Sagat schreef op dinsdag 14 augustus 2018 @ 22:16:
[...]
Ik heb zeker interesse! Typ maar lekker wat uit zou ik zeggen.
Ik wilde zelf eigenlijk ook gaan (het liefst nog in het sf4 tijdperk) maar nooit van gekomen. Nu ik wat meer liefde voor 5 krijg (zowel spelen als kijken) is het iets wat me wel leuk lijkt. Ticket prijs helpt niet mee en hotels zijn ook niet gratis.
De kosten voor het vliegen naar Las Vegas zijn idd vrij hoog. Het zit middenin het hoogseizoen (tot nu toe, begin augustus). Hotels zijn in Vegas gelukkig niet al te duur. De entreeprijzen voor Evo zijn ook wel wat hoger dan ik had verwacht (met name het aparte kaartje voor dag 3).
Ik weet niet hoe andere majors (bijv. CEO, SCR, Evo Japan) zijn georganiseerd en in welke periode ze vallen, maar wellicht dat het interessant is om die ook eens te bekijken. Het zou zomaar kunnen dat die buiten het vakantie-hoogseizoen vallen en daardoor qua kosten een stuk aantrekkelijker zijn. Ik weet echter niet hoe groot deze toernooien zijn qua bezoekersaantallen en wat je ervan kan verwachten, maar ook met een zoekmachine kom je volgens mij een heel eind.
Wat je kan verwachten op Evo?
Hype
Dag 1 is geweldig, omdat alles dan nieuw is. Je loopt rond, je ademt de sfeer, je bezoekt stands, je ziet/ontmoet/praat-met FGC-grootheden, je speelt demo’s, je bekijkt casuals; het is een beetje een overload van game-geweld in de positieve zin. Je kan bij elke match even aanschuiven en dan weer door naar de volgende.
Ik vond het zelf een beetje surrealistisch om naast Mago te zitten, kijkend naar een wedstrijd tussen Xian en Itabashi Zangief, terwijl Gamerbee naast je aanschuift en zijn excuses aan je aanbiedt voor het aanstoten. Ben niet het type die starstruck is of de behoefte voelt om foto’s te maken met mensen, maar ben daar toch met meerdere mensen op de foto gegaan
Dag 3 is geweldig, omdat je met grofweg 15.000 man in een stadion zit te kijken naar een aantal high-level wedstrijden. Voor degenen die het niet weten: op deze dag wordt de top 8 van een aantal games uitgespeeld en wordt voor elke game de winnaar gekroond. Het is ook de dag waarop de publishers announcements doen voor bepaalde games. Voor SF V werden dus Sagat en G bekend gemaakt.
Tussen het publiek zitten en de hype meemaken van de momenten in elke wedstrijd en bij elke announcement is ook een geweldig iets. Vergelijk het een beetje met het aanwezig zijn bij een sportwedstrijd, alleen dan zijn het tientallen korte wedstrijden achter elkaar qua intensiteit.
Dag 2 vond ik persoonlijk de raarste, meest hype dag. Waarom? In vergelijking met dag 1 worden er minder wedstrijden gespeeld. Dag 1 is dan ook relatief rustig bij elke tafel, terwijl op dag 2 de crowds zich verzamelen om een aantal tafels. Hierdoor wordt de hype per match groter (meer mensen, meer oeh-ahs, hoger geluidsvolume).
Maar omdat er toch nog vrij veel potjes tegelijkertijd worden gespeeld, krijg je eigenlijk een continue stroom van hype-momenten: je kijkt op het scherm naar hoe Alex Valle met Blanka Nuckledu uitschakelt op het podium en hoort het publiek oeh-ahhen, terwijl je achter je aan twee totaal verschillende wedstrijden de oehs-en-ahs hoort (en wilt weten wat daar dan gebeurt); je rent er naar toe en ziet bijv. Daigo net naar losers gedropt worden door TheCoolKid93 en ziet vervolgens aan de tafel daar tegenover dat Justin Wong nog een paar rondes tegen Mago moet. En vervolgens gaat een aantal tafels verder het applaus de lucht in en wil je ook weten wat daar gebeurt...
Al met al is dag 2 dus een aaneensluiting van hypemoment op hypemoment. En dat vanuit iemand die daar normaliter niet echt gevoelig voor is, die moet bekennen dat die de adrenaline continu voelde stijgen. Een belevenis an sich.
Gaming Gods, FGC en relaties opbouwen
Zoals ik hierboven al heb omschreven, kom je de bekendste personen en topspelers uit de FGC tegen (leuk, als je dat een beetje volgt via Shoryuken.com, Eventhubs.com en YouTube). Aan de ene kant zijn ze bezig met analyses op concurrenten en houden ze de brackets in de gaten om toekomstige tegenstanders te bepalen. Maar aan de andere kant zijn het net zo goed fans van het genre als jij en ik. Ze bekijken dezelfde wedstrijdjes, ze voelen dezelfde adrenaline gieren en zijn net zo nieuwsgierig. En dat is leuk om mee te maken. Commentatoren als Seth Killian en James Chen lopen ook gewoon rond op zoek naar merchandise.
Je kan dan ook rustig met iedereen op de foto. En iedereen die ik heb gesproken (stuk of twintig top 100 spelers) is ontzettend down to earth, nederig misschien zelfs en volledig in voor een gesprek. Het is natuurlijk een andere zaak als je probeert met iemand op de foto te gaan en een gesprekje aan te knopen als iemand net uit het toernooi is geknald (hier heeft JWong ook over getweet). Het is vrij mensen om iemand dan even met rust te laten (vind ik).
