Also Sprach Zarathustra - Lezen en Discussieren

Pagina: 1 2 3 Laatste
Acties:
  • 2.062 views sinds 30-01-2008
  • Reageer

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Ik heb na overleg met Sandalf besloten om deze topic te openen, die weer eens iets heel anders gaat zijn. Het idee is om steeds een stukje van Nietzsche's "Also sprach Zarathustra" te lezen, en daar dan over te discussieren. Waarom dit boek? Een aantal redenen. Het staat op het net, in het Engels, en wel op http://users.compaqnet.be/cn127103/ (is een frames-pagina, dus even doorklikken totdat je er bent). Ik heb een "Study Guide" voor het eerste stuk, die denk ik erg handig kan zijn voor het opstarten van de discussie. Je hoeft niet heel veel voorkennis te hebben om mee te discussieren. Het is mijn favoriete filosoof. Het is een boek dat soms meer op een mystiek gedicht dan op een filosfisch werk lijkt, wat er voor zorgt dat er veel ruimte voor discussie is. Het is zeer divers. Genoeg redenen om het te kiezen lijkt mij. Het enige nadeel is dat sommige dingen misschien wat lastiger te volgen zijn als je de filosofie van Nietzsche niet kent, maar dat komt wel goed als je je een tijdje met de topic bezig houdt.

Dus als je zin hebt: doe vooral mee! Ik zal iedere paar dagen een nieuw stukje posten, en zolang ik ze nog heb ook de vragen uit de "Study Guide". Als eerste stukje post ik nu de twee eerste paragrafen van de Prologue.

Dinsdag 9 Okotber 2001

<font size = +2>Thus Spake Zarathustra</font>

A Book for All and No-one

<font size = +1>Zarathustra's Prologue</font>

1

<font color="AA0000">WHEN Zarathustra was thirty years old, he left his home and the lake of his home, and went into the mountains. There he enjoyed his spirit and his solitude, and for ten years did not weary of it. But at last his heart changed,- and rising one morning with the rosy dawn, he went before the sun, and spake thus unto it:

Thou great star! What would be thy happiness if thou hadst not those for whom thou shinest!

For ten years hast thou climbed hither unto my cave: thou wouldst have wearied of thy light and of the journey, had it not been for me, mine eagle, and my serpent.

But we awaited thee every morning, took from thee thine overflow, and blessed thee for it.

Lo! I am weary of my wisdom, like the bee that hath gathered too much honey; I need hands outstretched to take it.

I would fain bestow and distribute, until the wise have once more become joyous in their folly, and the poor happy in their riches.

Therefore must I descend into the deep: as thou doest in the evening, when thou goest behind the sea, and givest light also to the nether-world, thou exuberant star!

Like thee must I go down, as men say, to whom I shall descend.

Bless me, then, thou tranquil eye, that canst behold even the greatest happiness without envy!

Bless the cup that is about to overflow, that the water may flow golden out of it, and carry everywhere the reflection of thy bliss!

Lo! This cup is again going to empty itself, and Zarathustra is again going to be a man.

Thus began Zarathustra's down-going.</font>

2

<font color="AA0000">Zarathustra went down the mountain alone, no one meeting him. When he entered the forest, however, there suddenly stood before him an old man, who had left his holy cot to seek roots. And thus spake the old man to Zarathustra:

"No stranger to me is this wanderer: many years ago passed he by. Zarathustra he was called; but he hath altered.

Then thou carriedst thine ashes into the mountains: wilt thou now carry thy fire into the valleys? Fearest thou not the incendiary's doom?

Yea, I recognize Zarathustra. Pure is his eye, and no loathing lurketh about his mouth. Goeth he not along like a dancer?

Altered is Zarathustra; a child hath Zarathustra become; an awakened one is Zarathustra: what wilt thou do in the land of the sleepers?

As in the sea hast thou lived in solitude, and it hath borne thee up. Alas, wilt thou now go ashore? Alas, wilt thou again drag thy body thyself?"

Zarathustra answered: "I love mankind."

"Why," said the saint, "did I go into the forest and the desert? Was it not because I loved men far too well?

Now I love God: men, I do not love. Man is a thing too imperfect for me. Love to man would be fatal to me."

Zarathustra answered: "What spake I of love! I am bringing gifts unto men."

"Give them nothing," said the saint. "Take rather part of their load, and carry it along with them- that will be most agreeable unto them: if only it be agreeable unto thee!

If, however, thou wilt give unto them, give them no more than an alms, and let them also beg for it!"

"No," replied Zarathustra, "I give no alms. I am not poor enough for that."

The saint laughed at Zarathustra, and spake thus: "Then see to it that they accept thy treasures! They are distrustful of anchorites, and do not believe that we come with gifts.

The fall of our footsteps ringeth too hollow through their streets. And just as at night, when they are in bed and hear a man abroad long before sunrise, so they ask themselves concerning us: Where goeth the thief?

Go not to men, but stay in the forest! Go rather to the animals! Why not be like me- a bear amongst bears, a bird amongst birds?"

"And what doeth the saint in the forest?" asked Zarathustra.

The saint answered: "I make hymns and sing them; and in making hymns I laugh and weep and mumble: thus do I praise God.

With singing, weeping, laughing, and mumbling do I praise the God who is my God. But what dost thou bring us as a gift?"

When Zarathustra had heard these words, he bowed to the saint and said: "What should I have to give thee! Let me rather hurry hence lest I take aught away from thee!"- And thus they parted from one another, the old man and Zarathustra, laughing like schoolboys.

When Zarathustra was alone, however, he said to his heart: "Could it be possible! This old saint in the forest hath not yet heard of it, that God is dead!"</font>

En de Study Guide, eerst de inleiding, dan de vragen en opmerkingen bij paragraaf 1 en 2:

Friedrich Nietzsche is one of the most influential philosophers of the nineteenth century; but he was not influential in the nineteenth century. (See notes on the influence of Nietzsche.) For various reasons which we will discuss in class, his works have had their major impact in the twentieth century, and that impact has been astonishingly widespread and varied. His choice of poetic prose rather than rigorous dialectic has sometimes caused him to be called no philosopher at all; yet his literary style has attracted readers who would not have been drawn to a Kant or a Hegel. Because he does not use traditional formal logic, there are no simple ways to understand his writings. A grasp of his message can only be achieved by a gradual process of gathering in his major attitudes and themes and inferring the meaning of any single passage in the context of his work as a whole. Walter Kaufmann, Nietzsche's American translator and best explicator, provides on pages 3-22 a set of helpful translator's notes which you should read; but the following questions and comments are meant to step you through the assigned portions of the work in more detail and to stimulate your thinking about it. Some of the questions are open-ended prompts to think about the issues involved, to prepare you for class discussion.

There are certain central concepts that it is essential to keep in mind about Nietzsche's philosophy. He takes it for granted that the Enlightenment analysis of religion is correct, and that religion is a comforting but limiting self-delusion. He infers that all values (including religious values) are the creations of human beings and that therefore we are all responsible for creating high values and living up to them. Yet these values need not be shared. He is a thorough relativist, arguing that one person's virtue is another's vice. Once these basic principles are understood, most of his writing becomes quite clear. Another obstacle to comprehension, however, consists in his constant cultural references which may be unfamiliar to the untrained reader. Most of these will be explained in the following notes.

A final obstacle to comprehension is the simple aversion that his style arouses in some readers. Nietzsche writes sneeringly, imperiously, in a way that Americans in particular, with their national preference for self-deprecation and humor, find objectionable. It is pointless to waste much energy objecting to his tone; his message has been found appealing to many people who don't share his emotional attitudes. Your task is to discover what it is in this message that has caused it to be so influential in the modern world.

Everyone finds something to object to in Nietzsche. Obviously conservative Christians find his anti-Christian attitudes objectionable, but even his most enthusiastic followers do not follow him on every point. As you will see at the end of this reading assignment, that is very much as Nietzsche would have wished it. Unlike in most of the works we are studying, the central figure here--Zarathustra--is to be identified with the author. Nietzsche merely uses him for a mouthpiece.

------------------------

1: What other famous figure began his mission at the age of thirty by retreating into the wilderness? How long did the other figure stay there? How long does Zarathustra stay there? Much of the imagery here is probably borrowed from "The Allegory of the Cave" in Plato's Republic. (Nietzsche generally disliked Plato, and disagrees with him on many points; but he was greatly influenced by him nevertheless.) Plato says that an enlightened thinker is like a man who gradually struggles free of the chains of illusion in an underground cave and who learns by ascending to the world above and viewing things in the light of day, finally discovering the essence of truth by gazing at the sun itself. However, it is not enough for the philosopher to grasp truth for himself: he has a responsibility to descend back into the cave of illusion and free the prisoners of falsehood. This is what Nietzsche means by "going under." What arguments can you make that the discoverer of truth has an obligation to preach that truth to others?

2: The Old Man represents traditional religious hermitism. How is Nietzsche criticizing the tradition of the hermit or cloistered monk? Frequently Nietzsche has his characters say not what they would say in real life, but instead reveal what he thinks are their secret feelings. In other words, he puts his analysis of their motives into their mouths. Would a real monk likely say that he has stopped loving man? Why would Nietzsche feel justified in saying that he has? Nietzsche is fond of self-quotation. Here Zarathustra is amazed that the Old Man has not heard of one of Nietzsche's most famous pronouncements: ²God is Dead." This is probably the most widely-quoted and thoroughly misunderstood of all Nietzsche's sayings. He does not mean to imply that God was ever alive. A clearer statement (though less dramatic) would be: "That period in history during which the idea of the Christian God expressed the highest ideals of Western Civilization has passed, and it is now clear that belief in him is a dead burden on a society which has outgrown him." What changes in European culture might have led him to this conclusion? Have you ever heard someone argue against his statement that God is dead? Did their arguments demonstrate knowledge of what Nietzsche was actually saying?


Sandalf en ik hebben afgesproken hier morgen te gaan discussieren, dus als het je boeit: tot dan. :)

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Om jullie maar even gerust te stellen: Ik weet ervan :).

Het lijkt me een erg goed idee om op deze manier in contact te komen met een filosoof waar ik weliswaar ERG vaak van gehoord heb (ik spreek LD nog wel eens, vandaar ;)), maar van wie ik nog nooit boeken gelezen heb. Ik lees meestal vrij traag en ik denk dat dat komt omdat ik erg veel gedachten tussendoor heb. Dit is voor mij een prima manier om die gedachten tijdens het lezen van een (naar verluid) goed boek volledig tot hun recht te laten komen!

Ik hoop op een interessante, maar vooral leuke en scherpzinnige topic!

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 19806

Ik verwacht ook dat je hier een zeer interessante discussie over kan houden. Jullie hebben wel meteen het meest toegankelijke boek van Nietzsche uitgekozen! Not. Zelf heb ik aardig wat van Nietzsche gelezen, alles van hem staat op mijn hd. Ik verwacht dat het vooral een discussie zal worden over de values in het/je leven. Over de doelen en waarden die de mensen en de mensheid maken en nastreven. Maar ik wacht eerst even af wat jullie zoal te berde brengen...

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Confusion
  • Registratie: April 2001
  • Laatst online: 01-03-2024

Confusion

Fallen from grace

Ik heb dit boek enkele malen ter hand genomen, maar ik ben nooit verder dan pagina 3 gekomen. Ik kan er werkelijk geen touw aan vastknopen.

Wie trösten wir uns, die Mörder aller Mörder?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27642

Op dinsdag 09 oktober 2001 23:35 schreef Lord Daemon het volgende:

------------------------

1:What arguments can you make that the discoverer of truth has an obligation to preach that truth to others?
geen, want ik vind het onzin.
waarom mensen vertelen hoe iets zit, de meeste mensen hebben van zichzelf toch al de neiging om nieuwe ideen niet te geloven.
2: Have you ever heard someone argue against his statement that God is dead? Did their arguments demonstrate knowledge of what Nietzsche was actually saying?[/i]
ik zou het niet weten ben niet bekend met Nietzsche.


ok kan best een leuk topic worden, maar waarom moet die gast in het verhaal zo vaag lullen.
ik kan wel een beetje begrijpen wat er in het verhaal bedoelt word.
maar het is zo niets zeggend als wat.

wat ik er van begrepen had was ongeveer dit.

die gozer op die berg ziet het licht denk van nou dan ga ik dat maar ff tegen de mensen vertelen.
komt vage gozer in het bos tegen.
vage gozer is van een kerk ofzo en vind dat jezelf met mensen bemoeien niet de moeite waard is voor god.
gozer van berg vind dat god gekapt is en dat mensen maar voor zichzelf moeten zorgen.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Op woensdag 10 oktober 2001 08:45 schreef Fused het volgende:
Ik heb dit boek enkele malen ter hand genomen, maar ik ben nooit verder dan pagina 3 gekomen. Ik kan er werkelijk geen touw aan vastknopen.
Het goede nieuws is dat het in dit topic een stuk beter moet lukken. :)

Ok, eerst wat achtergrond informatie. Zarathustra was een Perzische wijsgeer van rond 600 voor Christus; de eerste die de wereld zag als een strijdtoneel tussen Goed en Kwaad. Dat is de reden dat Nietzsche hem als alter ego gebruikt, aangezien degene die als eerste Goed vs. kwaad verzon ook als eerste door zou hebben dat dit eigenlijk helemaal niet klopte. In Nietzsche's optiek zijn goed en kwaad relatief; maar dat komt in andere stukken van de Zarathustra aan bod.
What other famous figure began his mission at the age of thirty by retreating into the wilderness?
Dat was natuurlijk Boeddha.

Het eerste discussiepunt dat naar aanleiding van het eerste fragment in mij opkomt is wat gedeeltelijk ook al in de 'Study Guide' staat: heeft iemand die inzicht heeft de taak om dit inzicht te verspreiden? Of is er in ieder geval iets dat hem daartoe aanzet? En is het wel of niet gerechtvaardigd om te stellen dat de inzichtvolle daartoe moet 'afdalen' naar degenen zonder inzicht?
geen, want ik vind het onzin.
waarom mensen vertelen hoe iets zit, de meeste mensen hebben van zichzelf toch al de neiging om nieuwe ideen niet te geloven.
Ik vind het geen onzin. Het feit dat het moeilijk is om iemand te overtuigen van een nieuw idee laat niet zien dat het niet goed is om dat te doen. Naar mijn mening is waarheid een van de belangrijkste dingen op deze aarde. Als jij dus een waarheid kent die anderen niet kennen, en je hebt een niet al te kleine kans om deze waarheid over te dragen aan anderen, dan moet je dat zeker proberen. Welke problemen zou je hierbij kunnen krijgen? A) Mensen willen helemaal hun standpunt niet veranderen, B) Mensen worden ongelukkiger van de waarheid die jij ze vertelt, C) Je moet je waarheid verwateren om haar geaccepteert te krijgen. (Dit is wat zo even in mij opkomt, er is ongetwijfeld meer te verzinnen.) Als mensen hun standpunt niet willen veranderen zitten zij kennelijk in een fase van apathie tegenover de waarheid die mijns insziens zeer gevaarlijk is. Als de waarheid je niets boeit zal je je besluiten ook niet op feiten baseren, en kan je dus zonder het te willen grote schade toebrengen aan de wereld.

Ho, ik moet nu naar college, dit wordt vervolgd. :)

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Ok, tijd om verder te gaan.

Of je de waarheid ook moet vertellen als mensen daar ongelukkiger van worden is een interessantere vraag. Ik denk dat dit per persoon verschilt. Sommige mensen willen gewoon blij zijn en waarheid boeit hen weinig; waarom zou je ze dan een harde en duistere waarheid vertellen? Maar anderen leven liever een ware tragedie dan een komedie gebaseerd op illusies en hersenschimmen; die moet je wel de waarheid vertellen, ook al worden zij daar ongelukkiger van. Natuurlijk kunnen er andere redenen zijn om iemand wel of niet de waarheid te vertellen, zoals of jij uberhaupt wel wil dat diegene iets weet.

Het laatste gevaar is ook zeker niet denkbeeldig: stel je kan een waarheid alleen geaccepteerd krijgen als je haar eerst sterk verwatert. Moet je dat dan doen, of moet je zeggen "Ik heb liever dat weinigen de volle waarheid weten, dan dat velen de halve waarheid weten!" Dat zou ik niet zo snel weten, heeft iemand daar een mening over?


Het tweede deel van de Proloog is een analyse van de kluizenaar, of ruimer gezien, van de gelovige die zich geheel toelegt op (de Christelijke) god.
Zarathustra answered: "I love mankind."

"Why," said the saint, "did I go into the forest and the desert? Was it not because I loved men far too well?

Now I love God: men, I do not love. Man is a thing too imperfect for me. Love to man would be fatal to me."
Het Christendom stelt inderdaad dat de mens imperfect is, dat de aarde imperfect is, dat alleen god perfect is. Sterker nog, sinds de zondeval is de mens slecht, en alleen iemand zo vergevingsgezind als God kan haar werkelijk liefhebben. Toch zegt het NT dat je je naaste lief moet hebben; de vaarg is of dit gebod werkelijk wordt uitgevoerd door de op god gerichte gelovige. Is het niet zo dat hij god lief heeft ten koste van de mensheid? Dat hij zich van het aardse, dus de mensheid, af wendt, om zich volledig tot god te wenden? Voor de traditionele kluizenaar of monnik geldt dit inderdaad; in hoeverre kan hij de mensheid nog lief hebben? Tot zover begrijp ik de analyse. Maar wat ik niet geheel snap is de opmerking "Was it not because I loved men far too well?" Wat wordt hiermee bedoeld?

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op woensdag 10 oktober 2001 10:57 schreef Lord Daemon het volgende:
Ok, eerst wat achtergrond informatie. Zarathustra was een Perzische wijsgeer van rond 600 voor Christus; de eerste die de wereld zag als een strijdtoneel tussen Goed en Kwaad. Dat is de reden dat Nietzsche hem als alter ego gebruikt, aangezien degene die als eerste Goed vs. kwaad verzon ook als eerste door zou hebben dat dit eigenlijk helemaal niet klopte. In Nietzsche's optiek zijn goed en kwaad relatief; maar dat komt in andere stukken van de Zarathustra aan bod.
Hehehe, beetje offtopic, maar dit verwachtte ik dus. :) Zarathustra/Zoroaster was zo maar een wijsgeer? Volgens mij was dat een complete persische profeet die een religie stichtte, die nu nog in India en Iran beleden wordt: Zoroastrianisme. Dit is inderdaad de eerste quasi-monotheistische religie die uitgaat van een tegenstelling tussen absoluut goed (Ahura Mazda/Ohrmazd) en absoluut kwaad (Anghra Mainyu/Ahriman). Het is duidelijk dat Nietzsche de avesta (de heilige geschriften van die religie) kende, hij gebruikt de zelfde mantische schrijfstijl in zijn "Also Sprach...".
Het eerste discussiepunt dat naar aanleiding van het eerste fragment in mij opkomt is wat gedeeltelijk ook al in de 'Study Guide' staat: heeft iemand die inzicht heeft de taak om dit inzicht te verspreiden? Of is er in ieder geval iets dat hem daartoe aanzet? En is het wel of niet gerechtvaardigd om te stellen dat de inzichtvolle daartoe moet 'afdalen' naar degenen zonder inzicht?
En als het gaat over verlichtingsdenken? Dan zijn die inzichten absolute waarheden die niet waarneembaar zijn in de "grot", onze fysieke wereld cq. natuurlijk denkraam. We moeten ons die grot "uitdenken" om die absolute waarheden in de verlichting van de "zon" te zien. Als iemand zo'n absolute verlichte waarheid vindt, is het dan zijn taak anderen daarvan te overtuigen (missieplicht dus)?

