Giften - hoe(veel) geef jij weg?

[r.e.s]

Als student werd ik regelmatig door het uitzendbureau gevraagd of ik niet in de stad wou staan namens het WNF of een ander goed doel. Salaris 15 euro per uur! Vriendelijk geweigert, maar alleen hierdoor zal ik nooit een goed doel in de vorm van een automatische afschrift steunen. Ook zijn de meeste van de grote goede doelen niet transparant, ontvangen de bestuurders 'marktconforme salarissen' en steunt de overheid ongevraagd met belastinggeld ook diverse goede doelen.

Zoals een aantal andere tweakers heb ik meer vertrouwen in lokale goede doelen. Zo heb ik de bench van mijn hond (zo goed als nieuw) weg gegeven aan het dierenasiel. Koop ik producten bij de supermarkt voor de voedselbank (als ze er staan), en doe ik kleine bijdrages in collectebussen waarvan ik weet dat het vrijwilligers zijn en die achter het goede doel staan. Ten slot ben ik ook lid van de postcode loterij.

[drfrisbee]

Ik vind het jammer om zoveel onderbuikgevoelens te lezen. Iedere ANBI instelling moet aan een aantal eisen voldoen. Ik vind goede doelen hierdoor juist transparant, ze hebben allemaal een jaarverslag, publiceren directiesalarissen etc. Dat er discussie is over hoe ze het doen vind ik goed, maar liever zou ik die genuanceerder zien dan gefocused op het feit dat er teveel geld over de balk gaat aan salarissen.

Bekijk bijv. de site van Artsen zonder Grenzen. In een vergelijking van salarissen van gelijkwaardige banen gaan ze in het 1e kwartiel zitten, ruim onder marktconform.

Het is dus wel degelijk zo dat bekwame, vaak goed opgeleide, medewerkers financieel inleveren om zich in te zetten voor iets wat zij belangrijk vinden.

btw als iemand aan de postcodeloterij meedoet om wille van het goede doel, maar tegen hoge salarissen en overhead bent is een automatische incasso misschien toch kostenefficienter...

[Accountant]

ari3 schreef op dinsdag 14 januari 2014 @ 14:10:
[...]
Dit is nu typisch een voorbeeld van hoe je voedselbanken kunt voorkomen: zou een supermarkt niet zoveel verspillen dan heeft de voedselbank geen aanvoer en omdat de supermarkt minder hoeft af te schrijven op weggegooide producten kun de prijzen omlaag waardoor de mensen die van de voedselbank afhankelijk mischien wel hun eigen boodschappen kunnen betalen.

Wil je vraag en aanbod matchen in de supermarkt dan voorzie ik een voorspellende chip in ieders hoofd met een forecast van minimaal 1 week. Of we daar momenteel op zitten te wachten? Je idee is leuk echter is de uitvoering vooralsnog onhaalbaar (een supermarkt versplit niet voor de lol voedsel dat gaat ook ten koste van haar winstgevendheid).

ari3 schreef op dinsdag 14 januari 2014 @ 14:10:
[...]
Dat klopt, maar hoe helpt een voedselbank dan mensen om uit zo'n afhankelijke situatie te komen? Je zou toch zeggen dat het beter is om iets te bedenken om mensen uit die situatie te halen...

Er zullen altijd mensen zijn die naast de pot pissen en hulp nodig hebben in het leven. Het doel van een voedsel bank is ook niet om mensen onafhankelijk te maken/uit de problemen te krijgen maar te voorzien in een eerste levensbehoefte, ik zie dat als een allerlaatste redmiddel voor de aller zwakste in onze samenleving. Tuurlijk moeten die mensen tools aangereikt krijgen om eruit te komen maar die zijn er ook UWV en consorten.

