Ben ook gestopt. Als je merkt dat je humeur kan verpest raken door niet te kunnen gamen, dan heb je een niveau van psychologische afhankelijkheid bereikt dat makkelijk een "verslaving" kan worden genoemd.
En dan heb ik het eerder over een verslaving a la roken dan over drank/drugs, in mijn geval. Het is niet iets wat je dagelijkse leven of je sociaal leven schaadt, maar het feit dat je "niet zonder kan" is niet helemaal gezond. Daar zit hem dus idd het verschil tussen de verhalen die je hier hoort en de "ernstigere vormen" van verslaving (waarbij het schadelijke hem zit ofwel in de graad van verslaving (alles aan de kant zetten tot in die mate dat het je leven schade toebrengt) ofwel in het feit dat de activiteit zelf schadelijk is (drank, gokken, drugs,...)). Het zijn echter, allebei, exact dezelfde mechanismes in je hoofd, dus let op, het ene kan afglijden in het andere.
Bij mij was het de onschuldige vorm, maar toch zeker een verslaving, hoewel ik helemaal niet zo hard-core was. Als ik aan vijf uur per week kwam, zal het veel geweest zijn. Alleen, als ik dan even tijd had (dagje vrij zonder vrouw bijvoorbeeld) en er kwam dan iets tussen waardoor ik toch niet kon gamen (bijvoorbeeld, de vrouw beslist voor de gezelligheid toch thuis te blijven) dan merkte ik dat dat mijn humeur serieus kon verzieken, in die mate dat ik niet kon genieten van alternatieve activiteiten.
Dát soort afhankelijkheid is een verslaving, maar niet noodzakelijk een waar je onmiddellijk van af moet. Het is eerder zoals roken (gesteld dat roken niet fysiek schadelijk zou zijn): je moet stoppen omdat je dat wilt, en dan werkt "cold turkey" het best. Als dat niet helpt, hulp zoeken.
Goed om te horen dat TS geraakt is waar hij wilt komen in het leven. Eén tip: mensen zoals wij zijn gewoon verslavingsgevoelig. Wij hebben de neiging al wat we doen op het niveau te willen doen dat het ons een kick geeft, en zullen dus ook sneller work-aholic of iets dergelijks worden (schijnt ook een typisch "geek" trekje te zijn, btw). Altijd een beetje afstand van jezelf bewaren, en proberen na te denken of je emotionele gehechtheden aan activiteiten/zaken wel rationeel zijn.
Ikzelf ben ook gestopt, en kan me nu goed inbeelden waarom zoveel rokers na maanden terug beginnen. Het gevoel gaat maar heel traag weg.
___
Verdere verduidelijking: kijk naar alcoholgebruik. In mijn studententijd was ik een serieus cafébezoeker. Der waren weken dat élke avond 15+ pintjes betekende. Toch ben ik daar nooit of te nooit maar in de buurt van verslaving gekomen, want in het weekend, in vakanties en tijdens de blok, stopte ik van de ene dag op de andere volkomen, en had ook nooit de neiging om zelfs maar een pintje te pakken. Daarentegen de man die élke avond een whisky nodig heeft voor het slapengaan, en niet kan slapen als hij dat niet heeft, is verslaafd. Of diens verslaving een probleem is, is uiteraard een tweede punt...
[
Voor 23% gewijzigd door
DexterBelgium op 13-10-2009 11:10
]
T'all ya fine dandies, prancing about with yer head full of eyeballs, come and get me I say