De stelling: "Alleen wonen is een luxe, uitkeringen kunnen omlaag."
Ik ben ook benieuwd naar de mening van anderen en welke situaties ik over het hoofd zie.
Toevoeging: de stelling is niet om samenwonen te verplichten, alleen om uitkeringen op samenwoonniveau vast te stellen. Hoe of waar je woont blijft je eigen probleem. Ook zijn bijstandsgerechtigden niet verplicht om bij elkaar samen te gaan wonen: ook onderhuur bij vrienden/familie/vreemden/etc die zelf een inkomen hebben moet mogelijk zijn zonder verlies van de uitkering.
Het basisinkomen is voorlopig nog ver weg, als het er ooit al komt. Het huidige stelsel begint steeds meer scheuren te vertonen: de AOW-leeftijd moet omhoog en het is onduidelijk wat het einde zal zijn. Tot voor kort kregen grootouders in de bijstand tienduizenden euro's boete als ze op de kleinkinderen passen. "op geld waardeerbare arbeid" heet dat met dure woorden. Hoe je geld moet verdienen aan het passen op de kleinkinderen weet niemand, maar blijkbaar was tot nu de gedachte dat dat kan. Een gedachte gedreven door begrotingstekorten. De huidige rage is het inzetten van privé-detectives die onder meer kijken wat je op Marktplaats verkoopt en als daar wat kittens bijzitten waar je verlies op hebt gemaakt mag je je uitkering terugbetalen. Waar een vrouw in de bijstand met een paar verliesgevende aanbiedingen op marktplaats precies €40.000,- vandaan moet halen weet niemand (heeft ze die hele uitkering in een ouwe sok gestoken terwijl ze leefde van haar kittens?), maar vooralsnog is de gedachte dat ze dat kan betalen. Ja, zo krijg ik de begroting ook wel sluitend.
Dus dan denk ik: dat kan zo niet langer. Maarja, hoe bespaar je op uitkeringen? De huidige methoden waarbij we mensen proberen te forceren aan het werk te gaan of willekeurige slachtoffers maken bij controles lijken niet effectief of rechtvaardig.
En zo komen we bij mijn stelling: "Alleen wonen is een luxe". Uitkeringen zoals de bijstand en AOW zijn een vangnet. Ze zijn er zodat niemand onder de brug hoeft te slapen. Nu zullen we het er snel over eens zijn dat in je eentje ergens wonen duurder is dan samen ergens wonen. De huidige uitkeringen gaan daar al vanuit: AOW voor een alleenstaande is €1156,25/maand (inclusief KOB/vakantiegeld) en voor samenwonenden €800,74. Voor bijstand is dit €960,83 (alleen) en €686,31 (samen).
Nu zullen we het er ook snel over eens zijn dat samenwonen minder erg is dan onder een brug slapen, daar verwacht ik weinig discussie over.
Het eerste discussiepunt is dan "Kan iedereen samenwonen?". Ik stel dat vrijwel iedereen dat kan. Je hoeft dan niet meteen met elkaar naar bed, je kan ook gewoon vrienden zijn, broer en zus, studenten, etc. Als bijvoorbeeld een jonge man iedere dag een andere date thuis wil brengen dan is dat niet verboden, maar daarvan mag naar mijn mening ook verwacht worden dat hij niet van een uitkering leeft. Voor de belasting hebben we het hier meestal over fiscale partners. Ik stel dus dat vrijwel iedereen fiscaal partner kan zijn of worden.
Voor de enkele uitzondering waar iemand met een uitkering aantoonbaar absoluut niet samen kan wonen (ik verwacht een zeer laag percentage) zie ik geen bezwaren om alsnog de hogere uitkering te betalen voor die gevallen. Mocht jij als vrijwilliger een gratis asiel vanuit je huis runnen, dan mag je van mij de volle uitkering krijgen.
Ook voor mensen met een ernstige handicap die samenwonen beperkt valt wel een uitzondering te maken, maar dat zijn er geen miljoenen.
