Experiment groepswerk en socialisme

[Koenoe]

Lijkt me handiger om werk veel aantrekkelijker te maken d.m.v. het minimum loon flink te verhogen en de bijstand op een minimum bestaansinkomen te houden. De mensen die dan juist vanuit hun eigen standpunt denken en spreken, hebben daar dan wel opeens heel veel moeite mee. Uiteraard omdat dit ten koste gaat van hun eigen portemonnee.

Dus ze kunnen zich wel bezig houden met anderen, maar dan dien je aan hun inkomen te zitten. In negatieve zin of positief. Het werkt namelijk voor deze mensen ook de andere kant op. Als iemand hun inkomen kan verhogen, dan zijn deze mensen opeens heel belangenrijk.


Om terug te komen op de TS verhaal.

Het beeld klopt sowieso niet, wil je echt socialistisch denken dan moet je één toets voorleggen aan de gehele klas waaraan ze allen gezamenlijk mogen werken. Mocht er een meningsverschil zijn dan wordt er eerst gevraagd deze mening te onderbouwen en daarna (mocht er nog steeds onenigheid zijn) democratisch gestemd op wat het beste antwoord is. Kijk dan nog even wat voor cijfer er keer op keer uitkomt.

Wel een teken aan de wand, dat zelfs de kijk op het socialisme faalt bij een Amerikaanse economics professor. Misschien had die toch wat anders moeten gaan studeren of had die een andere universiteit moeten bezoeken.

[ Voor 9% gewijzigd door Koenoe op 02-05-2012 17:15 ]

[Jazzy]

Koenoe schreef op woensdag 02 mei 2012 @ 17:10:
Wel een teken aan de wand, dat zelfs de kijk op het socialisme faalt bij een Amerikaanse economics professor. Misschien had die toch wat anders moeten gaan studeren of had die een andere universiteit moeten bezoeken.

Het is een hoax, dat verhaal uit de startpost is niet echt gebeurd.

[Koenoe]

Naja, als het kapitalisme verdedigd moet worden t.o.v. van socialisme d.m.v. een hoax, dan zegt dat wel genoeg.

[IStealYourGun]

Het verhaaltje in de TS is een mooi propaganda verhaaltje die ik meten van tafel wil gooien met een thesis uit 2011: Prosocial Behavior, Social Interaction and Development: Experimental evidence from Vietnam

http://www.efdinitiative....-willingness-to-cooperate

---

Los van dat experiment is kickstarter eigenlijk ook iets dat ingaat tegen de gewone regels van onze economisch model en toch werk. Daarnaast bestaan er overal in de wereld dorpen en bedrijven die succesvol werken volgens een coöperatieven model dat dicht aanleunt bij het communisme. Marinaleda in Spanje is zo een dorp. Dus om nu te zeggen dat communisme echt NIET werkt is fout. Net zoals het stellen dat kapitalisme perfect is, aangezien de verschillende financiële crisissen dat toch even tegenspreken.

Edit: er zijn trouwens nog meer thesissen die ons economisch systeem op de korrel nemen.

[ Voor 4% gewijzigd door IStealYourGun op 02-05-2012 18:54 ]

[nXXt]

Kickstarter is vooral een mooi staaltje kapitalisme aan het werk. In essentie is het een soort Dragons Den-achtige vorm van durfkapitalisme met veel deelnemers en kleine bedragen.

[IStealYourGun]

nXXt schreef op woensdag 02 mei 2012 @ 19:39:
Kickstarter is vooral een mooi staaltje kapitalisme aan het werk. In essentie is het een soort Dragons Den-achtige vorm van durfkapitalisme met veel deelnemers en kleine bedragen.

Welk durfkapitalisme?
Als er niet genoeg wordt opgehaald ben je niets kwijt. De waren die je ervoor terug krijgt zijn op voorrand bepaald en in verhouding tot de arbeid. Veel projecten herinvesteren een deel van hun extra winst. Projecten worden ondersteund door een gemeenschap.

Het is verre van communisme, maar het heeft zeker veel elementen die je kan terugvinden in het Marxisme en ingaan tegen het idee van het kapitalisme.

[Dipsausje]

Mondragon in Spanje is ook een mooi voorbeeld, naar mijn idee niet alleen richting socialisme maar ook een zeer sterke democratie. Tegenlicht heeft er een aflevering over gemaakt.

Wat je daarin ziet is dat het niet alleen gaat om beloning in geld, maar ook sterk om verantwoordelijkheid. Iedereen deelt in de winst, maar iedereen deelt ook in de verantwoording.

Wat we in Nederland veel zien (ook in het voorbeeld van RaZ), is dat er een cultuur ontstaan is waarbij mensen puur worden beoordeeld op de economische waarde van het werk wat ze doen en er totaal voorbij wordt gegaan aan wie die mensen zijn en wat hun capaciteiten zijn.

De top find zich zelf steeds belangrijk en aan de productiekant zijn mensen vervangbare nummers (natuurlijk lang niet overal, maar het is wel iets wat je veel ziet). Vervolgens is het voor de winstmaximalisatie maar al te makkelijk om naar die vervangbare laag te kijken en jezelf wederom belangrijker te maken/vinden.

Wat je in het voorbeeld van Mondragon ziet is dat daar de instelling heerst dat iedereen verantwoordelijk is, mensen delen in de winst maar ook in de risico's. Daarmee is het eigenlijk juist ook een vorm van kapitalisme, iedereen is een beetje ondernemer, het bedrijf wordt ook nog eens democratisch gerund. "Ons kapitalisme" lijkt daarentegen meer op het oude systeem van adel maar dan binnen bedrijven: een kleine groep heeft de macht, het overgrote deel is vervangbaar. Dat overgrote deel heeft vaak weinig te zeggen, en er wordt voorbij gegaan aan de kennis, kunde en positieve bijdrage die die mensen misschien wel kunnen en willen leveren. Immers behoren zij tot het vervangbare deel dat (nu) maar een beperkte economische waarde toe lijkt te voegen.