Oorsprong Bigbang

[Verwijderd]

De bigbang theorie wordt door veel wetenschapers omarmd, Maar mijn vraag is , is er ook wel eens onderzoek gedaan naar waar dit heeft plaats gevonden.
Als men terug rekend moet er toch een plek te vinden zijn in het heelal waar dit gebeurd is.
Als deze plek bekend is is er op deze plek nog iets bijzonders te zien ?

Ik krijg bij populair wetenschapelijke uitleg namelijk altijd het idee dat het heelal aan alle kanten van ons even snel uitdijt,
Wat ons in het middelpunt zou plaatsen, en dat wij het middelpunt van het heelal zijn hebben we al eens eerder gedacht.

[silentsnow]

De big bang theorie is een beschrijving van de cosmische evolutie van het universum vanaf een fractie van een seconde na het moment dat het ontstond. De big bang is tevens niet een explosie die plaatsvond op een bepaalde locatie in een al bestaande ruimtelijke uitgestrektheid. Sterker nog, in de verbeterde versie van de big bang theorie, de inflation cosmologie theorie (de big bang theorie is hier onderdeel van), is de big bang slechts één van de fasen van de evolutie van het universum, en zeker niet de eerste.

[Ericston]

Verwijderd schreef op 01 augustus 2004 @ 04:45:
De bigbang theorie wordt door veel wetenschapers omarmd, Maar mijn vraag is , is er ook wel eens onderzoek gedaan naar waar dit heeft plaats gevonden.
Als men terug rekend moet er toch een plek te vinden zijn in het heelal waar dit gebeurd is.
Als deze plek bekend is is er op deze plek nog iets bijzonders te zien ?

Ik krijg bij populair wetenschapelijke uitleg namelijk altijd het idee dat het heelal aan alle kanten van ons even snel uitdijt,
Wat ons in het middelpunt zou plaatsen, en dat wij het middelpunt van het heelal zijn hebben we al eens eerder gedacht.

Correct me if I'm wrong, maar is het niet zo dat het universum de grootte van een speldeknop had en vervolgens begon met uitbreiden. Wat dus zou betekenen dat de big bang overal heeft plaatsgevonden en wat dus volgens natuurkundigen de aanleiding is om te zeggen dat, onafhankelijk van je positie in het universum, alles even snel van je vandaan beweegt (de analogie van de ballon, remember?).

Er is dus geen middelpunt van de big bang, en wij zitten er dus ook niet in.

Voor de grap nog even gegoogled naar "center of the big bang": Where was the center of the Big Bang?

[Nick The Heazk]

quote: Ericston

Correct me if I'm wrong, maar is het niet zo dat het universum de grootte van een speldeknop had en vervolgens begon met uitbreiden. Wat dus zou betekenen dat de big bang overal heeft plaatsgevonden en wat dus volgens natuurkundigen de aanleiding is om te zeggen dat, onafhankelijk van je positie in het universum, alles even snel van je vandaan beweegt (de analogie van de ballon, remember?).

Klopt als een voorhamer

Ik denk dat dit wel eens een hele lange discussie kan worden .
Ik geloof ook niet dat de Big Bang de eerste fase was/is van de ruimtelijke evolutie. Ik geloof namelijk in een pulserend heelal. En dat zullen we meteen eens onderbouwen si. Je hebt toch even tijd hoop ik.

Albert Einstein verrichte veel onderzoek naar de kosmografie en de fysica en chemie hieromtrent. Hij ontdenke dat er in de ruimte een soort kracht moest zijn die het hele heelal bij elkaar 'lijmt'. Hij noemde deze kracht ook Vaccuüm Energy of Donkere Energie (vertaald). Zijn theorie bestond eruit dat indien deze kracht er niet was het heelal niet zomaar kon uitdeien, maar dat het aan een ongelooflijke snelheid uit elkaar zou vallen. Alle zwaartekrachten worden teniet gedaan. Later heeft Einstein deze theorie teruggeroepen en heeft het 'een van zijn grootste blunders genoemd'. Jaren later heeft men hier terug onderzoek naar verricht, en wat blijkt. Einstein had toch gelijk. Met toonde aan door verschillende en onafhankelijke sterrenwachten dat het heelal nog steeds uitdeit, en dat dit proces steeds sneller en sneller gaat. Door een hele reeks onderzoeken heeft men dan weer kunnen aantonen dat er wel degelijk een soort van Vaccuüm Energy moet zijn.

Tot zover Einstein's theorie. Dat verklaard nog niet het pulserende heelal, daarom gaan we nu over naar mijn theorie .

Indien deze Vaccuüm Energie bestaat, en er voor zorgt dat het heelal bij elkaar gehouden wordt, en het heelal toch uitdeint. Volgens de wet van behoud van Energie wil dit meteen zeggen dat er ook geen Vaccuüm Energy wordt bijgemaakt. Dat verklaard uiterdaard het versnellende proces van uitdeien. In het begin was deze kracht verdeeld over het puntje met oneindige dichtheid. Hieruit ontstond de Big Bang. Vervolgens gestuwd door de Big Bang begon het oerheelal uit te deien. Dit proces verliep eerst zeer snel (door de Bag Bang gestuwd) maar na verloop van tijd haalde de Vaccuüm Energy de bovenhand en remde het proces af (stopte het niet, remde het enkel af). Uiteindelijk ontstonden stilaan de sterren en zwaartekrachtvelden ontstonden. Het heelal deide nog weinig uit - doordat de Vaccuüm Energy het goed bij elkaar houd. Maar na jaren en jaren stilletjes uitdeinen met dezelde hoeveelheid Vaccuüm Energy gaat dit proces weer versnellen omdat er relatief minder Vaccuüm Energy is. In de laatste situatie zal er weer een onderdruk gecreëert worden in het 'centrum' van het heelal, en zal een Big Crunch vormen. Eerst verloopt dit inkrimpingsproces zeeeeer snel, en wordt het uiteindelijk weer vertraagd door de Vaccuüm Energy, maar wederom nooit gestopt. Op een bepaald punt zal de dichtheid weer oneindig zijn en volg weer de Big Bang.

Zo, dat klinkt toch niet zo gek of wel .

[Haan]

@Nick: Ik geloof dat men het er tegenwoordig toch over eens is dat het heelal niet pulseert, (voor de duidelijkheid: dat betekent dus dat het heelal op een gegeven moment implodeert en daarna weer opnieuw begint) maar dat het juist eeuwig blijf groeien. Dit omdat de zwaartekracht niet sterk genoeg zou zijn om het hele zaakje bij elkaar te houden. In de praktijk zou dat betekenen dat alles eeuwig van elkaar blijft bewegen, en dat ergens ver in de toekomst alles zo ver van elkaar af is dat je alleen nog maar donker ziet.

_{maar hier gaat het topic eigenlijk niet over bedenk ik me opeens}

[Nick The Heazk]

<sub>Vaccuüm Energy != Zwaartekracht

Voor de rest zijn er 3 strekkingen bij de wetenschappers. Degenen die in een begrensd/oneindig/pulserend heelal geloven. Voor de 3 zijn er bewijzen,en voor de 3 zijn er tegenbewijzen.

Persoonlijk vind ik dit wel on-topic, daar we al bezig waren over de cosmische evolutie. En de Big Bang is hier maar een klein deeltje van</sub>

[Henk007]

Toevallig was vorige week een uitzending van Netwerk gewijd aan het Nederlandse Lofar projekt.

Zo zal LOFAR naar verwachting de eerste telescoop zijn die signalen kan waarnemen van de eerste sterren en melkwegstelsels die na de Oerknal in het vroege Heelal zijn ontstaan

De 'plaats' van de Big Bang zal/kan nooit worden gevonden, zie bovenstaande replies.

[ Voor 3% gewijzigd door Henk007 op 01-08-2004 11:34 ]

[Nick The Heazk]

quote: Warzel

Als deze plek bekend is is er op deze plek nog iets bijzonders te zien ?

Dat doet men door eigenlijk verder in het heelal te kijken. Hoe verder men kijkt hou ouder het licht. Dat vraagt miss om een kleine toelichting (woordspeling ).

Als de zon licht schijnt duurt het zelfs voor het licht een kleine poos eer het de aarde heeft bereikt (een 8-tal minuten). Het zonnelicht dat wij zien, is dus eigenlijk al 8min oud. Indien je nu naar de verste sterren gaat kijken die zich bv op 200milj lichtjaar bevinden, dan zal het licht dat ons berijkt, het licht zijn van 200milj jaar geleden. Dit wil dus ook zeggen dat een deeltje van de sterren dat we nu nog aan de hemel zien, reeds uitgedoofd kunnen zijn.
Op die manier kan men dus ver in het verleden terugkijken. Helaas kan men niet oneindig terugkijken omdat er ook nog het fenomeen van roodverschuiving is, wat er concreet voor zorgt dat men niets meer kan zien van het 'begin'. (Roodverschuiving is het bewijs van het uitdeinende heelal, zie ballonnenanalogie)

[Haan]

Correct me if I'm wrong, maar roodverschuiving komt doordat objecten van ons afbewegen. Hierdoor wordt het kleuren spectrum als het ware uitgerekt, richting rood. (als object naar ons toe bewegen zou er een 'blauwverschuiving' optreden) Hierdoor kan je berekenen met welke snelheid een object van ons af beweegt. Volgens mij heeft dat niets te maken met hoever je 'terug' kan kijken. Dat wordt volgens mij alleen beperkt door de grootte van de telescoop waarmee we kijken.

[Nick The Heazk]

Dat is inderdaad het principe van roodverschuiving, een concreet gevolg daarvan is dat sterren die zeer ver van ons weg zijn, net door die roodverschuiving onwaarneembaar worden.

[Brent]

Uitdijen is misschien ook geen goed woord. Wat is er buiten het heelal? Niks. Dus is het volkomen irrelevant wat de 'afmetingen' van ons heelal zijn of waren, want in vergelijking met buiten het heelal (waar geen afstanden zijn) maakt het niets uit. Dus een evengoede beschrijving van de big bang zou kunnen zijn dat alles steeds kleiner wordt en dat het huidige heelal even groot was als de grote knal toen, dus zitten we in de ruimte waar vroeger de big bang zat.

