Vrouw stopt met werken, wat zijn de voordelen?

[Ardana]

Vandaag leuk stuk in de Metro daarover: stellen waarvan beide part time werken houden meer over dan stellen waarvan de een full time werkt en de ander full time thuis zit.

Dat heeft voornamelijk te maken met belastingtechnische voordelen, bijv. de arbeidskorting. Deze is persoonlijk en niet overdraagbaar.

Waarom doen de mensen die hier spreken over het al dan niet stoppen met werken van de vrouw geen mix: de man 1 dag minder, de vrouw blijft 1 (of 2) dagen werken. Op die manier haal je het maximale voordeel en blijf je beide betrokken, zowel bij de maatschappij, het werkende leven als het gezin en de huishouding. Tevens haal je het maximale financiele voordeel.

Kosten voor oppas heb je niet, want dat doet manlief die ene (of beide) dagen dat vrouwlief werkt. Je draagt beide verantwoording voor zowel inkomen als huishouden en kunt dus ook meer begrip voor elkaar opbrengen en elkaar ondersteunen.

[Verwijderd]

Omdat er niet veel werkgevers zijn die bij bepaalde beroepen genoegen nemen met minder als 40 uur werk. Als je bij de plantsoenendienst werkt zal er echt niet op die 40 uur gerekend worden, maar er zijn beroepen waar je gewoon niet met een parttime vervulling je functie goed kunt vervullen.

[Ardana]

Daarom is er een speciale wet in het leven geroepen die je het recht geeft om een verandering van arbeidsduur op te eisen. Slechts in uitzonderlijke gevallen mag de werkgever dit weigeren, maar deze wet geeft je het recht om eens per 2 jaar je arbeidsduur te veranderen en daar kan de werkgever niets tegen doen.

Het wordt tijd dat mensen (vooral mannen) hiervan eens gebruik gaan maken, zodat dit niet alleen een papieren-wet is, maar vooral opdat ook werkgevers zich gaan realiseren dat als zij zo graag zien dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is, dat zij dit ook moeten faciliteren.

[Verwijderd]

Ik denk dat je dat echt te naief bekijkt. Op het moment dat jij lastig wordt voor een werkgever, dan krijgen ze je wel weg, ongeacht wetgeving. Een reorganisatie, een verlaging van het loon onder het mom van smoesjes, een promotie om je daarna in je nieuwe proeftijd weg te krijgen, je werksfeer verzieken.

En wat dacht je er tegen te doen, juridische procedures? Kom je direct weer op bovenstaande verhaal uit, afgezien dat je kansen bij de organisatie dan echt zijn verkeken en je eigenlijk zelf beter op zoek kan gaan naar een andere werkgever.

Echt, die wetgeving is leuk voor de boekjes, maar daar blijft het ook bij. Geld leeft binnen organisaties sterker dan wetgeving.

[Ardana]

Klopt helemaal. Maar zolang niemand lef heeft om wel zijn recht op te eisen, zal dat ook zo blijven. Op dezelfde manier worden vaak stakingen gebroken en zijn eerdere pogingen om verbeteringen door te voeren ook mislukt. Maar de aanhouder wint en indien blijkt dat de meerderheid van het land, tegen de wens van werkgevers in, inderdaad wil dat mensen de kans krijgen om part time te werken, zal hiervoor een wet gemaakt worden, zodat werknemers dit kunnen afdwingen.

Natuurlijk levert dat in individuele gevallen regelmatig problemen op, maar het is je eigen afweging of je dat ervoor over hebt. Overigens, zo heel erg makkelijk is het niet om iemand te ontslaan, dus als je 'n vast contract hebt, kun je het best met je werkgever bespreken. Het ondernemen van juridische stappen om het af te dwingen is een heel ander verhaal en zou ik niet zo snel adviseren.

Maar wat let hem om wel te gaan praten? Zeker grote bedrijven vinden het tegenwoordig helemaal niet erg als mensen part time gaan werken.

[Roenie]

Ardana schreef op woensdag 15 maart 2006 @ 11:12:
Daarom is er een speciale wet in het leven geroepen die je het recht geeft om een verandering van arbeidsduur op te eisen. Slechts in uitzonderlijke gevallen mag de werkgever dit weigeren, maar deze wet geeft je het recht om eens per 2 jaar je arbeidsduur te veranderen en daar kan de werkgever niets tegen doen.

