Sollicitatievragen: Leukste, saaiste & niet-gestelde vragen

[unezra]

Ik hoop dat ik deze vraag op de juiste plaatst post, zo niet, dan hoor ik het graag.

Omdat we mogelijk op korte termijn met een sollicitatieprocedure gaan beginnen, ben ik op zoek naar de leukste, meest interessante, nuttige, maar ook de meest irritante en uitgekauwde vragen die jullie in de loop van je carrière hebben gekregen.

Dus:
* Welke vragen wil je NOOIT (meer) horen tijdens een gesprek
* Welke vragen hadden ze je moeten stellen maar hebben ze nooit of te weinig gesteld
* Wat vind jij de nuttigste vragen die gesteld kunnen worden
* Wat verwacht jij van een sollicitatiegesprek
* Etc, etc, etc.

Ik heb zelf de afgelopen 20 jaar als sollicitant al menig sollicitatie mogen meemaken en nu 2x een procedure doorlopen waarbij ik zelf juist aan de andere kant van de tafel zat als techneut, maar vooral als toekomstige collega en omdat het om een erg klein (sub)team gaat (2 personen in totaal), een belangrijke rol vervul in dat gesprek.

Omdat we nu op korte termijn opnieuw een procedure starten, zou ik het leuk, interessant en leerzaam vinden van jullie te horen wat jullie nu eigenlijk van een sollicitatiegesprek verwachten. Qua vragen, qua opzet.

Uiteraard heb ik zelf al een redelijk lijstje aan mogelijke vragen en hangen de vragen die we stellen ook af van iemands sollicitatiebrief, CV en hoe het gesprek loopt. Ik kan ook putten uit mijn eigen sollicitaties van de afgelopen 20 jaar, maar inmiddels werk ik alweer ruim 4 jaar bij mijn huidige werkgever en heb ik bijna 6 jaar niet meer echt gesolliciteerd. (Ik ben via mijn vorige werkgever bij mijn huidige werkgever terecht gekomen, waarbij er van een echt sollicitatiegesprek geen sprake was. Volgens mij heb ik de moeilijkste vragen toen aan mijn directeur gesteld, niet andersom. )

Ik ben dus op zoek naar inspiratie.

Het risico dat hier iemand mee leest die mogelijk straks op gesprek komt neem ik graag voor lief. Ik denk dat ik heel erg hard moet lachen als ik straks iemand op gesprek krijg die zegt "ja, ik zag je topic op Tweakers". Weet ik tenminste dat diegene goed heeft opgelet...

Voor de goede orde, ik ben dus geen recruiter, geen P&O persoon. Enkel diegene die straks bij de gesprekken aanwezig zal zijn en de directe collega van diegene die we aan gaan nemen gaat worden.

[Jivebunny]

Wel handig dan in dit geval om te weten om wat voor functie het gaat, welke rol deze persoon gaat vervullen. Jij zult vermoedelijk vragen gaan stellen die vakinhoudelijk zijn, en minder algemeen?

Ik dacht aan een open vraag die misschien wel kan helpen om een beter beeld van de huidige motivatie redenen van de sollicitant te krijgen:

- Waar hoop jij over 5 jaar te staan/Wat zie jij jezelf de komende 5 jaar bij (this.companyName) doen, en welke verantwoordelijkheden liggen bij jou?

Maar goed, misschien helemaal niet relevant/van toepassing.

[Marber]

Ik doe ook geregeld sollicitatiegesprekken van uit de werkgever kant (of intake gesprekken van uit de opdrachtgever kant, is voor mij hetzelfde). en waar ik altijd naar kijk is de mens.

De technische skills geloof ik wel, als die missen kom je de proeftijd niet door (daar is ie immers voor).

Vragen die mij helpen een beeld te bepalen:
- op welke opdracht/project ben je het meest trots en waarom
- waar wil je naartoe groeien (zelfde als waar sta je over 5 jaar)
- in welke omgeving wordt je nu ongelukkig? Hier komen als het goed is cultuur aspecten uit, die je wel/niet kan matchen op de omgeving.

Maar mijn ervaring is, is dat de eerste 5 minuten al bepalend zijn. Aan houding, blik en algemeen voorkomen zie ik meestal heel snel of die klik er wel of niet is. Het gebeurt zelden dat dit beeld in de rest van het gesprek veranderd. Volg je onderbuik ;-)

[Piet_Piraat7]

Welke vragen wil ik nooit meer horen:

- Stel de werkvloer is een voetbalveld, welke positie zie jij jezelf staan? (heb de ballen verstand van voetbal)

- Wat zou voor ons een reden zijn om jou niet aan te nemen?

- Hoe ben jij boos te krijgen?

Welke vragen vond ik goed:

- Waar word je gelukkig van; zowel in je werk als privé?

- Met welke reden heb jij gekozen voor dit vak?

[ Voor 39% gewijzigd door Piet_Piraat7 op 08-12-2016 09:00 ]

[meermarco]

als je je zou vergelijken met een dier: welk dier zou dat zijn.....

Daarnaast vond ik het altijd fijn dat er even een korte introductie was en het begon als een interesse gesprek over en weer. Niet meteen met een soort kruisverhoor dus

[dennisk.]

Ondanks dat ik nog vrij jong ben en niet heel veel sollicitaties heb doorlopen, ben ik toch een paar flinke afknappers tegen gekomen.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Persoonlijk vind ik de toekomstvragen erg positief. Zo is het voor de werkgever om te bepalen of de ideeën van een persoon passen bij de organisatie of juist helemaal niet. Daarnaast kan je als werknemer uitvinden wat de mogelijkheden zijn om binnen die organisatie door te groeien.

[Megajr]

Welke vragen wil ik nooit meer horen:

- Benoem X aantal slechte/verbeterpunten van jezelf.
- Benoem X aantal goede punten van jezelf.

En waar ik ook een gruwelijke hekel aan heb is een compleet vlakke werkgever. Dat ze een aantal vragen op je afvuren zonder ergens op in te haken en eigenlijk gewoon een verhoor op je loslaten zonder ook maar enige indicatie van wat ze van je antwoorden vinden of iets van een gesprek op willen starten.

Ik werk zelf voor een detacheerder dus vragen zoals waar zie jezelf over 5 jaar vind ik ook vrij irritant. Zeker als het om een aanvraag voor 6 maanden gaat om een gat op te vangen. Maar in gewone sollicitaties is dat prima als vraag.

[Standeman]

Waar ik altijd een schurfthekel aan heb is wanneer bij een sollicitatie / oriënterend gesprek er 0,0 interesse is in mijn privéleven. Ik hoef er niet heel mijn levensverhaal uit de doeken te doen, maar een vraag of ik kinderen heb en hoe oud ze zijn laat wel zien dat het bedrijf ook nog iets van een menselijke kan heeft en niet alleen op zoek is naar een codemonkey c.q. kantoorslaaf.

[ Voor 3% gewijzigd door Standeman op 08-12-2016 09:07 ]

[Montaner]

meermarco schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:01:
als je je zou vergelijken met een dier: welk dier zou dat zijn.....

Daarnaast vond ik het altijd fijn dat er even een korte introductie was en het begon als een interesse gesprek over en weer. Niet meteen met een soort kruisverhoor dus

Dit soort vragen die tegenwoordig voorkomen in vrijwel alle 'hippe' trainingen met betrekking tot persoonlijkheid en 'kleur bekennen' wil echt niemand krijgen. Heel irritant, en ik identificeer mezelf helemaal niet met een ander dier dan de mens zelf .

Aangezien het om een klein subteam gaat zou ik voornamelijk richten op de klik (vooral persoonlijk), nadat je doorhebt dat de persoon het werk wel kan/snel zal oppikken. Ik denk dat een vraag zoals hier boven vermeld; waar wordt je gelukkig van, zowel werk en prive.. hier een hele goed voor is.

Kijk daarbij ook een beetje naar ambitie; en niet de vraag waar zie je jezelf in 5-10 jaar? Maar meer wat de drijfveer voor deze persoon is; hij/zij wil de 'beste' in zijn vakgebied worden, hoe gaat hij/zij hiervoor zorgen? Vinden ze het leuk om innovaties en trends in het vakgebied op de voet te volgen? Etc. Of komt eruit dat ze binnen 2 jaar manager willen zijn en verder niet echt heel veel interesse meer hebben in het werk zelf?

[ Voor 4% gewijzigd door Montaner op 08-12-2016 09:08 ]

[OMX2000]

Lol grappig dat hier mensen vragen buiten hun comfort zone irritant vinden. Guess what, da's de bedoeling! Persoon aan de andere kant van de tafel wil je in korte tijd ff leren kennen.

Dus leer omgaan met die vragen, of beter leer om te gaan met verrassingen. En zeg ook gewoon eerlijk "die vraag had ik niet verwacht, maar als ik er zo over nadenk..." Oftewel koop tijd om te recoveren en een goed of tenminste interessant antwoord te geven.

[Tsurany]

dennisk. schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:04:
Ondanks dat ik nog vrij jong ben en niet heel veel sollicitaties heb doorlopen, ben ik toch een paar flinke afknappers tegen gekomen.

Zo vind ik de volgende vragen vrij irritant:

• 'Wat zou jij doen met een tas vol met 1000 pingpongballetjes als ik jou deze nu zou geven?'
• 'Wat doe je als je door de recepte wordt gebeld met de mededeling dat er een hele boze klant staat? De interne regeling buiten beschouwing laten!'
• 'Wat doe je als je op de snelweg rijdt en een automobilist achter je flipt hem?'
• 'Wat heb jij recentelijk bijgedragen aan de maatschappij?'
• 'Voor welk goed doel zet jij je in?'

Het zal jullie niet verbazen als ik zeg dat bovenstaande vragen bij één en dezelfde werkgever werden gesteld. Naar aanleiding van bepaalde vragen en de sfeer van het gesprek, is al snel te bepalen of ik er wil werken of niet.

Persoonlijk vind ik de toekomstvragen erg positief. Zo is het voor de werkgever om te bepalen of de ideeën van een persoon passen bij de organisatie of juist helemaal niet. Daarnaast kan je als werknemer uitvinden wat de mogelijkheden zijn om binnen die organisatie door te groeien.

Die vragen slaan echt nergens op, heeft niks met het vak te maken en is puur om een sollicitant te testen op rare situaties en hoe hij er mee om gaat. Echter, tenzij je een heel vreemd beroep hebt, kom je vrijwel nooit zulke situaties tegen.

Wat mij betreft moeten vragen gewoon vakinhoudelijk zijn. Wellicht recente gebeurtenissen pakken en vragen hoe de kandidaat daar mee om zou gaan en dan vragen of de kandidaat iets soortgelijks heeft meegemaakt.

OMX2000 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:09:
Lol grappig dat hier mensen vragen buiten hun comfort zone irritant vinden. Guess what, da's de bedoeling! Persoon aan de andere kant van de tafel wil je in korte tijd ff leren kennen.

Dus leer omgaan met die vragen, of beter leer om te gaan met verrassingen. En zeg ook gewoon eerlijk "die vraag had ik niet verwacht, maar als ik er zo over nadenk..." Oftewel koop tijd om te recoveren en een goed of tenminste interessant antwoord te geven.

Waarom is dat de bedoeling? Tenzij zulke situaties ook in de praktijk gaat tegenkomen is het volstrekt onzinnig om die in een sollicitatiegesprek mee te nemen. Je gaat een kandidaat testen op vaardigheden die niks met het werk zelf te maken hebben.

Ik kan prima omgaan met rare vragen en daar net zulke rare antwoorden op bedenken. Maar kan je op basis van mijn reactie op zulke vragen echt kijken of ik bij de specifieke rol pas? Want in welke rol ga je het hebben over duizend pingpongballen?

[OMX2000]

Tsurany schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:12:
[...]

Die vragen slaan echt nergens op, heeft niks met het vak te maken en is puur om een sollicitant te testen op rare situaties en hoe hij er mee om gaat. Echter, tenzij je een heel vreemd beroep hebt, kom je vrijwel nooit zulke situaties tegen.

Wat mij betreft moeten vragen gewoon vakinhoudelijk zijn. Wellicht recente gebeurtenissen pakken en vragen hoe de kandidaat daar mee om zou gaan en dan vragen of de kandidaat iets soortgelijks heeft meegemaakt.


[...]