[ Voor 9% gewijzigd door Brent op 01-08-2004 13:20 ]

[Q]

hantheman.tk schreef op 01 augustus 2004 @ 11:19:
@Nick: Ik geloof dat men het er tegenwoordig toch over eens is dat het heelal niet pulseert, (voor de duidelijkheid: dat betekent dus dat het heelal op een gegeven moment implodeert en daarna weer opnieuw begint) maar dat het juist eeuwig blijf groeien. Dit omdat de zwaartekracht niet sterk genoeg zou zijn om het hele zaakje bij elkaar te houden. In de praktijk zou dat betekenen dat alles eeuwig van elkaar blijft bewegen, en dat ergens ver in de toekomst alles zo ver van elkaar af is dat je alleen nog maar donker ziet.

_{maar hier gaat het topic eigenlijk niet over bedenk ik me opeens}

Sterker nog, het is momenteel de opinie dat het heelal op een gegeven moment steeds sneller zal gaan uitdijen.

[Nick The Heazk]

Met toonde aan door verschillende en onafhankelijke sterrenwachten dat het heelal nog steeds uitdeit, en dat dit proces steeds sneller en sneller gaat. Door een hele reeks onderzoeken heeft men dan weer kunnen aantonen dat er wel degelijk een soort van Vaccuüm Energy moet zijn.

Zoals ik dus reeds stelde .

quote: http://hanteman.tk

In de praktijk zou dat betekenen dat alles eeuwig van elkaar blijft bewegen, en dat ergens ver in de toekomst alles zo ver van elkaar af is dat je alleen nog maar donker ziet.

Niet geheel correct. De energie vh licht in Vacuüm gaat niet verloren, dus zullen we andere sterren steeds blijven zien.
Stel dat je wel gelijk hebt, zouden we nu minder sterren moeten zien dan tijdens de periode van de vorming van het oerheelal, wat dus niet zo is.

[ Voor 43% gewijzigd door Nick The Heazk op 01-08-2004 17:22 ]

[Haan]

Nick The Heazk schreef op 01 augustus 2004 @ 17:17:


Niet geheel correct. De energie vh licht in Vacuüm gaat niet verloren, dus zullen we andere sterren steeds blijven zien.
Stel dat je wel gelijk hebt, zouden we nu minder sterren moeten zien dan tijdens de periode van de vorming van het oerheelal, wat dus niet zo is.

Daar ben ik het niet mee eens. We kunnen sterren zien als ze dichtbij genoeg zijn. Met een telescoop kan je er nog meer zien. Toch zijn er nog miljarden sterren die we niet kunnen zien omdat ze te ver weg staan en waar we alleen radiostraling van op kunnen vangen, of zelfs dat niet.

Dat staat los van het feit of energie al dan niet verloren gaat, de sterren zijn er nog wel, maar ze zijn gewoon te ver weg om nog te kunnen waarnemen.

En hoe onderbouw je dat we nu evenveel sterren zien als, bijvoorbeeld een paar miljoen, of nog langer geleden?

[Nick The Heazk]

Edit2: Sorry voor de monsterpost

Editje:

Ik zal het eens deftig onderbouwen :-).

Om deze onderbouwing te beginnen gaan we ervanuit dat de wet van behoud van energie klopt.

De sterren en andere hemellichaamen nemen en geven energie af. Bij sterren zijnde in lichtenergie. De aarde bijvoorbeeld in warmteenergie. Tussen de zon en de aarde is deze energiebalans perfect in evenwicht. Tussen de zon en Jupiter daarentegen niet, Jupiter geeft nog steeds meer energie af dan hij opvangt.

De wet van behoud van energie stelt dat alle energie die bv. bij een omzettingsreactie vrijkomt behouden blijft. Ook in het heelal vind men energie terug. Deze verplaatst zich van de sterren naar andere hemellichaamen en terug. Wanneer een ster aan het einde van haar bestaan komt zal zij na een heel proces van opzwellen en weer inkrimpen haar buitenste regionen onder de vorm van een nevel afgeven. Wanneer bepaalde sterren op het einde van hun leven exploderen (supernova) blazen ook zij enorme hoeveelheden energie de ruimte in. De vrijgegeven energie + materie kan dan weer een nieuwe ster vormen, of afzonderlijke kleine hemellichamen.

Wetenschappers gaan er ook vanuit dat het aantal sterren nagenoeg constant is. Dit wil ik nog even staven met onze wereldbevolking. Deze blijft groeien, maar binnen afzienbare tijd zal ze ook weer slinken door bepaalde factoren (voedseltekort bv - zie aardrijkskunde lessen en wetenschappelijke thesen). Ook dit gebeurt met de sterren, het ene millenium zullen er wat meer dan andere zijn.

Hoe komt het dat we bepaalde sterren niet zichtbaar waarnemen?
Dit komt door een hele reeks saaie factoren . Voor de niet-geïntereseerden sla volgende 20regels over .

Vooraleerst zijn er veel meer sterren dan wij hier vanop aarde kunnen waarnemen. Wat wij aan de nachterlijke hemel zien zijn voornamelijk de helderste en dichtsbijzijdnde sterren, voornamelijk uit onze melkweg.

Wanneer Hantheman aanhaalt dat men door een telescoop meer sterren waarneemt, is hij in zijn volste gelijk. Dit komt omdat met een telescoop je kan inzoomen op bepaalde delen van het heelal. Hierdoor kan je ook minder heldere sterren waarneman. Aan onze nachtelijke hemel zijn die niet zichtbaar door de concurentie van de meerdere heldere sterren; maar wij ontvangen wel degelijk hun licht. De telescoop is dus een handig middeltje om ook deze sterren waar te nemen.

Een ruimtetelescoop gaat nog een stapje verder, deze kan zelfs nog gedetailleerde beelden maken van 'outer-space'. De ruimtetelescoop heeft geen last van onze hinderlijke dampkring en troposfeer (wolkendek). Hierdoor is het de telescoop bij uitstek om sterren waar te nemen. Maar zelfs de Hubble ziet niet alles. Ook daar heeft hantheman het bij het rechte end.

Hoe komt het dan dat we sommige sterren niet kunnen waarnemen?
Hier zijn een heleboel factoren voor waarvan ik de 3 belangrijkste aanhaal:
- Vooraleerst de ouderdom van de ster; een nieuwe ster kan je nog niet waarnemen omdat het licht je nog niet heeft bereikt. Een dode ster kan je nog evenlang waarnemen als de ouderdom van het licht.
- Aanwezigheid van belemmerende factoren; sterrennevels, zwarte gaten, andere hemellichaamen kunnen ervoor zorgen dat het licht zo sterk verstrooid wordt (of geabsorbeerd in het geval van een zwart gat) dat het 'onzichtbaar wordt'. Echter dat licht is er ook nog.
- De afstand; hoe verder, hoe meer kans dat het licht zijn weg niet vind tot bij ons.

Voor de rest hebben we sterkere ruimtetelescopen nodig die nog sterker kunnen inzoomen op de 'outer-regions' zodat er meer sterren waargenomen worden. Het overgrote deel van het licht dat die sterren uitzenden, bereikt ons wel - al is dat maar 1 straaltje. Maar dat kan niet altijd worden waargenomen. Zo lijkt het ook dat er minder sterren zijn dan er werkelijk zijn...

quote: hantheman

En hoe onderbouw je dat we nu evenveel sterren zien als, bijvoorbeeld een paar miljoen, of nog langer geleden?

Vanuitgaande dat de sterren uit elkaar bewegen en de sterren nu verder uit elkaar staan dan vroeger, is het zo dat er tussen onze aarde en de andere sterren niet veel meer zal zijn dan ruimteafval en 'spacedust'. Concreet geeft dat als gevolg dat relatief weinig stralen afgebogen zullen worden.
Even de situatie schetsen:

Stel:
- begin van het heelal zitten de sterren op een afstand 10milj lichtjaren. Wat zal je aan onze nachtelijke hemel zien; de helderste sterren, want het licht van de minder heldere sterren is nauwelijks zichtbaar (zie bovenstaande uiteenzetting)
- nu zitten de sterren op 100milj lichtjaren. Wat is er tegenover vorige sitautie veranderd? Enkel de afstand. Het aantal belemerende factoren is niet toegenomen, enkel mee verplaatst. Dit wil dus meteen ook zeggen dat het licht onbellemerd naar de aarde zal stralen. Het is wel zo dat de helderheid van de sterren zal afnemen.
vb. de zon op 300.000km of op 10lichtjaar zal je wel duidelijk merken.

Het concrete gevolg is dat we steeds sterren aan de hemel zullen zien op welke afstand dan ook, omdat het aantal belemerende factoren niet verdwijnt, maar mee verplaatst. Wel is het zo dat steeds minder en minder licht de aarde zal bereiken.

"op afstand oneindig van een ster zal je er geen licht meer van ontvangen" - lijkt me dan wel een gerechtvaarde stelling, maar hier gaan we eigenlijk van een limietsituatie uit die nooit bereikt zal worden.

[ Voor 110% gewijzigd door Nick The Heazk op 01-08-2004 19:13 ]

[Haan]

Sorry voor late reactie, maar ik had even tijd nodig om je post op me te laten inwerken

Ik denk dat je voor het grootste deel gelijk hebt, alleen het laatste deel ben ik nog altijd niet mee eens, of ik snap het niet..

Als ik het goed begrijp zeg je dat we minder heldere sterren nu niet kunnen zien, omdat er sterren voor zitten of in de buurt die meer licht geven. Daar kan ik wel inkomen.

Stel:
- begin van het heelal zitten de sterren op een afstand van 10 milj lichtjaren. Wat zal je aan onze nachtelijke hemel zien? De helderste sterren, want het licht van de minder heldere sterren is nauwelijks zichtbaar (zie bovenstaande uiteenzetting)
- nu zitten de sterren op 100 milj lichtjaren. Wat is er tegenover de vorige situatie veranderd? Enkel de afstand. Het aantal belemmerende factoren is niet toegenomen, enkel mee verplaatst. Dit wil dus meteen ook zeggen dat het licht onbelemmerd naar de aarde zal stralen. Het is wel zo dat de helderheid van de sterren zal afnemen.
bv. de zon op 300.000 km of op 10 lichtjaar zal je wel duidelijk merken.