Is verlichtingsdenken niet juist wat Nietzsche als zelfbedrog ziet? Wordt daarmee het uitdragen van die verlichtingsfilosofie niet het uitdragen van bedrog?

Volgende post:
Maar wat ik niet geheel snap is de opmerking "Was it not because I loved men far too well?" Wat wordt hiermee bedoeld?
Trekt de heilige zich niet terug van de mensheid omdat hij van de mensheid houdt en het leed dat ze zichzelf berokkent niet mee kan aanzien? De heilige zelf antwoordt dat dat achteraf gezien toch niet zo was, hij hield meer van zichzelf, en de houden van iets imperfects als de mens pijnigde hem.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op woensdag 10 oktober 2001 10:57 schreef Lord Daemon het volgende:

Ik vind het geen onzin. Het feit dat het moeilijk is om iemand te overtuigen van een nieuw idee laat niet zien dat het niet goed is om dat te doen. Naar mijn mening is waarheid een van de belangrijkste dingen op deze aarde. Als jij dus een waarheid kent die anderen niet kennen, en je hebt een niet al te kleine kans om deze waarheid over te dragen aan anderen, dan moet je dat zeker proberen. Welke problemen zou je hierbij kunnen krijgen? A) Mensen willen helemaal hun standpunt niet veranderen, B) Mensen worden ongelukkiger van de waarheid die jij ze vertelt, C) Je moet je waarheid verwateren om haar geaccepteert te krijgen. (Dit is wat zo even in mij opkomt, er is ongetwijfeld meer te verzinnen.) Als mensen hun standpunt niet willen veranderen zitten zij kennelijk in een fase van apathie tegenover de waarheid die mijns insziens zeer gevaarlijk is. Als de waarheid je niets boeit zal je je besluiten ook niet op feiten baseren, en kan je dus zonder het te willen grote schade toebrengen aan de wereld.
Omdat we nog maar net in het verhaal zitten, weet ik nog te weinig van de Waarheid die Zarathustra in pacht heeft, om te kunnen zeggen of het goed is dat hij die uitdraagt...

Ik denk dat we voor de discussie even aan moeten nemen dat het echt de objectieve Waarheid is en niet alleen de waarheid volgens Zarathustra. Maar dan nog denk ik dat er situaties te verzinnen zijn waarin een leugen beter is dan de Waarheid. Of laat ik het zo stellen: de Waarheid is niet altijd per definitiegoed.

Iedereen kent wel de kleine leugentjes die het leven aangenamer maken. Vb: Neem die reclame waarin 2 jongens op het huis van een 3e jongen moeten passen en vergeten zijn de vis eten te geven en de plant water te geven en snel naar de winkel rennen om een nieuwe wis en een nieuwe plant te kopen. Als ie het toch niet merkt, dan is het toch beter dat ie het niet weet?

Met grote leugens moet je in het algemeen wel heel sterk oppassen vind ik. Vooral als de waarheid maar bij een paar mensen aanwezig is, waardoor die meer macht hebben dan anderen.

Ik vind het nu een te vroeg stadium om te kunnen zeggen of Zarathustra's Waarheid goed is voor de mensheid.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 12020

Maar wat ik niet geheel snap is de opmerking "Was it not because I loved men far too well?" Wat wordt hiermee bedoeld?
Ik weet niet aan welke concrete situatie ik het precies moet koppelen, maar ik denk dat het een offer aanduidt. Dat hij iets doet voor de mensheid, maar dat vervolgens niet herkend en erkend wordt. Dit laat hem verbitterd achter.

Al weet ik niet zeker of het wel klopt, het is een speculatie.
Of je de waarheid ook moet vertellen als mensen daar ongelukkiger van worden is een interessantere vraag. Ik denk dat dit per persoon verschilt. Sommige mensen willen gewoon blij zijn en waarheid boeit hen weinig; waarom zou je ze dan een harde en duistere waarheid vertellen? Maar anderen leven liever een ware tragedie dan een komedie gebaseerd op illusies en hersenschimmen; die moet je wel de waarheid vertellen, ook al worden zij daar ongelukkiger van. Natuurlijk kunnen er andere redenen zijn om iemand wel of niet de waarheid te vertellen, zoals of jij uberhaupt wel wil dat diegene iets weet.
Hier denk ik duidelijk anders dan jij: wat heb je eraan mensen de waarheid te vertellen als ze er zelf niets mee kunnen. Wat is het bijvoorbeeld waard om een cultuur omver te schoppen die de zon als god vereert?
Als iemand zelf aangeeft dat hij de echte waarheid wil kennen kun je (en moet je?) daar je best voor doen.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 12020

Iedereen kent wel de kleine leugentjes die het leven aangenamer maken. Vb: Neem die reclame waarin 2 jongens op het huis van een 3e jongen moeten passen en vergeten zijn de vis eten te geven en de plant water te geven en snel naar de winkel rennen om een nieuwe vis en een nieuwe plant te kopen. Als ie het toch niet merkt, dan is het toch beter dat ie het niet weet?
Dit voorbeeld sluit heel goed aan bij het verhaal wat ik net geschreven heb. Er zit ook meteen een ander probleem in verborgen: wat als ie het wel merkt? Dan is het een grote schok, waarschijnlijk veel erger dan wanneer hij het meteen eerlijk gehoord had. Probleem is alleen dat de "onwetende" mensen al heeeeeel lang geleden weggegaan zijn (waarschijnlijk zijn ze in de onwaarheid geboren) en de andere plant en vis er inmiddels ook al een hele tijd zijn. Hun waarheid zal, ook als het ze gewoon verteld wordt, hard onder ze vandaan geschopt worden.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Confusion
  • Registratie: April 2001
  • Laatst online: 01-03-2024

Confusion

Fallen from grace

el_marcianito schreef:
Dit voorbeeld sluit heel goed aan bij het verhaal wat ik net geschreven heb. Er zit ook meteen een ander probleem in verborgen: wat als ie het wel merkt? Dan is het een grote schok, waarschijnlijk veel erger dan wanneer hij het meteen eerlijk gehoord had.
Zolang de vrienden vinden dat ze het goede hebben gedaan door hun vriend voor een schok te behoeden. Bertrand Russell stuurde eens een groep jagers die achter een vos aanzaten de verkeerde kant op en vond dat zijn leugen hem geen slechter mens maakte. Zo is het hier ook: de leugen maakt niemand slechter en dus zou de man die zo'n leugen ontdekt zich dat moeten realiseren.

Wie trösten wir uns, die Mörder aller Mörder?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op woensdag 10 oktober 2001 13:25 schreef Lord Daemon het volgende:
Natuurlijk kunnen er andere redenen zijn om iemand wel of niet de waarheid te vertellen, zoals of jij uberhaupt wel wil dat diegene iets weet.
Je komt zeker in de problemen als je alleen een persoonlijke moraal hanteert. Voor jou kan het ERG nadelig zijn om de waarheid te vertellen. Je kan bijvoorbeeld macht, geld, geluk, gezondheid en eigenlijk alles wel zo'n beetje verliezen als je de waarheid verteld. Hoe ver wil je dan gaan in het doel dat jij duidelijk ook hebt, om de waarheid te vertellen?

Soms is het zelfs zo dat een algemene moraal hier een simpeler duidelijker antwoord geeft dan een persoonlijke moraal, dat ook nog eens beter aansluit bij wat haast ieder nadenkend mens zou zeggen dat de moreel goede beslissing is. Voorbeeld: Als jij weet waar Bin Laden is, maar je weet ook dat je leven nooit meer veilig zal zijn als je het vertelt, zou je het dan moeten vertellen?
Het laatste gevaar is ook zeker niet denkbeeldig: stel je kan een waarheid alleen geaccepteerd krijgen als je haar eerst sterk verwatert. Moet je dat dan doen, of moet je zeggen "Ik heb liever dat weinigen de volle waarheid weten, dan dat velen de halve waarheid weten!" Dat zou ik niet zo snel weten, heeft iemand daar een mening over?
Ik heb liever dat weinigen de volle waarheid weten. Uiteindelijk zal de evolutie op memen haar werk wel doen en de echte waarheid heeft denk ik een grotere kans om geloofd en overgedragen te worden dan de halve waarheid.
"Was it not because I loved men far too well?" Wat wordt hiermee bedoeld?
Ik denk dat Nietzsche hier bedoelt te zeggen dat de heilige zichzelf verwijt dat hij teveel van mensen hield.

Maar misschien ook wel dat de heilige zich "schuldig" heeft gemaakt aan menselijke verleidingen...

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Morgoth
  • Registratie: Januari 2000
  • Laatst online: 10-07 16:31
Goede aanzet mensen :)

Ik heb het vermoeden dat ik hier voornamelijk ga lurken en af en toe is wat zeggen wat ik er van denk, maar we merken het van zelf wel.

Zeer goede manier om is een werk van nietzsche te lezen (nog geen enkele keer gedaan).

Overigens, als iemand liever zoveel mogelijk de waarheid weet dan dat hij niet de waarheid weet impliceert dat dat hij gelukkiger is als hij de waarheid weet dan als hij dat niet weet. Maar hij kan ook (wordt er gezegd) ongelukkiger worden van de waarheid. Is dat een contradictie of hoe moet ik dit zien? Simpel gezien van: waarheid weten opzich is +50 geluk, nare dingetjes die hij nu ook weet waarvan ie ongelukkig wordt is -100 geluk en dat dan optellen (natuurlijk erg nuchter bekeken)?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Na de replies en de study-guide gelezen te hebben wordt het iets duidelijker al komen veel regels nog vaag voor. De schrijfstijl is ook al niet bevorderend voor het leesgemak, alhoewel hij prachtig is!

Ik zal het volgen, maar verwacht niet veel argumenten van mijn kant.

edit:
grammo

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 33181

<sorry moet ff>
God is dead -Nietzsche
Nietzsche is dead -God
</sorry moet ff>

ben zelf ook atheïst, maar vond dit gewoon een leuke quote.
voor de rest wil ik ff kwijt dat ik er ook geen hol van snap.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Volgens mij was dat een complete persische profeet die een religie stichtte, die nu nog in India en Iran beleden wordt: Zoroastrianisme.
Klopt, hoewel ik niet wist dat er nog steeds aanhangers van deze religie zijn. Ik ben nu offline, maar ik zal zo eens bij die link van jou kijken of de tekst van 'zijn' geschriften ook op het net staat, dat zou wel leuk zijn.
Is verlichtingsdenken niet juist wat Nietzsche als zelfbedrog ziet? Wordt daarmee het uitdragen van die verlichtingsfilosofie niet het uitdragen van bedrog?
Wat Nietzsche als zelfbedrog ziet is het scheppen van een wereld naast of achter de fysieke wereld. Maar dat is dan ook niet wat Zarathustra gaat uitdragen; zijn inzichten liggen op het vlak van het leven zelf.
Trekt de heilige zich niet terug van de mensheid omdat hij van de mensheid houdt en het leed dat ze zichzelf berokkent niet mee kan aanzien? De heilige zelf antwoordt dat dat achteraf gezien toch niet zo was, hij hield meer van zichzelf, en de houden van iets imperfects als de mens pijnigde hem.
Inderdaad, dat is best een goede interpretatie. :) Ik had niet begrepen dat de twee standpunten van de wijze na elkaar ipv tegelijk waren.
Hier denk ik duidelijk anders dan jij: wat heb je eraan mensen de waarheid te vertellen als ze er zelf niets mee kunnen. Wat is het bijvoorbeeld waard om een cultuur omver te schoppen die de zon als god vereert?
Als iemand zelf aangeeft dat hij de echte waarheid wil kennen kun je (en moet je?) daar je best voor doen.
Wat is hier zo duidelijk anders aan dan wat ik zei, namelijk dat je alleen hen die graag de waarheid willen weten altijd de waarheid moet vertellen?
Ik denk dat we voor de discussie even aan moeten nemen dat het echt de objectieve Waarheid is en niet alleen de waarheid volgens Zarathustra.
Ja, het was iig wel mijn bedoeling om het over waarheid in het almgeen te hebben.
Maar dan nog denk ik dat er situaties te verzinnen zijn waarin een leugen beter is dan de Waarheid. Of laat ik het zo stellen: de Waarheid is niet altijd per definitie goed.
Ja, maar er is een groot probleem. Hoe kan je weten of iemand liever de waarheid of liever de blijheid heeft? Hoe kan je dat van persoon tot persoon beoordelen? En waar leg je de grens? Houd je een grote waarheid achter om een kleine onblijheid te voorkomen? Bij welke hoeveelheid blijheid die ten koste gaat van een waarheid moet je gaan oppassen? Stel ik heb nu het ultieme argument gevonden dat god niet bestaat; we gaan er even van uit dat iedereen die het hoort meteen overtuigd is. Aan wie moet ik dat dan wel en aan wie niet vertellen? En stel dat ik daar een hele goede methode voor kon vinden, dan bestaat nog steeds de kans dat degenen aan wie ik het vertel het doorvertellen aan anderen die er niet goed mee om kunnen gaan. Moet ik om dat te voorkomen het argument voor mezelf houden? Of moet ik het toch gaan rondvertellen en de verlaging van geluk maar voor lief nemen? Richard Robinson zei het volgende in zijn "An Atheist's Values":
If it were true that a general belief in atheism caused a high frequency of murder and theft and rape, while a general belief in theism caused a low frequency of them, and at the same time atheism were true and theism were false, we should be compelled to make a painful choice. There would be nothing for it but either to preach the true doctrine and see murder and theft and rape increase in consequence, or to keep down the rate of crime by preaching the false doctrine. That would be a hateful dilemma indeed. Yet there is no doubt which course we ought to take if we ever were obliged to make this choice. We ought to preach the true doctrine and endure the consequent increase in crime. To preach a false doctrine, or to preach a doctrine without considering whether it is false or true, is base and beneath human dignity. It is an abandonment of the great good of truth, and a treachery towards our fellows worse than exposing them to a greater risk of crime.
Ik ben het denk ik niet helemaal eens met Robinson. Er zijn namelijk duidelijk situaties waarin het niet wenselijk is de waarheid te spreken. "Goedendag meneer de Oberfuehrer, ik heb 4 onderduikers in huis!" Maar ik zie de waarheid wel als iets heel hoogs; voor een grote waarheid zou ik wel een redelijke hoeveelheid menselijk leed (ook mijn eigen leed) over hebben, denk ik.
Zo is het hier ook: de leugen maakt niemand slechter en dus zou de man die zo'n leugen ontdekt zich dat moeten realiseren.
Dus jij vindt dat de waarheid altijd ondergeschikt is aan het welbevinden van mensen?
Je komt zeker in de problemen als je alleen een persoonlijke moraal hanteert. Voor jou kan het ERG nadelig zijn om de waarheid te vertellen. Je kan bijvoorbeeld macht, geld, geluk, gezondheid en eigenlijk alles wel zo'n beetje verliezen als je de waarheid verteld. Hoe ver wil je dan gaan in het doel dat jij duidelijk ook hebt, om de waarheid te vertellen?
Misschien niet zo ver als Bruno of Jezus, maar toch wel redelijk ver. :) Maar zoals ik al zei: het moet wel om belangrijke waarheden gaan. "Ik heb mijn veter vanochten gebroken" is geen belangrijke waarheid, "De democratie zal binnen afzienbare tijd leiden tot complete stagnatie van de vooruitgang" wel (afgezien van het feit dat het waarschijnlijk niet waar is dan :P ). Voor een grootse waarheid mag je best wel wat overhebben. In feite is dat ook de basis van wetenschap: het besteden van geld, tijd en moeite aan het ontdekken en uitdragen van waarheid.
Soms is het zelfs zo dat een algemene moraal hier een simpeler duidelijker antwoord geeft dan een persoonlijke moraal, dat ook nog eens beter aansluit bij wat haast ieder nadenkend mens zou zeggen dat de moreel goede beslissing is. Voorbeeld: Als jij weet waar Bin Laden is, maar je weet ook dat je leven nooit meer veilig zal zijn als je het vertelt, zou je het dan moeten vertellen?
Dat hangt er vanaf. Als ik denk dat ik door het te vertellen A) zelf dood zou gaan en B) vele duizenden mensen het leven zou redden, en er verder niets tegenover staat aan een van beide kanten (negatief of positief) dan hoop ik toch wel de kracht te hebben het bekend te maken, ja. Als ik daarentegen een lid van Al'Qeada (of hoe die organisatie ook heet) zou zijn, dan zou mijn persoonlijke moraal duidelijk zeggen dat dit niet het geval is.

Maar ik denk dat ook de wil tot het uitdragen van kennis, zoals zoveel dingen, een kwestie van smaak is. Ik vind waarheid mooi en belangrijk, onafhankelijk van het nut. Het verspreiden van waarheid is dus een van mijn doelen, en ik zal er mijn andere doelen gedeeltelijk voor opzij zetten.
Ik heb liever dat weinigen de volle waarheid weten. Uiteindelijk zal de evolutie op memen haar werk wel doen en de echte waarheid heeft denk ik een grotere kans om geloofd en overgedragen te worden dan de halve waarheid.
Maar stel dat je dit zeker weet, dat je kan kiezen tussen A) 1 op de 100 mensen weet de volle waarheid, tot aan het einde der tijden, of B) alle mensen 'weten' iets wat behoorlijk, maar niet heel goed, op de echte waarheid lijkt, to aan het einde der tijden. Laten we om het wiskundig te houden zeggen dat de integraal over de 'geweten waarheid' in situatie B groter is dan in situatie A. :) Wat zou je dan kiezen?
Overigens, als iemand liever zoveel mogelijk de waarheid weet dan dat hij niet de waarheid weet impliceert dat dat hij gelukkiger is als hij de waarheid weet dan als hij dat niet weet. Maar hij kan ook (wordt er gezegd) ongelukkiger worden van de waarheid. Is dat een contradictie of hoe moet ik dit zien?
Dat is een contradictie, maar alleen omdat jij een foute stelling gebruikt: namelijk dat je alleen dat kan willen waar je gelukkiger van wordt. Als ik op dit moment moet kiezen tussen A) de hele mensheid sterft, maar ik zal 1000 jaar mogen leven in een computersimulatie waar ik ontzettend gelukkig ben (ik weet niet meer dat ik dit gekozen heb, etcetera) of B) dit gebeurt niet en ik vergeet dat ik deze beslissing heb gemaakt. Dan kies ik B, hoewel ik van A gelukkiger zou worden. Ergo: je kan iets willen waar je niet gelukkig van wordt.
De schrijfstijl is ook al niet bevorderend voor het leesgemak, alhoewel hij wel prachtig is!
Vind ik ook. :) Hoewel ik me goed kan voorstellen dat sommige mensen het alleen irritant vinden.

