Tim, bijna vergelijkbare situatie aan mijn kant.
Al meer dan 7 jaar onderhoud ik voor een lokale omroep het gehele audio-netwerk (van cd-speler tot zender) en computer netwerk(incl playout e.d.). Alles op hobby en vrijwillig nivo.
In de loop van die tijd heb ik daarvoor ook custom software gemaakt, nu draait de hele omroep op die software en ik zorg ervoor dat de boel draait en blijft draaien, 24/7 en dat resulteerd heel soms in een nachtje doorhalen. En verder alleen een wekelijkse routine check.
Maargoed, elke keer als ik de radio aanzet geeft me dat een goed gevoel. Zolang er muziek uit de zender komt doet vrijwel alles, waarvoor ik verantwoordelijk ben, het prima.
Ik heb altijd met mezelf afgesproken dat ik dit 'forever' blijf doen. Met uitzondering van een paar regels:
1. Zodra de omroep (te) commercieel word en er *iemand* geld gaat verdienen, dan wil ik ook centen zien. (ik werk in Hilversum, ook in omroepland, dus aan professionaliteit ligt het niet).
2. Als ik het lichamelijk of geestelijk niet meer kan (duh!), dan stop ik.
3. Als er andere omstandigheden zijn (bij gezin of familie omstandigheden) die botsen met deze hobby stopt het ook.
Je ziet het, het lijkt op jouw situatie, alleen ben ik 14 jaar ouder en heb een vaste baan in Hilversum in dezelfde branche.
Het allerbelangrijkste verschil is dat de lokale omroep een stichting is, er word niemand betaald voor zijn werk (ruim 30 man).
Jouw 'werk' is een commercieel bedrijf, iemand zit daar zijn zakken te vullen en jij niet.
Op dat ogenblik moet je je afvragen 'wat doe IK fout?'.
Dat tripje ethiopie is gewoon een werkvakantie en die zou je zelfs vanaf het moment dat je in dat vliegtuig stapte tot het moment dat je er bij terugkomst weer uitstapte betaald moeten krijgen.
(voorbeeld: ik ben een paar jaar geleden naar spanje (costa del sol) geweest om 1 week te werken. Uiteindelijk kreeg ik een half maandsalaris voor 40 uur werk en 's avonds lekker chikkis opduikelen in de kroeg.)
Ik krijg de indruk dat ze je (onbewust) misbruiken. Leer mij de 'bedrijfsleider' maar kennen. Elke cent die ze niet uit hoeven te geven is er 1.
Wat je moet doen laat ik in het midden, maar ik was in ieder geval niet doorgegaan met daar onbetaald blijven werken.
Dit is het 'ze kunnen mij niet missen' syndroom. Zet dat maar uit je kop, iedereen kan je vervangen, alleen moeten ze eerst uit zien te vogelen wat jij allemaal bedacht hebt en dat kost tijd.
Ik dacht dat ook, 'ze kunnen niet zonder me bij de omroep'. En natuurlijk is er weleens stront aan de knikker en heb ik tijdens een vakantie in frankrijk 2 beltegoed kaarten van €50 erdoorheen gejaagd om iets op gang te krijgen. (wel terug gekregen overigens).
Maar dat is een nood-scenario, we hebben het nu over dagelijkse normale bezigheden en die kan elke zichzelf respecterende IT-er. Niet alleen jij.
Moesten ze een it-er inhuren voor het kleinste probleempje, was het voor mijn oom niet mogelijk geweest om zijn werk voor te zetten in Ethiopie, hij zou dan veel minder verdienen
Zie hier, je schrijft het zelf. Het gaat om geld.
Nogmaals, je moet zelf weten wat je uiteindelijk doet, maar mijn advies is: doe vanalles maar doe het niet voor niks.
Alles kan stuk.