Waarom is dat de bedoeling? Tenzij zulke situaties ook in de praktijk gaat tegenkomen is het volstrekt onzinnig om die in een sollicitatiegesprek mee te nemen. Je gaat een kandidaat testen op vaardigheden die niks met het werk zelf te maken hebben.

Ik kan prima omgaan met rare vragen en daar net zulke rare antwoorden op bedenken. Maar kan je op basis van mijn reactie op zulke vragen echt kijken of ik bij de specifieke rol pas? Want in welke rol ga je het hebben over duizend pingpongballen?

Als ik mensen spreek wil ik weten of ze in het bestaande team passen. Ik vraag zelf nooit "ping pong vragen" maar wel vragen die misschien gek lijken maar relevant zijn. Ik ben zelf software ontwikkelaar (architect, dev, teamlead, whatever) dus het gaat me 60% om tech skills en 40% soft skills. Vooral omdat wij een voorkeur hebben voor een agile aanpak waarbij mensen op sociaal vlak sterker dan gemiddeld moeten zijn, tegen veranderingen moeten kunnen maar ook tegenvallers moeten kunnen incasseren. Dat wordt vaak onderschat.

[Tsurany]

OMX2000 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:19:
[...]


Als ik mensen spreek wil ik weten of ze in het bestaande team passen. Ik vraag zelf nooit "ping pong vragen" maar wel vragen die misschien gek lijken maar relevant zijn. Ik ben zelf software ontwikkelaar (architect, dev, teamlead, whatever) dus het gaat me 60% om tech skills en 40% soft skills. Vooral omdat wij een voorkeur hebben voor een agile aanpak waarbij mensen op sociaal vlak sterker dan gemiddeld moeten zijn, tegen veranderingen moeten kunnen maar ook tegenvallers moeten kunnen incasseren. Dat wordt vaak onderschat.

Dan heb je het, in mijn ogen, over vakinhoudelijke vragen. Zowel soft skills als tech skills horen bij het vak van agile ontwikkelaar, dat ben ik zeker met je eens. Iemand moet binnen het bestaande team passen en daar idealiter ook een goede aanvulling op zijn.

Het is dan mijn inziens wel de bedoeling om situaties voor te leggen die daadwerkelijk op de werkvloer voorkomen. En vragen naar de privé sfeer zijn natuurlijk ook prima, wat iemands hobbies zijn bijvoorbeeld. Maar het moeten geen rare situaties worden die uit een of ander filosofisch boekje getrokken zijn.

[Calitomnication]

Leukste vragen die ik ooit heb gehad
- Stel je werkt bij een autoleverancier en je bent verantwoordelijk voor gehele electro die ervoor zorgt dat de ramen van een auto open en dicht gaan. Waar moet je dan zoals aan denken om te garanderen dat dit mechanisme goed werkt, blijft werken en lang meegaat?
- Ik heb redelijk veel over de wereld gereisd, altijd heel prettig als mensen dat aansnijden in een gesprek, dus zoek een goede opening om het ijs te breken.

vragen die in mijn ogen niet (meer) kunnen
- Onlangs nog aan het einde van een gesprek gehad. Stel je mag één antwoord uit dit gesprek nog aanpassen/veranderen, welk antwoord zou dat dan zijn en waarom?
- Wat zijn goede eigenschappen van jezelf?
- Waarom moeten we jouw deze functie geven?
En dan meer omdat het zó'n ongeïnspireerde standaard vragen zijn.

Daarnaast heb ik er een hekel aan als de vragen gewoon worden opgedreund zonder dat er echt een verband / lijn is. Ik begrijp dat "de mensen aan de andere kant van de tafel" heel weinig tijd hebben om je te leren kennen. Maar zelf ben ik altijd losser als het een echt gesprek en geen kruisverhoor is.

[downtime]

Grootste probleem heb ik met vragen die scenario's schetsen zonder achtergrond informatie. Bijvoorbeeld: Vraag over boze klant aan de receptie? Als ik antwoord dat ik met de klant in gesprek ga, dan krijg ik kritiek dat ik dat aan een communicatiemedewerker of een manager moet overlaten, en als ik antwoord dat ik het aan iemand anders overlaat dan krijg ik als kritiek dat ik geen verantwoordelijkheid neem. Hoe kan ik ooit een goed antwoord op die vraag geven als ik de mores van dat bedrijf nog niet ken? Want wat ik in werkelijkheid zou doen is helemaal afhankelijk van de cultuur in het bedrijf zelf.

[dennisk.]

OMX2000 schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:09:
Lol grappig dat hier mensen vragen buiten hun comfort zone irritant vinden. Guess what, da's de bedoeling! Persoon aan de andere kant van de tafel wil je in korte tijd ff leren kennen.

Dus leer omgaan met die vragen, of beter leer om te gaan met verrassingen. En zeg ook gewoon eerlijk "die vraag had ik niet verwacht, maar als ik er zo over nadenk..." Oftewel koop tijd om te recoveren en een goed of tenminste interessant antwoord te geven.

Het had naar mijn mening weinig met comfort zone te maken. Nu kan ik overal een antwoord op bedenken, dat is niet moeilijk. Het gaat zoals Tsurany aangeeft om de relevantie.
Ik snap dat het in bepaalde functies belangrijker is om over specifieke eigenschappen te beschikken, maar in hoeverre zegt het doneren aan een goed doel iets over wie jij bent als persoon?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

downtime schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:24:
Grootste probleem heb ik met vragen die scenario's schetsen zonder achtergrond informatie. Bijvoorbeeld: Vraag over boze klant aan de receptie? Als ik antwoord dat ik met de klant in gesprek ga, dan krijg ik kritiek dat ik dat aan een communicatiemedewerker of een manager moet overlaten, en als ik antwoord dat ik het aan iemand anders overlaat dan krijg ik als kritiek dat ik geen verantwoordelijkheid neem. Hoe kan ik ooit een goed antwoord op die vraag geven als ik de mores van dat bedrijf nog niet ken? Want wat ik in werkelijkheid zou doen is helemaal afhankelijk van de cultuur in het bedrijf zelf.

Precies mijn gedachte. Ik gaf aan dat er allicht een interne procedure is die daarvoor kan worden gevolgd. Toen kreeg ik als reactie dat je daar niet van uit moest gaan en dat ik zelf moest bedenken hoe ik met een dergelijke situatie om zou gaan.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

downtime schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:32:
[...]

Het zegt iets over jouw betrokkenheid en wat jij belangrijk vindt. Waarom wel doneren aan de kinderboerderij en niet aan een mensenrechtenorganisatie? Waarom vind jij het ene belangrijk genoeg om te doneren en het andere niet? Ofwel: Stukje mens achter de mens.

Enerzijds snap ik het wel, anderzijds ook weer niet. Betrokkenheid en wat ik belangrijk vind is subjectief. Nu heb ik ook een erg uitgesproken mening en is mijn motivatie/betrokkenheid afhankelijk van diverse factoren. Ik kan je vertellen dat een goed doel er daar niet een van is.

Ik als rood/blauw persoon pas niet in een dergelijke "hipster" organisatie .

Betrokkenheid is naar mijn mening lastig te toetsen. Dit is eerder te achterhalen door te vragen waarom je bij je huidige/vorige werkgever bent vertrokken en waar je naar op zoek bent in een organisatie/in werkzaamheden.

[ Voor 47% gewijzigd door dennisk. op 08-12-2016 09:39 ]

[VincentG]

Flink wat sollicitaties gedaan voor m'n huidige job, heel veel 'standaard' vragen, terwijl vacatures vaak ook erg 'standaard' waren.

Voor mij vervelende vragen:

"Hoe zouden je vrienden jou omschrijven?"
Op verschillende manieren te omschrijven, maar vaak niet het juiste wat ze willen horen.

"Hoe/waar zie jij jezelf over 5 jaar?"
Geen idee, ken het bedrijf en de groei-mogelijkheden amper en elk antwoord kan ook negatief opgevat worden.

En een keer een gesprek gehad waarbij men maar eindeloos bleef doordrammen op waarom ik een bepaald profiel heb gekozen op de middelbare school. Dat was lang geleden en soms is niet overal een uitgebreid doordacht antwoord op te geven. Was toen ook wel klaar met hun.


Eigenlijk moet je de bal ook terug kaatsen en het bedrijf steeds vragen waarom ze standaard termen in hun verder inhoudsloze vacature plaatsen. "Waarom zijn jullie dynamisch? Zijn jullie wel echt financieel gezond?" etc etc.

[downtime]

dennisk. schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:26:
[...]

Ik snap dat het in bepaalde functies belangrijker is om over specifieke eigenschappen te beschikken, maar in hoeverre zegt het doneren aan een goed doel iets over wie jij bent als persoon?

Het zegt iets over jouw betrokkenheid en wat jij belangrijk vindt. Waarom wel doneren aan de kinderboerderij en niet aan een mensenrechtenorganisatie? Waarom vind jij het ene belangrijk genoeg om te doneren en het andere niet? Ofwel: Stukje mens achter de mens.

[Firefly III]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:47 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[Firefly III]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:48 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[Tsurany]

VincentG schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:32:
"Hoe/waar zie jij jezelf over 5 jaar?"
Geen idee, ken het bedrijf en de groei-mogelijkheden amper en elk antwoord kan ook negatief opgevat worden.

Laat je jouw persoonlijke ontwikkeling afhangen van het bedrijf? Je moet zelf aangeven wat jij wilt gaan doen en waar jij heen wilt groeien. Je kiest dit bedrijf toch omdat het binnen jouw groeipad past?

[Zebby]

Afgelopen maanden aardig wat gesolliciteerd, en start in januari met nieuwe baan, dus staat me nog goed op 't netvlies

Voor mij is een sollicitatie minimaal gespreid over twee gesprekken: de eerste vooral om de persoonlijke match te vinden en de baan goed te omschrijven, de tweede om meer in te gaan op het daadwerkelijke werk en benodigde niveau. Of een persoon capabel is zie je enerzijds in zijn CV, en daar kun je wat meer op inzoomen in gesprek twee.

Voor mij was het vaak zo verschrikkelijk onduidelijk na een eerste (en soms tweede...) gesprek wat ik nou daadwerkelijk moest gaan doen. Hoe kan ik me enthousiast maken als ik niet weet of ik een support slaaf ben, of een ontwikkelaar? Het zal je verbazen... Zorg er dus voor dat vooral dit plaatje wat ingevuld is! Wat verwacht je van ze, dan kunnen ze ook beter beantwoorden of het ze leuk lijkt.

Ratel vooral geen lijstjes af. Soms kan een situatieschets leuk zijn, maar je krijgt een beter beeld van een persoon door gewoon een gesprek te voeren. En dat moet het ook zijn - een gesprek. Voel je je comfortabel, is er een connectie (humor, intellectueel), heeft de persoon de juiste instelling voor de functie. Zo hebben beide partijen sowieso een goed geval van een gesprek, i.t.t. dat men zich achteraf zorgen maakt of ze de vragen wel goed beantwoord hebben.

[raymondw]

Standeman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:07:
Waar ik altijd een schurfthekel aan heb is wanneer bij een sollicitatie / oriënterend gesprek er 0,0 interesse is in mijn privéleven. Ik hoef er niet heel mijn levensverhaal uit de doeken te doen, maar een vraag of ik kinderen heb en hoe oud ze zijn laat wel zien dat het bedrijf ook nog iets van een menselijke kan heeft en niet alleen op zoek is naar een codemonkey c.q. kantoorslaaf.

1 van mijn belangrijkste vragen tijdens een gesprek is de hobby vraag en hoe dat in zijn leven past.
Als iemand een hobby heeft is hij daar meestal expert in
Laat de expert maar spreken en zijn enthousiasme over zijn hobby delen!

Bij massa sollicitaties heb ik nog wel eens een vragenlijst, van te voren geef ik aan dat er geen punten of goed/fout antwoorden zijn.
Met de persoon loop ik de respons door, het gaat mij namelijk om de onderbouwing, als iemand het niet snapt en BS verkoopt ben ik er al snel klaar mee.
"hoeveel bits in een byte, hoeveel geheugen gaat er in een dimm slot, wat is de definitie van 185/r17" om maar wat te noemen

[Tsurany]

Zebby schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:40:
Afgelopen maanden aardig wat gesolliciteerd, en start in januari met nieuwe baan, dus staat me nog goed op 't netvlies

Voor mij is een sollicitatie minimaal gespreid over twee gesprekken: de eerste vooral om de persoonlijke match te vinden en de baan goed te omschrijven, de tweede om meer in te gaan op het daadwerkelijke werk en benodigde niveau. Of een persoon capabel is zie je enerzijds in zijn CV, en daar kun je wat meer op inzoomen in gesprek twee.

