Confusion schreef op dinsdag 24 januari 2006 @ 17:41:
Als ik er in slaag daar niet het volledige halve uur mee bezig te zijn en mijn tijd aan iets anders besteed, dan vind ik dat een vrij positieve ervaring, zeker als ik weet dat er verderop mensen een half uur lang staan te binnenvetten, of hoorbaar tegen elkaar staan te zaniken, over iets dat toch werkelijk niet het einde van de wereld of de dag is.
Da's knap, je maakt dus van 1 half uur vernikkelen 1 heel uur vertraging, en dat noem je positief. Dat is zeker knap.
Kijk, toen ik nog via Schiphol reisde ging ik bij vertraging ook lekker rustig ff bij de BK zitten met een bak koffie/burgertje, en dan nam ik een uurtje rust. Heerlijk.
Tot je je gaat realiseren dat je in drie weken tijd meer dan een halve werkweek op die manieer verlummelt.
En dan sta je een keer niet op Schiphol, maar op een station met winderige perrons, een omroepinstallatie uit het jaar nul en als hoogtepunt van vertier een kiosk waar je voor 1,50 een bakkie slootwater mag kopen. Jij gaat dan kennelijk heel tevreden mediteren in een hoekje, maar de stations waar ik regelmatig sta wordt je dan afgevoerd

Hoe ik mijn tijd nuttig kan besteden als ik noodgedwongen moet staan of vastvriezen aan metalen banken, terwijl ik in de buurt van de omroepinstallatie moet blijven als ik enig idee wil hebben waar, of en wanneer mijn trein gaat, is me nog steeds onduidelijk. Maar dat ligt vast aan mijn negatieve instelling.
Overigens is je bejegening "binnenvetter" wel wat hypocriet, want het tegengestelde, de eerste NSer die ik zie op zijn muil timmeren is ook weer niet goed.
En daar zijn ze zelf blij mee dacht je? Het heeft nogal een averechts effect om mensen die het zelf ook liever anders zouden zien tegen de haren in te strijken. En hoe weet jij of de willekeurige NS medewerker waar je tegen uitvalt er niet zo-een is?
Die zijn gemakkelijk genoeg te herkennen aan een lulijzer aan hun hoofd, waar ze voor alle omstanders luid en duidelijk tegen laten blijken dat ze *insert krachtterm naar keuze* eindelijk eens informatie willen omdat ze de reizigers daarvan willen voorzien. Die worden dan ook een stuk minder snel lastiggevallen dan degenen die ergens met een kop koffie met elkaar de voetbalsuitslagen staan te bespreken (en natuurlijk stiekum ook ontzettend balen maar kennelijk de mentale vermogens niet hebben dat duidelijk te maken).
Je bent pas genaaid als je je genaaid voelt.
Ja, en ze vroeg er zelf om. Sorry, maar die opmerking raakt natuurlijk kant noch wal.
Als mijn reis routineus 3 tot 6 keer zo lang duurt als de dienstregeling me doet geloven, dan ben ik genaaid.
Dat er positiviteitsgoeroes bestaan die een groepsverkrachting waarschijnlijk nog weg kunnen filosoferen als belangrijke persoonlijke ervaring die iemand in touch brengt met haar seksuele indicidualiteit betekent verandert daar niets aan.
Met dit soort geouwehoer maak je de wereld er niet prettiger op. Deze houding levert alleen maar stress voor jezelf en stress voor het toevallig op de verkeerde plek zijnde NS-personeel dat de dupe van je gebrek aan stressebestendigheid wordt.
Dat personeel is niet zo heel toevallig op de verkeerde plek, die zijn daar even toevallig als ik daar ben, met 1 verschil: ik betaal ervoor en zij worden betaald.
En dat zij de dupe van mijn gebrek aan stressbestendigheid worden is een direct gevolg van het feit dat ik de dupe wordt wordt van het gebrek aan klantgerichtheid van hun bedrijf.