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Morgoth
  • Registratie: Januari 2000
  • Laatst online: 10-07 16:31
Maar ik zie de waarheid wel als iets heel hoogs; voor een grote waarheid zou ik wel een redelijke hoeveelheid menselijk leed (ook mijn eigen leed) over hebben, denk ik.
Lekker voor die mensen dan, vermaken zich heerlijk zonder de waarheid te weten, komt er een of andere mafketel aan en daardoor weten ze de waarheid en voelen ze zich ineens zwaar naar terwijl ze van te voren jou al hadden kunnen vertellen dat ze dat niet wilden.

Vind ik vrij bijdehand.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • MaDLiVe
  • Registratie: November 2000
  • Laatst online: 22:51

MaDLiVe

.-Observer-.

Op woensdag 10 oktober 2001 19:33 schreef morgoth het volgende:

[..]

Lekker voor die mensen dan, vermaken zich heerlijk zonder de waarheid te weten, komt er een of andere mafketel aan en daardoor weten ze de waarheid en voelen ze zich ineens zwaar naar terwijl ze van te voren jou al hadden kunnen vertellen dat ze dat niet wilden.

Vind ik vrij bijdehand.
Ik vind het juist vrij logisch, het is de wereld waar we in leven perfect omschreven, leven we feitelijk niet in die grote leugen waar hier (vooral in het westen dus), de ontkenning van de feitelijke leed het grootst is, bang om de waarheid onder ogen te zien. En als dan een keer de waarheid wordt vertelt voelen we ons allemaal down, waar zijn we in feite mee bezig:?....niemand weet het eigelijk...de dagelijkse patronen van leed zijn zo standaard geworden...nu ik erbij stil sta, doet het me eigelijk best pijn want, hoe "menselijk" zijn we eigelijk nog? In hoeverre zijn onze emoties nog van belang in deze wereld? ;(

{\/}/-\[) [_[ \/(-© - Turn off your mind, relax and float downstream. Volg mijn disease outbreak detective en andere geweldige Avonturen


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Net wat ik zei in het topic: De grootste boosdoener...

De rechten die ieder mens gelijk heeft en die diep in ieders gedachten aanwezig zijn worden overschaduwd door de "wil tot macht over anderen" of "de wil tot meer macht over anderen".

P.S. Voor macht kun je tegenwoordig lezen geld!!! ;(

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Confusion
  • Registratie: April 2001
  • Laatst online: 01-03-2024

Confusion

Fallen from grace

[off-topic]
Ik vind dit een zeer mooi initiatief, maar heb momenteel niet de tijd eraan deel te nemen :(
[/off-topic]

Wie trösten wir uns, die Mörder aller Mörder?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op woensdag 10 oktober 2001 18:40 schreef Lord Daemon het volgende:

Maar ik denk dat ook de wil tot het uitdragen van kennis, zoals zoveel dingen, een kwestie van smaak is. Ik vind waarheid mooi en belangrijk, onafhankelijk van het nut. Het verspreiden van waarheid is dus een van mijn doelen, en ik zal er mijn andere doelen gedeeltelijk voor opzij zetten.
Maar jij bent dan ook een wetenschapper! (in opleiding)

Ik kan heel erg ver met je meegaan op dit punt. Ik bewonder mensen die dit soort dingen doen ook heel erg en ik hoop ook heel erg dat ik de moed heb, mocht ik ooit voor zo'n keuze staan, maar aan de andere kant weet ik dat sommige mensen veel liever vast houden aan hun vertrouwde geloof in de leugen...

Kun je hen dat kwalijk nemen? Eigenlijk vind ik van wel, want een onkritische houding is enorm gevaarlijk in de huidige maatschappij (denk aan sektes of terroristische bendes, roddels en propaganda in de media en hoaxen die verspreid worden). Ook al komt het niet met de werkelijke doelen van mensen overeen om de waarheid te accepteren, ik vind toch dat je het ze wel kwalijk kan nemen als ze het niet doen.
Maar stel dat je dit zeker weet, dat je kan kiezen tussen A) 1 op de 100 mensen weet de volle waarheid, tot aan het einde der tijden, of B) alle mensen 'weten' iets wat behoorlijk, maar niet heel goed, op de echte waarheid lijkt, to aan het einde der tijden. Laten we om het wiskundig te houden zeggen dat de integraal over de 'geweten waarheid' in situatie B groter is dan in situatie A. :) Wat zou je dan kiezen?
Ik zou nog steeds voor de 1 op de 100 mensen kiezen en ik denk dat ik ook wel een redelijk idee heb wie deze groep mensen zullen zijn. Dit zijn de wetenschappers. Ik wil niet zo ver gaan om te zeggen: wat heeft het gewone volk nou aan de waarheid. Integendeel, hoe meer mensen de Waarheid weten, hoe beter, maar ik denk dat ook maar 1% (zo niet minder) van de mensen ooit in een actualiteitenprogramma gevraagd wordt om als expert zijn/haar mening te geven. M.a.w. als mensen iets erg graag zeker willen weten, dan vragen ze het aan een expert (of althans dat zouden ze moeten doen).

Ik heb liever de volledige waarheid bij de beroeps-waarheids-weters dan de halve waarheid bij iedereen. Uiteindelijk heeft de mens naar mijn mening dan ook een grotere prestatie geleverd. We zeggen toch ook: de mens heeft op de maan gelopen, terwijl een zeer klein aantal mensen dit ook daadwerkelijk gedaan heeft.

Maar even terugkerend bij Zarathustra: ik vind dan ook dat Zarathustra zijn waarheid niet moet verdraaien of vertroebelen om haar geaccepteerd te krijgen. Hij moet haar puur houden, want pure waarheid is een erg mooi en belangrijk iets.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op woensdag 10 oktober 2001 19:33 schreef morgoth het volgende:

Lekker voor die mensen dan, vermaken zich heerlijk zonder de waarheid te weten, komt er een of andere mafketel aan en daardoor weten ze de waarheid en voelen ze zich ineens zwaar naar terwijl ze van te voren jou al hadden kunnen vertellen dat ze dat niet wilden.

Vind ik vrij bijdehand.
Hahahaha *LOL* :).

Ik zie het al helemaal voor me: een groot feest met allemaal vrolijke mensen, komt LD eraan en zegt: "Het is allemaal 1 grote leugen!". Iedereen kijkt bedroeft en LD loopt fluitend weg :7

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

:D BLEHEHEHEGNAHAHBRRRPFFFFFFFFFFFFFFFFFROTFLOL!!!! :D
ow...dit is de HK niet

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Ik heb net even een hypothetische, maar vergelijkbare situatie geschetst. In de hoofdrol: Sara Toelstra! :)

Sara is 16 jaar en zit op school. Ze doet 5VWO en is eenzaam. Ze vind dit niet erg en is tevreden met haar zelf. Ze heeft genoeg plezier buiten school. Ze sport, heeft een vriend en 2 goede vriendinnen. Het enige wat haar dwarszit is dat iedereen op haar school haar "zielig" vind!

Maar ze is niet zielig. Zij weet dat en wil de rest duidelijk maken dat ze zich maar ergens anders mee bezig moeten houden dan domme pesterijtjes.

Haar leven is dus goed op het punt na dat ze "de rest" wil duidelijk maken dat ze niet zielig is! Op een dag besluit ze dus om de confrontatie aan te gaan. Zoals elke morgen wacht men haar op bij de poort en worden haar kleren uitgescholden, waarop zij antwoord:
"Ik vind ze mooi! Mag ik ze daarom dragen?"
"Niemand draagt zulke kleren" ,zegt de rest.
"Is dat een reden, waarom ik ze niet mag dragen" ,antwoord ze?
"Nee, maar dat is wel de reden waarom je zielig bent".
"Jullie vinden me zielig, maar dat ben ik niet!"
"Dus je beweert dat wij dom zijn?"
"Ja"
Vervolgens werd ze doodgeslagen!

Misschien beetje overdreven dit, maar de massa wil gewoon niet van hun geloof (whatever that may be) afgebracht worden. Ik houd de waarheid voor mezelf, alhoewel ik ze in pacht heb voor degene die ze komt halen!

edit:

Ik wil niet zeggen dat ik ook de absolute waarheid in pacht heb, maar wat ik voor de waarheid acht op dit moment!

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Op woensdag 10 oktober 2001 13:25 schreef Lord Daemon het volgende:
Het laatste gevaar is ook zeker niet denkbeeldig: stel je kan een waarheid alleen geaccepteerd krijgen als je haar eerst sterk verwatert. Moet je dat dan doen, of moet je zeggen "Ik heb liever dat weinigen de volle waarheid weten, dan dat velen de halve waarheid weten!" Dat zou ik niet zo snel weten, heeft iemand daar een mening over?
Dit is wordt per individu verschillend opgevat. De waarheid voor de één is de halve voor de ander. En sommigen trekken zich er geen bal van aan.

Volgens mij kan je beter de complete waarheid vertellen.
Om maar een aktueel voorbeeld te geven:

Neem de terroristische akties bijvoorbeeld,
Er was 4 jaar geleden al een rapport dat dit soort akties aankondigde. Echter werden de ergste manieren waarop, gecensureerd voor de publieke opinie.

Kort samengevat hield dit (naar mijn mening) in dat iedereen verslagen kan worden door elk ander, hoe sterk je d'r ook voor staat. Het zou je een andere kijk kunnen geven op de manier zoals je leeft.

Had dit rapport men op andere politieke geachten kunnen brengen? Ik denk het wel.... Het is een beetje afhankelijk van het moment dat het nodig/niet nodig is.
Maar wat ik niet geheel snap is de opmerking "Was it not because I loved men far too well?" Wat wordt hiermee bedoeld?
Retorische vraag? Een waarschuwing?
Zarathustra zal al een jaartje of 10 boven in de bergen, was nog redelijk jong t.o.v. 'an old man' die wellicht een andere kijk heeft op mensen. Met 'an older man' wordt toch zeker wel iemand bedoeld met oudere en meerdere ervaringen?

edit:

Respect, luisteren naar en corrigeren is de wijsheid die ik prefereer.
De één haar waarheid, de ander haar illusie

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
De rechten die ieder mens gelijk heeft en die diep in ieders gedachten aanwezig zijn worden overschaduwd door de "wil tot macht over anderen" of "de wil tot meer macht over anderen".
Interessant, zeker omdat een van de hoofdthema's van Nietzsche's werk de Wil tot Macht is. Wat Nietzsche zou zeggen is dat de mensenrechten werktuigen van de meerderheid zijn om haar belangen velig te stellen; om, dus, haar macht te vergroten. In hoeverre kan je de mensenrechten dus zien als de antithese van de Wil tot Macht? Ik vind het overigens sowieso erg jammer dat 'macht' zo'n negatieve bijklank heeft in onze samenleving. Dat is onterecht; macht is de mogelijkheid om je doelen te bereiken. Hoe kan dat nou per definitie slecht zijn?
Kun je hen dat kwalijk nemen? Eigenlijk vind ik van wel, want een onkritische houding is enorm gevaarlijk in de huidige maatschappij (denk aan sektes of terroristische bendes, roddels en propaganda in de media en hoaxen die verspreid worden). Ook al komt het niet met de werkelijke doelen van mensen overeen om de waarheid te accepteren, ik vind toch dat je het ze wel kwalijk kan nemen als ze het niet doen.
Laat ik het zo zeggen: In bepaalde gevallen komt het met mijn doelen overeen dat zij de waarheid weten en daar naar handelen, ook als ze dat helemaal niet willen. Helder? :)
Maar even terugkerend bij Zarathustra: ik vind dan ook dat Zarathustra zijn waarheid niet moet verdraaien of vertroebelen om haar geaccepteerd te krijgen. Hij moet haar puur houden, want pure waarheid is een erg mooi en belangrijk iets.
Ik ben het roerend met je eens. Zoals zal blijken Nietzsche ook. :)
Ik zie het al helemaal voor me: een groot feest met allemaal vrolijke mensen, komt LD eraan en zegt: "Het is allemaal 1 grote leugen!". Iedereen kijkt bedroeft en LD loopt fluitend weg
Ik wist dat ik evil was, maar dit is het toppunt van mijn carriere. >:)
Misschien beetje overdreven dit, maar de massa wil gewoon niet van hun geloof (whatever that may be) afgebracht worden. Ik houd de waarheid voor mezelf, alhoewel ik ze in pacht heb voor degene die ze komt halen!
Of je hebt de Zarathustra al gelezen, of je bent een profeet. Zarathustra wordt dan wel niet dood geslagen, maar het volk ontvangt hem nauwelijks enthousiast. :)

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Op donderdag 11 oktober 2001 00:13 schreef Lord Daemon het volgende:

Interessant, zeker omdat een van de hoofdthema's van Nietzsche's werk de Wil tot Macht is. Wat Nietzsche zou zeggen is dat de mensenrechten werktuigen van de meerderheid zijn om haar belangen velig te stellen; om, dus, haar macht te vergroten. In hoeverre kan je de mensenrechten dus zien als de antithese van de Wil tot Macht? Ik vind het overigens sowieso erg jammer dat 'macht' zo'n negatieve bijklank heeft in onze samenleving. Dat is onterecht; macht is de mogelijkheid om je doelen te bereiken. Hoe kan dat nou per definitie slecht zijn?
Macht is natuurlijk goed noch slecht. Alleen bewuste entiteiten kunnen goed of slecht zijn (als goed en slecht überhaupt al bestaan). Macht is geen bewuste entiteit, het is zelfs geeneens een entiteit.
Of je hebt de Zarathustra al gelezen, of je bent een profeet. Zarathustra wordt dan wel niet dood geslagen, maar het volk ontvangt hem nauwelijks enthousiast. :)
Dat vind ik een weinig schokkende conclusie. Over de hele wereldgeschiedenis valt vaak te zien dat mensen liever in hun oude vertrouwde geloofspatroon blijven hangen als dat ze de waarheid zien.

Zelfs Plato noemt dat al in zijn allegorie van de grot.

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Respect, luisteren naar en corrigeren is de wijsheid die ik prefereer.
De één haar waarheid, de ander haar illusie
Goed gezegd!
Ik vind het overigens sowieso erg jammer dat 'macht' zo'n negatieve bijklank heeft in onze samenleving. Dat is onterecht; macht is de mogelijkheid om je doelen te bereiken. Hoe kan dat nou per definitie slecht zijn?
Daarom noem ik het "de wil tot macht over anderen!
Helder?
Nee! :?
Of je hebt de Zarathustra al gelezen, of je bent een profeet. Zarathustra wordt dan wel niet dood geslagen, maar het volk ontvangt hem nauwelijks enthousiast.
Ik heb hem niet gelezen, maar onder mijn naam staat niet voor niets AKA ProPHeT. :)

[edit]
Grammo
[/edit

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 12020

Fused
Zolang de vrienden vinden dat ze het goede hebben gedaan door hun vriend voor een schok
te behoeden. Bertrand Russell stuurde eens een groep jagers die achter een vos aanzaten
de verkeerde kant op en vond dat zijn leugen hem geen slechter mens maakte. Zo is het
hier ook: de leugen maakt niemand slechter en dus zou de man die zo'n leugen ontdekt zich
dat moeten realiseren.
De leugen maakt niemand slechter, maar wat precies wel? Als ik het goed begrijp neem je goede bedoelingen als criterium om te bepalen of een leugendaad slecht is of niet. Maar ook vanuit goede bedoelingen kun je een hoop kwaad aanrichten. En hoe zit het met goede bedoelingen om het een te beschermen, maar waarvan je direct al weet dat ze ook anderen zullen schaden?

BlueAngelGot
Ik wil niet zeggen dat ik ook de absolute waarheid in pacht heb, maar wat ik voor de waarheid acht op dit moment!
Hier heb je denk ik een duidelijk probleem te pakken. Iemand kan er wel zelf van overtuigd zijn dat iets de waarheid is, maar is het ook wel zo? Ik denk dat je dat nooit zeker kunt weten, maar in het ene geval is het natuurlijk duidelijker dan in het andere.
Is het wel geoorloofd om mensen uit hun eigen (on)waarheid te schoppen voor een alternatief idee, waarvan niet eens zeker is of dat dan wel de waarheid is?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

En hoe zit het met goede bedoelingen om het een te beschermen, maar waarvan je direct al weet dat ze ook anderen zullen schaden?
Dan kies je voor de optie die het minste "kwaad" aanricht. Moet je alleen weten hoe je "kwaad" meet!

En hoe weet ik van tevoren of mijn acties "kwaad" dan wel hoeveel "kwaad" aanrichten?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Daarom noem ik het "de wil tot macht over anderen!
Ah, en waarom is dat opeens wel slecht? Iets waar je macht over hebt, is dat niet per definitie iets anders dan jijzelf? Want hoe zou A macht over zichzelf kunnen hebben? Hoogstens over een ander stuk van zichzelf, en dan is het dus in feite iets anders.

Waarom is macht over anderen slecht? Stel dat ik een manier weet om de hele wereld gelukkig te maken, ontzettend veel waarheid te verspreiden, etcetera, maar dan moet ik wel heel veel macht over anderen hebben. Is het dan slecht als ik die macht wil zodat ik die manier kan toepassen?

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Op donderdag 11 oktober 2001 23:14 schreef Lord Daemon het volgende:

[..]

Waarom is macht over anderen slecht? Stel dat ik een manier weet om de hele wereld gelukkig te maken, ontzettend veel waarheid te verspreiden, etcetera, maar dan moet ik wel heel veel macht over anderen hebben. Is het dan slecht als ik die macht wil zodat ik die manier kan toepassen?
De één zijn dood is een ander zijn brood. Dit geldt ook vice versa. Iedereen op de wereld gelukkig maken is een illusie.
Jouw illusie is in dit geval dat als je over de hele wereld 'de waarheid' zou spreken, er altijd wel een paar zullen zeggen van: dat soort mannetjes kennen we intussen wel.
Van mij mag je je gang gaan en jouw waarheid gaan verkondigen hier. Dat doen we immers allemaal.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Reggeaman, dit was een hypothetische situatie. Ik denk niet echt dat ik die methode heb, maar laat in een gedachtenexperiment zien dat er situaties zijn waarin je macht over anderen moeilijk slecht kan noemen.