Het is belangrijk om een goede indruk te hebben van een kandidaat, dat kan prima in een enkel gesprek. Het lastige is dat veel bedrijven een recruiter eerst laten filteren en dan pas iemand met inhoud laten aanschuiven. Mijn laatste gesprek was met de persoon die mijn manager zou worden en die ook midden in het vakgebied staat. Dan kan je aan een enkel gesprek genoeg hebben.

Voor mij was het vaak zo verschrikkelijk onduidelijk na een eerste (en soms tweede...) gesprek wat ik nou daadwerkelijk moest gaan doen. Hoe kan ik me enthousiast maken als ik niet weet of ik een support slaaf ben, of een ontwikkelaar? Het zal je verbazen... Zorg er dus voor dat vooral dit plaatje wat ingevuld is! Wat verwacht je van ze, dan kunnen ze ook beter beantwoorden of het ze leuk lijkt.

Waarom bel je dan niet vooraf het bedrijf op met deze vragen? Het lijkt mij niet de bedoeling om pas in een sollicitatiegesprek er achter te komen op welke functie je nu daadwerkelijk solliciteert.

[Tehh]

Wat ik zelf wel goeie vragen vond vanuit een leidinggevende aan een sollicitant:
- Wat ga je doen als wij het niet met elkaar eens zijn over een bepaald punt?
Gaat iemand direct hogerop, naar de MR, doet hij er niets aan, gaat hij de confrontatie aan... Best waardevol als je het mij vraagt.

Daarnaast vind ik persoonlijke vragen altijd erg belangrijk. Weet je werkgever wat je bezighoud, waar je niet tegen kan, waar je blij van wordt, wat jou stress oplevert en hoe je van die stress af komt? Een gezonde, persoonlijke relatie op de werkvloer - tot op zekere hoogte - vind ik erg belangrijk. Gooit iemand gelijk bij de eerste vraag zijn hele levensverhaal op tafel, is er enige gezonde terughoudendheid of wil diegene het alleen maar over zijn toekomst binnen het bedrijf hebben?
Enkele vragen om iemand van zijn stuk te brengen kan helpen om iemand uit de "sollicitatiemodus" te halen, zeker als iemand werk *moet* vinden en dit dus sollicitatie nummer 12 is.

Daarnaast verwacht ik vanuit de sollicitant eigenlijk ook wel enkele gerichte vragen. Binnen elk vakgebied kan je op meerdere manieren met bepaalde situaties / werkwijzen omgaan, enige interesse daarin vind ik wel op zijn plaats.

[RocketKoen]

Beste vraag, tijdens een sollicitatie voor technisch documentalist (bijbaantje):
Manager schuift een enorm complexe isometrische lijntekening (general arrangement) onder mijn neus. En vraagt dan "vertel eens wat je hier op ziet".

En hij was blij met mijn uitleg, want de volgende vraag was "Wanneer kun je beginnen"

[DaMei]

Ik kan me mijn sollicitatiegesprek voor mijn huidige baan amper nog voor de geest halen, maar één vraag zal me altijd bijblijven als een enorm leuke vraag.

Ik solliciteerde bij een christelijke school en in mijn sollicitatiebrief had ik al benoemd zelf niet christelijk te zijn, maar geen problemen te hebben met het organiseren van vieringen of het doen van dagopeningen (werd ook naar gevraagd in de vacature).

Tijdens het gesprek ging de man van HRM hierop in door mij te vragen of ik wel bereid zou zijn om een boom te spelen in een christelijk toneelstuk. Ik heb daarop een heel leuk en maf gesprek gehad over toneelstukken en uitgelegd dat mijn kunstacademie achtergrond mij prima heeft voorbereid op het spelen van een boom (drama lessen) maar dat ik ook best een grotere rol zou willen of helpen backstage ofzo.

Ik kon het in ieder geval wel enorm waarderen dat zo'n beladen onderwerp op een hele leuke manier werd aangehaald!

Ik heb overigens tot op heden nog nooit een boom gespeeld drie jaar later, maar sta er nog steeds voor open

[Qwerty-273]

downtime schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:24:
Grootste probleem heb ik met vragen die scenario's schetsen zonder achtergrond informatie.

Een vraag hoef je natuurlijk niet met een antwoord te beantwoorden, daar kan je natuurlijk genoeg tegenvragen voor gebruiken. Afhankelijk van de positie, zijn juist die beknopte vragen een middel om te kijken hoe jij reageert en of je dan de kans pakt om de achtergrond te achterhalen en met welke vragen je dat doet.

Maar het belangrijkste is wel de chemie in het gesprek. Als het niet klikt, kan je op papier de meest hippe of geweldige vragen hebben staan, maar als dat in een kruisverhoor op spanning gebruikt wordt, dan zit het toch niet lekker.

JCE schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:36:
Boze klant aan de receptie is de makkelijkste vraag allertijden: je moet "ownership" tonen. Jouw klant, jouw probleem. Laat de klant met koffie en koekjes en gebak plaats nemen.

Nergens staat dat het jouw klant is.... Er zijn ook genoeg bedrijven waarbij in een emotionele situatie er speciaal team is om hier op in te haken. Zeker om de communicatie op het juridische deel gewoon correct te houden zonder dat op eens de werkgever ergens aangehouden kan worden door uitspraken gedaan in een emotionele situatie.

[RM-rf]

unezra schreef op donderdag 8 december 2016 @ 08:12:


Omdat we nu op korte termijn opnieuw een procedure starten, zou ik het leuk, interessant en leerzaam vinden van jullie te horen wat jullie nu eigenlijk van een sollicitatiegesprek verwachten. Qua vragen, qua opzet.

Uiteraard heb ik zelf al een redelijk lijstje aan mogelijke vragen en hangen de vragen die we stellen ook af van iemands sollicitatiebrief, CV en hoe het gesprek loopt.

Misschien een nutteloze vraag, maar hangen de te stellen vragen ook niet enorm af van wat precies je 'verwachtingen' aan een eventuele sollicitant zijn?
En ook wat precies het voor een bedrijf is waarin die persoon moet passen?

Wat je prioriteiten zijn en welke zaken je meer of minder belangrijk vind (sociale omgang, basiskennis, leer-vermogen, flexibiliteit )

Natuurlijk is het leuk om hele 'creatieve' vragen te stellen, maar in een erg conservatief hierarchisch bedrijf heb je veelal meer aan iemand die in gebaande paden kan en wil denken (tenzij je bewust iemand zoekt om dat bestaande patroon te doorbreken.


Bepaalde eigenschappen sluiten ook veelal anderen uit... een zeer creatief snel werkend persoon die buiten gebaande paden treed en zeer innoverend kan zijn zal evengoed potentieel meer fouten maken, meer conflicten oproepen...
De Perfect-Fit voor een positie in het ene bedrijf zal niet dezelfde meest geschikte kandidaat zijn voor een andere positie ander bedrijf (soms zelfs evengoed bij vrijwel dezelfde functie-titels en -omschrijvingen, enkel andere bedrijven)

[Firefly III]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:48 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[Qwerty-273]

JCE schreef op donderdag 8 december 2016 @ 12:00:
Je mist mijn punt met ongeveer een meter of twee denk ik. En we hebben het hier over een hypotetische situatie in een hypotetisch sollicitatiegesprek. Hoezo inception?

Idem
Als het een sollicitatie is voor een sales functie / account manager etc is dat een hele andere vraag dan voor de IT nerd die niets direct met de klanten van het bedrijf van doen heeft.
Ook de tegenvraag waarom die klant daar boos staat (heb jij de functie om dat uit te vogelen of niet)? Wellicht is dat door een nieuwsbericht gekomen (aangekondigde overname, ontslag ronde, einde aanwezigheid in land X, failliet, etc.), en staat daar een speciaal team voor klaar om die informatie te delen terwijl het voor de gewone mederwerker "verboden" is in het contract om bedrijfsnieuws met externe personen (dus ook klanten) te bespreken.

[Verwijderd]

Ik denk dat wat niet vergeten moet worden dat het meestal niet om het antwoord gaat, maar de manier waarop er tot dat antwoord wordt gekomen. Zo snap ik dat niet iedereen een voetbalfan is, maar de vraag op welke plek je jezelf ziet staan zegt veel over je.

Als er iemand binnen een bestaand team vervangen moest worden hadden we sterk de voorkeur aan iemand met enigszins dezelfde persoonlijkheid. Dat klinkt misschien vreemd, maar als je als iemand die niet snel z'n mond open trekt in een team zit van mensen die dat wel doen gaan je ideeën ondergesneeuwd raken. Of een team van mensen die liever iets zelfstandiger werken, daar ga je niet iemand bijzetten die continue dingen samen wil doen.

Het is gewoon erg lastig een beeld bij een sollicitant te krijgen. Dat hij/zij kan programmeren geloof ik wel, dat is ook niet waar het sollicitatiegesprek voor is op dat punt. Het klinkt heel cliché dat iemand "in het team moet passen", maar in de werkelijkheid draagt dit wel enorm bij. In bedrijven waar soms wel tientallen teams actief zijn kunnen solicitatieprocedures best ingewikkeld worden.

Dat brengt mij ook gelijk on-topic. Vele vragen die hier staan heb ik ook wel eens gehoord tijdens het solliciteren en dat was inderdaad verschrikkelijk irritant. Zodra de vraag bent met: "Als de....." weetje dat je die kan op gaat. Punt is, als je dan later aan de andere kant van de tafel komt te zitten merk je al snel dat je ook die vragen gaat stellen.

Mijn advies, houd het bij werkelijke situaties. Ga niet vragen naar wat er bij de kaasboer kan gebeuren, maar dingen die daadwerkelijk op de werkvloer gebeuren. Een boze klant kan daarbij horen, maar een voetbalveld waarschijnlijk niet. Ik hou er dan ook van om gewoon eerlijke, open vragen te stellen als: "De accountmanager vraagt je vanavond over te werken om iets voor een klant af te ronden, maar je kan eigenlijk niet omdat je zoontje moet sporten. Hoe wijs je het verzoek af richting je collega?". Het is nog steeds een vervelende vraag, maar het antwoord zegt wat over hoe je erin staat. Waar je dan bijvoorbeeld naar op zoek bent is dat de persoon een alternatief zoekt voor een oplossing. (het heeft immers geen zin om te vragen of de persoon wil overwerken op dat punt, want in de sollicitatie zegt bijna iedereen vaker ja dan ze er in werkelijkheid zin in hebben)

[Basszje]

Jivebunny schreef op donderdag 8 december 2016 @ 08:39:

- Waar hoop jij over 5 jaar te staan

In de kroeg mijn levenskeuzes overdenken.

Dergelijke vragen ( en die har-har kijk ons eens hip-spontaan out-of-the-box zijn ) gaan je volgens mij nooit goede antwoorden opleveren bij een sollicitatiegesprek, want de kandidaat zal altijd proberen te antwoorden naar gelang het meest sociaal-geaccepteerde antwoord.

De sollicitaties die ik heb gehad en gedaan ging altijd meer alsof je in een cafe met een bak koffie een oude bekende uit dezelfde branche sprak. Kijken wat ze hiervoor hebben gedaan, niet alleen werk maar ook leven ( is iemand maatschappelijk actief, hobby's, leefsituatie etc ) .

Daarnaast kan je nog altijd even een vakterm droppen in zo'n gesprek en naar gelang glazige blik of niet kan je een beetje opmaken hoe iemand in de materie zit. ( Overigens zou ik liever een hardwerkend nieuwsgierig persoon hebben die alles in een maand oppakt dan iemand die minder gemotiveerd is maar wel alles al weet ) .

Wat goed werkt is refereren aan projecten die iemand eerder heeft gedaan. Een sollicitant geeft meestal de projecten waar hij / zij het meest trots op is, dus het is voor hen leuk om erover te vertellen en je kan gewoon open vragen stellen wat het best ging, wat de pijnpunten waren etc. De deadline des dooms en wat meer

Ook belangrijk is even snel een rondleiding over de werkvloer ( hee-hoi naar alle collega's ) en kijken hoe het kantoor eruit ziet.

Bij mij sollicitaties was het meestal binnen een minuut of vijf wel duidelijk of het wat ging worden of niet. Omgeving, collega's, personen etc waren meestal een betere indicatie dan inhoudelijke vragen.

