OK.Cyphax schreef op dinsdag 20 juni 2006 @ 21:41:
[...]
Nee, er is één oorzaak die meerdere gevolgen heeft. Één van de gevolgen is jouw brief, het andere gevolg is de toon van de reacties in dit topic. Twee gevolgen van dezelfde oorzaak. Dat is precies hetgeen je in zou moeten zien om het punt van rickstar te begrijpen.
[...]
Het is simpeler: wat je in huis hebt moet je niet aanbieden als ware je een goedkope visboer op de markt, die schreeuwend mensen probeert te overtuigen hoe lekker die haringen zijn, ook al zijn ze dat. Mensen komen wel op de geur af en vragen "hoe zijn de haringen?" waarop de visboer antwoordt "ze zijn zo lekker vandaag!". Nou zullen de haringen van visboer Anand best goed smaken, alleen word het zo in je oor geschreeuwd als je langsloopt, dat doet nogal af aan de wens een Hollandse Nieuwe te proberen.
(Hrm wat een analogie... ik hoop dat ie een beetje overkomt)
[...]
Wat je niet inziet is dat het weleens zou kunnen dat veel andere mensen er precies zo over denken als rickstar, maar wellicht ervoor kiezen dat niet of wat subtieler te verwoorden.
[...]
Je begrijpt dan denk ik rickstar zijn punt niet. Je zou 'm kunnen vragen of ie wat minder bot reageert natuurlijk, ik kan me voorstellen dat je dat vervelend vindt, maar misschien probeert ie jou alleen maar een trap onder de kont te geven in de goede richting.
Vergeet niet dat ie WEL de moeite neemt om te reageren... dat betekent echt wel iets.
Cyphax, jij dringt tot me door. Een slechte eigenschap van mij is koppigheid. Combineer dat met zeer gevoelige antennes voor rechtschapenheid en je hebt mijn gedrag in dit topic.
Ik ben misschien wel te hard bezig met het rechtlullen van een slecht CV. Ik heb inderdaad geen poot om op te staan tegenover een selecteur. Het beste advies aan mij zou mij helpen mijn presentatie te verbeteren. Ik denk dat in dit heftige gesprek vooral mijn houding mij in de weg zit. Beter gezegd: dit gedrag op deze plaats is niet de beste keuze. Zoveel was mij al enkele dagen duidelijk, hoor. De grote hoeveelheid aandacht zet me heus wel aan het denken. De adviezen kan ik nog moeilijk toepassen, maar duidelijkheid heb ik in ieder geval wel.
Ik verklaar het zo snel nu uit een grote portie angst. Ja, ook deze man durft over zijn angsten te praten. Sta maar eens in mijn schoenen. Keer op keer afgewezen worden kan aan je zelfvertrouwen gaan knagen. Dat wil ik niet laten gebeuren. Maar misschien zijn er andere manieren om met afwijzing om te gaan. Eigenlijk zou dat iets moois kunnen zijn om uit dit gesprek te halen.
Zou iedereen tevreden zijn met deze insteek?