Allereerst, ebia, bedankt voor je uitvoerige reactie!
ebia schreef op donderdag 22 maart 2012 @ 21:04:
Ja, ik ben wel eens werkloos geweest. Maar dat was in een periode dat ik geen noemenswaardige opleiding op m'n naam had staan, maar toch probeerde te raken aan een serieuze baan. Uiteindelijk ben ik maar tijdelijk in een winkel gaan werken, want thuis zitten gaat ook vervelen op den duur.
Maar dat was waarschijnlijk toen je jong was en met jeugdminimumloon kan je aardig wat banen vinden. Voor een volwassene van rond de 40 zijn dat soort baantjes buiten bereik omdat je te oud en te duur bent...
Als je bij UWV 0 op rekest krijgt, waarom ga je dan niet naar een andere instelling?
Omdat je voor andere instellingen moet betalen en waar haal je dat geld vandaan als je geen werk hebt?
Dat UWV niet helpt hoeft toch helemaal niet te beletten dat ze zelf aan de gang gaat? Ik weet niet waar je ex-vrouw vandaan komt (Afrika?) maar dat zou het natuurlijk ook pure racisme zijn kunnen geweest. Heel vervelend natuurlijk, maar ook daar gaat een talencursus denk ik niks bij helpen.
Ze komt inderdaad uit West-Afrika. En hoe zou ze dan "zelf aan de gang" moeten gaan? Er zijn genoeg taalcursussen en opleidingen maar die kosten allemaal veel geld, waar moet ze dat vandaan halen?
Overigens ken ik ook genoeg andere baantjes die niet persé fysiek zwaar hoeven zijn, terwijl je er ook weinig tot geen opleiding voor nodig hebt. Schoonmaak is slechts een suggestie als het gaat om werk waar je meestal wel makkelijk in kan rollen.
Natuurlijk zijn er meer baantjes. Ze heeft ook in de horeca gesolliciteerd maar 's avonds werken is niet te combineren met kinderen en het waren altijd zeer onregelmatige nul-uren-contracten waar je ook weinig aan hebt.
Heel vervelend voor hem, maar dat dat zou gebeuren zag iedereen toch al 10 jaar terug aankomen toen ze de grenzen van de EU verder gingen oprekken. Waarom is die kennis dan niet tijdig begonnen met het zoeken naar ander werk?
De beste man heeft een lichte geestelijke beperking en kan dus niet veel anders dan vrachtwagenchauffeur zijn, helaas... Hij werkte als chauffeur en machinist in de wegenbouw, maarja, crisis, minder investeringen in infrastructuur, en toen stond hij op die zelfde straat die hij heeft meegeholpen te bouwen...
Had ze maar geen kinderen moeten nemen. Koters zijn toch niet gratis? Waarom zou de overheid moeten meebetalen aan de 'hobby' van het hebben van kinderen? (Uitzondering: zwanger door verkrachting, maar dat gebeurt gelukkig niet zo veel).
Het hebben van kinderen een hobby? WTF? Puur biologisch beschouwd is het hebben van kinderen het enige doel in het leven van een mens. En dat enige wetenschappelijk bewezen biologische doel van het menselijk leven bestempel je nu als "hobby"? Het hebben van kinderen is wat mij betreft een basisrecht, zo niet een must. Daar leef je voor. Sterker nog, je leeft omdat jouw ouders kinderen hebben gekregen dus je mag best wel dankbaar zijn voor mensen die kinderen krijgen.
Vergeet ook niet dat situaties kunnen veranderen. Een moeder die geen baan kan vinden is niet zo'n groot probleem zolang ze een partner heeft. Als het tot een scheiding komt of wanneer die partner plotseling zou komen te overlijden of, minder erg, plotseling zijn baan verliest, dan heb je opeens wel een probleem...
Prima toch als het daar op neer komt? Ze kunnen ook de traditionele taakverdeling hanteren en helemaal geen gebruik maken van de kinderopvang. Maar wat heeft dat te maken met de armoedediscussie?