ProblemX (die SF V heeft gewonnen) zat toevallig in het vliegtuig naar Londen waar ik ook in zat en heb dan ook rustig met hem en een paar andere Britse spelers (Joker Jokez oa) rustig over van alles en nog wat op het vliegveld kunnen kletsen.
Voor de WWE-liefhebbers: Austin Creed (ook een FG-liefhebber) was ook aanwezig en organiseerde een Windjammers-toernooitje.
Het leukste voor mij persoonlijk, was dat ik aan het begin van dag 2 vrij lang heb gesproken met een gewone rustige jongen genaamd Marcus… die vervolgens Daigo naar losers schopt… en die aan het einde van dag 2 Xian eruit schopt om naar top 8 te gaan voor SF V! Zijn nickname was dus TheCoolKid93, maar ik kende hem dus nog niet (maar genoeg anderen blijkbaar wel). Ik heb gedurende dag 2 dus ook een beetje het toernooi beleeft door zijn ogen. Na afloop zijn we ook gezamenlijk het hotel uitgelopen en naar het ernaast liggende Luxor gegaan en hebben nog rustig een uurtje doorgekletst.
Zo ook kwam ik ook op dag 2 een jongen genaamd Chris tegen en ook met hem lang gekletst. Bleek ook een semi-pro genaamd Kreymore uit New York te zijn. Leuk om op deze manier dus connecties te leggen en een beetje een relatie op te bouwen. Vind ik iig leuk.
Merch
Om op het laatste verder te gaan: een perfecte plek om inkopen te doen. Of het nu gaat om posters, petjes, shirts, stick-accessoires als buttons/ball-heads/gate-restrictors/decals, moederbordjes, nieuwe sticks, stuffed toys, wall-art, Evo-branded merch of spullen van Team Daigo: je vindt het er allemaal. Voldoende ruimte voor in je koffer voor op de terugweg is dus wel een must

Volgens mij heb je er een stuk of 50-75 stands met verkopers van van alles en nog wat. En op zo’n event zijn de prijzen vrij redelijk: USD/EUR-wisselkoers en geen verzendkosten (maar ja, dat ticket, he)…
Demo’s, pre-releases en indie-developers
De echte liefhebber kan helemaal los gaan als het gaat over nieuwe games. Een aantal publishers heeft grote stands staan waar bijv. Een pre-release op gespeeld kan worden. Super Smash Ultimate was dit jaar het grote voorbeeld daarvan; lange rijen met mensen die het wilden uitproberen (en een gratis mini-poster wilden ontvangen). De nieuwe Soul Caliber was er echter ook te spelen.
Maar er zijn ook demo’s te zien en te spelen. Ik heb nu even geen namen paraat, maar als je er even op zoekt dan kom je vast wel wat namen tegen van wat er te zien en te spelen was.
En er is ook nog eens een grote sectie waar zo’n 20-40 indie-developers een tafel hadden, waar je hun demo kon spelen. Ook ontzettend leuk om te zien.
Als je wilt, zou je je tijd volledig kunnen vullen met het spelen van al deze categorieën, zonder dat je ook maar een van de toernooi-spelletjes aanraakt.
Casuals, BYOC en side-tourneys
Tenslotte heb je de mogelijkheid om allerlei oude en nieuwe games te spelen.
Zodra tafels niet meer worden gebruikt voor het toernooi, kunnen ze gewoon gebruikt worden voor casuals (en money-matches, want tja… Vegas). Je kan dus gewoon iedereen die je tegenkomt uitdagen voor een potje. DBZ, SFV, Smash, etc.
Daarnaast zijn er nog legio tafels waar iedereen die dat wilde (dus met name Amerikanen), zijn set-up kan neerzetten en je diens game of choice kan spelen. Op die manier zijn er mensen die liever MvC2 spelen, beschikbaar om tegen te spelen. Maar ook oudere games als SSF2T zijn er te spelen.
En tenslotte zijn er nog de side-toernooitjes waar je je van tevoren voor kan inschrijven; games die wat minder groot zijn, maar bijv. wel 100 man op af wilt komen. Games als Ultra SF IV zijn hier een voorbeeld van. In sommige gevallen zit hier ook prijzengeld aan vast.
Als het om casuals gaat, schijnt het wel zo te zijn dat andere toernooien hierin beter faciliteren (maar hier heb ik geen hands-on ervaring mee)
Al met al, was het het voor mij helemaal waard. Ik heb in Nederland wel een keer RFD bezocht (wat ook goed is bevallen). Maar dit was echt wel iets op een andere schaal.
Zoals ik al aangaf, is de FGC nog een beetje vreemde eend in de bijt in de e-sports wereld. Er lopen wel professionals rond, maar het prijzengeld is nog een stuk minder hoog. Datzelfde geldt namelijk ook voor de bezoekersaantallen.
Mocht het FG-genre in populariteit toenemen, dan zou het zomaar kunnen dat de open structuur van een Evo komt te vervallen en dat het een meer gesloten karakter krijgt, zoals dat bijv. Voor grotere games als DOTA2 en LoL ook geldt. Het jammere is dan dat de benaderbaarheid van de FGC als geheel een stuk kleiner wordt. Het zou me niets verbazen als je dan domweg een groter stadion krijgt (30-50k mensen) en dat het meer als dag 3 van het toernooi wordt.
Tot dat moment er is, kan ik het van harte aanbevelen om Evo een keer te bezoeken. Zoals Tokido een aantal jaar terug al zei: “Fighting Games… are just… great!”