Ik ben van Joodse afkomst, en zou zeventig jaar geleden zijn afgevoerd, net zoals de hele familie van mijn oma. Zij was de enige overlevende, en alleen door het feit dat zij met een niet-joodse man was getrouwd, en doordat zij weigerde een ster te dragen (levensgevaarlijk, ja, maar ze heeft het overleefd). Zij heeft haar hele leven (ze is overleden in 1983) geweigerd om naar Duitsland te gaan. Dit is geen argument in deze discussie, alleen een uitleg.
Ik heb geen enkel probleem met Duitsland en Duitsers. Prettig land, en met evenveel aardige en sympathieke inwoners als er aardige en sympathieke Nederlanders in Nederland wonen.
Ik vind dat het echter wel onwenselijk om namen van Joodse en Duitse 'slachtoffers' op één monument te plaatsen. Net zoals het (nog steeds) niet gewaardeerd zal worden om de namen van in Indië gesneuvelde Nederlandse militairen en hun Indonesische slachtoffers op één monument te zetten, bijvoorbeeld.
Wanneer iemand dergelijke personen wil herdenken: ga je gang, moet kunnen.
Zo vind ik het ook een beetje vreemd om de Duitse soldaten als slachtoffers te zien. Weigeren kon, elke vorm van dienstplicht. (
http://www.colorado.edu/R...ernus/4800/Kittterman.pdf - en:
http://itech.fgcu.edu/&/issues/vol2/issue1/german.htm ) Dat er represailles waren, is vanzelfsprekend,maar daar hoorde doodschieten niet bij, evenmin als martelen of iets dergelijks.
Wat ook in ogenschouw genomen kan worden: - De Duitsers hadden geen enkele moeite ermee om de Joden als zondebok te zien, evenmin trouwens als de rest van de Europeanen. En niet aankomen met de legende over de Denen en hun koning (
http://www.snopes.com/history/govern/denmark.asp ). Ik bedoel dit niet als verwijt: ook de Nederlanders hadden weinig op met de Joden.
- Hitler is democratisch gekozen. De Duitsers wisten toen al wat hij van plan was. Misschien realiseerde niet iedereen de schaal waarop, maar toen puntje bij paaltje kwam, accepteerde men de Neurenberger rassenwetten.
- De Duitsers waren een bezettingsmacht. Ze waren niet uitgenodigd,en hadden ook geen oorlogsreden om Nederland binnen te vallen. Wie hier dus was, conformeerde zich aan de bezettingsregels. Dat ze zich later,na D-Day, misschien wat ongemakkelijk voelden, was begrijpelijk.
- Om Duitsland anno 1940 te vergelijken met Israël anno nu, is een beetje vreemd. Dat Israël fout zit, is evident. Maar een argument als "eerst zelf vervolgd worden en dan nu zulke dingen doen is onbegrijpelijk" is even sterk als "als jij tegen de grond geslagen wordt door iemand is het wel vreemd dat jij die persoon dan terug wil slaan." Nogmaals: hiermee praat ik het handelen van Israël niet goed. Ik heb het over de validiteit van argumenten.
Er valt nog veel meer aan te dragen,maar anders wordt dit een essay, in plaats van een post in een forum. Later misschien