Voor alleen de AOW (bijstand en andere uitkeringen heb ik zo geen cijfers voor) hebben we het hier over een besparing van ruim een half miljard per jaar! Alle uitkeringen samen zullen waarschijnlijk goed zijn voor meerdere miljarden als we "alleen wonen" als een luxe gaan beschouwen.
Een volgend discussiepunt: is samenwonen gezond? Ik durf te stellen dat dat in het algemeen zo is. Wie wonen er nu vaak alleen met een uitkering?
• Oudjes die niemand meer kennen bijvoorbeeld. Die zitten weg te kwijnen. Kunnen we er dan niet beter voor zorgen dat die met minstens twee man samen kunnen wonen? Dat hoeft niet per se een verzorgingstehuis te zijn. Dat zal meer een soort "studentenhuis voor senioren", of gewoon 2 bevriende senioren zijn.
• Mensen die door werkeloosheid/handicap/luiheid thuis op de bank voor de TV zitten. Worden die gelukkiger van hun situatie? Verliezen ze niet juist het contact met de maatschappij?
• Bijstandsmoeders. Natuurlijk kan je de mannen zat zijn, heb ik alle begrip voor. Maar waarom zou je niet met een vriendin, familie of andere bijstandsmoeder samen kunnen wonen? En stel nu we zeggen dat dat niet kan, zal je dan voor altijd moeder zijn? Die kinderen worden groot, moet je dan alleen in die woning blijven?
Buiten het wel of niet opdringen van samenwonen en hoe je dat praktisch uit zou moeten voeren (samenwonen-datingbureau?
): zijn deze doelgroepen werkelijk het beste af door ergens alleen thuis te zitten? 
Alleen wonen kost geld en het lijkt lastig om aan te tonen (tenminste voor mij) dat alleen wonen goed of noodzakelijk is voor de gezondheid. Is het daarmee geen luxe? En als het een luxe is, moeten we daar dan rekening mee houden bij het vaststellen van de hoogte van een uitkering?
Ohja, mensen met een uitkering plegen vaker zelfmoord. Ik durf er geld op te zetten dat in je eentje achter de geraniums gaan zitten niet helpt om het zelfdodingscijfer omlaag te krijgen.
Ik ben ook benieuwd naar de mening van anderen en welke situaties ik over het hoofd zie.
Toevoeging: de stelling is niet om samenwonen te verplichten, alleen om uitkeringen op samenwoonniveau vast te stellen. Hoe of waar je woont blijft je eigen probleem. Ook zijn bijstandsgerechtigden niet verplicht om bij elkaar samen te gaan wonen: ook onderhuur bij vrienden/familie/vreemden/etc die zelf een inkomen hebben moet mogelijk zijn zonder verlies van de uitkering.
Het basisinkomen is voorlopig nog ver weg, als het er ooit al komt. Het huidige stelsel begint steeds meer scheuren te vertonen: de AOW-leeftijd moet omhoog en het is onduidelijk wat het einde zal zijn. Tot voor kort kregen grootouders in de bijstand tienduizenden euro's boete als ze op de kleinkinderen passen. "op geld waardeerbare arbeid" heet dat met dure woorden. Hoe je geld moet verdienen aan het passen op de kleinkinderen weet niemand, maar blijkbaar was tot nu de gedachte dat dat kan. Een gedachte gedreven door begrotingstekorten. De huidige rage is het inzetten van privé-detectives die onder meer kijken wat je op Marktplaats verkoopt en als daar wat kittens bijzitten waar je verlies op hebt gemaakt mag je je uitkering terugbetalen. Waar een vrouw in de bijstand met een paar verliesgevende aanbiedingen op marktplaats precies €40.000,- vandaan moet halen weet niemand (heeft ze die hele uitkering in een ouwe sok gestoken terwijl ze leefde van haar kittens?), maar vooralsnog is de gedachte dat ze dat kan betalen. Ja, zo krijg ik de begroting ook wel sluitend.

