jezelf/ samen). Wil de sollicitant niet vertellen dat hij een mannelijke partner heeft, hoeft dat dan ook niet, en je dwingt iemand ook niet de keuze te maken tussen dit wel te vertellen, of te liegen.
Verder vind ik het ook wel prettig om iets over de vrijetijdsbesteding/ hobby's te weten. (wederom gewoon open vraag, geen verplichting alles te vertellen), waarbij de hobby's vaak ook veel over iemand vertellen.

En daarmee beoordeel je de sollicitant dus op zaken waar je hem/haar niet op mag beoordelen.

Als je iets over zelfstandig werken wil weten moet je daar naar vragen en eventueel naar voorbeelden waar dat uit blijkt.

[Anoniem: 35872]

Ik heb zelf ook enkele gesprekken gevoerd met nieuwe kandidaten.
Ik ben zelf niet zo van de fancy vragen..

Ik zelf ben altijd op zoek naar de motivatie en de drive van een persoon.
Zo stel ik meestal de vraag:
- Waarom heb je bij ons gesolliciteerd, en wat denk je hier te kunnen gaan doen?
Zo kom ik snel genoeg te weten of iemand zich verdiept heeft in de functie/bedrijf, of dat hij onwetend in het gesprek gaat.

Daarnaast vind ik het heel belangrijk hoe iemand zijn werk uitvoert, is hij structureel of is het chaotisch persoon, hoe gaat die om met bepaalde situaties.

Ook het analyse vermogen probeer ik te testen door enkele cases voor te leggen.

Kennis en kunde vind ik maar beperkt meetellen, liever een hard werkende persoon die gemotiveerd is en nieuwe dingen wilt doen, dan een persoon die denk dat hij het wel gemaakt heeft met tig certificaatjes behaald in amper 2 jaar.
Bijscholen of inwerken moet iedereen, en met de juiste instelling kan iedereen vrij snel op niveau komen.


Ooit iemand ingehuurd zien worden die tot het bot gecertificeerd was in storage land. Zijn eerste klus was een SAN ophangen en configureren... Die ging ff goed nat!

[ Voor 8% gewijzigd door Anoniem: 35872 op 08-12-2016 15:49 ]

[RoamingZombie]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:43:
[...]

Volgens mij leg ik toch duidelijk uit waarom het onzin is dat je daar geen fatsoenlijk antwoord dat niet gelogen is op kan geven? Niemand verwacht dat je een glazen bol hebt.

Lees nou gewoon even goed wat ik geschreven heb. Ik weet wat ik zou willen over 5 jaar maar dat heeft geen enkele betrekking op mijn werk. Dus dat antwoord kan ik ze niet geven. En feitelijk weet ik niet waar ik sta over 5 jaar. Als het verleden mij iets geleerd heeft is dat het leven veranderlijk en betrekkelijk is. Dat niet iedereen een duidelijk toekomstbeeld heeft is iets wat jij blijkbaar niet kan begrijpen.

[B00st3r]

Waar ben jij het meest trots op?

[RoamingZombie]

geen onzinreacties

[ Voor 85% gewijzigd door Rukapul op 10-12-2016 19:28 ]

[B00st3r]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:53:
[...]


Nou het is 20 cm...

BAM! Aangenomen.

[YaYo86]

Hou het hetero boys

[Wailing_Banshee]

B00st3r schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:55:
[...]
BAM! Aangenomen.

Ik zou zelf zeggen: afgewezen. Weer zo'n singleminded persoon...

[B00st3r]

Wailing_Banshee schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:56:
[...]

Ik zou zelf zeggen: afgewezen. Weer zo'n singleminded persoon...

Uiteraard, maar ik speelde even met hem mee. Neem aan dat hij dit ook niet als serieus antwoord zou geven op een vraag tijdens een sollicitatie.

Even weer ontopic: een vraag waar ik echt een hekel aan heb: Waar zie je jezelf in 5 jaar?

[Nitai]

Als ik dit topic lees dat valt het mij wel op dat vragen zoals 'Wat zijn je beste eigenschappen, minder goede eigenschappen etc.' ook aan bod komen.

Als ik sollicitatiegesprekken bij woon dan zijn de soft skill vragen (om het maar zo te typeren) meestal vragen die de recruiter vraagt. Zelf houd ik mij meer bezig of de sollicitant goed zal passen binnen het team, of de verwachting overeenkomt (beiden kanten) en of het qua kennis op het vakgebied goed zit om mee te kunnen komen. Ik stel dan ook voornamelijk vragen over hoe de sollicitant te werk gaat, vraag hoe hij omgaat met bepaalde lastige situaties, collega's. trage werkprocessen etc.

[greatchampion]

De slechtste vraag die ik ooit heb gehad was hoeveel broers en zussen ik had en wat zij deden voor de kost.
Maar vriendelijk geantwoord dat het niet relevant is voor de vacature waar ik momenteel op solliciteerde

Uiteraard niet aangenomen met als reden niet open genoeg . Ja ik houd privé en werk gescheiden

[ Voor 14% gewijzigd door greatchampion op 08-12-2016 16:01 ]

[SmurfLink]

greatchampion schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:58:
De slechtste vraag die ik ooit heb gehad was hoeveel broers en zussen ik had en wat zij deden voor de kost.
Maar vriendelijk geantwoord dat het niet relevant is voor de vacature waar ik momenteel op solliciteerde

Sommige mensen denken echt dat ze alles kunnen vragen

Uiteraard niet aangenomen met als reden niet open genoeg

Yeah die valt dus ook onder de noemer verboden vragen.

[Anoniem: 172410]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:51:
Lees nou gewoon even goed wat ik geschreven heb. Ik weet wat ik zou willen over 5 jaar maar dat heeft geen enkele betrekking op mijn werk. Dus dat antwoord kan ik ze niet geven. En feitelijk weet ik niet waar ik sta over 5 jaar. Als het verleden mij iets geleerd heeft is dat het leven veranderlijk en betrekkelijk is. Dat niet iedereen een duidelijk toekomstbeeld heeft is iets wat jij blijkbaar niet kan begrijpen.

Dat ik goed gelezen heb wat je nou eigenlijk schrijft betekent niet dat het geen onzin is Je kan heus wel een antwoord formuleren dat acceptabel is en ongelogen. Jij hebt mijn antwoord daarentegen echter blijkbaar niet goed gelezen, want ik heb al aangegeven hoe je zou kunnen antwoorden als je het allemaal niet goed weet. Ook daar kan je een prettige draai aan geven zodat je toch een behoorlijk antwoord hebt, in plaats van de schouders op te halen en kweenie te zeggen. Dat is eigenlijk het enige antwoord dat niet acceptabel is.

Dat je feitelijk niet weet waar je over 5 jaar staat maakt geen fluit uit, want dat geldt voor iedereen. Het gaat dan ook niet over feiten, maar over een visie, een richting of een interesse. Daarom is de vraag ook waar je jezelf ziet over 5 jaar, niet waar je staat over 5 jaar. Het is echt geen hogere wiskunde.

Wailing_Banshee schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:56:
Ik zou zelf zeggen: afgewezen. Weer zo'n singleminded persoon...

Mag je niet trots zijn op de modeltrein die je zelf zorgvuldig hebt gebouwd?

[CEx]

k995 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:31:
[...]


Omdat dat er wel is, ze willen de functie, jij zoekt persoon met die eigenschappen. De juiste antwoorden zijn dus diegene die jij in gedachten hebt.

Iets wat je meestal wel aan de functie kan afleiden en iemand slim genoeg doorziet zo'n vragen en antwoord wat jij wil horen.

Wat voor mij ook de onzin van dergelijke vragen aantoont (en van meeste vragen trouwens) .

Nee die is er niet, ik zoek niet een persoon met eigenschap x,y en z. De antwoorden helpen mij een beeld te geven van het totaalplaatje en of betreffende persoon compatible is in mijn team / bij de organisatie. Een klein voorbeeld: in mijn huidige team heb ik zwaar uitlopende persoonlijkheden maar ze zijn aanvullend, niet conflicterend (tenzij uitgelokt, maar dat voorkomen is weer een taak van mij). Ten tijde van de intake gesprekken stonden de eigenschappen van deze personen niet uitgeschreven.
Bij voorbaat alleen op bepaalde eigenschappen selecteren is een hoop talent laten liggen.

[Wailing_Banshee]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:01:
[...]
Mag je niet trots zijn op de modeltrein die je zelf zorgvuldig hebt gebouwd?

Nee, want tenzij je voor een technische baan aan het soliciteren bent, en die trein echt rijdt, heeft het niets met de baan te maken!

[Anoniem: 172410]

Wailing_Banshee schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:05:
Nee, want tenzij je voor een technische baan aan het soliciteren bent, en die trein echt rijdt, heeft het niets met de baan te maken!

U komt voor de treinbaan?

[Stoney3K]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:01:
[...]
Dat je feitelijk niet weet waar je over 5 jaar staat maakt geen fluit uit, want dat geldt voor iedereen. Het gaat dan ook niet over feiten, maar over een visie, een richting of een interesse. Daarom is de vraag ook waar je jezelf ziet over 5 jaar, niet waar je staat over 5 jaar. Het is echt geen hogere wiskunde.

Dat is allemaal leuk en aardig, maar arbeidsplaatsen zijn tegenwoordig zo onzeker dat dat helemaal geen zin heeft. Bovendien wil niet iedereen zijn hele leven gaan plannen en jaren vooruit stippelen, je weet gewoon niet wat er over 5 jaar op je pad komt.

Dan blijft er zo'n antwoord over als: "Dan werk ik nog hier", want je kan natuurlijk niet bij een sollicitatie aangeven dat je niet van plan bent om er lang te blijven werken (als het om een beetje verantwoordelijke functie gaat). Dus de hele vraag slaat eigenlijk nergens op en er is voor de sollicitant eigenlijk geen gunstig antwoord te bedenken.

Als sollicitant zit je daar maar met één doel en dat is die baan binnen slepen, en dat doe je alleen door te antwoorden wat je potentiële baas wil horen. Dat eindigt dus in een potje blufpoker waar niemand echt beter van wordt.

[Frostbite]

Waar ik dan weer moeite mee had was dat ze bij het eerste gesprek al gingen vragen naar een salarisindicatie. Ik natuurlijk een bedrag opgenoemd wat lekker hoog was maar het voelde gewoon raar/ongemakkelijk. Ik zou daar nu wel anders mee omgaan.

Wat anderen hier ook aangeven, het hangt ook een beetje af hoe het gesprek verloopt en welke sfeer er in de kamer hangt.