Ik zou een lijstje bij me hebben met dingen die je zeker wilt weten, en als aangever als het gesprek per ongeluk dood loopt, maar een vragenlijst afwerken is volgens mij echt niet productief als de managementsboeken willen doen geloven.

[ Voor 8% gewijzigd door Basszje op 08-12-2016 12:56 ]

[unezra]

Wat ongelooflijk veel uitgebreide antwoorden in zo'n korte tijd. Nu al heel veel inspiratie en het draadje zit firm in mijn bookmarks. Ik ga reacties tot nu toe en reacties na deze reactie van mij goed doorlezen en waar nodig nog wat dieper op in gaan.

Het gaat overigens om een technische functie, Jr. Systeembeheerder, met een belangrijk deel support in een heterogene (Windows/Linux) omgeving. "Helpdeskmedewerker" dekt de lading niet omdat dat meer past bij een grotere organisatie en minder diverse functie, vandaar dat we 'm in gaan zetten als "Jr. Systeembeheerder" en in de vacaturetekst en gesprekken duidelijk maken dat het ook voor een groot deel om support gaat.

Klein en zelfstandig team (2 personen binnen een totaal ICT team van 4 personen). Veel details kan ik nog niet vrijgeven omdat de vacature nog niet online staat, dat is iets dat we verwachten dat binnen 1-2 weken zal gebeuren.

Het bedrijf zelf zit in de financiële sector, de enige 2 technische onderlegde personen (technisch ICTers), zijn mijn toekomstige collega en ik.

Sollicitatiegesprekken zullen 2-3 rondes zijn, waarbij de 1e ronde meer in gaat op het bedrijf as-such, de 2e ronde op de afdeling en de techniek. (De 2e ronde schuif ik dus zelf ook aan, de 1e ronde niet.)

Ik hoop dat ik hiermee iets meer context heb gegeven.

Overigens in de categorie "rotvragen" heb ik een vorige keer wel 1 exemplaar van stal gehaald waar ik persoonlijk best trots op was...

Ik heb een bus PUR schuim op tafel gezet en gevraagd "als ik je op dag 1 deze bus PUR schuim in je handen duw en vraag of je de serverruimte wil afkitten, wat doe je dan". Dat was een real-world scenario, die ruimte moest worden afgekit wegens luchtlekken (airco) en brandveiligheid. Het is ook dat het bij het bedrijf paste, het is geen bedrijf waar de functies volledig strict zijn. Needless to say dat de kandidaat die aan gaf dat niet te willen doen omdat het niet bij zijn functie hoorde niet is uitgenodigd voor een 2e gesprek.

[ Voor 20% gewijzigd door unezra op 08-12-2016 13:03 . Reden: PUR-vraag toegevoegd (was ik vergeten) ]

[Delakhan]

Standeman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:07:
Waar ik altijd een schurfthekel aan heb is wanneer bij een sollicitatie / oriënterend gesprek er 0,0 interesse is in mijn privéleven. Ik hoef er niet heel mijn levensverhaal uit de doeken te doen, maar een vraag of ik kinderen heb en hoe oud ze zijn laat wel zien dat het bedrijf ook nog iets van een menselijke kan heeft en niet alleen op zoek is naar een codemonkey c.q. kantoorslaaf.

Dit vind ik persoonlijk weer doodzonde één:
Wat als hij/zij in een moeilijke scheiding ligt of antwoordt: "Één, hij zou eergisteren 3 jaar geworden zijn..."

Als je je gesprekspartner niet goed genoeg kent stel je zakelijk m.i. juist deze vragen niet.

Mijn favoriet is: Hoe zou een beste vriend of vriendin jou omschrijven?

Is hij te positief geloof ik er geen snars van. Nee juist je vrienden weten ook je mindere eigenschappen. Hier moeten door de sollicitant goede maar ook slechte eigenschappen benoemd worden waarbij de minder positieve een positieve draai moeten krijgen.
Bijvoorbeeld: Ik werk niet zo snel, maar maak weinig fouten en een controle van mijn werk is overbodig, o.i.d.

[Obelink]

Bij zo'n sollicitatie heb ik meegemaakt dat er een kleine casus was opgezet, ik meen computer die niet bootte. Je kon er dus even naar kijken en je diagnose stellen. Vond ik een goede zet.

Als kennis van een bepaalde taal vereist is, doe maar een gedeelte van het gesprek in die taal.

[ Voor 20% gewijzigd door Obelink op 08-12-2016 13:15 . Reden: taal ]

[kamustra]

Obelink schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:10:

Als kennis van een bepaalde taal vereist is, doe maar een gedeelte van het gesprek in die taal.

Dit vind ik een goede. Ik gaf op een sollicitatie aan erg goed Frans te kunnen dus ging de rest van het gesprek verder in het Frans. Gelukkig kan ik ook echt gewoon goed Frans En zo kon ik meteen tonen dat ik dat niet vertel omdat ik ooit op school Franse les volgde

[Verwijderd]

Delakhan schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:09:
Is hij te positief geloof ik er geen snars van. Nee juist je vrienden weten ook je mindere eigenschappen. Hier moeten door de sollicitant goede maar ook slechte eigenschappen benoemd worden waarbij de minder positieve een positieve draai moeten krijgen.

Tja, als je slechte eigenschappen wil horen moet je daar naar vragen. Je gaat jezelf niet vrijwillig slechte eigenschappen toedichten. Zij zitten ook niet met de vuile was aan tafel.

[wizai]

Interessant topic, bookmarked!

Waar ik met een sollicitatiegesprek meestal de mist in ga, is dat ik spanning opbouw (Als sollicitant zijnde).
Bij vragen die onverwacht gesteld worden klap ik dicht. Dat is niet de bedoeling van de sollicitatie

Wat ik wil aangeven is dat een gesprek leuk en aangenaam moet voelen voor de sollicitant.
Enkele grapjes tussendoor moet kunnen, maar vergeet daarbij niet de essentiële vragen te stellen natuurlijk.
Praktijkvoorbeelden vind ik persoonlijk prettig, omdat je dan naar eigen ervaring kunt verwijzen.

[ Voor 3% gewijzigd door wizai op 08-12-2016 13:38 ]

[LordSinclair]

Standeman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:07:
Waar ik altijd een schurfthekel aan heb is wanneer bij een sollicitatie / oriënterend gesprek er 0,0 interesse is in mijn privéleven. Ik hoef er niet heel mijn levensverhaal uit de doeken te doen, maar een vraag of ik kinderen heb en hoe oud ze zijn laat wel zien dat het bedrijf ook nog iets van een menselijke kan heeft en niet alleen op zoek is naar een codemonkey c.q. kantoorslaaf.

Grappig is dat de persoonlijke vragen juist niet mogen:

quote: http://www.carrieretijger...rboden-sollicitatievragen

Gelijke behandeling

Een en ander is het gevolg van de Wet gelijke behandeling. Die wet schrijft voor dat een werkgever geen onderscheid mag maken op grond van godsdienst, politieke gezindheid, levensovertuiging, ras, geslacht, nationaliteit, seksuele geaardheid of burgerlijke staat. Naast de wettelijke regelingen is er ook nog de sollicitatiecode van de Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement & Organisatieontwikkeling (NVP). Over sollicitatiegesprekken zegt de code dat een toekomstige werkgever alleen vragen mag stellen over aspecten die voor de functie en/of voor de functievervulling relevant zijn. Daaronder vallen vragen over opleiding, kennis en ervaring.

Enkele voorbeelden van vragen die de recruiter niet aan je mag stellen zijn:

• Ben je zwanger?
• Ben je van plan zwanger te raken?
• Heb je kinderen?
• Ben je gelovig?
• Val je op mannen of op vrouwen?
• Ben je getrouwd?
• Steunt je gezin je in je je carrière?
• Komen je ouders uit Marokko?
• Van welke verenigingen ben je lid?
• Ben je lid van een vakbond?
• Ben je Turkstalig opgevoed?
• Ben je lid van een politieke partij?
• Doe je mee aan de ramadan?

Ik vind het ook helemaal niet fijn om vreemden over mijn prive leven te vertellen. Dat gaat ze niks aan. Als je eenmaal werkt en er is een klik dan komt dat vanzelf wel.

[Standeman]

Delakhan schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:09:
[...]


Dit vind ik persoonlijk weer doodzonde één:
Wat als hij/zij in een moeilijke scheiding ligt of antwoordt: "Één, hij zou eergisteren 3 jaar geworden zijn..."

Als je je gesprekspartner niet goed genoeg kent stel je zakelijk m.i. juist deze vragen niet.
...

Ja, en dan? Een beetje empathie opbrengen lijkt me niet zo heel erg lastig.
Het is niet alleen zakelijk, je gaat er zo'n beetje de helft van je beschikbare tijd aan die werkgever besteden. Dan is enige interesse tonen in iemands privésituatie wel gewenst lijkt me.

[Semyon]

Standeman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 09:07:
Waar ik altijd een schurfthekel aan heb is wanneer bij een sollicitatie / oriënterend gesprek er 0,0 interesse is in mijn privéleven. Ik hoef er niet heel mijn levensverhaal uit de doeken te doen, maar een vraag of ik kinderen heb en hoe oud ze zijn laat wel zien dat het bedrijf ook nog iets van een menselijke kan heeft en niet alleen op zoek is naar een codemonkey c.q. kantoorslaaf.

Ik heb sollicitatie training gehad, en zit regelmatig aan de andere kant van de tafel (voor IT jobs). En ik mag dus uitdrukkelijk niet naar deze dingen vragen.

Stel dat ik vraag of je kinderen hebt, en we nemen je niet aan omdat we een beter gekwalificeerd persoon vinden. Dan kan jij bij jezelf denken "ze hebben me zeker niet aangenomen omdat mensen met kinderen per se veel vakantie willen hebben gedurende schooldagen. Of ze denken dat ik veel ziekte dagen ga nemen".
Het gaat er niet om, of dat de reden is, maar we hebben ergens naar gevraagd die verder niet toe zake doet voor de job, en dus kunnen die redenen alleen maar ongewenste discriminatie in de hand werken.

Het zij per ongeluk het zij onterrecht. (O die vrouw zegt graag kinderen te krijgen, die gaat vast snel zwangersschapverlof trekken, onhandig). Om het ongeluk te vermijden, dat ik deze gedachtes krijg en per onbewust laat mee wegen. Het zij onterrecht, het heeft niet meegewogen, maar omdat ik er naar gevraagd heb kan je nu denken dat het het wel heeft gedaan en kan je zelfs een zaak aanspannen.

Zodoende mogen we dus echt alleen maar vragen naar dingen die er voor de job toe doen, en zijn alle andere prive vragen behoorlijk explicitie uit de boze.

Als er dus niet naar gevraagd wordt, is dat niet omdat de werkgever geen interesse heeft voor je, maar gebeurt het om je te beschermen tegen discriminatie, en ons te beschermen tegen rechtzaken.

[Twhomp]

Semyon schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:41:
Zodoende mogen we dus echt alleen maar vragen naar dingen die er voor de job toe doen, en zijn alle andere prive vragen behoorlijk explicitie uit de boze.

Als er dus niet naar gevraagd wordt, is dat niet omdat de werkgever geen interesse heeft voor je, maar gebeurt het om je te beschermen tegen discriminatie, en ons te beschermen tegen rechtzaken.

En je kan dit ook in je voordeel gebruiken als sollicitant.

Het werk wat ik doe eist een bepaalde flexibiliteit (qua werktijden en reizen). Ik heb destijds dus ook gezegd: "Ik weet dat jullie het niet mogen vragen, maar ik heb geen kinderwens en blijf dus flexibel." (of in die trant)

Werkgever is blij om het te horen, ook al mogen ze het niet vragen. En in mijn branche 'balen' veel werkgevers van het feit dat werknemers 'vastroesten' na een tijd. Pluspunten voor mij dus

[D4NG3R]

Aangezien ik iemand ben die werkt om te leven heb ik een hekel aan de vraag 'Waar zie jij jezelf over X jaar staan?'

Als ik eerlijk mag zijn heb ik dan een beter verdienende baan (dan wel geld, dan wel tijd) met zo min mogelijk verantwoordelijkheden.

Realistischer zal ik een aantal loonschalen omhoog zijn gegaan en schaalt het werk in moeilijkheidsgraad/hoeveelheid hier in mee.

