Stress, hoe ga je ermee om?

[Mx. Alba]

En natuurlijk de neiging om wanneer een team van 10 man voldoende is, ook maar 10 man in dat team te hebben, niet rekening houdend met het feit dat er effectief gemiddeld slechts 8 à 9 man aan het werk is door ziekte of vakantie...

[CSB]

Inderdaad, bij ons zie je dat ook. Er is in de afgelopen jaren alleen maar personeel uitgegaan. Daarbij moest onze ICT afdeling drastisch omgegooid worden. Er mocht geen "Nee, kan niet" meer worden gezegd.

Deze mentaliteit is goed voor het bedrijf, mits je genoeg ICT personeel hebt. Maar nu zorgt het alleen maar voor lange wachtrijen en onrealistische verwachtingen van onze gebruikers. En dus stress bij het ICT personeel.

[Aghanim]

Wat mij ook helpt is soms eens achterover te gaan zitten en van een afstand te kijken naar mijn werkgever en mijn eigen werk. Welke ontwikkelingen zijn er, wat gaat er goed, wat gaat er minder goed, waar liggen mogelijke oplossingen etc.

Het gaat er dan niet om dat je de focus legt op het oplossen van problemen (dat doe je in je dagelijkse werk over het algemeen al) maar ook eens bewust kijkt op welke ontwikkelingen/problemen jij zelf invloed hebt. Als je dan inderdaad constateert dat 10 man krap voldoende is, wetende dat er inderdaad altijd iemand ziek of op vakantie is, dan betekent dat ook dat jij als persoon er weinig aan kunt doen dat de druk/wachttijden/ontevreden klanten toenemen. Dat dit gebeurt is niet leuk, daarom doe je er ook alles aan om zo goed mogelijk bij te dragen, maar het is niet jouw keuze om zo krap capaciteit beschikbaar te stellen.

Het klinkt ongetwijfeld makkelijker dan het is, maar het helpt soms echt om je alleen druk te maken over de dingen die je zelf kunt beïnvloeden. De rest kaart je aan bij je leidinggevende. Veranderen er dingen dan is dat mooi, wordt er gekozen om er niks mee te doen dan is dat ook prima.

Als je het heel plat bekijkt kan het zomaar zo zijn dat jij als persoon kapot gaat (burn out) doordat jouw werkgever zich alleen met euro's bezig houdt. Dat kan het nooit waard zijn.

[Ardana]

Ik heb een tijd gewerkt bij een werkgever waarbij er zelfs een wachtlijstvan 3 maanden was voor spoedgevallen: mensen die binnen 14 dagen ontruimd zouden worden. Bovendien moest je al geluk hebben om je überhaupt aan te kunnen melden: we accepteerden maar 4 aanmeldingen per dag welke eigenlijk altijd voor oneindig lange tijd op de wachtlijst kwamen. Daar zaten we wekelijks onderling te overleggen wie welke crisis zou oppakken. Pak jij deze week die oude, dementerende vrouw? Dan pak ik volgende week die gehandicapte jongen en kan collegae X die vrouw met 3 jonge kinderen oppakken.

Dat zijn beslissingen die bij je werkgever horen te liggen. Deze werkgever was dan ook 5 complete teams van medewerkers in 4 jaar kwijtgeraakt, ik heb in 11 maanden 4 teamleiders en 3 afdelingshoofden gehad. Als eerste baan is het geen goed voorbeeld zeg maar... Ook een goed voorbeeld van hoe slecht de hulpverlening 12-13 jaar geleden en Amsterdam was, ben wel blij dat ik het nergens meer zo erg mee gemaakt heb en dat ook daar veel veranderd is. Veel is efficiënter geworden, helaas vaak nog steeds niet menselijker. Goed voorbeeld van zieke bedrijfsvoering wel, met alle stress-gevolgen voor jezelf. Grappige is wel dat ik zoiets nu nooit meer zou accepteren, maar dat ik er vroeger wel beter tegen kon.

[FFW]

Wat ik graag doe is vanuit mijn burostoel mijn voeten op de tafel leggen en eens diep in te ademen. Dat doet wonderen. (En met collega's zuipen doet de rest)

[ Voor 14% gewijzigd door FFW op 05-01-2015 19:03 ]

[justice strike]

CSB schreef op zondag 04 januari 2015 @ 20:10:
Inderdaad, bij ons zie je dat ook. Er is in de afgelopen jaren alleen maar personeel uitgegaan. Daarbij moest onze ICT afdeling drastisch omgegooid worden. Er mocht geen "Nee, kan niet" meer worden gezegd.

Deze mentaliteit is goed voor het bedrijf, mits je genoeg ICT personeel hebt. Maar nu zorgt het alleen maar voor lange wachtrijen en onrealistische verwachtingen van onze gebruikers. En dus stress bij het ICT personeel.

mijn mentaliteit ook... alles kan... ik maak het je alleen zo onaantrekkelijk mogelijk om ervoor te kiezen. Je wil dit gedaan hebben? kost een half jaar om het voor elkaar te krijgen. Extra feature erbij. 5000 euro + alle andere features staan op hold totdat deze af is.

Je will prioriteit, ik zal het aankaarten bij de andere mensen dat ik al het andere werk moet laten vallen voor je.

klinkt cru, maar zo komen opeens wel de echte prioriteiten naar boven... uiteraard wordt de soep nooit zo heet gegeten als hij geserveerd wordt.

[Rockvee2]

FFW schreef op maandag 05 januari 2015 @ 19:02:
Wat ik graag doe is vanuit mijn burostoel mijn voeten op de tafel leggen en eens diep in te ademen. Dat doet wonderen. (En met collega's zuipen doet de rest)

Als ik dat hier zou doen zou ik een gesprek krijgen.

Werkdruk is gewoon explosief gestegen en als een team van een x aantal personen het goed aankan Dan halen we er eentje weg. Ik moet haast altijd ja zeggen terwijl ik erg naar bovenzit met werk. Ben ik ziek een dag of een week met vakantie dan ligt het werk er gewoon grotendeels nog . Misschien dat 40% van het werk is overgenomen. Ik neem het werk wel over van een collega als die ziek is of met vakantie. Dan liggen de prioriteiten wat anders. Wat ik ook vervelend is dat je nooit een waardering krijgt maar wel direct een gesprek als je een foutje maakt. (iets Te korte omschrijving of iets anders administratief) .

De kloof tussen de hoge mensen en de administratie is gewoon ongekend groot.

[ Voor 4% gewijzigd door Rockvee2 op 08-01-2015 13:06 ]

[CSB]

Ik vraag me wat af:
Ik heb de mogelijkheid om 4x9 te gaan werken, ipv 5x8. Ik draai al een 36 urige werkweek, dus financieel maakt het niets uit.
Ik denk zelf dat als ik 4x9 ga werken en op de woensdagen mijn vrije dag plan, dat ik effectief twee dagen werk alvorens ik een vrije dag heb. Daarentegen werk ik wel structureel elke dag langer.

Zou mij dit mij helpen of juist tegenwerken?

[Mx. Alba]

Het risico dat je dan hebt is dat op woensdag niemand "jouw" werk oppakt want je bent de volgende dag toch terug. Als je dan dus op donderdag op je werk komt, ligt er nog allerlei werk van de vorige dag op je te wachten dat je eerst door moet worstelen, en dat kan op zich alweer een nieuwe stressfactor zijn.

Maar je zou het allicht kunnen proberen?

[Fiber]

Heb je al een doel voor die extra vrije dag? Het scheelt je sowieso reistijd natuurlijk. Voordeel van je huidige situatie is waarschijnlijk dat je die halve dag (4 uur) per week makkelijker op kan sparen en bij je vakanties kan voegen. En waarom de woensdag en niet bijvoorbeeld de maandag of vrijdag?

@Albantar, Als je echt een afgebakende eigen taak hebt maakt dat niets uit natuurlijk... En als je in een team werkt en taken oppikt uit een gezamenlijke werkvoorraad of ticket rij maakt het ook niks uit.

Waar je wel voor moet uitkijken is dat die woensdag dan niet stiekem een soort 'thuiswerkdag' wordt...

[ Voor 34% gewijzigd door Fiber op 08-01-2015 15:25 ]

[Ardana]

Ik heb jaren in 4x9 gewerkt, zou niet anders willen. Het wegvallen van de reistijd, + de extra vrije dag weegt ruimschoots op tegen het werk dat blijft liggen en het uurtje dat je per dag extra werkt.

Heb zowel de maandag, de woensdag als de vrijdag vrij gehad, waarbij, gek genoeg, de maandag nog het beste beviel. Woensdag heb je idd 'n soort 2e mini-weekend, vrijdag heb je lekker vroeg weekend (bovendien mis je die dag het minste op je werk, vaak toch een dag dat veel mensen vrij zijn en dus niet bereikbaar), maar maandag... je hebt de zondagavond écht tot je beschikking ipv dat je moet zorgen op tijd thuis en in bed te zijn, de winkels zijn 's middags over het algemeen open, én super rustig, en alle instanties zijn ook gewoon open. Wat wil je nog meer?

Voor mij nooit meer 8 uur per dag als het aan mij ligt.

[Bart2005]

Rockvee2 schreef op donderdag 08 januari 2015 @ 13:05:
[...]


Als ik dat hier zou doen zou ik een gesprek krijgen.

Werkdruk is gewoon explosief gestegen en als een team van een x aantal personen het goed aankan Dan halen we er eentje weg. Ik moet haast altijd ja zeggen terwijl ik erg naar bovenzit met werk. Ben ik ziek een dag of een week met vakantie dan ligt het werk er gewoon grotendeels nog . Misschien dat 40% van het werk is overgenomen. Ik neem het werk wel over van een collega als die ziek is of met vakantie. Dan liggen de prioriteiten wat anders. Wat ik ook vervelend is dat je nooit een waardering krijgt maar wel direct een gesprek als je een foutje maakt. (iets Te korte omschrijving of iets anders administratief) .

De kloof tussen de hoge mensen en de administratie is gewoon ongekend groot.

De enige oplossing is dat je je eigen regels "maakt". Niemand anders doet dat blijkbaar voor je.
Ik heb ondervonden en ondervind dat nog steeds, dat de waardering dan vanzelf komt...
En die eigen regels zijn belangrijk voor jouw welbevinden en je gezondheid. Belangrijkste in deze.
Geen boodschap hebben aan de bedrijfspolitiek. Niet overwerken als het je niet uitkomt.
Niet prioriteiten van random aanbieders jouw prioriteiten laten worden.
Je niet laten meeslepen in de waan van de dag. Meestal een teken van gebrekkige/geen/willen "flexibel" zijn "planning". Niet jouw probleem van maken.
En je leefde nog lang en gelukkig.

[CSB]

Ik zou de woensdag kiezen om twee redenen:
1. Andere collega's hebben de maandag en vrijdag al bezet, waardoor de minimale bezetting in gevaar zou komen.
2. Ik kan hiermee mijn werkpatroon 'breken' waardoor het stresspatroon ook doorbroken zou moeten worden. Effectief worden de dagelijkse spanningsbogen hoger, omdat ik langer werk, maar de wekelijkse spanningsboog zou bijna gehalveerd moeten worden. Als je het in een grafiekje zou zetten zou je zien wat ik bedoel.

[Mx. Alba]

Ik heb het een tijdje gedaan, elke woensdag vrij, maar in de praktijk bleek dat voor mij in ieder geval geen zoden aan de dijk te zetten. Ik werd toch op mijn vrije dag gebeld en had natuurlijk mijn e-mail op mijn smartphone waardoor ik op mijn vrije dag toch nog wat werk deed - en het werk dat ik die dag niet deed lag gewoon op me te wachten voor de volgende dag. Ik deed dus nog steeds even veel werk maar dat zat nu in vier dagen ipv vijf...

[justice strike]

Mx. Alba schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 15:55:
Ik heb het een tijdje gedaan, elke woensdag vrij, maar in de praktijk bleek dat voor mij in ieder geval geen zoden aan de dijk te zetten. Ik werd toch op mijn vrije dag gebeld en had natuurlijk mijn e-mail op mijn smartphone waardoor ik op mijn vrije dag toch nog wat werk deed - en het werk dat ik die dag niet deed lag gewoon op me te wachten voor de volgende dag. Ik deed dus nog steeds even veel werk maar dat zat nu in vier dagen ipv vijf...

telefoon op werkt laten liggen en gewoon je werk doen zover het kan. Ik voel altijd dat als ik 5 dagen 40 uur werk ik soms beter 4 dagen 36 uur kan werken, omdat ik vaak toch al die lange dagen maak, (i.e.9 uurtjes)

[Fiber]

Dat je hetzelfde werk doet in 4 dagen (van 9 uur) in plaats van in 5 dagen (4.5 x 8 uur) lijkt me ook wel de bedoeling...