Hun bedrijf ja, het zijn geen slaven die gevangen zijn, het zijn werknemers die heel bewust gesolliciteerd hebben, de selectieprocedure hebben doorlopen (je mag niet te slim zijn - walg) en heel bewust hun handje ophouden aan het eind van de maand. Touch luck als ze zich niet kunnen vinden in (de gevolgen van) de bedrijfsethiek van hun baas.
Ach ja, want je kinderen kauwen wel op een stuk zool omdat jij er zo nodig principes op na moet houden? Of eigenlijk: omdat je sowieso al te gestressed bent om de imperfectie van de wereld te kunnen accepteren, omdat je maar recht op alles denkt te hebben en de wereld om jou dient te draaien? Een vertraging is bepaald niet het eind van de wereld. Het is vervelend, teleurstellend, maar niet meer dan dat. Niet vervelender dan regen, het vroegtijdig overlijden van je favoriete acteur of het tegenvallen van een boek waar je je op verheugd had. Soms mis ik er een sporttraining door, soms mis ik er een film door, soms mis ik er een feestje door. Misschien mis ik er ooit nog weleens een begrafenis of vlucht door. Is dat het einde van de wereld? Nee, ook dat is niet het einde van de wereld. Als dat soort dingen je ernstig dwars zitten: dan is de oplossing simpel: neem de auto.
Nee, dat soort dingen zijn niet het einde van de wereld. Dat is het overlijden van mijn ouder ook niet, het afbranden van mijn huis niet, hell, zelfs als ik onder de trein loop is dat - vziw - niet het einde van de wereld.
Zolang er mensen staken om een 38-urige werkweek ipv een 40-urige, denk ik gek genoeg het recht te hebben me druk te maken om een 55-urige ipv een 60-urige werkweek.
Neem de auto: ook zo'n kulargument. Ik wil geen auto. Waarom niet doet niet ter zake.
Als iemand klaagt over internet van Chello: neem een inbelabonnement.
Als iemand klaagt over rumoerige buren: verhuis lekker.
Als iemand klaagt over mismanagment van de universiteit: wordt maar bankwerker.
Ik ben meer steekhoudende argumenten van je gewend.

En als je het onacceptabel vind dat het openbaar vervoer onbetrouwbaar is, dan moet je bij de overheid zijn. Niet bij de NS en al zeker niet bij een willekeurige NS conducteur, lokettist of machinist die allang blij is dat hij een baan heeft, zijn best doet zijn werk zo goed mogelijk te doen en het verder ook niet kan helpen dat de bedrijfsleiding een slecht beleid voert.
NS is een geprivatiseerd bedrijf, maar ik moet bij de overheid klagen? Ombudsman? Ziet me aankomen.
Die arme mensen die allang blij zijn dat ze een baan hebben... hoorde ik van de week niet dat de werkeloosheid weer daalt? Kunnen ze mooi massaal van job wisselen.
Natuurlijk kun je als werknemer verantwoordelijkheid nemen voor beleid van je werkgever. Als jij op een helpdesk werkt en het is beleid dat je iedereen met klachten verrot scheldt en bedreigd (ja, ja, gechargeerd) dan blijf je daar ook werken, en dat beleid uitvoeren, onder het mom "ik ben een zielige loonslaaf die niets te vertellen heeft"? Hebben "we" daar in Nederland zo hard voor gevochten, om ervoor te zorgen dat Jan met de Pet niets meer is als stemloze uitvoerder van van hogerhand opgelegd wanbeleid?
Overigens ben ik echt niet iemand die de hele dag tegen de muren oploopt uit frustratie jegens de NS, hoor. En de laatste conducteurs waar ik tegen uitgevallen ben waren zonder uitzondering individuen die hun werk niet naar behoren uitvoerden. (Tot aan glashard liegen over de dienstregeling omdat ze te lui waren op hun zakcomputer te kijken of te stom om toe te geven dat ze het niet wisten.)
Dat die individuen er dan ook wat opgekropte frustratie over hun baas bijkrijgen is hun probleem, en ik weiger het het mijne te maken.