Ik denk overigens dat je een zwerver er niet mee helpt om hem 1 euro te geven om uit zijn zwervende situatie te komen. Als ze me vragen voor geld geef ik deze mensen ook niets. Ik vermoed namelijk dat 90% van de zwervende mensen een geld/drugs probleem heeft. Met iedere euro die je deze mensen schenkt zullen ze opnieuw in hun patroon vervallen. Staan ze buiten de AH en vroegen ze aan me mag ik een banaan van je zou ik hem iedere keer een banaan kopen als ik boodschappen deed. Voorzien in een eerste levensbehoefte van onze zwakkere medemens vind ik wel een belangrijk iets.

[Verwijderd]

Ik geef nog steeds af en toe wat aan een goed doel. Ik kan helaas niet meer te veel geven en dat komt door de crisis maar zoalang ik een plak brood kan eten en een dak oven mijn hoofd hou en ook gewoon mijn hobby's kan blijven doen blijf ik geven.

[artificial_sun]

Ik geef maandelijks aan het WNF en wilde aan Stichting Dierenlot geven. Maar na 2 min googlen wordt het hem niet. In 2009 is ongeveer 15% naar kleine organisaties gegaan Bron en die zullen ook weer wat personeel hebben. Dus max 10% naar dieren

Ik zoek dus nog een goed dieren doel (liefst lokale doelen of minder op wild gericht als WNF) of ik breng mijn geld voortaan naar het lokale asiel (ben alleen bang dat ik dan met een kat thuis kom )

Daarnaast zoek ik een doel wat dierenmishandeling in NL aanpakt, je weet wel zoiets als de politie alleen dan die wel werkt.

[spacy]

Kerk, sponsonkindje via compassion, OpenDoors, ZOA, WorldVission en vergeet er vast wel wat.

Ik ben bij alle doelen goed op de hoogte, voor zover mogelijk uiteraard, hoe deze gelden ook weer besteed worden. En zal ook zeker adviseren waar je met regelmaat een doel wil sponsoren je eventjes de tijd neemt en goed de website, doelstelling, jaarverslag etc doorneemt.

Daarnaast lever ik boodschappen in (zelf gekocht bij plaatselijke supermarkt) bij de voedselbank, die het weer verdeelt aan mensen die dat nodig hebben. Ik snap ook de kritiek in dit topic op de voedselbank niet, want als je je erin verdiept kom je erachter dat daar best zware criteria voor zijn, mensen de hulp echt nodig hebben en zelfs de middenstand stil op de achtergrond ook mee helpt.
Het bestaan van de voedselbank is trouwens voor mij bewijs genoeg dat het Nederlandse sociale stelsel zijn beste tijd gehad heeft.

Kringloopwinkels, maar ook marktplaats vind ik geen goed doel, maar wel een goed alternatief tegen het onnodig verspillende consumerende gedrag in onze maatschappij. Een heleboel van onze producten waarop wij vanwege mode grillen of kleurtjes uitgekeken zijn, zijn nog lang niet versleten en kunnen best hergebruikt worden. En heb hier zowel meubel ingeleverd als gekocht en van een nieuw verfje voorzien.
Kleding inzameling hangt er voor mij een beetje tussen in.

Collectebussen begin ik steeds meer moeite mee te krijgen, vooral omdat ik het niet eens ben met de besteding intern bij veel van deze deze doelen het is dan ook vaak de moeite van de collectebus loper dat ik nog geef.

Qua ANBI disuccie vind ik het goed dat instellingen als de belastingdienst deze doelen goed controleren en heb ook als christen een bedenking waar kerk of sportclub een anbi status zou hebben.
Voor de kerk zal ik dat samengevat kort proberen uit te leggen. Een kerkgemeenschap in Nederland heeft een gebouw en een aantal betaalde functies en heeft diverse interne activiteiten. Daarnast heeft een kerkgemeenschap een diaconie waarin die financiele zorg voor anderen die behoeftig zijn gewaarborgd wordt. Het eerste deel vind ik vanuit maatschappij oogpunt niets anders dan bijvoorbeeld een sportverenging, het 2e deel 'de diaconie' neemt wel degelijk een zorgtaak van de overheid over. Daarom denk ik dat hoewel zwart wit gesteld enkel de diaconie de ANBI status zou horen te hebben.