Het punt is, bij 4 x 9 uur: Wat ga je doen met je vaste vrije dag? Als je daar een goede, nuttige of leuke invulling aan weet te geven dan ben je spekkoper. Als het een soort extra zaterdag wordt met uitslapen, boodschappen doen, op GoT rondhangen etc. dan levert het m.i. minder op.

Bij die goede invulling denk ik dus aan dingen als: Een studie oppakken, voor je kinderen zorgen, een serieuze hobby doen, sporten, etc.

[Mfpower]

Fiber schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 17:15:
Dat je hetzelfde werk doet in 4 dagen (van 9 uur) in plaats van in 5 dagen (4.5 x 8 uur) lijkt me ook wel de bedoeling...

Het punt is, bij 4 x 9 uur: Wat ga je doen met je vaste vrije dag? Als je daar een goede, nuttige of leuke invulling aan weet te geven dan ben je spekkoper. Als het een soort extra zaterdag wordt met uitslapen, boodschappen doen, op GoT rondhangen etc. dan levert het m.i. minder op.

Bij die goede invulling denk ik dus aan dingen als: Een studie oppakken, voor je kinderen zorgen, een serieuze hobby doen, sporten, etc.

Ik werk ook 4x9, soms 4x8,5+2 ofzo. Maar juist die vrijdag is voor mij, ook al heb ik een kind (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Uitslapen, rustig aan doen, bijkomen. Ik ben 4 dagen gaan werken (10 jaar geleden al) omdat ik merkte dat ik elk weekend net iets minder "bijkom" dan ik "inlever" met 5 dagen werken. Alsof ik elke maandag net voordat ik me uitgerust voel weer moet gaan werken. Daarbij ben ik een avondmens en kan ik het wel een aantal dagen opbrengen om laat naar bed te gaan en vroeg op te staan, maar op dag 5 voel ik me dan echt geradbraakt. Ik heb deze keuze dan ook in eerste instantie op doktersadvies gemaakt. Idealiter begin ik elke dag na 10.00 maar dat heeft er nog nooit ingezeten bij mijn werkgevers.

Mocht er wat bijkomen zoals jij beschrijft zou ik dus nog minder moeten gaan werken. Ik besef me wel dat dit een luxe positie is om deze inkomsten 4upw te kunnen missen. Aan de andere kant betaal ik aan de bovenkant zoveel belasting dat ik het de moeite in verhouding ook bijna niet waard vind.

[justice strike]

Fiber schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 17:15:
Dat je hetzelfde werk doet in 4 dagen (van 9 uur) in plaats van in 5 dagen (4.5 x 8 uur) lijkt me ook wel de bedoeling...

Het punt is, bij 4 x 9 uur: Wat ga je doen met je vaste vrije dag? Als je daar een goede, nuttige of leuke invulling aan weet te geven dan ben je spekkoper. Als het een soort extra zaterdag wordt met uitslapen, boodschappen doen, op GoT rondhangen etc. dan levert het m.i. minder op.

Bij die goede invulling denk ik dus aan dingen als: Een studie oppakken, voor je kinderen zorgen, een serieuze hobby doen, sporten, etc.

wat ik bedoel is dat je met 40 uur per week vaker uitkomt in 5 * 9. Dan werk ik liever 4*9 en dan hou ik de extra dag voor mijzelf.

wat betreft nuttige invulling, die is altijd te vinden.

[Fiber]

justice strike schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 18:34:
[...]

wat ik bedoel is dat je met 40 uur per week vaker uitkomt in 5 * 9. Dan werk ik liever 4*9 en dan hou ik de extra dag voor mijzelf...

Dus jij beweert nu dat je hetzelfde werk wat je in 45 uur doet ook in 36 uur kan doen? Dan werk je of niet efficiënt in die 45 uur, of je werkt je over de kop in 36 uur lijkt mij....

[Bart2005]

Fiber schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 20:56:
[...]

Dus jij beweert nu dat je hetzelfde werk wat je in 45 uur doet ook in 36 uur kan doen? Dan werk je of niet efficiënt in die 45 uur, of je werkt je over de kop in 36 uur lijkt mij....

Hetzelfde werk en de "hoeveelheid werk" is toch gewoon relatief, meestal?
Als jij het niet doet, dan doet een ander het wel. En anders volgende week.
Als het werk zich dan opstapelt dan is er iets structureel mis.
Je hebt dan teveel op je bordje, of het kan sneller en handiger, maar dat heb je misschien niet in de vingers.

[foto]

Het is de vraag wat ga je die vrije dag doen...

Ik heb in 2012-2013 van zomer tot zomer een jaar lang 4 dagen in de week gewerkt 4*8 met behoud van salaris, door het grote aantal extra uren die ik gespaard had (geen overuren, maar buitenland regeling). Toen heb ik mijn motor rijbewijs gehaald...

Nu sta ik weer voor zon periode...vanaf eind maart tot einde van het jaar 4*8 werken (gaat om 38 dagen) en dan heb ik nog 25 gewone vakantie dagen...(ja ik weet het een luxe probleem minimaal 78 dagen vrij dit jaar)

Aan de ene kant denk ik laat ik de uren maar uitbetalen, aan de andere kant beviel het me uitstekend om 4*8 te werken en de vrijdag vrij (wel met flexibiliteit als het echt nodig was 5*8 of een andere dag vrij dan de vrijdag).

Wat ik wel zie is dat heel veel mensen in mijn omgeving aansturen op uitbetalen...geld is altijd handig blabla, maar vrije tijd is ook erg lekker! (ben pas 29, maar vind het leven eigenlijk te kort om full-time te werken)

Alleen tjaaah wat moet ik nu gaan doen met die vrije dagen... nu heb ik gelukkig nog even de tijd om daar over na te denken... Waar ik persoonlijk vooruit moet kijken is dat ik op vrijdag tot 2 uur s'middags op bed blijf liggen voor de tv... dan wat ga lunchen en weer voor de tv beland...

Iemand nog een goede suggestie om een stress vrije dag door te komen...en toch iets nuttigs te doen...

[Fiber]

Bart2005 schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 21:13:
[...]

Hetzelfde werk en de "hoeveelheid werk" is toch gewoon relatief, meestal?
Als jij het niet doet, dan doet een ander het wel. En anders volgende week.
Als het werk zich dan opstapelt dan is er iets structureel mis.
Je hebt dan teveel op je bordje, of het kan sneller en handiger, maar dat heb je misschien niet in de vingers.

Lijkt me niet. Justice Strike schrijft dat zijn 40 urige werkweek meestal uitloopt naar 45 uur. Hij heeft dus blijkbaar te veel werk om het in 40 uur af te krijgen. Maar hij denkt dat hij datzelfde werk wel in 36 zou kunnen doen. Dat snap ik dus niet. Tenzij iemand anders inderdaad een deel van zijn taak overneemt, maar dan is het niet 'hetzelfde (hoeveelheid) werk doen' meer in mijn ogen. Ik denk dat zijn baas best blij zal zijn als hij Justice Strike nog maar voor 36 uur hoeft te betalen in plaats van voor 45 uur voor dezelfde hoeveelheid geleverd werk.

[AcIDeR]

Mooi voorbeeld om bij 4x9 je telefoon op de 5de dag op kantoor te laten.

Alleen wat is jullie beeld van bereikbaarheid?

Mijn collega's en leidinggevende verwachten dat ik 24/7 bereikbaar ben. Dit levert mij dus veel stress op tijdens en na de vakantie. En natuurlijk ook op de overige data omdat je niet echt tot 'rust' komt. Ik heb welliswaar een leidinggevend functie, maar wat mag men nou echt van je vragen?

[ Voor 10% gewijzigd door AcIDeR op 09-01-2015 23:38 ]

[Bart2005]

Fiber schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 22:58:
[...]

Lijkt me niet. Justice Strike schrijft dat zijn 40 urige werkweek meestal uitloopt naar 45 uur. Hij heeft dus blijkbaar te veel werk om het in 40 uur af te krijgen. Maar hij denkt dat hij datzelfde werk wel in 36 zou kunnen doen. Dat snap ik dus niet. Tenzij iemand anders inderdaad een deel van zijn taak overneemt, maar dan is het niet 'hetzelfde (hoeveelheid) werk doen' meer in mijn ogen. Ik denk dat zijn baas best blij zal zijn als hij Justice Strike nog maar voor 36 uur hoeft te betalen in plaats van voor 45 uur voor dezelfde hoeveelheid geleverd werk.

Daarom zeg ik dat "hoeveelheid werk" relatief is. De conclusie in jouw 2e zin zou ik dus niet trekken.
De workload is in de praktijk dat wat je doet + een beetje meer waardoor het net weer onprettig voelt.
Het is geen vast gegeven. Wat je weet, is dat als je het aankunt, je er altijd weer wat bijkrijgt.
Dat mechanisme moet je voor je gezondheid en welbevinden zien te voorkomen.

Verder moet een baas niet blij zijn. Hij moet altijd chagrijnig kijken, zodat hij als zodanig herkenbaar blijft.
En mensen die lijden onder werkdruk zouden dat altijd moeten melden, zodat er misschien iets veranderd, in plaats van altijd maar die "extra uurtjes" te investeren. Slecht voor de mens en goed voor de baas.

[Bart2005]

AcIDeR schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 23:37:
Mooi voorbeeld om bij 4x9 je telefoon op de 5de dag op kantoor te laten.

Alleen wat is jullie beeld van bereikbaarheid?

Mijn collega's en leidinggevende verwachten dat ik 24/7 bereikbaar ben. Dit levert mij dus veel stress op tijdens en na de vakantie. En natuurlijk ook op de overige data omdat je niet echt tot 'rust' komt. Ik heb welliswaar een leidinggevend functie, maar wat mag men nou echt van je vragen?

Dat bepaal je gewoon zelf. Je eigen grenzen. En als ze dit van je "verwachten" dan moet je daarvoor gigantisch beloond worden. Als dat niet het geval is dan voldoe je "gratis" aan de verwachtingen.
De verwachtingen, staan die ergens op papier? Of vul je dit zelf in?

[Fiber]

@AcIDeR, Ik neem aan dat je betaald wordt voor bereikbaarheid? En dat je daar ook zelf voor gekozen hebt...?

[aaitje]

foto schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 22:39:
...
Iemand nog een goede suggestie om een stress vrije dag door te komen...en toch iets nuttigs te doen...

Wekker zetten (misschien uurtje later dan op een werkdag).
Iets gaan doen, ik merk zelf dat als ik lang uitslaap of achter de TV ga hangen dat ik dan ook niet op gang kom. Daarentegen als ik actief bezig ben dan is het veel makkelijker om daarna nog andere dingen op te pakken.

[Sissors]

Het lijkt me ook persoonlijk of je per sé nou wat moet gaan doen op zo'n dag. Nu denk ik wel dat echt alleen in je bed liggen en om 4 uur smiddags een keer je aan te kleden over het algemeen geen goed idee is. Maar tegelijkertijd kan ik me ook voorstellen dat het niet lekker ontstresst als je weet dat je op je vrije dag weer een lijst heb die je semi-verplicht moet doen.

Dan denk ik wel dat het handig kan zijn om voor jezelf vast te zetten dat je sochtends wel bijvoorbeeld wat huishoudelijks doet, simpelweg zodat je dat kan wegstrepen. Maar je moet er voor opletten dat je vrije dag niet gewoon ander 'werk' wordt.

[AcIDeR]

Fiber schreef op zaterdag 10 januari 2015 @ 00:05:
@AcIDeR, Ik neem aan dat je betaald wordt voor bereikbaarheid? En dat je daar ook zelf voor gekozen hebt...?

Een zekere bereikbaarheid had ik ingecalculeerd tijdens de keuze/sollicitatie op een functie.
Echter is de verwachting nooit naar mij uitgesproken tijdens dit proces.
Het staat dus ook niet op papier.

Ik heb een keurig primair en secundair salaris.(gezien mijn leeftijd).
Echter mijn inziens niet voldoende om tijdens vakantie en vrije dagen 24/7 bereikbaar te zijn. Daarnaast wil ik dit ook niet, aangezien ik naast mijn drukke job ook erg graag 'rust' heb.

Het betreft echter een MKB, en ik ben de jongst gediende in deze functie met +- 20 jaar verschil.

Daarnaast leven we helaas in een bel maatschappij, waarbij we eerst bellen voordat we zelf gaan nadenken?