Geen van beiden zijn echt antwoorden die een bedrijf naar mijn idee wil horen. Een ambitieuze sollicitant verwachten is leuk en aardig, maar mijn ambitie ligt niet bij werk. Werk is enkel een nodig kwaad om te doen met mijn leven wat ik leuk vind. Dat betekend echter niet dat ik werk zomaar zal laten vallen of opeens met de noorderzon verdwijn...

[ Voor 15% gewijzigd door D4NG3R op 08-12-2016 14:01 ]

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:58:
Geen van beiden zijn echt antwoorden die een bedrijf naar mijn idee wil horen. Een ambitieuze sollicitant verwachten is leuk en aardig, maar mijn ambitie ligt niet bij werk. Werk is enkel een nodig kwaad om te doen met mijn leven wat ik leuk vind.

Tja, als ik dat zo lees is die vraag absoluut op z'n plaats. Zo iemand wil je als bedrijf liever buiten de deur houden.

[D4NG3R]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:01:
[...]

Tja, als ik dat zo lees is die vraag absoluut op z'n plaats. Zo iemand wil je als bedrijf liever buiten de deur houden.

Omdat? Ik heb passie in wat ik doe, zo ook mijn vakgebied. Maar ik heb niet de ambitie om naar een zwaardere rol toe te werken. Dat verdringt mijn hobbies en sociale contacten, iets waar ik veel meer lol aan heb dan aan werk.

Werk is een nodig kwaad, als ik dat nodige kwaad niet fatsoenlijk uitvoer kan ik de rest van wat ik wil ook niet doen.

[ Voor 11% gewijzigd door D4NG3R op 08-12-2016 14:03 ]

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:03:
Omdat? Ik heb passie in wat ik doe, zo ook mijn vakgebied.

Jij ziet je werk als hobby. Men heeft liever iemand die het serieus neemt en als doel op zich ziet. Niet iets dat je ook nog doet.

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:03:
Werk is een nodig kwaad, als ik dat nodige kwaad niet fatsoenlijk uitvoer kan ik de rest van wat ik wil ook niet doen.

Precies. Leuk, eerlijk en voor jou persoonlijk valt er misschien ook best veel voor te zeggen, maar als ik tegenover je zat mocht je mooi doorschuiven naar een ander bedrijf

[ Voor 40% gewijzigd door Verwijderd op 08-12-2016 14:05 ]

[D4NG3R]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:04:
[...]

Jij ziet je werk als hobby.

Ik zie werk als exact het tegenovergestelde. Werken is nodig om m'n hobbies te kunnen betalen.

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:06:
Ik zie werk als exact het tegenovergestelde. Werken is nodig om m'n hobbies te kunnen betalen.

Dat is precies wat ik zeg. Jij beschouwt je werk als een hobby en je hobby als een werk, oftewel, je werk is voor erbij. Je neemt je werk dus waarschijnlijk ook niet heel serieus en in ieder geval een stuk minder serieus dan je hobby's. Dat mag je dan dus bij een ander bedrijf gaan doen.

[D4NG3R]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:08:
[...]

Dat is precies wat ik zeg. Jij beschouwt je werk als een hobby en je hobby als een werk, oftewel, je werk is voor erbij. Je neemt je werk dus waarschijnlijk ook niet heel serieus en in ieder geval een stuk minder serieus dan je hobby's. Dat mag je dan dus bij een ander bedrijf gaan doen.

En om deze discussie heb ik dus zo'n hekel aan deze vraag.

Omdat ik in de minderheidsgroep zit die werkt om te leven (in tegenstelling tot leven om te werken) ben ik maar direct fout.

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:11:
Omdat ik in de minderheidsgroep zit die werkt om te leven (in tegenstelling tot leven om te werken) ben ik maar direct fout.

Wie heeft het over fout? Je hebt alle recht om die instelling te bezigen en ben daarmee wellicht ook de verstandigste, maar we hebben het hier over sollicatatiegesprekken. In een sollicatiegesprek zoek je de beste nieuwe medewerker en met een verhaal dat neerkomt op ik moet nou eenmaal eten is de keuze snel gemaakt.

[Semyon]

Twhomp schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:49:
[...]
Werkgever is blij om het te horen, ook al mogen ze het niet vragen. En in mijn branche 'balen' veel werkgevers van het feit dat werknemers 'vastroesten' na een tijd. Pluspunten voor mij dus

Ik denk dat dit twee kanten op kan gaan. Het kan gewaardeerd worden, maar bij mij zou het het effect hebben dat ik me in een hoek gedrukt wordt waar ik nadrukkelijk niet wil zijn. En zou dit als iets negatiefs meerekenen.

Ook zou ik denken dat dit een voorbeeld zou zijn van iemand die om goede regels om eigen bestwil heen werkt. Nu misschien iets dat goed voor het bedrijf is, maar misschien later wel met een regel die wij hebben afgesproken.

Als je zoiets zou willen meedelen zou ik zelf niet nadrukkelijk zeggen "ik weet dat je er niet om mag vragen, maar…" maar gewoon tussen neus en lippen ergens zeggen. Niet zodat het duidelijk is dat je iets probeert naar je hand the zetten.

Werkt vast verschillend van persoon tot persoon, en ook groot (mijn plek) vs klein bedrijfje speelt vast mee.

[D4NG3R]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:14:
Je hebt alle recht om die instelling te bezigen en ben daarmee wellicht ook de verstandigste, maar we hebben het hier over sollicatatiegesprekken. In een sollicatiegesprek zoek je de beste nieuwe medewerker en met een verhaal dat neerkomt op ik moet nou eenmaal eten is de keuze snel gemaakt.

Tjah, ik kan daar wel een heel lulverhaal neerhangen, maar dan zit ik nog voordat ik er werk de baas voor te liegen.

Zou jij anders beweren dan 'Ik eet omdat ik anders dood ga'? Of je nou eet omdat je het lekker vind of niet, dat is wel de functionele reden waarom je eet. Sociaal is het blijkbaar geaccepteerd dat je de baas daar voorliegt, zolang je maar creatief bent.

[ Voor 8% gewijzigd door D4NG3R op 08-12-2016 14:22 ]

[maussert]

Als je dan niet per se naar een 'zwaardere' rol wilt toegroeien, kun je ook gewoon zeggen dat je je graag in technisch (in de IT bijvoorbeeld) opzicht wilt ontwikkelen. Niet iedereen hoeft de ambitie te hebben om bijvoorbeeld manager te worden. In mijn ogen is een goede techneut namelijk minstens zo belangrijk als een goede manager.

[marqram]

Voor solicitaties gebruik ik vaak tips uit de 'Guerrila guide to interviewing'. Ook vraag ik solicitanten problemen op te lossen waar ik zelf recent tegenaan gelopen ben (of nog niet uit ben).

Daarnaast vind ik Fermini-vragen wel leuk (vinden van een redelijk antwoord op op het eerste oog onmogelijke vragen):

• Hoeveel verf heb je nodig om de belijning van de nederlandse snelwegen opnieuw te doen?
• Hoeveel tennisballen passen er in een bus?
• Hoeveel pianostemmers wonen er in Amsterdam?

[servies]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:11:
[...]

En om deze discussie heb ik dus zo'n hekel aan deze vraag.

Omdat ik in de minderheidsgroep zit die werkt om te leven (in tegenstelling tot leven om te werken) ben ik maar direct fout.

Nee hoor, je zit niet in een minderheidsgroep. Je zit in de meerderheidsgroep, alleen veel mensen beseffen dat niet.
En een werkgever met de instelling van Camacho kan me gestolen worden, dat is gewoon veel te kort door de bocht.
Ik leef niet om te werken, ik werk om te kunnen leven.
En dat betekent absoluut niet dat ik m'n werk niet serieus neem, dat betekent alleen bijvoorbeeld dat wanneer ik al maanden geleden een vakantie heb gepland/aangevraagd en toegewezen heb gekregen dat niet iemand anders het een paar dagen van te voren kan gaan omplannen en het dan nog raar vinden dat ik er niet mee akkoord ga... en ja, dat is me overkomen...

[Twhomp]

Semyon schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:15:
[...]
Als je zoiets zou willen meedelen zou ik zelf niet nadrukkelijk zeggen "ik weet dat je er niet om mag vragen, maar…" maar gewoon tussen neus en lippen ergens zeggen. Niet zodat het duidelijk is dat je iets probeert naar je hand the zetten.

Goed dat je zegt en top om de 'andere kant' te horen. Heb er niet bij stil gestaan dat het als negatief kan worden ervaren. Ik schrijf het vrij kort en duidelijk op, maar je moet er inderdaad wel wat voorzichtig/subtiel mee zijn.

[CH4OS]

Ik kreeg bij een sollicitatie eerder dit jaar de vraag wie mijn favorietste turtle was...

Bleek dat de afdeling waar ik zit nogal into comics zijn...

[Leipo]

marqram schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:20:

Daarnaast vind ik Fermini-vragen wel leuk (vinden van een redelijk antwoord op op het eerste oog onmogelijke vragen):

• Hoeveel verf heb je nodig om de belijning van de nederlandse snelwegen opnieuw te doen?
• Hoeveel tennisballen passen er in een bus?
• Hoeveel pianostemmers wonen er in Amsterdam?

bij dat soort vragen laat ik het gesprek voor wat het is
onzinnige vragen zit ik niet op te wachten en vind ik tijdsverspilling

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:17:
Tjah, ik kan wel een heer lulverhaal daar neerhangen, maar dan zit ik nog voordat ik daar werk de baas voor te liegen.

Zou jij anders beweren dan 'Ik eet omdat ik anders dood ga'? Of je nou eet omdat je het lekker vind of niet, dat is wel de functionele reden waarom je eet.

Nogmaals, ik zeg ook niet dat je niet gelegitimeerd bent in je standpunt, ik zeg alleen dat ik je als werkgever dan niet zou willen aannemen. Een werknemer die aangeeft verder te willen komen en daardoor misschien wel bovenmatig presteert is natuurlijk veel interessanter dan iemand die laat merken er alleen voor de centen te zitten en dus waarschijnlijk precies te doen wat nodig is om net niet ontslagen te worden. Dat zijn geen werknemers die het bedrijf verder brengen of die inspringen als de nood een keer aan de man is.

Je doet net alsof dat allemaal een verrassing is, maar als jij zelf aan de andere kant van de tafel zou zitten is er toch ook maar één conclusie mogelijk? Het probleem is ook niet het antwoord zelf, maar de achterliggende houding. Die is voor de werkgever totaal niet interessant. Dat moet ook jij toch inzien?

maussert schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:19:
Als je dan niet per se naar een 'zwaardere' rol wilt toegroeien, kun je ook gewoon zeggen dat je je graag in technisch (in de IT bijvoorbeeld) opzicht wilt ontwikkelen. Niet iedereen hoeft de ambitie te hebben om bijvoorbeeld manager te worden. In mijn ogen is een goede techneut namelijk minstens zo belangrijk als een goede manager.

Dit is bijvoorbeeld wel een goed verhaal. Dan moet je uiteraard wel een goede techneut willen zijn en niet alleen maar een plekje vullen omdat je toch moet eten.

marqram schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:20:
Daarnaast vind ik Fermini-vragen wel leuk (vinden van een redelijk antwoord op op het eerste oog onmogelijke vragen):

• Hoeveel verf heb je nodig om de belijning van de nederlandse snelwegen opnieuw te doen?
• Hoeveel tennisballen passen er in een bus?
• Hoeveel pianostemmers wonen er in Amsterdam?

Volgens mij zijn dat juist de vragen die iedereen de neus uit komen en tien jaar geleden heel hip jaren, maar nu eigenlijk echt niet meer kunnen

[Nat-Water]

CH40S schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:25:
Ik kreeg bij een sollicitatie eerder dit jaar de vraag wie mijn favorietste turtle was...

Bleek dat de afdeling waar ik zit nogal into comics zijn...

Och, ik kreeg tijdens het (toen 2e gesprek) de vraag of ik een abonnement op de Donald Duck had. Uiteindelijk tijdens het gesprek nog een tijd over Donald Duck zitten praten

[D4NG3R]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:25:
[...] Dat zijn geen werknemers die het bedrijf verder brengen of die inspringen als de nood een keer aan de man is.

Jij gaat schijnbaar akkoord met het feit dat je werk je leven leid. Ik niet.