Het heeft ermee te maken dat de overheid aan de ene kant mensen (en vooral vrouwen) stimuleert om meer te werken, terwijl dat aan de andere kant financieel onmogelijk wordt gemaakt door de kinderopvang die daarvoor noodzakelijk is duurder te maken... Die maatregelen werken elkaar tegen. Dan zeggen ze "ja maar we doen er toch alles aan om vrouwen aan het werk te krijgen?" Natuurlijk wel, aan die kant van de balans wel, maar aan de andere kant van de balans werk je het net zo hard tegen en de moeders vallen tussen wal en schip.
Hoe weet je dat zo zeker? Tot nu toe is er nog geen enkel kabinet geweest die dergelijke 'radicale' stappen heeft ondernomen de afgelopen tijd. Nu al beweren dat er niks van terecht komt, terwijl de plannen nog uitgevoerd moeten worden, is echt veel te kort door de bocht.
Laten we Werken naar Vermogen op een rijtje zetten:
- 75% van de werkplekken in sociale werkplaatsen verdwijnt.
- De overheid beweert dat er afspraken zijn gemaakt met het reguliere bedrijfsleven dat daar meer mensen met lichamelijke en geestelijke handicaps zullen worden aangenomen om het verdwijnen van die sociale werkplaatsen te compenseren.
Klinkt allemaal heel lovenswaardig, maar BNR heeft onderzoek gedaan bij een aantal van de grootste werkgevers van Nederland en die beweren dat de overheid helemaal niet zulke afspraken heeft gemaakt. Bovendien zet je al die gehandicapten op straat in crisistijd, terwijl de werkeloosheid hoog is en die mensen dus moeten concurreren met gezonde mensen die het zelfde werk willen doen. Zeg nou zelf, als jij iemand zou moeten aannemen voor een ongeschoold baantje en je hebt vijf sollicitanten waarvan één gehandicapt is, welke neem je dan aan? Waarschijnlijk niet de gehandicapte... Vanuit bedrijfsperspectief zeer logisch.
Je ziet de laatste tijd zoveel demonstraties en zoveel mensen die het niet eens zijn met het gevoerde 'beleid'. Maar dat komt omdat het gros zich gewoon niet flexibel kan/wil opstellen en daarom boos is. En ze gaan er allemaal vanuit dat het allemaal zoveel slechter wordt. Nee, de strekking is: je krijgt minder middelen om je werk te doen... dus doe het dan slimmer, zodat je dan alsnog uitkomt met het ter beschikking gestelde budget. Maar nee, allemaal vooraf hakken in het zand. Het heeft toch geen nut.
Natuurlijk gaan de hakken in het zand! Zeker, sociale werkvoorzieningen kosten geld, maar minder dan wanneer die 70.000 gehandicapten allemaal in de bijstand komen te zitten. Nu leveren ze tenminste ook nog wat op...
Uiteraard kunnen gehandicapten ook wel in het reguliere circuit werken. In Amerika zie je het ook. Loop een supermarkt binnen en achter de kassa staat een mongooltje je boodschappen in te pakken. Loop een bioscoop binnen en bij het koord zit een gehandicapte kaartjes te knippen. Die mensen hebben werk omdat ze heel weinig verdienen en iemand zonder handicap zo'n baan voor zo'n laag salaris gewoon niet zal aannemen. In Nederland heb je het minimumloon. Dat is op zich een goede zaak maar een gevolg daarvan is dat gehandicapten buiten de boot vallen. Bedrijven nemen liever gezonde mensen aan voor minimumloonbaantjes dan gehandicapten en dat neem ik ze niet kwalijk. Maar dan moet dus de overheid zorgen voor de mensen die daardoor buiten de boot vallen, wat ze tot nu toe geweldig deden met die sociale werkplaatsen...
Bij een gezonde markt, en bij gezonde concurrentie, gaat de prijs juist omlaag. Probleem alleen is dat de markt niet gezond is. Regulering hier en daar, overheid die bepaald wat wel en niet vergoedt wordt, numerus fixus op de opleidingen, specialisten die niet uit hun maatschapjes willen komen, etc etc etc.