[ Voor 11% gewijzigd door AcIDeR op 11-01-2015 17:26 ]

[Rockvee2]

Waarom moet je in je vakantie of vrije dagen 24/7 beschikbaar zijn? Het zijn toch jouw dagen? Ik zou dat zelf echt niet pikken. Vrij is Vrij.

[CSB]

Rockvee2 schreef op zondag 11 januari 2015 @ 17:55:
Waarom moet je in je vakantie of vrije dagen 24/7 beschikbaar zijn? Het zijn toch jouw dagen? Ik zou dat zelf echt niet pikken. Vrij is Vrij.

Helaas is de mindset (vooral in de vrij jonge ICT sector) niet meer zo dat de vrije dag heilig is. Ik praat het zeker niet goed overigens. Aangezien er geen CAO voor de ICT sector bestaat (wat ik echt vreemd vind gezien de veelvoorkomende stressuitval, maar goed) kan de baas van alles verzinnen en andere COA's "misbruiken" om jou dingen te laten doen die je eigenlijk niet wilt. Zoals bereikbaarheidsdiensten draaien, of in dit geval 24/7 bereikbaar zijn. Ik vind het overigens wel vreemd dat je geheel geen vergoeding o.i.d. krijgt voor deze "dienst".

[Fiber]

AcIDeR schreef op zondag 11 januari 2015 @ 16:58:
[...]

Daarnaast wil ik dit ook niet, aangezien ik naast mijn drukke job ook erg graag 'rust' heb...

En heb je dat al aan je leidinggevende verteld of aan je HR manager?

[AcIDeR]

Fiber schreef op zondag 11 januari 2015 @ 23:50:
[...]

En heb je dat al aan je leidinggevende verteld of aan je HR manager?

Uiteraard.
Echter legt deze de verwachting op, en HR heeft een gekleurde vizie op basis van eigen baan behoud.

Ik heb mijn conclusie getrokken.
Bedankt voor jullie reacties.

[justice strike]

Fiber schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 22:58:
[...]

Lijkt me niet. Justice Strike schrijft dat zijn 40 urige werkweek meestal uitloopt naar 45 uur. Hij heeft dus blijkbaar te veel werk om het in 40 uur af te krijgen. Maar hij denkt dat hij datzelfde werk wel in 36 zou kunnen doen. Dat snap ik dus niet. Tenzij iemand anders inderdaad een deel van zijn taak overneemt, maar dan is het niet 'hetzelfde (hoeveelheid) werk doen' meer in mijn ogen. Ik denk dat zijn baas best blij zal zijn als hij Justice Strike nog maar voor 36 uur hoeft te betalen in plaats van voor 45 uur voor dezelfde hoeveelheid geleverd werk.

ammedooiedood niet ik zou juist van 40 naar 36 willen gaan omdat ik standaard bijna altijd 9 uurtjes maak... dan doe ik dat liever voor 4 dagen dan voor 5 (want na 7 uur is er toch niemand meer op werk. Komt gewoon te vaak voor dat er iemand rond 5 of half 6 bij je bureau staat met een heel erg dringend verzoek. Overigens zijner andere manieren om daar vanaf te komen, maar voorkomen is beter dan genezen

AcIDeR schreef op vrijdag 09 januari 2015 @ 23:37:
Mooi voorbeeld om bij 4x9 je telefoon op de 5de dag op kantoor te laten.

Alleen wat is jullie beeld van bereikbaarheid?

Mijn collega's en leidinggevende verwachten dat ik 24/7 bereikbaar ben. Dit levert mij dus veel stress op tijdens en na de vakantie. En natuurlijk ook op de overige data omdat je niet echt tot 'rust' komt. Ik heb welliswaar een leidinggevend functie, maar wat mag men nou echt van je vragen?

telefoon let ik nauwelijks op wanneer ik klaar ben met werk. Ik antwoord zo nu en dan wel wat als ik wat zie, maar ik mis geregeld belletjes en antwoord vakk later op email dan normaal. Als ik op vakantie ben gaat de telefoon zelfs gewoon uit, vanwege belkosten. Sterker nog, al zou de werkgever het betalen, ik zoek vaak plekken uit waar er zelfs geen netwerk dekking is. Tja, tenzij de werkgever betaald bepaal ik nog altijd zelf waar ik vakantie ga vieren.

kijk een uurtje meer of minder werken vind ik niet erg. Maar ik merk wel dat bij sommige werkgevers alleen maar meer is en niet minder. (bij mijn vorige werkgever was het overigens vaker minder dan meer, maar ik maakte uit principe toch mijn uurtjes.

Rockvee2 schreef op zondag 11 januari 2015 @ 17:55:
Waarom moet je in je vakantie of vrije dagen 24/7 beschikbaar zijn? Het zijn toch jouw dagen? Ik zou dat zelf echt niet pikken. Vrij is Vrij.

precies. Lijkt me ook.

[Fiber]

justice strike schreef op maandag 12 januari 2015 @ 16:12:
[...]

ammedooiedood niet ik zou juist van 40 naar 36 willen gaan omdat ik standaard bijna altijd 9 uurtjes maak... dan doe ik dat liever voor 4 dagen dan voor 5 (want na 7 uur is er toch niemand meer op werk. Komt gewoon te vaak voor dat er iemand rond 5 of half 6 bij je bureau staat met een heel erg dringend verzoek. Overigens zijner andere manieren om daar vanaf te komen, maar voorkomen is beter dan genezen

Dat snap ik wel, maar we praten langs elkaar heen...

Als jij 4x9=36 uur gaat werken in plaats van nu 5x9=45 uur dan moet je baas toch iemand anders inhuren voor die resterende 9 uur werk die blijft liggen. Of jij moet harder gaan werken in die 4x9=36 uur zodat je in die 4x9=36 uur net zo veel doet dan eerder in 5x9=45 uur. En als jij harder gaat werken is je baas blij want die hoeft je nog maar voor 36 uur te betalen in plaats van voor 45 uur...

[justice strike]

Fiber schreef op maandag 12 januari 2015 @ 17:06:
[...]

Dat snap ik wel, maar we praten langs elkaar heen...

Als jij 4x9=36 uur gaat werken in plaats van nu 5x9=45 uur dan moet je baas toch iemand anders inhuren voor die resterende 9 uur werk die blijft liggen. Of jij moet harder gaan werken in die 4x9=36 uur zodat je in die 4x9=36 uur net zo veel doet dan eerder in 5x9=45 uur. En als jij harder gaat werken is je baas blij want die hoeft je nog maar voor 36 uur te betalen in plaats van voor 45 uur...

in een kantoor situatie is dat zo vloeibaar dat niemand ook maar iets merkt ervan. Zowel het 9 uur werken alsmede het 9 uu minus 1 dag werken. Mensen passen zich gewoon erop aan, werkgever hoeft vaak ook niet iemand extra in te huren. Het is gewoon het feit dat anderen op ongepaste tijdstippen nog even wat willen vragen. Of je dat wel of niet doet staat niet in je uren die je boekt.

[Rockvee2]

justice strike schreef op maandag 12 januari 2015 @ 18:55:
[...]

in een kantoor situatie is dat zo vloeibaar dat niemand ook maar iets merkt ervan. Zowel het 9 uur werken alsmede het 9 uu minus 1 dag werken. Mensen passen zich gewoon erop aan, werkgever hoeft vaak ook niet iemand extra in te huren. Het is gewoon het feit dat anderen op ongepaste tijdstippen nog even wat willen vragen. Of je dat wel of niet doet staat niet in je uren die je boekt.

Klopt inderdaad. Vijf minuten voordat je tijd erop zit moet je nog iets doen dat vandaag echt af moet . Gebeurt eens in de maand. Moet kunnen.

[Fiber]

Maar dan schrijf je toch zeker wel overuren...? Of mag je dan de volgende ochtend een uurtje later komen...?

[Rockvee2]

Fiber schreef op maandag 12 januari 2015 @ 23:57:
Maar dan schrijf je toch zeker wel overuren...? Of mag je dan de volgende ochtend een uurtje later komen...?

Ik schrijf zeker overuren . En die spaar ik op tot een dag en dan neem ik eens een lang weekend (vrijdag vrij of maandag vrij)

[GoldenSample]

aaitje schreef op zaterdag 10 januari 2015 @ 22:14:
[...]


Wekker zetten (misschien uurtje later dan op een werkdag).
Iets gaan doen, ik merk zelf dat als ik lang uitslaap of achter de TV ga hangen dat ik dan ook niet op gang kom. Daarentegen als ik actief bezig ben dan is het veel makkelijker om daarna nog andere dingen op te pakken.

Heb het zelfde, ik moet met mijn handen gaan werken, Bijvoorbeeld mountainbiken werkt voor mij niet (tenzij het heel erg technisch uitdagend is) dan maal ik door. Ik ga dan vaak gewoon een lamp in elkaar solderen ofzo of wat van hout in elkaar zetten oid.

[avotar]

justice strike schreef op maandag 12 januari 2015 @ 18:55:
[...]

in een kantoor situatie is dat zo vloeibaar dat niemand ook maar iets merkt ervan. Zowel het 9 uur werken alsmede het 9 uu minus 1 dag werken. Mensen passen zich gewoon erop aan, werkgever hoeft vaak ook niet iemand extra in te huren. Het is gewoon het feit dat anderen op ongepaste tijdstippen nog even wat willen vragen. Of je dat wel of niet doet staat niet in je uren die je boekt.

Maar ook dat kun je af laten hangen van degene die het vraagt.
Sommige mensen zijn gewoon slechte planners. Ik vraag me bij dat soort types dan ook altijd af: waarom moet jouw onvermogen mij mijn vrije avond kosten?
Als ik daar geen vriendelijk antwoord op weet, kan het vast wachten tot de volgende dag.

Bij ons hebben we een hele relaxte situtatie: zolang het het bedrijf niet direct geld kost, kan het best over de nacht heen getilt worden.

[Napo]

Rockvee2 schreef op maandag 12 januari 2015 @ 21:08:
[...]


Klopt inderdaad. Vijf minuten voordat je tijd erop zit moet je nog iets doen dat vandaag echt af moet . Gebeurt eens in de maand. Moet kunnen.

Eigenlijk wordt het gewoon tijd dat we afstappen van het feit dat je wordt afgerekend op het aantal uren dat je aanwezig bent (behalve voor functies waar aanwezigheid van aanmerkelijk belang is (bijvoorbeeld cassieres)) maar dat het op prestaties gaat.

X zou in functie taken A, B en C moeten kunnen uitvoeren. Is het eerder klaar is het ook goed.

[Rockvee2]

Helaas zal dat niet doorgaan. Als ik mijn werkzaamheden klaar heb krijg ik gewoon nieuwe.

[justice strike]

avotar schreef op woensdag 14 januari 2015 @ 05:52:
[...]


Maar ook dat kun je af laten hangen van degene die het vraagt.
Sommige mensen zijn gewoon slechte planners. Ik vraag me bij dat soort types dan ook altijd af: waarom moet jouw onvermogen mij mijn vrije avond kosten?
Als ik daar geen vriendelijk antwoord op weet, kan het vast wachten tot de volgende dag.

Bij ons hebben we een hele relaxte situtatie: zolang het het bedrijf niet direct geld kost, kan het best over de nacht heen getilt worden.

jawel, dat is ook wel zo. Maar de situatie voorkomen is beter dan dat het op die manier opgelost moet worden. Althans, dat helpt namelijk wel bij je beoordelingen etc... (hij is altijd behulpzaam en bereid mee te helpen etc..)

of je moet een goede manier hebben van mensen vertellen dat ze de boom in kunnen zonder dat ze dat erg vinden. Ik ben wat dat betreft nog niet zo goed met woorden dat ik dat zou kunnen.

[avotar]

justice strike schreef op woensdag 14 januari 2015 @ 10:39:
[...]

jawel, dat is ook wel zo. Maar de situatie voorkomen is beter dan dat het op die manier opgelost moet worden. Althans, dat helpt namelijk wel bij je beoordelingen etc... (hij is altijd behulpzaam en bereid mee te helpen etc..)

of je moet een goede manier hebben van mensen vertellen dat ze de boom in kunnen zonder dat ze dat erg vinden. Ik ben wat dat betreft nog niet zo goed met woorden dat ik dat zou kunnen.

Je moet ook leren om Nee te zeggen. Een stukje zelfbescherming opbouwen.
En laten we wel wezen, die ben ik ook door schade en schande gaan opbouwen.

Ik heb jarenlang bij klanten gedetacheerd gezeten waarbij je elke dag kon overwerken als je dat wilde. Er was altijd wel iets wat niet tot de volgende dag kon wachten. Maar 9 van de 10 keer is dat gewoon een kwestie van perceptie.