Je doet net alsof dat allemaal een verrassing is, maar als jij zelf aan de andere kant van de tafel zou zitten is er toch ook maar één conclusie mogelijk? Het probleem is ook niet het antwoord zelf, maar de achterliggende houding. Die is voor de werkgever totaal niet interessant. Dat moet ook jij toch inzien?

Er is weinig verrassends aan, maar het schetst mijn verbazing hoe veel mensen over hebben voor het bedrijf waar ze werken. En hoe gewillig ze zijn zichzelf, hun tijd en materiaal op te offeren. Onder werktijd heb ik alles over voor de baas, daarbuiten niet. Die tijd is mij meer waard dan het geld wat ik er voor betaald krijg.

[Tsurany]

marqram schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:20:
Voor solicitaties gebruik ik vaak tips uit de 'Guerrila guide to interviewing'. Ook vraag ik solicitanten problemen op te lossen waar ik zelf recent tegenaan gelopen ben (of nog niet uit ben).

Daarnaast vind ik Fermini-vragen wel leuk (vinden van een redelijk antwoord op op het eerste oog onmogelijke vragen):

• Hoeveel verf heb je nodig om de belijning van de nederlandse snelwegen opnieuw te doen?
• Hoeveel tennisballen passen er in een bus?
• Hoeveel pianostemmers wonen er in Amsterdam?

Dat zijn ook hele leuke vragen. Bewaar ze lekker voor je biljartclub. Ik zit niet te wachten op leuke vragen, ik wil serieuze vragen waarbij ik mijn ervaring en expertise kan laten blijken.

En ik snap dat zulke vragen bedoeld zijn om te kijken of iemand zonder enige relevante kennis wel een antwoord kan deduceren maar daar gaat het juist mis, zo'n iemand wil je toch niet in je bedrijf hebben? Antwoorden gebaseerd op feiten, niet op allerlei onzinnige aannames.

[Waarnemer]

"Waar zie jij jezelf over 5 jaar?" De vraag die kwam van de salesmanager.

Ik solliciteerde op een sales functie. Ik antwoordde: "salesmanager"...
Daarmee deze salesmanager uit zíjn comfort zone gehaald...
Geen nieuwe uitnodiging gehad. Daarmee maar aangegeven dat je ook helemaal geen doorgroeimogelijkheden had gehad... je bent als doorgroeier slechts een bedreiging voor je baas of directe collega's die ook willen doorgroeien... dat formeel uitgesproken is onhandig.

De vraag moet ook niet gesteld worden. Elk antwoord is een foute. Is het niet voor jezelf danwel voor de gene die het je vraagt of zelfs voor de relatie die je in de toekomst hebt met je collega's.

[arnovos]

Leukste vraag:
Voorzitter sollicitatiecommissie: Wat voor een leidinggevende denk je dat ik ben?

Saaiste vraag
Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Niet gestelde vragen
Welke (bij)scholing zou je willen volgen om deze functie succesvol te kunnen blijven doen?

[Stoney3K]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 13:58:
Aangezien ik iemand ben die werkt om te leven heb ik een hekel aan de vraag 'Waar zie jij jezelf over X jaar staan?'

Ik denk dat het ook een verschil is of ze die vraag stellen voor een langetermijn-functie met verantwoordelijkheden, of dat ze die vraag ook gaan stellen aan iedere flexwerker die 6 maanden aangenomen wordt om de gangen te bezemen.

In het laatste geval is de vraag "Waarom wil je zo graag bij ons werken?" natuurlijk ook een beetje een non-vraag, want het antwoord daarop is niks anders dan "De huur betaalt zichzelf niet".

[vanisher]

Slechtste vraag: Wat zijn je negatieve punten / eigenschappen.

Mijn antwoord: Die heb ik niet. Want als ik die had gehad, dan had ik dat geweten en had ik er wat aan kunnen doen voor dit gesprek.

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:35:
Jij gaat schijnbaar akkoord met het feit dat je werk je leven leid. Ik niet.

Dat is exact waar je de fout in gaat. Enthousiasme voor je werk hebben is niet het je leven laten leiden. Dat gaat alleen op als werk iets negatiefs is dat geminimaliseerd moet worden. Als je iets doet dat je leuk vindt, waar je graag mee bezig bent en waar je graag beter in wilt worden, dan leidt je werk echt je leven niet. Dan ben je met iets bezig waar je blij van wordt en waar je een hoop ervaring mee kan opdoen, om 's avonds naar huis te gaan en je met je eigen hobby's bezig te houden.

Als ik alleen naar mijn moest gaan voor de centen mocht je me afschieten. Wat een hel is dat.

arnovos schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:42:
Leukste vraag:
Voorzitter sollicitatiecommissie: Wat voor een leidinggevende denk je dat ik ben?

Dat lijkt me juist een vrij vervelende vraag. Wat moet je daarmee als je iemand helemaal niet kent?

[Meekoh]

vanisher schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:44:
Slechtste vraag: Wat zijn je negatieve punten / eigenschappen.

Mijn antwoord: Die heb ik niet. Want als ik die had gehad, dan had ik dat geweten en had ik er wat aan kunnen doen voor dit gesprek.

Dat is juist een goede vraag!
Het antwoord dat je geeft wijst voor mij eerder op een gebrek aan zelfkennis of een te groot ego.
Iedereen heeft wel iets waar ze niet goed in zijn, echt iedereen. Bij een solicitatie wil ik dan juist horen, dat die persoon weet dat dit een zwakte van hem/haar is en hoe hij/zij hiermee om gaat.

[CH4OS]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:45:
Dat lijkt me juist een vrij vervelende vraag. Wat moet je daarmee als je iemand helemaal niet kent?

Je kan ook als je die persoon niet kent, best een oordeel vellen naar aanleiding van zo'n vraag, of het klopt is een tweede, maar daar gaat het bij een dergelijke vraag niet om. Natuurlijk kun je op basis van kleding en accessoires (zoals een horloge) een oordeel vellen over die persoon, maar het gaat meer om de open- en eerlijkheid of de mening van de sollicitant dan dat het antwoord klopt.

[jbdeiman]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:35:
[...]

Jij gaat schijnbaar akkoord met het feit dat je werk je leven leid. Ik niet.

[...]

Er is weinig verrassends aan, maar het schetst mijn verbazing hoe veel mensen over hebben voor het bedrijf waar ze werken. En hoe gewillig ze zijn zichzelf, hun tijd en materiaal op te offeren. Onder werktijd heb ik alles over voor de baas, daarbuiten niet. Die tijd is mij meer waard dan het geld wat ik er voor betaald krijg.

Op zich heeft een baas er ook meer aan als hij / zij medewerkers heeft met "hart voor de zaak" . Dat zijn de mensen die proberen zo goed mogelijk hun werk te doen, maar ook buiten het werk zich in materie verdiepen.

Dit is naar mijn idee alleen mogelijk als je van "de nood een deugt" maakt en iets met je/ een hobby doet op het werk, dus ergens werkt en iets doet wat je interessant vindt en waar je in op kan gaan.
Ik zie werk ook als een noodzakelijk iets, om te kunnen leven (daaronder hoort voor mij ook leuke dingen doen), mijn vrouw en (vanaf juni 2) kind te kunnen verzorgen.
Mijn huidige functie als product-owner (ik ben begonnen als deeltijd ontwikkelaar en deeltijd consultant, samen voltijd) is iets waar ik in de loop van de jaren in ben gegroeid, maar 6 jaar geleden toen ik hier kwam werken niet had gedacht. Ik ga met plezier naar mijn werk, heb het leuk met mijn collega's en heb voldoende uitdaging (en afwisseling) om het leuk te houden.
Ze hebben me hier wel gevraagd om voltijd te ontwikkelen, maar daarbij heb ik ook duideiljk aangegeven dat ik dan "mijn ei niet kwijt kan" en dat ik dat niet zag zitten.

Een medewerker is/ wordt flexibeler als hij / zij het werk leuk vind. Ik zit nu ook met enige regelmaat in het buitenland, met het ontwikkelteam in overleg, wat ook weer een stuk flexibiliteit vraagt. Omdat ik het (persoonlijk) prettig vindt even in een andere omgeving te komen.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik beide kanten erg goed begrijp, en je alleen maar kan adviseren iets te doen met een hobby als je werk. Dit hoeft niet te betekenen dat je "voltijd gamed" als je gamen leuk vindt, maar wel zou kunnen kijken of je als reviewer van games je inkomsten kan vergaren. Dat is volgens mij namelijk een Win-Win situatie. Natuurlijk biljft vrije tijd belangrijk, en dat is ze voor mij ook. Ik besteed graag tijd met m'n gezinnetje, of met vrienden, al is een avondje gamen (of filmpje pakken) ook erg leuk om te doen. Verder nog lekker bezig op 't voetbalveld, een aantal uren per week.
Tjah, ik laat wel eens wat voor het werk, maar werk laat ik ook wel eens voor wat privé. 't Is en blijft een kwestie van geven en nemen.

[vanisher]

Meekoh schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:50:
[...]

Dat is juist een goede vraag!
Het antwoord dat je geeft wijst voor mij eerder op een gebrek aan zelfkennis of een te groot ego.
Iedereen heeft wel iets waar ze niet goed in zijn, echt iedereen. Bij een solicitatie wil ik dan juist horen, dat die persoon weet dat dit een zwakte van hem/haar is en hoe hij/zij hiermee om gaat.

De laatste 10 jaar zit ik aan de andere kant van de tafel. Die vraag heb ik nooit gesteld en ga ik ook niet stellen. Er zijn veel andere manieren om hier achter te komen.

Buiten dat.. ik heb tijdens mijn sollicitaties altijd aangegeven dat ik als ik 2 weken sjaggie naar mijn werk ga dat ik mijn ontslag indien. Dit is nooit een reden geweest om niet aangenomen te worden. Sterker nog, ik ben überhaupt nooit afgewezen. Als je weet wat je wilt en je kunt je meerwaarde aangeven dan is het gewoon een gelopen race.. Het helpt ook dat je solliciteert op iets waar je oprecht enthousiast over bent.

[Stoney3K]

Meekoh schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:50:
[...]Iedereen heeft wel iets waar ze niet goed in zijn, echt iedereen. Bij een solicitatie wil ik dan juist horen, dat die persoon weet dat dit een zwakte van hem/haar is en hoe hij/zij hiermee om gaat.

Wat je vergeet is dat een potentiële werkgever in een machtspositie staat en een sollicitant op zo'n moment een zwakke positie heeft. Als de sollicitant dus iets verkeerds zegt omdat hij eerlijk antwoord geeft op een vraag, dan gaat de baan aan zijn neus voorbij.

Als ik bij een sollicitatie de vraag hoor wat mijn zwakke punten precies zijn dan heb ik het gevoel dat de werkgever mij in de val wil lokken om mijn mond voorbij te praten. Bijvoorbeeld als het om een lichte handicap gaat, dat ga ik niet aangeven in een sollicitatie omdat me dat een 1-0 achterstand oplevert.

Op het moment dat ik een contract ondertekend heb ben ik veel eerder geneigd om over zwakke kanten van mijn persoonlijkheid te praten die van invloed kunnen zijn op de werkvloer.

[JerX]

vanisher schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:44:
Slechtste vraag: Wat zijn je negatieve punten / eigenschappen.

Mijn antwoord: Die heb ik niet. Want als ik die had gehad, dan had ik dat geweten en had ik er wat aan kunnen doen voor dit gesprek.

Slechtste? Bij verre van, zo te zien kan je nog aan je zelf reflectie werken.

[D4NG3R]

jbdeiman schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:54:
[...]
Een medewerker is/ wordt flexibeler als hij / zij het werk leuk vind. Ik zit nu ook met enige regelmaat in het buitenland, met het ontwikkelteam in overleg, wat ook weer een stuk flexibiliteit vraagt. Omdat ik het (persoonlijk) prettig vindt even in een andere omgeving te komen.

Stoney3K schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:44:
[...]


Ik denk dat het ook een verschil is of ze die vraag stellen voor een langetermijn-functie met verantwoordelijkheden, of dat ze die vraag ook gaan stellen aan iedere flexwerker die 6 maanden aangenomen wordt om de gangen te bezemen.

Precies, als ik ergens zou worden aangenomen als junior softwareengineer is het worden van een medior en uiteindelijk senior software engineer de logische evolutie. Meer als dat heb ik initieel geen interesse in, dat is iets waar ik al werkend achter wil komen. Maar zie dat tijdens een sollicitatiegesprek maar eens over te brengen zonder direct ongemotiveerd over te komen.