[RocketKoen]

Frostbite schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:11:
Waar ik dan weer moeite mee had was dat ze bij het eerste gesprek al gingen vragen naar een salarisindicatie. Ik natuurlijk een bedrag opgenoemd wat lekker hoog was maar het voelde gewoon raar/ongemakkelijk. Ik zou daar nu wel anders mee omgaan.

Ze zijn zelf altijd zo lekker vaag in vacatures met "Marktconform salaris".
Maar ik zeg dan, kijk eerst maar eens of jullie mij willen aannemen. Dan kunnen we daarna kijken of jullie mij kunnen betalen.

Als een bedrijf dat niet accepteert dan zijn ze op zoek naar de goedkoopste kandidaat in plaats van de beste. Daar wil je niet werken.

[TukkerTweaker]

Frostbite schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:11:
Waar ik dan weer moeite mee had was dat ze bij het eerste gesprek al gingen vragen naar een salarisindicatie. Ik natuurlijk een bedrag opgenoemd wat lekker hoog was maar het voelde gewoon raar/ongemakkelijk. Ik zou daar nu wel anders mee omgaan.

Dat vind ik juist wel handig, weet je gelijk of het de moeite waard is van beide kanten.
Zou jammer zijn om een hele procedure te doorlopen met iemand die 50% boven budget vraagt.

RocketKoen schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:16:
[...]

Ze zijn zelf altijd zo lekker vaag in vacatures met "Marktconform salaris".
Maar ik zeg dan, kijk eerst maar eens of jullie mij willen aannemen. Dan kunnen we daarna kijken of jullie mij kunnen betalen.

Als een bedrijf dat niet accepteert dan zijn ze op zoek naar de goedkoopste kandidaat in plaats van de beste. Daar wil je niet werken.

Uitgaande van een technische vacature kun je op basis van CV al weten of je iemand wil aannemen. Het gesprek is handig om de persoonlijkheid en werkwijzen te matchen.

[ Voor 36% gewijzigd door TukkerTweaker op 08-12-2016 16:20 ]

[RoamingZombie]

B00st3r schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:58:
[...]


Uiteraard, maar ik speelde even met hem mee. Neem aan dat hij dit ook niet als serieus antwoord zou geven op een vraag tijdens een sollicitatie.

Even weer ontopic: een vraag waar ik echt een hekel aan heb: Waar zie je jezelf in 5 jaar?

Wat? Ik had het over mijn 20 cm Spawn action figure... Sjeez, jongens. Wat zijn jullie toch viespeuken

Ontopic: Ook een hele ververlende als je via een uitzendbureau komt (en dus niet weet op welk bedrijf je hebt gesoliciteerd) dat ze gaan vragen, wat is de reden dat jij nou bij ons bedrijf wil werken?

Uh... Uitzendbureau.... Kweetniet. Geld?

Dat is geen realistische vraag die je aan uitzendkrachten stelt, die hebben het bedrijf niet uit gekozen, dat heeft het uitzendbureau gedaan.

[Bastie-88]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:53:
[...]


Nou het is 20 cm...

Leukste vraag bij een sollicitatie:
Wat moeten wij aan milestones halen zodat jij voor ons komt werken? (Startend bedrijf)

[Anoniem: 172410]

Stoney3K schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:09:
Dat is allemaal leuk en aardig, maar arbeidsplaatsen zijn tegenwoordig zo onzeker dat dat helemaal geen zin heeft. Bovendien wil niet iedereen zijn hele leven gaan plannen en jaren vooruit stippelen, je weet gewoon niet wat er over 5 jaar op je pad komt.

Dan blijft er zo'n antwoord over als: "Dan werk ik nog hier", want je kan natuurlijk niet bij een sollicitatie aangeven dat je niet van plan bent om er lang te blijven werken (als het om een beetje verantwoordelijke functie gaat). Dus de hele vraag slaat eigenlijk nergens op en er is voor de sollicitant eigenlijk geen gunstig antwoord te bedenken.

Lees mijn vorige posts nog eens terug. Dat er geen gunstig antwoord te geven valt is domweg onwaar. En, nogmaals, het gaat niet over feiten. Wat je hier stelt over baanzekerheid en niet alles vooruit kunnen plannen is dus totaal irrelevant. Er wordt echt niet van je gevraagd dat je als een soort Doctor Who vertelt wat de toekomst brengt.

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:29:
Dat is natuurlijk juist het punt van die vraag. Niemand weet precies waar hij gaat zijn in 5 jaar, maar het gaat erom hoe je hem invult. Zoals hierboven ook al gezegd kan je prima een traject aangeven in de trant van eerst oriënteren in de breedte, dan toeleggen op een richting en specialiseren in iets waarin ik echt mijn ei kwijt kan. Als er alleen maar kweenie uit komt, tja, dan ben je wel een tamme zak.

Als je geen concrete doelen of ambities hebt, dan kan je altijd een traject aangeven. Iets dat je leuk vindt en meer wilt gaan doen, iets dat je graag wilt leren of weten of dat je juist wilt onderzoeken wat je leuk vindt. Of, in jouw geval, dat je wilt werken aan je communicatievaardigheden zodat je iets scherpere antwoorden kunt geven op sollicitatievragen

Zelfs de meest futloze sok moet er nog wel een acceptabel antwoord uit kunnen persen.

[ikbenerniet]

TukkerTweaker schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:17:
[...]

Dat vind ik juist wel handig, weet je gelijk of het de moeite waard is van beide kanten.
Zou jammer zijn om een hele procedure te doorlopen met iemand die 50% boven budget vraagt.

En dan kom je dus aanzetten met 50% boven je wens, zodat je ten minste stevig de onderhandelingen in gaat

[unezra]

Even in hakend op de vragen over hobby en vrijetijdsbesteding, persoonlijk vind ik dat erg relevant. Als sollicitant vind ik dat soort vragen ook helemaal niet vervelend, juist omdat ik ze namelijk kan gebruiken om iets over mezelf en mijn eigen houding te vertellen.

Ik klim bijvoorbeeld (rotsklimmen / sportklimmen), zowel binnen als buiten. An-sich zou dat niet zo interessant zijn, ware het niet dat klimmen een sport is van je mentale en fysieke grenzen verleggen, van angsten overwinnen, van risico's inschatten. Maar ook een sport die enerzijds heel erg sociaal, anderzijds heel erg solistisch is.

Als je klimt is je wereld extreem klein. Jij en de rots (of binnen: jij en de wand). Diegene die op de grond staat heeft eigenlijk maar 1 functie: voorkomen dat jij dood valt. Toch geef je letterlijk je leven uit handen aan die persoon en dat zie je na het klimmen weer terug. Er word gepraat, er word bier gedronken, er word geBBQt. Buiten slaap je in tenten en vertel je levensverhalen aan elkaar.

Klimmen is een sport van passie, van doorzetten. Veel meer dan alleen een sport, is het ook een manier van leven.

Juist DAT neem ik mee in mijn werk. Er zijn flinke parallellen te trekken tussen hoe en waarom ik mijn sport bedrijf en hoe ik in het leven, in mijn werk sta.

Zo'n vraag vind ik dus persoonlijk heel erg relevant en het antwoord op zo'n vraag kan voor mij bepalend zijn of een sollicitant past bij de functie, bij het bedrijf en de afdeling, maar in dit heel specifieke geval, ook bij mij. Diegene word immers mijn directe collega en als ik mezelf niet 8 of meer uur per dag, 5 of meer dagen per week met iemand samen zie werken, met uitschieters naar nachten en weekenden door (want grote storingen en gepland onderhoud) nemen we die persoon niet aan.

Juist omdat het zo'n intensieve samenwerking word, ben ik heel erg op zoek naar de mens achter de sollicitant. Technische kennis is belangrijk maar aan te leren. Dingen als ethiek zijn heel wat lastiger.

[Frostbite]

TukkerTweaker schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:17:
[...]

Dat vind ik juist wel handig, weet je gelijk of het de moeite waard is van beide kanten.
Zou jammer zijn om een hele procedure te doorlopen met iemand die 50% boven budget vraagt.

Ach dat zal wel meevallen maar ik heb zoiets van kom eens met een aanbod. Dan kun je daarna onderhandelen.

Van meerdere personen met een managementfunctie heb ik al gehoord dat ze je gewoon hoog moet inzetten want het aanbod is meestal (flink) lager dan ze mogen en kunnen gaan. Zo had een sollicitant bij een van hen (hij was gevraagd) een rekensom gemaakt van wat hij netto over wilde houden. Daar gingen ze toen mee akkoord terwijl die manager later aangaf (tegen mij) dat hij flink veel meer had kunnen krijgen.

[RoamingZombie]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:20:
[
Als je geen concrete doelen of ambities hebt, dan kan je altijd een traject aangeven. Iets dat je leuk vindt en meer wilt gaan doen, iets dat je graag wilt leren of weten of dat je juist wilt onderzoeken wat je leuk vindt. Of, in jouw geval, dat je wilt werken aan je communicatievaardigheden zodat je iets scherpere antwoorden kunt geven op sollicitatievragen

Zelfs de meest futloze sok moet er nog wel een acceptabel antwoord uit kunnen persen.

Ik heb het gevoel tegen een muur aan te lullen want je snapt nog steeds mijn punt niet. Ik heb geen carriere gebonden ambities! Werk is voor inkomen, meer niet. Mijn ontwikkelingen liggen op persoonlijk vlak (artistiek, beter mens, etc) en hebben geen raakvlakken met het werk wat ik doe bij een werkgever. Sterker nog, ze zouden er detriment aan zijn. Wat ik wil doen en zijn over 5 jaar is dus niet in het voordeel van mijn werkgever en wat er werkelijk gebeurt over 5 jaar weet ik niet.

[RocketKoen]

TukkerTweaker schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:17:
[...]

Dat vind ik juist wel handig, weet je gelijk of het de moeite waard is van beide kanten.
Zou jammer zijn om een hele procedure te doorlopen met iemand die 50% boven budget vraagt.


[...]

Uitgaande van een technische vacature kun je op basis van CV al weten of je iemand wil aannemen. Het gesprek is handig om de persoonlijkheid en werkwijzen te matchen.

Als je een bepaald budget hebt dan kun je dat ook zelf aangeven als werkgever.
Maar als je een sollicitant vraagt om als eerste een bedrag te noemen, dan ben je gewoon aan het vissen naar een koopje.

En "Dat hele traject" valt ook wel mee. Normaal bespreek je salaris en contractvoorwaarden tijdens het tweede (of laatste) gesprek. Aangezien zo'n gesprek vaak op het kantoor van de werkgever is kost het misschien 30 minuten extra.