Het wordt tijd dat mensen (vooral mannen) hiervan eens gebruik gaan maken, zodat dit niet alleen een papieren-wet is, maar vooral opdat ook werkgevers zich gaan realiseren dat als zij zo graag zien dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is, dat zij dit ook moeten faciliteren.

Als het gezin de hoeksteen is, dan zie ik liever de vrouw als zorgende en de man als werkende. Net als 15-20 jaar geleden. Dan moeten we echter wel een stapje terug doen in luxe.

Een andere optie is om een andere baan te zoeken wanneer je minder wilt gaan werken. Veel werkevers zitten niet de wachten op deeltijdarbeid. En diezelfde werkgevers worden verplicht wel accoord te gaan met part-time werk voor de huidige werknemers. Als je de keus maakt om een bepaald aantal uur te werken moet je ook de gevolgen accepteren.

[Ardana]

Ik vind dat je drogredenen aanvoert. Ik kan nl. ook aanvoeren, dat als de werkgever geen deeltijders wil hebben, dat hij dan maar naar het buitenland moet gaan waar de wet anders is. Waarom zou je per se een andere baan moeten zoeken terwijl je ook bij je eigen werkgever, waar je 't misschien reuze naar je zin hebt, in part-time kunt werken. Heeft ook voordelen voor je werkgever, nl. dat hij niet een nieuwe kracht hoeft in te werken.

Tuurlijk kun je 'n nieuwe baan zoeken, maar je argumentatie waarom dat te prefereren is boven part-time gaan werken bij je oude baas ontbreekt, helaas.

Je schrijft dat je liever de vrouw als zorgende ziet, maar je onderbouwing hiervan ontbreekt ook. Dat is jammer en een gemiste kans. "Vroeger was alles beter" is niet echt 'n argument dat ik kan onderschrijven.

Gelijke behandeling en gelijke rechten tussen mannen en vrouwen betekent niet alleen dat vrouwen slechts meetellen als ze zich volgens het taditionele mannelijke rolpatroon gedragen, maar juist dat beiden volwaardig kunnen meedraaien, met de nadruk op KUNNEN want vaak gaat dat nog niet. Soms is dat te wijten aan werkgevers, maar vaak ook aan de (meestal mannelijke) partner.

[Jaspertje]

Ardana schreef op woensdag 22 maart 2006 @ 15:21:
Gelijke behandeling en gelijke rechten tussen mannen en vrouwen betekent niet alleen dat vrouwen slechts meetellen als ze zich volgens het taditionele mannelijke rolpatroon gedragen, maar juist dat beiden volwaardig kunnen meedraaien, met de nadruk op KUNNEN want vaak gaat dat nog niet. Soms is dat te wijten aan werkgevers, maar vaak ook aan de (meestal mannelijke) partner.

Het is wel grappig dat wij mannen de schuld krijgen van het feit dat meer vrouwen voor kinderen zorgen dan mannen. Vrouwen zelf kunnen toch ook zeggen dat ze willen werken? Waarom zou zoiets van de man uit moeten komen. Waar je samen kinderen krijgt moet je samen oplossingen zoeken en niet de man maar met het voorstel te laten komen. Zo druk je jezelf meteen in de slachtoffer rol.

[slightly offtopic]
Overigens denk ik ook uit historisch oogpunt dat vrouwen beter voor kinderen kunnen zorgen dan mannen, maar dan wel uit zeer historisch oogpunt. Mannen kunnen beter kijken in de verte, dat hadden ze vroeger nodig om beesten te kunnen zien. Vrouwen daarin tegen kunnen over meer graden kijken (rondom) om gevaar van dichtbij te zien aankomen, dat is niet zomaar gedaan door onze goede heer (of door wie wat waar dan ook natuurlijk )
[/]

[-RenE-]

Vrouwen kunnen doorgaans ook beter leidinggeven. Toch zie ik in de meeste management functies nog louter mannen.

[ Voor 6% gewijzigd door -RenE- op 22-03-2006 16:44 ]

[Ardana]

Jaspertje schreef op woensdag 22 maart 2006 @ 16:17:
[...]
Het is wel grappig dat wij mannen de schuld krijgen van het feit dat meer vrouwen voor kinderen zorgen dan mannen. Vrouwen zelf kunnen toch ook zeggen dat ze willen werken? Waarom zou zoiets van de man uit moeten komen. Waar je samen kinderen krijgt moet je samen oplossingen zoeken en niet de man maar met het voorstel te laten komen. Zo druk je jezelf meteen in de slachtoffer rol.