[justice strike]

avotar schreef op woensdag 14 januari 2015 @ 12:57:
[...]


Je moet ook leren om Nee te zeggen. Een stukje zelfbescherming opbouwen.
En laten we wel wezen, die ben ik ook door schade en schande gaan opbouwen.

Ik heb jarenlang bij klanten gedetacheerd gezeten waarbij je elke dag kon overwerken als je dat wilde. Er was altijd wel iets wat niet tot de volgende dag kon wachten. Maar 9 van de 10 keer is dat gewoon een kwestie van perceptie.

jawel, dat is ook wel zo. Dat onderken ik, en ik weet ook zeker nee te zeggen. Maar, als iedereen tot 7 uur werkt en je gaat om 5 uur weg dan ziet dat er hier wel heel vreemd uit. Kun je maar beter 2 uurtjes later komen of een dagje vrij hebben per week.

[Rockvee2]

justice strike schreef op donderdag 15 januari 2015 @ 12:23:
[...]

jawel, dat is ook wel zo. Dat onderken ik, en ik weet ook zeker nee te zeggen. Maar, als iedereen tot 7 uur werkt en je gaat om 5 uur weg dan ziet dat er hier wel heel vreemd uit. Kun je maar beter 2 uurtjes later komen of een dagje vrij hebben per week.

Topic is best wel weer oud

Maar een keer overwerken tot 7 uur is normaal.

Bij mij op het werk kan ik ook elke dag overwerken als ik zou willen, er is altijd werk . Maar soms heb je het om 5 uur helemaal gehad om dingen die ik hier niet publieklijk gaat zeggen ( misschien kijkt een collega of de baas mee )

[ybos]

Interessant topic om te lezen. Bij mijn vorige werkgever heb ik voor mn gevoel ook tegen een burn out aangezeten. Kwam vaak niet uit mn zinnen, woorden in zinnen omwisselen enz. Ik was 24/7 365dgn per jaar backup van een storingsdienst van een 12-tal monteur die ook naar storingen moesten die niet in hun vakgebied vielen. Dus regelmatig in de nacht even inbellen op een systeem e.d. (dus ook op vakantie op de boot via 3g met de laptop pc overnemen op t werk en nog inbellen).
Gevaar van mij in deze situatie was dat ik me soort van belangrijk/onmisbaar voelde. Gaf soms ook wel goed gevoel (iets met ego enzo ).
Daarnaast overdag gros van de tijd storingen aannemen en die wegzetten onder monteurs die eigelijk gewoon 8 uur werk hadden voor die dag en nooit stonden te springen om van de huidige klus weg te gaan naar een storing.
Wel de opmerking gehad tijdens een functioneringsgesprek: leer vaker nee te zeggen. Maar tijdens hetzelfde gesprek: je werkt nu gemiddeld 2 tot 3 avonden over in de week, wat als ik jou vertel dat jou werk gewoon in 40 uur kan? Mijn antwoord was direct dat ik dan wel belachelijk duur was met al mijn overuren, toen was het wel even stil.
Tevens had ik het idee dat ik onderbetaald was, maar onder het mom van lekker dichtbij huis (5min) toch te lang blijven hangen.
Nu anderhalf jaar geleden overstap gemaakt van dit kleine commerciele bedrijfje naar grote onderneming, wat een rust, en al ongeveer 600 bruto op vooruit gegaan in deze anderhalf jaar tijd, i.c.m. giga veel opleidingen (er is minimaal 30k aan cursussen kapotgeslagen )

[backupdevice]

Ik heb altijd heel veel stress. Ik werk hoofdzakelijk voor " startups" waarbij dus quick wins een must zijn.

Op zich geen probleem, maar de eerste twee jaren werk je je uit de naad en 99% van de tijd krijg je NEE te horen. Aangezien je alleen in een regio werkt ( soms NL, soms Benelux maar soms ook Benelux en Nordics ) is het stevig aanpoten. Maar ook dat zijn fases, het is ook soms rennen en weer stilstaan. Werk gaat 24x7 door maar kan wel soms een paar uurtjes " offline " zijn.

Dit geeft veel druk en druk gaat over in stress.

Ik probeer de stress weg te nemen door twee keer in de week helemaal los te gaan tijdens Cross Fitness. Daarnaast ( helaas weinig tijd ) Iracing. Klussen in huis en spelen met de kinderen.

[ Voor 5% gewijzigd door backupdevice op 27-02-2015 09:54 ]

[demichel]

Inderdaad, "nee" leren zeggen. Behoudens serieuze pannes die écht niet kunnen wachten, is de winkel om 5 uur dicht en gaan we naar het gezin tot de volgende morgen 8 uur. Firma is niet mijn bedrijf, ik raap er niet de vruchten van. Ik word er (zeer) goed betaald, lever er (zeer) goed werk, doe mijn uiterste best tijdens de werkuren, maar om 5 uur en aan de poort eindigt het werk en gaat de volgende morgen om 8 uur verder. Klaar. Ik heb een leven buiten de firma en dat is belangrijker dan het werk.

[ Voor 15% gewijzigd door demichel op 27-02-2015 09:54 ]

[Henkje.doc]

Als ik het topic zo doorlees dan lees ik veel herkenning.
Zit in dezelfde situatie. Al een jaar of 5 heb ik te maken met piekbelasting in het werk waar op dit moment niet meer goed mee om te gaan is. Dit uit zich dan in allerlei vervelende situaties waar ik zelf nog het meest ongelukkig van wordt.

Oplossingen zijn er niet, want de piekbelasting blijft. Het zijn veel kleine ergenissen en het niet structureel kunnen oppakken van de problemen, maar er wel continue op afgerekend worden.

Een vraag voor de mensen hier: is een piekbelasting van 5 jaar eigenlijk wel verantwoord en kan dit zomaar? of moet je het probleem echt bij jezelf gaan zoeken en een keuze maken of ICT wel de juiste keuze geweest is 15 jaar geleden?

[Kaasplank]

Niet goed

Ben op mijn werk druk geweest en heb nu 9 maand een kleine. Voor mijn gevoel zitten er te weinig uren op een dag en heb sinds een aantal maanden moeite om mijn gedachten er bij te houden. Heb ook erg veel lichamelijke klachten. Erg vermoeid en lusteloos, verdoofd gevoel in mijn hoofd, constante druk op mijn hoofd alsof er een band omheen zit, pijnlijke steken in mijn borstkas en soms een drukkend gevoel op de borstkas. Vastzittende nek en schouders en moeite met lezen omdat mijn ogen niet meer willen. Loop al bij de huisarts en heb al allerlei testen gehad om medische oorzaak uit te sluiten. (bloedonderzoek, VEP, EEG, MRI). Heb ook al een gesprek gehad bij een ggz medewerker. Die noemde een paar keer een burn-out en adviseerde simpelweg om minimaal een maand te stoppen met werken en te gaan werken aan mijn stresspunten. Helaas ga ik daardoor naast het piekeren met al mijn lichamelijke problemen ook nog piekeren over mijn inkomsten...

kak

[hexta]

Bij mij is het een beetje andersom.
Ik ben ontslagen, daardoor erg gestressed geraakt, een maagzweer gekregen, meds gekregen die nog niet erg helpen, en veel last van spieren en mn hoofd. Door de stress kon ik minder goed omgaan met spanningen in mijn relatie, wat mijn vriendin stress gaf, die me nu dus heeft gedumpt.
Nu weet ik ook niet zo goed meer waar ik het nog moet zoeken.

[ Voor 5% gewijzigd door hexta op 01-04-2015 09:54 ]

[demichel]

Kaasplank schreef op woensdag 01 april 2015 @ 09:26:
Niet goed

Ben op mijn werk druk geweest en heb nu 9 maand een kleine. Voor mijn gevoel zitten er te weinig uren op een dag en heb sinds een aantal maanden moeite om mijn gedachten er bij te houden. Heb ook erg veel lichamelijke klachten. Erg vermoeid en lusteloos, verdoofd gevoel in mijn hoofd, constante druk op mijn hoofd alsof er een band omheen zit, pijnlijke steken in mijn borstkas en soms een drukkend gevoel op de borstkas. Vastzittende nek en schouders en moeite met lezen omdat mijn ogen niet meer willen. Loop al bij de huisarts en heb al allerlei testen gehad om medische oorzaak uit te sluiten. (bloedonderzoek, VEP, EEG, MRI). Heb ook al een gesprek gehad bij een ggz medewerker. Die noemde een paar keer een burn-out en adviseerde simpelweg om minimaal een maand te stoppen met werken en te gaan werken aan mijn stresspunten. Helaas ga ik daardoor naast het piekeren met al mijn lichamelijke problemen ook nog piekeren over mijn inkomsten...

kak

Huh, Kaasplank... Wat jij een uurtje geleden geschreven hebt, is exact hetzelfde als wat ik zou schrijven. Alleen is het bij mij al 5 jaar aan de gang en is de kleine dus ook bijna 5... Verder alle klachten en symptomen die je beschrijft.

Zelf niet bij een "ggz medewerker" (weet niet wat ggz is, maar zal wel iets met gezondheid zijn, veronderstel ik) gesproken, dat niet.

Een tijd niet werken, gaat ook voor mij zeker niet op, dus het blijft gewoon verder ploeteren en proberen de zeldzame goeie momenten er uit te pikken.

[Kaasplank]

Ik had al zo'n vermoeden dat je hierop zou reageren

Ik heb dit al eerder meegemaakt en diep van binnen heb ik wel vertrouwen dat het goed komt. Ik ben al aan het regelen dat ik tijdelijk thuis kom te zitten. Ik werk via een uitzendbureau en die werken voor de volle 100% mee. Weet alleen niet of mijn baan er nog is zodra ik weer puf heb om te werken maar dat is een horde die ik dan wel neem. Maar toch, in je achterhoofd speelt dat allemaal weer mee.

[backupdevice]

Kaasplank schreef op woensdag 01 april 2015 @ 10:47:
Ik had al zo'n vermoeden dat je hierop zou reageren

Ik heb dit al eerder meegemaakt en diep van binnen heb ik wel vertrouwen dat het goed komt. Ik ben al aan het regelen dat ik tijdelijk thuis kom te zitten. Ik werk via een uitzendbureau en die werken voor de volle 100% mee. Weet alleen niet of mijn baan er nog is zodra ik weer puf heb om te werken maar dat is een horde die ik dan wel neem. Maar toch, in je achterhoofd speelt dat allemaal weer mee.

Is ook allemaal wel makkelijk gezegd van de GGZ. Ga maar een maand thuis zitten.

Gaat niet zo makkelijk als je daardoor je baan kan kwijtraken. Tevens heeft elke beslissing meteen impact op de toekomst van je kleine. Wel relaxed dat het uitzendbureau met je mee wilt denken.

[Sandeman!]

Ik heb nu sinds een jaar een kleine. In het begin had ik ook even hetzelfde gevoel. Probeer regelmaat te zoeken en hier aan vast te houden. Dan komt er vanzelf wat meer "rust".
De uitstraling die geef je namelijk door aan je kleine, die nemen dit (onbewust) over en worden dus ook onrustiger.

Verder helpt het erg om de momenten met de kleine als vrije tijd te zien. Je hoeft op dat moment ook helemaal niets anders. Zodra je dat beseft, geeft het een hoop energie en rust. Ik zie het (gelukkig al vrij kort na de geboorte) ook als de mooiste tijdsbesteding die er is. Lekker samen spelen/eten/wassen etc. met je kleine.... wat kan er nu eigenlijk leuker zijn ? In het begin kan dit lastig zijn, maar je leert het steeds meer waarderen en je zult hier gegarandeerd de vruchten van plukken.

Succes!

[SandaX]

hexta schreef op woensdag 01 april 2015 @ 09:54:
Bij mij is het een beetje andersom.
Ik ben ontslagen, daardoor erg gestressed geraakt, een maagzweer gekregen, meds gekregen die nog niet erg helpen, en veel last van spieren en mn hoofd. Door de stress kon ik minder goed omgaan met spanningen in mijn relatie, wat mijn vriendin stress gaf, die me nu dus heeft gedumpt.
Nu weet ik ook niet zo goed meer waar ik het nog moet zoeken.

Huisarts die je een doorverwijzing geeft naar een psycholoog. Zorg dat je op de juiste manier over je problemen leert praten met mensen die eerlijk tegen je zijn en die je vertrouwd. Een psycholoog kan je hierbij helpen.

Probeer overigens eerst aan jezelf te werken voor je je volledig op je verbroken relatie stort. Ik weet uit ervaring dat het klinkt als een onmogelijke opgave. Toch is het de meest succesvolle manier om je leven weer op de rit te krijgen.