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Dat doen we immers allemaal.
Nou nee...sommige mensen interesseren zich helemaal niet voor welke (on)waarheid dan ook. En ik verkondig mijn waarheid alleen hier op tweakers, omdat hier naar me geluisterd wordt. Als iemand geen behoefte heeft aan de waarheid dan vertel ik hem ook niet. Tot nu toe heb ik daar alleen maar problemen mee gekregen!

Een leuke vergelijking kun je maken met de film "Twelve monkeys". Bruce Willis weet in deze film de waarheid (de absolute waarheid. Of hij zou door hem veranderd moeten worden vanwege zijn tijdreis, maar dat is een andere discussie) Toch krijgt hij niemand aan het verstand, behalve die vrouw (weet niet meer hoe ze heet) dat de wereld zal vergaan door "the army of the twelve monkeys".

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Op donderdag 11 oktober 2001 23:26 schreef Lord Daemon het volgende:
Reggeaman, dit was een hypothetische situatie. Ik denk niet echt dat ik die methode heb, maar laat in een gedachtenexperiment zien dat er situaties zijn waarin je macht over anderen moeilijk slecht kan noemen.
Je hebt idd wel psychologen etc die de macht over je kan hebben en kan vertrouwen, maar de hele wereld? Zelfs jezus, Boeddha of Mohammed is het niet gelukt.

Al zou het wel ok zijn als er zulke mensen bestaan die dit daadwerkelijk zouden kunnen. Onbezorgd op vakantie naar Colombia, Indonesie etc. Mooie landen b.t.w.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Op donderdag 11 oktober 2001 23:30 schreef BlueAngelGoT het volgende:

Een leuke vergelijking kun je maken met de film "Twelve monkeys". Bruce Willis weet in deze film de waarheid (de absolute waarheid. Of hij zou door hem veranderd moeten worden vanwege zijn tijdreis, maar dat is een andere discussie) Toch krijgt hij niemand aan het verstand, behalve die vrouw (weet niet meer hoe ze heet) dat de wereld zal vergaan door "the army of the twelve monkeys".
Dit zegt me des te meer dat alleen een wonder de miljarden Aardse zielen gelukzaligheid kan brengen. Is dit iets wat anno 2000 nog welleens zou kunnen gebeuren?

ik vind dat trouwens ook helemaal niet zo'n gek voorbeeld van je. Er schijnt een Duitse asielzoeker al ruim voor die aanslagen er waren de Duitse autoriteiten gewaarschuwd had. Die integratiemedewerkers zouden wel graag terug in de tijd willen volgens mij.

Het voorkomt misschien maar geneest niet.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • corani
  • Registratie: December 2000
  • Laatst online: 05-10-2017

corani

__,,,_(^_^)_,,,__

Voor de liefhebber, heb ik "Thus spake Zarathustra" ook als gezipte txt (komt van Project Gutenburg) en wel hier:

http://berflo.dhs.org/~dbos/tweakers.net/spzar10.zip

Laat me nou toch eens met rust man!
Iedereen die in telekinese gelooft, steek a.u.b. mijn hand op


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 12020

Dan kies je voor de optie die het minste "kwaad" aanricht. Moet je alleen weten hoe je "kwaad" meet!
En hoe weet ik van tevoren of mijn acties "kwaad" dan wel hoeveel "kwaad" aanrichten?
Je kunt bepaalde vormen van kwaad wel aan zien komen, zoals het beruchte voorbeeld van 1 doden om 5 te redden. Maar ook op andere niveaus kan het. (ik weet zo snel geen mooie voorbeelden te bedenken) En soms weet je dat er een grote kans is dat iets zal gebeuren. Dat vraagt weer een andere aanpak.

Maar stel nu dat je alle kwaad objectief en absoluut kunt meten en ook alle gegevens als kansen tot je beschikking hebt. Maak je dan afwegingen op grond van persoonlijke motieven en is het wel geoorloofd om dit te doen?

Wat doe je als je moet kiezen tussen je (aardige) familie van 200 man of 400 verweggistan bewoners waarvan je niet eens weet dat ze bestaan?

Ben je als je de absolute waarheid weet en kennis hebt van alle kwaad en consequenties boven zulke persoonlijke overwegingen uitgestegen (misschien zelfs per definitie?) of blijven ze belangrijk?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

[beetje offtopic]
Als we nu eens wat verder gaan, kunnen we de denkbeelden van Nietzsche volgens mij ook beter volgen. In proloog 3, het volgende stukje, kunnen we misschien wat betere conclusies trekken over "betekenis" en de daaraan verbonden "waarheid", en of die "waarheid" absoluut kan zijn.
[/beetje offtopic]

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 23375

Waarom wordt toch telkens geimpliceerd dat de waarheid afbreuk zou doen aan het geluk?
Ik zie de waarheid ontdekken meer als een verandering van
mijn realiteit.

Dit zal vast onwennig zijn en ik zal dan misschien minder geluk ervaren. Maar de mens kan zich prima aanpassen en vanuit die nieuwe realiteit nieuw geluk ervaren (als het kennen van de waarheid al niet geluk genoeg is).

Ook zou ik voor de 'hele waarheid' gaan.
Als ik kijk naar hoe snel een 'nieuwtje' steeds meer veranderd, naarmate het meer en door meerdere mensen is doorverteld, is het afzwakken van of argumenten achterhouden/verdraaien een werkwijze die zich snel tegen je kan keren.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Ben je als je de absolute waarheid weet en kennis hebt van alle kwaad en consequenties boven zulke persoonlijke overwegingen uitgestegen (misschien zelfs per definitie?) of blijven ze belangrijk?
Hier moet ik denken aan David Bowman uit 2001: A Space Odyssey als hij een sterrenkind is en terugkeerd naar de aarde. Hij redt hier de aarde, terwijl volgens hem dit helemaal niet goed of fout was, maar hij had toch nog een verbintenis (een betrokkenheid) met de aarde.

Ik denk dat je nooit al je persoonlijke belangen uit je ogen kunt verliezen en toch steeds een beetje voor jezelf kiest, hoe hard je ook probeert! Als je absoluut goed wil zijn zul je wel voor die 400 verweggistan bewoners moeten kiezen.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat objectief goed zijn een persoonlijk belang is voor je. Dan is de baard af!

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 23375

Respect, luisteren naar en corrigeren is de wijsheid die ik prefereer.
De één haar waarheid, de ander haar illusie
Dit heeft, volgens mij, meer met het persoonlijke referentiekader te maken.
Ik neem hierbij aan dat de waarheid absoluut en objectief is.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Als we nu eens wat verder gaan,
Ik was inderdaad net van plan om het derde stuk van de proloog vandaag te gaan posten. Ziehier:

<font size=+1>Zarathustra's Prologue</font>

3

<font color="AA0000">When Zarathustra arrived at the nearest town which adjoineth the forest, he found many people assembled in the market-place; for it had been announced that a rope-dancer would give a performance. And Zarathustra spake thus unto the people:

I teach you the Übermensch. Man is something that is to be surpassed. What have ye done to surpass man?

All beings hitherto have created something beyond themselves: and ye want to be the ebb of that great tide, and would rather go back to the beast than surpass man?

What is the ape to man? A laughing-stock, a thing of shame. And just the same shall man be to the Übermensch: a laughing-stock, a thing of shame.

Ye have made your way from the worm to man, and much within you is still worm. Once were ye apes, and even yet man is more of an ape than any of the apes.

Even the wisest among you is only a disharmony and hybrid of plant and phantom. But do I bid you become phantoms or plants?

Lo, I teach you the Übermensch!

The Übermensch is the meaning of the earth. Let your will say: The Übermensch shall he the meaning of the earth!

I conjure you, my brethren, remain true to the earth, and believe not those who speak unto you of superearthly hopes! Poisoners are they, whether they know it or not.

Despisers of life are they, decaying ones and poisoned ones themselves, of whom the earth is weary: so away with them!

Once blasphemy against God was the greatest blasphemy; but God died, and therewith also those blasphemers. To blaspheme the earth is now the dreadfulest sin, and to rate the heart of the unknowable higher than the meaning of the earth!

Once the soul looked contemptuously on the body, and then that contempt was the supreme thing:- the soul wished the body meagre, ghastly, and famished. Thus it thought to escape from the body and the earth.

Oh, that soul was itself meagre, ghastly, and famished; and cruelty was the delight of that soul!

But ye, also, my brethren, tell me: What doth your body say about your soul? Is your soul not poverty and pollution and wretched self-complacency?

Verily, a polluted stream is man. One must be a sea, to receive a polluted stream without becoming impure.

Lo, I teach you the Übermensch: he is that sea; in him can your great contempt be submerged.

What is the greatest thing ye can experience? It is the hour of great contempt. The hour in which even your happiness becometh loathsome unto you, and so also your reason and virtue.

The hour when ye say: "What good is my happiness! It is poverty and pollution and wretched self-complacency. But my happiness should justify existence itself!"

The hour when ye say: "What good is my reason! Doth it long for knowledge as the lion for his food? It is poverty and pollution and wretched self-complacency!"

The hour when ye say: "What good is my virtue! As yet it hath not made me passionate. How weary I am of my good and my bad! It is all poverty and pollution and wretched self-complacency!"

The hour when ye say: "What good is my justice! I do not see that I am fervour and fuel. The just, however, are fervour and fuel!"

The hour when we say: "What good is my pity! Is not pity the cross on which he is nailed who loveth man? But my pity is not a crucifixion."

Have ye ever spoken thus? Have ye ever cried thus? Ah! would that I had heard you crying thus!

It is not your sin- it is your self-satisfaction that crieth unto heaven; your very sparingness in sin crieth unto heaven!

Where is the lightning to lick you with its tongue? Where is the frenzy with which ye should be inoculated?

Lo, I teach you the Übermensch: he is that lightning, he is that frenzy!When Zarathustra had thus spoken, one of the people called out: "We have now heard enough of the rope-dancer; it is time now for us to. see him!" And all the people laughed at Zarathustra. But the rope-dancer, who thought the words applied to him, began his performance.</font>

De study-guide:

3: Nietzsche did not accept many of Darwin's findings, but he is clearly dependent on his theories for some of his language in this section. In what ways does his theory of the overman differ from the theory of Darwinian evolution? In what ways is it similar? What does he mean by saying the overman shall be the "meaning of the earth?" We often speak of discovering the meaning of something; why does Nietzsche instead depict meaning as something to be created? What effects does it have on people when they believe that truth is absolute, and must be discovered? What effects does it have on them when they believe that truth is relative, and must be defined by each individual? Which do you agree with? Why? What contrast is he drawing between those who are "faithful to the earth "" and the preachers of "otherworldly hopes?" Given what was stated above about his death of God theory, what does he mean by the paragraph that begins "Once the sin against God was the greatest sin . . . ?" What change in values is he preaching? What has been the traditional Christian view of the body ("flesh") versus the soul ("spirit")? (Hint: there are many relevant passages in Paul. See for instance Romans 8:1-13. Please note that such attitudes are distinctly unfashionable today, but have been powerful and widespread in the past.) How does Nietzsche react to these attitudes? "The hour of the great contempt" is for Nietzsche a way of describing the point at which one realizes that one's earlier ideals were petty and mean, and aims for something higher. What is the effect of his constantly using the possessive pronoun in speaking of "your happiness," "your reason," and "your virtue?" Why does he criticize pity? Later Nietzsche will make a distinction between the sort of pity that he thinks is weak and self-destructive and the "gift-giving virtue," which is compassionate, but proud and strong. Can you find any signs of such compassion even in the small portion of the book you have read so far? "Meanness" here means "stinginess," "miserliness." Since he clearly does not believe in the traditional notion of sin, why does he say what he does about it? How does the image of lightning express the virtue that he is preaching in contrast? How does this contrast with Voltaire's fear of "enthusiasm?" Which do you think is the preferable view? Why?

En wat ik tot nu toe vergeten was (shame on me), extra toelichting van A. M. Ludovici, die onder de tekst staat zoals die wordt aangeboden bij Project Guthenberg. O, wacht ik zie nu dat die pas echt begint na de proloog. Dan komt dat later wel. :)

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 9942

offtopic:
LD: Zou je ALSJEBLIEFT Je post willen editen en overal "Superman" willen vervangen door "Übermensch"???

Dit ziet er niet uit...

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op donderdag 11 oktober 2001 23:14 schreef Lord Daemon het volgende:

Ah, en waarom is dat opeens wel slecht? Iets waar je macht over hebt, is dat niet per definitie iets anders dan jijzelf? Want hoe zou A macht over zichzelf kunnen hebben? Hoogstens over een ander stuk van zichzelf, en dan is het dus in feite iets anders.
Macht hoeft niet altijd objectgericht te zijn. Je kan ook gewoon de macht hebben iets te doen. Macht is niets anders dat de mogelijkheid om een bepaald doel te bereiken.

Als jij bijvoorbeeld de macht hebt om 7 meter ver te springen, heb je dan de macht over de 7 meter lucht die je overbrugt, of over je spieren of over jezelf, of over het doel op zich?? Nee! Je hebt die macht gewoon.
el_marcianito
Maar stel nu dat je alle kwaad objectief en absoluut kunt meten en ook alle gegevens als kansen tot je beschikking hebt. Maak je dan afwegingen op grond van persoonlijke motieven en is het wel geoorloofd om dit te doen?

Wat doe je als je moet kiezen tussen je (aardige) familie van 200 man of 400 verweggistan bewoners waarvan je niet eens weet dat ze bestaan?

Ben je als je de absolute waarheid weet en kennis hebt van alle kwaad en consequenties boven zulke persoonlijke overwegingen uitgestegen (misschien zelfs per definitie?) of blijven ze belangrijk?
Daarover verschillen de meningen heel erg. Ik ken zeker 2 mensen die niet eens in een "universele moraal" geloven en alleen hun persoonlijke moraal aanvaarden, maar ik ben er van overtuigd dat er wel degelijk een objectief goed en kwaad bestaat.

Volgens mij is het dan ook zo dat als je eenmaal een goede kennis van die moraal hebt en je hebt het lef om ernaar te leven, dat je dan boven die persoonlijke overwegingen uitgestegen bent. Ik heb niet de illusie dat ik al zo ver ben, maar ik doe mijn best :).
madashell
Waarom wordt toch telkens geimpliceerd dat de waarheid afbreuk zou doen aan het geluk?
Omdat er anders geen discussie is. Als waarheid en geluk samen gaan is het altijd goed.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 9942

Ik denk dat je nooit al je persoonlijke belangen uit je ogen kunt verliezen en toch steeds een beetje voor jezelf kiest, hoe hard je ook probeert! Als je absoluut goed wil zijn zul je wel voor die 400 verweggistan bewoners moeten kiezen.
Typisch menselijk, toch?? Denk aan de blauwe en de rode pil... (en dan NIET die van de matrix)

Stel je voor: Je wordt gedwongen een pil te slikken. Als je de rode pil slikt, zal je zeer langzaam en zeer pijnlijk sterven, op de meest akelige manier die je je kan voorstellen. Slik je de blauwe pil, dan worden een paar duizend mensen aan de andere kant van de wereld vermoord, en jij wordt weer terug geplaatst in je leventje, en je herinneringen aan de pil worden gewist: Je weet er niets meer van, voor jou is het dan niet gebeurd. Welke pil slik je?

Er zullen niet veel mensen zijn die de rode pil slikken...

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Op vrijdag 12 oktober 2001 20:05 schreef Captain Proton het volgende:

..Welke pil slik je?

Er zullen niet veel mensen zijn die de rode pil slikken...
In zo'n situatie, spelen natuurlijk ook andere aspecten mee. n.l:

- Waar aan de andere kant van de wereld? >:)
- De hand aan jezelf nemen en die gast die je tot de keuze
stelt blijven treiteren, totdat ie genoeg van je heeft.
- Beide pillen slikken en kijken of je opgesplitst wordt :+
ik bedoel.. dood ga je toch.
- Die gast zo nieuwsgierig maken dat ie beide pillen gaat
uitproberen. B-)
- ff om je heenkijken en als je niemand ziet stiekum de
rooie slikken :9

Moeilijke kwestie idd CP
Als zo'n vraag je gesteld wordt tegenover een paar miljard mensen zullen denk ik meer mensen voor de blauwe kiezen.

btw die 3e proloog gaat me mijn petje te boven. Ik wacht wel ff wat reacties af.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

The Superman is the meaning of the earth. Let your will say: The Superman shall he the meaning of the earth!
study-guide
What does he mean by saying the overman shall be the "meaning of the earth?" We often speak of discovering the meaning of something; why does Nietzsche instead depict meaning as something to be created?
Kunnen we wel zo zeker zijn dat Nietzsche de intentie van de Aarde als iets ziet dat door de mens gemaakt moet worden? Is het misschien niet zo dat hij bedoelt dat de Aarde een hogere objectieve intentie heeft, nl. dat een diersoort evolueert en zichzelf steeds weer overtreft?

(ik vertaal "meaning" hier als "intentie" en niet als "betekenis", ik hoop dat dat correct is)
study-guide
What effects does it have on people when they believe that truth is absolute, and must be discovered? What effects does it have on them when they believe that truth is relative, and must be defined by each individual?
Wat zou Nietzsches antwoord op deze vraag zijn? Aan de ene kant laat hij Zarathustra een waarheid verkondigen, die misschien wel de Waarheid is, terwijl hij aan de andere kant zegt dat christenen te gemakkelijk geloven in de Waarheid van de bijbel. Ik denk dat Nietzsche denkt dat er alleen persoonlijke waarheden bestaan, maar dat ben ik zelf niet met hem eens.
study-guide
Can you find any signs of such compassion even in the small portion of the book you have read so far?
Kan Zarathustra's missie gezien worden als een daad van compassie? Ik denk van wel, want als de mensen zijn ideeën over zouden nemen, zouden ze betere übermenschen worden en wie wil dat nou niet :D
study-guide
How does the image of lightning express the virtue that he is preaching in contrast? How does this contrast with Voltaire's fear of "enthusiasm?"
??? Iemand?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op vrijdag 12 oktober 2001 20:05 schreef Captain Proton het volgende:
Stel je voor: Je wordt gedwongen een pil te slikken. Als je de rode pil slikt, zal je zeer langzaam en zeer pijnlijk sterven, op de meest akelige manier die je je kan voorstellen. Slik je de blauwe pil, dan worden een paar duizend mensen aan de andere kant van de wereld vermoord, en jij wordt weer terug geplaatst in je leventje, en je herinneringen aan de pil worden gewist: Je weet er niets meer van, voor jou is het dan niet gebeurd. Welke pil slik je?

Er zullen niet veel mensen zijn die de rode pil slikken...
Het ligt eraan denk ik... Ik zou het heel moedig vinden als iemand de rode pil slikt, maar of ik het zelf zou doen...

