Bundin schreef op donderdag 14 februari 2013 @ 20:24:
Bij Skyrim voel ik de druk totaal niet om me met de main quests bezig te houden, vooral niet omdat er zo vreselijk weinig consequenties aan de main storyline zitten. Wat maakt het nou uit of je in de civil war kant A of kant B kiest of niet, je mag altijd alle dorpjes in, iedereen vindt je nog steeds een held, het is niet zo dat er brute conflicten zijn waar onschuldigen aan dood gaan als jij niks doet. Die draken zitten op hun berg en doen verder niet echt iets tenzij jij in de buurt komt, er is geen rampage van een kudde draak die langzaam alle dorpjes platbranden als jij niet doorloopt. Dus feh, ik heb geen haast... en ineens was het spelletje wat saai. Een paar dagen later was het ineens uninstalled en ik heb me nooit afgevraagd hoe het nou eigenlijk af zou lopen, die main questline. Interesseert me ook niks.
Ik heb Oblivion ook nooit uitgespeeld. Maar daar komt ook nog een ander belangrijk punt naar boven voor sandbox spellen, want Morrowind had ongeveer net zoveel betrokkenheid bij de main quest, maar kom me toch veel langer boeien.
Wat Morrowind zo leuk maakte voor mij was hoe je je door de sandbox kon bewegen. Met boots of speed en wat extra strength kon je makkelijk over de daken van de huizen rennen/springen of zelfs van bergtop tot bergtop huppelen. Dat is dikke entertainment voor mij. In Prototype deden ze dit ook goed: lekker springen tegen gebouwen oprennen of door het verkeer walsen met een tank, het is gewoon leuk om te doen. In Oblivion kon je je stats lang niet zo ver meer boosten en kon je je eigenlijk alleen maar als normale stervelijke rond bewegen, lang niet zo leuk meer. The Witcher (het origineel) had hier ook wat van te lijden. Redelijke grote maps (outskirts, swamp, chapter 4) met een vrij normale bewegingssnelheid en veel fetch quests (dus veel op en neer rennen in die maps) waren helaas wat minder interessant. The Witcher 2 was hier beter in dan het origineel (naar mijn idee).
Daarnaast moet er natuurlijk ook iets leuks zijn om te doen. In Morrowind was dat alle goeie en/of unieke items op te zoeken. Dit is een goede beloning voor het uitpluizen van de wereldmap. In Prototype was het dan weer wat minder interessant, de extra activiteiten konden helaas niet zo ontzettend veel boeien. Saint's Row deed dit dan weer uitmuntend, hele leuke en hilarische activiteiten met een nuttige en/of tastbare beloningen voor het goed voltooien ervan. Oblivion was hier slecht in doordat er alleen maar random loot was en dus niks specifieks om naar te gaan zoeken en daarbij kon je de betere loot toch alleen maar vinden als je hoger level was vanwege de level scaling.
Dat zijn dingen die ik naast het verhaal ook heel belangrijk vind in een echte sandbox game. Dus wat dat aangaat hoeft The Witcher 3 van mij helemaal geen sandbox game te zijn, want ik denk niet dat iets als bovenmenselijke manieren van voortbewegen echt in de wereld van the Witcher past. Iets meer bewegingsvrijheid dan in het origineel mag van mij dan ook wel weer (het had in chapter 1 wel fijn geweest als ik gewoon kon afsteken door het weiland i.p.v. iedere keer zo'n ontiegelijk eind om te moeten lopen), maar in het tweede deel was het toch ook al behoorlijk goed.
WelVolgens mij waren alleen de quests in Ust Natha in de Underdark, de stronghold quests en de NPC quests tijdsgebonden, voor de rest kon je doen wat je wilde, zo ongeveer. Wat dat aangaat is BG2 zeker geen goed voorbeeld van het gevoel van tijdsdruk opbouwen.
Imoen gekidnapt? Gauw, ik moet haar redden! Maar eerst even alle side quests doen voor xp en items.
Of als je dat niet deed, dan had je daarna hetzelfde.
Oh jee, Irenicus heeft m'n ziel gestolen en ik voel me ieder moment zwakker. Maar toch gauw nog even die red en black dragons verslaan voordat ik achter hem aan ga.