[Verwijderd]

CH40S schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:51:
Je kan ook als je die persoon niet kent, best een oordeel vellen naar aanleiding van zo'n vraag, of het klopt is een tweede, maar daar gaat het bij een dergelijke vraag niet om. Natuurlijk kun je op basis van kleding en accessoires (zoals een horloge) een oordeel vellen over die persoon, maar het gaat meer om de eerlijkheid en de mening van de sollicitant dan dat het antwoord klopt.

Dat bedoel ik juist. Zo'n oppervlakkig oordeel wil ik niet maken, dus het is oncomfortabel om het dan toch geforceerd te moeten doen. Ik geloof dat ik iets zou roepen als een manager die bij een eerste ontmoeting misschien ietwat op de zaken vooruit loopt, maar tenminste wel lekker enthousiast is. Uiteraard met een guitige glimlach.

[Verwijderd]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:58:
Precies, als ik ergens zou worden aangenomen als junior softwareengineer is het worden van een medior en uiteindelijk senior software engineer de logische evolutie. Meer als dat heb ik initieel geen interesse in, dat is iets waar ik al werkend achter wil komen. Maar zie dat tijdens een sollicitatiegesprek maar eens over te brengen zonder direct ongemotiveerd over te komen.

Dat gaat toch juist prima? Geef aan dat je je breed wilt oriënteren en daarna je sterke punten en interesses wilt ontwikkelen. Daaruit spreekt ambitie en enthousiasme, maar ook dat je niet overhaast te werk gaat. Dat lijkt me een prima antwoord op de vraag waar je over 5 jaar wilt zijn. Juist iemand die niet noodzakelijk het voorspelbare pad wil bewandelen kan interessant zijn.

[jbdeiman]

D4NG3R schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:58:
[...]


[...]

Precies, als ik ergens zou worden aangenomen als junior softwareengineer is het worden van een medior en uiteindelijk senior software engineer de logische evolutie. Meer als dat heb ik initieel geen interesse in, dat is iets waar ik al werkend achter wil komen. Maar zie dat tijdens een sollicitatiegesprek maar eens over te brengen zonder direct ongemotiveerd over te komen.

Maar kan je dan niet aangeven dat dat is waar je heen wilt? Dat je beseft dat je "onderaan" (junior, mogelijk medior) begint en dat je je wilt opwerken naar Senior? En dat het werk als software engineer iets is wat je leuk vindt (hobby)? Daarmee impliceer je (zonder het te zeggen) dat je in staat bent jezelf buiten het werk te verdiepen in het bouwen van software, of iig nieuws/ wijzigingen daaromtrent in de gaten houdt.
Ik zeg niet dat je dat ook zal doen, maar het geeft in ieder geval een heel wat beter beeld qua reactie.

[Wailing_Banshee]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:45:
[...]

Dat is exact waar je de fout in gaat. Enthousiasme voor je werk hebben is niet het je leven laten leiden. Dat gaat alleen op als werk iets negatiefs is dat geminimaliseerd moet worden. Als je iets doet dat je leuk vindt, waar je graag mee bezig bent en waar je graag beter in wilt worden, dan leidt je werk echt je leven niet. Dan ben je met iets bezig waar je blij van wordt en waar je een hoop ervaring mee kan opdoen, om 's avonds naar huis te gaan en je met je eigen hobby's bezig te houden.

Ik werk ook om te leven. Maar ik ben zet me ook 100% in voor mijn werk. Het een hoeft de ander niet uit te sluiten. Als je mij nu zou vragen: wat doe je over 5 jaar, zal ik ik zeggen: ik ben dan een programmeur die web applicaties maakt. Wat ook mijn huidige baan is en wat mijn baan 10 jaar geleden was. Ik vind het leuk, ik heb er plezier aan om klanten tevreden te stellen, maar als ik zaterdag een miljoen win, denk ik wel dat ik over 3 maanden weg ben bij m'n werkgever.

[vanisher]

JerX schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:58:
[...]

Slechtste? Bij verre van, zo te zien kan je nog aan je zelf reflectie werken.

Ik weet exact wat mijn valkuilen zijn, het ontbreekt niet aan zelf reflectie

Het gaat mij om de letterlijke vraag!

Wat zijn je positieve eigenschappen
<verhaaltje>
1 2 3 daar komt ie:
Wat zijn je negatieve eigenschappen

Je kunt het ook heel anders vragen:

Als je alle gelegenheid krijgt om wat aan jezelf te verbeteren op persoonlijk vlak, wat zou dit dan zijn?

[da_PSI]

Ik vind het eigenlijk altijd wel prima. Heb niet echt een afschuw naar een bepaalde vraag (Vind dat altijd de uitdaging), de enigste vraag welke ik irritant vond was "Waar zie jij jezelf in dit bedrijf binnen 5 jaar", wist in het begin niet echt te antwoorden totdat mijn vriendin (nu vrouw) mij aankeek.., dat is niet zo'n moelijke vraag. Ik heb daar atlijd als antwoord op gegeven "jou positie"


Het grappige van het verhaal was dat ik idd de job had gekregen... (of het ivm het antwoord was weet ik niet, maar vind hem erg goed) ("jou positie" als je geinterviewd wordt door een echt bedrijf en geen recruiter)

[ Voor 7% gewijzigd door da_PSI op 08-12-2016 15:07 ]

[CEx]

De beste sollicitatievragen zijn degene waar geen goed of fout antwoord op gegeven kan worden, maar iets vertellen over de persoonlijkheid van iemand.
Waar ik in gesprekken bij invulling van mijn teams altijd achter probeer te komen is de voorkeur voor structuur vs chaos, perfectionisme in detail of op totaliteit, rigide vs flexibel, enz. Er is geen goed of fout, hoewel sommige sollicitanten wel dat idee hebben.

Vragen die ik nooit stel en zelf ook niet graag hoor zijn je eigen plus of minpunten opnoemen. Bij een vertrouwensband vind ik dat geen probleem, echter acht ik mijn gesprekspartners vaak niet in staat om te kunnen bepalen of ik (of iemand anders) eerlijk is of overdrijft, vals bescheiden is oprecht, opscheppen als zonde ziet of een rare perceptie van de werkelijkheid heeft.

Overigens ben ik in de reacties hierboven het niet eens dat iemand van zijn werk moet houden om het goed uit te voeren. Iemand die dit oprecht durft te zeggen kan ook overweg met de consequenties van die keuze. Met name in teams of kleinere bedrijven is het erg belangrijk om te weten wat iemand motiveert en wat niet.

[RoamingZombie]

Jivebunny schreef op donderdag 8 december 2016 @ 08:39:

Ik dacht aan een open vraag die misschien wel kan helpen om een beter beeld van de huidige motivatie redenen van de sollicitant te krijgen:

- Waar hoop jij over 5 jaar te staan/Wat zie jij jezelf de komende 5 jaar bij (this.companyName) doen, en welke verantwoordelijkheden liggen bij jou?

Maar goed, misschien helemaal niet relevant/van toepassing.

Als er één vraag is waar ik een hekel aan heb is dat hem wel. Ik weet niet waar ik sta in het leven over 5 jaar en ik hoop dat de meeste mensen dat niet weten anders heb je toch wel een saai leven

Het komt er op neer dat je moet liegen omdat je anders niet aangenomen word (goeie basis om op te beginnen bij je nieuwe baan) of je zegt eerlijk dat je het niet weet en dan zien ze je als ongemotiveerd.

[ Voor 13% gewijzigd door RoamingZombie op 08-12-2016 15:16 ]

[Lethalis]

vanisher schreef op donderdag 8 december 2016 @ 14:44:
Slechtste vraag: Wat zijn je negatieve punten / eigenschappen.

Mijn antwoord: Die heb ik niet. Want als ik die had gehad, dan had ik dat geweten en had ik er wat aan kunnen doen voor dit gesprek.

Mijn antwoord zou zijn:
- Ik ben niet goed in het ontwerpen van user interfaces. Mijn focus ligt meer bij de techniek.
- Ik kan ongeduldig zijn.
- Ik zou wat assertiever kunnen zijn. Ik ben dus niet zo'n held in het onderhandelen met een klant.
- Ik denk hardop / lul tegen mezelf als ik druk bezig ben

Gewoon een eerlijk antwoord.

[EvaluationCopy]

Daar heb ik echt nog nooit van gehoord, dat je niet naar iemand's privé mag vragen. Bij mijn huidige werk heb ik in een tweede ronde gesprek anderhalf uur met de eigenaar om de tafel gezeten. Dat ging alleen maar over hobby's, vrije tijd, de woonplaats en onze kinderen. Hij wilde weten of het klikt. Of ik mijn vak versta was vooraf al bepaald (ervaring/CV, eerste gesprek en assessment)

Gesprek opende letterlijk met 'en wat heb je afgelopen weekend gedaan'. Heerlijk

[3DDude]

Ik heb wel eens gesprekken, detachering.

En dat is afhankelijk van de persoon soms een kruisverhoor. Maar gewoon jezelf zijn, uitleggen wat je eerder gedaan hebt, wat je ambities zijn / je leuk lijkt is prima toch.

Ik stel ook altijd wat algemene vragen terug die ik vooraf voorbereid, wat hebben jullie allemaal, waar zijn jullie mee bezig, als je een knelpunt / pijnpunt binnen de organisatie zou moeten noemen. Wat zou dat zijn?

Het is naar mijn mening aan de sollicitant ook om vragen te stellen zodat je weet waar je mogelijk in terecht kunt komen; en belangrijk of dat mogelijk wat voor je is.

[Wailing_Banshee]

EvaluationCopy schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:14:
Daar heb ik echt nog nooit van gehoord, dat je niet naar iemand's privé mag vragen. Bij mijn huidige werk heb ik in een tweede ronde gesprek anderhalf uur met de eigenaar om de tafel gezeten. Dat ging alleen maar over hobby's, vrije tijd, de woonplaats en onze kinderen. Hij wilde weten of het klikt. Of ik mijn vak versta was vooraf al bepaald (ervaring/CV, eerste gesprek en assessment)

Gesprek opende letterlijk met 'en wat heb je afgelopen weekend gedaan'. Heerlijk

Stel dat je had gezegd (geen idee van je geslacht, ik ga maar even uit van man): ik ben lekker met mijn partner een weekendje weg geweest. Hij en ik hebben een heerlijk romantisch nachtje op het strand doorgebracht'. En dan blijkt die persoon tegenover je homo's te verachten...

Het heeft helemaal niets met het werk te maken, maar de kans dat je aangenomen wordt, zal dan toch wel tot ongeveer 0 zijn gezakt, denk ik.

[servies]

Zou je daar dan willen werken?

[Megajr]

Ik zou er liever tijdens de sollicitatie al achterkomen dan bij de koffieautomaat persoonlijk.

[Rannasha]

servies schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:24:
Zou je daar dan willen werken?

Dat ligt eraan wat de positie is van de betreffende persoon. Als het de teamleader is, dan natuurlijk niet. Maar het kan ook een of andere HR persoon zijn of iemand elders in de hierarchie waar je normaalgesproken vrijwel niet mee te maken krijgt.

[Stoney3K]

Rannasha schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:27:
[...]

Dat ligt eraan wat de positie is van de betreffende persoon. Als het de teamleader is, dan natuurlijk niet. Maar het kan ook een of andere HR persoon zijn of iemand elders in de hierarchie waar je normaalgesproken vrijwel niet mee te maken krijgt.

En in dat geval zijn ze (in principe) strafbaar als blijkt dat je om die reden niet aangenomen wordt. Maar probeer dat in zo'n geval maar eens te bewijzen.

[Verwijderd]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:13:
Als er één vraag is waar ik een hekel aan heb is dat hem wel. Ik weet niet waar ik sta in het leven over 5 jaar en ik hoop dat de meeste mensen dat niet weten anders heb je toch wel een saai leven

Het komt er op neer dat je moet liegen omdat je anders niet aangenomen word (goeie basis om op te beginnen bij je nieuwe baan) of je zegt eerlijk dat je het niet weet en dan zien ze je als ongemotiveerd.