[Kaasplank]

Die tip heb ik al eerder gekregen ja. Voordat de kleine er was was ik echt een persoon die waarde hechtte aan gaan en staan waar ik kon. Avondje hier, middagje daar. Als er iemand belde dan kon ik zo de deur uit stappen. Nu ben ik in mijn vrije tijd gewoon veel met de kleine bezig totdat hij in bed ligt. De zaterdag ben ik er alleen mee omdat mijn vriendin dan werkt. Dit scheelt een oppasdag maar kost mij weer een vrije dag. Ik zeg niet dat ik het niet heerlijk vind om met dat manneke bezig te zijn maar mijn hobby's schieten er veelal bij in. Wat meer structuur in de tijd thuis zou wel wat meer rust geven denk ik. Gisteren voor het eerst sinds tijden weer met ons 3'en aan tafel gegeten. Dat was wel prettig.

Feit is wel dat ik me nu erg 'op' voel en allerlei wazige lichamelijke klachten heb. Denk dat ik daar eerst aan moet werken en dan voorzichtig weer gaan opbouwen.

[hexta]

SandaX schreef op woensdag 01 april 2015 @ 11:29:
[...]

Huisarts die je een doorverwijzing geeft naar een psycholoog. Zorg dat je op de juiste manier over je problemen leert praten met mensen die eerlijk tegen je zijn en die je vertrouwd. Een psycholoog kan je hierbij helpen.

Probeer overigens eerst aan jezelf te werken voor je je volledig op je verbroken relatie stort. Ik weet uit ervaring dat het klinkt als een onmogelijke opgave. Toch is het de meest succesvolle manier om je leven weer op de rit te krijgen.

Ik ben van mijn 12e tot 17e bij verschillende psychologen geweest, dit alles heeft me nooit echt geholpen.

En ja, je hebt gelijk. Aan mezelf werken. Niet alles ophangen aan het verlies van mn baan, maar ook inzien dat ik zelf tekort schiet in het ermee omgaan.
Maar makkelijk zal het niet zijn.

[Kaasplank]

Nou, na nog een gesprek met een ggz medewerker heb ik aangegeven dat ik voorlopig de handdoek in de ring gooi. Het advies van minimaal een maand rust ga ik doen en daarna zie ik wel. Was niet van plan zo door te modderen want dat is geen leven. Voor mij niet maar ook voor mijn vriendin en de kleine niet.

[timag]

backupdevice schreef op woensdag 01 april 2015 @ 10:52:
[...]


Is ook allemaal wel makkelijk gezegd van de GGZ. Ga maar een maand thuis zitten.

Gaat niet zo makkelijk als je daardoor je baan kan kwijtraken. Tevens heeft elke beslissing meteen impact op de toekomst van je kleine. Wel relaxed dat het uitzendbureau met je mee wilt denken.

Als je ziek bent ben je ziek, ook als dat van de spanning of stress is. Zo'n advies van een GGZ is een prima reden om je ziek te melden. Er zijn wel wat situaties waarin je dat je baan kan kosten (aflopend tijdelijk contract bijv.) maar in een normaal dienstverband mag dit gewoon geen invloed hebben. En bij een normale werkgever is dat ook gewoon geen issue.

[Ardana]

Ik heb zelf nog wel iets meer dan "enkel" een burn-out, en zit nu, met vergelijkbare klachten, anderhalf jaar thuis. De gedachte dat ik wellicht nooit meer iets nuttigs kan doen is killing, naast de zorgen over m'n gezondheid, lichamelijk en geestelijk, en de zorgen over onze financiën.

Ik heb nog een arbeidscontract (iig tot november van dit jaar), maar dat is zowel een zegen, als een vloek: ik zou ondertussen best willen proberen om weer íets te doen, maar alleen al de gedachte om weer contact te hebben met iemand van m'n werk, laat staan weer daar naar toe te gaan, maakt dat ik spontaan weer last krijg van allerlei symptomen.
Tot op heden was het vonnis: nul inzetbare mogelijkheden. Nu begint de druk opgevoerd te worden en moeten we gaan kijken naar een activeringstraject (bezigheidstherapie dus).

Momenteel is de situatie zo: ik wil iets, weet niet wat, heb nergens zin in en zie overal beren. Geweldig.

Moraal: zorg TIJDIG goed voor jezelf. Wacht niet te lang. Hoe langer je wacht, hoe langer het duurt en hoe moeilijker het is om weer op te krabbelen.

[CSB]

Wat jij beschrijft heb ik ook, echter nog niet zover gevorderd. Ik heb wel een paar keer een gesprek met een psycholoog gehad, en daarna leek het wel wat beter te gaan. De druk op het werk is echter weer verder toegenomen, ondanks dat ik heb aangegeven dat ik aan mijn limiet zit. Mijn werkgever zegt dat ze er rekening mee houden, maar dingen zeggen en dingen doen zijn in mijn ogen twee aparte dingen...

Laatst had ik echt even een blackout; ik wist het gewoon even niet meer en daar schrok mijn leidinggevende van. Hij vond dat ik maar eens met de bedrijfsarts moest gaan praten. Ook is er aangeboden om met een psycholoog van het bedrijf te praten, maar dat zie ik niet zo zitten, aangezien ik al een eigen psycholoog heb. (hoewel ik momenteel niet bij haar loop)
Ik merk ook dat mijn lichamelijke klachten weer langzaamaan terugkeren. Ik wordt op sommige momenten onrustig en kan me slecht concentreren. Daar komt dan stramme spieren (nek, rug, schouders) een kuchje en benauwd gevoel bij.

Ik denk dat ik maar weer contact zoek met mijn eigen psycholoog, hoewel ik er eigenlijk helemaal geen zin in heb. Het kost weer zoveel tijd en moeite en ik wil het liefst gewoon niks doen als ik vrij ben.

Hoe zien jullie dit?

[Verwijderd]

Stress ervaren is in beginsel niet zo erg. Het zorgt er namelijk ook voor dat je scherper en alerter bent en meer werk kunt verzetten. Voor sommige mensen is stress zelfs een noodzakelijkheid om optimaal te kunnen werken (ik behoor tot die groep, ik kan niet werken zonder een stevige deadline). Het wordt echter een probleem als je de stress na het werk (thuis) niet van je af kunt zetten, dan wel als de stress op het werk al zo hoog wordt dat het boven je hoofd groeit en je je onmachtig voelt. Het is namelijk niet zozeer de werkdruk zelf, maar het gevoel dat je het niet meer onder controle hebt waardoor je juist gestresst wordt.

De (lichamelijke) symptomen die jij beschrijft zijn een gevolg van de stress niet van je af kunnen zetten. Dan word je inderdaad onrustig, nerveus, je gaat onbewust spieren aanspannen, met als gevolg kramp/pijn etc. Een psycholoog kan daar echt wel bij helpen, maar dan moet je de psycholoog wel serieus nemen. Er zijn namelijk ook mensen die psychologen per definitie maar onzin vinden. Die zullen er niet veel baat bij hebben en moeten eerst zelf tegen de muur van een burnout aanlopen. Beter is het om tijdig te herkennen dat de stress je boven het hoofd groeit.

Juist het 'wegstoppen', omdat je in je vrije tijd niet wéér bezig wilt zijn met werk en daarom niet naar een psycholoog gaat, komt als een boemerang terug, want het gaat niet vanzelf weg, dus de kwaliteit van je vrije tijd gaat omlaag, waardoor je minder goed uitrust en op je werk weer minder gedaan krijgt, daardoor neemt de werkdruk en de stress nog meer toe, etc. Dus gewoon naar je verstand luisteren en naar de psycholoog gaan.

[Ardana]

CSB schreef op vrijdag 10 april 2015 @ 15:35:
Laatst had ik echt even een blackout; ik wist het gewoon even niet meer

Grappig verhaal: vlak voordat ik helemaal uitviel, ben ik écht vreselijk boos geworden op het kopiëerapparaat omdat hij maar geen koffie wilde geven. Ik drukte toch op de juiste knopjes? Waarom kreeg ik dan geen kofie??

Werkelijk waar... Ik geloof dat ik de rest van de dag maar stilletjes in een hoekje gezeten heb...

Ik denk dat je zoiets wel moet zien als het luiden van de noodklok, en dat het geen 5 voor 12, maar eerder 1 voor 12 is... Het is imo zeker een teken dat je je grenzen meer dan bereikt hebt.

Ik denk dat ik maar weer contact zoek met mijn eigen psycholoog, hoewel ik er eigenlijk helemaal geen zin in heb. Het kost weer zoveel tijd en moeite en ik wil het liefst gewoon niks doen als ik vrij ben.

Hoe zien jullie dit?

Investeren in jezelf en balans houden.

Als je werkgever al bereid is om een bedrijfspsycholoog in te zetten, zou je ook kunnen vragen of je psychologenbezoek (al dan niet gedeeltelijk) onder werktijd kan: het is in jullie beider belang dat jij gezond blijft (geloof me, mijn werkgever is níet blij dat hij 2 jaar salaris moet doorbetalen terwijl ik geen cent oplever), en jij hebt ook een groot belang bij het goed besteden van je vrije tijd.

Vergis je niet wat langdurige stress met je kan doen! Het kan voor permanente wijzigingen in je hersenen en hormoonhuishouding zorgen. Als je dus niet leert goed met stress om te gaan, zul je onherroepelijk ernstige hinder ondervinden (tenzij je nooit in een stressvolle situatie komt uiteraard). Maar als je al het type bent om dingen serieus te nemen (deadlines, werk, financiën), én te gaan piekeren, dan ben je kennelijk iemand die stressgevoelig is en daar niet goed mee om kan gaan.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat het godsonmogelijk is om je te ontspannen, te relaxen (snap dus ook niet hoe een ander dat wel kan), maar dat komt dus door mijn aandoening. En zelfs ik ben ervan overtuigd dat je wél kunt leren om stressfactoren te reduceren, en zelf eventueel af te leren dat je altijd moet piekeren (al ben ik nog lang niet zover).

Ow, en niets doen in je vrije tijd lijkt me ook echt niet goed: je hebt ook input van leuke dingen nodig...

[ Voor 6% gewijzigd door Ardana op 11-04-2015 02:40 ]

[Fiber]

Als je naar het ziekenhuis of naar de dokter moet kan dat toch ook gewoon, binnen bepaalde grenzen, onder werktijd? Dan moet dat voor een psycholoog ook gelden vind ik. Zeker als de klachten werk-gerelateerd zijn. Ik denk ook dat je werkgever dat liever heeft dan dat je te laat bent en helemaal thuis komt te zitten...

[Mawlana]

Herkenbaar.

Enkele jaren geleden zat ik tegen een burnout aan. Op aanraden van vrienden toch maar eens contact opgenomen met een psycholoog. Blijkt dat ik al ruim 10 jaar met mezelf worstel (jeugd, familie, cultuur etc) waardoor ik niet lekker in mijn vel zat. Daardoor was ik vrij gevoelig voor stress. Uiteraard speelde het gebrek aan plezier op het werk ook een grote rol.

Gelukkig heb ik het hardlopen ontdekt. Daarmee maak ik mijn hoofd helemaal leeg. Wanneer ik een periode niet kan hardlopen begint het stressniveau weer te stijgen. Ik heb die uitlaatklep gewoon nodig.

Verder herken ik het signaal van een stijgend stressniveau goed: cynisme! Ik word gewoon cynisch tegen iedereen wanneer het me te veel wordt. Vrienden, familie en werkgever weten dit. Ik heb hen dan ook gevraagd om mij daarop te wijzen mocht ik weer op de cynische toer zijn.

[Rockvee2]

Wat ook help is een lekker stuk fietsen in de natuur. Dit kan je hoofd leegmaken en geeft je weer wat lucht.

Het moet dan wel mooi weer zijn zoals vamdaag.

[snoekds20]

op de vraag stress, hoe ga je ermee om?
Relativeren! is het werk zo belangrijk, het geld/status/materialisme ... ga eens een uur of 4 - 5 fietsen of wandelen, je komt tot rust en je ziet de waarde van het leven. blijf niet in de molen rondlopen.

[ Voor 4% gewijzigd door snoekds20 op 21-04-2015 22:52 ]

[Ardana]

Dat is leuk, maar als je door ziekte misschien in de financiële problemen gaat komen, is het relativeren ook maar zo-zo. Die hypotheek moet alsnog betaald worden.

