Of iets nu wel of niet een volwassen uitspraak is laat ik maar even terzijde, dan zal ik nu proberen uit te leggen waarom niet-gelovigen het onzi/fabeltje/bullshit noemen.
Het woord 'geloof' wat dat inhoud cq. betekend.
Als ik bijvoorbeeld een uitspraak doe met het woord geloof er in, houd dat in dat ik het niet zeker weet, maar wel denk dat het zo is. Je gaat dus ergens vanuit dat het zo is. Geloof is niets meer en niets minder.
Zeggen dat je ergens in gelooft, is dus exact het zelfde als zeggen: Ik ga ervan uit dat...
In het Engels is daar een leuke gezegde over: Asumption is the mother of all fuck ups.
Iemand die gelooft, gaat er dus van uit dat het ook zo is. Iemand die niet gelooft, zal elke vorm van een God, als totale onzin zien, een fabeltje dus.
Misschien niet de meest tactische manier om het te verwoorden, maar het is nu eenmaal wel zo.
Zo ben je als je gelooft niet per definitie een goed mens, lees de boeken er maar op na. Er is heel erg veel onheil geweest in de naam van ..(vul zelf maar in)..
Zo ben je dus ook niet een slecht persoon als je niet in een fabeltje gelooft.
Dus is het volwassen om iets een fabeltje te noemen? Ja, ik vind van wel, want als iets niet waar is, is het niet waar. En ja, wat is een fabeltje. Iets wat niet waar is. Iemand die niet gelooft, vind de bijbel (en welk ander heilig schrift dan ook) een fabeltje, anders zou die persoon wel geloven, of denk je daar anders over.
Om te zeggen dat iets een fabeltje noemen onvolwassen is (of er aan twijfelen), vind ik raar, en respectloos. Een gelovige (in iedergeval binnen het Chrsitendom) heeft respect voor een ander, ongeacht wat. Waarom toon je dat respect niet door iemands uitspraak onvolwassen te noemen?
Dat jij er dus wel vanuit gaat dat er iemand of iets is die je niet kan zien voelen of aanraken, prima, dat respecteer ik. Maar ik vind dan wel dat jij moet respecteren dat niet iedereen jouw mening deelt.