Helemaal mee eens maar hoe ga je dat oplossen? Dat kan alleen door de huidige generatie huisartsen flink te duperen en dan vooral de jonge huisartsen zoals mijn zwager. Die heeft zich zowat kapot moeten lenen om de studie te kunnen doen, vervolgens een zeer hoge hypotheek om zich te kunnen inkopen in een praktijk. Natuurlijk gaat hij dat op den duur wel allemaal terugverdienen, maar als opeens de bezem door het systeem gaat dan kan hij dat nooit terugverdienen, en dan? Ik ben het met je eens dat het systeem flink aangepakt moet worden maar dat gaat niet zo 1-2-3...
Dat maakt het denk ik duurder dan het zou moeten zijn, publiek of privaat maakt niet uit.
Dat er een sociaal fonds is (alhoewel die taak nu deels bij de zorgverzekeraars ligt) is in mijn ogen prima. Dat je met z'n allen een stukje bijdraagt en met z'n allen een stukje neemt is een prima beginsel wat mij betreft. Maar dat maakt het niet per definitie 'betaalbaar'.
Eigenlijk ben ik het daar ook mee eens. Het probleem nu is vooral dat de zorg nu voor een flinke groep mensen aan de onderkant van de samenleving onbetaalbaar begint te worden. Als je moet kiezen tussen de medische zorg die je nodig hebt of een maand boodschappen dan is er iets mis...
Het 'systeem' is in de basis krom natuurlijk. Want of je nu minimuminkomen hebt of miljonair bent, we betalen allemaal ongeveer dezelfde zorgpremie. Waarom zit er geen onderscheidt in tussen ouderen (die relatief veel zorg nodig hebben) en jongeren? Of waarom geen onderscheidt in de hoogte van je inkomen?
WW-premie betaal je toch ook afhankelijk van je inkomen? En loonheffing? En al die andere zut die de overheid maandelijks inhoudt op je salaris? Waarom dit dan niet?
Eens! (Wow!)
Punt is gewoon dat zorgkosten enorm stijgen, maar dat de overheid geen 'rem' wil gooien op de dure behandelingen toch al van stervende mensen. Hierdoor gaat men onderin maar wat sprokkelen.
Weer eens!
Nee, dat beweer ik helemaal niet. Ardana gaf een voorbeeld van situaties waarin mensen verkeren en dat 200 euro een probleem is bij dat soort mensen/gezinnen. Daar kan ik gewoon niet mee inkomen, period. Nu maken we van 'eerstelijns' psychologie ineens 'zwaar psychische problemen', dat is echt compleet uit z'n verband gerukt en zijn ook niet mijn woorden. Vervolgens stel je maar voor het gemak dat je daarmee ook automatisch in de bijstand zit en dus geen cent om je rug mee te krabben. Allemaal vooroordelen, en allemaal situaties die in slechts enkele gevallen voorkomen. Alsof iemand in een depressie geen enkele familie meer heeft die ook maar iets bekommerd om die persoon. Of alsof je helemaal van niemand meer 200 euro zou kunnen lenen... (FFS, desnoods verpand je een gouden ring, whatever).
GGz is wat mij betreft eerstelijns psychiatrie want dat is waar je terecht komt na verwijzing van je huisarts (die geen kaas heeft gegeten van psychiatrie). Dit maakt het misschien wat onduidelijk. De eerste lijn is mijns inziens het diagnosetraject en (eerste) behandeling. Langdurige ambulante zorg, opname en dat soort langdurige zaken zijn in mijn ogen tweede lijn.
"Alsof iemand in een depressie geen enkele familie meer heeft die ook maar iets bekommert om die persoon." Stel dat je dat zou zeggen over kanker, dan valt heel Nederland over je heen want familie kan geen medische zorg leveren (tenzij je oom toevallig oncoloog is). Waarom zou je dat dan wel zeggen van psychiatrische aandoeningen? Mijn tante is toevallig psycholoog, maar geen psychiater...