[Ardbeg10]

Als ik heel eerlijk mag zijn vind ik dat dat toch echt een beetje ligt aan je eigen kijk op bepaalde zaken . Volgens mij kun je "die hypotheek die betaald moet worden" alsnog prima relativeren hoor, als je wilt tenminste. Ik denk dat het sleutelwoerd hier "...betaald MOET worden" is.
When matters come to worse, dan kun je altijd er nog voor kiezen om je huis te verkopen. Ik weet het, niet makkelijk, helemaal niet leuk en het lost zeker niet alles in één keer op... Maar als je even de druk die de maatschappij je oplegt om een zo groot mogelijk huis en zoveel mogelijk bezittingen te hebben vergeet, dan bestaat er een heel kleine optie dat het verkopen van je huis de zaken wellicht makkelijker kan maken en zo, indirect wellicht, wat stress zou kunnen wegnemen.

Om een voorbeeld te geven: Ik heb een tijd rondgereisd door Australië. In die tijd had ik niks. En dat meen ik; ik had niks, maar dan ook echt niks. Een backpack vol oude kleren en elke avond een eenvoudig zelfgekookte maaltijd (ok, ik overdrijf enigzins om m'n punt wat kracht bij te zetten). Maar wat ik wel had was absolute vrijheid (en dat is dan weer niet overdreven). Ik had geen verplichtingen, geen hypotheken, en geen maatschappelijke druk die me van alle kanten werd opgelegd. En daar heb ik van genoten. Mij heeft het vooral rust gegeven.

Toen ik een tijdje later, en weer terug op Nederlandse boden, ging werken, toen vertelde m'n baas me dat ik misschien een tijd in Groningen gedetacheerd zou komen te zitten (ik werk normal in Maastricht).
M'n baas was toen heel verbaasd toen ie m'n reactie hoorde. M'n collega's reageerden namelijk zeer teleurgesteld, sommige zelfs angstig of verdrietig of ik dacht dat eentje zelfs onzettend boos werd toen ze het nieuws hoorden dat ze misschien een paar maanden naar de andere kant van het land zouden moeten. Mijn reactie was in de trand van "vorig jaar sliep ik in een tentje aan de andere kant van de wereld, dus we zien het wel. Een half jaartje in Groningen overleef ik ook wel".

Even tussendoor: Ik snap dat een detachering ver weg is van het ophoesten van je hypotheek en zeker van het verkopen van je huis. Ik denk dat velen van ons het zelfs leuk vinden om het land door te reizen. Waar het om gaat is om de instelling die je meeneemt en de blik waarmee je tegen de zaken aankijkt.

Volgens mij is dat relativeren. Natuurlijk heb ik stressvolle dagen en dat ik vol ergernis thuis kom. Maar ik vergeet niet dat ik dit vooral WIL, en zeker niet MOET. En als het dan echt allemaal echt helemaal niet anders gaat, als er echt niks anders opzit, dan maar een iets minder groot huis. Nog altijd beter dan een tentje.

[Chief]

Relativeren is een kunst op zich naar mijn mening. Het is echt niet eenvoudig. Vaak kan je ineens veel beter relativeren als er (helaas) iets ernstigs met jou of directe omgeving gebeurt. Een soort van wake-up call.
Tot dan is het enige advies van mijn kant:

- verander van baan
- als dat niet kan: je kan niet meer doen dan je best. Als dat zorgt voor enorme queues, dat is niet jou schuld
- laat het werk je werk als je vertrekt. Zoek iets wat je hoofd leegmaakt
- geniet van de mooie dingen, hoe klein ze ook zijn

[hexta]

Ardbeg10 schreef op woensdag 22 april 2015 @ 12:53:
Volgens mij is dat relativeren. Natuurlijk heb ik stressvolle dagen en dat ik vol ergernis thuis kom. Maar ik vergeet niet dat ik dit vooral WIL, en zeker niet MOET. En als het dan echt allemaal echt helemaal niet anders gaat, als er echt niks anders opzit, dan maar een iets minder groot huis. Nog altijd beter dan een tentje.

Wanneer ik niet op tijd een nieuwe baan kan vinden is het geen kwestie van een kleinere woning vinden. Kleiner is namelijk niet echt mogelijk.
Dan is de pap op en dan moet ik iets als het leger des heils opzoeken. (nouja, terug naar mijn ouders of kijken wat ik met mijn vriendin kan regelen, maar een tikje overdrijven om een punt te maken mag wel leerde ik uit jouw tekst. )
En dat is dan niet omdat ik het WIL. Dat is dan omdat ik het MOET.

[Eddye]

Ardbeg10 schreef op woensdag 22 april 2015 @ 12:53:
Als ik heel eerlijk mag zijn vind ik dat dat toch echt een beetje ligt aan je eigen kijk op bepaalde zaken . Volgens mij kun je "die hypotheek die betaald moet worden" alsnog prima relativeren hoor, als je wilt tenminste. Ik denk dat het sleutelwoerd hier "...betaald MOET worden" is.
When matters come to worse, dan kun je altijd er nog voor kiezen om je huis te verkopen. Ik weet het, niet makkelijk, helemaal niet leuk en het lost zeker niet alles in één keer op... Maar als je even de druk die de maatschappij je oplegt om een zo groot mogelijk huis en zoveel mogelijk bezittingen te hebben vergeet, dan bestaat er een heel kleine optie dat het verkopen van je huis de zaken wellicht makkelijker kan maken en zo, indirect wellicht, wat stress zou kunnen wegnemen.

MOET is inderdaad het sleutelwoord. Je MOET je hypotheek betalen. Verkopen en iets kleiners gaan kopen is vaak geen optie, veel mensen hebben bij verkoop een restschuld, die moet je echt betalen. Zelfs als je je huis wordt uitgezet en de bank je huis veilt blijf je hoofdelijk aansprakelijk voor de achterstand en restschuld. Helaas is het niet zoals in Amerika, waar je de sleutel bij de bank inlevert en dan overal vanaf bent.

Om een voorbeeld te geven: Ik heb een tijd rondgereisd door Australië. In die tijd had ik niks. En dat meen ik; ik had niks, maar dan ook echt niks. Een backpack vol oude kleren en elke avond een eenvoudig zelfgekookte maaltijd (ok, ik overdrijf enigzins om m'n punt wat kracht bij te zetten). Maar wat ik wel had was absolute vrijheid (en dat is dan weer niet overdreven). Ik had geen verplichtingen, geen hypotheken, en geen maatschappelijke druk die me van alle kanten werd opgelegd. En daar heb ik van genoten. Mij heeft het vooral rust gegeven.

Waarschijnlijk had je ook een retourtje naar Schiphol in die oude backpack? Je was in dat geval dus op vakantie Niet echt een vergelijkbare situatie met mensen die een burnout hebben.

Toen ik een tijdje later, en weer terug op Nederlandse boden, ging werken, toen vertelde m'n baas me dat ik misschien een tijd in Groningen gedetacheerd zou komen te zitten (ik werk normal in Maastricht).
M'n baas was toen heel verbaasd toen ie m'n reactie hoorde. M'n collega's reageerden namelijk zeer teleurgesteld, sommige zelfs angstig of verdrietig of ik dacht dat eentje zelfs onzettend boos werd toen ze het nieuws hoorden dat ze misschien een paar maanden naar de andere kant van het land zouden moeten. Mijn reactie was in de trand van "vorig jaar sliep ik in een tentje aan de andere kant van de wereld, dus we zien het wel. Een half jaartje in Groningen overleef ik ook wel".

Even tussendoor: Ik snap dat een detachering ver weg is van het ophoesten van je hypotheek en zeker van het verkopen van je huis. Ik denk dat velen van ons het zelfs leuk vinden om het land door te reizen. Waar het om gaat is om de instelling die je meeneemt en de blik waarmee je tegen de zaken aankijkt.

Je weet in zo'n geval waar je aan toe bent, je wordt voor een bepaalde periode ergens anders geplaatst. Dat is gewoon te overzien en zeer waarschijnlijk wordt die extra tijd die je reist gecompenseerd. Veel onzekerheid wordt van te voren dus al weggenomen. Het is echt niet te vergelijken met iemand die zijn baan gaat verliezen, geen spaargeld meer heeft en dus geen vangnet meer heeft.

Volgens mij is dat relativeren. Natuurlijk heb ik stressvolle dagen en dat ik vol ergernis thuis kom. Maar ik vergeet niet dat ik dit vooral WIL, en zeker niet MOET. En als het dan echt allemaal echt helemaal niet anders gaat, als er echt niks anders opzit, dan maar een iets minder groot huis. Nog altijd beter dan een tentje.

Er is geen stap naar een minder groot huis. Zonder vast inkomen krijg je niet zomaar een andere hypotheek, die je zeer waarschijnlijk wel nodig hebt. Het is ineens naar een flatje 3-hoog achter waar je ook nog eens een schuld van meerdere 1000den euro's hebt.

Met geen van je voorbeelden zou ik kunnen relativeren....

[Bjorn89]

Heeft niemand van jullie getracht Adaptogenen te gebruiken om stress responses te verminderen?

Denk aan, Bacopa Monnieri, Ashwaganda, Rhodolia Rosea, Gotu Kola, Panax Gingseng etc

[Rockvee2]

Ik ben niet zo van de middeltjes. Maar misschien kan het helpen.

[Ardana]

Je bedoelt middelen die in dezelfde categorie vallen als homeopathie en andere zweverij? Ik heb 'n jaar lang Tui Na en Chinese kruiden gehad tegen migraine, en buiten dat m'n portomonee er lichter van geworden is, heb ik er geen f*ck aan gehad. Als ik alles moet nalopen wat eventueel mogelijk is, mag ik miljonair zijn - en is de verkopende partij de enige die er beter van wordt.

Owja, en iig 1 van je genoemde middelen heeft een verslavende werking. Nee, daar word je blij van als je toch al gestressed bent...

[Kaasplank]

Kwakzalverij? Nee daar ben in ondertussen wel meer dan klaar mee

[Cobb]

Nu ruim 3,5 jaar geleden werd mijn vriendin zwanger van onze tweede zoon. Kennelijk was er bij de eerste (keizersnede) iets niet helemaal goed genezen en zat ze in de 12e week met verschrikkelijke pijnen en kon ze niet meer vrij bewegen, ze moest toen plat. Kon niet eens naar de slaapkamer lopen.

Ik ben van mijn 4 werkdagen er eentje thuis gaan werken maar de werkdruk liep ook maar op, ik kon het eigenlijk ook allemaal niet meer aan. Mijn eerste zoontje, mijn vriendin, een extra slaapkamer die verbouwd moest worden en een badkamer waar we aan begonnen waren voor de kleine, verhoogde werkdruk, schoonouders die kop in het zand staken en zeurden dat we de woonkamer netjes moesten houden.. maar toch stoomde ik door en mijn vriendin ook. We keken uit naar de bevaling van onze tweede want dan zou alles weer snel normaal worden. Dat bleek dus flink tegen te vallen.

Het jaar erna zijn we naar twee ziekenhuizen gegaan om haar te helpen met haar zenuwpijnen en de pijn die in haar midsectie/heupen/onderbenen zat. Verschillende fysio's gehad maar niets hielp echt en de artsen deden eigenlijk maar wat. Zelfs bij het Erasmus weggestuurd met de mededeling dat ze niets konden vinden en dat ze er maar mee moets leren leven. Ze zat toen in een rolstoel omdat ze van de pijn niet langer kon lopen dan een minuut of 15.

Ik ben een beetje gaan struinen op het internet en ben via een amerikaanse uitvinding terecht gekomen bij een bekkenfysio in Dordrecht. Uiteindelijk heeft deze fysio mijn vriendin weer helemaal opgelapt. Na een paar maandjes was de pijn al afgenomen met (laten we zeggen) 20%, ze kon weer iets verder lopen, fietsen durfde ze nog niet. Iets later bleek dat mijn vriendin haar stuitje ook wat scheef stond (ze was tijdens de zwangerscap van nr. 1 gevallen op haar stuit), de fysio heeft deze rechtgezet waarna een dag later de pijnklachten meer dan gehalveerd waren.

Op zich was de pijn al stressvol genoeg maar door alles hadden we ook nog een druk schema. Toen ze langzaamaan weer wat grip op haar leven kreeg begon de druk van het UWV / werkgever. Twee jonge kinderen, twee banen, ze ging iedere week naar de fysio en moest regelmatig naar de arbo, na een tijdje naar de UWV arts en arbo en tegelijkertijd bouwde ze haar werkuren weer op. Vooral de druk van de werkgever/UWV om weer 100% aan de slag te gaan is haar zwaar gevallen, alles wat ze vroeg was gewoon tijd om vol te gaan op haar herstel en niet met pijn achter een aangepast bureau te kruipen...maar goed na 2,5 jaar na de bevalling kan ik zeggen dat ze eindelijk weer 95% is (100 zal nog wel even duren).

