Ik zie van pagina 1 (de quote) naar de laatste reacties dat het nog actueel is, maar wou het toch even kwijt:
assje schreef op woensdag 24 augustus 2016 @ 12:03:
Standaard stellen dat alles zonder uitzondering door de werkgever verzorgd moet worden gaat mij dus te ver. Een werkgever kan eisen van een werknemer dat hij een rijbewijs B/C/D etc heeft, hij zou wat mij betreft dus ook prima kunnen eisen dat hij een android smartphone of Iphone heeft (IANAL)
Daar zit wel een beetje de crux van het verhaal. De werkgever kan
eisen verlangen dat je aan bepaalde voorwaarden voldoet, tenslotte bepaald de werkgever bij het in dienst nemen van het personeel of deze voldoet aan het gevraagde in de vacature.
"Ja, ik heb een rijbewijs" en "ja, ik heb een auto" maar "nee, deze privé auto ga ik niet zonder vergoeding inzetten voor zakelijke doeleinden".
Ik ken dan ook geen voorbeelden waar zwart op wit in een contract staat dat 'geëist' is dat je privé middelen moet inzetten voor zakelijke doeleinden zonder enige vergoeding.
Dat het in de praktijk gebeurd kan vele redenen hebben, maar het feit dat men er niet op in gaat is omdat de werkgever daar vervolgens moeilijk over gaat doen en achterliggende gedachtes als "ik heb een tijdelijke contract en wil wel dat het verlengd wordt", of redenen van vergelijkbare strekking, zorgen dat mensen maar slikken ipv stikken terwijl ze 110% in hun recht staan om daar een vergoeding voor te verlangen.
Ik was er op een gegeven moment klaar mee bij mijn vroegere werkgever en dat werd me niet in dank afgenomen. Ik zou geen meter meer rijden met mijn eigen auto omdat de vergoeding niet kostendekkend was. Dat men een kilometervergoeding krijgt betekend nog steeds niet dat ze daarom maar hun privé spullen moeten inzetten voor zakelijk gebruik.
Voor de baas is het 50 euro kilometervergoeding per dag en voor de werknemer is het 2x per jaar extra bij de garage voor onderhoud en een auto die je een paar jaar eerder kunt afschrijven.
Ik zou dus zonder een betere vergoeding geen meter meer rijden met privé vervoer en ze moesten maar wat regelen als ik extern bij een klant aan de slag moest. Strikt zakelijk gezien was dat geen probleem, want er was een aftands vervoersmiddel waar je bij een ongeluk op de snelweg geheid je leven had gekost, maar het was vervoer en het klagen houd een keer op (dus ook ik ben gezwicht).
Hetzelfde geld voor een mobiel. Bij mijn huidige werkgever kan ik extern de mail alleen bekijken via de smartphone, maar die mailserver beheerd wel mijn beveiliging van de telefoon waardoor ik van een patroon naar een pincode moet en als ik dit een paar keer verkeerd doet wordt de telefoon uit veiligheidsredenen geformatteerd. Als het patroon gebleven was had ik er nog mee kunnen leven, maar een pincode en de bijbehorende formatteerbeveiliging gingen mij toch echt te ver op een privé toestel.
Als ik mijn mail dus wil kunnen lezen zijn er 3 opties. Telefoon van de zaak, mail toegankelijk via het web of af en toe langs kantoor om de mail te checken.
Ik laat me in ieder geval niet meer voor het karretje spannen door geen enkele werkgever en dat zou niemand moeten toestaan
TL:DR; Het is onder geen beding 'normaal' of 'vanzelfsprekend' dat je, zonder daar goed overleg over te hebben, privé middelen moet inzetten voor zakelijke doeleinden.