Ik werk inmiddels al weer 8 jaar voor een beursgenoteerd bedrijf dat in de bovenste helft van de Fortune 500 staat. 100k medewerkers, 50B$ revenue per jaar.
Binnen ons bedrijf hebben we heel veel focus op de 'human-factor'. Denk daarbij aan betaalde scholing en omscholing, maar ook hulp bij problemen in de persoonlijke sfeer (e.g. externe psychologen, betaald door de werkgever), herlocatie voor bijv. gezins-herreniging of voor betere carrière mogelijkheden binnen onze organisatie.
Daarnaast hebben een grote giving-back cultuur. Dit betekent bijvoorbeeld dat je tot 40 uur per jaar betaald vrij kan nemen om je in te zetten voor non-profit doelstellingen (gaat dus niet van je vakantiedagen af). Ook ondersteunen we veel lokale scholen me financiële middelen, curriculum ontwikkeling en externe projecten. We ondersteunen actief women- en minorities development in de tech-sector.
Toen ik hier kwam werken (was ik nog een stuk jonger) en vond ik dit softe mumbo-jumbo feel-good windowdressing. Gewoon werken voor je geld en niet zeuren.
Inmiddels heb ik een gezin en realiseer je je dat hele andere zaken dan geld belangrijk worden (flexibel werken, andere secundaire voorwaarden die een gezinsleven ondersteunen, zoals bijv. beperkt reizen).
Daarnaast heb ik voor een intern cross-department programma ook onderzoek gedaan naar dit soort zachte-factor ontwikkelingen bij onze concurrenten.
Waar ik achter kwam is dat zeer veel bedrijven in de technology industry human-factor programs hebben. Waar ik ook achter kwam is dat het niet window-dressing is, maar dat het bittere noodzaak is voor onze bedrijfsvoering.
De kosten voor acquisitie van personeel en het opbouwen van kennis is zo hoog in onze industrie, dat al deze human-factor maatregelen onder de streep gewoon een kostenbesparingen met zich mee brengen. Door het personeel tevreden te houden worden kosten bespaard. Daarnaast verwacht men dat de groei in de tech-sector zo hard toe neemt, dat het eenvoudigweg niet mogelijk is om al deze banen in te vullen met 'standaard', witte, hoog-opgeleide mannen. Er zijn er gewoon te weinig van. Vrouwen en minderheden zijn noodzakelijk om de business draaiend te houden.
Google maar eens op "skill gap" of "STEM education" om te zien hoeveel Amerikaanse bedrijven investeren in deze groepen om hun eigen business in voor de toekomst veilig te stellen.
edit: ik had eigenlijk ReRichard moeten quoten, aangezien hij denkt dat personeel op de balans staat naast de machines.