Ik zou het niet doen, puur uit altruïsme denk ik.

Het zou voor mij ook meespelen of mensen ooit van mijn heroïsche daad zullen weten...

Als ik in alle geschiedenisboeken kom en op die manier de wereld laat zien dat menslievendheid bestaat... Dat is toch iets wat ik heel erg tof zou vinden, ook al zal ik het zelf nooit meemaken.

Aan de andere kant... Als er opeens duizend mensen sterven, dan zal er een grootscheeps onderzoek komen en misschien wordt de klootzak die mij voor die gruwelijke keuze stelt daardoor wel ontmaskert. Hij zal een stuk onrustiger slapen denk ik, als ie weet dat er op hem gejaagd wordt 8-).

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Nog moeilijker! Als je absoluut goed bent en dus steeds voor de rode pil zult kiezen als er een grotere hoeveelheid "gelijkwaardige" mensen tegenover staat, wat zal je dan doen als er 1 gelijkwaardig persoon tegenover je staat? Dit is het toppunt van een dilemma.

Volgens mij zul je zelfmoord plegen, omdat je niet weet wat je moet doen. >:)

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Ik weet op een werkcollege ook wel eens niet wat ik moet doen, maar dat is toch niet meteen een reden om zelfmoord te plegen?

Als je nog eens extra eist dat jij even goed voor de wereld bent als die andere persoon dan boeit het een ultiem goed persoon niet welke pil hij neemt, dus kiest hij at random een pil.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 9942

Komop mensen, niet zo flauw doen: er is geen andere mogelijkheid dan of de ene of de andere pil nemen... Laten we zeggen dat elke poging om eronderuit te komen betekent dat met jou hetzelfde gebeurt als bij de rode pil en dat dan die anderen alsnog sterven, en niet alleen pijnloos zoals bij de rode pil, die anderen ondergaan hetzelfde lot als jij. Er is geen schijn van kans dat die hufter ooit gepakt zal worden btw :)

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Vragen zijn altijd makkelijker dan antwoorden. Diegene die de minste antwoorden geeft en de meeste vraagt komt er het beste vanaf?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Ik weet op een werkcollege ook wel eens niet wat ik moet doen, maar dat is toch niet meteen een reden om zelfmoord te plegen?

Als je nog eens extra eist dat jij even goed voor de wereld bent als die andere persoon dan boeit het een ultiem goed persoon niet welke pil hij neemt, dus kiest hij at random een pil.
Was ook niet serieus bedoeld. Vandaar die >:)

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op vrijdag 12 oktober 2001 20:52 schreef Sandalf het volgende:
Kunnen we wel zo zeker zijn dat Nietzsche de intentie van de Aarde als iets ziet dat door de mens gemaakt moet worden?
Dat weten we absoluut zeker: "shall be", zal zijn. Wij als mens kennen betekenis aan toe aan gebeurtenissen. Gebeurtenissen op zich betekenen (voor een dier bv.) niets, de mens geeft ze betekenis. En niet alle mensen geven de zelfde gebeurtenissen de zelfde betekenis. Waarheid hangt af van de betekenis die aan gebeurtenissen gegeven wordt, en is daarmee ook iets wat de mens maakt. verschillende mensen maken dan ook verschillende waarheden. (En dat is dus een van Zarathustra's waarheden.)
Wat zou Nietzsches antwoord op deze vraag zijn?
Als waarheid gezocht wordt (in het geloof) en niet gemaakt, dan is iedere mens verplicht naar die waarheid te zoeken en ernaar te leven; leef je niet naar de gevonden waarheid, dan pleeg je een zonde (een absoluut slechte daad). Een relativist is in staat zijn eigen betekenis te creeeren, en is daarmee vrij van de last van de absolute zonde, de enige zonde die hij kan plegen is die betekenis niet te creeeren.
Kan Zarathustra's missie gezien worden als een daad van compassie? Ik denk van wel, want als de mensen zijn ideeën over zouden nemen, zouden ze betere übermenschen worden en wie wil dat nou niet :D
Zarathustra's compassie is niet wat jij eronder verstaat. Hij wil wat goed is voor het leven, niet wat goed is volgens absolute waarden. Hij gaat zichzelf dus niet laten kruisigen voor de "zonden" van anderen, en probeert dat de mensheid ook te leren.
??? Iemand?
Die bliksem is hartstocht, enthousiasme, vurigheid. Voltaire zegt in principe: "waar vuur is is ook rook, en die rook belemmert het (in)zicht". Nietzsche zegt in principe: "waar geen vuur is is ook geen licht, en kun je niets van betekenis (in)zien".

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Pff, hypothetische situaties zijn altijd lastig :-)

Tsja, moeilijk keuze, of je de blauwe of de rode pil kiest.

Ik zou eigenlijk wel willen weten wat voor mensen er dan sterven? Zijn dat 1000 geciviliseerde, intellectuele mensen die ieder stuk voor stuk 'goed' zijn, of zijn dat 1000 moslim-fundamentalisten die op het punt staan een aanslag te plegen?

En daartussen zitten nogal wat gradaties. Ik acht het ene mensenleven meer waard als het andere.

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op zaterdag 13 oktober 2001 01:16 schreef mietje het volgende:
Zarathustra's compassie is niet wat jij eronder verstaat. Hij wil wat goed is voor het leven, niet wat goed is volgens absolute waarden. Hij gaat zichzelf dus niet laten kruisigen voor de "zonden" van anderen, en probeert dat de mensheid ook te leren.
Ik bedoelde hier ook de compassie zoals Nietzsche die bedoelt:
study-guide
Nietzsche will make a distinction between the sort of pity that he thinks is weak and self-destructive and the "gift-giving virtue," which is compassionate, but proud and strong.
Volgens die definitie is Zarathustra's missie zeker wel een vorm van compassie! De mens is namelijk onwetend en maakt zichzelf kapot en Zarathustra geeft haar het geschenk: zijn eigen waarheid en hij doet dat op trotse en dappere wijze.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Op vrijdag 12 oktober 2001 19:03 schreef Lord Daemon het volgende:

<font color="AA0000">What is the greatest thing ye can experience? It is the hour of great contempt. The hour in which even your happiness becometh loathsome unto you, and so also your reason and virtue.

The hour when ye say: "What good is my happiness! It is poverty and pollution and wretched self-complacency. But my happiness should justify existence itself!"

The hour when ye say: "What good is my reason! Doth it long for knowledge as the lion for his food? It is poverty and pollution and wretched self-complacency!"

The hour when ye say: "What good is my virtue! As yet it hath not made me passionate. How weary I am of my good and my bad! It is all poverty and pollution and wretched self-complacency!"

The hour when ye say: "What good is my justice! I do not see that I am fervour and fuel. The just, however, are fervour and fuel!"

The hour when we say: "What good is my pity! Is not pity the cross on which he is nailed who loveth man? But my pity is not a crucifixion."

Have ye ever spoken thus? Have ye ever cried thus? Ah! would that I had heard you crying thus!

It is not your sin- it is your self-satisfaction that crieth unto heaven; your very sparingness in sin crieth unto heaven!

Where is the lightning to lick you with its tongue? Where is the frenzy with which ye should be inoculated?

Lo, I teach you the Superman: he is that lightning, he is that frenzy!When Zarathustra had thus spoken, one of the people called out: "We have now heard enough of the rope-dancer; it is time now for us to. see him!" And all the people laughed at Zarathustra. But the rope-dancer, who thought the words applied to him, began his performance.</font>
Dit stuk snap ik dus niet. Wat bedoeld hij hier nu mee? Wat is er mis met bv. blijheid, redelijkheid en rechtvaardigheid?

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op zaterdag 13 oktober 2001 01:57 schreef Diadem het volgende:
Dit stuk snap ik dus niet. Wat bedoeld hij hier nu mee? Wat is er mis met bv. blijheid, redelijkheid en rechtvaardigheid?
The "hour of great contempt" is het moment van volledige zelfverachting waarin je beseft dat al je doelen en goede bedoelingen tot nu toe in je leven, gerelateerd waren aan het egoistische steven naar een absoluut doel dat anderen voor je gevonden (dus gemaakt) hebben.

Het is niet alleen "blijheid", het is je streven naar "geluk", dat is hol en leeg.

Het is ook niet alleen "redelijkheid", het is je hele denkvermogen. Het denkt maar door, en wil steeds meer weten. Wat is het doel daarachter? "Waarheid"?

Rechtvaardigheid volgens wiens opvatting van goed en kwaad? Die van de dader of die van het slachtoffer, of de jouwe?

Enz, enz.

In het kort: het moment dat je je realiseert dat al je doelen tot nu toe je beroofden van je liefde/lust voor het leven en je jezelf de hele tijd voor de gek gehouden hebt door je voor te houden dat je het voor het "grotere (absolute) goed" deed.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op zaterdag 13 oktober 2001 01:55 schreef Sandalf het volgende:
Volgens die definitie is Zarathustra's missie zeker wel een vorm van compassie! De mens is namelijk onwetend en maakt zichzelf kapot en Zarathustra geeft haar het geschenk: zijn eigen waarheid en hij doet dat op trotse en dappere wijze.
Klopt, maar er wordt gevraagd naar voorbeelden van die compassie dus:
When Zarathustra had heard these words, he bowed to the saint and said: "What should I have to give thee! Let me rather hurry hence lest I take aught away from thee!"- And thus they parted from one another, the old man and Zarathustra, laughing like schoolboys.

When Zarathustra was alone, however, he said to his heart: "Could it be possible! This old saint in the forest hath not yet heard of it, that God is dead!"
I conjure you, my brethren, remain true to the earth, and believe not those who speak unto you of superearthly hopes! Poisoners are they, whether they know it or not.

Despisers of life are they, decaying ones and poisoned ones themselves, of whom the earth is weary: so away with them!
Maw. laat die ouwe maar in het bos, daar kan hij de mensen geen rare verhaaltjes vertellen en na verloop van tijd regelt de natuur het vanzelf. Zarathustra gaat die heilige dus zeker niet zijn waarheid verkondigen, uit compassie.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

:?
In het kort: het moment dat je je realiseert dat al je doelen tot nu toe je beroofden van je liefde/lust voor het leven en je jezelf de hele tijd voor de gek gehouden hebt door je voor te houden dat je het voor het "grotere (absolute) goed" deed.
Mijn liefde/lust voor het leven kan ook absoluut goed zijn. Zolang ik maar een beperking heb op mijn handelen. En die beperking is dat ik niks kwaad moet doen als dat niet nodig is!

Of begrijp ik dit verkeerd? :?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op zaterdag 13 oktober 2001 12:47 schreef BlueAngelGoT het volgende:
Mijn liefde/lust voor het leven kan ook absoluut goed zijn. Zolang ik maar een beperking heb op mijn handelen. En die beperking is dat ik niks kwaad moet doen als dat niet nodig is!
Hoe kan een beperking op je liefde goed zijn? Jij beperkt je handelen voor een "groter doel": niks kwaad doen. Dit doel is echter een illusie, niks kwaad doen is onmogelijk omdat wat voor de ene goed is voor de ander kwaad kan zijn. Je komt in conflict en kunt eigenlijk helemaal niks meer doen, net als die heilige. Je ben op weg naar een enkeltje richting bos.

<edit>
Ik ben maar overgeschakeld op wat alledaagser taalgebruik, zo wordt het misschien wat duidelijker. Het is dus zeker niet persoonlijk of cynisch bedoeld, het is nog steeds filosofie en we gaan er van uit dat Zarathustra gelijk heeft.

Zo voelt Zarathustra echt medeleven voor die heilige, de oude man weet niet dat hij een uitstervende soort is en is gelukkig, dus waarom zou Zarathustra hem uit de droom helpen en ongelukkig maken, als dat niets aan zijn lot verandert?
</edit>

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
LD: Zou je ALSJEBLIEFT Je post willen editen en overal "Superman" willen vervangen door "Übermensch"???
Speciaal voor jou dan. :) Mijn Nederlandse vertaling heeft het inderdaad onvertaald gelaten, maar die heb ik niet electronisch dus ik gebruik de Engelse om hier te posten. Ik zal in het vervolg "Superman" vervangen door "Übermensch".
Macht hoeft niet altijd objectgericht te zijn.
Een goed punt. In feite is macht, volgens mijn definitie, nooit object-gericht. Macht is immers altijd gericht op een doel, en een doel is geen (fysisch) object. Maar in een iets ruimere betekenis kan je denk ik wel spreken over macht over 'iets'; dit definieer ik dan als de macht om iets te veranderen zoals jij dat wil, tegen de wil van datgene in. Een machtsverhouding kan dus alleen tussen twee willende objecten bestaan (levende wezens liggen het meest voor de hand). Je zou dan zelfs kunnen zeggen dat de hoeveelheid macht van A over B gegeven wordt door: Constante * Wil tot verandering A * Wil tegen verandering B. :) Dus over een slaafse volgeling kan je minder macht hebben dan over een vijand... hmz, wacht eens. Ik heb nu net per ongeluk Nietzsches Wil tot Macht en zijn achting voor het hebben van vijanden verbonden. Hm... misschien slaat het wel nergens op, maar ik vind het wel interessant.
Daarover verschillen de meningen heel erg. Ik ken zeker 2 mensen die niet eens in een "universele moraal" geloven en alleen hun persoonlijke moraal aanvaarden, maar ik ben er van overtuigd dat er wel degelijk een objectief goed en kwaad bestaat.
O, heb ik je er nog niet van kunnen overtuigen dat jouw objectieve moraal iets heel anders is dan een gewone moraal, en dat het sowieso niemand boeit om die objectieve moraal te volgen? :) Enne... wie is die tweede persoon? ;)
Volgens mij is het dan ook zo dat als je eenmaal een goede kennis van die moraal hebt en je hebt het lef om ernaar te leven, dat je dan boven die persoonlijke overwegingen uitgestegen bent.
Dus ook boven je eigen smaak, je eigen behoeftes, je eigen liefde en haat, je eigen lusten en angsten.. in andere woorden: boven alles wat jou tot jou maakt? Ben je dan nog wel jezelf? Of ben je dan het 'rationele subject' van de verlichtingsfilosofen; een wezen zonder emoties dat bestuurd wordt door logica alleen?
Omdat er anders geen discussie is. Als waarheid en geluk samen gaan is het altijd goed.
In welke betekenis van goed? :)
Denk aan de blauwe en de rode pil...
Je bent nog vergeten te vertellen dat je na het nemen van de rode pil ook alles vergeet over je keuze, en dat je dus geen idee hebt waarom je langzaam wordt dood gemarteld. Wie een hele discussie hierover wil lezen moet even searchen naar de topic met een titel als "Bestaat altruisme?"
Kunnen we wel zo zeker zijn dat Nietzsche de intentie van de Aarde als iets ziet dat door de mens gemaakt moet worden? Is het misschien niet zo dat hij bedoelt dat de Aarde een hogere objectieve intentie heeft, nl. dat een diersoort evolueert en zichzelf steeds weer overtreft?
Nietzsche ziet intentie, doel, altijd als iets dat afhangt van een waardescheppend subject. En ik ben dat met hem eens; het is zinloos te spreken over het doel van het naar beneden vallen van een steen, of het doel van de zon. Alleen acties die worden uitgevoerd door een wezen met doelen, en dus waarden, kunnen begrepen worden in termen van doelen. De zin van het leven, ofwel wat Nietzsche de zin van de aarde noemt, kan dus alleen maar geschapen worden door waardescheppende wezens; op dit moment zijn dat de mensen. Wat Nietzsche dus, denk ik, wil zeggen wanneer hij roept dat de mens de Ubermensch moet willen als zin van de aarde, is dat de mens het ontstaan van de Ubermensch als zijn hoogste doel moet stellen. De Ubermensch moet de belangrijkste waarde voor de mensheid worden, de verbindende waarde waar allen naar streven; de gedachte van de Ubermensch als motor achter een voortstotende en nimmer stilhoudende creativiteit; een creativiteit waar mindere menselijke doelen zoals veiligheid en tevredenheid aan ondergeschikt zijn. Je kan je zelfs heel goed afvragen wat Nietzsche wil: de Ubermensch zelf, of de levensbevestigende creatie die voortvloeit uit het ideaal van de Ubermensch. Ik denk dat dat laatste best goed te verdedigen is.
What effects does it have on people when they believe that truth is absolute, and must be discovered? What effects does it have on them when they believe that truth is relative, and must be defined by each individual?

-------------------------------

Wat zou Nietzsches antwoord op deze vraag zijn? Aan de ene kant laat hij Zarathustra een waarheid verkondigen, die misschien wel de Waarheid is, terwijl hij aan de andere kant zegt dat christenen te gemakkelijk geloven in de Waarheid van de bijbel. Ik denk dat Nietzsche denkt dat er alleen persoonlijke waarheden bestaan, maar dat ben ik zelf niet met hem eens.
Ik denk dat Nietzsche denkt dat er wel algemene waarheden bestaan. Maar ik denk ook dat hij denkt dat niemand ooit de aanspraak zal kunnen, of mogen, maken dat hij een waarheid volledig heeft doorgrond, dat hij iets zeker weet. Dogmatiek is Nietzsche vreemd. Bij het zoeken naar waarheid kunnen we ons niet, zoals de verlichtings-filosofen dachten, onafhankelijk maken van onze emoties, onze smaak, etcetera. Hoe kan iemand dan ooit de perfecte waarheid weten? Toch kan je wel dicht bij waarheid komen, en die hoeft zeker niet persoonlijk te zijn. Je zal Nietzsche niet horen zeggen dat de waarheid van een uitspraak als "God bestaat" persoonsgebonden is.
How does the image of lightning express the virtue that he is preaching in contrast? How does this contrast with Voltaire's fear of "enthusiasm?"

--------------------

??? Iemand?
De bliksem staat voor de ultieme creatiedrift; de gewelddadige, dynamische, grootse beweging naar een doel toe. Het is de antithesis van passieve tevredenheid, onderwerping en bescheidenheid. Het staat voor kracht en wil, voor moed en daadkracht.

