Probeer het volgende eens:
Begin een nieuw potje Challenge Mode, en haal met een doorlopende lijn die grote "1" aan het begin van het spel weg. Dit levert 720 punten op.
Start het dan weer een keertje opnieuw op, en begin weer een nieuw potje Challenge Mode. Alleen deze keer haal je niet de "1" weg, maar de zwarte ruimte rondom die 1. Dit levert je
2160 punten op.

(Terwijl je dus in beide gevallen evenveel lijnen hebt laten verdwijnen!) Je highscore staat totaal los van het aantal lijnen.
Ik heb net Planet Meteos binnengekregen met de post! Het voelt meteen alweer net zo verslavend aan als Polarium... kan nog lastig worden om m'n tijd te verdelen.

Het gebruik van muziek en geluid in dit spel is echt geniaal. Ik had al vantevoren gelezen dat de muziek erg goed was, maar toen ik het spel begon te spelen had ik een beetje een "Is dit nou alles?" gevoel. Gewoon een standaard achtergrond deuntje, op het eerste gehoor niks speciaals.
Maar dan begin je te spelen.
Het doel van het spel is dus om drie blokjes van dezelfde kleur naast elkaar te zetten, en die worden dan omhoog gelanceerd. Maar elke keer als je dus 3 blokjes naast elkaar weet te krijgen hoor je een klein stukje van een melodie. Bij de volgende 3 blokjes gaat de melodie een stukje verder. Enzovoorts bij alle volgende 3 blokjes die je naast elkaar krijgt. Hoe meer combo's je maakt, hoe meer van de muziek je hoort. Als je te lang achter elkaar geen blokjes weet te combineren wordt het gereset, en moet je dus weer overnieuw beginnen met de melodie.
Resultaat is dat je als een gek blokjes aan het schuiven bent om de muziek op gang te houden.

Niet dat dat verder veel invloed op het spel heeft, maar het werkt superverslavend.
En als je bezig bent een enorm groot veld met blokjes te lanceren... (Wat echt lastig is, want de zwaartekracht werkt soms behoorlijk tegen. Je moet echt in dat veld blokjes blijven verschuiven om weer wat stuwkracht omhoog op te bouwen)... dan hoor je op een gegeven moment een gejuich en gejoel losbarsten dat je aanmoedigt om dat grote blok toch het scherm af te krijgen. Hoe hoger je hem brengt, hoe enthousiaster ze worden. Wederom... het helpt verder niks, het spel wordt er niet makkelijker van ofzo, maar toch weet het je telkens enorm te stimuleren.
En dan heb ik het nog geeneens gehad over het
prachtige fmv intro-filmpje van het spel. Zoiets heb je nog nooit eerder gezien op je DS.

Het voelt even net alsof je een PSP in handen hebt.

Zo vloeiend, zoveel details. Ik heb hem eerst twee keer bekeken voordat ik voor het eerst op start drukte! Echt ongelooflijk zoveel moois op zo'n klein apparaatje.
Alleen denk ik dat het misschien niet zo verstandig van me was om nu al de japanse versie te importeren.

Het spel stikt echt van de opties, waar ik uiteraard geen snars van begrijp. Het basisprincipe is goed te begrijpen, maar ik heb toch een beetje het idee of ik 50% van het spel misloop op deze manier. Ik denk dat ik straks de US-versie ook maar ga importeren.