Tja... wat is nu eigenlijk het probleem?
Je betaalt €1o0 aan kostgeld en dit wordt €150 volgend jaar. De andere kosten zijn allemaal privékosten (studie, je auto, etc.) en tellen dus niet mee voor wat je betaalt aan je vader+vrouw. Daarnaast doe je taken in het huishouden zoals de vaatwasser opruimen en stofzuigen en je kamer schoonhouden. Dit soort taken zijn niet meer dan normaal en zou je ook moeten doen als je op je zelf woont. Dan moet je zelfs nog veel meer doen dan dat.
Dus als ik het een beetje deduceer kom ik tot de volgende conclusie:
Je betaalde vroeger geen kostgeld en nu wel. Dit wringt en je hebt het idee dat dit op de een of andere manier gerelateerd is aan de nieuwe vrouw van je vader. Schijnbaar mag je haar ook niet zo als ik je antwoorden lees. Je kiest erg afstandelijke bewoordingen.
Is dit dus niet de hele issue? Je botert niet met de nieuwe vrouw van je vader en je moet, in jouw ogen, van haar kostgeld betalen.
Ik zou dus daarover met beiden gaan praten. Waarom botert het niet en wat kun je er aan doen. Dat lijkt me het echte issue.
Nu even op het financiële verhaal: je hebt een woonplek waar je slechts €100/€150 per maand betaalt en dat zijn alle kosten (woonlasten, eten (je hoeft niet zelf te koken), de was, etc.)!
Je bent al 21, dus ruim volwassen.
Wat is je alternatief? Voor ongeveer €600 per maand een kamer huren, eten kopen, zelf koken, wassen, etc. Dan heb je wel je eigen leven.
Dat is je afweging op financieel gebied die je moet maken. Ja, vroeger woonde je gratis maar hoe dan ook is het niet onredelijk om bij te dragen in de kosten als je 21 bent en als je dat niet bevalt, dan kun je op jezelf gaan wonen. Maar dat is echt veel duurder en lang niet zo gemakkelijk want dan is echt alles jouw verantwoordelijkheid.
En nu wat persoonlijke anekdotes zodat je een beeld krijgt hoe een ander (ik) omging met dit soort zaken:
Mijn broer, ik en mijn zus gingen allemaal het huis uit met 18 jaar. We zijn allemaal erg zelfstandige mensen en weten hoe we ons leven willen leiden en we wilden dus allemaal graag zo snel mogelijk op ons zelf wonen. Bovendien zei mijn moeder altijd: als de regels in huis niet bevallen, ga je maar met 18 jaar op jezelf wonen.

En mijn ouders hadden overigens vrij weinig regels...
Dat was financieel lastig maar ja dat geldt voor iedereen die met 18 jaar op zich zelf gaat wonen, student of geen student. Dan moet je keuzes maken (ik had bijvoorbeeld geen auto tot en met mijn 22e/23e). Een hobby die geld kost kon niet. Ik zelf werkte ook 20-40 uur per week gedurende mijn hele studie om alles te kunnen betalen. En veel van mijn vrienden werkten minimaal 10 uur per week, 1 dag in het weekend en een 1-5 avonden doordeweeks. Ik was een beetje overdreven en ik raad je ook niet aan om full time te werken naast een studie want dat vertraagt je studie ook navenant. Kun je niet doordeweeks en in de avonden een baantje zoeken om meer geld te krijgen zodat je je huidige levensstijl kunt voortzetten?
Ik kan je niet vertellen welke keuze je moet maken maar realiseer je hoe weinig €100 of €150 aan kostgeld is. Het is een fractie van de kosten die je hebt als je op jezelf woont. Dus drijf het niet op de spits als het alleen om het geld gaat. Want het is niet onredelijk om kostgeld te vragen, de bedragen zijn ook niet onredelijk, je wil zelf geen offers maken (je wil niet eens overwegen om je auto op te geven) en met 21 jaar kun je of meer werken of geld lenen van de IBG. Met zoveel opleidingen kun je de lening heus wel terugbetalen.
Oh, en de auto pakken en een week verdwijnen bewijst helemaal niets. Sterker nog, dat laat zien dat je waarschijnlijk nog niet volwassen genoeg bent om op jezelf te wonen.