Ik weet niet genoeg van Voltaire om uit de doeken te doen wat hij vond. Even een Geschiedenis van de filosofie erbij pakken [...] Goh, interessant. Je kan zelfs best parallellen trekken tussen Voltaire en nietzsche; zo hebben ze beide in de laatste jaren van hun leven een bittere strijd tegen het Christendom gevoerd. :) Maar ik denk dat Voltaire's afkeer van 'enthousiasme' voortkomt uit zijn geloof, dat in de verlichting wijdverspreid was en ook nu nog sterk vertegenwoordigd is, dat in een redelijke samenleving alles steeds beter wordt; het voorutigangsgeloof. Maar in deze langzame en onvermijdbare verbetering kan je geen instabiliteiten gebruiken, want die zouden je zomaar 1000 jaar terug kunnen zetten! Daarom geen 'enthousiasme', maar 'langzame vooruitgang'. Nietzsche was juist sterk gekant tegen het idee van de vooruitgang. Hij zag in de geschiedenis talloze voorbeelden van achteruitgang; zoals de vernietiging van de cultuur vande oudheid door het Christendom, en de vernietiging van de renaissance door de reformatie. In het vijfde stuk van de proloog zal hij schetsen hoe de wereld er uit zal gaan zien als men niet vol enthousiamse verder gaat. Hierin staan de Verlichitng en Nietzsche lijnrecht tegenover elkaar.
Nog moeilijker! Als je absoluut goed bent en dus steeds voor de rode pil zult kiezen als er een grotere hoeveelheid "gelijkwaardige" mensen tegenover staat, wat zal je dan doen als er 1 gelijkwaardig persoon tegenover je staat?
Waarom is het absoluut goed om de rode pil te kiezen? het is altruistisch, maar is het absoluut goed? Hoe bepaal je of iets absoluut goed is?
Komop mensen, niet zo flauw doen: er is geen andere mogelijkheid dan of de ene of de andere pil nemen... Laten we zeggen dat elke poging om eronderuit te komen betekent dat met jou hetzelfde gebeurt als bij de rode pil en dat dan die anderen alsnog sterven, en niet alleen pijnloos zoals bij de rode pil, die anderen ondergaan hetzelfde lot als jij. Er is geen schijn van kans dat die hufter ooit gepakt zal worden btw :)
* Anoniem: 9850 Daemon buigt en overhandigt Captain Proton de wisselbeker voor de meest evil-e W&L-er.
Waarheid hangt af van de betekenis die aan gebeurtenissen gegeven wordt, en is daarmee ook iets wat de mens maakt. verschillende mensen maken dan ook verschillende waarheden. (En dat is dus een van Zarathustra's waarheden.)
Verschillende mensen maken inderdaad verschillende waarheden; maar is er wel of niet een echte waarheid? Het lijkt me dat Nietzsche geen relativist is wat betreft de waarheid; waarom zou hij anders zijn eigen waarheden verdedigen? Neem bijvoorbeeld deze quote uit de Antichrist:
At the bottom of Christianity there are several subtleties that belong to the Orient. In the first place, it knows that it is of very little consequence whether a thing be true or not, so long as it is believed to be true. Truth and faith: here we have two wholly distinct worlds of ideas, almost two diametrically opposite worlds--the road to the one and the road to the other lie miles apart. To understand that fact thoroughly--this is almost enough, in the Orient, to make one a sage. The Brahmins knew it, Plato knew it, every student of the esoteric knows it. When, for example, a man gets any pleasure out of the notion that he has been saved from sin, it is not necessary for him to be actually sinful, but merely to feel sinful. But when faith is thus exalted above everything else, it necessarily follows that reason, knowledge and patient inquiry have to be discredited: the road to the truth becomes a forbidden road.
Oftewel Nietzsche ziet 'waarheid' en 'geloof' als tegenovergesteld; en als manieren om waarheid te verkrijgen noemt hij rede, kennis en geduldig onderzoek. Het lijkt me dat dit aangeeft dat hij niet denkt dat de waarheid relatief is.
Zarathustra's compassie is niet wat jij eronder verstaat. Hij wil wat goed is voor het leven, niet wat goed is volgens absolute waarden. Hij gaat zichzelf dus niet laten kruisigen voor de "zonden" van anderen, en probeert dat de mensheid ook te leren.
Sterker nog, hij zal proberen de mens te bevrijden van het begrip zonde. Om even te quoten uit de Antichrist:
Buddhism, I repeat, is a hundred times more austere, more honest, more objective. It no longer has to justify its pains, its susceptibility to suffering, by interpreting these things in terms of sin--it simply says, as it simply thinks, "I suffer." To the barbarian, however, suffering in itself is scarcely understandable: what he needs, first of all, is an explanation as to why he suffers. (His mere instinct prompts him to deny his suffering altogether, or to endure it in silence.) Here the word "devil" was a blessing: man had to have an omnipotent and terrible enemy--there was no need to be ashamed of suffering at the hands of such an enemy.
The priest depreciates and desecrates nature: it is only at this price that he can exist at all.--Disobedience to God, which actually means to the priest, to "the law," now gets the name of "sin"; the means prescribed for "reconciliation with God" are, of course, precisely the means which bring one most effectively under the thumb of the priest; he alone can "save". Psychologically considered, "sins" are indispensable to every society organized on an ecclesiastical basis; they are the only reliable weapons of power; the priest lives upon sins; it is necessary to him that there be "sinning". . . . Prime axiom: "God forgiveth him that repenteth"--in plain English, him that submitteth to the priest.
I repeat that sin, man's self-desecration par excellence, was invented in order to make science, culture, and every elevation and ennobling of man impossible; the priest rules through the invention of sin.
Dit stuk snap ik dus niet. Wat bedoeld hij hier nu mee? Wat is er mis met bv. blijheid, redelijkheid en rechtvaardigheid?
Het gaat niet om de blijheid, redelijkheid of rechtvaardigheid zelf, het gaat om de heftigheid van de gevoelens die erbij horen. "What good is my happiness! It is poverty and pollution and wretched self-complacency. But my happiness should justify existence itself!" Oftewel... mijn blijheid is maar een armoedige blijheid, terwijl zij de zin van mijn leven zou moeten zijn! Mijn rechtvaardigheid, waarom is zij voor mij geen brandstof, waarom word ik niet wild van haar? Mijn medelijden, waarom lijd ik daar eigenlijk niet aan? Het gaat er dus om dat het allemaal maar trieste aftreksels zijn van wat ze zouden kunnen, nee moeten zijn. Om een banaal voorbeeld te nemen: 'liefde' is goed, maar de liefde van "All you need is love" is daar maar een slap en pathietisch aftreksel van dat slechts verachting waard is. :)
In het kort: het moment dat je je realiseert dat al je doelen tot nu toe je beroofden van je liefde/lust voor het leven en je jezelf de hele tijd voor de gek gehouden hebt door je voor te houden dat je het voor het "grotere (absolute) goed" deed.
Mijn uitleg van deze passage is dus duidelijk heel anders dan die van jou. :) Ik zie eigenlijk niet echt verwijzingen naar een hoger doel, of een door anderen ontworpen doel?
Je ben op weg naar een enkeltje richting bos.
:P

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Op zaterdag 13 oktober 2001 17:18 schreef Lord Daemon het volgende:
Het gaat niet om de blijheid, redelijkheid of rechtvaardigheid zelf, het gaat om de heftigheid van de gevoelens die erbij horen. "What good is my happiness! It is poverty and pollution and wretched self-complacency. But my happiness should justify existence itself!" Oftewel... mijn blijheid is maar een armoedige blijheid, terwijl zij de zin van mijn leven zou moeten zijn! Mijn rechtvaardigheid, waarom is zij voor mij geen brandstof, waarom word ik niet wild van haar? Mijn medelijden, waarom lijd ik daar eigenlijk niet aan? Het gaat er dus om dat het allemaal maar trieste aftreksels zijn van wat ze zouden kunnen, nee moeten zijn. Om een banaal voorbeeld te nemen: 'liefde' is goed, maar de liefde van "All you need is love" is daar maar een slap en pathietisch aftreksel van dat slechts verachting waard is. :)
AAAAh, op die bliksemstraal ;)

Nu snap ik hem. En nu ik hem snap denk ik dat ik niet anders kan doen dan het met hem eens zijn.

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op zaterdag 13 oktober 2001 17:18 schreef Lord Daemon het volgende:
Je kan je zelfs heel goed afvragen wat Nietzsche wil: de Ubermensch zelf, of de levensbevestigende creatie die voortvloeit uit het ideaal van de Ubermensch. Ik denk dat dat laatste best goed te verdedigen is.
Ik denk dat hij duidelijk dat laatste wil idd. Op het moment dat je als mensheid gelooft dat je de Übermensch bent houdt de creatieve drang weer op totdat er een nieuwe Zarathustra opstaat die de boel weet tot leven brengt en er weer een nieuwe wil tot groei ontstaat.
Oftewel Nietzsche ziet 'waarheid' en 'geloof' als tegenovergesteld; en als manieren om waarheid te verkrijgen noemt hij rede, kennis en geduldig onderzoek. Het lijkt me dat dit aangeeft dat hij niet denkt dat de waarheid relatief is.
Dat is nog voor zijn "hour of great contempt". Dan twijfelt hij nog niet de absolute doelen van de rede, maar daarna:
The hour when ye say: "What good is my reason! Doth it long for knowledge as the lion for his food? It is poverty and pollution and wretched self-complacency!"
Rede zonder liefde/passie/enthousiasme is dus even dood als al het andere. De rede behoeft dus een reden, doelloos kennis verzamelen leidt tot niets.
Mijn uitleg van deze passage is dus duidelijk heel anders dan die van jou. :) Ik zie eigenlijk niet echt verwijzingen naar een hoger doel, of een door anderen ontworpen doel?
Onze interpretatie verschilt niet veel, ik leg alleen meer de nadruk op de complete verandering van waardevoorstellingen die er plaatsvindt (dat compassie voorbeeld voor Sandalf bv.). Ik volg hierbij vrij letterlijk de study guide:

[quote]
"The hour of the great contempt" is for Nietzsche a way of describing the point at which one realizes that one's earlier ideals were petty and mean, and aims for something higher. What is the effect of his constantly using the possessive pronoun in speaking of "your happiness," "your reason," and "your virtue?" Why does he criticize pity?
[/quote]



Nietzsche wil ons leren dat geluk, rede, deugdzaamheid enz. geen absolute waarden zijn, en dat medelijden dat tot zelfvernietiging leidt meelijwekkend is. Weg met alle "hogere" waardes van de religie.

<edit>
Toch ff de verschillen:
Mijn rechtvaardigheid, waarom is zij voor mij geen brandstof, waarom word ik niet wild van haar?
Welk nut heeft mijn rechtvaardigheid! Ik zie niet (in) dat ik aanstichter en brandstof ben. De rechtvaardigen echter, zijn aanstichter en brandstof!

(Hierbij interpreteer ik dus aanstichter als dader en brandstof als slachtoffer; merk het verschil op tussen "mijn rechtvaardigheid" en "de rechtvaardigen".)
Mijn medelijden, waarom lijd ik daar eigenlijk niet aan?
Welk nut heeft mijn medelijden! Is medelijden niet het kruis waaraan de "minnaar der mensen" genageld werd? Maar mijn medelijden is geen kruisiging.

(Merk weer het verschil op tussen "mijn medelijden" en "(het) medelijden".)
</edit>

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Op zondag 14 oktober 2001 04:58 schreef mietje het volgende:
Rede zonder liefde/passie/enthousiasme is dus even dood als al het andere. De rede behoeft dus een reden, doelloos kennis verzamelen leidt tot niets.
Hoho! Dat zegt Zarathustra niet!

Tenminste, het eerste wel, achter rede moet passie zitten, maar dat betekent niet dat rede daarom een reden moet hebben.

Het is best mogelijk om zeer gepassioneert doelloos kennis te verzamelen.

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Confusion
  • Registratie: April 2001
  • Laatst online: 01-03-2024

Confusion

Fallen from grace

Diadem schreef:
Het is best mogelijk om zeer gepassioneert doelloos kennis te verzamelen.
Dat doen we tenslotte allemaal ;)

Wie trösten wir uns, die Mörder aller Mörder?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op maandag 15 oktober 2001 15:26 schreef Diadem het volgende:
Hoho! Dat zegt Zarathustra niet!

Tenminste, het eerste wel, achter rede moet passie zitten, maar dat betekent niet dat rede daarom een reden moet hebben.

Het is best mogelijk om zeer gepassioneert doelloos kennis te verzamelen.
Vergeet niet dat Zarathustra's definitie van passie "levenslust" is, alle vormen van "wil tot macht". Die passie beinhoudt daarmee een doel/reden. Gepassioneerd en tegelijk doelloos is volgens Zarathustra dus niet mogelijk. Wat Zarathustra wil, is onze "fake" passie die naar absolute doelen hongert vervangen door echte "levenslust", die ons overleven en onze ontwikkeling bevordert.

Merk daarbij op dat Also Sprach meer dan honderd jaar oud is; en toen dachten mensen nog veel absoluter dan nu. Toch blijven er ook nu duidelijk sporen van dat absolute denken herkenbaar. Wij verachten bv. het lichaam niet meer zo als we dat honderd jaar geleden deden, en kunnen tegenwoordig al redelijk normaal discussieeren over godsdienstvragen. Toch blijven mensen geloven in een absolute "Waarheid" zonder verder doel...

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Rede zonder liefde/passie/enthousiasme is dus even dood als al het andere. De rede behoeft dus een reden, doelloos kennis verzamelen leidt tot niets.
Niet helemaal. Uit het feit dat de rede be-oefend moet worden door passie volgt niet dat de rede een reden nodig heeft. Als jij door een waanzinnige en harde liefde voor de waarheid gegrepen wordt en dus de rede gebruikt, is dat goed. Er hoeft niet nog een doel achter te zitten - hoe zou dat ook kunnen, steeds overal een doel achter zoeken? Dan kom je of in een oneindige recessie, of, helemaal verschrikkelijk :) , bij god.
Nietzsche wil ons leren dat geluk, rede, deugdzaamheid enz. geen absolute waarden zijn, en dat medelijden dat tot zelfvernietiging leidt meelijwekkend is. Weg met alle "hogere" waardes van de religie.
Maar net zeg je dat de rede nog een hogere waarde nodig heeft? Hoe rijm je dat met je opvatting dat Nietzsche teden absolute waardeb is? Overigens is medelijden niet meelijwekkend, hoop ik. :) Anders kom je in een oneindige cirkel van zelfvernietiging terecht.
Toch ff de verschillen:
Uhm, het was niet mijn bedoeling om te vertalen maar om te parafraseren. Het waren inderdaad geen exacte vertalingen, maar dat dacht ik ook niet.

Ik zal vanavond het volgende stuk posten.

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op zaterdag 13 oktober 2001 17:18 schreef Lord Daemon het volgende:
O, heb ik je er nog niet van kunnen overtuigen dat jouw objectieve moraal iets heel anders is dan een gewone moraal, en dat het sowieso niemand boeit om die objectieve moraal te volgen? :) Enne... wie is die tweede persoon? ;)
Die 2e persoon is Arnoud, een vriend van me van de middelbare school. Met hem heb ik in de Stairway best vaak zitten discussieren en hij wilde ook nooit aannemen dat er een objectieve moraal bestaat.

Ik ben het helemaal met je eens dat iedereen alleen zijn eigen moraal volgt, maar toch ben ik ervan overtuigd dat mijn moraal een objectieve definitie van goed en fout is, ook al heeft (waarschijnlijk) niemand deze moraal als persoonlijke moraal, toch boeit het mij wel in hoeverre de beslissingen van mensen overeen komen met die objectieve 'moraal'. Ik kan me zelfs voorstellen dat er mensen zijn die ernaar streven, om zoveel mogelijk hun persoonlijke moraal op de objectie moraal aan te laten sluiten (ze hebben het als doel om Goed te leven). Sterker nog, ik ben een van die mensen :).
ik:
Volgens mij is het dan ook zo dat als je eenmaal een goede kennis van die moraal hebt en je hebt het lef om ernaar te leven, dat je dan boven die persoonlijke overwegingen uitgestegen bent.

LD:
Dus ook boven je eigen smaak, je eigen behoeftes, je eigen liefde en haat, je eigen lusten en angsten.. in andere woorden: boven alles wat jou tot jou maakt? Ben je dan nog wel jezelf? Of ben je dan het 'rationele subject' van de verlichtingsfilosofen; een wezen zonder emoties dat bestuurd wordt door logica alleen?
Volgens mij valt dat best mee, want als je naar de objectieve moraal leeft, dan behoren jouw persoonlijke doelen daar ook toe (even veel als die van andere mensen). Het verschil is wel dat je VEEL meer invloed op je eigen leven hebt, dan op dat van anderen en je kent je eigen doelen ook het beste, dus in veel gevallen is het nog steeds het beste om je eigen doelen na te streven.
Ik denk dat Nietzsche denkt dat er wel algemene waarheden bestaan. Maar ik denk ook dat hij denkt dat niemand ooit de aanspraak zal kunnen, of mogen, maken dat hij een waarheid volledig heeft doorgrond, dat hij iets zeker weet. Dogmatiek is Nietzsche vreemd. Bij het zoeken naar waarheid kunnen we ons niet, zoals de verlichtings-filosofen dachten, onafhankelijk maken van onze emoties, onze smaak, etcetera.

Hoe kan iemand dan ooit de perfecte waarheid weten? Toch kan je wel dicht bij waarheid komen, en die hoeft zeker niet persoonlijk te zijn. Je zal Nietzsche niet horen zeggen dat de waarheid van een uitspraak als "God bestaat" persoonsgebonden is.
Ik ben het hier eens met de verlichtigsfilosofen. Denk aan wiskundige waarheid. Bij het zoeken daarnaar is het alleen nodig een bewijs te vinden voor een bepaalde stelling. Daar komt geen enkele smaak of emotie aan te pas (behalve het eureka-gevoel als 't eenmaal gelukt is :)).

Bij sommige minder exacte wetenschappen denk ik dat het vaak erg moeilijk is om jezelf van je eigen emoties en smaak los te koppelen, maar ik wil niet zeggen dat het fundamenteel onmogelijk is. Ik ben dan ook van mening dat er wel degelijk zoiets bestaat als een objectieve Waarheid over alle dingen.

Het is dus volgens mij wel mogelijk om naar waarheid te zoeken, zonder je emoties of smaak of andere persoonlijke zaken een rol te laten spelen. Het is daarentegen NIET mogelijk om zonder emoties, smaak etc. beslissingen te nemen, want al je beslissingen neem je op grond van je persoonlijke moraal. De vraag is dus: neem je beslissingen bij het zoeken van waarheid, of zoek je en liggen de antwoorden al vast? Ik denk het tweede.
Waarom is het absoluut goed om de rode pil te kiezen? het is altruistisch, maar is het absoluut goed? Hoe bepaal je of iets absoluut goed is?
Daar heb ik een heel leuk idee over. Een objectieve doelenmoraal die rekening houdt met alle doelen van alle mensen op alle tijden ;).
Oftewel Nietzsche ziet 'waarheid' en 'geloof' als tegenovergesteld; en als manieren om waarheid te verkrijgen noemt hij rede, kennis en geduldig onderzoek. Het lijkt me dat dit aangeeft dat hij niet denkt dat de waarheid relatief is.
Maar toch mag niemand zeggen dat hij een waarheid volledig doorgrond heeft en dat hij iets zeker weet? Nouja, eigenlijk ben ik het wel met hem eens dat dat ook vrij moeilijk is en eigenlijk is het alleen voor wiskundigen is weggelegd :). En zelfs dan moet je nog oppassen voor tegenspraken, want volgens Godel ben je nooit met zekerheid van ze af...