[LordSinclair]

unezra schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:22:
Ik klim bijvoorbeeld (rotsklimmen / sportklimmen), zowel binnen als buiten. An-sich zou dat niet zo interessant zijn, ware het niet dat klimmen een sport is van je mentale en fysieke grenzen verleggen, van angsten overwinnen, van risico's inschatten. Maar ook een sport die enerzijds heel erg sociaal, anderzijds heel erg solistisch is.

Ik zou je niet aannemen, veel te grote kans op letsel en het daarbij behorende ziekteverzuim

Snap je waar ik heen wil, ondanks dat het een leuke hobby is kan het de keuze negatief beïnvloeden.

[TukkerTweaker]

Frostbite schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:25:
[...]


Ach dat zal wel meevallen maar ik heb zoiets van kom eens met een aanbod. Dan kun je daarna onderhandelen.

Van meerdere personen met een managementfunctie heb ik al gehoord dat ze je gewoon hoog moet inzetten want het aanbod is meestal (flink) lager dan ze mogen en kunnen gaan. Zo had een sollicitant bij een van hen (hij was gevraagd) een rekensom gemaakt van wat hij netto over wilde houden. Daar gingen ze toen mee akkoord terwijl die manager later aangaf (tegen mij) dat hij flink veel meer had kunnen krijgen.

Onderhandelen oke, maar heb ook eens een developer gehad die 6K wou verdienen. Kon ie nog zo goed zijn, daar was gewoon de ruimte niet voor. Voor aanzienlijk minder deed ie het niet dus hielt het bij het eerste gesprek op.
Het eerste gesprek hoeft geen definitief salaris op de leveren maar een indicatie is toch wel handig.

[Anoniem: 172410]

Frostbite schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:11:
Waar ik dan weer moeite mee had was dat ze bij het eerste gesprek al gingen vragen naar een salarisindicatie. Ik natuurlijk een bedrag opgenoemd wat lekker hoog was maar het voelde gewoon raar/ongemakkelijk. Ik zou daar nu wel anders mee omgaan.

Wat anderen hier ook aangeven, het hangt ook een beetje af hoe het gesprek verloopt en welke sfeer er in de kamer hangt.

Ik vind het juist zo vreemd dat er zelden tot nooit concrete bedragen of tenminste een bereik genoemd wordt. Als dat niet een beetje bij elkaar in de buurt ligt, dan hoef je toch niet eens met elkaar te praten?

unezra schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:22:
Zo'n vraag vind ik dus persoonlijk heel erg relevant en het antwoord op zo'n vraag kan voor mij bepalend zijn of een sollicitant past bij de functie, bij het bedrijf en de afdeling, maar in dit heel specifieke geval, ook bij mij. Diegene word immers mijn directe collega en als ik mezelf niet 8 of meer uur per dag, 5 of meer dagen per week met iemand samen zie werken, met uitschieters naar nachten en weekenden door (want grote storingen en gepland onderhoud) nemen we die persoon niet aan.

Juist omdat het zo'n intensieve samenwerking word, ben ik heel erg op zoek naar de mens achter de sollicitant. Technische kennis is belangrijk maar aan te leren. Dingen als ethiek zijn heel wat lastiger.

Zelf zie ik inderdaad dat veel ervaringen die ik opgedaan heb buiten mijn werk, ook relevant blijken te zijn binnen mijn werk. Niet zelden nemen ze zelfs een vrij belangrijke rol in. Dat men daar dan niet naar mag vragen begrijp ik wel, maar zorgt er ook voor dat men maar een deel van de werknemer en relevante werkzaken te zien krijgt. Werk en privé zijn lang niet altijd helder gescheiden en vaak helemaal niet.

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:26:
Ik heb het gevoel tegen een muur aan te lullen want je snapt nog steeds mijn punt niet. Ik heb geen carriere gebonden ambities! Werk is voor inkomen, meer niet. Mijn ontwikkelingen liggen op persoonlijk vlak (artistiek, beter mens, etc) en hebben geen raakvlakken met het werk wat ik doe bij een werkgever. Sterker nog, ze zouden er detriment aan zijn.

Zelf als je geen ambities hebt, zijn er ongetwijfeld zaken die je het leven op je werk makkelijker kunnen maken, of niet? Meer van dit doen of minder van dat, iets leren waardoor je iets kan doen dat minder vervelend is - je zit toch niet 8 uur per dag emotieloos op je werk?

Maar goed, zo'n vraag heeft dus als doel figuren die het prototype raamambtenaar zijn eruit te filteren. Opzet geslaagd, zou ik bijna zeggen

[RedHat]

TukkerTweaker schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:29:
[...]

Onderhandelen oke, maar heb ook eens een developer gehad die 6K wou verdienen. Kon ie nog zo goed zijn, daar was gewoon de ruimte niet voor. Voor aanzienlijk minder deed ie het niet dus hielt het bij het eerste gesprek op.
Het eerste gesprek hoeft geen definitief salaris op de leveren maar een indicatie is toch wel handig.

Als jij geen indicatie wilt geven (in de vacature) maar ook geen moeite in een gesprek wilt stoppen door gelijk te vragen naar een salarisindicatie dan loop ik sowieso met een grote boog om je heen.

[ Voor 5% gewijzigd door RedHat op 08-12-2016 16:34 ]

[Stoney3K]

RedHat schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:32:
[...]

Als jij geen indicatie wilt geven maar ook geen moeite in een gesprek wilt stoppen loop ik sowieso met een grote boog om je heen.

Indicaties best, maar kom dan ook met cijfers en niet met vage begrippen zoals 'marktconform' om te voorkomen dat een sollicitant ook bij de concurrent gaat winkelen voor een paar honderd euro in de maand meer dan wat je zelf biedt.

[ATS]

Ik heb zelf een hekel aan vragen over waar ik mezelf zie over 5 jaar, al wordt hij vaak gesteld. Ik geef er wel antwoord op. Waar ik geen antwoord op geef, zijn vragen over mijn huidige inkomen. Totaal irrelevant. Het gaat er niet om wat ik eerder verdiende, maar wat ik nu wil gaan verdienen tenslotte.

Waar ik naar zoek als ik een sollicitatiegesprek heb met een bedrijf, is een bedrijf dat mij ook wil verleiden om bij hen te komen werken. Het moet twee kanten op klikken. Een gesprek dat ik ooit had is op dat punt helemaal mis gegaan. Ik ging zelf ook vragen stellen over perspectieven, over wat ze te bieden hadden, over de werksfeer, of het mogelijk zou zijn om een rondje over de afdeling te lopen... Achteraf heb ik teruggehoord dat ze dat arrogant vonden, alsof ik er van uit ging dat ik al binnen was en dat zij mij harder nodig zouden hebben dan ik hen (dat laatste klopte wel een beetje, ik had gewoon een prima baan...) Ik vond het zelf niet meer dan normaal: je wil toch weten waar je eventueel komt te werken en welke sfeer daar hangt? Zijn dat klinische hokjes, lege kamers, een stille open tuin of juist een hele drukke met fussbal tafels en dartborden her en der verspreid? Zitten de developers te prutsen op een laptopschermpje of zitten ze gewoon achter degelijke multi-screen setups te werken? Zitten ze allemaal alleen met een koptelefoon op, of zitten er ook mensen naast elkaar te overleggen?

[RoamingZombie]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:32:
[...]

[...]

Zelf als je geen ambities hebt, zijn er ongetwijfeld zaken die je het leven op je werk makkelijker kunnen maken, of niet? Meer van dit doen of minder van dat, iets leren waardoor je iets kan doen dat minder vervelend is - je zit toch niet 8 uur per dag emotieloos op je werk?

Maar goed, zo'n vraag heeft dus als doel figuren die het prototype raamambtenaar zijn eruit te filteren. Opzet geslaagd, zou ik bijna zeggen

Hoepel toch op man met je waardeoordeel en kijk ff wat verder dan je zelf. Wat je nu zegt heeft dus geen enkele betrekking meer op de oorsponkelijke vraagstelling waar iemand zichzelf over 5 jaar ziet.

[TukkerTweaker]

RedHat schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:32:
[...]

Als jij geen indicatie wilt geven (in de vacature) maar ook geen moeite in een gesprek wilt stoppen door gelijk te vragen naar een salarisindicatie dan loop ik sowieso met een grote boog om je heen.

Ik zeg niet dat dat de openingsvraag is he. Alleen komt dit wel in het eerste gesprek aan bod.
En indicatie kan maar dat weerhoud misschien mensen ervan om te solliciteren. Wellicht kan iemand bv toch als senior worden ingezet in plaats van medior wat de vacature vraagt.

[Anoniem: 172410]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:35:
Hoepel toch op man met je waardeoordeel en kijk ff wat verder dan je zelf. Wat je nu zegt heeft dus geen enkele betrekking meer op de oorsponkelijke vraagstelling waar iemand zichzelf over 5 jaar ziet.

Don't shoot the messenger.

[jbdeiman]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:26:
[...]


Ik heb het gevoel tegen een muur aan te lullen want je snapt nog steeds mijn punt niet. Ik heb geen carriere gebonden ambities! Werk is voor inkomen, meer niet. Mijn ontwikkelingen liggen op persoonlijk vlak (artistiek, beter mens, etc) en hebben geen raakvlakken met het werk wat ik doe bij een werkgever. Sterker nog, ze zouden er detriment aan zijn. Wat ik wil doen en zijn over 5 jaar is dus niet in het voordeel van mijn werkgever en wat er werkelijk gebeurt over 5 jaar weet ik niet.

Zelfs danzou je heel eerlijk kunnen zeggen dat je hoopt de loterij te winnen, omdat je dan niet meer hoeft te werken, maar je zou over 5 jaar, wanneer je de loterij niet wint, een gemotiveerde medewerker zijn.

Volgens mij (als ik alles in ogenschouw neem wat je vertelt) is dat voor jou een heel eerlijk antwoord, maar geef je ook heel duidelijk aan dat je echt wel een gemotiveerde (goede) medewerker zult zijn, maar dat werken nooit je hobby zal worden.

Is dan toch een heel eerlijk antwoord, maar geeft wel meer verduidelijking dan "' ik weet niet ". Je kan prima aangeven wat je droom is (zorgeloos leven en leuke dingen doen, zonder dat je daarvoor aan het noodzakelijke kwaad "werken" moet zijn) Je geeft daarbij dan ook nog eens aan dat je een prima en gemotiveerde werknemer bent, omdat jij ook begrijpt dat "voor niets de zon op gaat".

[idef1x]

jbdeiman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:44:
[...]

