Artikel staat hier:
http://arxiv.org/abs/quant-ph/0312019
Wat ik er uit kan ontcijferen is dat het om een macroscopische versie van virtuele deeltjes gaat. Zogeheten "evanescent modes" hebben de eigenschap dat hun golfgetal puur imaginair is (het reele deel is dus 0). Er is sprake van een proces dat een beam van fotonen schuin invalt in een prisma, door een barriere heen tunnelt en bij een tweede prisma weer localiseert en doorgaat als een foton (een gedeelte althans, er is ook een gedeelte dat reflecteert - net als met een lens).
Het proces kan je samenvatten als: "foton" -> "evanescent mode" -> "foton", waarbij de tussenstap plaatsvindt in de barriere. De evanescent mode is een tussenstap in het proces. Die mode bezit eigenschappen die in strijd zijn met waarnemingen uit klassieke mechanica. Zo doorloopt de mode de barriere instantaan, heeft het een energie die niet overeenkomt met wat je zou verwachten*, en kan je het niet direct waarnemen. Dit zijn precies de eigenschappen van virtuele deeltjes - voorspelt o.a. door Quantum Electro Dynamica.
Sterker nog, de auteurs geven zelf aan dat het hele experiment al jaren geleden voorspeld is, en daarom op theoretisch vlak compleet in overeenstemming is.
Vraag is dan nog: wat is dan het effect van deze evanescent modes? Dit heeft te maken de gereflecteerde en getunnelde beam in het experiment. Deze ondervinden een kleine shift in positie waar ze beginnen. Zie ook figuur 1 van het artikel. In de barriere (die gewoon uit lucht bestaat). mogen eigenlijk geen fotonen bestaan (dat doen ze ook niet: in dit gebied propageren de evanescent modes). Tegelijkertijd komt de plek waar de inkomende beam de barriere raakt niet overeen met de plek waar de transmissie en reflectie beam ontstaan (again, zie artikel voor plaatje). Deze 'shift' is ongeveer een halve golflengte groot. De gereflecteerde beam legt deze shift in de 'normale' tijd af. De getunnelde beam (transmissie) legt zijn afstand ook in die tijd af, alleen is de afstand nu groter (namelijk de grootte van barriere extra). Dat laatste beetje extra wordt precies veroorzaakt door de evanescent mdoes.
Het hele proces is dus een tunnelproces. Bij elektronen kan dit proces ook voorkomen, maar is veel moeilijker waar te nemen. Er wordt niks geschonden (helaas, alles staat nog overeind). Het gaat om een tunnelingproces van fotonen, waarin de tussenstap wordt beschreven door een virtueel deeltje (de evanescent mode). Het experiment laat wel weer mooi zien dat de wereld van de Quantummechanica veel en veel rijker is dan die van de klassieke mechanica. Met alleen klassieke mechanica is dit experiment niet te begrijpen!
Beetje technisch verhaal; waarschijnlijk niet helemaal duidelijk uitgelegd. Maarja,beter dan niets
==========================
*De energie van het foton is normaal gelijk aan h*f (planck constante maal frequentie). f is weer te schrijven in termen van het golfgetal: f = k*c/(2pi), waardoor: E = h *k *c/(2pi). Uit de SRT volgt overigens het kwadraat van deze vergelijking: E^2 = (h*k*c/(2pi) )^2. Maar het golfgetal is puur imaginair, dus dit zou een imaginaire energie opleveren (E^2 < 0). De energie wordt dan ook niet door deze formule gegeven; de energie is juist gelijk aan het uitgaande foton. De tussenliggende mode wordt dan ook niet beschreven door de "normale" (klassieke) Electrodynamica.