Afgezien van het feit dat er inderdaad vreemde vogels rondlopen in ons land, heeft iemand zich überhaupt weleens afgevraagd waarom de Nederlandse taal, grammaticaal gezien, zo "moeilijk" is? Het stikt er van de onlogische regels en/of uitzonderingen. Ik word er persoonlijk een beetje gek van.
Laatst nog even opgezocht wat het verschil is tussen 'hen' en 'hun'. Ook niet iets waar je blij van wordt. Om maar te zwijgen over het concept van lidwoorden, wat ik persoonlijk vrij achterlijk vind. Dan nog zaken zoals hij loopt, loopt hij, jij loopt, loop jij en meer van dit soort ongein.
je1 (pers.vnw.)
1 2e pers. enk., niet-nadrukkelijke subjectsvorm van 'jij' => jij
2 2e pers. enk., niet-nadrukkelijke objectsvorm van 'jou' => jou
3 men
je2 (bez.vnw.)
1 2e pers. enk., niet-nadrukkelijke vorm van 'jouw' => jouw
2 de of het beste [met nadruk]
me1 (pers.vnw.)
1 onbeklemtoonde vorm van 'mij' => mij
me2 (wdk.vnw.)
1 eerste persoon enkelvoud => mij
Engels is naar mijn mening een stuk "logischer" en dan ga je jezelf afvragen waarom wij nog met zo een boerentaal rondlopen.
[
Voor 6% gewijzigd door
Verwijderd op 01-07-2005 18:24
. Reden: spatie vergeten :( ]