Zelfs danzou je heel eerlijk kunnen zeggen dat je hoopt de loterij te winnen, omdat je dan niet meer hoeft te werken, maar je zou over 5 jaar, wanneer je de loterij niet wint, een gemotiveerde medewerker zijn.

Hmm ben ik niet met je eens. Eigenlijk zeg je dan dat je eigenlijk geen zin hebt om te werken voor de kost, maar alleen omdat het moet. Lekker gemotiveerd ben je dan. Je moet het werk wel leuk kunnen vinden.

[Moi_in_actie]

ATS schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:35:
Ik heb zelf een hekel aan vragen over waar ik mezelf zie over 5 jaar, al wordt hij vaak gesteld. Ik geef er wel antwoord op. Waar ik geen antwoord op geef, zijn vragen over mijn huidige inkomen. Totaal irrelevant. Het gaat er niet om wat ik eerder verdiende, maar wat ik nu wil gaan verdienen tenslotte.

Dat van het huidige inkomen is ook mijn nummer 1 ergernis qua vragen. Toen ik de laatste keer bezig was met solliciteren vroeg een van de bedrijven, via de recruiter, of ik mijn salarisspecificatie even wilde doorsturen (hoorde ik via diezelfde recruiter op de mail). Hier had ik dus echt geen trek in, heb ook geantwoord dat ik a) niet gediend ben van dit soort vragen (omdat het irrelevant is) en b) dat ik deze ook niet zomaar even per mail opstuur.

Na wat mails over en weer volgde er een telefoongesprek met de recruiter. Daar heb ik gezegd dat, als dit als laatste punt overbleef, ik eventueel wel een uitdraai wil meenemen bij het laatste gesprek. Toen begon die gek ineens moeilijk te doen, te zeuren en bijna te schelden. Heb hem toen gezegd dat hij zijn vacature ergens kon steken waar het licht niet schijnt (waarschijnlijk zei ik het iets beleefder/netter destijds). Het gaat een bedrijf niets aan wat ik allemaal krijg qua salaris/vergoedingen.

[jbdeiman]

idef1x schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:47:
[...]
Hmm ben ik niet met je eens. Eigenlijk zeg je dan dat je eigenlijk geen zin hebt om te werken voor de kost, maar alleen omdat het moet. Lekker gemotiveerd ben je dan. Je moet het werk wel leuk kunnen vinden.

Ik begrijp je punt hierbij wel, maar wat je met zo'n reactie (in mijn ogen) aangeeft is juist dat je weet van jezelf dat je werk als noodzakelijk kwaad ziet, en beseft dat dat moet gebeuren. Daarom ben je een (zeer) gemotiveerde medewerker (zodat je zeker bent van je inkomsten waarmee je de leuke dingen die je wilt doen, ook kan doen) zolang dat nodig is. Als je niet meer hoeft te werken (want loterij gewonnen) zal de motivatie ook verdwijnen, maar je bent alleen al gemotiveerd in je werk, omdat dit bijdraagt aan het kunnen doen van je hobby's / vrijetijdsbesteding.

Je liegt daarbij niet tegen je baas, je geeft aan dat je werk nooit je hobby wordt (daar zijn er genoeg van hoor, dat is ook helemaal niet erg).

[ Voor 22% gewijzigd door jbdeiman op 08-12-2016 16:51 ]

[Sissors]

idef1x schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:47:
[...]

Hmm ben ik niet met je eens. Eigenlijk zeg je dan dat je eigenlijk geen zin hebt om te werken voor de kost, maar alleen omdat het moet. Lekker gemotiveerd ben je dan. Je moet het werk wel leuk kunnen vinden.

Ja no shit dat je werkt omdat het moet. Ik ben tevreden met mijn baan, heb het naar mijn zin, de hele handel. En nu mag jij drie keer raden wat ik doe (en wat jij zelf doet), als je baas tegen je zegt dat omdat ik zo'n leuke baan heb ze besloten hebben dat ze me nog precies genoeg gaan betalen dat ik niet verhonger, maar thats it.

Blijf jij dan bij je baas omdat het zo'n leuke uitdagende baan met mogelijkheden voor je persoonlijke ontwikkeling is en je hart voor de zaak hebt? Of doe je wat ik doe, je spul pakken je collega's uitzwaaien en gaan solliciteren?

Precies, 99% werkt primair voor het geld.

[TI_Observer]

Moi_in_actie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:47:
[...]

Dat van het huidige inkomen is ook mijn nummer 1 ergernis qua vragen. Toen ik de laatste keer bezig was met solliciteren vroeg een van de bedrijven, via de recruiter, of ik mijn salarisspecificatie even wilde doorsturen (hoorde ik via diezelfde recruiter op de mail). Hier had ik dus echt geen trek in, heb ook geantwoord dat ik a) niet gediend ben van dit soort vragen (omdat het irrelevant is) en b) dat ik deze ook niet zomaar even per mail opstuur.

Na wat mails over en weer volgde er een telefoongesprek met de recruiter. Daar heb ik gezegd dat, als dit als laatste punt overbleef, ik eventueel wel een uitdraai wil meenemen bij het laatste gesprek. Toen begon die gek ineens moeilijk te doen, te zeuren en bijna te schelden. Heb hem toen gezegd dat hij zijn vacature ergens kon steken waar het licht niet schijnt (waarschijnlijk zei ik het iets beleefder/netter destijds). Het gaat een bedrijf niets aan wat ik allemaal krijg qua salaris/vergoedingen.

Ik had een keer een bedrijf die wilde dat ik mijn laatste loonstrookje naar hun op zou sturen. Het zou niet meewegen met de beslissing of ze mij zouden aannemen, maar als ik het niet opstuurde dan was elk vervolg gesprek uitgesloten.

[Moi_in_actie]

sheez88 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:51:
[...]


Ik had een keer een bedrijf die wilde dat ik mijn laatste loonstrookje naar hun op zou sturen. Het zou niet meewegen met de beslissing of ze mij zouden aannemen, maar als ik het niet opstuurde dan was elk vervolg gesprek uitgesloten.

Hahaha, als het niet meeweegt, waarom willen ze het dan zien

En ja, mijn conclusie zou dan hetzelfde zijn als die van hen: ik doe het niet, dus dan is bij deze de onderhandeling gestopt, succes met het zoeken van een andere persoon.

[RedHat]

Stoney3K schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:34:
[...]


Indicaties best, maar kom dan ook met cijfers en niet met vage begrippen zoals 'marktconform' om te voorkomen dat een sollicitant ook bij de concurrent gaat winkelen voor een paar honderd euro in de maand meer dan wat je zelf biedt.

Ik bedoel meer dat bedrijven overal als salarisindicatie 'marktconform' neerplempen en dan in het eerste gesprek vragen wat ze willen verdienen zodat ze daar lekker op kunnen selecteren. Dat soort bedrijven loop ik met een grote boog omheen.

[Anoniem: 172410]

Sissors schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:51:
Ja no shit dat je werkt omdat het moet. Ik ben tevreden met mijn baan, heb het naar mijn zin, de hele handel. En nu mag jij drie keer raden wat ik doe (en wat jij zelf doet), als je baas tegen je zegt dat omdat ik zo'n leuke baan heb ze besloten hebben dat ze me nog precies genoeg gaan betalen dat ik niet verhonger, maar thats it.

Blijf jij dan bij je baas omdat het zo'n leuke uitdagende baan met mogelijkheden voor je persoonlijke ontwikkeling is en je hart voor de zaak hebt? Of doe je wat ik doe, je spul pakken je collega's uitzwaaien en gaan solliciteren?

Precies, 99% werkt primair voor het geld.

Dat kan je ook omdraaien. Vanaf morgen krijg je te horen dat je niet meer mag doen wat je doet, maar iedere dag de hele dag in een afgesloten betonnen ruimte moet zitten en helemaal niets mag doen. Dag in, dag uit, uren op een stoeltje. Blijf jij dan bij de baas omdat geld nou eenmaal geld is, of doe je wat ik doe, je spul pakken, zwaaien en solliciteren?

Geld is zeker onderdeel van het pakket, maar verre van de enige factor.

[Bartske]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 17:00:
[...]

Dat kan je ook omdraaien. Vanaf morgen krijg je te horen dat je niet meer mag doen wat je doet, maar iedere dag de hele dag in een afgesloten betonnen ruimte moet zitten en helemaal niets mag doen. Dag in, dag uit, uren op een stoeltje. Blijf jij dan bij de baas omdat geld nou eenmaal geld is, of doe je wat ik doe, je spul pakken, zwaaien en solliciteren?

Geld is zeker onderdeel van het pakket, maar verre van de enige factor.

Lekker zwart wit allemaal weer, het is natuurlijk een tradeoff tussen beide dingen voor bijna iedereen.

Je zou beter kunnen zeggen: als je opeens heel veel geld krijgt (genoeg om de rest van je leven te leven zoals je zou willen) blijf je dan werken?

Ik denk ik wel, maar misschien zou ik wel minder uren gaan werken.

[ Voor 14% gewijzigd door Bartske op 08-12-2016 17:07 ]

[Croga]

Moi_in_actie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:47:
of ik mijn salarisspecificatie even wilde doorsturen

Mijn antwoord is dan altijd "Mijn huidige salaris specificatie is helemaal niet interessant. Maar ik kan je wel specificeren wat ik vindt dat ik waard ben voor jullie. Heb je daar wat aan?"

Als mij gevraagd wordt "Wat verdien je op dit moment" komt er een soortgelijk antwoord over "Ik denk niet dat dat belangrijk is. etc."

Ik heb nog nooit een negatieve reactie daar op gehad. Voornamelijk omdat ik weet wat in mijn werk "marktconform" is en ik helemaal geen behoefte heb om meer te verdienen dan dat. Het werk zelf is voor mij vele malen belangrijker (maar dan voornamelijk om wat Daniel Pink al zei: Betaal genoeg om te zorgen dat het onderwerp van tafel is, dan kun je kijken naar intrinsieke motivatoren)

Op dit moment is de marktwaarde van mijn werk zelfs dusdanig dat ik kan gaan denken aan minder uren maken per week. Als geld de belangrijkste drijfveer zou zijn om te werken, waarom zouden mensen dan überhaupt minder uren gaan maken?

[Anoniem: 172410]

Bartske schreef op donderdag 8 december 2016 @ 17:05:
Lekker zwart wit allemaal weer, het is natuurlijk een tradeoff tussen beide dingen voor bijna iedereen.

