bron
Mijn vraag: wat vinden jullie daarvan?John C. Dvorak
14 juni 2005
Bron: PC Magazine/zdnet.nl
Ben ik de enige die verwacht dat de game-industrie binnenkort instort? Gelooft er nog iemand dat het niet lang meer kan duren? Het is al eerder gebeurd, en ik vraag me af hoe lang mensen 50 euro of meer blijven neertellen voor een computerspel, terwijl games niet meer geëvolueerd zijn sinds de uitvinding van de first-person shooter.
Ik klaag hierover tegen mijn kinderen, die volhouden dat er wél dingen zijn veranderd. Ze laten me nieuwe games zien, maar ik zie alleen maar nog gekkere en idiotere wapens. Ik ben niet de enige die dit probleem is opgevallen. Nintendo-directeur Satoru Iwata had het eerder dit jaar op de Game Developers Conference in San Francisco over het gebrek aan nieuwe ideeën. Hij constateerde hetzelfde als ik: er bestaan slechts vier of vijf soorten gamegenres, en het ontbreekt de ontwikkelaars aan innovatie.
Er bestaan de volgende vijf gamegenres: shooters, puzzel- en doolhovenspellen, adventures, sportgames en simulatiesgames. Dat is het. De coolste games van dit moment combineren elementen uit twee categorieën en voegen er een verhaallijn aan toe om te beletten dat gamers in slaap vallen. Wanneer mijn kinderen me vol trots hun nieuwste aanwinst showen, zeg ik dat het gewoon het oude rennen-vliegen-vallen-schieten met een nieuwe achtergrond is. Meestal lopen ze dan boos weg.
Iwata vertelde verder dat in bijna alle grote games de zogeheten boss-karakters er allemaal hetzelfde uit beginnen te zien: als grote, griezelige monsters. Als u wilt zien hoe idioot dat is, huur dan eens het bijzonder slechte Starship Troopers van Paul Verhoeven. Deze SF-film is in wezen een verfilmd videospel, met een een soort vettig insect als oppermonster - de film laat zien hoe tam de games wel niet zijn.
Iwata toonde tevens een paar nieuwe (of oude) spelconcepten die later dit jaar voor de onvoorstelbaar populaire Nintendo DS-handheld zullen verschijnen. Het ene is een hondje dat in de console 'leeft'. Je kunt hem africhten met stemcommando's en aaien via het aanraakgevoelige scherm. Op de stemcommando's na is dat niets nieuws - het lijkt op de Tamagotchi-gizmo die in Japan een rage was. Als bezitters van twee draadloze DS-toestellen beiden dit spel draaien, kunnen hun hondjes elkaar bezoeken. Het is wachten op een patch waarmee ze tegen elkaar kunnen vechten of samen puppy's kunnen maken - dat zou nog eens wat zijn, 'Alleen op de Nintendo DS-XXX!'.
Het andere idee dat Iwata voorstelde, was muzieksoftware. Wederom niets nieuws onder de zon; in een grijs verleden bracht Apple dergelijke software al uit voor de Macintosh, wat leidde tot een vreemde speelgoedgitaar, de Jaminator. De game-industrie zoekt haar heil bij modieuze ideeën van jaren geleden in een poging om origineel te lijken. Dit kan de verdoemde industrie echter niet redden. Ze probeert haar groei te redden door gamers nieuwere machines op te dringen. Computergames worden gedreven door verbeteringen in realisme en resolutie. Maar als we eenmaal beschikken over fotorealistische games, wat is dan de volgende stap?
Die tijd komt dichterbij. De 'prehype' voor de PlayStation 3, de Xbox 2, en de nieuwe Nintendo-console is in volle gang. Het enige verschil met voorheen is dat de graphics nog echter lijken, en het bloed en de ingewanden nog realistischer en walgelijker. De jongeren die gewend zijn aan deze 'vooruitgang' vinden dat misschien fijn, maar nieuwkomers worden afgeschrikt en slaan misschien een console-generatie over.
Als dat de markt niet onderuit haalt, dan gebeurt dit wellicht door de nooit eindigende behoefte om de veeleisende fulltime speler te behagen. Sommige games zijn zo belachelijk moeilijk - tenzij gamen uw beroep is - dat occasionele spelers er al snel genoeg van krijgen. Waarom weken van uw tijd besteden aan een game, terwijl u gewoon wat ontspanning zoekt? Ik grijp wel naar Solitaire als ik even niets te doen heb.
Ik kan me niet voorstellen dat de industrie het nog lang volhoudt. Ik vermoed dat de volgende generatie machines de laatste zal zijn - of tenminste, de laatste hype. Daarna kan het alleen maar bergafwaarts gaan.