[slightly offtopic]
Overigens denk ik ook uit historisch oogpunt dat vrouwen beter voor kinderen kunnen zorgen dan mannen, maar dan wel uit zeer historisch oogpunt. Mannen kunnen beter kijken in de verte, dat hadden ze vroeger nodig om beesten te kunnen zien. Vrouwen daarin tegen kunnen over meer graden kijken (rondom) om gevaar van dichtbij te zien aankomen, dat is niet zomaar gedaan door onze goede heer (of door wie wat waar dan ook natuurlijk )

[/quote]


Leuk, zo'n man die in de slachtoffer rol kruipt Waar staat dat dat ik "jullie mannen" beschuldig (en ja, ik voel me even aangesproken want je quote mij)? Voor mij geen slachtofferrol, ongeacht of ik ooit kinderen zal krijgen of niet. Wat dat aangaat geef ik je gelijk dat het de keuze van beiden is.

Aan de andere kant, deze maatschappij is zo veranderd ten opzichte van de tijdsperiode waaraan je refereert dat ik denk dat het gezichtsvermogen van mannen en vrouwen in het algemeen niet meer van invloed is op hun geschiktheid om kinderen op te voeden. Of denk je daar anders over?

[Roenie]

Ardana schreef op woensdag 22 maart 2006 @ 15:21:...Tuurlijk kun je 'n nieuwe baan zoeken, maar je argumentatie waarom dat te prefereren is boven part-time gaan werken bij je oude baas ontbreekt, helaas.

Tja, als een werkgever het niet erg vind om zijn medewerkers in deeltijd te laten werken is dat natuurlijk prima. Het gaat er mij om dat je dat niet moet willen verplichten. Wanneer de werkgever niet mee wil werken, is het dus zoeken naar een andere baan. Maar dit geldt naast vrouwen met "deeltijdwensen" ook voor alle medewerkers die wensen (op allerlei gebied) hebben die de werkgever niet wil of kan vervullen.

Je schrijft dat je liever de vrouw als zorgende ziet, maar je onderbouwing hiervan ontbreekt ook. Dat is jammer en een gemiste kans. "Vroeger was alles beter" is niet echt 'n argument dat ik kan onderschrijven.

Ik heb "vroeger" niet als argument bedoeld, maar als een schets van de tijdspanne. Ik geloof dat een vrouw veel beter dan een man in staat is om een huishouden te voeren en kinderen op te voeden. Man en vrouw zijn niet gelijk. Er zijn grote verschillen in zowel fysieke als geestelijke zin. Ik ben er geen voorstander van om de man en vrouw koste wat kost in een zelfde keurslijf te persen. Uiteindelijk blijft het ieders persoonlijke keuze welke rol men speelt. Dat de wetgever de werkgevers verplicht om diens medewerkers in deeltijd te laten werken vind ik ongewenst.

Ik vind dat de rol van opvoeder beter gewaardeerd moet worden. Laten we wel zijn, het is gewoon een fulltime baan. Misschien moeten we er ook een soort van loon aan ophangen. Kennelijk is dat de manier waarop we in Nederland waardering voor mensen uitspreken.

Gelijke behandeling en gelijke rechten tussen mannen en vrouwen betekent niet alleen dat vrouwen slechts meetellen als ze zich volgens het taditionele mannelijke rolpatroon gedragen, maar juist dat beiden volwaardig kunnen meedraaien, met de nadruk op KUNNEN want vaak gaat dat nog niet. Soms is dat te wijten aan werkgevers, maar vaak ook aan de (meestal mannelijke) partner.

Is volwaardig meedraaien dan niet juist een fulltime baan?Sterker nog, betekent echte emancipatie in betaalde arbeid dat vrouwen juist niet in delltijd werken, maar de zorg aan de man over laten (wanneer beiden hier voor kiezen uiteraard). Bij echte emancipatie komen beide echtelieden er samen uit en kunnen ze allebei doen wat ze willen. Je kunt namelijk spreken over een "recht" om te werken, maar ook over een "recht" om te zorgen.

Je legt de nadruk met betreft volwaardigheid overigens wel heel erg op het hebben van werk. Dat vindt ik een te nauwe benadering. Juist het runnen van het huishouden en het opvoeden van kinderen is een volwaardige baan. De nadruk op betaalde arbeid doet het harde werk van vele huisvrouwen en huismannen dan ook geen recht.