Het concrete gevolg is dat we steeds sterren aan de hemel zullen zien op welke afstand dan ook, omdat het aantal belemmerende factoren niet verdwijnt, maar mee verplaatst. Wel is het zo dat steeds minder en minder licht de aarde zal bereiken.

_{ben zo vrij geweest een paar typo's te verbeteren}

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met 'belemmerende factoren' die meeverplaatsen. Die factoren wel, maar niet waarom dat meeverplaatsen ervoor zou zorgen dat we altijd nog sterren zullen blijven zien. (waarbij we voor het gemak even veronderstellen dat de aarde eeuwig bestaat)

Ik kan me voorstellen dat we sommige sterren beter zouden kunnen zien, maar als ze gewoon te ver zijn kan je ze gewoon domweg niet zien, ook al zijn er nog zoveel. Ik denk niet dat je daarvoor de afstand oneindig voor nodig hebt, al hangt het natuurlijk van de grootte van een ster af hoever weg je hem nog kan zien.

_{O ja, er komt net nog een interessante gedachte bij me op, maar daar moet ik nog even goed over na denken}

[Standeman]

hantheman.tk schreef op 03 augustus 2004 @ 10:59:

Ik kan me voorstellen dat we sommige sterren beter zouden kunnen zien, maar als ze gewoon te ver zijn kan je ze gewoon domweg niet zien, ook al zijn er nog zoveel. Ik denk niet dat je daarvoor de afstand oneindig voor nodig hebt, al hangt het natuurlijk van de grootte van een ster af hoever weg je hem nog kan zien.

_{O ja, er komt net nog een interessante gedachte bij me op, maar daar moet ik nog even goed over na denken}

Afstand ansich is geen factor dat bepaald of je een ster wel of niet kan waarnemen. Zelfs al staat de ster oneindig ver weg is het licht nog waarneembaar (al duurt het wel oneindig lang voordat deze je heeft bereikt). Het niet waarneembaar zijn van een hemellichaam dat lich uitzend hangt altijd af van andere factoren (obstructie, refractie, absorbtie, etc, etc).

In principe kan je zelfs nog een brandende lucifer zien van 100 miljard lichtjaar afstand (als jij en de lucifer de enige objecten in het universum zouden zijn)

[ Voor 9% gewijzigd door Standeman op 03-08-2004 11:20 ]

[Nick The Heazk]

Dat is inderdaad mijn punt.

Die factoren wel, maar niet waarom dat meeverplaatsen ervoor zou zorgen dat we altijd nog sterren zullen blijven zien

Ballonanalogie zorgt ervoor dat alles in het heelal van zich afbeweegt, de belemerende factoren bewegen zich dan 'gelijk' mee met de sterren. Je moet eens op een niet opgeblazen ballon puntjes zetten, en ergens een grote vlek waar het licht 'niet door kan'. trek in een andere kleur lijnen van alle sterren naar de aarde. Blaas de ballon dan op, en dan zul je zien dat er niets veranderd in de situatie (helaas geeft dit geen werkelijke 3D weergave omdat het licht dan onder de belemerende factoren doorkan.)

[Snowwie]

Nick The Heazk schreef op 03 augustus 2004 @ 11:29:
Dat is inderdaad mijn punt.


[...]


Ballonanalogie zorgt ervoor dat alles in het heelal van zich afbeweegt, de belemerende factoren bewegen zich dan 'gelijk' mee met de sterren. Je moet eens op een niet opgeblazen ballon puntjes zetten, en ergens een grote vlek waar het licht 'niet door kan'. trek in een andere kleur lijnen van alle sterren naar de aarde. Blaas de ballon dan op, en dan zul je zien dat er niets veranderd in de situatie (helaas geeft dit geen werkelijke 3D weergave omdat het licht dan onder de belemerende factoren doorkan.)

Het ballonidee klopt zo wie zo niet, want je stelt het heelal dan voor als een vlak (de rand van de ballon), en dat is het niet.

Als je een explosie in de ruimte hebt zal deze in alle richtingen evenredig uitdijen.
De buitenste delen bewegen harder dan de binnenste, dus ongeacht waar je je
ook bevind in de explosie, je zult altijd zien dat andere delen zich van jou afbewegen....

..want, als jij er ergens tussen inzit, zal het deeltje wat achter je aan komt iets
langzamer gaan (en dus van je afbewegen), maar het deeltje dat voor je uit gaat, gaat iets sneller, dus beweegt deze ook van je af..

[Verwijderd]

Ik zal binnenkort even beter Nick's post lezen en dan eventueel extra gegevens toevoegen.

Op het moment is het niet bekent of het universum dan wel gesloten/open is. Al jaren wisselt het onderzoek af tussen de beide opties. Het probleem is, de constante is al genoemd, Einsteins Cosmologische Constante is niet bekend en zeker het broertje in de formule die kan compenseren niet. Dus voor nu moeten we nog even wachten. Kan nog een aantal decennia duren voordat we iets meer zekerheid hebben maar het is toch erg interessant te noemen.

Het universum zal nooit oneindig zijn. Protonen beginnen na 1.6 * 10 tot de 25 jaar te vervallen, voor neutronen de bindende "kracht" in kernen van atomen is dit vele malen kleiner maar erg afhankelijk van de kern en omgeving.

We zullen nooit helemaal terug kunnen kijken naar het begin van ons universum daar het in de eerste ongeveer 1.5 seconden niet "doorzichtig" is voor straling. De brei van deeltjes absorbeerde alle straling die er was.

Telescopen zoomen niet in op stukjes hemel. En wat je ziet hangt niet af van de grote van de telescoop maar het lichtverzamelend oppervlak. En klein doch significant verschil.

Handige link voor het begin van ons universum en wat er gebeurde:

http://www.worldhistory-p...s/ontstaan_universum.html

[Nick The Heazk]

Het ballonidee klopt zo wie zo niet, want je stelt het heelal dan voor als een vlak (de rand van de ballon), en dat is het niet.

Als je een explosie in de ruimte hebt zal deze in alle richtingen evenredig uitdijen.
De buitenste delen bewegen harder dan de binnenste, dus ongeacht waar je je
ook bevind in de explosie, je zult altijd zien dat andere delen zich van jou afbewegen...

Dat is een zeer terechte opmerking, maar die veranderd weinig aan de beginstelling:
"In de praktijk zou dat betekenen dat alles eeuwig van elkaar blijft bewegen, en dat ergens ver in de toekomst alles zo ver van elkaar af is dat je alleen nog maar donker ziet."

Dat is wat ik probeerde te verduidelijken. De ballonenanalogie is natuurlijk maar een middeltje om de werkelijkheid te vereenvoudigen. :-)

Wat me wel nog een raadsel is, is het feit dat men nog geen sterren heeft 'gevonden' die zich naar ons toebewegen. Want op die manier zouden we wel kunnen berekenen waar de BigBang zich afspeelde.
Feitelijk zou dat een ondersteuning kunnen zijn voor het feit dat de BigBang niet op een plaats, maar op verschillende plaatsen heeft plaatsgegrepen.

[ Voor 10% gewijzigd door Nick The Heazk op 03-08-2004 20:37 ]

[Verwijderd]

In de beginne was er niets; en toen ontplofte dat ook nog eens

[Haan]

Nick The Heazk schreef op 03 augustus 2004 @ 20:36:
[...]


Wat me wel nog een raadsel is, is het feit dat men nog geen sterren heeft 'gevonden' die zich naar ons toebewegen. Want op die manier zouden we wel kunnen berekenen waar de BigBang zich afspeelde.
Feitelijk zou dat een ondersteuning kunnen zijn voor het feit dat de BigBang niet op een plaats, maar op verschillende plaatsen heeft plaatsgegrepen.

Er zijn toch ook geen sterren die naar ons toebewegen aangezien alles van ons af beweegt?

Als deze quote van Demonfreak tenminste klopt:
Als je een explosie in de ruimte hebt zal deze in alle richtingen evenredig uitdijen.
De buitenste delen bewegen harder dan de binnenste, dus ongeacht waar je je
ook bevind in de explosie, je zult altijd zien dat andere delen zich van jou afbewegen....

Van het idee dat de Big Bang op meerdere plaatsen is geweest heb ik eigenlijk nog nooit gehoord. Dat is theoretisch volgens mij ook erg lastig uit te leggen, maar als jij een poging wil doen hou ik me zeker aanbevolen

[Henk007]

Nick The Heazk schreef:

Want op die manier zouden we wel kunnen berekenen waar de BigBang zich afspeelde.

De plaats waar de Big Bang plaatsvond zul je nooit kunnen aanwijzen, simpelweg omdat die niet bestaat. Dit proberen diverse mensen hier al uit te leggen.
Nog maar een keer de ballon-analogie:
Zet op het oppervlak van een opgeblazen ballon een stip op het punt waar de ballon zich bevond voordat hij werd opgeblazen

[ Voor 18% gewijzigd door Henk007 op 03-08-2004 22:50 ]

[Haan]

@Henk007: ik weet je niet of je op mij reageert, maar die ballon kennen we nu wel.

Maar wat als er nu eens 2 of meer stippen op die ballon staan? Nu kom je min of meer op het gebied van de (uiterst interessente) vraag van: wat is er buiten het heelal?

Als we nog steeds van de ballon uitgaan, zou je kunnen zeggen dat iedere stip een ander universum is. Of de ballon is het universum en de stippen zijn 'Big Bangs', maar dat lijkt mij heel onwaarschijnlijk

[MM]

Sorry dat ik zo laat ingeschakeld heb (), ik heb nu ook geen tijd voor een inhoudelijke reactie maar ik heb wel een paar opmerkingen:

- Waarom is het woord donkere materie nog niet gevallen?
- Ik vind het jammer dat eigen 'theorieën' (die -voor mij- compleet nieuw zijn) gestaafd worden aan té kinderlijk eenvoudige vereenvoudigingen van de werkelijkheid.

[MSalters]

Twee stippen op een ballon is een gangbaar gedachtenexperiment. Dat legt namelijk uit waarom alle sterrenstelsels in het heelal zich van elkaar lijken te verwijderen. Het zegt niks over "buiten het heelal". De big bang is het opblazen van het heelal/ballon, daardoor gaan die sterren uit elkaar.