Door de jaren heen heb ik gemerkt dat het mooier is van onze overvloed aan rijkdoem uit te kunnen delen, dan zelf te ontvangen. iets wat me vooral duidelijkw erd toen ik een keerk persoonlijk een kerstpakket bij elkaar winkelde om vervolgens weg te geven.

[Gé Brander]

Grappig om te zien hoe de onderbuik gevoelens over de "strijkstok" van diverse goede doelen beleefd worden...

Ik zat tot voor kort ook in dat zelfde schuitje. Na het zien van een TED Talk ben ik daar toch anders over gaan denken. Zie: http://www.ted.com/talks/...harity_is_dead_wrong.html

Ik ben dus niet direct van mening dat het dus maar moet kunnen dat er veel overhead is, maar in sommige situaties kan het noodzakelijk zijn om meer geld los te krijgen. Laten we wel deze nuance in gedachten houden in verdere discussie hierover.

Ik let echter wel heel goed op waar ik mijn geld aan doneer. Als ik het niet vertrouw of een verkeerd gevoel bij heb dan geef ik niet. En wat er al eerder gezegd is, als ik elke maand post ga krijgen van een goed doel, dan zijn ze me ook kwijt. Ik geef om bij te dragen aan het doel en niet om post te versturen.

Vaste doneringen zijn: Just Diggit (heel erg goed initiatief om woestijnvorming tegen te gaan. De moeite waard om even de site goed te bekijken en te begrijpen wat ze doen), AIDS fonds en zeker iedereen aan de deur als het met een collectebus is en ze zich kunnen legitimeren als een collectant voor het goede doel waar ze voor collecteren. Die mensen zijn vrijwillig bezig om extra geld voor het doel te verzamelen. Het moet wel een heel erg "slecht" goed doel zijn wil ik dan niets geven.

En oh ja... Die irritante goede doelen die met zielige beestjes op de tv je proberen over te halen om vooral de honden en beren in het oostblok te helpen. Die dus niet... Niet vanwege het niet willen helpen van mens en dier die het nodig hebben maar puur vanwege de aanpak die mij totaal niet zint.

[ Voor 7% gewijzigd door Gé Brander op 14-01-2014 16:56 ]

[Rudedadude]

Ik geef per jaar om en nabij de 4000 euro aan instellingen met een ANBI status. Dat zit tussen de 5 en 10 procent van mijn inkomen. Ik heb een sponsorfamilie (7 voor de prijs van 2!) en ondersteun bijvoorbeeld een tweetal vrienden die via een stichting actief zijn in het buitenland. Daarnaast geef ik aan een beperkt aantal kleinere stichtingen en projecten die in sub-Sahara Afrika actief zijn op het gebied van basis leefvoorzieningen, onderwijs en infrastructuur.

Ik vind het wezen van giften dat je het ook echt weggeeft. Daar bedoel ik mee dat ik met het weggeven geen invloed wil krijgen of sturing wil geven aan de organisatie of persoon aan wie je het weggeeft. Ik zie in reacties nog wel eens een neiging tot een micromanagement: ik wil wel geven, maar dan wil ik wel dat die persoon / die organisatie er dit of dat wel/niet mee doet. Dat is volgens mij geen geven. Tuurlijk, je moet je kunnen vinden in de nagestreefde doelen, maar daarna moet je ook het vertrouwen kunnen geven dat de verkregen middelen op een optimale manier ingezet worden. En dat kun je eventueel monitoren, maar alleen nog om te bepalen of je op een later moment nogmaals bereid bent te geven. En bekijk het op dezelfde manier als dat je naar jezelf kijkt: wat heb jij van je ouders, de overheid, de samenleving aan kennis / middelen / mogelijkheden gekregen en hoe ga je er mee om.

[flipjevandejam]

Interessant om te zien hoe er verschillend invulling wordt gegeven aan het geven van giften.