Dat is precies wat ik zeg

[Obelink]

Wat ik een keer heb meegemaakt bij een sollicitatie wat verder weg waarvoor ik een bepaalde reistijd zou hebben, was dat de interviewer daar maar over doorging. Zodanig dat ik het als hakken begon te beleven. De reis was goed te doen per spoor, en ik had het er voor over omdat ik mogelijkheden zag. De dag na het gesprek had ik er zo'n negatief gevoel over dat ik me heb teruggetrokken. Dit kon niks worden, het werk zelf was amper ter sprake gekomen.

[TheBrut3]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 17:26:
Dat is precies wat ik zeg

Dat zegt Sissors ook. Primair werken voor geld is niet alleen voor geld.
Ik zou lekker op dat krukje gaan zitten en natuurlijk naar ander werk zoeken. Maar tot ik dat heb gevonden blijf ik daar zitten voor het geld.

[Anoniem: 604938]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Anoniem: 604938 op 29-01-2019 08:16 ]

[Anoniem: 699209]

greatchampion schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:58:
De slechtste vraag die ik ooit heb gehad was hoeveel broers en zussen ik had en wat zij deden voor de kost.
Maar vriendelijk geantwoord dat het niet relevant is voor de vacature waar ik momenteel op solliciteerde

Uiteraard niet aangenomen met als reden niet open genoeg . Ja ik houd privé en werk gescheiden

Een vraag die behoorlijk over de grens is, maar met het antwoord weet je precies wat voor je vlees je in de kuip hebt.

[Anoniem: 604938]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Anoniem: 604938 op 29-01-2019 08:30 ]

[Anoniem: 172410]

Anoniem: 699209 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 18:48:
Een vraag die behoorlijk over de grens is, maar met het antwoord weet je precies wat voor je vlees je in de kuip hebt.

Waarom? De broer van één van de terroristen in Brussel is Europees Kampioen taekwondo geworden en heeft gespeeld op de Olympische Spelen. Kan je dat in verband met elkaar brengen?

[LED-Maniak]

Die familie bestaat uit doorzetters!

[OMX2000]

Wat ik volgens mij nog niet lees is dat je het gesprek zelf moet gaan leiden. JIJ moet jezelf verkopen, en tegelijk moet JIJ het gevoel krijgen dat het bedrijf ook bij jou past. Als je vragen irritant vindt of er is geen klik dan is het misschien ook geen match.

Wat ik dus echt een hekel aan heb is dat iemand zich niet voorbereid voor een gesprek. Niet goed heeft nagedacht heeft over wat hij of zij wil. De vraag "waar sta je over 5 jaar" lijkt een simpele vraag, maar dat is het moment dat jij het gesprek kunt overnemen. Het is een enorm open vraag waar je in kunt verslikken of hét moment om een goed verhaal te vertellen. "Daar heb ik niet over nagedacht" is voor mij een slecht antwoord. Het maakt me letterlijk niet uit waar je over 5 jaar wilt staan, maar geef in ieder geval het gevoel dat je een soort van controle hebt over je leven en doelen kunt of wilt stellen.

En waarom vind ik dat. Omdat opdrachtgevers je een probleemstuk willen kunnen toevertrouwen. Het gevoel dat je controle erover hebt. Als je "carriere" je overkomt, wie vertelt me dan dat je werk ook niet overkomt.

[k995]

CEx schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:02:
[...]


Nee die is er niet, ik zoek niet een persoon met eigenschap x,y en z. De antwoorden helpen mij een beeld te geven van het totaalplaatje en of betreffende persoon compatible is in mijn team / bij de organisatie. Een klein voorbeeld: in mijn huidige team heb ik zwaar uitlopende persoonlijkheden maar ze zijn aanvullend, niet conflicterend (tenzij uitgelokt, maar dat voorkomen is weer een taak van mij). Ten tijde van de intake gesprekken stonden de eigenschappen van deze personen niet uitgeschreven.
Bij voorbaat alleen op bepaalde eigenschappen selecteren is een hoop talent laten liggen.

Ja sorry je weet wat ongeveer nodig is en wat gewenst is afhankelijk van de positie zoveel positieve eigenschappen per functie zijn er echt niet.

[Meekoh]

Stoney3K schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:56:
[...]


Wat je vergeet is dat een potentiële werkgever in een machtspositie staat en een sollicitant op zo'n moment een zwakke positie heeft. Als de sollicitant dus iets verkeerds zegt omdat hij eerlijk antwoord geeft op een vraag, dan gaat de baan aan zijn neus voorbij.

Als ik bij een sollicitatie de vraag hoor wat mijn zwakke punten precies zijn dan heb ik het gevoel dat de werkgever mij in de val wil lokken om mijn mond voorbij te praten. Bijvoorbeeld als het om een lichte handicap gaat, dat ga ik niet aangeven in een sollicitatie omdat me dat een 1-0 achterstand oplevert.

Op het moment dat ik een contract ondertekend heb ben ik veel eerder geneigd om over zwakke kanten van mijn persoonlijkheid te praten die van invloed kunnen zijn op de werkvloer.

Dan ben je als werkgever gewoon slecht bezig. Heb zelf ook gesprekken gehad met solicitanten en daarom zeg ik dit ook, ik zie dat echt als iets positiefs wanneer iemand oprecht eerlijk is over zijn zwaktes. Het heeft helemaal niets met je mond voorbij praten te maken. Ik wil gewoon weten waar ik als werkgever mee te maken ga krijgen, pas je wel in het team? Juist wanneer je dit soort dingen niet open en eerlijk van te voren bespreekt, heb je kans dat iemand achteraf niet de juiste keuze was. Daar kom je dan tijdens de proeftijd achter, kan je na je proeftijd alsnog exit (tijdverspilling van beide). Ten eerste omdat je het zelf waarschijnlijk op de lange termijn niet zou uithouden in het team en ten tweede omdat het team over jou gaat struikelen.

Daarnaast, ikzelf ben bijvoorbeeld slechthorend en ja dat vertel ik meteen in een solicitatie gesprek. Het verklaart namelijk ook een hoop van mijn gedrag bij de ander. Ik kijk bijv. minder in de ogen van mensen, omdat ik naar hun lippen kijk (liplezen)

/me Meekoh vind: Eerlijkheid duurt het langst

[ Voor 7% gewijzigd door Meekoh op 08-12-2016 22:30 ]

[Delakhan]

Standeman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:38:
[...]


Ja, en dan? Een beetje empathie opbrengen lijkt me niet zo heel erg lastig.
Het is niet alleen zakelijk, je gaat er zo'n beetje de helft van je beschikbare tijd aan die werkgever besteden. Dan is enige interesse tonen in iemands privésituatie wel gewenst lijkt me.

Interesse tonen in wat voor de kandidaat belangrijk is ben ik het helemaal mee eens. Maar zakelijk wil niet zeggen onpersoonlijk. Het gaat niet om de empathie opbrengen. Iemand in, voor de meeste, een redelijk stressvolle situatie confronteren met een zeer zware gebeurtenis kan iemand toch even uit balans brengen. Hierdoor zou het gesprek niet meer kunnen lopen en kan je een goede kandidaat om de verkeerde redenen laten gaan.

Ik denk dat je een sollicitant zoveel mogelijk moet laten praten. Dit is véél moeilijker dan gedacht, En ik ken geen trotse (groot)ouder die niet zelf een ingang creëer naar hun (klein)kinderen, al is het maar een opmerking over in het weekend langs de lijn te staan. Waar jij dan weer mooi op aan kan haken daar zij dit duidelijk willen delen.

arnovos schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:42:

Niet gestelde vragen
Welke (bij)scholing zou je willen volgen om deze functie succesvol te kunnen blijven doen?

Deze vraag had ik niet meer aan gedacht, terwijl hij zelfs een keer aan me gesteld is.
Meet in één keer zeer interessante criteria: Inzage bij wat de kandidaat bij de functie voorstelt, toekomstbeeld, bekwaamheid, zelfreflectie en zelf een begin van een POP

[Sissors]

Het verbaast mij eigenlijk dat zoveel hier nog zeggen dat ze alles technisch gezien wel uit de CV halen. Staat daar bij IT'ers zoveel in wat alles zegt? Granted als je publiek Github hebt met heel veel code kan je daar wel het eruit halen, maar als je dat niet hebt lijkt het me toch lastig.

Terwijl of je de persoon leuk vindt (of hoe je het ook noemt dat je gaat kijken of hij in het team past) vaak bijzonder weinig schijnt te zeggen over het uiteindelijk presteren van die persoon. Als je het hebt over een groep van 4 personen kan ik het me prima voorstellen. Ik werk op een afdeling met een man of 30, en daar heb je allerlei soorten mensen. En dan hoef je niet een speciaal soort te zijn om exact het met iedereen te kunnen vinden, maakt ook niks uit. Het lijkt me zelf belangrijker dat diegene technisch competent is (en uiteraard wel genoeg kan communiceren dat hij iemand anders kan uitleggen wat hij heeft gedaan en waarom, maar dat valt bij mij onder technisch competent), dan dat diegene ook de Donald Duck heeft.

En waar ik mezelf over 5 jaar zie? In die spiegel. Ja die heb ik gejat, maar dan weten ze meteen wat voor iemand ze aan mij hebben: Iemand die een cynische opmerking terug maakt op stomme vragen. Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik heb echt geen heel plan wat ik de komende 5 jaar wil doen. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.

[JFTE]

Kreeg een keer de vraag: "Wat zou je meenemen als je 3 dingen mocht meenemen als alle servers in de serverruimte eruit lagen en jij moest het oplossen?"

Ik antwoorde al snel: Mijn laptop, etui met cd met tools etc.(Ja die gebruikte je toen nog ;-) ).
Toen moest ik even nadenken over de derde en zij toen maar: Mijn broodtrommel anders houd ik het niet vol.
Laat dat nu het juiste antwoord zijn geweest.............

[Tsurany]

Sissors schreef op donderdag 8 december 2016 @ 23:04:
Het verbaast mij eigenlijk dat zoveel hier nog zeggen dat ze alles technisch gezien wel uit de CV halen. Staat daar bij IT'ers zoveel in wat alles zegt? Granted als je publiek Github hebt met heel veel code kan je daar wel het eruit halen, maar als je dat niet hebt lijkt het me toch lastig.

Terwijl of je de persoon leuk vindt (of hoe je het ook noemt dat je gaat kijken of hij in het team past) vaak bijzonder weinig schijnt te zeggen over het uiteindelijk presteren van die persoon. Als je het hebt over een groep van 4 personen kan ik het me prima voorstellen. Ik werk op een afdeling met een man of 30, en daar heb je allerlei soorten mensen. En dan heb je gewoon allerlei soorten mensen, maakt ook niks uit. Het lijkt me zelf belangrijker dat diegene technisch competent is (en uiteraard wel genoeg kan communiceren dat hij iemand anders kan uitleggen wat hij heeft gedaan en waarom, maar dat valt bij mij onder technisch competent), dan dat diegene ook de Donald Duck heeft.

