Dat hangt in mijn ogen af van het begrip 'vergelijkbaar'. Ervan uitgaande dat we ooit in staat zijn om alle planeten te vinden (wat mij overigens onmogelijk lijkt), zal de kans dat we een planeet vinden waar de ecologie vergelijkbaar is, of waar aardse organismen kunnen overleven, alsnog zeer klein zijn. Tenslotte zijn wij, volgens de evolutietheorie, het product van een combinatie van zeer specifieke variabelen, (waaronder bijvoorbeeld de samenstelling van een planeet, de afstand tot de ster en andere planeten en de grootte van deze hemellichamen), en een grote collectie van toevalligheden. Hoewel ik hier absoluut geen getalletjes op los durf te laten, durf ik wel te zeggen dat we waarschijnlijk nooit een 'vergelijkbare' planeet zullen vinden, daar deze waarschijnlijk nooit zal bestaan.
Neem je het begrijp echter wat ruimer, en ga je 'op zoek' naar planeten waar leven op voorkomt, ongeacht in hoeverre dit level vergelijkbaar is met dat op aarde, zal de kans inderdaad ~100% zijn. Hierbij dient overigens wel rekening te worden gehouden met de definitie van het woord Leven, aangezien deze definitie opgesteld is door mensen, en dan ook betrekking heeft op bekende levensvormen. Als we ooit leven vinden, denk ik niet dat we deze soort met onszelf kunnen vergelijken. Waarschijnlijk zullen we het niet eens als zodanig herkennen. Ik geloof niet in het idee van de 'kleine grijze/groene' mannetjes, omdat elk buitenaards leven zoals dat in onze cultuur voorgesteld wordt, gebaseerd is op ons bekende organismen. Kortgezegd zullen wij gewoonweg niet in staat zijn om buitenaards leven te herkennen of ons er een voorstelling van te maken.
In mijn ogen geldt dan ook:
De kans op 'aards' leven: ~0%
De kans op leven in het universum: ~100%.
Verwijderd schreef op woensdag 05 december 2007 @ 17:12:
Ik denk dat het uiteindelijk op een paar eisen aankomt.. tijd, energie (en massa?). Tijd voor ontwikkeling, energie omdat intelligent zijn in houdt dat je ook je omgeving kan beinvloeden (al is het maar door te "denken" en electronen te verplaatsen) en massa omdat ik eigenlijk geen levensvorm kan inbeelden zonder stoffelijke vorming.
Het probleem waar men al snel tegenaan loopt wanneer je uitgaat van deze eisen, is dat je al snel uitgaat van waarden die vergelijkbaar zijn met de onze. Onze zon bestaat 5 miljard jaar, onze aarde anderhalf miljard jaar korter, en de mensheid is slechts zo'n 200.000 jaar oud (deze getallen zullen met een zeer ruime marge wel in de buurt komen? Verder ook niet belangrijk). Dat ons ras deze tijdsperiode nodig heeft gehad om zich zo ver te ontwikkelen, betekent niet dat voor alle rassen een vergelijkbare periode nodig is. Onze planeet kent organismen die slechts een dag leven, en organismen die 100'en jaren meegaan. Lijkt lijkt me daarom niet onmogelijk dat een buitenaards ras slechts 2 'aardse' seconden nodig heeft gehad om op te bloeien, zich te evolueren, en weer uit te sterven. Puur theoretisch natuurlijk, omdat er vast wel beperkende factoren gelden die zonder uitzondering op het hele universum van toepassing zijn.
Hetzelfde geldt voor energie; Ik ben het met je eens dat energie een vereiste is voor een organisme, maar wat verstaan we onder energie? Zou een andere, buitenaardse soort ook overleven op de energie van een ster? Of is er sprake van een andere energiebron, die wij ons wellicht niet eens voor kunnen stellen?
En massa; volgens onze natuurkunde heeft alles wat wij op aarde kennen (zelfs licht) een bepaalde massa, omdat alles uit deeltjes bestaat. Ja, licht wordt volgens de deeltjestheorie gezien als een straal Fotonen, wat dus gelijk staat aan massa. Volgens deze denkwijze is massa inderdaad een vereiste, maar ook hier geldt hetzelfde; Wij als mensheid weten nog niet eens wat zich in de onderste regionen van onze diepste oceanen bevindt, laat staan dat we ons een voorstelling kunnen maken van wat er zich op enkele honderden miljoenen lichtjaren afstand speelt.
[
Voor 36% gewijzigd door
Duroth op 05-12-2007 17:49
]