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op maandag 15 oktober 2001 15:26 schreef Diadem het volgende:
Het is best mogelijk om zeer gepassioneert doelloos kennis te verzamelen.
Nee, dat is volstrekt onmogelijk, ik denk zelfs dat het fundamenteel onmogelijk is om ook maar IETS doelloos te doen (behalve dan dingen die je onbeuwst doet, maar dat zijn ook niet echt keuzes).

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op maandag 15 oktober 2001 16:49 schreef Lord Daemon het volgende:
Er hoeft niet nog een doel achter te zitten - hoe zou dat ook kunnen, steeds overal een doel achter zoeken? Dan kom je of in een oneindige recessie, of, helemaal verschrikkelijk :) , bij god.
Je zoekt weer absolute doelen. Nietzsche redeneert dat de mens maar zolang doelen nastreven kan als hij bestaat. Doelen nastreven die het bestaan van de mensheid in gevaar brengen zijn dus het dichtste wat bij "slecht" komt, doelen nastreven die dat bestaan bevorderen zijn dichtbij "goed". Nietzsche betrekt alles op de mens, ook waarheid. Als "de waarheid" een gevaar voor de mens vormt, dan moeten we een andere waarheid scheppen. Waarheid behoeft een (menselijk) doel.

Waarheid wordt door de mens gemaakt, niet ontdekt; zelfs niet in de wetenschap. De wetenschap creert modellen van delen van de werkelijkheid en waarheden worden aan die modellen ontleend. Soms worden er conflicterende modellen gebruikt om elkaar aan te vullen (golf- vs. deeltjesmodellen). Waar blijft de absolute "echte" waarheid?
Maar net zeg je dat de rede nog een hogere waarde nodig heeft? Hoe rijm je dat met je opvatting dat Nietzsche teden absolute waardeb is?
Zoals al gezegd, rede moet niet schadelijk maar bevorderlijk zijn voor de mens. Hiermee valt Nietzsche de verlichtingsdenkers aan.
Overigens is medelijden niet meelijwekkend, hoop ik. :) Anders kom je in een oneindige cirkel van zelfvernietiging terecht.
Dat is exact Nietzsches kritiek op medelijden. Als je de zelfvernietiging van anderen zo zielig vindt dat je jezelf daarmee vernietigt, dan vinden anderen jou ook weer enorm zielig of heldhaftig (voorbeeldig). Dit soort medelijden als "goed" beschouwen/verklaren is dus niet bepaald houden van het leven.
Uhm, het was niet mijn bedoeling om te vertalen maar om te parafraseren. Het waren inderdaad geen exacte vertalingen, maar dat dacht ik ook niet.
Ok, maar ik vond die verschillen wel groot, ze worden algemeen toch opgevat als kritiek aan "hogere" rechtvaardigheid en zelfvernietigend medelijden.
Ik zal vanavond het volgende stuk posten.
Ik hoop dat er wel nog wat mensen meedoen voor de rest ;)

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Gideon
  • Registratie: Augustus 2001
  • Laatst online: 22:38
Op maandag 15 oktober 2001 17:44 schreef mietje het volgende:

[..]


Ik hoop dat er wel nog wat mensen meedoen voor de rest ;)
Hmm... ik zou wel willen, maar Nietzsche is voor mij nog té onbekend om erover mee te praten (alhoewel de stof me wel interesseert).

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Ik ben het helemaal met je eens dat iedereen alleen zijn eigen moraal volgt, maar toch ben ik ervan overtuigd dat mijn moraal een objectieve definitie van goed en fout is, ook al heeft (waarschijnlijk) niemand deze moraal als persoonlijke moraal, toch boeit het mij wel in hoeverre de beslissingen van mensen overeen komen met die objectieve 'moraal'. Ik kan me zelfs voorstellen dat er mensen zijn die ernaar streven, om zoveel mogelijk hun persoonlijke moraal op de objectie moraal aan te laten sluiten (ze hebben het als doel om Goed te leven).
Mag ik hier uit concluderen dat aangezien je een aanhanger bent van de kuddegeest? Dat je dus denkt dat de meerderheid altijd het hoogste doel bepaalt, datgene waarnaar een ieder zou moeten streven? Als dat het geval is noem ik jouw moraal niet alleen nutteloos, maar vooral ook gevaarlijk. Je offert je eigen doelen aan de (wan)smaak van de velen.
Ik ben het hier eens met de verlichtigsfilosofen. Denk aan wiskundige waarheid. Bij het zoeken daarnaar is het alleen nodig een bewijs te vinden voor een bepaalde stelling. Daar komt geen enkele smaak of emotie aan te pas (behalve het eureka-gevoel als 't eenmaal gelukt is ).
Ts! Ik dacht dat je bij Infinity and the Mind wel geleerd had dat de 'waarheid' van wiskundige stelling aan grote discussies onderhevig is. :) Naar mijn mening wordt de keuze tussen finitisme, platonisme, Hilbertiaans formalisme, intuitionisme, etcetera vooral bepaald door smaak. Zelfs de wiskunde is hier dus niet vrij van. Daarnaast mag je mijn stelling eventueel wel verplaatsen naar het gebied van de realiteit, waar de wiskunde dus niet onder valt.
De vraag is dus: neem je beslissingen bij het zoeken van waarheid, of zoek je en liggen de antwoorden al vast? Ik denk het tweede.
Niet helemaal. Er is een objectief element, maar de interpretatie van je waarnemingen wordt bepaald door je zelf, je bewustzijn. Als jij een geheel andere hersenstructuur had zou je ongetwijfeld over sommige dingen tot andere conclusies komen. Ook geldt dat iedere waarneming theorie-gebonden is; als je bubbeltjes ziet in de versneller van CERN, zie je dan het Z-boson? Nee, dat zie je alleen als je al van te voren bekend was met de theorie van het Z-boson, anders zie je gewoon bubbeltjes. :) Maar dit geldt ook voor de meest elementaire waarnemingen. Als je nog eens niets te doen hebt kan je in blok 4 (geloof ik) het 2e-jaars natuurkunde vak "Filosofie van de Natuurkunde" volgen. :)
Daar heb ik een heel leuk idee over. Een objectieve doelenmoraal die rekening houdt met alle doelen van alle mensen op alle tijden/
Ook die in het verleden? Ook die buiten je waarnemingshorizon? Ook andere wezens dan mensen? Ook 'gekken'? Ook Hitler?
Nee, dat is volstrekt onmogelijk, ik denk zelfs dat het fundamenteel onmogelijk is om ook maar IETS doelloos te doen (behalve dan dingen die je onbeuwst doet, maar dat zijn ook niet echt keuzes).
Ik denk dat doelloos iets minder strak is bedoeld dan jij het opvat. Overigens denk ik dat 'keuze' ongeveer zo gedefinieerd is dat het altijd een doel met zich meebrengt, of niet? :) Een keuze impliceert een keuze-criterium, en een criterium impliceert een doel.
Nietzsche betrekt alles op de mens, ook waarheid. Als "de waarheid" een gevaar voor de mens vormt, dan moeten we een andere waarheid scheppen.
Nietzsche vindt het anders heel mooi als iemand aan de complete 'onderwerping' aan een van zijn deugden ten gronde gaat; en waarheidszin is een van de deugden.
Dat is exact Nietzsches kritiek op medelijden. Als je de zelfvernietiging van anderen zo zielig vindt dat je jezelf daarmee vernietigt, dan vinden anderen jou ook weer enorm zielig of heldhaftig (voorbeeldig). Dit soort medelijden als "goed" beschouwen/verklaren is dus niet bepaald houden van het leven.
Het cyclische element is volgens mij geen integraal onderdeel van de Nietzscheaanse kritiek op het medelijden.

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
<font size=+1>Zarathustra's Prologue</font>

4

<font color="AA0000">Zarathustra, however, looked at the people and wondered. Then he spake thus:

Man is a rope stretched between the animal and the Übermensch- a rope over an abyss.

A dangerous crossing, a dangerous wayfaring, a dangerous looking-back, a dangerous trembling and halting.

What is great in man is that he is a bridge and not a goal: what is lovable in man is that he is an over-going and a down-going.

I love those that know not how to live except as down-goers, for they are the over-goers.

I love the great despisers, because they are the great adorers, and arrows of longing for the other shore.

I love those who do not first seek a reason beyond the stars for going down and being sacrifices, but sacrifice themselves to the earth, that the earth of the Übermensch may hereafter arrive.

I love him who liveth in order to know, and seeketh to know in order that the Übermensch may hereafter live. Thus seeketh he his own down-going.

I love him who laboureth and inventeth, that he may build the house for the Übermensch, and prepare for him earth, animal, and plant: for thus seeketh he his own down-going.

I love him who loveth his virtue: for virtue is the will to down-going, and an arrow of longing.

I love him who reserveth no share of spirit for himself, but wanteth to be wholly the spirit of his virtue: thus walketh he as spirit over the bridge.

I love him who maketh his virtue his inclination and destiny: thus, for the sake of his virtue, he is willing to live on, or live no more.

I love him who desireth not too many virtues. One virtue is more of a virtue than two, because it is more of a knot for one's destiny to cling to.

I love him whose soul is lavish, who wanteth no thanks and doth not give back: for he always bestoweth, and desireth not to keep for himself.

I love him who is ashamed when the dice fall in his favour, and who then asketh: "Am I a dishonest player?"- for he is willing to succumb.

I love him who scattereth golden words in advance of his deeds, and always doeth more than he promiseth: for he seeketh his own down-going.

I love him who justifieth the future ones, and redeemeth the past ones: for he is willing to succumb through the present ones.

I love him who chasteneth his God, because he loveth his God: for he must succumb through the wrath of his God.

I love him whose soul is deep even in the wounding, and may succumb through a small matter: thus goeth he willingly over the bridge.

I love him whose soul is so overfull that he forgetteth himself, and all things are in him: thus all things become his down-going.

I love him who is of a free spirit and a free heart: thus is his head only the bowels of his heart; his heart, however, causeth his down-going.

I love all who are like heavy drops falling one by one out of the dark cloud that lowereth over man: they herald the coming of the lightning, and succumb as heralds.

Lo, I am a herald of the lightning, and a heavy drop out of the cloud: the lightning, however, is the Übermensch.</font>

De StudyGuide:

4: The tightrope walker is a fairly obvious metaphor, spelled out by Zarathustra, of humanity in the process of transformation (going over) from the current stage of human consciousness to a more advanced stage. The speech that Zarathustra gives is clearly modeled on the Beatitudes (see Matthew 5:1-12). In what way does he think being "a great despiser" is a positive act? What is the difference between loving virtue in general and loving one's own virtue ? What is it about the latter that Nietzsche approves of? Paraphrase into plain English this statement: "I love him who casts golden words before his deeds and always does even more than he promises." Why does he praise "going under?" In what way do these various people prepare for the development of the overman?

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

In hoeverre heeft Nietzsche het met zichzelf geschopt eigenlijk?

Hij heeft voor zover ik weet een x-aantal boeken geschreven, dat terzijde.

Is hij getrouwd geweest? heeft hij lang geleefd?

Ik heb altijd het idee dat zulke intelligente mensen relatief gezien minder lang leven dan mensen die minder nadenken dan dat zij doen.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

offtopic:
Vraagt zich ff af waarom ie nou zo aan het klooien is.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op maandag 15 oktober 2001 20:47 schreef Lord Daemon het volgende:
Mag ik hier uit concluderen dat aangezien je een aanhanger bent van de kuddegeest? Dat je dus denkt dat de meerderheid altijd het hoogste doel bepaalt, datgene waarnaar een ieder zou moeten streven? Als dat het geval is noem ik jouw moraal niet alleen nutteloos, maar vooral ook gevaarlijk. Je offert je eigen doelen aan de (wan)smaak van de velen.
Ik lees hierin dat jij jouw smaak als superieur aan die van anderen ziet. Is het dan niet zo dat iedereen de vrije keuze zou moeten hebben zijn eigen smaak te hebben?

Ik denk echter zeker niet dat iedereen zou moeten streven naar de doelen van de massa! Iedereen heeft zijn eigen doelen en is in eerste instantie verantwoordelijk voor het bereiken van die doelen. Het is alleen zo dat de massa vaak veel te snel tevreden is met iets. Zij neemt veel te snel protestloos iets aan, vaak zelfs zonder na de denken of het wel met hun werkelijke doelen overeen komt. Daardoor lijkt het vaak dat de massa een wansmaak heeft, maar in feite komt dat doordat ze geen goede kennis hebben van hun werkelijke doelen. De beste manier om te streven naar een betere maatschappij is denk ik door de mensen in te laten zien dat ze in feite andere doelen hebben, niet door ze onwillend jouw doelen op te dringen. Jouw moraal kan in dat opaicht evengoed gevaarlijk worden geacht. :P
Ts! Ik dacht dat je bij Infinity and the Mind wel geleerd had dat de 'waarheid' van wiskundige stelling aan grote discussies onderhevig is. :) Naar mijn mening wordt de keuze tussen finitisme, platonisme, Hilbertiaans formalisme, intuitionisme, etcetera vooral bepaald door smaak. Zelfs de wiskunde is hier dus niet vrij van. Daarnaast mag je mijn stelling eventueel wel verplaatsen naar het gebied van de realiteit, waar de wiskunde dus niet onder valt.
De waarheid van wiskundige stellingen is niet zozeer aan discussie onderhevig, alleen de doelstelling en de interpretatie van de wiskunde. Je zult Brouwer niet horen zeggen dat Cantor's theorie onwaar is. Hij kan er alleen niets mee, omdat het niet met zijn intuïtie overeen komt. Even zo kan Hilbert weer weinig met het idee van Brouwer over hoe je het cijfer 2 kan construeren uit idee dat de tijd valt te verdelen in het heden en het verleden, omdat dat niet mooi te formaliseren valt. Hij zegt niet dat het onwaar is, hij kan er alleen niets mee.

Godel is echter wel een probleem, omdat die zegt dat je bij ingewikkelde theorieen nooit zeker kan zijn dat je theorie geen tegenspraken bevat... Dat betekent dus dat absolute zekerheid over je wiskunde alleen weggelegd is voor een heel klein stukje van de wiskunde, daarna moeten we maar aannemen dat het goed gaat... Maar het is dan meer een kwestie van vertrouwen in je axioma's. En als je axioma's eenmaal gekozen zijn, dan is een stelling waar als deze bewezen kan worden. Dat laat ERG weinig ruimte voor smaak (misschien alleen nog voor vage stellingen die buiten je theorie liggen zoals de Continuum Hypothese).

Wat betreft waarheid zoeken in de realiteit, daar ben ik het wel met je eens dat er, omdat waarnemingen subjectief zijn, nooit gezegd kan worden dat je iets met absolute zekerheid weet.
Ook die in het verleden? Ook die buiten je waarnemingshorizon? Ook andere wezens dan mensen? Ook 'gekken'? Ook Hitler?
Hmm... Als je alle mensen uit het verleden ook meeneemt dan wordt het best wel een chaos... Maar zeg nou zelf: houden jouw doelen op te bestaan als je dood bent? Volgens mij niet... Dus eigenlijk zou ik mensen uit het verleden wel mee moeten nemen, maar alleen in beperkte mate, omdat ze om hun werkelijke doelen te weten ook een grondige kennis van onze huidige maatschappij zouden moeten hebben... En je kan misschien ook wel concluderen dat wij nu een betere kennis van de huidige maatschappij hebben, waardoor wij het nu voor het zeggen hebben.

Van wezens buiten onze waarnemingshorizon is het onmogelijk hun doelen te kennen, dus is het ook onmogelijk daarmee rekening te houden. Toch is het ook goed als zij hun doelen bereiken, dus waarom niet: neem die ook maar mee.

Ik vind dat gekken op zich evenveel recht hebben op geluk en het bereiken van hun doelen hebben als anderen, maar als dat andere mensen schaadt dan niet natuurlijk.

Hitler kan er best baat bij hebben als er nu ineens weer een jodenvervolging op gang komt, maar de negatieve effecten daarvan overschaduwen de positieve volledig.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Moet ff zijn resolutie aanpassen, die knopjes zitten op dit moment wel erg dicht op elkaar.

By the way mods: waar is die optie om je bericht te bekijken voordat je 'm post gebleven?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

I love those that know not how to live except as down-goers, for they are the over-goers.
Deze vind ik een beetje vaag. Hoe kan hij een onderscheid maken tussen downgoers en overgoers als hij zegt dat ze hetzelfde zijn? :?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
In hoeverre heeft Nietzsche het met zichzelf geschopt eigenlijk?
Hij heeft voor zover ik weet een x-aantal boeken geschreven, dat terzijde.

Is hij getrouwd geweest? heeft hij lang geleefd

Ik heb altijd het idee dat zulke intelligente mensen relatief gezien minder lang leven dan mensen die minder nadenken dan dat zij doen.
In dit geval zeker. :) Even checken of ik een levensbeschrijving van Nietzsche online kan vinden.
Nietzsche was born in Röcken, Prussia. His father, a Lutheran minister, died when Nietzsche was five, and Nietzsche was raised by his mother in a home that included his grandmother, two aunts, and a sister. He studied classical philology at the universities of Bonn and Leipzig and was appointed professor of classical philology at the University of Basel at the age of 24. Ill health (he was plagued throughout his life by poor eyesight and migraine headaches) forced his retirement in 1879. Ten years later he suffered a mental breakdown from which he never recovered. He died in Weimar in 1900.
Is wel erg kort, ik zoek even verder.

O kijk, ga maar eens naar http://users.compaqnet.be/cn127103/

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 23375

Ook die in het verleden?
Dit is mijn eerste kennismaking met werk van filosofen en ken daarom ook niks van Nietzsche.
Ik vraag me echter wel af of wij (de mensen in het heden) niet de Übermensch van de mens van vroeger zijn?
m.a.w. Is het principe van "de mens moet gepassioneerd zoekend naar waarheden ten onder gaan om zo de Übermensch te scheppen" wel cyclisch?

H'm, toen ik mijn idee van wat Nietzsche nu zegt nog eens terug las, besloop mij de volgende gedachtë:
Als wij de Übermensch scheppen, zijn wij dan niet de God van de Übermensch (en evt. onze voorvaderen onze God)?
Zijn wij allen dan niet één (doel)scheppend wezen?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Lord Daemon:

Even terzijde, naar aanleiding van de moraal-discussie die hier weer de kop op steekt. Ik ben tot de conclusie gekomen dat jouw definitie van moraal zinloos is.

laten we haar eens onder de loep nemen:

Een actie is moreel goed als zij jouw doelen dichterbij brengt

Ik denk dat we een kleine aanpassing moeten maken in deze definitie. Immers, we zijn het er allemaal overeens dat bij moraal het doel telt, niet het resultaat. (Als ik struikel over een stoeptegel, en daardoor mijn kop stoot, wat dus niet mijn doel was, is dat daarmee geen moreel slechte actie. Het is stom, maar niet immoreel). Dus ik zou moraal volgens jouw definitie willen herdefinieren naar:

Een actie is moreel goed als zij de intentie heeft jouw doelen dichterbij te brengen

Hier komen we echter in de problemen, want het hele idee van een (bewuste) actie is dat zij jouw doelen dichterbij brengt. Elke bewust genomen actie heeft de intentie jouw doelen dichterbij te brengen, anders had je die actie niet ondernomen. En daarmee is elke actie dus, per definitie moreel goed.

