Als introductie een klein voorbeeld. De meesten van jullie zijn wel bekend met de NS en de problemen die ze hebben rondom de service die ze verlenen (de vertragingen dus). Nu had ik gisteren met Confusion een discussie over het wel of geen terugkoppeling moeten geven aan conducteurs hierop wanneer je hier als individu hinder ondervindt. Om mijzelf binnen het door de overheid opgelegde keurslijf te houden, wil ik mij enkel beperken tot het verbaal uitvallen tegen conducteurs.
Ja, het is niets nieuws voor de conducteur dat je als individu baalt hiervan. De conducteur zal het doorgegeven hebben aan zijn superieur. Aangezien de hele Nederlandse bevolking op de hoogte is van de (wan)prestaties van de NS (al dan niet hun schuld, maar daar wil ik niet op in gaan), zal het ook in alle andere lagen in de hiërarchie van het bedrijf bekend zijn. De NS zegt dan wel dat ze er niet zo veel aan kunnen doen, maar dat suggereert dan dat er iets of iemand is die dat wel kan (anders kunnen ze op eenvoudige wijze de kosten verhogen, de uitgaven verlagen door minder treinen te laten rijden (en zodoende minder personeel) en er daarmee iemand is die verantwoordelijk is voor de huidige situatie.
Ik ben nu van mening dat je juist je gal moet blijven spuwen, zelfs tegen conducteurs. "Waarom dan? Zij kunnen er toch niets aan doen?" hoor ik je al vragen. Grote kans dat zij er inderdaad niets aan kunnen doen. Maar wanneer iedereen door blijft mekkeren, zal uiteindelijk de maat vol zijn voor een conducteur en zal deze op zoek gaan naar een andere baan (eerst zoeken naar een andere baan en dan pas deze opzeggen uiteraard, voordat ik hierover door Confusion op de vingers getikt wordt). Dit heeft weer tot gevolg dat de superieuren van deze conducteurs harder getroffen worden en dringender hun superieuren tot verantwoording gaan roepen omdat zij op deze manier hun werk niet kunnen doen. Ik ben nu van mening dat op deze manier de ene persoon die verantwoordelijk is voor de oorzaak van de wanprestaties van iets, de blokkering dus, verantwoording moet afleggen voor deze blokkering en dat deze ene persoon zich genoodzaakt voelt om een oplossing te vinden.
Confusion was een andere mening toegedaan. Voorzover ik het me kan herinneren, was hij van mening dat je het de conducteurs niet moeilijk moet maken. Vanwege de werkloosheid is er voor hen weinig te kiezen op de arbeidsmarkt en kunnen zij niet zo eenvoudig als (schijnbaar) bijvoorbeeld hoger opgeleiden switchen van baan. Dit heeft weer tot gevolg dat ze, wanneer ze hun superieuren aan het hoofd blijven zeuren over de uitvallen van reizigers die ze te verwerken krijgen, het risico lopen ontslagen worden. Voor hen is er, wanneer ze geen zicht hebben op een andere baan, een keuze uit twee kwaden; ik kap ermee en beland op straat omdat ik geen uitkering krijg omdat ik het vrijwillig of ik laat me rammend gek maken door de reizigers. Verder merkte hij op dat vanwege de omvang en de complexiteit van het systeem, de instelling, niemand verantwoordelijk is voor iets en er ook niet verantwoordelijk voor gehouden kan en mag worden.
Het argument vind ik inderdaad ook een punt dat beschouwd moet worden, maar wanneer je problemen niet bij de wortel aanpakt, vind ik dat je uiteindelijk alleen maar jezelf hebt en van het hele systeem, de samenleving, een grote, rotte puinhoop maakt of het blijft laten zijn.
Wat is jullie mening?
Ja, het is niets nieuws voor de conducteur dat je als individu baalt hiervan. De conducteur zal het doorgegeven hebben aan zijn superieur. Aangezien de hele Nederlandse bevolking op de hoogte is van de (wan)prestaties van de NS (al dan niet hun schuld, maar daar wil ik niet op in gaan), zal het ook in alle andere lagen in de hiërarchie van het bedrijf bekend zijn. De NS zegt dan wel dat ze er niet zo veel aan kunnen doen, maar dat suggereert dan dat er iets of iemand is die dat wel kan (anders kunnen ze op eenvoudige wijze de kosten verhogen, de uitgaven verlagen door minder treinen te laten rijden (en zodoende minder personeel) en er daarmee iemand is die verantwoordelijk is voor de huidige situatie.
Ik ben nu van mening dat je juist je gal moet blijven spuwen, zelfs tegen conducteurs. "Waarom dan? Zij kunnen er toch niets aan doen?" hoor ik je al vragen. Grote kans dat zij er inderdaad niets aan kunnen doen. Maar wanneer iedereen door blijft mekkeren, zal uiteindelijk de maat vol zijn voor een conducteur en zal deze op zoek gaan naar een andere baan (eerst zoeken naar een andere baan en dan pas deze opzeggen uiteraard, voordat ik hierover door Confusion op de vingers getikt wordt). Dit heeft weer tot gevolg dat de superieuren van deze conducteurs harder getroffen worden en dringender hun superieuren tot verantwoording gaan roepen omdat zij op deze manier hun werk niet kunnen doen. Ik ben nu van mening dat op deze manier de ene persoon die verantwoordelijk is voor de oorzaak van de wanprestaties van iets, de blokkering dus, verantwoording moet afleggen voor deze blokkering en dat deze ene persoon zich genoodzaakt voelt om een oplossing te vinden.
Confusion was een andere mening toegedaan. Voorzover ik het me kan herinneren, was hij van mening dat je het de conducteurs niet moeilijk moet maken. Vanwege de werkloosheid is er voor hen weinig te kiezen op de arbeidsmarkt en kunnen zij niet zo eenvoudig als (schijnbaar) bijvoorbeeld hoger opgeleiden switchen van baan. Dit heeft weer tot gevolg dat ze, wanneer ze hun superieuren aan het hoofd blijven zeuren over de uitvallen van reizigers die ze te verwerken krijgen, het risico lopen ontslagen worden. Voor hen is er, wanneer ze geen zicht hebben op een andere baan, een keuze uit twee kwaden; ik kap ermee en beland op straat omdat ik geen uitkering krijg omdat ik het vrijwillig of ik laat me rammend gek maken door de reizigers. Verder merkte hij op dat vanwege de omvang en de complexiteit van het systeem, de instelling, niemand verantwoordelijk is voor iets en er ook niet verantwoordelijk voor gehouden kan en mag worden.
Het argument vind ik inderdaad ook een punt dat beschouwd moet worden, maar wanneer je problemen niet bij de wortel aanpakt, vind ik dat je uiteindelijk alleen maar jezelf hebt en van het hele systeem, de samenleving, een grote, rotte puinhoop maakt of het blijft laten zijn.
Wat is jullie mening?