Bij iedere gezonde onderneming wordt wel wat "creatief" boekgehouden, laat ons eerlijk zijn. Maar wat doe je als het eigenlijk toch wel écht te erg wordt?
Door de jaren heen ben ik als enige IT-er in een kleine KMO min of meer verplicht geweest om af en toe wat "aanpassingen" door te voeren op bevel van het management. (Boekhouding en Toad zijn een succesvol huwelijk.) De eerste jaren viel dat nog wel mee en kon ik er, als goeie Belg, ook wel inkomen, maar sinds het aantreden van een nieuwe CEO een aantal jaar geleden loopt het toch wel de spuigaten uit.
Na nog maar eens een "inval", "een tijd geleden", verdere details om obvious reasons geef ik niet (en je zult demichel ook niet vinden op google, wees gerust), ben ik het eigenlijk een beetje beu, het hele week-end tot diep in de nacht op kantoor moeten zitten om data te "doen overeenkomen" met de documenten die in beslag genomen zijn en dergelijke praktijken. Heel erg prettig allemaal. Daar waar ik tien jaar geleden dacht: "Slimme zakenmensen" denk ik sinds het aantreden van de nieuwe CEO andere zaken.
Nu, zo érg is het nu ook weer niet, dit soort dingen komt bij iedere onderneming wel voor (in België dan toch, de cultuur wat betreft dat soort zaken in Nederland ken ik niet zo), daar maak ik me geen illusies over, maar het zit me niet lekker. Het woord "medeplichtig" laat een slechte smaak in mijn mond achter. Ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin meer in, al betreft het al bij al minder dan 1% van mijn werktijd. De rest ben ik gewoon lekker aan het ontwikkelen, analyseren, servertjes aan het beheren en gebruikers aan het opleiden.
Ik heb hier na dat vreselijke week-end een tijd geleden mijn hart over gelucht tegen de CEO. Ik werk graag bij deze onderneming, ik krijg als enige IT-er alle vrijheid, kan ontzettend veel bijleren, losse sfeer, veel mogelijkheden qua opleiding & materiaal, toffe mensen in de fabriek en op kantoor waar ik mee samenwerk, goed salaris (3600 bruto, 2 maandsalarissen bonus per jaar, tankpas onbeperkt),... maar ik voel me er niet lekker meer bij. Eerste kind is op komst en laat ons nu eens écht doemdenken, ik wil de eerste levensjaren van mijn kind niet meemaken vanop de rechtbank of erger.
Waarop de reactie van de nieuwe CEO, heel zorgvuldig in dure manager-termen verwoord uiteraard, neerkwam op: "Je wil meer verdienen? OK, dat verdien je wel, we trekken het op naar 4500 plus firmawagen niveau Audi A4 en over een mooie bonus kan ook wel gesproken worden."
Is natuurlijk een énorme verhoging, en met kind op komst en stévige hypotheek kunnen we dat wel best gebruiken, maar ik voel me er niet lekker bij. Ik kan bij andere ondernemingen meteen aan de slag, maar dan zou ik op mijn huidige niveau blijven of zelfs iets achteruit gaan.
Dilemma. Kan me niet voorstellen dat ik de enige Tweaker ben die in dit soort situaties terechtgekomen is.
Door de jaren heen ben ik als enige IT-er in een kleine KMO min of meer verplicht geweest om af en toe wat "aanpassingen" door te voeren op bevel van het management. (Boekhouding en Toad zijn een succesvol huwelijk.) De eerste jaren viel dat nog wel mee en kon ik er, als goeie Belg, ook wel inkomen, maar sinds het aantreden van een nieuwe CEO een aantal jaar geleden loopt het toch wel de spuigaten uit.
Na nog maar eens een "inval", "een tijd geleden", verdere details om obvious reasons geef ik niet (en je zult demichel ook niet vinden op google, wees gerust), ben ik het eigenlijk een beetje beu, het hele week-end tot diep in de nacht op kantoor moeten zitten om data te "doen overeenkomen" met de documenten die in beslag genomen zijn en dergelijke praktijken. Heel erg prettig allemaal. Daar waar ik tien jaar geleden dacht: "Slimme zakenmensen" denk ik sinds het aantreden van de nieuwe CEO andere zaken.
Nu, zo érg is het nu ook weer niet, dit soort dingen komt bij iedere onderneming wel voor (in België dan toch, de cultuur wat betreft dat soort zaken in Nederland ken ik niet zo), daar maak ik me geen illusies over, maar het zit me niet lekker. Het woord "medeplichtig" laat een slechte smaak in mijn mond achter. Ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin meer in, al betreft het al bij al minder dan 1% van mijn werktijd. De rest ben ik gewoon lekker aan het ontwikkelen, analyseren, servertjes aan het beheren en gebruikers aan het opleiden.
Ik heb hier na dat vreselijke week-end een tijd geleden mijn hart over gelucht tegen de CEO. Ik werk graag bij deze onderneming, ik krijg als enige IT-er alle vrijheid, kan ontzettend veel bijleren, losse sfeer, veel mogelijkheden qua opleiding & materiaal, toffe mensen in de fabriek en op kantoor waar ik mee samenwerk, goed salaris (3600 bruto, 2 maandsalarissen bonus per jaar, tankpas onbeperkt),... maar ik voel me er niet lekker meer bij. Eerste kind is op komst en laat ons nu eens écht doemdenken, ik wil de eerste levensjaren van mijn kind niet meemaken vanop de rechtbank of erger.
Waarop de reactie van de nieuwe CEO, heel zorgvuldig in dure manager-termen verwoord uiteraard, neerkwam op: "Je wil meer verdienen? OK, dat verdien je wel, we trekken het op naar 4500 plus firmawagen niveau Audi A4 en over een mooie bonus kan ook wel gesproken worden."
Is natuurlijk een énorme verhoging, en met kind op komst en stévige hypotheek kunnen we dat wel best gebruiken, maar ik voel me er niet lekker bij. Ik kan bij andere ondernemingen meteen aan de slag, maar dan zou ik op mijn huidige niveau blijven of zelfs iets achteruit gaan.
Dilemma. Kan me niet voorstellen dat ik de enige Tweaker ben die in dit soort situaties terechtgekomen is.
There are only two rules in life. #1. There always is a loser. #2. Don't be the loser.