Ergens in dit verhaal (3 jaar geleden) heb ik de krachtsport weer opgepakt om 3 per week in de avond uren even te kunnen ontstressen anders had ik het allemaal niet kunnen doorstaan.

En nu is ze (ondanks de pil) opnieuw zwanger! We zijn nu 13 weken en ze heeft nog steeds geen pijn, ik hoop maar dat het zo blijft. Ik hoop maar dat ons verhaal geen vervolg krijgt en dat deze keizersnede voorspoedig verloopt.


Dus mijn advies: Blijf vooruit kijken, zoekende naar een oplossing, praat erover met mensen om af en toe wat stoom af te blazen, verwacht geen wonderen maar kleine babysteps en zoek een uitlaatklep.

[ Voor 6% gewijzigd door Cobb op 25-04-2015 10:22 ]

[Bjorn89]

Ardana schreef op vrijdag 24 april 2015 @ 22:10:
Je bedoelt middelen die in dezelfde categorie vallen als homeopathie en andere zweverij? Ik heb 'n jaar lang Tui Na en Chinese kruiden gehad tegen migraine, en buiten dat m'n portomonee er lichter van geworden is, heb ik er geen f*ck aan gehad. Als ik alles moet nalopen wat eventueel mogelijk is, mag ik miljonair zijn - en is de verkopende partij de enige die er beter van wordt.

Owja, en iig 1 van je genoemde middelen heeft een verslavende werking. Nee, daar word je blij van als je toch al gestressed bent...

Nee, deze middelen hebben een wetenschappelijke onderbouwing. Er zijn genoeg rat modellen en klinische trails gedaan op deze substanties. Misschien verder kijken dan je neus lang is? Er zijn genoeg kruiden die geen werking hebben, en homeopathie is onzin.

Maar vertel mij eens hoe Asparine ontstaan is? Oh, JUIST van een fucking boom waarbij het actieve bestandsdeel als extract is gebruikt....

Niet alles wat van een plant afkomt is meteen 'zweverig',

http://examine.com/supplements/Bacopa+monnieri/
http://examine.com/supplements/Ashwagandha/

Ik zou het niet suggesteren als ik het niet kon onderbouwen, maar ik heb geen zin om een complete wetenschappelijke uiteenzetting te doen wat betreft de actieve bestandsdelen.

Ze hebben allen een positieve modulerende invloed op stress responsen niet alle via hetzelfde mechanisme though, maar Bacopa Monnieri zorgt bijvoorbeeld voor een betere Gabagernnic transmissie, waarbij Phenibut juist op de receptoren zelf inspeelt.

Ik heb ADHD, en mijn respons op stress is groter dan de gemiddelde persoon(kapotte filter etc), voor mij hebben deze 'middelen' een groot gedeelte geholpen met de stress 'verminderen' of de respons kleiner maken.

Dit levert mij een rustiger hoofd op, minder stress, minder impulsief gedrag etc etc.

Tevens heeft Bacopa ook nog effect op je korte termijn geheugen(doch wel na een looptijd van minimaal 8-12 weken), het anxiolytisch effect van Bacopa is merkbaar binnen 2-3 dagen.

Soms is het helemaal niet verkeerd om wat hulp te krijgen erbij, want een doctor zal je misschien ook Beta blocker voorschrijven, of nog zwaardere medicijnen.

Wellicht is het beter om je neus even in de suggesties te steken, eventueel met behulp van Wikipedia en examine,com

Ik heb niet precies dezelfde problemen als de meeste hier, maar ik weet wel hoe het is om enorme stress te ervaren.


Welk middel werkt verslavend?

[ Voor 19% gewijzigd door Bjorn89 op 25-04-2015 21:32 ]

[Ardana]

Bron: Wikipedia

Bij gebruik van ashwaganda kan verslaving optreden[3].

Zo denigrerend hoef je niet te doen ("even verder kijken dan je neus lang is"). Je kan ook gewoon rustig vragen waar ik m'n informatie vandaan heb... En ook het gebruik van termen waar de gemiddelde tweaker niet van gehoord heeft maakt je verhaal niet overtuigender, bijv. "Gabagernnic transmissie" (wat overigens ook geen fatsoenlijke hits geeft op google, noch op Wikipedia. Wel blijkt er iets te bestaan als GABA, wat gamma-aminoboterzuur is). In combinatie met transmissie kom ik echter niet ver. Het klinkt mij in de oren als een verhaal dat je incompleet cq onjuist probeert over te brengen.

Tevens: wie stelt, bewijst. Dus, probeer het nog eens, en graag wat vriendelijker. Voorlopig komt wikipedia en de 2 bronnen die je gegeven hebt niet verder dan "supplement", "traditional medicine". Wat voor mij dus in hetzelfde vakje valt als homeopathie en zweverij. Of beter gezegd, een glijdende schaal.
Ja, in uitzonderlijke situaties zijn supplementen nuttig of zelfs noodzakelijk (bij een aantal lichamelijke aandoeningen, zwangerschap, of een onvolledig dieet). Maar ik moet het eerste supplement nog tegen komen dat overtuigend stress cq ernstige varianten daarvan tegen gaat.

[ Voor 5% gewijzigd door Ardana op 26-04-2015 01:13 ]

[Fiber]

Ardana schreef op zondag 26 april 2015 @ 01:12:
[...] bijv. "Gabagernnic transmissie" (wat overigens ook geen fatsoenlijke hits geeft op google...

Typo's en/of brakke vertaling...

Zie: https://www.google.com/?g...#q=gabaergic+transmission

[frG]

Cobb schreef op zaterdag 25 april 2015 @ 10:02:
Nu ruim 3,5 jaar geleden werd mijn vriendin zwanger van onze tweede zoon. Kennelijk was er bij de eerste (keizersnede) iets niet helemaal goed genezen en zat ze in de 12e week met verschrikkelijke pijnen en kon ze niet meer vrij bewegen, ze moest toen plat. Kon niet eens naar de slaapkamer lopen.

Ik ben van mijn 4 werkdagen er eentje thuis gaan werken maar de werkdruk liep ook maar op, ik kon het eigenlijk ook allemaal niet meer aan. Mijn eerste zoontje, mijn vriendin, een extra slaapkamer die verbouwd moest worden en een badkamer waar we aan begonnen waren voor de kleine, verhoogde werkdruk, schoonouders die kop in het zand staken en zeurden dat we de woonkamer netjes moesten houden.. maar toch stoomde ik door en mijn vriendin ook. We keken uit naar de bevaling van onze tweede want dan zou alles weer snel normaal worden. Dat bleek dus flink tegen te vallen.

Het jaar erna zijn we naar twee ziekenhuizen gegaan om haar te helpen met haar zenuwpijnen en de pijn die in haar midsectie/heupen/onderbenen zat. Verschillende fysio's gehad maar niets hielp echt en de artsen deden eigenlijk maar wat. Zelfs bij het Erasmus weggestuurd met de mededeling dat ze niets konden vinden en dat ze er maar mee moets leren leven. Ze zat toen in een rolstoel omdat ze van de pijn niet langer kon lopen dan een minuut of 15.

Ik ben een beetje gaan struinen op het internet en ben via een amerikaanse uitvinding terecht gekomen bij een bekkenfysio in Dordrecht. Uiteindelijk heeft deze fysio mijn vriendin weer helemaal opgelapt. Na een paar maandjes was de pijn al afgenomen met (laten we zeggen) 20%, ze kon weer iets verder lopen, fietsen durfde ze nog niet. Iets later bleek dat mijn vriendin haar stuitje ook wat scheef stond (ze was tijdens de zwangerscap van nr. 1 gevallen op haar stuit), de fysio heeft deze rechtgezet waarna een dag later de pijnklachten meer dan gehalveerd waren.

Op zich was de pijn al stressvol genoeg maar door alles hadden we ook nog een druk schema. Toen ze langzaamaan weer wat grip op haar leven kreeg begon de druk van het UWV / werkgever. Twee jonge kinderen, twee banen, ze ging iedere week naar de fysio en moest regelmatig naar de arbo, na een tijdje naar de UWV arts en arbo en tegelijkertijd bouwde ze haar werkuren weer op. Vooral de druk van de werkgever/UWV om weer 100% aan de slag te gaan is haar zwaar gevallen, alles wat ze vroeg was gewoon tijd om vol te gaan op haar herstel en niet met pijn achter een aangepast bureau te kruipen...maar goed na 2,5 jaar na de bevalling kan ik zeggen dat ze eindelijk weer 95% is (100 zal nog wel even duren).

Ergens in dit verhaal (3 jaar geleden) heb ik de krachtsport weer opgepakt om 3 per week in de avond uren even te kunnen ontstressen anders had ik het allemaal niet kunnen doorstaan.

En nu is ze (ondanks de pil) opnieuw zwanger! We zijn nu 13 weken en ze heeft nog steeds geen pijn, ik hoop maar dat het zo blijft. Ik hoop maar dat ons verhaal geen vervolg krijgt en dat deze keizersnede voorspoedig verloopt.


Dus mijn advies: Blijf vooruit kijken, zoekende naar een oplossing, praat erover met mensen om af en toe wat stoom af te blazen, verwacht geen wonderen maar kleine babysteps en zoek een uitlaatklep.

Mooi verhaal, respect..

Veel geluk en plezier toegewenst met de 3e

[Aghanim]

Het lijkt best zweverig, dat vond ik op het begin ook, maar mediteren kan ook helpen om de stress even uit te bannen. Als je dat 10 minuten doet merk je echt dat je daarna rustiger bent. Natuurlijk komt de stress vanzelf weer terug (en moet je de oorzaken op andere manieren oplossen) want mediteren is daarvoor geen oplossing. Mindfulness helpt daar ook bij, leven en genieten in het moment. Als je werkstress hebt dan is het zonde om het hele weekend gestrest te zijn omdat je na het weekend een deadline hebt. Met mindfulness krijg je daarin handvatten om ook te genieten van de momenten die op het moment zelf spelen.

Nogmaals, het klinkt zweverig. Ik heb het echter een beetje verkend en geprobeerd en mij helpt het wel. Jammer genoeg ben ik geen volhouder, je moet er wel actief mee bezig blijven.

[Cobb]

frG schreef op zondag 26 april 2015 @ 10:44:
[...]


Mooi verhaal, respect..

Veel geluk en plezier toegewenst met de 3e

Bedankt. Gaat helemaal goed komen met nummer 3, mijn vriendin heeft nog altijd geen pijntjes.

[krazzer]

Aghanim schreef op zondag 26 april 2015 @ 12:39:
Het lijkt best zweverig, dat vond ik op het begin ook, maar mediteren kan ook helpen om de stress even uit te bannen.

Wat mij betreft is er helemaal niets zweverig aan meditatie & mindfulness, je traint gewoon je brein niet in een negatieve gedachtestroom te laten hangen. Net als dat bij fitness je je spieren traint om sterker te worden.

[CSB]

Het is alweer een hele tijd geleden, maar laat ik maar weer eens iets van me af schrijven.

Ik heb inmiddels weer een tijdje gewerkt en gestressed en loop ook alweer een tijdje bij de psych. Conclusie: andere baan zoeken. Makkelijk gezegd, maar toch na meermalen de situatie bekijken blijkt dat toch de beste oplossing. Op zich jammer, want ik heb fijne collega's.

Toch jeukt het wel een beetje. Heb ook een aanbod gehad om in de buurt bij een startende onderneming de IT te gaan doen (i.p.v. systeembeheer voor +/- 3000 man) en ik denk dat dat een heeeeeel stuk makkelijker is. Daarentegen ben ik dan wel alleen, waar ik nu nog bijval heb van 6 collega's.

Ik zal het even bespreken met mijn therapeut, dus ik laat het de geinteresseerden nog wel weten.

Ik weet in ieder geval wel: zorg goed voor jezelf. En daarbij bedoel ik dat je jezelf vaak wegcijfert omdat je voor anderen bezig bent. Sinds men mij daarop heeft gewezen probeer ik daar rekening mee te houden.

[kauwgomballen]

CSB schreef op maandag 22 juni 2015 @ 15:55:
Het is alweer een hele tijd geleden, maar laat ik maar weer eens iets van me af schrijven.

Ik heb inmiddels weer een tijdje gewerkt en gestressed en loop ook alweer een tijdje bij de psych. Conclusie: andere baan zoeken. Makkelijk gezegd, maar toch na meermalen de situatie bekijken blijkt dat toch de beste oplossing. Op zich jammer, want ik heb fijne collega's.

Toch jeukt het wel een beetje. Heb ook een aanbod gehad om in de buurt bij een startende onderneming de IT te gaan doen (i.p.v. systeembeheer voor +/- 3000 man) en ik denk dat dat een heeeeeel stuk makkelijker is. Daarentegen ben ik dan wel alleen, waar ik nu nog bijval heb van 6 collega's.