Overigens zeg ik sterrenstelsel, en niet ster. Binnen onze melkweg overheerst de zwaartekracht nog. Dit is een spiraalstelsel, wat ronddraait, en waarbij de armen langzaam vervormen. Daarbij komen sommige sterren dus iets dichterbij, maar dat zijn lokale sterren en het is dus gerommel in de marge. Het is ook niet uit te sluiten dat deze sterren ooit weer weglopen.

[Pearl]

Die ballontheorie gaat niet op.

Hier staat het héééél gemakkelijk uitgelegt,

http://www.urania.be/sterrenkunde/kosmologie/bigbang.php

Het gaat mijn petje te boven wat ervoor was ( indien van toepassing ) en wat er naast dit heelal ( na de laatste elementen ) is.

Het begrip "niets" is in dit kader niet te bevatten voor onze bekrompen geestjes.
Want er ontstond een heelal, waaruit, waarom, waardoor zijn enkele vragen die mij bezighouden.

De theorie dat het pulserend zou zijn, ze hebben nog niet aan kunnen tonen dat er voldoende materie aanwezig is om dit proces van uitdijing door zwaartekracht om te keren, is ook aardig.
Maar dan komen weer diezelfde vragen naar boven.

En tja, bij elk antwoord ontstaan er weer twee vragen, net het heelal, oneindig?

[Haan]

m.m schreef op 03 augustus 2004 @ 23:05:

- Waarom is het woord donkere materie nog niet gevallen?
- Ik vind het jammer dat eigen 'theorieën' (die -voor mij- compleet nieuw zijn) gestaafd worden aan té kinderlijk eenvoudige vereenvoudigingen van de werkelijkheid.

-Ik denk dat Nick the Heazk met zijn verhaal over Vacuum Energy het impliciet over donkere materie heeft.

-Er is hier niemand die beweert een geleerde te zijn. Ik ben zelf ook maar een simpel econoom. Maar het kan soms heel nuttig zijn om een complexe werkelijkheid heel simpel voor te stellen om het beter te leren begrijpen. Net zoals binnen de economie ook heel veel met modellen wordt gewerkt, die nooit echt met de praktijd overeenkomen.

@Msalters: Volgens mij is 1 stip juist het hele universum: zet hem op een lege ballon, dan is het klein, blaas hem vervolgens op en de stip wordt steeds groter. De inkt van de stip zijn dan alle sterren en andere meuk.

Overigens heb je een goed punt met sterrenstelsels ipv sterren. (daar heb ik het eigenlijk ook over, maar ben te lui om telkens -stelsel erachter te zetten )

@Pearl: dat is een goeie link

[ Voor 3% gewijzigd door Haan op 03-08-2004 23:33 ]

[Pearl]

m.m schreef op 03 augustus 2004 @ 23:05:
Sorry dat ik zo laat ingeschakeld heb (), ik heb nu ook geen tijd voor een inhoudelijke reactie maar ik heb wel een paar opmerkingen:

- Waarom is het woord donkere materie nog niet gevallen?
- Ik vind het jammer dat eigen 'theorieën' (die -voor mij- compleet nieuw zijn) gestaafd worden aan té kinderlijk eenvoudige vereenvoudigingen van de werkelijkheid.

De vraag is of die donkere materie voldoende antimaterie bevat voor al de materie in dit heelal en of deze ook meetelt met de zwaartekracht, dan is een implosie ( volgens die theorie ) te verklaren en wordt het dus weer niets ( wat dat dan moge zijn )

[Nick The Heazk]

quote: Urania

De Big Bang vond niet plaats als een ontploffing op een gegeven punt in de ruimte. Het kan beter worden voorgesteld als het "gelijktijdig" ontstaan van ruimte en tijd overal in het heelal. Er is geen "centrum van uitdijing", geen plaats van waaruit het heelal expandeert. Alle punten in het heelal verwijderen zich gewoon van mekaar. Elk punt in het heelal kan beschouwd worden als "centrum van uitdijing".

Zo dat is dan ook weer ontrafeld, de Big Bang onstond dus wel degelijk gelijktijdig op alle plaatsen in het heelal.
In feite kan men dit uitdijen dan voorstellen door een hele hoop magneetjes die hetzelfde gepolariseerd zijn. Neem eens een hele hoop magneetjes druk ze lekker samen en laat ze dan los. Ze zullen zich zover mogelijk van elkaar afbewegen. Stel die situatie nu eens in vacuüm voor . (Wederom een vereenvoudiging voor makkelijke visualisatie)

@Pearl: idd een duidelijke en verklarende site

oja; donkere materie != vaccuüm energy == donkere energie
Veel meer weet ik ook niet over die donkere materie


Ik zal dan ook maar even volgende stelling verklaren van mezelf;
"Wat me wel nog een raadsel is, is het feit dat men nog geen sterren heeft 'gevonden' die zich naar ons toebewegen. Want op die manier zouden we wel kunnen berekenen waar de BigBang zich afspeelde."

Ik kan meteen adhv de stelling dat de Big Bang geen explosie vanuit een punt was mijn stelling ontkrachten.
Stel dat er in de ruimte een explosie vanuit 1 punt ontstaat, dan zal de explosie zich bolvormig uitbreiden. Dit impliceert meteen dat er in de bol zelf, alle materie naar de schil toebeweegt vanuit een vast middelpunt. Dit impliceert dus ook dat er sterren gevormd kunnen zijn die zich naar ons kunnen toebewegen. In dat geval liggen wij en die ster in het verlende van het middelpunt en kan men op basis van blauwverschuiving de snelheid berekenen van die ster, en dus ook de afstand.

Helaas gaat die stelling niet op omdat er geen sterren zijn die zich naar ons toebewegen.

Dit gaat ook in de omgekeerde richting. Maw, als er sterren zijn die naar ons toebewegen is het idee van een bolvormige explosie vanuit een punt nog niet zo gek.

[ Voor 36% gewijzigd door Nick The Heazk op 04-08-2004 10:59 ]

[Verwijderd]

Okee, nadat ik heb genoten even twee opmerkingen.

Er zijn zat sterren die naar ons toe bewegen, ik zal het jullie nog sterker vertellen. De Melkweg bevindt zich in een lokale groep van sterrenstelsels. Vrijwel al deze stelsels zijn kleiner en vele malen lichter dan de melkweg, doch M31 ofwel beter bekend als het Andromeda stelsel dat om een nabij even groot tot 2 keer zo groot is als onze Melkweg dendert op ons af(we bekijken dit vanuit ons galactisch oogpunt natuurlijk). Over enkele miljarden jaren zal er vanaf een afstandje dan ook een geweldig galactisch vuurwerk ontstaan als beide stelsels met elkaar interactie gaan vertonen.

Donkere materie is materie en geen anti-materie anders had het donkere anti-materie geheten. Hiernaast is donkere energie geen vacuum energie en ook geen donkere materie. Einsteins geweldige E=mc^2 zegt al genoeg, energie is om te zetten in materie en vice versa maar het een is NIET het ander.

[Nick The Heazk]

Dat het Andromena - stelsel op ons afdonderd zou willen impliceren dat er nog een hogere interstelselaire kracht is op Cluster-niveau. Daar men er vanuitgaat dat vanuit ons standpunt alle sterren zich van ons af bewegen.
Dat wij in 'contact' zullen komen met het Andromena-stelsel lijkt me vreemd, daar wij ook nog steeds bewegen. Ik veronderstel dat de wetenschappers met onze positie over x miljard jaar rekening hebben gehouden, want in dat geval komt het stelsel niet 'recht' op ons af. Indien ons eigen stelsel en het Andromena - stelsel onder een hoek van 180° zouden bewegen dan kan dit in 2 situaties zijn;
1) het Andromena-Stelsel en onze Melkweg bewegen naar elkaar toe (eventueel tegenstrijdig met "explosie-vanuit-1-punt" theorie)
2) het Andromena-Stelsel en de Melkweg bewegen in dezelfde richting, maar het Andonema-Stelsel beweegt sneller en zal ons inhalen (ook eventueel tegenstrijdig met de "explosie-vanuit-1-punt" theorie daar materie van de buitenste sneller zal bewegen)

Het lijkt me dan ook een zeer interessant gegeven dat M31 zich naar ons toebeweegt.

[Pearl]

Kheb nog wel een linkje, daar is over dit onderwerp weer veel van op te steken.

http://www.astro.uva.nl/encyclopedie/sterrenstelsels.html

Je kunt natuurlijk wel zelf theorieën hier opperen, maar de meeste hierover zijn aardig uitgekrisaliseert, hoewel er nog steeds meer vragen zijn dan antwoorden.

[blobber]

Nick The Heazk schreef op 04 augustus 2004 @ 18:37:
Dat het Andromena - stelsel op ons afdonderd zou willen impliceren dat er nog een hogere interstelselaire kracht is op Cluster-niveau. Daar men er vanuitgaat dat vanuit ons standpunt alle sterren zich van ons af bewegen.
Dat wij in 'contact' zullen komen met het Andromena-stelsel lijkt me vreemd, daar wij ook nog steeds bewegen. Ik veronderstel dat de wetenschappers met onze positie over x miljard jaar rekening hebben gehouden, want in dat geval komt het stelsel niet 'recht' op ons af. Indien ons eigen stelsel en het Andromena - stelsel onder een hoek van 180° zouden bewegen dan kan dit in 2 situaties zijn;
1) het Andromena-Stelsel en onze Melkweg bewegen naar elkaar toe (eventueel tegenstrijdig met "explosie-vanuit-1-punt" theorie)
2) het Andromena-Stelsel en de Melkweg bewegen in dezelfde richting, maar het Andonema-Stelsel beweegt sneller en zal ons inhalen (ook eventueel tegenstrijdig met de "explosie-vanuit-1-punt" theorie daar materie van de buitenste sneller zal bewegen)

Het lijkt me dan ook een zeer interessant gegeven dat M31 zich naar ons toebeweegt.

Globaal gezien beweegt alles van elkaar, de totale zwaartekracht is niet sterk genoeg om een gesloten heelal te krijgen, lokaal bewegen sommige stelsels naar elkaar toe vanwege hun onderlinge zwaartekracht die dus lokaal wel sterk genoeg is, de melkweg en het andromeda stelsel zullen in botsing komen, er zijn genoeg voorbeelden in het heelal van botsende melkwegstelsels, daar is niets geks aan, gewoon de zwaartekracht die zijn werk doet

[ Voor 3% gewijzigd door blobber op 04-08-2004 21:34 ]

[MSalters]

hantheman.tk schreef op 03 augustus 2004 @ 23:30:
[...]
@Msalters: Volgens mij is 1 stip juist het hele universum: zet hem op een lege ballon, dan is het klein, blaas hem vervolgens op en de stip wordt steeds groter. De inkt van de stip zijn dan alle sterren en andere meuk.