[Ardana]

Roenie schreef op woensdag 22 maart 2006 @ 20:14:
[...]
Tja, als een werkgever het niet erg vind om zijn medewerkers in deeltijd te laten werken is dat natuurlijk prima. Het gaat er mij om dat je dat niet moet willen verplichten. Wanneer de werkgever niet mee wil werken, is het dus zoeken naar een andere baan.

Waarom niet? Daar geef je geen argumentatie voor. En kennelijk is de meerderheid van Nederland het niet met je eens: anders zou er geen wet voor zijn gekomen. Wat je zegt (dat je dus moet zoeken naar een andere baan) klopt dus niet: je MOET niet zoeken naar een andere baan, je hebt nl. 't RECHT om in deeltijd te werken.

[...]
Ik heb "vroeger" niet als argument bedoeld, maar als een schets van de tijdspanne. Ik geloof dat een vrouw veel beter dan een man in staat is om een huishouden te voeren en kinderen op te voeden.

En ook hier geef je geen argumenten. Simpel stellen dat je iets vind, is niet voldoende om een mening te onderbouwen. Ook stellen dat er verschillen zijn is niet voldoende. Je zult aan moeten geven waarom jij denkt dat die verschillen (en dan ook de specifieke verschillen aangeven) leiden tot een verschil in juist die vaardigheden als het opvoeden van kinderen/verzorgen van het huishouden.

Man en vrouw zijn idd niet gelijk en zouden niet in hetzelfde keurslijf moeten. Maar waarom is alleen full-time werken volwaardig meedraaien? Vind je dat niet een beetje kortzichtig? Waarom is 40 uur wel volwaardig en 24 uur niet? Waar leg je de grens? Bij 38? bij 36? bij 32? Ik vind je redenatie gespeend van argumenten.

Bij echte emancipatie kunnen beide partners (man/man, man/vrouw, vrouw/vrouw) in volle vrijheid kiezen voor de verdeling van taken. Dus zowel de zorgtaken, de opvoedtaken als de inkomenstaken. En dat betekent ook dat ze ervoor zouden moeten kunnen kiezen om ALLE taken 50/50 te delen.

Overigens vind ik dat je jezelf tegenspreekt (kan misinterpretatie aan mijn kant zijn): "Is volwaardig meedraaien dan niet juist een fulltime baan?" staat imo lijnrecht tegenover "Juist het runnen van het huishouden en het opvoeden van kinderen is een volwaardige baan." Wat bedoel je hier nu eigenlijk mee te zeggen?

[Roenie]

Ardana schreef op woensdag 22 maart 2006 @ 22:00:Waarom niet? Daar geef je geen argumentatie voor. En kennelijk is de meerderheid van Nederland het niet met je eens: anders zou er geen wet voor zijn gekomen. Wat je zegt (dat je dus moet zoeken naar een andere baan) klopt dus niet: je MOET niet zoeken naar een andere baan, je hebt nl. 't RECHT om in deeltijd te werken.

Dat is een principieel standpunt voor mij. Het is aan de werkgever om te bepalen hoeveel uur hij werk aanbiedt, niet aan een wetgever of medewerker. Mijn argument is dat de werkgever betaald en de bedrijfsvoering een hoeveelheid werk met zich meebrengt. Daarom is de werkgever degene die dient te bepalen voor hoeveel uur er een contract wordt aangeboden. Dat de "meerderheid" dit niet met me eens zou zijn doet niets af aan mijn mening. Of mag je alleen een mening hebben die de meerderheid heeft?

Ik ben absoluut niet een "werkgeverstype" maar ik vind dat werkgevers teveel plichten hebben in deze. Inderdaad hebben werknemers nu het recht om in deeltijd te werken, en moeten ze niets (niemand moet overigens iets). Ik bedoelde echter de situatie zoals ik het graag zie. Wanneer de werkgever in dat geval geen partimers wil, dan is het zoeken naar ander werk de enige mogelijkheid.

En ook hier geef je geen argumenten. Simpel stellen dat je iets vind, is niet voldoende om een mening te onderbouwen. Ook stellen dat er verschillen zijn is niet voldoende. Je zult aan moeten geven waarom jij denkt dat die verschillen (en dan ook de specifieke verschillen aangeven) leiden tot een verschil in juist die vaardigheden als het opvoeden van kinderen/verzorgen van het huishouden.

Wil je argumenten of feiten? Als je harde feiten wilt kan een antropoloog of psycholoog misschien uitkomst bieden. Daar kan en wil ik je niet bij helpen.