Ik zal het even bespreken met mijn therapeut, dus ik laat het de geinteresseerden nog wel weten.

Ik weet in ieder geval wel: zorg goed voor jezelf. En daarbij bedoel ik dat je jezelf vaak wegcijfert omdat je voor anderen bezig bent. Sinds men mij daarop heeft gewezen probeer ik daar rekening mee te houden.

Hele goede stap! Lees hier inmiddels al een tijdje mee; vond dit topic begin januari toen ik er helemaal doorheen zat. Na een reorganisatie en vertrek van collega's een jaar lang misschien wel op 150 tot 200% van mijn capaciteit gewerkt, en daar ga je een keer aan kapot.

Nadat er recentelijk weer wijzigingen op mijn werk zijn geweest, heb ik de beslissing genomen om op zoek te gaan naar iets anders. Ook besproken met mijn werkcoach (psych aangewezen door arboarts) en ook hij vond het een prima beslissing. Vrijdag mijn CV online geslingerd, en heb aankomende woensdag al het eerste gesprek gepland staan.

Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik min of meer in hetzelfde schuitje zit, maar ik zeg: doen! Die klus kom je vast wel uit; als je vragen hebt kun je vast medetweakers en/of Google raadplegen!

[Metalfreak]

CSB schreef op maandag 22 juni 2015 @ 15:55:
Toch jeukt het wel een beetje. Heb ook een aanbod gehad om in de buurt bij een startende onderneming de IT te gaan doen (i.p.v. systeembeheer voor +/- 3000 man) en ik denk dat dat een heeeeeel stuk makkelijker is. Daarentegen ben ik dan wel alleen, waar ik nu nog bijval heb van 6 collega's.

Bedenk wel dat je dan in je eentje verantwoordelijk bent voor álles en dat ze je dus ook bij álles zullen vragen. Ook in je vakantie, in je weekenden enz. Je moet wel even kijken of je dat wel aan kunt. Zelf zou ik daar namelijk nog wat moeite mee hebben.

Ik lees ook al een tijdje mee en zit een beetje met hetzelfde, kan er moeilijk mee omgaan. Bij mij is het grote probleem mijn verantwoordelijkheidsgevoel, ik voel het als verantwoordelijkheid om alle problemen op te lossen en dat voelt vaak als een zware last. Het advies in deze is meestal "Vaker nee zeggen", maar dat heb ik al zo vaak geprobeerd, ik ben niet overtuigd van mijn "nee" en daarbij: dan verdwijnen die problemen niet meteen automatisch, die komen later dan toch (wellicht via andere weg) weer bij me terug.

[Ilantir]

Ardana schreef op zondag 26 april 2015 @ 01:12:
Tevens: wie stelt, bewijst. Dus, probeer het nog eens, en graag wat vriendelijker. Voorlopig komt wikipedia en de 2 bronnen die je gegeven hebt niet verder dan "supplement", "traditional medicine". Wat voor mij dus in hetzelfde vakje valt als homeopathie en zweverij. Of beter gezegd, een glijdende schaal.
Ja, in uitzonderlijke situaties zijn supplementen nuttig of zelfs noodzakelijk (bij een aantal lichamelijke aandoeningen, zwangerschap, of een onvolledig dieet). Maar ik moet het eerste supplement nog tegen komen dat overtuigend stress cq ernstige varianten daarvan tegen gaat.

Ik zal de arme jongen even helpen:

Bacopa Monnieri:
http://www.nature.com/npp/journal/v27/n2/full/1395862a.html
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10815010

Ginseng & Ashwagandha:
http://www.sciencedirect....icle/pii/0378874194011192

Rhodolia Rosea:
http://www.sciencedirect....cle/pii/S0944711300800550

en nog veel meer te vinden als je op Google Scholar de namen in tikt. Veel is al onderzocht en het lijkt enige zin te hebben op specifieke vlakken. Waren die Indiërs niet eens zo gek. Ik had ook eerlijk gezegd er minder van verwacht, maar het lijkt prima te passen in grootmoeder's kastje.

[CSB]

Pfff, de laatste tijd weer last van spanningshoofdpijn en allerhande spierpijntjes. Ook slaap ik niet rustig door.
Ik wéét dat het stress is, maar waar het vandaan komt weet ik niet. Ik probeer me op mijn werk rustig te houden en zoveel mogelijk taken één voor één af te handelen. red ik het niet, jammer dan. Morgen weer een dag.

Zit wel vlak voor een vakantie naar het buitenland (1 weekje), maar dat zou juist leuk moeten zijn. Ik merk wel dat ik me wat zorgen maak over de reis, maar eigenlijk slaat dat nergens op.

Ik ben er helemaal klaar mee, maar ik zie zo snel geen uitvlucht...

[finsdefis]

Mediteren hielp bij mij altijd erg veel. Ik vond het eerst ook wat zweverig, maar als je meerdere malen je stressvolle gedachten de revue laat passeren in je hoofd, totdat je weer door kan gaan met mediteren lijkt het in mijn geval alsof ik de stress 'voor ben'. Doordat die ene stressvolle gedachte al zo vaak langsgekomen is lig ik er 's nachts niet meer wakker van. Bij structureel mediteren merkte ik wel dat zowel negatieve als positieve emoties wat afgestompt werden, dus ik ben het nu wat meer ad hoc in aan het zetten.

Desalniettemin is het een manier om met de symptomen om te gaan. Als de oorzaak te groot is of als je deze zo ervaart dan zal het geen structurele oplossing zijn.

CSB schreef op maandag 14 september 2015 @ 10:34:
Pfff, de laatste tijd weer last van spanningshoofdpijn en allerhande spierpijntjes. Ook slaap ik niet rustig door.
Ik wéét dat het stress is, maar waar het vandaan komt weet ik niet. Ik probeer me op mijn werk rustig te houden en zoveel mogelijk taken één voor één af te handelen. red ik het niet, jammer dan. Morgen weer een dag.

Dat is wel belangrijk, denk ik. Multitasken werkt toch niet. Ik probeerde in een stressvolle periode altijd af te vinken of op te schrijven wat me die dag allemaal gelukt was qua taken. Een soort van 'achievement unlocked' gevoel kreeg ik daarbij. Misschien dat dit een idee is?

[CSB]

finsdefis schreef op maandag 14 september 2015 @ 13:38:
Ik probeerde in een stressvolle periode altijd af te vinken of op te schrijven wat me die dag allemaal gelukt was qua taken. Een soort van 'achievement unlocked' gevoel kreeg ik daarbij. Misschien dat dit een idee is?

Dat zou wel leuk zijn, ware het niet dat ik vaak meerdere dingen op meerdere lijstjes heb staan die ik vaak niet af krijg, omdat er nog andere dingen tussendoor komen. Dus misschien moet ik mijn dagelijkse workload bijstellen, waarbij ik minder in één keer wil doen.

En misschien vaker Nee zeggen...

[Rockvee2]

Je krijgt op het werk altijd taken tussendoor.

Je kan toch nooit meer doen dan je best en 200% geven?

Je werkgever moet ook de tijd geven de werkzaamheden af te laten.

[b32]

CSB schreef op maandag 14 september 2015 @ 18:11:
[...]

Dat zou wel leuk zijn, ware het niet dat ik vaak meerdere dingen op meerdere lijstjes heb staan die ik vaak niet af krijg, omdat er nog andere dingen tussendoor komen. Dus misschien moet ik mijn dagelijkse workload bijstellen, waarbij ik minder in één keer wil doen.

En misschien vaker Nee zeggen...

Op deze manier, en met deze denkwijze, hou je stress. Je praat jezelf aan dat je nooit door de lijstjes komt en dat dat een probleem is. Niet doen!

Bedenk, zoals al eerder gezegd, dat je niet meer kunt doen, dan je kunt doen. Begrijp dat, besef dat en erken dat. Af en toe overwerken is geen probleem, maar als er structureel meer werk binnenkomt dan je aan kan, dan moet je dat aangeven bij je leidinggevende. Hij/zij moet zich zorgen maken over werk dat niet af komt, niet jij.

Een werklijst werkt juist erg fijn, maar wat is de toegevoegde waarde van 'meerdere lijstjes'? Gewoon je werkitems op een grote lijst zetten en af en toe kijken of de volgorde anders moet (op basis van prioriteit). Nieuwe items zet je vervolgens op de juiste plek als ze binnenkomen en daarna werk je weer verder met punt 1. Vervolgens pak je na de werkdag gewoon je spullen en morgen ga je weer verder met het punt bovenaan de lijst.

Ik zou verder gewoon lunchpauzes blijven houden en gewoon de gebruikelijke 'koffie-automaat-momenten' met je collega's pakken. Verder is het misschien goed om met het team elke week een half uur of een uur te pakken om te kijken of er problemen zijn die vaker voorkomen en om te kijken of deze problemen niet structureel verholpen kunnen worden.

[EvaluationCopy]

Ben een jaar of 3 terug met 'lichte paniekaanvallen' bij de huisarts beland. Paar sessies met een GGZ-medewerkers gehad die me aanraadde om op joga te gaan. Mindfulnes joga gekozen. Werkte als een tierelier, nergens meer last van gehad. Maar een jaartje gedaan en nu 2 jaar later nog steeds nooit meer stress in het leven. (Het kan een keer druk zijn en je kunt best een keer te vol zitten maar echt langdurig stress daar kun je je tegen wapenen)

Ik 'geloof' dan ook absoluut in Mindfulness. Tussen aanhalingstekens want er valt niks aan te geloven. Er is niks zweverigs aan. Ik vind de vergelijking hierboven met trainen van spieren ook erg mooi. Je traint je hersens, niet meer en niet minder. Af en toe eens mediteren kan ik sowieso iedereen aanraden.

[Ardana]

CSB schreef op maandag 14 september 2015 @ 18:11:
[...]

Dat zou wel leuk zijn, ware het niet dat ik vaak meerdere dingen op meerdere lijstjes heb staan die ik vaak niet af krijg, omdat er nog andere dingen tussendoor komen. Dus misschien moet ik mijn dagelijkse workload bijstellen, waarbij ik minder in één keer wil doen.

En misschien vaker Nee zeggen...

Dat betekent dat je taken te groot zijn. Als je ze dus opdeelt in kleinere taken, heb je wél taken afgevinkt.

Even suf voorbeeld, stofzuigen. Ik kan het hele huis stofzuigen als taak zetten, maar ook bijv. alleen de keuken of huiskamer. In het eerste geval zal het zelden gebeuren dat ik het hele huis af kan vinken. In het tweede geval krijg ik wél een gevoel van accomplishment: ik heb díe specifieke taak afgerond.

[Bart2005]

CSB schreef op maandag 14 september 2015 @ 18:11:
[...]

Dat zou wel leuk zijn, ware het niet dat ik vaak meerdere dingen op meerdere lijstjes heb staan die ik vaak niet af krijg, omdat er nog andere dingen tussendoor komen. Dus misschien moet ik mijn dagelijkse workload bijstellen, waarbij ik minder in één keer wil doen.

En misschien vaker Nee zeggen...

Werk je toevallig bij een, qua planning en prioriteit en spontane ad-hoc opdrachten, ietwat ongeorganiseerd bedrijf? Doe ik ook. Al ruim 20 jaar. En je went nooit aan die "waan van de dag".

De dagelijkse operations van dit soort bedrijven wordt niet bepaald door de eigen realistische planning maar door "de klant" en wat hij vandaag weer eist en roept.
Als je daar als bedrijf in mee gaat is het resultaat dat je je eigen mensen gekdraait.

Een verstandig mens die denkt om zijn welbevinden gaat daar beter niet werken.

[CSB]

Haha, "ietwat"?

Serieus, wij (de techneuten) willen dolgraag meer structuur en rechtlijnigheid, echter wil ons management daar niet aan. Wat krijg je dan:
De grootste schreeuwer of degene met het hoogste salaris krijgt prioriteit.
Ik baal er van dat er telkens nieuwe functionaliteiten naar binnen worden gepropt, terwijl regulier beheer zwaar ondergesneeuwd wordt.
Vergis je niet: nieuwe functionaliteit implementeren in een project is erg leuk, maar niet als je er vanwege alle omvallende applicaties en dergelijken geen tijd voor hebt...

Eigenlijk moet ik gewoon een andere baan gaan zoeken, maar ik heb geen zin om weer met onzekerheid te zitten, weer te gaan leuren met mijn c.v., en maar te hopen op een bedrijf waar het beter zal gaan. Volgens mij is het bijna overal zo, met name in de ondersteunende / beheer ICT sector. Misschien dat een andere functie hier wat in helpt.