Zo mag je het ook zien. Het idee is dat de verwijdering of vergroting niet het gevolg is van een beweging van de twee respectievelijk ene punt, maar van de groei van de onderliggende drager. Nou is het heelal 3D, en de ballon 2D, wat de vergelijking iets moeilijker maakt, maar het blijft bruikbaar als een gedachtenexperiment. De fout is om de ballon als een 3D big bang model te zien, hoewel dat instinctief wel voor de hand ligt.

[Snowwie]

Aangezien melkwegen uit sterren bestaan en deze toch ettelijke lichtjaren uitelkaar staan zullen de Melkweg en de Andromeda-melkweg elkaar niet echt raken.

Alleen onder invloed van de zwaartekracht zullen de banen van veel sterren wel worden
verstoord, en je zal je maar eens voorstellen dat een ster van 2 of 3 zonsmassa's in de buurt van de zon komt.... hoppa, weg aarde, de ruimte in geschoten. Einde mensheid.

[ Voor 3% gewijzigd door Snowwie op 05-08-2004 08:38 ]

[mkanon]

Snowwie schreef op 05 augustus 2004 @ 08:14:
Aangezien melkwegen uit sterren bestaan en deze toch ettelijke lichtjaren uitelkaar staan zullen de Melkweg en de Andromeda-melkweg elkaar niet echt raken.

Alleen onder invloed van de zwaartekracht zullen de banen van veel sterren wel worden
verstoord, en je zal je maar eens voorstellen dat een ster van 2 of 3 zonsmassa's in de buurt van de zon komt.... hoppa, weg aarde, de ruimte in geschoten. Einde mensheid.

offtopic:
Hij mag van mij wel een paar lichtjaren dichterbij komen, dan kun je hem s'nachts nog beter zien!! en met m'n scoop zit ik dan de hele nacht te kwijlen

[Verwijderd]

Als al gezegd, door blobber, heb je een lokaal effect en een globaal effect, dus beschouw het universum als iets dat zich razendsnel uitdijde(sneller dan het licht, leuke paradox is dat in het begin) en nog steeds uitdijende is. Hierin heb je allemaal "objecten" die in het begin geen interactie met elkaar vertonen, als "God" nu niet de zwaartekracht had geintroduceerd dan was hieraan niets veranderd en dan gold het al gegeven plaatje dat alles uit elkaar beweegt. Het probleem hierin is dat richting en snelheid van jezelf onbekend is en dus het onmogelijk is om te bepalen waar we vandaan komen.

Voeg hieraan zwaartekracht toe en het geheel gaat met elkaar reageren binnen het universum. Bepaling van snelheden wordt nu geheel onmogelijk behalve t.o.v. ons. Doch het universum wordt heel wat interessanter want alle objecten groter dan een atoom zijn ontstaan door gravitatie.

Sterrenstelsels zijn vrij ijle objecten maar er zal wel degelijk sprake zijn van een botsing met M31, doch niet zoals met twee auto's, sterren zullen op elkaar knallen, HI-wolken zullen interacties aangaan en nieuwe sterren vormen. 99+% van alle materie zal elkaar missen maar de rest is genoeg voor een mooi plaatje de komende miljarden jaren erna.

En ster van enkele zonsmassa's op een paar lichtjaar doet geen ene moer met de baan van de aarde.

F=G*m*M/r^2

Een ster die 10 keer zwaarder is dan de zon oefent pas een kracht zo groot als de zon uit op de aarde als hij op 3.16 keer de afstand van de zon van de aarde staat. En das binnen de baan van jupiter.

We zitten dus wel veilig t.o.v. andere sterren ik zou me meer zorgen om rondvliegend puin overgebleven na de vorming van ons planeten stelsel maken wat wel degelijk verstoord zal worden en in de vorm van behoorlijke kometen richting zon zal migreren. En een komeet die met 30.000 km/s beweegt(vrij normaal) en een doorsnee van 10km heeft(erg klein) zal de aarde totaal vernietigen. Splutttt....

[nhimf]

Verwijderd schreef op 05 augustus 2004 @ 18:52:
...

En ster van enkele zonsmassa's op een paar lichtjaar doet geen ene moer met de baan van de aarde.

F=G*m*M/r^2

Een ster die 10 keer zwaarder is dan de zon oefent pas een kracht zo groot als de zon uit op de aarde als hij op 3.16 keer de afstand van de zon van de aarde staat. En das binnen de baan van jupiter.

...

Dus dat betekend dat de aarde of stil blijft staan of een rechte "heen-en-weer" beweging krijgt (oid) als er dus een zon op 3.16AE met 10 de massa van de zon staat.
Als die ster op een lichtjaar staat, zal hij ongetwijfeld invloed uitoefenen op de aarde, alleen zeer waarschijnlijk zo goed als vewaarloosbaar.
Maar als diezelfde ster op de plek van pluto zou staan, reken maar dat je dat merkt in de baan. Zelfs onze maan heeft invloed op de aarde, we "schudden" een klein beetje heen en weer door de maan.

Als we dat idee extrapoleren naar een kompleet sterrenstelsel, dan kan je er wel vanuit gaan dat 2 sterren stelsels krachten op elkaar uitoefenen en elkaar aantrekken, maar als er vervolgens meer sterrenstelsels in de "buurt" zijn, dan kunnen die krachten elkaar opheffen of er ontstaat een evenwicht.

En ik wilde ook iets kwijt over de analogie met de ballon. Imho is de denkfout die mensen maken met het vergelijken met de ballon, is dat je de stip aan de buitenkant van de ballon zetten. En dan is het idd niet terug te halen waar de stip begonnen is.
Maar als je de "stip" exact in het midden van de lege ballon (de speldenknop waar dit alles me begonnen is), dan zal na het opblazen diezelfde stip nog steeds in het midden staan.
Dit natuurlijk uitgaande van het idee dat er maar 1 big bang was op 1 plek.

Als je uit kunt gaan dat elke plek een middelpunt is en dat alles met dezelfde snelheid van jou af beweegt, dan kan er _nooit_ 1 big bang geweest zijn. Omdat imho je dan maar 1 middelpunt kan hebben.
Stel er is 1 punt en jij zit precies halverwege het middelpunt en de rand en aan de linkerkant van het middelpunt, dus zoiets als: | o . o |, waarbij de| de randen zijn, de . het middelpunt en de linker o ben jij. Dan beweegt, vanuit jou optiek, de linkerrand sneller van jou af dan een plek tussen jou en het middelpunt, doordat die plek ook naar links beweegt(vanuit het middelpunt gezien). En zou de rechter rand sneller van je afbewegen dan de linker rand.
Dus als je uitgaat van het feit dat alles even snel van jou af beweegt, ongeacht jouw locatie in het universum, dan kan er _nooit_ 1 centraal punt geweest zijn, maar is het (zoals hierboven al gezegt is) universum op alle plekken tegelijkertijd "gebig-banged"


Ik hoop dat jullie me nog kunnen volgen, anders stop ik er wel wat paint art bij.

[blobber]

hier staat een leuke uitleg:
http://www.astro.ucla.edu/~wright/nocenter.html

[Zoijar]

nhimf schreef op 06 augustus 2004 @ 17:46:
En ik wilde ook iets kwijt over de analogie met de ballon. Imho is de denkfout die mensen maken met het vergelijken met de ballon, is dat je de stip aan de buitenkant van de ballon zetten. En dan is het idd niet terug te halen waar de stip begonnen is.
Maar als je de "stip" exact in het midden van de lege ballon (de speldenknop waar dit alles me begonnen is), dan zal na het opblazen diezelfde stip nog steeds in het midden staan.
Dit natuurlijk uitgaande van het idee dat er maar 1 big bang was op 1 plek.

De analogie staat het niet toe dat de stip 'aan de binnen kant' van de ballon staat. De 'ruimte' is namelijk het opervlak van de ballon, een 2d analogie voor een 3d ruimte. "Binnen" de ballon zou dus een extra dimensie toevoegen, noem het bv tijd. En dan is die middenstip het tijdstip van de bigbang oid. In ieder geval mag je niet iets buiten het oppervlak van de ballon als 'ruimte' rekenen.

[Pearl]

blobber schreef op 06 augustus 2004 @ 22:46:
hier staat een leuke uitleg:
http://www.astro.ucla.edu/~wright/nocenter.html

Ja, dat wisten we al.
Maar nu de uitleg nog.

Lijkt een soort faseovergang, maar wat is dan die aggregatietoestand geweest waaruit dit is ontstaan?

Nog een leuk linkje.

http://www.mu6.com/nl/1-prior-geometrie.html

Zijn er overigens meerdere heelallen ( leuk woord ) of "lijkt" het heelal uit te dijen en kijken we alleen terug in de tijd met tijds\gravitatievervormingen om een hoekje en zitten we naar onze eigen anus te kijken?

En als bij de zwarte gaten de aantrekkingskracht zo groot is en daardoor de tijd erg snel gaat, zien wij dan de situatie als deze was of wordt?

[blobber]

Pearl schreef op 06 augustus 2004 @ 23:29:
[...]


Ja, dat wisten we al.
Maar nu de uitleg nog.

Lijkt een soort faseovergang, maar wat is dan die aggregatietoestand geweest waaruit dit is ontstaan?

Als je het wist, had je ook geweten dat het plaatje geen faseovergang aangeeft, maar laat zien dat er geen "single" middelpunt van de expansie is aan te wijzen.

[Pearl]

blobber schreef op 07 augustus 2004 @ 13:19:
[...]

Als je het wist, had je ook geweten dat het plaatje geen faseovergang aangeeft, maar laat zien dat er geen "single" middelpunt van de expansie is aan te wijzen.

Dat zei ik.

[Wildfire]

Pearl schreef op 03 augustus 2004 @ 23:27:

[..]