Alleen al het bestaan van "mannen en vrouwenberoepen" suggereert dat er verschillen zijn die de rolverdeling tussen mannen en vrouwen bepalen. Overigens hebben die niet altijd betrekking op de werkzaamheden en persoonskenmerken zelf, maar ook op bijvoorbeeld bedrijfscultuur. Er zijn veel factoren waardoor een man of vrouw meer of minder geschikt is voor een bepaalde taak.

Denk ook aan de geringe hoeveelheid vrouwen die voor technische studies kiest. Kunnen ze het niet of willen ze het niet. Hoe dan ook, er zijn verschillen tussen man en vrouw die ervoor zorgen dat de verdeling in bepaalde beroepen niet 50/50 is. Wellicht is de speech van de voormalige President van Harvard, Larry Summers interessant in dit licht. Vooral de quote"...the data will, I am confident, reveal that Catholics are substantially underrepresented in investment banking, (...) that white men are very substantially underrepresented in the National Basketball Association; and that Jews are very substantially underrepresented in farming and in agriculture..." heeft veel stof doen opwaaien. Verschillen tussen mensen zijn niet slecht zijn, ze zijn juist een verrijking van de mogelijkheden van een land.

Ik heb argumenten, maar ik heb het gevoel dat je die verwerpt of simpelweg niet wilt horen. Ik vind dat je heel fel reageert op meningen die niet binnen jouw straatje passen. Zo kom ik bijvoorbeeld voornamelijk aan mijn mening door mijn opvoeding. Voor mijn ouders was het normaal dat mannen buitenshuis werkten en vrouwen binnenshuis. Net als vele andere voorkeuren en meningen is dit dus met de paplepel ingegoten. Ik besef terdege dat deze mening in de huidige tijd geen gemeengoed meer is. Ik geloof in eigen keuzes voor zowel vrouw als man. Dat laat onverlet dat ik wel mijn voorkeur heb wat betreft de verdeling van taken binnen het gezin.

Man en vrouw zijn idd niet gelijk en zouden niet in hetzelfde keurslijf moeten. Maar waarom is alleen full-time werken volwaardig meedraaien? Vind je dat niet een beetje kortzichtig? Waarom is 40 uur wel volwaardig en 24 uur niet? Waar leg je de grens? Bij 38? bij 36? bij 32? Ik vind je redenatie gespeend van argumenten.

Volwaardig is voor mij de norm binnen een branch. Vaak is dat dus 36-44 uur. 20 uur werken is dus de helft. Je mag dit overigens best kortzichtig vinden, misschien is het dat ook wel volgens de meeste mensen. Voor alle duidelijkheid, de medewerker zelf is natuurlijk wel een volwaardig persoon, maar zijn of haar betrekking niet. Je hebt namelijk minimaal twee personen nodig om hetzelfde werk te doen en één volwaardige positie te creeren. De werkgever zal dus op zoek moeten naar een extra medewerker die je moet inwerken. Twee medewerkers is lastiger en duurder te managen dan één.

Bij echte emancipatie kunnen beide partners (man/man, man/vrouw, vrouw/vrouw) in volle vrijheid kiezen voor de verdeling van taken. Dus zowel de zorgtaken, de opvoedtaken als de inkomenstaken. En dat betekent ook dat ze ervoor zouden moeten kunnen kiezen om ALLE taken 50/50 te delen.

Dit is precies mijn punt. Iedereen moet zelf kunnen beslissen om bijvoorbeeld 50% te werken. Ik vind niet dat je een werkgever moet verplichten dit te faciliteren. Mensen kunnen in volle vrijheid kiezen door hun heil zoeken bij een andere werkgever. Vrouwen worden niet achtergesteld wanneer ze niet in deeltijd mogen werken van een werkgever, zolang de mannen dat ook niet mogen.

Overigens vind ik dat je jezelf tegenspreekt (kan misinterpretatie aan mijn kant zijn): "Is volwaardig meedraaien dan niet juist een fulltime baan?" staat imo lijnrecht tegenover "Juist het runnen van het huishouden en het opvoeden van kinderen is een volwaardige baan." Wat bedoel je hier nu eigenlijk mee te zeggen?

Ik vind beide. Zowel fulltime bij een werkgever als fulltime een huishouden runnen is een volwaardige taak. Werken bij een baas is echter niet zaligmakend. Ik vind dat we in Nederland veel meer waardering moeten hebben voor vrouwen (en mannen) die het huishouden doen en voor de kinderen zorgen. Dat is echt niet zo makkelijk als het lijkt.

