Christiaan schreef op 16 juni 2004 @ 12:47:
Het probleem is dat veel mensen, in veel culturen, verschillende dingen onwenselijk vinden. Hoe wil je bepalen welke dingen voorrang krijgen als sprake is van conflicten? Dat is nu precies waar een absoluut moreel systeem voor nodig is.
Dat bestrijd ik. Mijn stelling is dat veel mensen in verschillende culturen veel dezelfde dingen onwenselijk vinden. Het grootste verschil is de manier waarop die onwenselijkheid in een samenlevingsmoraal (lees voor het gemak maar wetgeving al dekt die vlag de lading niet geheel) wordt omgezet.
Verschillende culturen doen dat op verschillende manieren. Wij kunnen echter vrij gemakkelijk de effectiviteit daarvan beoordelen.
- In Noord Korea doen ze het slechter dan in Nederland.
- In Ruanda doen ze het slechter dan in Zweden.
Iemand die over die twee stellingen in discussie wil treden? Zelfs in de betreffende landen zul je weinigen treffen die het daarmee oneens zullen zijn.
We zien dus wel degelijk het verschil in deze - toegegeven extreme - voorbeelden. We kunnen dus verschil zien in effectiviteit. Dat biedt ons een basis voor het kiezen van de beste universele moraal.
Ik snap je hele punt niet meer. Wat is het verschil tussen een individuele moraal en een moraal op het niveau van de samenleving? De absurditeit van dat verschil wordt wel duidelijk als je erbij stilstaat dat een universele moraal weinig zinvol is als mensen zich er niet individueel naar gedragen.
De universele moraal wordt gebruikt om individueel gedrag mee te beoordelen. Aan overtreding hangen sancties. Jouw individuele moraal kan best zeggen dat vrouwenbesnijdenis moet, maar gelukkig is er een universele die zegt dat het niet mag. De vraag hoe je dat dan gaat handhaven is een andere. Je mag mensen o.g.v. jouw individuele moraal veroordelen, maar daaraan kun je geen universele werking ontlenen.
Het maakt helemaal niet uit op welk niveau je het betrekt, waar het om gaat is dat er een moreel systeem moet zijn dat dicteert welk gedrag goed is of niet. Je kunt dat op het niveau van de samenleving opstellen, maar daar moeten individueen in die samenleving zich dan ook naar gedragen, want een samenleving is niet iets anders dan een verzameling van individueen.
Precies.
Als je absolute regels formuleert die universeel zijn, dan volgen daaruit een groot aantal problemen. Moorden mag niet, maar wat als de dood van 1 mens de levens van duizenden anderen kan redden. Stelen mag niet, maar wat als het het leven van mijn vrouw redt. Martelen mag niet, maar wat als door marteling men te weten komt waar een terrorist een atoombom in een grote stad verstopt heeft.
Meestal zijn er provisies in het recht voor dit soort zaken, die de harde kantjes er vanaf halen. Overmacht, noodweer, noodweerexces. Maar soms moet je je gewoon aan je eigen regels houden. Stel dat er een tijdreiziger uit de toekomst komt die ons kan overtuigen van het feit dat Balkenende een wereldwijde kernoorlog zal ontketenen. Mogen we hem dan vermoorden? Nee, dat lijkt mij niet.
Nee, natuurlijk willen ze dat niet. Maar wat is misbruik? En als dit nu je criterium is geworden, dus wat de meerderheid vindt, moet jij dan maar meegaan in de christelijke moraal die aanhangen wordt door heel wat mensen?
Ja, in die zin dat heel veel waarden uit de christelijke moraal aansluiten op mijn (en Nederland's) idee van de meest wenselijke universele moraal. De punten waar dat niet voor geldt liggen meestal op het seksuele vlak, waar de christelijke moraal nogal eens af wil wijken. Maar zelfs de meeste CDA stemmers zullen terugdeinzen voor het verbieden van homoseksueel gedrag of seks voor het huwelijk. ZIj erkennen hiermee impliciet het verschil tussen individuele moraal en maatschappelijke moraal.
De meerderheid van de mensheid zal oorlog slecht vinden, maar soms is oorlog noodzakelijk.
De meerderheid van de mensheid zal het ook met het 2e deel van je zin eens zijn.
De meerderheid zal moord slecht vinden, maar moord is soms noodzakelijk.
De meerderheid van de mensheid zal het ook met het 2e deel van je zin eens zijn.
Schijnbaar mogen de regels soms wel overtreden worden, maar op basis waarvan?
De meerderheid van de mensheid zal het ermee eens zijn dat regels soms overtreden moeten worden. Dat wil niet zeggen dat ze tegen de regels zijn of dat er enige fundamentele twijfel is wat de regels moeten zijn.
De gedachte dat het dan maar goed moet zijn voor de meerderheid? Dan verval je weer in utilitarisme en is de kritiek die ik eerder gaf weer van toepassing. Punt is dat het kiezen van morele regels op basis van wat de meerderheid vindt je geen steek verder helpt.
Welles, het levert je een betere maatschappij op. Wat wil je nog meer? Een vrijblijvende filosofische discussie?
Ik zie je heen en weer zwalken tussen diverse manieren om onderscheid te maken tussen wat goed en wat niet goed is (absolute regels versus utilitarisme). Eerst schrijf je over zogenaamde absolute regels die je opstellen op basis van wat de meerderheid vindt. Vervolgens heb je het ergens over winstgevendheid en marktwerking, en dat mijn diefstal van een medicijn ervoor zal zorgen dat er wellicht geen medicijnen meer gemaakt worden, wat nadelig is voor de samenleving als geheel. Hier blijkt overigens ook het absurde onderscheid tussen samenleving en individu uit, want mijn gedrag als individu beinvloedt de samenleving. Waar het om gaat is dat je niet duidelijk en consistent bent, of dat je gewoon niet duidelijk bent in hoe je nu moet bepalen wat goed en wat niet goed is.
Het is redelijk simpel. Als individu zou ik best een pistool willen hebben (dan voel ik me veiliger en het lijkt me ook gewoon leuk om te hebben). Daarentegen ben ik een groot voorstander van het verbieden van alle vormen van particulier vuurwapenbezit. Het is dus mogelijk om iets dat je zelf best zou willen (en misschien moreel niets verkeerds aan ziet) op samenlevingsniveau onwenselijk te vinden.
Zoals je weet is wapenbezit in de VS heel gewoon. Naar mijn idee is dat echter mede-oorzaak van de geweldadigheid van de Amerikaanse samenleving en dus niet effectief. Daar kun je anders naar kijken (zoals de Amerikanen dan ook doen) maar dit voorbeeld illustreert mijn idee van de relatie tussen individuele en universele (maatschappelijke) moraal. Die twee kunnen heel goed van elkaar afwijken.
Het is best mogelijk dat ik me in de toekomst nog eens zo onveilig voel dat ik toch een pistool koop maar zelfs dan kan ik nog steeds van mening zijn dat het verboden moet zijn.
Te hard rijden is misschien een beter voorbeeld. De meesten van ons doen het, maar winigen zullen ervoor zijn om alle snelheidslimieten op te heffen (of zelfs maar te verhogen).
[
Voor 3% gewijzigd door
Anoniem: 101527 op 16-06-2004 13:57
]