Dus dan denk ik: dat kan zo niet langer. Maarja, hoe bespaar je op uitkeringen? De huidige methoden waarbij we mensen proberen te forceren aan het werk te gaan of willekeurige slachtoffers maken bij controles lijken niet effectief of rechtvaardig.
En zo komen we bij mijn stelling: "Alleen wonen is een luxe". Uitkeringen zoals de bijstand en AOW zijn een vangnet. Ze zijn er zodat niemand onder de brug hoeft te slapen. Nu zullen we het er snel over eens zijn dat in je eentje ergens wonen duurder is dan samen ergens wonen. De huidige uitkeringen gaan daar al vanuit: AOW voor een alleenstaande is €1156,25/maand (inclusief KOB/vakantiegeld) en voor samenwonenden €800,74. Voor bijstand is dit €960,83 (alleen) en €686,31 (samen).
Nu zullen we het er ook snel over eens zijn dat samenwonen minder erg is dan onder een brug slapen, daar verwacht ik weinig discussie over.
Het eerste discussiepunt is dan "Kan iedereen samenwonen?". Ik stel dat vrijwel iedereen dat kan. Je hoeft dan niet meteen met elkaar naar bed, je kan ook gewoon vrienden zijn, broer en zus, studenten, etc. Als bijvoorbeeld een jonge man iedere dag een andere date thuis wil brengen dan is dat niet verboden, maar daarvan mag naar mijn mening ook verwacht worden dat hij niet van een uitkering leeft. Voor de belasting hebben we het hier meestal over fiscale partners. Ik stel dus dat vrijwel iedereen fiscaal partner kan zijn of worden.
Voor de enkele uitzondering waar iemand met een uitkering aantoonbaar absoluut niet samen kan wonen (ik verwacht een zeer laag percentage) zie ik geen bezwaren om alsnog de hogere uitkering te betalen voor die gevallen. Mocht jij als vrijwilliger een gratis asiel vanuit je huis runnen, dan mag je van mij de volle uitkering krijgen.
Voor alleen de AOW (bijstand en andere uitkeringen heb ik zo geen cijfers voor) hebben we het hier over een besparing van ruim een half miljard per jaar! Alle uitkeringen samen zullen waarschijnlijk goed zijn voor meerdere miljarden als we "alleen wonen" als een luxe gaan beschouwen.
Een volgend discussiepunt: is samenwonen gezond? Ik durf te stellen dat dat in het algemeen zo is. Wie wonen er nu vaak alleen met een uitkering?
• Oudjes die niemand meer kennen bijvoorbeeld. Die zitten weg te kwijnen. Kunnen we er dan niet beter voor zorgen dat die met minstens twee man samen kunnen wonen? Dat hoeft niet per se een verzorgingstehuis te zijn. Dat zal meer een soort "studentenhuis voor senioren", of gewoon 2 bevriende senioren zijn.
• Mensen die door werkeloosheid/handicap/luiheid thuis op de bank voor de TV zitten. Worden die gelukkiger van hun situatie? Verliezen ze niet juist het contact met de maatschappij?
• Bijstandsmoeders. Natuurlijk kan je de mannen zat zijn, heb ik alle begrip voor. Maar waarom zou je niet met een vriendin, familie of andere bijstandsmoeder samen kunnen wonen? En stel nu we zeggen dat dat niet kan, zal je dan voor altijd moeder zijn? Die kinderen worden groot, moet je dan alleen in die woning blijven?
Buiten het wel of niet opdringen van samenwonen en hoe je dat praktisch uit zou moeten voeren (samenwonen-datingbureau?
Alleen wonen kost geld en het lijkt lastig om aan te tonen (tenminste voor mij) dat alleen wonen goed of noodzakelijk is voor de gezondheid. Is het daarmee geen luxe? En als het een luxe is, moeten we daar dan rekening mee houden bij het vaststellen van de hoogte van een uitkering?
Ohja, mensen met een uitkering plegen vaker zelfmoord. Ik durf er geld op te zetten dat in je eentje achter de geraniums gaan zitten niet helpt om het zelfdodingscijfer omlaag te krijgen.
Verstuurd vanaf mijn Computer®