En waar ik mezelf over 5 jaar zie? In die spiegel. Ja die heb ik gejat, maar dan weten ze meteen wat voor iemand ze aan mij hebben: Iemand die een cynische opmerking terug maakt op stomme vragen. Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik heb echt geen heel plan wat ik de komende 5 jaar wil doen. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.

No offence, maar dit komt wel op mij over als de prototype ontwikkelaar die weliswaar over de technische kwaliteiten beschikt maar niet inziet hoe belangrijk personal skills voor een ontwikkelaar kunnen zijn of in de toekomst gaan worden. De ontwikkelaars in lage lonen landen worden steeds beter, de kwaliteit schiet daar echt omhoog. Om ze een stap voor te zijn moet je meer gaan bieden dan alleen code kloppen. Juist goed kunnen communiceren met opdrachtgevers, het achterhalen van requirements en het begeleiden bij implementaties gaat steeds belangrijker worden.

De programmeur die met een koptelefoon zit te code kloppen zal nog steeds nodig zijn, alleen wel een stuk minder. Dus tenzij je echt heel goed bent ga je het uiteindelijk niet meer redden als je geen andere kwaliteiten wilt. Zeker in de scrum teams van tegenwoordig is het zeer belangrijk om een goede klik in een team te hebben. En dat hoeft niet te betekenen dat je dezelfde hobby's hebt maar wel dat je elkaar kan uitdagen, elkaar kan bekritiseren en samen een beter team kan vormen. Als je een zelf sturend team wilt vormen moet je dus meer kunnen dan een beetje code kloppen en kunnen vertellen wat je geklopt hebt.

En, tenzij je de 60 gepasseerd bent, lijkt het mij een ongezonde houding om niet naar de toekomst te kijken met betrekking tot je eigen ontwikkeling. Zolang je afhankelijk blijft van anderen, wat zij jou aandragen en hoe zij jou sturen zul je nooit verder gaan komen dan je collega's. Dat werkt enkel als je collega's wat dat betreft nog een stukje slechter zijn.

JFTE schreef op donderdag 8 december 2016 @ 23:27:
Kreeg een keer de vraag: "Wat zou je meenemen als je 3 dingen mocht meenemen als alle servers in de serverruimte eruit lagen en jij moest het oplossen?"

Ik antwoorde al snel: Mijn laptop, etui met cd met tools etc.(Ja die gebruikte je toen nog ;-) ).
Toen moest ik even nadenken over de derde en zij toen maar: Mijn broodtrommel anders houd ik het niet vol.
Laat dat nu het juiste antwoord zijn geweest.............

En dat soort vragen kan ik dan erg slecht tegen. Als je merkt dat je honger krijgt haal je toch je broodtrommel op of laat je dat even doen door iemand? Waarom is het relevant dat iemand, die nu even voor het blok gezet wordt, aan z'n broodtrommel denkt? Laat dat zien dat hij later iedereen van de hongersnood gaat redden tijdens een noodsituatie?

[ Voor 12% gewijzigd door Tsurany op 08-12-2016 23:33 ]

[JFTE]

Misschien de creativiteit testen.

[Sissors]

Tsurany schreef op donderdag 8 december 2016 @ 23:29:
[...]

No offence, maar dit komt wel op mij over als de prototype ontwikkelaar die weliswaar over de technische kwaliteiten beschikt maar niet inziet hoe belangrijk personal skills voor een ontwikkelaar kunnen zijn of in de toekomst gaan worden. De ontwikkelaars in lage lonen landen worden steeds beter, de kwaliteit schiet daar echt omhoog. Om ze een stap voor te zijn moet je meer gaan bieden dan alleen code kloppen. Juist goed kunnen communiceren met opdrachtgevers, het achterhalen van requirements en het begeleiden bij implementaties gaat steeds belangrijker worden.

Gelukkig ben ik geen ontwikkelaar, dus geen offence taken zeg maar . Volgens mij schreef ik ook specifiek dat communicatie belangrijk is, en voor mij gewoon bij de technische kennis en kunde hoort. Echter of je allebei Donald Duck, of Ajax, leuk vind vind ik zelf extreem irrelevant voor een sollicitatie. Tenzij je zo'n die hard Ajax supporter bent dat je weigert samen te werken met een Feyenoord supporter.

En misschien is dat zoals ik schreef dus wel anders in de IT. Bij ons gaat het wel primair om wat je technisch doet, en doen we uberhaupt niet aan Scrum, Agile, of wat vandaag ook hip is. Maar eigenlijk kan ik me ook niet voorstellen dat je allemaal dezelfde werk stijl moet hebben en bij voorkeur dezelfde hobby's om in een Scrum team te functioneren.

En, tenzij je de 60 gepasseerd bent, lijkt het mij een ongezonde houding om niet naar de toekomst te kijken met betrekking tot je eigen ontwikkeling. Zolang je afhankelijk blijft van anderen, wat zij jou aandragen en hoe zij jou sturen zul je nooit verder gaan komen dan je collega's. Dat werkt enkel als je collega's wat dat betreft nog een stukje slechter zijn.

Dus de vraag weer: Jij hebt een compleet persoonlijk ontwikkelingsplan voor jezelf gemaakt met wat je de komende jaren gaat doen en welke richting je op gaat groeien? En wie zegt dat ik afhankelijk ben wat mijn collega's sturen? Het betekend alleen dat ik zelf wel zie hoe het loopt. Als ik morgen besluit dat ik toch liever IT'er word, dan kan ik overmorgen solliciteren en kan ik daarna beginnen. Maar voorlopig heb ik daar geen behoefte aan. Wie weet over vijf jaar wel, dat zie ik dan wel weer.

[Wailing_Banshee]

idef1x schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:47:
[...]
Hmm ben ik niet met je eens. Eigenlijk zeg je dan dat je eigenlijk geen zin hebt om te werken voor de kost, maar alleen omdat het moet. Lekker gemotiveerd ben je dan. Je moet het werk wel leuk kunnen vinden.

Ik heb zeker geen zin om te werken voor de kost. Ik zou liever dit werk wat ik nu doen voor mezelf doen. En er zijn genoeg mensen die werken zonder dat ze plezier hebben in hun baan, maar alleen werken zodat ze 's avonds eten kunnen kopen en een dak boven hun hoofd hebben.

Sissors schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:51:
[...]

Ja no shit dat je werkt omdat het moet. Ik ben tevreden met mijn baan, heb het naar mijn zin, de hele handel. En nu mag jij drie keer raden wat ik doe (en wat jij zelf doet), als je baas tegen je zegt dat omdat ik zo'n leuke baan heb ze besloten hebben dat ze me nog precies genoeg gaan betalen dat ik niet verhonger, maar thats it.

Blijf jij dan bij je baas omdat het zo'n leuke uitdagende baan met mogelijkheden voor je persoonlijke ontwikkeling is en je hart voor de zaak hebt? Of doe je wat ik doe, je spul pakken je collega's uitzwaaien en gaan solliciteren?

Precies, 99% werkt primair voor het geld.

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 17:00:
[...]

Dat kan je ook omdraaien. Vanaf morgen krijg je te horen dat je niet meer mag doen wat je doet, maar iedere dag de hele dag in een afgesloten betonnen ruimte moet zitten en helemaal niets mag doen. Dag in, dag uit, uren op een stoeltje. Blijf jij dan bij de baas omdat geld nou eenmaal geld is, of doe je wat ik doe, je spul pakken, zwaaien en solliciteren?

Geld is zeker onderdeel van het pakket, maar verre van de enige factor.

Beide gevallen zijn extremen en in beide gevallen zou ik zoeken naar een andere baan. Maar in het eerste geval zou ik harder zoeken dan het tweede. Als ik het geld heb, kan ik namelijk het in mijn vrije tijd wel uitgeven en dingen doen die ik wel leuk vind en voor mezelf wil doen. In het eerste geval niet.


---

Back OT: Waarom heb je voor dit vakgebied gekozen?

[downtime]

OMX2000 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 20:29:

En waarom vind ik dat. Omdat opdrachtgevers je een probleemstuk willen kunnen toevertrouwen. Het gevoel dat je controle erover hebt. Als je "carriere" je overkomt, wie vertelt me dan dat je werk ook niet overkomt.

Ik ben vaak gevraagd waar ik over 5 jaar denk te staan. Ik denk dat die vraag meer zegt over de interviewer (vaak zelf een carriere-tijger die het allemaal uitgestippeld heeft en daardoor nu op die plek zit) die niet snapt waarom niet iedereen precies zoals hem is. Net zoiets als het ochtendmens die dagelijks om 7:00 uur op kantoor zit en vindt dat avondmensen die een paar uur later komen, maar even veel werk verzetten, toch wel lui moeten zijn.

Ik ben qua loopbaan een opportunist. Ik doe opleidingen die mij beter in mijn vak kunnen maken, pak klussen op die mij uitdagen en iets nieuws kunnen leren, en ik maak nieuwe keuzes als ik vind dat ik aan iets nieuws toe ben, maar een plan heb ik nooit gehad. Ik geloof dat het leven inherent niet planbaar is en ik heb geen vastomlijnd idee over waar ik over 5 jaar wil zijn. Het zal waarschijnlijk in het verlengde zijn van wat ik nu doe, omdat daar mijn interesse ligt, maar verder heb ik daar geen beeld van.

[unezra]

LordSinclair schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:29:
[...]

Ik zou je niet aannemen, veel te grote kans op letsel en het daarbij behorende ziekteverzuim

Snap je waar ik heen wil, ondanks dat het een leuke hobby is kan het de keuze negatief beïnvloeden.

Die kans op letsel is niet zo groot, dat is nu net de grap.
Juist omdat de potentiële gevolgen enorm zijn, is veiligheid in de klimsport een *enorm* groot goed. Er word echt alles aan gedaan om de risico's zo veel mogelijk uit te bannen, zowel binnen als buiten.

Dat zie je ook aan de ongevallen database, de meeste incidenten zijn bijna-ongelukken of relatief kleine verwondingen. Het aantal incidenten met grotere gevolgen (ernstige botbreuken of fatale afloop) zijn klein.

Als ik in de situatie kom dat ik zelf die vraag krijg, hoop ik ook dat ik de kans krijg uit te leggen dat de kans op (ernstig) letsel juist heel beperkt is en dat een van de kenmerken van de klimsport is dat je je bewust bent van de gevaren en deze zo veel mogelijk uit bant.