Dat is natuurlijk juist het punt van die vraag. Niemand weet precies waar hij gaat zijn in 5 jaar, maar het gaat erom hoe je hem invult. Zoals hierboven ook al gezegd kan je prima een traject aangeven in de trant van eerst oriënteren in de breedte, dan toeleggen op een richting en specialiseren in iets waarin ik echt mijn ei kwijt kan. Als er alleen maar kweenie uit komt, tja, dan ben je wel een tamme zak. Of, laten we de juiste lijn vasthouden, dan is planning en communicatie een verbeterpunt

[ Voor 4% gewijzigd door Verwijderd op 08-12-2016 15:32 ]

[Rannasha]

Stoney3K schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:28:
[...]


En in dat geval zijn ze (in principe) strafbaar als blijkt dat je om die reden niet aangenomen wordt. Maar probeer dat in zo'n geval maar eens te bewijzen.

Ja inderdaad. Tenzij ze direct zeggen dat ze je niet aannemen omdat <insert discriminerende reden>, zul je het nooit kunnen bewijzen, want het bedrijf kan altijd wel met een of ander geldig klinkend excuus komen waarom een andere kandidaat beter is. Daarom is het beter om prive-zaken zoveel mogelijk buiten het interview te houden.

[k995]

CEx schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:07:
De beste sollicitatievragen zijn degene waar geen goed of fout antwoord op gegeven kan worden, maar iets vertellen over de persoonlijkheid van iemand.
Waar ik in gesprekken bij invulling van mijn teams altijd achter probeer te komen is de voorkeur voor structuur vs chaos, perfectionisme in detail of op totaliteit, rigide vs flexibel, enz. Er is geen goed of fout, hoewel sommige sollicitanten wel dat idee hebben.

Omdat dat er wel is, ze willen de functie, jij zoekt persoon met die eigenschappen. De juiste antwoorden zijn dus diegene die jij in gedachten hebt.

Iets wat je meestal wel aan de functie kan afleiden en iemand slim genoeg doorziet zo'n vragen en antwoord wat jij wil horen.

Wat voor mij ook de onzin van dergelijke vragen aantoont (en van meeste vragen trouwens) .

Vragen die ik nooit stel en zelf ook niet graag hoor zijn je eigen plus of minpunten opnoemen. Bij een vertrouwensband vind ik dat geen probleem, echter acht ik mijn gesprekspartners vaak niet in staat om te kunnen bepalen of ik (of iemand anders) eerlijk is of overdrijft, vals bescheiden is oprecht, opscheppen als zonde ziet of een rare perceptie van de werkelijkheid heeft.

En mensen verwachten zo'n vragen en hebben dus voorgemaakte nikszeggende antwoorden.

Overigens ben ik in de reacties hierboven het niet eens dat iemand van zijn werk moet houden om het goed uit te voeren. Iemand die dit oprecht durft te zeggen kan ook overweg met de consequenties van die keuze. Met name in teams of kleinere bedrijven is het erg belangrijk om te weten wat iemand motiveert en wat niet.

Idd, ik doe mijn werk echt niet graag maar doe het wel goed, gewoon professioneel is dat.

[RoamingZombie]

Verwijderd schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:29:
[...]

Dat is natuurlijk juist het punt van die vraag. Niemand weet precies waar hij gaat zijn in 5 jaar, maar het gaat erom hoe je hem invult. Zoals hierboven ook al gezegd kan je prima een traject aangeven in de trant van eerst oriënteren in de breedte, dan toeleggen op een richting en specialiseren in iets waarin ik echt mijn ei kwijt kan. Als er alleen maar kweenie uit komt, tja, dan ben je wel een tamme zak.

Het is wel het meest eerlijke antwoord. Het liefst zou ik over 5 jaar rijk willen zijn of dat ik zelfstandig kan worden via mijn hobby (zit mijn nieuwe werkgever daar op te wachten?). Dat is wat ik zou willen. De realiteit echter, ik leer elke dag weer wat nieuws. Ik ben niet de zelfde persoon die ik 5 jaar terug was en niet de zelfde persoon die ik over 5 jaar zal zijn. Ambities, dromen en omstandigheden veranderen. Dus, nee, ik kan je oprecht niet vertellen waar ik mij zelf zie over 5 jaar.

Beter kan je vragen "Hoe wil je je zelf ontwikkelen binnen ons bedrijf."

[ Voor 7% gewijzigd door RoamingZombie op 08-12-2016 15:36 ]

[Jivebunny]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:13:
[...]


Als er één vraag is waar ik een hekel aan heb is dat hem wel. Ik weet niet waar ik sta in het leven over 5 jaar en ik hoop dat de meeste mensen dat niet weten anders heb je toch wel een saai leven

Het komt er op neer dat je moet liegen omdat je anders niet aangenomen word (goeie basis om op te beginnen bij je nieuwe baan) of je zegt eerlijk dat je het niet weet en dan zien ze je als ongemotiveerd.

Er zit wel een beetje nuance in deze vraag. Het is niet: Waar sta jij over 5 jaar, maar waar HOOP je te staan over 5 jaar. Gewoon een vraag van wat iemand wellicht denkt, hoopt te halen uit zijn carrière/loopbaan in het vakgebied. Heeft iemand wel of geen ambities.

Deze vraag stel je niet aan iemand die bij de kippenfabriek aan de lopende band gaat werken.

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:34:
[...]

Ambities, dromen en omstandigheden veranderen.

En natuurlijk weet niemand dit. Het is ook een vraag die op dat moment wordt gesteld en gewoon een beeld geschetst kan worden op dat moment/in die periode in iemands leven. Natuurlijk bestaat er zoiets als voortschrijdend inzicht...

[ Voor 22% gewijzigd door Jivebunny op 08-12-2016 15:39 ]

[RoamingZombie]

Jivebunny schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:36:
[...]


Er zit wel een beetje nuance in deze vraag. Het is niet: Waar sta jij over 5 jaar, maar waar HOOP je te staan over 5 jaar. Gewoon een vraag van wat iemand wellicht denkt, hoopt te halen uit zijn carrière/loopbaan in het vakgebied. Heeft iemand wel of geen ambities.

Deze vraag stel je niet aan iemand die bij de kippenfabriek aan de lopende band gaat werken.

Heb deze vraag toch meerdere malen gehad bij klantenservice baantjes en dat verschilt niet veel van een kippenfabriek kan ik je vertellen Mijn ambities zijn voornamelijk op persoonlijk vlak. Ik heb nooit een carriere geambieerd.

Jivebunny schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:36:
[...]


En natuurlijk weet niemand dit. Het is ook een vraag die op dat moment wordt gesteld en gewoon een beeld geschetst kan worden op dat moment/in die periode in iemands leven. Natuurlijk bestaat er zoiets als voortschrijdend inzicht...

Juist voortschrijdend inzicht, inzicht die je verkrijgt naarmate de tijd verstrijkt en dus nog niet hebt op dat moment.

[ Voor 31% gewijzigd door RoamingZombie op 08-12-2016 15:40 ]

[jbdeiman]

Wailing_Banshee schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:23:
[...]

Stel dat je had gezegd (geen idee van je geslacht, ik ga maar even uit van man): ik ben lekker met mijn partner een weekendje weg geweest. Hij en ik hebben een heerlijk romantisch nachtje op het strand doorgebracht'. En dan blijkt die persoon tegenover je homo's te verachten...

Het heeft helemaal niets met het werk te maken, maar de kans dat je aangenomen wordt, zal dan toch wel tot ongeveer 0 zijn gezakt, denk ik.

Grappig, je antwoord helemaal niet met dat je een mannelijke partner hebt. Je antwoord is hierin heerlijk neutraal, dus de persoon tegenover je kan er ook niets mee.

Persoonlijk vind ik het altijd prettig om van iemand te weten of hij/ zij thuis woont, of op zichzelf (afhankelijk van de leeftijd kan dit wat zeggen over zelfstandigheid) en of hij/ zij een partner heeft. Ik geef daarbij zelf ook aan in wat voor (privé) situatie ik zit. Komt denk ik ook omdat we hier (hoofdzakelijk) met jonge mensen werken, die langzamerhand steeds meer in de situatie "huisje boompje, baby" komen, of die jonge kinderen hebben.
Ik stel die vragen bewust ook neutraal (niet "heb je een vrouw en kinderen", maar meer richting woon je op jezelf/ samen). Wil de sollicitant niet vertellen dat hij een mannelijke partner heeft, hoeft dat dan ook niet, en je dwingt iemand ook niet de keuze te maken tussen dit wel te vertellen, of te liegen.
Verder vind ik het ook wel prettig om iets over de vrijetijdsbesteding/ hobby's te weten. (wederom gewoon open vraag, geen verplichting alles te vertellen), waarbij de hobby's vaak ook veel over iemand vertellen.

Bijv:
- ik besteed de meeste vrije tijd aan gamen (gaat niet over mijzelf )
- Speel je dan single of multiplayer.
Als het antwoord "single" is, dan kan dat mogelijk iets betekenen over de sociale kwaliteiten van iemand.

- In mijn vrije tijd game ik, kijk films en voetbal ik.
Je kan dan ook doorvragen over het voetbal. Niet of hij/ zij goed is, maar hoe hij / zij daarover spreekt kan ook veel informatie verschaffen.

Let wel op bij dergelijke vragen dat deze niet direct een antwoord geven over hoe de persoon op het werk is, maar ze geven wel vaak een idee voor vervolgvragen, waarbij je dit op het werk kan reflecteren.

In het geval van 't gamen kan je dan ook doorvragen waarom hij/ zij het liefst single player games speelt, en vanuit daar het gesprek wat meer richting sociale kant sturen (Wanneer van toepassing voor 't team of voor 't bedrijf, als het iemand is die in zijn 1-tje als chauffeur door NL rijdt met pakketjes, voegt dat natuurlijk veel minder toe).

CEx schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:07:

Overigens ben ik in de reacties hierboven het niet eens dat iemand van zijn werk moet houden om het goed uit te voeren. Iemand die dit oprecht durft te zeggen kan ook overweg met de consequenties van die keuze. Met name in teams of kleinere bedrijven is het erg belangrijk om te weten wat iemand motiveert en wat niet.

Ik hoop niet dat je daarmee op mijn input doelt (onderandere), wat ik bedoel te zeggen is dat het voor een baas gemiddeld meer loont iemand te vinden die het werk ook echt leuk vindt, dan iemand die het niet leuk vindt, en alles professioneel oppakt.
Uiteindelijk denk ik ook dat je een (goede) mix van beide personen nodig hebt in een bedrijf, de professional (die staat er vaak wat zakelijker in) en de "hobbyist", die op een heel andere manier waarde toevoegt aan je bedrijf.

[ Voor 14% gewijzigd door jbdeiman op 08-12-2016 15:42 . Reden: Reactie op CEx ]

[Jivebunny]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:37:
[...]


Heb deze vraag toch meerdere malen gehad bij klantenservice baantjes en dat verschilt niet veel van een kippenfabriek kan ik je vertellen

Misschien stelden ze die vraag wel om ambitieuze mensen te weren of aan te trekken haha.

[Verwijderd]

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:34:
Het is wel het meest eerlijke antwoord. Het liefst zou ik over 5 jaar rijk willen zijn of dat ik zelfstandig kan worden via mijn hobby. Dat is wat ik zou willen. De realiteit echter, ik leer elke dag weer wat nieuws. Ik ben niet de zelfde persoon die ik 5 jaar terug was en niet de zelfde persoon die ik over 5 jaar zal zijn. Dus, nee, ik kan je oprecht niet vertellen waar ik mij zelf zie over 5 jaar.

Ook met die randvoorwaarden kan je toch aangeven waar jij jezelf nu over 5 jaar ziet? Dat dat morgen weer anders kan zijn is prima. Dat het niet specifiek is, is ook prima. Je hoeft niet aan te geven dat je dan chef bezemsteel bent of hoofd van de dopjesafdeling, je mag best aangeven wat je interesses of sterke punten zijn en dat je stapsgewijs die kant op wilt bouwen of juist dat je eerst de breedte in wilt om die interesses te onderzoeken. Zolang je maar toont er meer dan helemaal niets van te vinden.

Waarom vatten zoveel mensen dat toch op als ik moet een letterlijk antwoord geven en als ik dat niet kan dan lieg ik?

RoamingZombie schreef op donderdag 8 december 2016 @ 15:34:
Beter kan je vragen "Hoe wil je je zelf ontwikkelen binnen ons bedrijf."

Dat is toch precies dezelfde vraag? Of is iedereen hier zo'n ongelooflijke techneut dat een vraag interpreteren al teveel gevraagd is?

[ Voor 12% gewijzigd door Verwijderd op 08-12-2016 15:40 ]