Als je depressief bent (en ik ken een gast die er al jaren mee loopt, psychoses, die hele rambam, etc.) dan is -dat- je grootste probleem. Echt niet die 200 euro voor die eerstelijns zorg (een station dat ie overigens allang is gepasseerd (en waar het hier helemaal niet over gaat)).
Mee eens, maar als je depressief bent kan die €200 een onoverkomelijke drempel lijken. Er stappen sowieso te weinig depressieve mensen uit eigen beweging naar de geestelijke gezondheidszorg, de eigen bijdrage verergert dat alleen maar. In tijden van crisis worden ook meer mensen depressief vanwege financiële problemen. Als je door financiële problemen depressief wordt is het laatste wat je nodig hebt om weer extra rekeningen te krijgen, toch? Financiële en tijdelijke psychische problemen gaan vaak hand in hand...
En tsja, als ik van diverse kanten nog geluiden hoor dat ie regelmatig nog aan het bier en de coke zit dan bekommer ik me echt geen moment om zijn financiële situatie. Sterker nog, misschien zouden ze die nog verder moeten inbinden zodat ie die rotzooi niet meer kan kopen, dat zou stukken beter voor hem zijn.
Daar moet je je juist WEL om bekommeren! Als hij wel geld heeft voor bier en coke betekent dat dat hij in principe wel genoeg financiële middelen heeft, maar hij zit psychisch in de knoop waardoor hij zijn prioriteiten niet goed legt. Dan kan je niet zeggen "zoek het zelf maar uit" want dan wordt het probleem alleen maar groter.
Heb ik ooit gezegd dat ik het eens men met het korten van de eigen bijdrage voor de GGZ? En weer heb je het over iemand die in de problemen zit en zichzelf uit de bijstand moet trekken... Wat ik dus bedoel: kom niet in de f*cking bijstand en ga gewoon werken! Als je dan iets fysiek/psychisch iets overkomt dan is het al een stuk minder vervelend... Een baan hebben is gewoon een MUST, daar gaat het om. En zo lang er nog 100.000+ vacatures in dit land openstaan kun je nooit beweren dat er geen werk is.
"Kom niet in de f*cking bijstand en ga gewoonwerken!" Zeg je dat ook tegen die 70.000 gehandicapten die uit de sociale werkplaatsen worden gezet? Zeg je dat ook tegen die 50% psychiatrische patiënten die moeten rondkomen van minder dan €1.000 per maand?
Het is lang niet altijd zo dat een psychologisch probleem "je overkomt". Inderdaad, een baan hebben is een MUST, maar het blijkt gewoon dat werkgevers zeer huiverig zijn om iemand met gezondheidsproblemen of een handicap (psychisch of lichamelijk) aan te nemen. Er zijn 100.000+ vacatures maar er zijn veel meer werklozen... En hoeveel van die vacatures zijn nepvacatures van wervingsbureaus?
Ik bedoel wat is er raar aan de volgende situatie: Je gaat naar school, je haalt een diploma. JE gaat werken, en je werkt tot je pensioen/dood (wat eerder komt). Daar is toch niks vreemds aan? Dat is nu eenmaal het systeem wat we hier hebben en waaraan je je zult moeten conformeren om mee te draaien in deze maatschappij. Ik zou werkelijk me kop eraf schamen als ik ooit in de bijstand zou raken. Maar nee, in plaats van proberen als de donder uit die situatie te komen, hoor ik alleen maar geklaag dat die mensen zo weinig geld hebben zodat ze niks kunnen doen. Verdillemme, nee je moet die mensen nog meer geven zodat ze helemaal nooit meer aan het werk gaan... Het heet een vangnet, geen doorbetaald verlof... Moeten er soms gratis kaartjes voor Artis bij ofzo?