Persoonlijk zou IK dat een positieve eigenschap vinden voor iemand zoals ik, die het beheer van de systemen van het bedrijf doet en daarmee ook bijna dagelijks te maken heeft met risico situaties en het zo veel mogelijk proberen beperken van de risico's en de impact van ongevallen.

Dat is dus waarom ik zulke vragen zelf zo belangrijk vind. Iemand kan een voor een leek risicovolle sport of hobby hebben, maar als je door vraagt kan daar veel meer achter zitten dat relevant is voor iemands functioneren en kan het met die risico's heel erg mee vallen.

Vragen over kinderen en gezinsleven zijn altijd lastig en ik snap inderdaad dat mensen daar hun bedenkingen over hebben. Het kan snel ongemakkelijk worden voor zowel de sollicitant als diegene die het interview doet, terwijl het nut van dergelijke vragen redelijk beperkt is. Daar direct naar vragen is dus denk ik inderdaad niet zo'n goed idee, toch ben ik zelf wel benieuwd naar hoe iemand in het leven staat en een eventueel gezin kan daar onderdeel van zijn.

Met zwangerschappen is dat net zo. Het is logisch dat je daar niet naar mag vragen maar ik zou persoonlijk best chagrijnig worden als we iemand aannemen die na 3 maanden zegt "ik ben zwanger, tot over 6 maanden". Hoewel ik het absoluut iemand gun, is het afdelingstechnisch vervelend. Heb je net iemand ingewerkt (die je immers aan neemt omdat er werk gedaan moet worden), ben je diegene voor een half jaar kwijt. Stel dat diegene na een jaar of 2 jaar zegt "doei, ik ga wat anders doen", is dat best een grote aderlating voor zowel de afdeling als het bedrijf.

Kortom: Lastig, lastig.

[LordSinclair]

unezra schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 08:49:
[...]


Die kans op letsel is niet zo groot, dat is nu net de grap.
Juist omdat de potentiële gevolgen enorm zijn, is veiligheid in de klimsport een *enorm* groot goed. Er word echt alles aan gedaan om de risico's zo veel mogelijk uit te bannen, zowel binnen als buiten.

Dat weet ik, met duiken is dat hetzelfde. Echter voor iemand die erg geen ervaring mee heeft en zich er niet in verdiept klinkt het allemaal eng. En tijdens een sollicitatieprocedure ga je je er ook niet echt diep op in.

[Stoney3K]

Wailing_Banshee schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 07:55:
[...]

Ik heb zeker geen zin om te werken voor de kost. Ik zou liever dit werk wat ik nu doen voor mezelf doen. En er zijn genoeg mensen die werken zonder dat ze plezier hebben in hun baan, maar alleen werken zodat ze 's avonds eten kunnen kopen en een dak boven hun hoofd hebben.

Niet iedereen heeft die luxe. Stel je de bijstander voor die al 5 jaar lang vanuit het UWV verplicht is om te solliciteren en dus elke week wel ergens op gesprek komt voor één of andere flutfunctie, en natuurlijk keer op keer weer om één of andere reden wordt afgewezen.

Als zo iemand dan een sollicitatiegesprek binnen komt waarbij gelijk ambitie wordt verwacht, dan is dat niet het eerste waar je aan denkt. Het eerste waar je op dat moment aan denkt is simpel: Je mag blij zijn dat je werk hebt.

Vergeet niet dat ITers in verhouding in een redelijk luxe positie zitten waarbij het aantal arbeidsplaatsen groter zijn dan het aantal mensen die die plaatsen in kunnen vullen. In andere sectoren (productie, transport, zorg) is dat absoluut niet zo, en zijn er voor elke vacature gelijk tientallen kandidaten die al jarenlang proberen om aan iets van een baantje te komen.

[unezra]

JFTE schreef op donderdag 8 december 2016 @ 23:27:
Kreeg een keer de vraag: "Wat zou je meenemen als je 3 dingen mocht meenemen als alle servers in de serverruimte eruit lagen en jij moest het oplossen?"

Ik antwoorde al snel: Mijn laptop, etui met cd met tools etc.(Ja die gebruikte je toen nog ;-) ).
Toen moest ik even nadenken over de derde en zij toen maar: Mijn broodtrommel anders houd ik het niet vol.
Laat dat nu het juiste antwoord zijn geweest.............

Iemand die dat zou antwoorden zou ik even vriendelijk vragen waarom hij/zij denkt dat het een goed idee is een broodtrommel mee de serverruimte in te nemen.

En inderdaad, broodtrommel is niet zo relevant. Als alle servers hier d'r uit liggen is d'r echt *niemand* die moeilijk gaat doen dat ik mijn eten bij Thuisbezorgd bestel en de halve frisdrankautomaat leeg drink. De kosten die daarmee gemoeid zijn, zijn echt peanuts vergeleken met de kosten van het bedrijf een uur langer plat.

[Wailing_Banshee]

unezra schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 08:59:
[...]


Iemand die dat zou antwoorden zou ik even vriendelijk vragen waarom hij/zij denkt dat het een goed idee is een broodtrommel mee de serverruimte in te nemen.

En inderdaad, broodtrommel is niet zo relevant. Als alle servers hier d'r uit liggen is d'r echt *niemand* die moeilijk gaat doen dat ik mijn eten bij Thuisbezorgd bestel en de halve frisdrankautomaat leeg drink. De kosten die daarmee gemoeid zijn, zijn echt peanuts vergeleken met de kosten van het bedrijf een uur langer plat.

Die broodtrommel kan dus juist wel relevant zijn: die persoon vind het blijkbaar zo belangrijk om het zo snel mogelijk op te lossen dat hij er zelfs zijn pauze voor wil opgeven.

[greatchampion]

greatchampion schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:58:
De slechtste vraag die ik ooit heb gehad was hoeveel broers en zussen ik had en wat zij deden voor de kost.
Maar vriendelijk geantwoord dat het niet relevant is voor de vacature waar ik momenteel op solliciteerde

Uiteraard niet aangenomen met als reden niet open genoeg . Ja ik houd privé en werk gescheiden

Anoniem: 699209 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 18:48:
[...]

Een vraag die behoorlijk over de grens is, maar met het antwoord weet je precies wat voor je vlees je in de kuip hebt.

Als ik solliciteerde bij de AIVD dan kan ik deze vraag nog enigszins begrijpen, maar bij alle andere beroepen waar relaties in de familie totaal niet van belang zijn helemaal niet.

[ Voor 34% gewijzigd door greatchampion op 09-12-2016 09:34 ]

[Basszje]

ATS schreef op donderdag 8 december 2016 @ 16:35:
. Achteraf heb ik teruggehoord dat ze dat arrogant vonden, alsof ik er van uit ging dat ik al binnen was en dat zij mij harder nodig zouden hebben dan ik hen (dat laatste klopte wel een beetje, ik had gewoon een prima baan...) Ik vond het zelf niet meer dan normaal: je wil toch weten waar je eventueel komt te werken en welke sfeer daar hangt? Zijn dat klinische hokjes, lege kamers, een stille open tuin of juist een hele drukke met fussbal tafels en dartborden her en der verspreid? Zitten de developers te prutsen op een laptopschermpje of zitten ze gewoon achter degelijke multi-screen setups te werken? Zitten ze allemaal alleen met een koptelefoon op, of zitten er ook mensen naast elkaar te overleggen?

Is wel een goede. En waar ziet het u bedrijf over vijf jaar? Wat zijn de ambities We zitten toch niet in een emotieloze branche hier

[Stoney3K]

Wailing_Banshee schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 09:21:
[...]

Die broodtrommel kan dus juist wel relevant zijn: die persoon vind het blijkbaar zo belangrijk om het zo snel mogelijk op te lossen dat hij er zelfs zijn pauze voor wil opgeven.

Of juist niet, dat hij een workaholic is die zijn werk belangrijker vindt dan zijn eigen welzijn, en dus als het nodig is zijn pauze opgeeft en zich uiteindelijk kapot werkt onder de stress.

[unezra]

Wailing_Banshee schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 09:21:
Die broodtrommel kan dus juist wel relevant zijn: die persoon vind het blijkbaar zo belangrijk om het zo snel mogelijk op te lossen dat hij er zelfs zijn pauze voor wil opgeven.

Punt is dat je absoluut geen eten en drinken in een serverruimte wil hebben. Een systeembeheerder die denkt dat het een goed idee is zijn boterhammen in de serverruimte op te eten en/of daar een kop koffie te drinken wil ik niet als collega hebben.

Daarbij, het lijkt mij nogal logisch dat als de boel echt kapot gaat, lunch niet je eerste prioriteit is. Natuurlijk moet je eten en drinken, maar als ik NU het licht uit zie gaan en de UPS onder mijn buro hoor piepen, is het eerste dat ik doe naar de serverruimte rennen en kijken wat er aan de hand is. Kijken wat er aan de hand is, eerste noodzakelijke acties uitzetten, misschien een kop thee drinken om even na te denken. Mocht de storing dan inderdaad langer duren waardoor lunch in de knel komt, dan lunch ik wel wanneer het even kan. (Moet zeggen dat ik zelf sowieso erg flexibel ben met pauzes. Ik heb zelf geen vaste pauzemomenten. Meestal ben ik ergens tussen 7 en half 9 op kantoor en ga ik tussen 4 en 6 naar huis. In die periode heb ik ongeveer een uur pauze, ontbijt en lunch ik. Lunchpauze is voor mij dus hoe dan ook een nogal flexibel begrip, maar da's puur persoonlijk. Ik vind dat fijn.)

[Waarnemer]

greatchampion schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 09:33:

Als ik solliciteerde bij de AIVD dan kan ik deze vraag nog enigszins begrijpen, maar bij alle andere beroepen waar relaties in de familie totaal niet van belang zijn helemaal niet.

Dan is een antecedenten onderzoek vooraf aangekondigd....

[Waarnemer]

Boterham mee?

Bij nood aan de man zou de aanbieding van de baas moeten zijn: "jullie gaan de wereld redden, ik regel het eten..."

[jbdeiman]

Stoney3K schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 09:37:
[...]


Of juist niet, dat hij een workaholic is die zijn werk belangrijker vindt dan zijn eigen welzijn, en dus als het nodig is zijn pauze opgeeft en zich uiteindelijk kapot werkt onder de stress.

Juist niet: Niet eten is erg, het gaat ook om een calamiteit. Dat je zelfs dan aangeeft dat je goed op jezelf let (want je moet echt wel eten, dit draagt ook bij aan scherpte van de medewerker gedurende het oplossen van het probleem).
- Je geeft daarmee aan dat je begrijpt dat het belangrijk is voor het bedrijf dit ZSM op te lossen.
- Je geeft daarmee aan dat je van alles wil doen voor het bedrijf, maar dat je je eigen gesteldheid minstens net zo belangrijk vindt.