[Standeman]

Roenie schreef op vrijdag 24 maart 2006 @ 00:54:
...
Dit is precies mijn punt. Iedereen moet zelf kunnen beslissen om bijvoorbeeld 50% te werken. Ik vind niet dat je een werkgever moet verplichten dit te faciliteren. Mensen kunnen in volle vrijheid kiezen door hun heil zoeken bij een andere werkgever. Vrouwen worden niet achtergesteld wanneer ze niet in deeltijd mogen werken van een werkgever, zolang de mannen dat ook niet mogen.
...

Sorry hoor, maar ik wil je even uit een droom komen. Misschien dat voor jou de banen voor het oprapen liggen en alles zomaar in je schoot komt vallen. Misschien woon je in de randstad waar het enorm makkelijk is om een baan te vinden.

Maar er zijn ook nog andere plekken in Nederland waar het ontzettend moeilijk is om een baan te vinden.. Mensen zijn daar 6 maanden tot een jaar bezig om uberhaupt een baan te vinden die enigzins aansluit aan hun behoeften (salaris, reisafstand en uren).
Het idee van "oh, dan zoek je toch ff een andere baan" vind ik dus belachelijk. Veel mensen zijn alang blij dat ze niet in de bijstand zitten.
Daarom is het je recht om parttime te werken. Daarom heb je als werknemer ook nog andere rechten en dat is waar de socialistische bewegingen jaren lang voor geknokt hebben. Werkgevers worden anders veelste machtig en kunnen met hun personeel doen wat ze willen.

[D4Skunk]

Hehe, interessant die meningen allemaal...

Even mijn situatie uit de doeken doen (ik ben Belg BTW) :

Mijn vrouw heeft ATM een fulltime, en ik ben zelfstandig. We verwachten binnen enkele weken ons eerste kind.

In België heeft een vrouw recht op 3 maanden bevallingsverlof. Daarna kan ze evt nog 3 maanden ouderschapsverlof nemen.
Als zelfstandige moet ik mijn verlof zelf 'betalen'.
We hebben nu de berekening gemaakt, en wanneer mijn vrouw na haar bevalling 4/5 gaat werken, en dus 1 dag per week haar ouderschapsverlof opneemt, kan ze 15 maanden na elkaar 4/5 gaan werken met na premies een verlies van +/- 100€/maand op haar nettoloon, en dus gaan we kiezen voor deze oplossing.

In tegenstelling tot de meeste mensen hier, zal ons kind meestal gewoon naar de onthaalmoeder gaan op de dag dat mijn vrouw 'niet werkt'. Misschien dat we ons kind wel wat later zullen afzetten en vroeger ophalen, maar de bedoeling is vooral om tijdens die dag het huishouden een beetje te regelen, eens af te spreken met een vriendin e.d.

Door onze uren een beetje onderling te regelen (ik begin vroeg te werken, en zorg dan ook dat ik vroeg thuis ben; mijn vrouw begint op een iets later tijdstip) kunnen we op weekdagen toch onze tijd met ons eerste kind maximaal benutten : 's morgens de mamma, en 's avonds de pappa.

Ik heb aan mijn vrouw ook plechtig beloofd dat ik niet meer (zoveel ) tijdens de weekends zal werken, maar dat we daar dan quality family time van maken. Gezien mijn vrouw op vrijdag normaliter het grootste gedeelte van de boodschappen/ het huishouden zal doen, is dit perfect mogelijk.

Ik beschouw de onthaalmoeder eerder als een pluspunt dan een minpunt voor de persoonlijke en sociale ontwikkeling. (Misschien heeft dat ook wel te maken met het feit dat er bij die onthaalmoeder slechts 8 kinderen zitten, waaronder 3 van mijn zus, en ons toekomstig kind, en wij zeer veel vertouwen hebben in deze onthaalmoeder.)

Fulltime huisvrouw ziet mijn vrouw niet zitten, gezien ze dan inderdaad het risico loopt 'sociaal te vervreemden'.

Uiteindelijk moet iedereen zelf de berekening en balans opmaken van zijn eigen situatie. Informeer je in elk geval goed, want de staat komt wel degelijk tegemoet in sommige gevallen (tenzij je zelfstandig bent natuurlijk ). Het evenwicht vinden tussen leven en werken is niet altijd evident, maar uiteindelijk werk je om te kunnen leven, en niet omgekeerd.

offtopic:
en nu moet ik beginnen werken

[ALH]

Mijn mening doet niet terzake want ik ben niet getrouwd en heb gelukkig geen kinderen

Wel vind ik dat er hier veel onzin verkondigt wordt wat even rechtgezet dient te worden.