Voor wat betreft de financiële giften, ben ik benieuwd hoe jij het budget/hoogte vaststelt?

[GrooV]

Ik geef 0 euro. 2 jaar geleden voor t laatst gedoneerd, 25 euro aan de Alpe D'huzes, blijkt dat ze daar ook niet te vertrouwen zijn.(Duidelijk geen strijkstok beleid, blijkt dus niet waar te zijn) Doen we dus ook niet meer.

Als ik eerlijk ben geef ik mijn eigen geld ook liever zelf uit, ik heb er hard voor gewerkt en de overheid houdt al genoeg in. Misschien verandert mijn standpunt weer als ik echt een goed doel vind waar ik ook in geloof.

[ Voor 17% gewijzigd door GrooV op 21-01-2014 12:20 ]

[kdekker]

ANBI is een set regels van de belastingdienst. Per 1-1-2014 zijn de regels strenger geworden. Een regel is dat alle stukken inclusief namen van bestuursleden publiek op internet moeten komen. Nu is ANBI een prima systeem om dingen te controleren (vanuit de belastingdienst gezien), maar hecht ik ook aan privacy van de bestuurder. Voor leden en de belastingdienst waren sowieso alle stukken altijd al op te vragen.

Nu het publiek moet (dus zonder controle op degene die de gegevens bekijkt) hebben we als bestuur besloten de ANBI status in te trekken. ANBI zegt dus niet alles, evenals CBF of wat voor keurmerk dan ook alles zegt. In ons geval blijft er niets aan de strijkstok hangen, omdat iedereen vrijwilliger is, met 0.0 beloning (afgezien van 1x per jaar een kleine attentie en/of uitje).

Als je financieel wel in staat bent om giften te geven, maar dat niet doet dan leef je wel behoorlijk ego. Ook met alle keren dat het woord crisis in NL (en elk ander welvarend land) in de mond genomen wordt, bezitten we meer dan het grootste deel van de bevolking op aarde. Een (klein) deel weggeven lijkt me dan wel zo eerlijk. Onze rijkdom is ook (deels) gebaseerd op handelsverdragen, die lang niet altijd positief uitpakken voor bijv. de (cliché-matige) armen in Afrika. Van geven wordt je niet armer, integendeel. En delen kun je best zo jong mogelijk leren (zodra je zakgeld krijgt c.q. zelf iets gaat verdienen).

Er ligt onmiskenbaar een relatie tussen religie en de hoogte van giften (en het doen van vrijwilligerswerk, wat eigenlijk een 'gift in natura' is).

[Iblies]

kdekker schreef op dinsdag 21 januari 2014 @ 15:56:
...
Er ligt onmiskenbaar een relatie tussen religie en de hoogte van giften (en het doen van vrijwilligerswerk, wat eigenlijk een 'gift in natura' is).

Dat noemen we aflaat;
Wikipedia: Aflaat

En sinds we bij me werk jaarlijks 2 of 3 dagen ergens vrijwilligerswerk doen, besef ik steeds meer dat het geld die we geven geen zak voorstelt en ons een goed gevoel probeert te geven.

Zo hebben we stront staan schrapen bij een kinderboerderij, hebben we een bijdrage mogen leveren bij het sorteren van administratie bij tienermoeders, kleding sorteren bij leger des Heils.
We beseffen te weinig dat in Nederland ook schrijnende gevallen zijn waar niemand naar omkijkt en die net zo hard, zoniet harder dat stukje aandacht nodig hebben dan de kinderen in Syrië.

Klinkt hard, maar een kopje soep gaan rondbrengen nu het kouder wordt lijkt me veel socialer dan salonpolitiek bedrijven over het wel en wee van de mensen in Thailand en dat het daar zo onrustig is.

[Salvatron]

Ja want mensen kunnen zelf niet zorgen voor een kopje soep. Nog afgezien van dat het kopje soep zo weer weg is.