De vraag gaat hier over een calamiteit, als de vraag was "we hebben enorme achterstanden in de werkvoorraad, en willen die de komende maanden (verwachting van doorlooptijd) gaan oplossen." en de kandidaat geeft daarbij de reactie dat hij/ zij wel zijn broodje meeneemt en ipv de normale werkdagen zijn pauzes gaat opofferen, dan zou je aan een workaholic kunnen denken.
Uiteraard zou je hier ook kunnen vragen hoe vaak dit de afgelopen jaren is voorgekomen, zodat je ook in kan haken, naast het oplossen van het probleem nu, in de richting van het verhelpen van de oorzaak.

[Stoney3K]

jbdeiman schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 09:54:
[...]

Juist niet: Niet eten is erg, het gaat ook om een calamiteit. Dat je zelfs dan aangeeft dat je goed op jezelf let (want je moet echt wel eten, dit draagt ook bij aan scherpte van de medewerker gedurende het oplossen van het probleem).
- Je geeft daarmee aan dat je begrijpt dat het belangrijk is voor het bedrijf dit ZSM op te lossen.
- Je geeft daarmee aan dat je van alles wil doen voor het bedrijf, maar dat je je eigen gesteldheid minstens net zo belangrijk vindt.

Niet helemaal mee eens. Als de hele serverstraat er spontaan uit zou liggen dan ga je misschien eerst kijken om acuut die situatie op te lossen (de servers moeten weer de lucht in), als dat een uur duurt, prima.

Maar als je je broodtrommel mee gaat nemen dan heb je ergens al het vermoeden dat het langer gaat duren (zoals de hele dag). Als ik dan verwacht wordt om maar even een dienst van 16 uur te draaien zodat de productie morgen weer verder kan, en ik morgen weer om 9 uur op de zaak mag verschijnen alsof er niks is gebeurd, dan kun je dat gewoon vergeten. Een paar uurtjes overwerken, prima, maar op een gegeven moment wil ik ook naar huis en mijn avondeten kunnen nuttigen.

Overwerken doe ik vrijwillig omdat ik zelf inzie dat de nood aan de man is. Als mijn baas het van mij gaat verwachten dan is er iets mis met de planning: Je kan je ook afvragen hoe het met onderhoud is gesteld als die servers er allemaal tegelijk in 1 dag uit klappen. Brandjes blussen is onderdeel van je werk, maar als de boel aan alle kanten rammelt en daardoor in de fik vliegt, dan moet je niet gaan verwachten dat ik elke keer kom rennen.

Vaak is dat 'acuut' of 'calamiteit' een ruim op te vatten begrip: Niet zelden vallen daar ook projecten onder die achter liggen en het liefst gisteren moeten worden opgeleverd omdat er anders een boeteclausule in een contract in gaat. En dat wordt dan met dezelfde loeiende sirenes aangekondigd als een datacenter wat plat ligt: Het MOET nu gebeuren anders kost het ons geld.

[ Voor 4% gewijzigd door Stoney3K op 09-12-2016 10:06 ]

[Qwerty-273]

Waarnemer schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 09:43:
Dan is een antecedenten onderzoek vooraf aangekondigd....

De AIVD doet wel iets meer dan een antecedenten onderzoek : https://www.rijksoverheid...iligheidsonderzoek-plaats
Maar dat weet je inderdaad vooraf, en is dan ook niet onderdeel van je sollicitatie gesprek, maar een aparte procedure (en papierwerk). Ook zijn de resultaten van deze onderzoeken over het algemeen behoorlijk goed gewaarborgd en krijgt bv HR dus alleen maar te horen of je wel of niet "geslaagd" bent en ziet men niet de inhoud.
De vraag over broers en zussen heeft dan ook zeker geen plek in het gesprek zelf. Maar ik verwacht dat het hele gesprek (of ten minste het grootste deel daar van) die greatchampion heeft gehad, dan ook totaal niet lekker liep.

[downtime]

In mijn ogen de beroerdste vraag die ik ooit heb gehad (althans: het "correcte" antwoord was volkomen onlogisch) was bij de intake voor een opdracht bij een uitgeverij van dagbladen. Ik werkte toen nog in de detachering. De drukkerij stond op ongeveer anderhalf uur rijden van mijn huis.

De vraag: Je hebt standby dienst en wordt midden in de nacht gebeld omdat de systemen niet werken. De pers staat stil en er worden geen kranten meer gedrukt. Wat doe je als eerste?
Mijn antwoord: Informeren wat er aan de hand is en eerst proberen om het telefonisch op te lossen. Als dat niet lukt de auto in en naar de drukkerij.
Dat was volgens hun het foute antwoord. Het correcte antwoord was meteen in de auto stappen en naar de drukkerij rijden. Geen tijd verspillen. Daar ter plekke zie je dan wel wat er loos is.
Ofwel: Ik moet eerst anderhalf uur verdoen in de auto, terwijl de drukkerij stil ligt, om daar in veel gevallen alsnog tot de conclusie te komen dat het ook in 10 minuten telefonisch oplosbaar was geweest.

Gelukkig heb ik die opdracht ook niet gekregen. Logisch nadenken werd niet als een pré gezien.

[ATS]

downtime schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 10:46:
In mijn ogen de beroerdste vraag die ik ooit heb gehad (althans: het "correcte" antwoord was volkomen onlogisch) was bij de intake voor een opdracht bij een uitgeverij van dagbladen. Ik werkte toen nog in de detachering. De drukkerij stond op ongeveer anderhalf uur rijden van mijn huis.

De vraag: Je hebt standby dienst en wordt midden in de nacht gebeld omdat de systemen niet werken. De pers staat stil en er worden geen kranten meer gedrukt. Wat doe je als eerste?
Mijn antwoord: Informeren wat er aan de hand is en eerst proberen om het telefonisch op te lossen. Als dat niet lukt de auto in en naar de drukkerij.
Dat was volgens hun het foute antwoord. Het correcte antwoord was meteen in de auto stappen en naar de drukkerij rijden. Geen tijd verspillen. Daar ter plekke zie je dan wel wat er loos is.
Ofwel: Ik moet eerst anderhalf uur verdoen in de auto, terwijl de drukkerij stil ligt, om daar in veel gevallen alsnog tot de conclusie te komen dat het ook in 10 minuten telefonisch oplosbaar was geweest.

Gelukkig heb ik die opdracht ook niet gekregen. Logisch nadenken werd niet als een pré gezien.

Ik had geprobeerd om het vanuit de auto al rijdend naar de drukkerij telefonisch op te lossen. Lukt dat: prima, rechtsomkeert. Lukt dat niet, dan heb je geen tijd verloren.

[Waarnemer]

Een drukkerij die zoveel "druk" op de ketel heeft, heeft zijn storingsdienst 24/7 in huis. Niet op anderhalf uur afstand. Domme vraag.

[Anoniem: 172410]

downtime schreef op vrijdag 9 december 2016 @ 10:46:
De vraag: Je hebt standby dienst en wordt midden in de nacht gebeld omdat de systemen niet werken. De pers staat stil en er worden geen kranten meer gedrukt. Wat doe je als eerste?

Dat soort vragen heb je ook als je je gaat certificeren. Daarbij is het meest logische antwoord ook niet altijd de juiste methode en daarom fout.

[unezra]

Nogmaals iedereen heel hartelijk bedankt.

Ik heb dankzij dit topic echt *enorm* veel inspiratie gekregen voor een paar interessante sollicitatievragen. Ik hoop dat de sollicitanten dat ook vinden.

De vacature staat inmiddels online, let the games begin!

[Admiral Freebee]

Ik ben ooit ergens op sollicitatiegesprek geweest waarbij de interviewer onderuitgezakt op een stoel zat en met één hand aan zijn kruis krabbend doodserieus vroeg of ik "wel genoeg moppen over seks en tieten" kende want ik zou vaak in contact komen met arbeiders.

De volgende vraag was hoeveel bier ik dronk na het werk want men ging wel regelmatig pinten drinken in het café om de hoek. Het bedrijf was overigens enkel goed bereikbaar via de auto

Ik heb bedankt voor de job.

[unezra]

Admiral Freebee schreef op donderdag 22 december 2016 @ 10:41:
Ik ben ooit ergens op sollicitatiegesprek geweest waarbij de interviewer onderuitgezakt op een stoel zat en met één hand aan zijn kruis krabbend doodserieus vroeg of ik "wel genoeg moppen over seks en tieten" kende want ik zou vaak in contact komen met arbeiders.

De volgende vraag was hoeveel bier ik dronk na het werk want men ging wel regelmatig pinten drinken in het café om de hoek. Het bedrijf was overigens enkel goed bereikbaar via de auto

Ik heb bedankt voor de job.

*brrrr*
Ik ben zelf sowieso niet zo van het na werktijd sociaal zijn met mijn collega's. Ik lunch zelfs bijna nooit in de kantine en eet mijn boterhammen lekker op ons eigen ICT kantoor. (Waar normaliter alleen ik en mijn directe collega zitten, maar plek is voor in totaal 5-8 man. Met projecten wel zo fijn.)

Een bedrijf waar je raar word aangekeken als je niet iedere avond aan de zuip gaat met je collega's, of waar er überhaupt van je verwacht word dat je regelmatig buiten werktijd sociaal doet met ze, is niet mijn bedrijf.

Zelf heb ik ooit bij een bedrijf gesolliciteerd waarbij de interviewer (volgens mij de directeur) het continu had over "Windhoos" in plaats van Windows en "Mickeysoft" in plaats van Microsoft. Het was voor een Linux beheer functie. Allemaal helemaal prima. Maar als je zo praat over een bedrijf en OS dat gewoon zijn plek in het landschap verdient, vind ik dat dusdanig kinderachtig dat ik alleen al om die reden besloot dat ik er niet wilde werken.

Ik weet niet meer of hij me nu een aanbod heeft gedaan of niet, daar is het te lang voor geleden, hoe dan ook reed ik daar weg met "het boeit me niet wat ze me bieden, ik zoek fijn verder".

(Tip voor een sollicitant hier: Gebruik dat soort termen dus niet. Het is echt direct een redelijke garantie op een afwijzing. Je mag best ranten, dat doe ik vaker, maar Microsoft heet Microsoft en het is Windows, geen Windhoos. Daarbij is een sollicitatiegesprek NIET de plek voor een potje vrij ranten.)