Je Kiest Er Niet Voor Om In De Bijstand Te Komen! Maar heb je ooit gehoord van vicieuze cirkels? Bijna iedereen die in de bijstand terechtkomt heeft daarmee te maken en daar kom je heel moeilijk uit. De meesten willen wel werken maar het wordt ze vrijwel onmogelijk gemaakt. Neem de welbekende alleenstaande bijstandsmoeder. Als ze een part-time baantje zou nemen dan zouden die inkomsten allemaal gekort worden op haar bijstand, en omdat ze niet meer in de bijstand zit verliest ze ook allerlei andere hulp. Als ze meer dan part-time zou werken dan zou ze kinderopvang moeten betalen, die ook steeds meer kost.
Werken moet gewoon lonen, dan krijg je vanzelf de meeste mensen aan het werk. Als werken niet loont werkt men niet. Simpel. Je kan die uitkeringstrekkers niet verwijten dat zij ervoor kiezen om uitkering te blijven trekken als ze er financieel op achteruitgaan wanneer ze zouden gaan werken. Toch?
Want let wel, als je het financieel moeilijk hebt, dan beheerst dat je hele leven. Elk dubbeltje omdraaien. Een paar tientjes in de maand meer of minder kan dan een flink verschil maken...
Ja, wat moet ik hier nu van zeggen. Alleen omdat ik het anders zie zou ik moeten verplaatsen in een ander? Nee, dit is juist mijn mening en mijn overtuiging, niks meer niks minder. Dat het je niet aanstaat en dat je het er mee oneens bent prima, maar dan kan ik net zo goed naar jou toe smijten "verplaats je eens in mij". Is geen goed uitgangspunt voor een discussie imho.
Oh, ik kan mij heel goed in jou verplaatsen hoor en ik begrijp al je standpunten. Maar ik ben het er niet mee eens.
Heb je daar nog de bron voor, want dat wil ik wel eens controleren. E.e.a. heeft natuurlijk ook te maken met de definitie van "handicap". Er zijn natuurlijk nu ook veel meer banen dan 30 jaar geleden waarin je met een fysieke handicap gewoon wel terecht kunt. Voor een kantoorbaan hoef je niet te kunnen lopen.
Ook zijn de definities van "handicap" veranderd is de diagnose van onzichtbare handicaps verbeterd. 30 jaar geleden zou ik bijvoorbeeld gewoon een einzelgänger zijn geweest (net als mijn vader). Nu wordt ik autist genoemd en sta ik waarschijnlijk ergens op een lijst als een "gehandicapte" die gewoon bij een normaal bedrijf werkt...
Maar hoeveel geestelijk gehandicapten werken er bij normale bedrijven in vergelijking met 30 jaar geleden?
[
Voor 6% gewijzigd door
Mx. Alba op 23-03-2012 09:24
]
Het is alleen een echte hetze als het uit Hetzerath komt, anders is het gewoon sprankelende ophef.
:strip_icc():strip_exif()/u/1508/sax_k.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/337806/crop6776e4ebec3f0_cropped.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/76503/chuchu%252070x70.jpg?f=community)
/u/32368/crop626fbb4180ae1.png?f=community)
:strip_exif()/u/82668/koffie-avatar.gif?f=community){kind=avatar}
/u/295598/redguy_forum.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/27686/got.jpg?f=community)
/u/9441/def.png?f=community)
waarschijnlijk snap je het niet, zie je de maatschappij te makkelijk of heb je makkelijk praten tot het je zelf overkomt. Ik ben het compleet met je eens maar eigen verantwoordelijkheid is in de huidige knuffelmaatschappij een hele vieze gedachte.
:strip_icc():strip_exif()/u/223437/me001.jpg?f=community)
/u/40481/crop63f777c898038_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/u/73955/foxavatar-60.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/192890/brain.jpg?f=community)
/u/13880/C.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/39286/crop59ec5b33730d2_cropped.jpeg?f=community)
(Dát vind ik profiteurs, blegh). En dat terwijl mijn vrouw overal sollicitatie brieven heen stuurt en dolgraag aan de bak wil, maar met haar huidige opleiding (dierverzorging, tja, erg leuk, maar o zo lastig) weinig anders kan dan in de dierenwinkel gaan staan waar ze leven op stagiaires die veel goedkoper zijn.