Standeman schreef op dinsdag 14 maart 2006 @ 23:34:
[...]


Ja zeker.. Puur omdat je als pas afgestudeerde nog redelijk recente kennis hebt.. Als herintreder (na 12 jaar ofzo) is in de meeste vakgebieden (recht, IT, P&O, Zorg, etc) je kennis zo verouderd, dat je er nog maar weinig aan hebt. Dan hebben ze liever een gemotiveerde afgestudeerde...

Mijn moeder werkt in de zorg als neurofysiologische laborante en is destijds gestopt met werken om de kinderen op te voeden. Toen de kinderen naar school gingen is ze weer parttime gaan werken en ze is al meerdere malen gevraagd om afdelingshoofd te worden (including full-time werken) maar dit doet ze dus niet. Mijn punt is; juist ervaring en het inschatten van situaties op basis van ervaring kan soms van grote waarde zijn en staat dan lijnrecht tegenover een gemotiveerde afgestudeerde (die niks weet).
Verouderde kennis kan bijgespijkert worden, waar een wil is is een weg. Herintreden is niet moeilijk, en anders begin je gewoon een nivo lager.

Ardana schreef op woensdag 15 maart 2006 @ 11:12:
Daarom is er een speciale wet in het leven geroepen die je het recht geeft om een verandering van arbeidsduur op te eisen. Slechts in uitzonderlijke gevallen mag de werkgever dit weigeren, maar deze wet geeft je het recht om eens per 2 jaar je arbeidsduur te veranderen en daar kan de werkgever niets tegen doen.

Het wordt tijd dat mensen (vooral mannen) hiervan eens gebruik gaan maken, zodat dit niet alleen een papieren-wet is, maar vooral opdat ook werkgevers zich gaan realiseren dat als zij zo graag zien dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is, dat zij dit ook moeten faciliteren.

Naar mijn idee is het een leuk idee die wet, maar serieuze (lees goed betaalde) banen zijn toch echt meestal full-time. Bovendien wordt het de werkgevers al veel te moeilijk gemaakt maar daarvoor zijn al veel argumenten genoemd.

Ik ben misschien een beetje ouderwets of ouderwets opgevoed maar ik vind het normaal als 1 ouder werkt die het hoogste salaris heeft en dat de ander de kinderen opvoed en wat huishoudelijke taken meepakt. Dat vrouwen beter in het huishouden zijn vind ik kul, mannen winnen het weer op efficient te werk gaan .
Maar mensen die allebei werken om de kinderopvang te betalen en een mooi huis te hebben en twee auto's te rijden, die zouden zich misschien eens moeten afvragen waar de prioriteiten in het leven liggen?

[10110001]

[quote]ALH schreef op woensdag 29 maart 2006 @ 17:42:
Mijn mening doet niet terzake want ik ben niet getrouwd en heb gelukkig geen kinderen

Wel vind ik dat er hier veel onzin verkondigt wordt wat even rechtgezet dient te worden.


[...]


Mijn moeder werkt in de zorg als neurofysiologische laborante en is destijds gestopt met werken om de kinderen op te voeden. Toen de kinderen naar school gingen is ze weer parttime gaan werken en ze is al meerdere malen gevraagd om afdelingshoofd te worden (including full-time werken) maar dit doet ze dus niet. Mijn punt is; juist ervaring en het inschatten van situaties op basis van ervaring kan soms van grote waarde zijn en staat dan lijnrecht tegenover een gemotiveerde afgestudeerde (die niks weet).
Verouderde kennis kan bijgespijkert worden, waar een wil is is een weg. Herintreden is niet moeilijk, en anders begin je gewoon een nivo lager.


[...]

Ik denk dat bij bepaalde beroepen in bijvoorbeeld de zorg het wel een probleem kan zijn als je er een paar jaar uit geweest bent. Je hebt gelijk op het punt dat het hebben van ervaring soms van grotere waarde is dan kennis uit een boekje. Maar ik denk dat de kracht van een goed verzorgende/begeleider (ligt er aan welk gedeelte van de zorg) juist ligt in de combinatie van ervaring en die kennis. De laatste jaren zijn er vooral in het welzijnswerk veel veranderingen in zijn. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld vroeger ook met verstandelijk gehandicapte gewerkt. Toen stond de verzorging centraal en werden verstandelijk gehandicapte weggestopt in grote huizen (dit is echt nog niet zo lang geleden) en tegenwoordig is het juist dat een verstandelijkgehandicapte zoveel mogelijk meedraait in de 'normale' maatschapij. De verzorging is nog steeds hetzelfde maar het accent ligt nu meer op het de zelfstandigheid (waar mogelijk) van de client.