Want er ontstond een heelal, waaruit, waarom, waardoor zijn enkele vragen die mij bezighouden.

Mij ook... af en toe denk ik erover na en probeer ik te bevatten dat het heelal überhaupt bestaat. Waarom bestaat alles? (en dan even niet met God ofzo aankomen aub, daar geloof ik niet in)

Volgens mij zal de mens de antwoorden op het waarom van het heelal nooit kunnen vinden. Ergens wel jammer natuurlijk, maar begrijpelijk.

[Zoijar]

Wildfire schreef op 07 augustus 2004 @ 23:41:
Mij ook... af en toe denk ik erover na en probeer ik te bevatten dat het heelal überhaupt bestaat. Waarom bestaat alles? (en dan even niet met God ofzo aankomen aub, daar geloof ik niet in)

Weleens er toen uiteindelijk op gekomen dat alles een afspiegeling van je eigen verbeelding is? Met populaire termen "there is no universe".

[Wildfire]

Zoijar schreef op 08 augustus 2004 @ 01:12:
[...]

Weleens er toen uiteindelijk op gekomen dat alles een afspiegeling van je eigen verbeelding is? Met populaire termen "there is no universe".

Filosofische nonsens, wat mij betreft.

[Verwijderd]

Einstein heeft ooit gezegd dat de universum plat is.

Met dit in gedachtte kan je wellicht zeggen dat zwartte gaten buiten deze plein uitkomen (zeg maar het badkuip effect. Het oppervlakte is vlak maar de trechter komt onder de oppervlakte uit).

Je weet van zwarte gaten dat ze alles opvreten (aanzuigen door de enorme zwartekracht). Dit gaat naar een punt toe buiten deze plein. Als dit punt zo vol raakt na zo veel mijoen jaar dan zal die ontploffen. Wat krijg je dan ..... een big bang en een nieuwe universum (een nieuwe plein naast de oude universum). Als dit zo is hebben we dan niet het ontstaan van onze eigen universum bewezen/verklaard?

Dit is een theorie van mij, graag hoor ik wat jullie ervan vinden.

[Nick The Heazk]

Vooraleerst is het zo dat zwarte gaten willekeurig in het heelal voorkomen en zich dus niet enkel aan de rand van ons universum manifesteren.

Wanneer een zwart gat explodeerd dan wordt alle materie die erdoor bevangen werd, losgelaten en het heelal ingestuwd.

Ik denk dus niet dat het zo simpel als dat is.

[Verwijderd]

Hoor hier mijn opperonnozele theorie waar ik wel in geloof:

Volgens mij waren er vroeger een paar planeten (zoals de aarde maar dan meer in de stijl van de maan, ze hebben dus ook de soort kern van de aarde)

Maar er was een planeet tussen met veel vulkanen en die ontplofte waardoor je de Big Bang kreeg, de kern werd de zon, en de stukken die dan wegvliegen die vormde later de planeten.

Maarja, dit zal wel pure onzin zijn, een andere mogelijkheid (daar geloofde ik daarvoor in) is dat er 2 zogenaamde planeten tegen elkaar botsen en dat zo alles gevormd wordt.

Al willen ze het ooit nog beter ontdekken, volgens mij heeft het iets met de zon te maken...

3de maar minder geloofswaardig: Volgens mij waren er vroeger ook al mensen op een andere planeet, maar omdat die planeet te dicht bij de zon ging verhuisden ze naar de aarde. (Adam & Eva op de Ark van Noah. )

[Verwijderd]

Heb net een half uur lang dit 2 paginna's tellende topic gelezen, way to go guys.

Maar volgens mij zit het zo: Het ontstaan is makkelijk te verklaren, maar we kunnen het gewoon niet begrijpen met onze geest. even voorbeeld: iedereen vraagd nu "wat wat er voor de big bang, en daarvoor, en daarvoor,..." terwijl ik toch al heb gelezen dat ons beeld van tijd niet klopt en dus we niet gewoon kunnen denken in voor-tijdens-na structuur (hoewel ik deze theoriën niet snap natuurlijk) dat zou al veel verklaren. We kunnen namelijk alleen de wereld waarnemen met een paar zintuigen en maken daar dan een beeld van.Tijd is hier dus een zeer goed maar dus ook moeilijk voorbeeld van, omdat we dit niet kunnen waarnemen, we hebben namelijk geen orgaan dat tijd waarneemd. Tijd is gewoon een hulpmiddel om deze wereld begrijpbaar te maken maar ik ga hierover zwijgen, is offtopic. Het is een feit: als je kan blijven vragen wat voor iets anders kwam, tot in het oneindige, the point is, we kunnen het niet snappen als we niet anders gaan denken.

Ook hoor je soms het woord multiversum vallen, in films bijvoorbeeld. Dan heb je het klasieke beeld dat er meerdere universums zijn die net hetzelfde zijn, is dit ergens op gebaseerd?

En dat idee dat we in een virtuele wereld leven, in een "matrix", "there is no universe" idee had ik ook al gehad maar ben ik wegens schrik voor mezelf mee gestopt (Ik leef niet, mijn vrienden bestaan niet, als ik iets tegen iemand zeg bedenk ik zelf het antwoord hierop en antwoord daar dan zelf op,...) allemaal de perfecte bodem voor een depressie:)

[silentsnow]

Vooraleerst is het zo dat zwarte gaten willekeurig in het heelal voorkomen en zich dus niet enkel aan de rand van ons universum manifesteren.

Is het niet zo dat een zwart gat ontstaat door een imploderende ster? In dat geval kunnen zwarte gaten alleen onstaan in een stuk ruimte waar de betreffende ster al geruime tijd heeft bestaan. Kortom, zwarte gaten kunnen inderdaad op elk plekje in het universum voorkomen, zelfs aan de "rand."

Wanneer een zwart gat explodeerd dan wordt alle materie die erdoor bevangen werd, losgelaten en het heelal ingestuwd.

Als je ervan uitgaat dat een zwart gat ooit zal exploderen, dan neem je aan dat tijdens het bestaan van het zwarte gat materie ontsnapt. Immers, een zwart gat die geen materie verliest zal oneindig groter worden en dus voor altijd bestaan. Een zwart gat die wel materie verliest kan op een bepaald moment te zwak worden waardoor de ontsnappingssnelheid kleiner wordt dan de snelheid van licht, en dan is het zwarte gat niet meer.

[Verwijderd]

Als ik dit topic lees, zou ik bijna gaan denken dat er een 5e dimensie moet zijn. Alles is er in ons systeem, tijd en ruimte maar met de huidige condities is het niet meer mogelijk om tot de oorspronkelijke conditie terug te keren. Het lijkt er op dat we iets innemen of uitstralen naar een ander systeem dat ons systeem kan bevatten.

Maar als dat zo is zouden de natuurwetten in dat andere systeem ruimer moeten zijn. Iemand anders ideeën hierover?

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op zondag 23 januari 2005 @ 01:20:
Als ik dit topic lees, zou ik bijna gaan denken dat er een 5e dimensie moet zijn. Alles is er in ons systeem, tijd en ruimte maar met de huidige condities is het niet meer mogelijk om tot de oorspronkelijke conditie terug te keren. Het lijkt er op dat we iets innemen of uitstralen naar een ander systeem dat ons systeem kan bevatten.

Maar als dat zo is zouden de natuurwetten in dat andere systeem ruimer moeten zijn. Iemand anders ideeën hierover?

Onze dimensies zijn weer een methode om orde te scheppen in onze waarnemingen.
We hebben 3 'normale' dimensies: lengte, hoogte en diepte, dit is gewoon omdat we 3 halfcirkelvormige kanalen hebben in ons hoofd die elk een van die dimensies kunnen waarnemen.
Er zijn dieren die er maar 2 hebben bv sommige vissen, deze kunnen dan meestal geen hoogte waarnemen, vrij moeilijk om ons dat voor te stellen. maarja, tijd waarnamen we niet, zou de 4de dimensie kunnen zijn maar bestaat eigenlijk niet.

5de dimensie bestaat zeker, zijn zelfs wiskundige formules voor (niet dat ik ze al gezien heb, ben 15) maarja, we kunnen het ons gewoon niet inbeelden

[Clay]

Ik ben ook maar een hobbyist maar een 5e dimensie lijkt me niets anders dan een manier om de vorige 4 te overbruggen buiten de daarin geldende "wetten". De kortste afstand tussen 2 punten in een 2 dimensionaal vlak is een rechte lijn. Voeg je hier de 3e dimensie aan toe, dan is de kortste afstand 0; immers kan je je 2 dimensionale vlak buigen in die 3e dimensie. Zo stel ik mij ook voor dat een 5e dimensie het mogelijk maakt de ruimte-tijd te buigen, en zo van A naar B te komen zonder daar de benodigde lichtjaren aan tijd aan te hoeven besteden. Hoe wij dat zouden moeten doen zou ik werkelijk niet weten, en wellicht is het hele idee lariekoek.

Dat materie de ruimte tijd buigt is ook grappig, voor mij verklaart dit namelijk de waargenomen versnelling waarmee het heelal uitdeit. Immers, als materie zich van elkaar verwijdert, ontvouwt de ruimtetijd daartussen zich, en hoe groter de afstand tussen 2 lichamen, hoe sneller dit zal gebeuren. Zo kan de hele big bang dus ook het ontvouwen van ruimtetijd zijn, en bestaat er wellicht geen "ruimte" waar dit in zit. het is zelf die ruimte.

Wat betreft zwarte gaten, als ik Hawking moet geloven is ook dat niets anders dan een dusdanige hoeveelheid materie met een dusdanige dichtheid dat licht er niet aan ontsnappen kan; de snelheid die daarvoor nodig is is simpelweg groter dan die van het licht zelf. Wat Hawking echter ook beweert (of iig beweerde in Brief History of Time, ik weet niet of hij hier wellicht van af is gestapt) is dat ook zwarte gaten straling afgeven, en dus over (zeer) lange tijd zullen oplossen. Dat had weer iets te maken met de entropie, maar dat schijnt een nogal complex onderwerp te zijn

[Snowwie]

zwarte gaten exploderen niet, er is geen chemische reactie die een zwart gat uit elkaar kan slaan.

[Confusion]

Snowwie schreef op zondag 23 januari 2005 @ 17:45:
zwarte gaten exploderen niet, er is geen chemische reactie die een zwart gat uit elkaar kan slaan.