Hiermee heb je moraal tot een volkomen zinloos begrip gemaakt.

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Ik denk daarom dat we een nieuwe definitie van moraal nodig hebben. Eentje die denk ik ook neerkomt op wat Nietzsche voor ogen heeft.

Een actie is moreel goed als jij haar moreel goed vindt

PS: Ik kreeg kritiek dat dit een open deur is. Welnu, dat snap ik zelf ook, maar dat is bezijden het punt.

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 37753

Op dinsdag 16 oktober 2001 01:19 schreef Diadem het volgende:
Ik denk daarom dat we een nieuwe definitie van moraal nodig hebben. Eentje die denk ik ook neerkomt op wat Nietzsche voor ogen heeft.

Een actie is moreel goed als jij haar moreel goed vindt

PS: Ik kreeg kritiek dat dit een open deur is. Welnu, dat snap ik zelf ook, maar dat is bezijden het punt.
Tsja, als we nu toch bezig zijn..

Elke zin die begint met "Een actie is moreel goed, als .."
impliceert mijns inziens het bestaan van een objectieve
moraal, wat dus tegen Nietzsches gedachten ingaat.
Heeft hij ook niet ooit gezegd dat er geen morele fenomenen
zijn, maar slechts morele interpretaties van fenomenen?
Dus zou het waarschijnlijk nog beter zijn om te zeggen:

"Er bestaan geen morele acties, slechts morele
interpretaties van acties"

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op dinsdag 16 oktober 2001 01:09 schreef Diadem het volgende:
Lord Daemon:

Even terzijde, naar aanleiding van de moraal-discussie die hier weer de kop op steekt. Ik ben tot de conclusie gekomen dat jouw definitie van moraal zinloos is.

laten we haar eens onder de loep nemen:

Een actie is moreel goed als zij jouw doelen dichterbij brengt

Ik denk dat we een kleine aanpassing moeten maken in deze definitie. Immers, we zijn het er allemaal overeens dat bij moraal het doel telt, niet het resultaat. (Als ik struikel over een stoeptegel, en daardoor mijn kop stoot, wat dus niet mijn doel was, is dat daarmee geen moreel slechte actie. Het is stom, maar niet immoreel). Dus ik zou moraal volgens jouw definitie willen herdefinieren naar:

Een actie is moreel goed als zij de intentie heeft jouw doelen dichterbij te brengen

Hier komen we echter in de problemen, want het hele idee van een (bewuste) actie is dat zij jouw doelen dichterbij brengt. Elke bewust genomen actie heeft de intentie jouw doelen dichterbij te brengen, anders had je die actie niet ondernomen. En daarmee is elke actie dus, per definitie moreel goed.

Hiermee heb je moraal tot een volkomen zinloos begrip gemaakt.
Dus je neemt LD's moraal, verandert die en komt vervolgens tot de conclusie dat je er een volkomen zinloos begrip van hebt gemaakt. Niet echt constructief lijkt me :).

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Op dinsdag 16 oktober 2001 01:09 schreef Diadem het volgende:
Lord Daemon:

Even terzijde, naar aanleiding van de moraal-discussie die hier weer de kop op steekt. Ik ben tot de conclusie gekomen dat jouw definitie van moraal zinloos is.

laten we haar eens onder de loep nemen:

Een actie is moreel goed als zij jouw doelen dichterbij brengt

Ik denk dat we een kleine aanpassing moeten maken in deze definitie. Immers, we zijn het er allemaal overeens dat bij moraal het doel telt, niet het resultaat. (Als ik struikel over een stoeptegel, en daardoor mijn kop stoot, wat dus niet mijn doel was, is dat daarmee geen moreel slechte actie. Het is stom, maar niet immoreel). Dus ik zou moraal volgens jouw definitie willen herdefinieren naar:

Een actie is moreel goed als zij de intentie heeft jouw doelen dichterbij te brengen
Dat lijkt me niet de goede manier om het te herdefinieren. Neem als herdefinitie:

Een bewuste actie is moreel goed als zij jouw doelen dichterbij brengt; een onbewuste actie heeft niets met moraal te maken.

Dit is eigenlijk wat ik al bedoelde, maar omdat actie ruimer opgevat kan worden dat ik het bedoelde heb ik het even gespecifieerd.
Hier komen we echter in de problemen, want het hele idee van een (bewuste) actie is dat zij jouw doelen dichterbij brengt. Elke bewust genomen actie heeft de intentie jouw doelen dichterbij te brengen, anders had je die actie niet ondernomen. En daarmee is elke actie dus, per definitie moreel goed.
Dat is sowieso niet waar. Stel, ik heb onwijze zin om iemand op z'n bek te slaan; dat is een van mijn doelen, en ik sla hem op z'n bek. Per definitie moreel goed? Welnee. Want nu slaat hij mij op m'n bek, en ik kom erachter dat ik door mijn actie een ander doel van mij, geen pijn hebben, wel heel ver achter me heb gelaten. Netto-resultaat van deze bewuste actie is dat ik m'n doelen niet beter heb bereikt, integendeel. Dus ook in jouw definitie is moraal nog geen zinloos begrip. Bovendien, zelfs als het wel zo is dat iedere actie die je onderneemt je doelen dichterbij brengen, geeft de net door jou gedefinieerde moraal nog steeds een criterium om de acties van anderen te evalueren.

Je bewijs van de zinloosheid van mijn moraal loopt dus op 3 punten stuk. :)

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Op dinsdag 16 oktober 2001 02:04 schreef nronaldvdberg het volgende:

[..]

Tsja, als we nu toch bezig zijn..

Elke zin die begint met "Een actie is moreel goed, als .." impliceert mijns inziens het bestaan van een objectieve moraal, wat dus tegen Nietzsches gedachten ingaat.
Dit is niet geheel waar. Ik bedoel namelijk met 'een actie is moreel goed' 'een actie is naar mijn mening moreel goed'; een objectieve moraal bedoelt met 'een actie is moreel goed' 'een actie is objectief gezien moreel goed'. De zinssnede 'een actie is moreel goed' kan dus zowel in een subjectieve als in een objectieve moraal gebruikt worden, alleen bedoel je er iets anders mee.
Heeft hij ook niet ooit gezegd dat er geen morele fenomenen zijn, maar slechts morele interpretaties van fenomenen? Dus zou het waarschijnlijk nog beter zijn om te zeggen:

"Er bestaan geen morele acties, slechts morele interpretaties van acties"
Ja, maar dat is in iedere subjectieve moraal natuurlijk sowieso het geval.

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 37753

Ja, je hebt gelijk. Alleen de zinsnede "een actie is moreel
juist" blijft m.i. een beetje onnodig verwarrend.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 27031

Bijna elk boek heeft voor zover ik weet wel een samenvatting, c.q. omschrijving, of moraal.

Ikzelf ken dit boek niet en ik ben eigenlijk ook een beetje verbaasd dat er in de 19e eeuw al dit soort boeken geschreven zijn.

Zou iemand in een paar zinnetjes kunnen vertellen wat de clue is van zijn boek? of is het al af te leiden uit het 4e proloog?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Diadem
  • Registratie: Maart 2000
  • Laatst online: 31-05-2023

Diadem

fossiel

Op dinsdag 16 oktober 2001 13:13 schreef Lord Daemon het volgende:

[..]

Dat lijkt me niet de goede manier om het te herdefinieren. Neem als herdefinitie:

Een bewuste actie is moreel goed als zij jouw doelen dichterbij brengt; een onbewuste actie heeft niets met moraal te maken.
Het ging mij niet om het onderscheid bewust/onderbewust. Dat is weer een geheel andere discussie, die ik graag een keer met je voer, maar die hier niet op zijn plaats is. Het ging mij erom dat je bij moraal altijd moet kijken naar de intentie van een actie, niet naar de actie zelf. Als je door te struikelen een dure chinese vaas breekt op je werk, daardoor ruzie krijgt met je baas en ontslagen wordt, is dat niet in overeenstemming met je doelen. Maar je kunt moeilijk zeggen dat struikelen daarom immoreel is. Hoogstens is het stom.

Maak er dan dus van:

Een bewuste actie is moreel goed als zij de intentie heeft jouw doelen dichterbij te brengen; een onbewuste actie heeft niets met moraal te maken.

Waarmee punt 1 van je kritiek vervalt :-)
Dat is sowieso niet waar. Stel, ik heb onwijze zin om iemand op z'n bek te slaan; dat is een van mijn doelen, en ik sla hem op z'n bek. Per definitie moreel goed? Welnee. Want nu slaat hij mij op m'n bek, en ik kom erachter dat ik door mijn actie een ander doel van mij, geen pijn hebben, wel heel ver achter me heb gelaten. Netto-resultaat van deze bewuste actie is dat ik m'n doelen niet beter heb bereikt, integendeel. Dus ook in jouw definitie is moraal nog geen zinloos begrip.
Hoho, maar nu speel je vals! Je mag niet je doelen halverwege ineens veranderen en dan besluiten dat je actie daarmee moreel niet goed was! Misschien dat hij daarmee achteraf niet goed was, maar op het moment zelf had hij als doel je doelen te verwezelijken, en was hij dus goed.
Bovendien, zelfs als het wel zo is dat iedere actie die je onderneemt je doelen dichterbij brengen, geeft de net door jou gedefinieerde moraal nog steeds een criterium om de acties van anderen te evalueren.

Je bewijs van de zinloosheid van mijn moraal loopt dus op 3 punten stuk. :)
Ok, wat betreft dit punt moet ik je ben ik bang helemaal gelijk geven. Ok, dus een actie van jouzelf is dus idd (bijna) per definitie moreel goed, maar acties van anderen beoordeel je natuurlijk ook adhv je eigen doelen.

Maar mijn definitie bevalt me ook wel :P

Build a man a fire, and he'll be warm for a day. Set a man on fire, and he'll be warm for the rest of his life - Terry Pratchett


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 19806

Wat zeg je van deze formulering:

"Een morele actie is een bewust ondernomen actie waarvan de intentie is dat ze jouw bewust vastgestelde doelen dichterbij brengt."

'Bewust van tevoren vastgesteld', want anders is simpelweg een actie om b.v. je fysieke begeerte te bevredigen ook al een morele, of is dit juist de bedoeling?

'intentie', omdat het kan zijn dat een actie zonder dat het de bedoeling was hele negatieve gevolgen heeft in de zin van dat je weer verder van je doelen vandaan raakt.

Ik zeg verder niet dat ik achter deze definitie van moraal sta, maar als je uitgaat van Nietzsche's/jouw ideeën lijkt hij mij wel goed(?!).

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 17772

Op maandag 15 oktober 2001 21:35 schreef Reggeaman het volgende:
In hoeverre heeft Nietzsche het met zichzelf geschopt eigenlijk?

Hij heeft voor zover ik weet een x-aantal boeken geschreven, dat terzijde.

Is hij getrouwd geweest? heeft hij lang geleefd?

Ik heb altijd het idee dat zulke intelligente mensen relatief gezien minder lang leven dan mensen die minder nadenken dan dat zij doen.
born with brains, doomed to think :)

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Lord Daemon
  • Registratie: Februari 2000
  • Laatst online: 03-06 13:34

Lord Daemon

Die Seele die liebt

Topicstarter
Als je door te struikelen een dure chinese vaas breekt op je werk, daardoor ruzie krijgt met je baas en ontslagen wordt, is dat niet in overeenstemming met je doelen.
Nee, maar het is ook niet bewust. Ik neem althans niet aan dat je denkt "Tsjonge, jonge, ik ga eens even struikelen - hupsakee!" Struikelen is dus een onbewuste actie, en noch moreel noch immoreel. Ademen is vaak ook een onbewuste actie, etcetera.
Hoho, maar nu speel je vals! Je mag niet je doelen halverwege ineens veranderen en dan besluiten dat je actie daarmee moreel niet goed was! Misschien dat hij daarmee achteraf niet goed was, maar op het moment zelf had hij als doel je doelen te verwezelijken, en was hij dus goed.
Ik verander mijn doelen niet; geen pijn hebben was ook toen ik sloeg al een van mijn doelen. Alleen was ik zo stom om niet mijn doelen tegen elkaar af te wegen, zodat ik een immorele actie heb gedaan. Ik kan ook expres een immorele actie doen. Stel dat ik jou je kop in sla met een bijl; dan gaan mijn doelen daar netto echt wel van achteruit. Maar dat betekent niet dat het onmogelijk is dat ik het doe.
Zou iemand in een paar zinnetjes kunnen vertellen wat de clue is van zijn boek? of is het al af te leiden uit het 4e proloog?
Het boek heeft niet een clue van 4 regels. Hoogstens heeft ieder hoofdstuk een clue van vier regels, maar er zijn iets van 80 hoofdstukken + 10 stukken proloog.

Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 13700

Op maandag 15 oktober 2001 20:47 schreef Lord Daemon het volgende:
Nietzsche vindt het anders heel mooi als iemand aan de complete 'onderwerping' aan een van zijn deugden ten gronde gaat; en waarheidszin is een van de deugden.
Ten gronde gaat of ten onder gaat? ;) Er bestaat voor Nietzsche een groot verschil tussen zelfvernietiging en "onder gaan" en zo de weg vrijmaken en voorbereiden voor je opvolgers.

Even wat quotes betreffende de waarheid uit zijn notities (komen allemaal uit die biografie):
"Das Neue an unserer letztigen Stellung zur Philosophie ist eine Überzeugung, die noch kein Zeitalter hatte: daß wir die Wahrheit nicht haben. Alle früheren Menschen 'hatten die Wahrheit'; selbst die Skeptiker" ["What is novel about our recent position towards philosophy is the conviction, that no age had to this point: that we do not have the truth. All earlier peoples 'had the truth'; even the sceptics"] (KGW V-1, p. 382)

Negativer Charakter der "Wahrheit" - als Beseitigung eines Irrthums, einer Illusion. Nun war die Entstehung der Illusion eine Förderung des Lebens - - [Negative character of "truth" - as the elimination of an error, of an illusion. The inception of the illusion however was a demand of life --- --- ] (KGW VII-2, p. 53)

NB. Die bestgeglaubten a priorischen "Wahrheiten" sind für mich - Annahmen bis auf Weiteres z.B. das Gesetz der Causalität sehr gut eingeübte Gewöhnungen des Glaubens, so einverleibt, daß nicht daran glauben das Geschlecht zu Grunde richten würde. Aber sind es deswegen Wahrheiten? Welcher Schluß! Als ob die Wahrheit damit bewiesen würde, daß der Mensch bestehn bleibt! [NB. The most popular, a priori "truths" are for me -- assumptions until further notice, e.g., the law of causality, extremely habitual conventions of belief, so deeply assimilated, that not to believe in them would be the ruin of our kind. What a conclusion! As if truth were proved by the survival of humans!] (KGW VII-2, p. 152)
<edit>
Die tweede is overigens erg dubieus vertaald, het duitse "Förderung" kan zowel "eis" als "vooruitgang" betekenen, net zoals het nederlandse "vordering". Het hier als "demand" vertalen is een beetje raar in het licht van Nietzsches filosofie.
</edit>

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op dinsdag 16 oktober 2001 23:37 schreef Diadem het volgende:
Een bewuste actie is moreel goed als zij de intentie heeft jouw doelen dichterbij te brengen; een onbewuste actie heeft niets met moraal te maken.
Nee, want alle acties die je doet hebben de intentie om je doelen dichterbij te brengen, pas als ze dat ook daadwerkelijk doen kun je zeggen dat je acties moreel goed zijn.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Ivo
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 14-01 18:01

Ivo

Een bewuste actie is moreel goed als zij de intentie heeft jouw doelen dichterbij te brengen; een onbewuste actie heeft niets met moraal te maken.
Moreel goed zijn is toch niet jouw doelen dichterbij brengen. Het is meer iets van de beperkingen op jouw acties om je doelen dichterbij te brengen.

Ik wil rijk zijn (is niet mijn echte doel maar een voorbeeld)! Moet ik dan iedereen die ik tegenkom vermoorden en zijn geld pikken. Nee, want mijn moraal beperkt mij hierin. Mijn moraal zegt dat ik niks ten koste van anderen mag doen, tenzij uit zelfverdediging (ook ff een voorbeeldje).

De moraal is een beperkende factor op je doelgerichte acties!

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 958

Op woensdag 17 oktober 2001 01:17 schreef Lord Daemon het volgende:
Ik verander mijn doelen niet; geen pijn hebben was ook toen ik sloeg al een van mijn doelen. Alleen was ik zo stom om niet mijn doelen tegen elkaar af te wegen, zodat ik een immorele actie heb gedaan. Ik kan ook expres een immorele actie doen. Stel dat ik jou je kop in sla met een bijl; dan gaan mijn doelen daar netto echt wel van achteruit. Maar dat betekent niet dat het onmogelijk is dat ik het doe.
Hmm... Ik vraag me echt af of je bewust tegen je doelen in kan gaan. Volgens mij neem je al je beslissingen op grond van wat je denkt dat je doelen zijn.

Ik kan niet zonder het te willen mijn moeder dood slaan bijvoorbeeld.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 12020

I love those who do not first seek a reason beyond the stars for going down and being sacrifices, but sacrifice themselves to the earth, that the earth of the Übermensch may hereafter arrive.
Dit stukje snap ik niet helemaal, wat wil hij hier precies mee zeggen?

*Mensen moeten niet tot in het oneindige blijven zoeken naar uitvluchten en nog te vinden beweegredenen voordat ze [de waarheid gaan verkondigen] en er daardoor (tijdens hun hele leven) niet meer aan toe komen.

Dit zou ik op zich een goed punt vinden, maar ik heb het idee dat het er net iets anders staat.

*Mensen moeten nu de weg voor de Ubermensch vrijmaken door nu [de waarheid te verkondigen], hoewel ze deze zelf niet meer mee zullen maken.

Hiermee verandert de Ubermensch in een soort geloof en zet hij mensen aan hun kritisch houding aan de kant te zetten (dit is het goede doel, doe het nu maar gewoon). Het lijkt me dat een kritische houding juist noodzakelijk is om op zoek te gaan naar de waarheid en wat moreel goed is.
Pagina: 1 2 3 Laatste