Om weer on-topic te gaan. Wegens de beperking van mijn vriend om full-time te werken hebben wij besloten dat ik full-time ga werken. Bij een eventueel kind zal mijn vriend dan ook het grootste gedeelte van de zorg van ons kind op zich nemen. Waarschijnlijk zal ook kinderopvang of extra hulp thuis nodig zijn voor het kind door de beperkingen van mijn vriend. Voor mij is er dan ook weinig 'keus'. Al is dit voor mij niet erg omdat ik er gewoon niet aan moet denken om de hele dag thuis te zijn.

Mijn moeder heeft als alleenstaande moeder altijd fulltime gewerkt. Wij (mijn broertje en ik) gingen alrijd naar de buurvrouw. Deze had ook kinderen van onze leeftijd en wij konden daar buiten schooltijd terecht. Eventueel was er voor in de avonduren een oppas. Ik vind niet dat ik hier slechter van ben geworden. Ik denk zelf dat ik er juist heel veel dingen heb geleerd zoals samen spelen en delen.

[2bmws]

Mijn vrouw stopt ook met werken om 3 redenen:
- kinderopvang is onbetaalbaar als de baas niet meebetaalt of ruimte er voor geeft.. (in ons geval dus)
- zelf het kind opvoeden is veel beter leuker dan het door een ander laten doen, z´n eerste stapjes wil je toch zelf meemaken!?
- werk wordt saai

André schreef op zondag 12 maart 2006 @ 23:09:
... - Er schijnt een €150 subsidie te zijn voor vrouwen die stoppen met werken om op de kinderen te passen.

heb je hier een bron van? dat is zeker interessant

[Gwannoes]

Gwannoes schreef op woensdag 15 maart 2006 @ 08:58:
[...]
Het was een hele opluchting hier te lezen dat je met de belasting nog een (flink) voordeel kunt halen, maar ik las in de startpost ook nog iets over subsidie. Weet iemand daar meer van?

Ik ben hier dus ook nog steeds benieuwd naar!

[P_de_B]

2bmws schreef op woensdag 29 maart 2006 @ 19:22:
Mijn vrouw stopt ook met werken om 3 redenen:
- kinderopvang is onbetaalbaar als de baas niet meebetaalt of ruimte er voor geeft.. (in ons geval dus)
- zelf het kind opvoeden is veel beter leuker dan het door een ander laten doen, z´n eerste stapjes wil je toch zelf meemaken!?
- werk wordt saai

Hoewel je redenen 2 & 3 heel goed kunnen zijn, wil ik je (en anderen) nog even wijzen op de kinderopvangtoeslag die je kunt krijgen. Als de werkgevers niet meebetalen wordt de bijdrage van het Rijk hoger. Op www.toeslagen.nl kun je een programma downloaden waarmee je het bedrag aan toeslag kunt uitrekenen en direct aanvragen als je wil.

Overigens ligt het in de lijn der verwachting dat de regering een bijdrage van werkgevers verplicht gaat stellen als er nog steeds werkgevers zijn die niet meebetalen. Vooruitlopend daarop is het in veel CAO's al opgenomen.

[-RenE-]

2bmws schreef op woensdag 29 maart 2006 @ 19:22:[...]
- zelf het kind opvoeden is veel beter leuker dan het door een ander laten doen, z´n eerste stapjes wil je toch zelf meemaken!?
- werk wordt saai
[...]

En zelf ga je ze missen omdat je de hele dag saai werk zit te doen?

[2bmws]

Nee hoor, mijn vrouw kan met de digitale videocamera overweg...

[2bmws]

Schop

André schreef op zondag 12 maart 2006 @ 23:09:
- Er schijnt een €150 subsidie te zijn voor vrouwen die stoppen met werken om op de kinderen te passen.

André zoals al eerder gevraagd heb je hier een bron van???

[André]

Nee, mijn vrouw beweerde dat dat er was maar ik heb nog geen enkel bewijs hiervoor kunnen vinden.

[avatar]

waarschijnlijk bedoelt ze de heffingkorting die je vrouw als fiscale partner wel blijft houden. Ze heeft geen inkomsten, maar wel recht op heffingskorting. Dat kon wel eens iets van 150,- p/maand zijn.