Met het exploderen van zwarte gaten doelt men op het feit dat zwarte gaten energie verliezen middels Hawking straling, waarbij men wel spreekt over het 'verdampen' van een zwart gat. De snelheid waarmee het die energie verliest is omgekeerd evenredig is met zijn oppervlakte. Hoe kleiner het gat wordt, hoe sneller het verdampt. Een klein zwart gat zal zo snel energie verliezen, dat het gelijkenis met een chemische explosie zou tonen.

[Verwijderd]

quote: Urania

De Big Bang vond niet plaats als een ontploffing op een gegeven punt in de ruimte. Het kan beter worden voorgesteld als het "gelijktijdig" ontstaan van ruimte en tijd overal in het heelal. Er is geen "centrum van uitdijing", geen plaats van waaruit het heelal expandeert. Alle punten in het heelal verwijderen zich gewoon van mekaar. Elk punt in het heelal kan beschouwd worden als "centrum van uitdijing".

Als dit klopt, hoe wordt dan de immense dichtheid verklaard tijdens de geboorte van het heelal? Want als ruimte en tijd gelijktijdig en overal zijn ontstaan, dan zou materie ook gelijktijdig en overal over de universum zijn ontstaan, dus er zou geen sprake zijn van een immense dichtheid in het begin.

Nick The Heazk schreef op woensdag 04 augustus 2004 @ 10:49:
Zo dat is dan ook weer ontrafeld, de Big Bang onstond dus wel degelijk gelijktijdig op alle plaatsen in het heelal.
In feite kan men dit uitdijen dan voorstellen door een hele hoop magneetjes die hetzelfde gepolariseerd zijn. Neem eens een hele hoop magneetjes druk ze lekker samen en laat ze dan los. Ze zullen zich zover mogelijk van elkaar afbewegen. Stel die situatie nu eens in vacuüm voor . (Wederom een vereenvoudiging voor makkelijke visualisatie)

Maar je drukt ze tegen elkaar waardoor je een punt van explosie creeërt? Als je deze gedachtengang loslaat op het heelal dan zou het samendrukken van al het materie één punt van oorsprong hebben en waarbij dat punt in de ruimte een oneindige dichtheid heeft die afneemt na de explosie.

[ Voor 3% gewijzigd door Verwijderd op 24-01-2005 01:28 ]

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 24 januari 2005 @ 01:22:
Als dit klopt, hoe wordt dan de immense dichtheid verklaard tijdens de geboorte van het heelal? Want als ruimte en tijd gelijktijdig en overal zijn ontstaan, dan zou materie ook gelijktijdig en overal over de universum zijn ontstaan, dus er zou geen sprake zijn van een immense dichtheid in het begin.

Volgens mij is het omdat er voor de bigbang niets was
en alles is niets (beetje loze zin, maarja)
Ik bedoel: voor de bigbang was er niets dus had niets ook een volume of tijd.
Dus bestand ruimte tijd nog niet
Dus kan je niet over dichtheid spreken.

eigenlijk: "voor de bigabang was er geen universum" : klopt dit (behalve als je vertrekt vanuit het standpunt van een pulserend heelal)

[Rey Nemaattori]

Nick The Heazk schreef op zondag 01 augustus 2004 @ 11:47:
Op die manier kan men dus ver in het verleden terugkijken. Helaas kan men niet oneindig terugkijken omdat er ook nog het fenomeen van roodverschuiving is, wat er concreet voor zorgt dat men niets meer kan zien van het 'begin'. (Roodverschuiving is het bewijs van het uitdeinende heelal, zie ballonnenanalogie)

Ik kan me niet voorstellen dat de snelheid dermate hoog is dat een lichtgolf uit het bekende (en waarneembare) elektromagnetische spectrum duikt....

Haan schreef op zondag 01 augustus 2004 @ 12:01:
Correct me if I'm wrong, maar roodverschuiving komt doordat objecten van ons afbewegen. Hierdoor wordt het kleuren spectrum als het ware uitgerekt, richting rood. (als object naar ons toe bewegen zou er een 'blauwverschuiving' optreden) Hierdoor kan je berekenen met welke snelheid een object van ons af beweegt. Volgens mij heeft dat niets te maken met hoever je 'terug' kan kijken. Dat wordt volgens mij alleen beperkt door de grootte van de telescoop waarmee we kijken.

Hoe groter de roodverschuiving hoe groter de snelheid was op het moment van vertrek van dat licht, dus hoe sneller het heelal uitdijde op dat tijdstip...(daar er niet echt een 'rand' is aan te wijzen en snelheid relatief is. mag je aannemen dat het overal even snel uitdijt ipv snel aan de rand en langzaam in het midden)

Nick The Heazk schreef op zondag 01 augustus 2004 @ 12:48:
Dat is inderdaad het principe van roodverschuiving, een concreet gevolg daarvan is dat sterren die zeer ver van ons weg zijn, net door die roodverschuiving onwaarneembaar worden.

Misschien voor het blote oog, maar compleet buiten het EM-spectrum(daar dat mogelijk is)?

Nick The Heazk schreef op zondag 01 augustus 2004 @ 17:17:
Niet geheel correct. De energie vh licht in Vacuüm gaat niet verloren, dus zullen we andere sterren steeds blijven zien.
Stel dat je wel gelijk hebt, zouden we nu minder sterren moeten zien dan tijdens de periode van de vorming van het oerheelal, wat dus niet zo is.

Als de afstanden zo enorm worden tussen de sterren(en dan hebben we het over vele miljarden lichtjaren) is niet ondenkbaar dat er zo weinig licht 'onze' kant op komt dat die enkele fotonen niet voldoende zijn om een ster meetbaar te maken => onzichtbaar => donker

Haan schreef op dinsdag 03 augustus 2004 @ 22:42:
Maar wat als er nu eens 2 of meer stippen op die ballon staan? Nu kom je min of meer op het gebied van de (uiterst interessente) vraag van: wat is er buiten het heelal?

Als we nog steeds van de ballon uitgaan, zou je kunnen zeggen dat iedere stip een ander universum is. Of de ballon is het universum en de stippen zijn 'Big Bangs', maar dat lijkt mij heel onwaarschijnlijk

Het bestaan van meerdere universums buiten de onze doet op zich weinig afbreuk aan de problemen die hier gesteld worden(muv waar zitten die universums dan weer in? )

MSalters schreef op dinsdag 03 augustus 2004 @ 23:07:
Overigens zeg ik sterrenstelsel, en niet ster. Binnen onze melkweg overheerst de zwaartekracht nog. Dit is een spiraalstelsel, wat ronddraait, en waarbij de armen langzaam vervormen. Daarbij komen sommige sterren dus iets dichterbij, maar dat zijn lokale sterren en het is dus gerommel in de marge. Het is ook niet uit te sluiten dat deze sterren ooit weer weglopen.

Binnenkort botsen we met de andromeda, leuk! Schoolreisje

Brengt wel weer aan ander punt te boven: Als ieder ruimtepunt in het universum verder van elkaar af komt te staan hoe kunnen sterrenstelsel botsen?

offtopic:
Voor die genen die de broek al vol hebben van angst, dat duurt nog wel ff, waarschlijnlijk langer dan de levenspanne van ons zonnestelsel

Pearl schreef op dinsdag 03 augustus 2004 @ 23:34:
De vraag is of die donkere materie voldoende antimaterie bevat voor al de materie in dit heelal en of deze ook meetelt met de zwaartekracht, dan is een implosie ( volgens die theorie ) te verklaren en wordt het dus weer niets ( wat dat dan moge zijn )

Donkere materie <> atnimaterie?

Nick The Heazk schreef op woensdag 04 augustus 2004 @ 18:37:
Dat het Andromena - stelsel op ons afdonderd zou willen impliceren dat er nog een hogere interstelselaire kracht is op Cluster-niveau. Daar men er vanuitgaat dat vanuit ons standpunt alle sterren zich van ons af bewegen.
Dat wij in 'contact' zullen komen met het Andromena-stelsel lijkt me vreemd, daar wij ook nog steeds bewegen. Ik veronderstel dat de wetenschappers met onze positie over x miljard jaar rekening hebben gehouden, want in dat geval komt het stelsel niet 'recht' op ons af. Indien ons eigen stelsel en het Andromena - stelsel onder een hoek van 180° zouden bewegen dan kan dit in 2 situaties zijn;
1) het Andromena-Stelsel en onze Melkweg bewegen naar elkaar toe (eventueel tegenstrijdig met "explosie-vanuit-1-punt" theorie)
2) het Andromena-Stelsel en de Melkweg bewegen in dezelfde richting, maar het Andonema-Stelsel beweegt sneller en zal ons inhalen (ook eventueel tegenstrijdig met de "explosie-vanuit-1-punt" theorie daar materie van de buitenste sneller zal bewegen)


Het lijkt me dan ook een zeer interessant gegeven dat M31 zich naar ons toebeweegt.

Zoals een ster zijn planeten bind, binden zware sterrenstelsels de lichtere? Misschien dat we daardoor op de Andromeda afstormen(of zij op ons)

Snowwie schreef op donderdag 05 augustus 2004 @ 08:14:
Aangezien melkwegen uit sterren bestaan en deze toch ettelijke lichtjaren uitelkaar staan zullen de Melkweg en de Andromeda-melkweg elkaar niet echt raken.

Alleen onder invloed van de zwaartekracht zullen de banen van veel sterren wel worden
verstoord, en je zal je maar eens voorstellen dat een ster van 2 of 3 zonsmassa's in de buurt van de zon komt.... hoppa, weg aarde, de ruimte in geschoten. Einde mensheid.

Tegen de tijd dat de stelsels botsen is de zon toch al niet meer. Botsen doen sterren idd niet, volgens mij zijn de afstanden zelfs zo dermate groot dat wij rustig in onze baan om de zon zouden blijven zitten...

Verwijderd schreef op zondag 23 januari 2005 @ 01:20:
Als ik dit topic lees, zou ik bijna gaan denken dat er een 5e dimensie moet zijn. Alles is er in ons systeem, tijd en ruimte maar met de huidige condities is het niet meer mogelijk om tot de oorspronkelijke conditie terug te keren. Het lijkt er op dat we iets innemen of uitstralen naar een ander systeem dat ons systeem kan bevatten.

Maar als dat zo is zouden de natuurwetten in dat andere systeem ruimer moeten zijn. Iemand anders ideeën hierover?

Ik geloof dat 'men' berekent had dat het er ruim 10 moeten zijn, maar de meeste zijn zo dermate 'klein' dat we met maar 3 te maken hebben op huis, tuin en keuken niveau...

[ Voor 9% gewijzigd door Rey Nemaattori op 24-01-2005 20:57 ]

[Snowwie]

Confusion schreef op zondag 23 januari 2005 @ 19:17:
[...]
Met het exploderen van zwarte gaten doelt men op het feit dat zwarte gaten energie verliezen middels Hawking straling, waarbij men wel spreekt over het 'verdampen' van een zwart gat. De snelheid waarmee het die energie verliest is omgekeerd evenredig is met zijn oppervlakte. Hoe kleiner het gat wordt, hoe sneller het verdampt. Een klein zwart gat zal zo snel energie verliezen, dat het gelijkenis met een chemische explosie zou tonen.

Ik ken die theorie, maar ik moet zeggen het is wel een hele vage, men verondersteld dat het heelal materie en energie uit het niets kan creeren. Dus een deeltje en een anti-deeltje vormen zich op de grens van de waarnemingshorizon, beide annihileren en het ene deeltje buiten de waarnemingshorizon onttrekt energie uit het zwarte gat omdat het kan onsnappen. Nou ja, ontsnappen, het ontsnapt niet daadwerkelijk, het verdwijnt gewoon

Dit lijkt me een zeer traag proces waarbij het wellicht 100-en miljarden jaren duurt voordat een zwart gat volledig verdampt is. Dan nog het deeltje dat zich vormt aan de binnenzijde van de waarnemingshorizon, hoe kan dit deeltje annihileren met het andere deeltje? Het binnenste deeltje zou toch in een fraktie van een seconde de kern van het zwarte gat in moeten duiken?

Niemand kent de condities die heersen achter de waarnemingshorizon dus de Hawking straling kan nooit met zekerheid worden vastgesteld. Overigens, hoe detecteer je een dergelijke straling? Het dichstbijzijnde zwarte gat staat op 1800 lichtjaar, valt daar eventueel iets van te zien dan?

Oh ja, Confusion: geen wiskunde graag

[Confusion]

Snowwie schreef op vrijdag 01 juli 2005 @ 21:10:
Ik ken die theorie, maar ik moet zeggen het is wel een hele vage, men verondersteld dat het heelal materie en energie uit het niets kan creeren. Dus een deeltje en een anti-deeltje vormen zich op de grens van de waarnemingshorizon, beide annihileren en het ene deeltje buiten de waarnemingshorizon onttrekt energie uit het zwarte gat omdat het kan onsnappen. Nou ja, ontsnappen, het ontsnapt niet daadwerkelijk, het verdwijnt gewoon

Het deeltje ontsnapt daadwerkelijk en in de buurt van een zwart gat zou je de deeltjes die ontstaan moeten kunnen meten. Dat die deeltje/anti-deeltje paren ontstaan is experimenteel aantoonbaar middels het Casimir effect: als je twee gladde metalen platen op zeer kleine afstand van elkaar brengt, dan zullen ze naar elkaar toebewogen worden, omdat niet alle virtuele deeltjesparen tussen de platen kunnen ontstaan. Het aantal vacuumfluctuaties tussen de platen is kleiner dan aan de 'buitenzijde' van de platen en er is een netto druk naar binnen.

Dit lijkt me een zeer traag proces waarbij het wellicht 100-en miljarden jaren duurt voordat een zwart gat volledig verdampt is. Dan nog het deeltje dat zich vormt aan de binnenzijde van de waarnemingshorizon, hoe kan dit deeltje annihileren met het andere deeltje? Het binnenste deeltje zou toch in een fraktie van een seconde de kern van het zwarte gat in moeten duiken?

Dat gebeurt ook en daar annihileert het met een deeltje (als het het antideeltje betreft). Fundamentele deeltjes zijn ononderscheidbaar, dus hij hoeft niet persé te annihileren met zijn maatje waarmee hij ontstond. Je noemt de deeltjesparen virtueel omdat ze in principe slechts zeer korte tijd bestaan (een tijd gegeven door de Heisenberg onzekerheidsrelatie). Weet je ze echter in die tijd van elkaar te scheiden, dan zijn het gewoon echte deeltjes. Het rare is dat de energie van beide deeltjes al uit het zwarte gat moet komen en daarom het zwarte gat altijd energie verliest, ook als het antideeltjes uitzend en de gewone deeltjes invallen. Volgens mij is het inderdaad een erg traag proces.

Niemand kent de condities die heersen achter de waarnemingshorizon

Maar er is geen enkele reden om aan te nemen dat ze vlak achter de waarnemingshorizon anders zijn dan vlak voor de waarnemingshorizon. Jij kan niet door een spiegel heenkijken, maar je gaat er ook vanuit dat daarachter dezelfde natuurwetten gelden als ervoor. De enige plaats waar we de condities niet kennen, is in het centrum van het zwarte gat.

dus de Hawking straling kan nooit met zekerheid worden vastgesteld. Overigens, hoe detecteer je een dergelijke straling? Het dichstbijzijnde zwarte gat staat op 1800 lichtjaar, valt daar eventueel iets van te zien dan?

Nee, helaas niet, daarvoor zullen we in de buurt moeten komen. Je kan uitrekenen welke soorten deeltjes in welke verhoudingen moeten ontstaan en je kan dus bekijken of je die inderdaad meet.

[ Voor 4% gewijzigd door Confusion op 02-07-2005 16:29 ]

[Snowwie]

Maar goed, dan nog, gaat het verdampen van een zwart gat deeltje voor deeltje. Dus echt heel erg langzaam. Tegelijk blijft het gat zich wel door de ruimte heen bewegen en vangt met regelmaat andere objecten en/of gassen. Erg snel afslanken zal het gat dus niet.

Dat komt er op neer dat zwarte gaten pas echt beginnen te verdampen als alle sterren zijn uitgedoofd en het heelal nog verder de oneindigheid is uitgedoofd.

Uiteindelijk zou je dan helemaal niks meer overhouden in het heelal.
Eén grote zwarte oneindige leegte.

[Verwijderd]

nog even over die dimensies: heb wat zitten lezen en Hawking schrijft in zijn boek "Het heelal in een notendop" dat er een stuk of 17 zijn (niet gechecken, waarschijnlijk fout) maar dat de meeste zo "opgerolt" zijn dat we ze niet waarnemen.

heb het deel over het verdampen van zwarte gaten geskipped werd wat te veel

[dzzls]

Zeer interessant boek over deze onderwerpen:

De kleine geschiedenis van bijna alles/A short history of nearly everything

van Bill Bryson

[Wildfire]

Verwijderd schreef op donderdag 20 januari 2005 @ 17:59:
Hoor hier mijn opperonnozele theorie waar ik wel in geloof:

Volgens mij waren er vroeger een paar planeten (zoals de aarde maar dan meer in de stijl van de maan, ze hebben dus ook de soort kern van de aarde)

Maar er was een planeet tussen met veel vulkanen en die ontplofte waardoor je de Big Bang kreeg, de kern werd de zon, en de stukken die dan wegvliegen die vormde later de planeten.

Maarja, dit zal wel pure onzin zijn, een andere mogelijkheid (daar geloofde ik daarvoor in) is dat er 2 zogenaamde planeten tegen elkaar botsen en dat zo alles gevormd wordt.

Al willen ze het ooit nog beter ontdekken, volgens mij heeft het iets met de zon te maken...

3de maar minder geloofswaardig: Volgens mij waren er vroeger ook al mensen op een andere planeet, maar omdat die planeet te dicht bij de zon ging verhuisden ze naar de aarde. (Adam & Eva op de Ark van Noah. )

Na al die tijd nog niemand die hierop heeft gereageerd!!!

TTom, get your facts straight. De Big Bang is het onstaan van het heelal, niet van ons zonnestelsel. En jouw planeet-die-ontploft-en-zonnestelsel-vormt is al helemaal absurd...

[blobber]

Wildfire schreef op dinsdag 05 juli 2005 @ 19:21:
[...]
Na al die tijd nog niemand die hierop heeft gereageerd!!!

Misschien omdat het al in januari is gepost en het volledige wartaal is ?

[Wildfire]

blobber schreef op woensdag 06 juli 2005 @ 17:43:
[...]

Misschien omdat het al in januari is gepost en het volledige wartaal is ?

Ik weet ook wel wanneer het gepost is hoor...

Maar dat niemand er op in is gegaan, al was het maar één regeltje commentaar. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om nièt te reageren...

[Verwijderd]

Bende ongelovigen,

Ik snap echt niet hoe jullie zoiets durven denken, laat staan posten op het internet. Iedereen weet toch dat God de Aarde geschapen heeft, daar bestaat geen twijfel over. Die Big-Bangtheorie is van een verblinde heidene die dringend het licht moet zien!

Moge God jullie zonden vergeven...

[Snowwie]

Verwijderd schreef op zaterdag 19 augustus 2006 @ 16:30:
Bende ongelovigen,

Ik snap echt niet hoe jullie zoiets durven denken, laat staan posten op het internet. Iedereen weet toch dat God de Aarde geschapen heeft, daar bestaat geen twijfel over. Die Big-Bangtheorie is van een verblinde heidene die dringend het licht moet zien!

Moge God jullie zonden vergeven...

Ja, maar jij verteld niet hoe God de aarde geschapen heeft, misschien heeft Hij dat wel gedaan middels de Big Bang. Wat is volgens jou dan de verklaring waarom alle sterrenstelsels van elkaar afbewegen?

Als God daadwerkelijk bestaat dan wordt het hoog tijd dat Hij eens ingrijpt in deze krankzinnige wereld.

[Opi]

Welkom op GoT jesuslover.net,
Gelieve Het algemeen beleid en Wetenschap en Levensbeschouwing beleid door te nemen. Hierin kan je lezen dat het schoppen van een oud topic niet gewenst is wanneer er geen nieuwe argumenten geleverd worden en dat een opmerking als welke jij post als troll en flame geinterpreteerd kan worden.

Zodoende sluit ik dit topic.